Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Na een licht ontbijt, rijden we richting Kasterlee, het vriest licht -3°. Mijn vrouw is toch lichtjes nerveus, voor haar halve marathon. Zelf ben ik een beetje gelaten, het geloof in een goede afloop is er niet. De pijn in de voet is reeds aanwezig, en superbenen heb ik niet. Toch probeer ik mezelf wijs te maken dat het na een paar km wel los zal lopen. We zijn vroeg ter plaatse, en er is nog parking met hopen, geennerveus gedoe vandaag. We wandelen naar de tent, en komen een van de favorieten tegen, Paul Mertens. Paul is goed afgetraind en heeft er een goed oog in, hij vraagt naar de concurenten. Ik noem hem de topvier voor vandaag op, die ik overigens juist voorspeld heb. In de tent aan de nummerafhaling staat de winnaar van verleden jaar, Jef Smits. Hij zal niet meelopen na een zware operatie aan de achillespezen, is Jef rustig aan het opbouwen. Jef heeft wat informatie over het parkoer, niet te doen sommige stroken in het bos. In de tent, hangen grote spandoeken met foto, naam, jaar en tijd van de drie eerste winnaars op de marathon. Mooi en indrukwekkend, maar volgend jaar zal ik er niet hangen vrees ik. Al reeds omgekleed, moeten we nog een uur wachten, voor de start gegeven word. Meer dan duizend atleten staan klaar voor de halve of hele marathon. Het startschot weerklinkt, en weg zijn we voor een zware tocht, door het mooie Kasterlee. Na vijf kilometer besf ik ten volle, dat het niet voor vandaag zal zijn, het draait niet. Gelukkig word ik begeleid door een collega loper, op de fiets, die me door de moeilijke momenten moet sleuren. Geert heeft heel wat marathon en parkoers ervaring, en rijd niemand in de weg. Na vijf kilometer loop ik in vijfde positie, met nog uitzicht op het podium. Ik loop met een paar atleten van de halve marathon, die goed samenwerken. De veldwegen liggen er glibberig bij, dat word wat voor de tweede ronde, als de dooi optreed. Na elf kilometer krijgen we de eerste strook door het bos, het ligt er heel slecht bij. De eerste zwaar modderige bocht moet ik wat bijsturen, met de voet, of ik ga onderuit. Een messteek klieft door mijn rechtervoet, de pijn in de voet zal nu blijven knagen. Af en toe kom je op een verhard stuk, dat bijna steeds vals plat of bergop gaat. Het tweede gedeelte van het bos, met de zware kuitebijters in komt eraan op km 15. Veel tijd voor recuperatie is er niet in het bos, het gaat op en af, en het is altijd oppassen om niet onderuit te gaan. Ik lig nu al een minuut achter op de derde plaats, en soepel gaat het niet. Tussen kilometer 18 en 19 lopen we verkeerd, na een 100 meter roept Geert dat we verkeerd zijn. Twee atleten die op 200 meter hangden lopen me voorbij, ik geraak moeilijk weer in het ritme. Halfweg kom ik door op 1:22:50, na kilometer 23 zie ik op een lang stuk nummer vier voor me uitlopen. Geert die nu af en toe op me in praat zegt dat ik soepel moet proberen lopen. Als ik in een redelijk ritme kom is een derde plaats nog mogelijk, er vallen altijd lijken uit de kast, op het einde. Ik vrees dat ik een van die lijken zal zijn, want het ritme zakt nog verder weg. Rond kilometer 28 loop ik Chris voorbij, ik heb de juiste topvier, Dirk Verleyen, Paul Mertens en Nid Rumphakwaen, lopen nu nog voor me uit, tot kilometer 32 gaat het nog redelijk, maar buiten die voet die brand, Krijg ik last in mijn rechter heup, waarschijnlijk door een licht gewijzigde voetstand, om de pijn te verzachten. Nu ik weer in het bos loop, probeer ik het rustig aan te doen, de veldwegen lagen er nu glad bij. Maar vergeleken met de bosstroken, ik kan me amper staande houden en ga dan ook onderuit. De aanmoedegingen van Geert sleuren me door de moeilijke momenten heen, dank u Geert. De tweede helft van de marathon gaat in 1:29:50, zeven minuten trager dan de eerste helft. Ik finish op een vierde plaats, voor de derde keer op vier edities, net naast het podium. Deze week ga ik zekers twee dagen rusten, misschien wel langer, te zien wat de sportdokter zegt. Het zou wel eens mijn laatste wedstrijd van het jaar kunnen zijn, ik ben gebroken maar niet moe. Mijn vrouw Carine presteerde wat beter op de halve marathon, maar is spijtig genoeg ook onderuit gegaan. Ze heeft haar enkel verzwikt maar heeft toch uitgelopen, in 1:47:24 op de 313 plaats, met meer dan 750 deelnemers. Haar officieuze tijd zou zelf een kleine minuut beter zijn want het was file bij de aankomst van de halve marathon.
Eerste impressie na de marathon van Kasterlee, een wedstrijd waar ik nooit had aan mogen deelnemen. Na elf kilometer kwam de pijn sterker opzetten, als je dan weet dat ik na vijf kilometer, al wist dat het mijn dag niet zou worden, zware en opgeblazen benen.. De fut ging er volledig uit na 18 kilometer en een wegvergissing, moesten we rechtsomkeer maken. We verloren daar toch goed 40 seconden, en ik kon het ritme niet meer oppikken. Toen besefte ik dat het overleven zou worden, het parkoer lag er vettig bij in het bos en op de veldwegen. Dat verbeterde niet tijdens de tweede ronde, nu de veldwegen begonnen te dooien. Wonder boven wonder schoof ik nog een plaatsje op, en stak me niemand meer voorbij. Weer het bos in glipte mijn voet steeds weg en werd de pijn aan de faciis plantaris, niet te harden. Uitjoggend eindigde ik toch vierde in 2:52:40, voor de derde maal op vier deelnames, een plaats naast het podium.
Vandaag is het d-day, de natuurmarathon van Kasterlee, mijn favoriet parkoer. Voor mij een van de hoofdpunten van het jaar, de laatste marathon van het jaar. Daarna gaat de riem er voor een paar weken af, lekker wijntje en biertje. Er mag een kilo of drie bijkomen, frietjes met mayonaise, chips, koekjes. Maar vandaag voor de laatste keer van het jaar, alles uit de kas halen. In een goede dag is het podium niet ver af, maar de conditie vertoond al een dalende lijn. Mijn hielen en rechter voetpees worden al weken mismeesterd, rust is welkom. Op de marathon starten we met een kleine driehonderd, de halve met 750 atleten. Op de halve marathon start mijn vrouw Carine, die er ook hard voor getraind heeft. Het is bitter koud, momenteel zo een -4°, de keuze van kledij is gisteren al gemaakt. Korte short, een thermo-hemdje en t-shirt met lange mouwen en handschoenen. Het parkoer blijkt zwaar te liggen in het bos, er is ook een kleine lus aan toegevoegd. De afstand zou iets te kort geweest zijn, de vorige drie edities.
Trage duurloop 8.520 meter, de eerste drie km was de pijn in de voet niet te harden. Ik heb er een paar keer aan gedacht rechtsomkeer te maken, maar morgen is het Kasterlee. Gelukkig nam de pijn af naarmate de km's vorderden, ook de benen zitten nog niet fris. Het is hopen op een superdag, morgen in de natuurmarathon van Kasterlee. Ik heb lang gehoopt op een podiumplaats, maar daarvoor is een klein mirakel nodig.
Trage duurloop 11 kilometer , met een zevental versnellingen, +- 120 meter. De benen voelden weer iets beter aan , dan de voorbije dagen, minder verzuurd. Alleen bij de versnellingen, een snel opkomende vermoeidheid, er is nog werk aan. De hartslag ging amper naar beneden na een versnelling, het word knokken zondag. Morgen een rustige losloop van acht kilometer.
Trage duurloop 11 kilometer, de vermoeidheid vloeid stilletjes aan uit de benen. Het gevoel was over het algemeen betersschap, de valling, de voet, de vermoeidheid. Zelf de hartslag begint weer normale waarden te geven, 2 slagen minder, bij een sneller tempo. Misschien komt het nog in orde voor zondag, we blijven hopen op een mooie afsluiter.
Duurloop 15 kilometer, zware benen, zware ademhaling. Pijnlijke voet, longen verschroeid, neus pot dicht, slecht gevoel. Gelukkig heb ik nog drie dagen om zo goed mogelijk te herstellen. Vandaag was het de bedoeling een tempoloop aan 15 km/uur te lopen. Alleen de tweede kilometer kwam in de buurt, namelijk 4:02. Maar dan had ik al een branderig gevoel in de benen, en moest het tempo zakken. Nu komen er drie zeer lichte trainingsdagen aan, proberen te herstellen. Dan zondag voor de laatste keer alle moed bijeen rapen, en er een lap op geven.
Trage duurloop 20 kilometer, serieus pijn aan de rechtervoet. Het was de bedoeling 4:30/km te lopen, maar sneller dan 12 km/uur en de voet ging nog pijnlijker opspelen. Indien het niet beterd zeg ik af voor Kasterlee, met pijn in het hart. Maar de gezondheid gaat voort, er komen nog wel kansen. Morgen zal een goede test zijn, tempoloop van een uurtje. Ik ga nu ijs leggen, masseren, en zalf smeren, en hopen dat het beterd.
Trage duurloop, na het zware week-end met twee wedstrijden. Is het nu tijd voor een rustige voorbereidingsweek naar Kasterlee. Tijd en rust nemen om de valling te laten verdwijnen, de benen rust gunnen. De voeten en hielen wat laten herstellen, en mentaal opladen. Voor de laatste marathon van het jaar, er nog eens alles uitpersen.
Na kilometer vier bewust wat gas teruggenomen. Stijfheid in de hamstrings, na de zware wedstrijd van gisteren. De laatste kilometer nog wat versneld om een plaatje op te schuiven. Het beste was er af, deze week rustig tot zondag in Kasterlee.
Vandaag gaan we met z'n allen lopen in Mol, waar vandaag de crosscup plaats heeft. Ikzelf samen met mijn vrouw Carine bijten er de spits af, tijdens het voorprogramma. De 10 kilometer "Karel Lismont" word ons strijdtoneel, 4 rondjes van 250 meter. Carine hoopt er met haar goede vormpeil, een goede tijd uit te persen. Zelf doe ik mee wegens tijdgebrek, en als supporter was ik toch aanwezig. Veel stel ik er mij niet van voor, een goede tempoloop van 10 kilometer. Hopen dat de benen nog fris genoeg zijn, om fatsoenlijk te lopen, tussen de 0:38:00 en 0:39:00. Daarna word het reppen naar het meer om ons mannen in te schrijven. Kenney loopt bij de tweedejaars pupillen, om 11:55 de 1000meter. Jorgi loopt bij de tweedejaars miniemen, om 12:23 de 1500 meter. De wedstrijd van de vijf en tien kilometer start om 10:30.
Het viel al bij al nog mee het weer, droog en een strakke wind, maar we werden niet uit onze loopschoenen geblazen. Mijn nummer gaan ophalen, kleine maar keurige organisatie. Veel bekenden gezien en een paar echte hardlopers waren van de partij. Zo bijna de volledige top van de kasteel lopers, de gebroeder Jacobs, Marathonman Paul De Nolf, Maarten van der Donck, topfavoriet Jo Prims. Ultraloper Gert Mertens, en ik vergeet er nog een paar. Zelf was ik er beroerd aan toe, keelpijn, snotneus, de bronchen, en daar boven op diaree. Zekers driemaal de toiletten moeten opzoeken, niet veel, maar lopend. Thuis had ik ook al driemaal het huisje opgezocht, de ziektekiemen waren nog niet uit het lijf. Om 14:00 word de groep in gang gefloten, de eerste kilometer gaat redelijk bergaf. Na amper tien meter, krijg ik een pijnscheut in de rechtervoet, ik moet inhouden. Gelukkig vermindert de pijn snel, maar ik ben al in veertigste positie verzeild geraakt. Het gedeelte in het bos licht er ongelooflijk zwaar bij, plassen tot aan de enkels diep. Modder en schuifpartijen bij het afzetten, het duurt tot kilometer drie, eer ik weer in de toptien kan postvatten. Dat heeft al veel kracht gekost, en nog komen er twee zware km's af in de modder. Ik besluit dat het geen zin heeft alleen te gaan jagen achter plaats zes, en laat het achtervolgend groepje aansluiten. We zijn met vier man Paul Denolf, Gert Mertens en Dirk Vets, Dirk zal het langst aanklampen. Eerst moet Gert Mertens lossen, paul Denolf hangt aan de rekker komt terug en breekt dan definitief. We lopen op 70 meter van de zesde plaats, maar zijn ondertussen al aan km 16. Ik versnel nog wat om het gat dicht te lopen op Jeroen Rijnders, Dirk moet lossen. het duurt nog tot km 19, eer ik Jeroen te pakken heb, sterke beer. Op de modderige strokken verlies ik zelf terrein, op het beter beloopbare stuk, Loop ik weg van Jeroen, spijtig genoeg moet het slechtste stuk nog komen. Die laatste kilometer glij ik gewoon van links naar rechts, Jeroen is sterker en loop me eraf. Een zevende plaats, daar kan ik mee leven ik was er tenslotte belabberd aan toe.
Vandaag nog eens wedstrijddag, nummer 32 voor dit jaar. Het betreft een Halve marathon in Herentals over 21.350 meter. Het grootste gedeelte in de bossen rond Herentals, Lille en Vorselaar. Met het weer van de laatste dagen word het een zware ultralange cross. Daar de valling nog niet uit het lichaam verdwenen is, gaan we niet tot het uiterste gaan. De marathon van Kasterlee volgende week zondag is het grote doel. Hier kunnen we nog een tempoloop uitvoeren onder dezelfde omstandigheden, Als volgende week in Kasterlee, bos en onverharde wegen en slijk. Hopelijk regent het niet te veel tijdens de wedstrijd, die valling mag niet verergeren. De laatste jaren ben ik altijd, als supporter naar de Cohe halve marathon geweest. De eerste en laatste kilometer zijn er niet gemakkelijk, dat word lopen met het verstand.
Trage duurloop, 15.450 meter, de verkoudheid speelde weer op. Zeer veel keelpijn, en heel wat hoesten, algemeen slecht gevoel. De omstandigheden waren wisselvallig tijdens de training, maar te doen. Waarschijnlijk heb ik gisteren wat teveel hooi op de vork genomen. Ik hoop in elk geval dat het morgrn beter gaat, voor de halve marathon.
Trage duurloop 15.6 kilometer, tweede training van vandaag. Goed voor een totaal van 26.6 kilometer in een tijd van 1:57:45. Deze training moest eigenlijk veel rustiger gelopen worden. Ik ben wind mee begonnen, en heb het tempo in het tweede gedeelte, kunnen vasthouden. Goede training vandaag, alleen wat last van de rechtervoet. De valling is al iets beter.
