Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een lange duurloop van 26.060 meter gelopen in 1:53:38, hsm 134. Een deugddoende training die de conditie bevestigd, het gaat de goede kant op. Zo hard zelf dat ik even aan de marathon van Kasterlee dacht deel te nemen. Het is goed dat de inschrijvingen al een tijdje afgesloten zijn, anders had ik het risico gelopen. Maar het is beter rustig op te bouwen, ik ga nu al knalhard met in mijn vierde week al 108 kilometer. De training van vandaag liep als vanzelf onder de ideale omstandigheden, geen wind en een 8°. Aan het keerpunt van dertien kilometer klokte ik 0:58:15, daarna ben ik nog wat versneld. De laatste zes kilometer gingen sneller dan 14 km/uur, de laatste drie sneller dan 15 km/uur. Een onverwachte maar deugd doende evolutie, het gaat dus de goede richting uit. Van de kwetsuren heb ik weinig last gehad, ze waren wel voelbaar aanwezig, een wat stijfheid. Ik ben er nog altijd niet uit of ik dit jaar nog een marathon loop, waarschijnlijk niet, maar zeg nooit, nooit. Morgen een rustige recuperatie training, ik loop dan volgens het gevoel in de benen.
Vandaag een trage duurloop van 12.150 meter gelopen in 1:02:19, hsm 114. Het ging al heel wat beter dan gisteren, wat een goede nachtrust al niet kan verwezelijken. Met de rustpolsslag gaat het ook de goede richting uit een zeer goede score van 37 slagen per minuut. Alleen het lichaamsgewicht gaat zeer moeizaam naar beneden, nog vier kilo te gaan, pfff. De benen en de ontstekingen allerhande waren aan de beterhand, dus veel zit in het hoofd. Een wat beter gevoel kan een gans andere perceptie over eenzelfde fysiek weerstand geven. Voor morgen staat de zwaarste training van de week gepland, 24 km tegen 4:36/km of beter.
Vandaag een recuperatieloop van 13.000 meter gelopen in 1:10:49, hsm 110. De benen waren supervermoeid, en meer als deze recuperatieloop zat er niet in. Ik heb meestal een dipje voor ik een stap vooruit kan zetten, dus hoop ik op dat dipje. Natuurlijk kunnen er nog andere oorzaken zijn voor een loopdipje, overtraining b.v.. Het te snel opbouwen van de kilometers na een loopstop door een kwetsuur! Met dat traag lopen voelde ik het scheenbeen en de voetpezen bij elke stap. De eerste kilometer ging maar in 6:04, zo moeizaam ging het dus vandaag en veel versnellen zat er niet in. Het was een mentaal moeilijk te verwerken training, meer dan eens wou ik een kortere weg naar huis nemen. Gelukkig staat er een sterk hoofd op de schouders zelf als de benen niet meewillen. Morgen staat er een rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 12.200 meter in 1:01:28, hsm 116. De training van gisteren is in de benen blijven hangen, het ging moeizaam vandaag. Ook het scheenbeen, voetpezen en bil lieten zich weer gevoelen, dus was het een rustige training. Al hoewel het in deze winderige omstandigheden, niet simpel is om niet te moeten knokken. Wind tegen was het alle hens aan dek, en voelde alles nog wat pijnlijker aan. Deze avond zal er coldpack aan te pas komen en lichte stretchoefeningen om alles weer in orde te krijgen. Zeggen dat er een lange trage duurloop van plus twintig kilometer op het programma stond. Gelukkig moest ik wegens tijdsgebrek een wat milderen, hoewel ik zeker ben de volledige afstand in de benen te hebben. Morgen staat er een ongeveer dezelfde training op het programma, nog wat verder herstellen dus.
Vandaag een duurloop van 16.200 meter gelopen in 1:09:57, hsm 135. Het was nochtans een zware werkdag geweest, al op om 04:30, en 9:30 lang werken. Dat zonder ook maar eens te zitten, of het moet tijdens het schof geweest zijn. Een mentale training was het dus ook, met zeer pijnlijke voeten gestart, bijna niet te doen. Na kilometer twee begon het iets te beteren, daarna kon ik aan versnellen denken. De conditie gaat verder de hoogte in, heel langzaam, een paar kilo minder zou natuurlijk helpen. Zo heb ik vandaag ook maar lichte last gehad van het scheenbeen, stilletjes aan geraak ik er van af. Het is toch nog opletten geblazen zolang de kwetsuur niet volledig genezen is. De rest is een kwestie van het juiste evenwicht te vinden en zo een ietje sterker worden. Morgen staat er een lange trage duurloop op het programma, wat gewicht proberen kwijt te spelen.
Vandaag een trage duurloop van 15.500 meter gelopen in 1:22:14, hsm 117. De training van gisterennammidag zat nog duidelijk in de benen, het duurde lang eer ik op toerental was. Een normale evolutie, gezien het moeilijke jaar dat ik doormaak, maar er is verbetering op komst. Al gaat het wel zeer langzaam de goede richting uit, met vallen en opstaan en keihard verder werken. Het zal afhangen van details eer alle stukjes weer op hun plaats vallen en veel geduld hebben. Vandaag was het de bekken streek, meer bepaalt de pubistakken, zowat ter hoogte van de billen. Met het scheenbeen gaat het iets beter, zelf deze trage training liet zich niet echt gevoelen, buiten de stijfheid in de pees. Ik heb daarjuist al eens gaan piepen op de wedstrijdkalender, en er is nog veel moois te beleven. Op de eerste plaats voor mijn oudste zoon Jorgi, wegwedstrijden en crossen, eenmaal sterk genoeg doe ik ook mee. Morgen is het opnieuw werkdag de vroegen, dus train ik in de namiddag een duurloop van 16 kilometer.
Gisteren waren we terug van Remscheid waar de jaarlijkse Röntgenlauf plaatsheeft. Voor elks wat wil daar in Duitsland van wedstrijden voor de jeugd, crossen en korte afstanden. De hoofdwedstrijden een halve en hele marathon, een ultra over 63 km en een 100 km op de röntgenroute. We waren met 17 afgezakt naar Lennep om er een verlengt week-end van te maken. Driemaal helaas was er niemand die kon of wou deelnemen aan de plaatselijke wedstrijden. Het hoofdmenu werd dus een culinair week-end met enkele wandelingen, en veel drinken. Een van de wandelingen ging over een kort gedeelte van de Röntgenroute, een kleine 10 km. Daar konden we ervaren hou zwaar het parkoers er wel was, met soms lange, soms venijnige klimmen. We kwamen onderweg de wedstrijdwandelaars en de eerste twee van de ultra's tegen. Verder hebben we niet zoveel van de wedstrijd meegemaakt, aangezien onze eet-marathon van start ging. Zelf heb ik er maar een maal getraind, vertrokken met een joekel van een kater, legde ik negen kilometer af. Ook om te trainen waren er geen kandidaten, dus heb ik gewacht tot we terug waren in Herenthout, voor de volgende training. Die ging gisterennamiddag over een afstand van 13.400 meter gelopen in 1:04:44, hsm 127. De laatste kilometer eens alle registers opengezet en ik haalde tot mijn eigen verbazing een km in 3:50. Het scheenbeen is dus aan de beterhand , alleen tijdens de versnelling nog wat lichte pijn gehad. De twee laatste trainingen zijn samengevoegd, doordat ik de training niet afgesloten heb op de garmin. Ik heb natuurlijk zaterdag voor het vertrek naar Lennep ook nog een rustige training afgewerkt. Een rustige trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:54:26, met een hsm van 116. Voor vandaag staat er deze morgend een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 12.250 meter gelopen in 0:59:06, hsm 127. Een negatief split gelopen training, eerste zes kilometer in 0:29:50 gelopen. Daarna ging het tempo de hoogte in en de volgende 6.250 meter in 0:29:16 gelopen. Na de eerste twintiger van gisteren, een goed teken, het herstel gaat al iets vlugger. Met het scheenbeen gaat het ook de goede kant op, maar ik zal deze met ijs moeten blijven behandelen. Ook de buikspieren lijken me iets minder stijf en pijnlijker, hout vasthouden en hopen dat alles geneest. Ik voel wel dat echte snelheidstrainingen uit den boze zijn, bij een te bruske versnelling blokkeer ik volledig. Veel geduld, dat is wat ik nodig heb, alleen veel geduld heb ik niet, gelukkig wil het lichaam niet mee met mijn wil. Morgen een korte hersteltraining, en dan richting Remscheid, naar een zware ultraloop gaan zien!
Vandaag een lange trage duurloop van 20.300 meter gelopen in 1:44:21, hsm 124. Weer een grens verlegd in afstand en looptijd, ik begon er rustig aan tegen goed 11 km/uur. De laatste zes kilometer een cresendo tempo, om de training te eindigen onder de 1:45:00. Het zwaarste deel van de week zit er op, als ik de laatste zeven dagen neem totaliseer ik 97 kilometer. Ik besef dat het teveel van het goede kan zijn, dus ga ik er de drie volgende dagen de rem op zetten. Het lichaam wat laten herstellen, om dan terug op te bouwen, met vallen en opstaan, zoals in het leven. De laatste zes kilometer stemmen me hoopvol omdat de zeurende pijn in het scheenbeen verdween. Hopelijk gaat het nu de goede kant op en kan ik een brede en goede basis leggen voor 2011. Morgen staat er een training van twaalf kilometer op het progamma, een rustige trage duurloop.
Vandaag een duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:09:26, hsm 132. Het ging wat vlotter als gedacht, de training kunnen afwerken tegen 13 km/uur. Alleen wat last van het scheenbeen, de heup, bil, pubis en voetpezen voelden goed aan. Dus twee dagen recuperatie na een iet zwaardere training inlassen blijkt nodig. Ook de hartslag krijg ik niet de hoogte in het begin van de training, de benen zijn nog niet sterk genoeg. Tegen het einde als ik naar de 14 km/uur ging, klom de hartslag wel richting 150 hsm. De conditie gaat er dus heel langzaam op voor uit, dat komt omdat ik niet op snelheid mag trainen. Trainen op snelheid zou nefast zijn voor al de overbelastingen, en zou weer een loopstop betekenen. Morgen ga ik misschien voor de langste training van deze week, als de benen goed hersteld zijn.
Vandaag een trage duurloop van 13.100 meter gelopen in 1:08:18, hsm 118. Het ging al wat beter dan gisteren, ik zal na een zwaardere training een paar dagen moeten recupereren. Niet dat het fantastisch liep, maar alles was een iet beter minder pijn, lagere hsm, hoger tempo. Een fractie beter, is nog altijd beter dan stagneren, laat staan achteruitgaan. Kleine hapjes moeten de grote honger stoppen, dat die honger er is, is al heel wat. Het scheenbeen word na de training onder het ijs gelegt en in de namiddag worden de pezen gestretcht. Een ritueel dat nog zeker een maand herhaald zal worden, om de genezing te bevorderen. Morgen staat er een iets pittigere training op het programma, vijftien kilometer tegen 12 km/uur.
Vandaag een trage duurloop van 12.000 meter gelopen in 1:04:09, hsm 119. Het was zwaar vandaag, de training van gisteren zat nog in de benen, en dat heb ik gevoeld. De nacht was al niet zoals moet, als ik probeerde recht te komen uit mijn bed, deed allse zowat pijn. Zeker de streek rond het bekken, de pubis, de billen, de aductoren, ik geraakte amper recht. Na een vijftal minuten was het ergste leed geleden, maar echt normaal is die toestand niet. Ik weet dat ik mijn lichaam zwaar belast om terug te komen, maar die stijfheid, en die pijn? Dus toch maar op pad gegaan en na twee kilometer komt alles wat losser en gaat het joggen redelijk. Het was dit maal de zware benen die een iets hoger ritme tegen werkte, toch de training afgewerkt. Ik hoop dat het morgen iets vlotter gaat, dan staan er dertien kilometers op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 18.000 meter gelopen in 1:19:59, hsm 136. Het was lang geleden dat ik zo weinig last had van het scheenbeen, hoopgevend! Ik was er nochtans niet gerust in, deze week verliep alles behalve vlot en pijnloos. Dan doet het dubbel zoveel deugt als ik mijn doelstellung haal, dat was 4:30/km. Op het einde nog wat versnelt om de 18 km af te ronden binnen de opgezette tijd. Nu komt het er op aan de rek en verstevigings-oefeningen blijven af te werken. Het koelen van de overbelastingskwetsuren en mobiliteits-oefeningen van de heup af te werken. Een hele verademing nog eens over het uur te kunnen gaan, zonder pijn en aan een redelijk tempo. De volgende weken blijven opbouwen, zo kan het dat ik volgende week een halve marathon loop. We trekken dan een week-end naar Lennep, waar ik normaal de Röntgenlauf had afgewerkt. Nu hou ik het bij een halve marathon, aan het tempo dat ik vandaag gelopen heb. Het is tenslotte op een veel zwaarder parkoers te doen alsmaar op en af, daar in Lennep. Zo hoop ik me stil aan weer een loper te voelen, spijtig genoeg staat Kasterlee al voor de deur.
Vandaag een recuperatieloop van 8.200 meter gelopen in 0:44:51, hsm 108. De hartslag voor de eerste maal deze week onder de 110 hsm gemiddeld gekregen. In de tabel van Garmin connect staat wel 122, maar de eerste twee kilometer is veel te hoog gemeten. Als je weet dat ik bij een eerste kilometer aan 10 km/uur nooit aan hsm 100 kan geraken. Nu gaf de garmin een gemiddelde hsm van 166 aan, de tweede kilometer nog een hsm van 151. Waarna het gemiddelde zakt naar hsm 110, ik vind het lastig om mee te werken, en dit voor een duur gadget. De benen voelden wat minder vermoeid aan, dit is bijna uitsluitend te wijten aan het feit dat ik na het slapen ben gaan lopen. Terwijl ik deze week altijd na het werk ben gaan lopen, en dat scheelt hem een pak, zeker met de hudige conditie. Een conditie die ondanks deze moeilijke week weer een stapje voorwaarts heeft gemaakt. Dit kan ik analiseren uit de verbeterde rustpols, die stilletjes aan weer onder de hsm 40 gaat. Morgen volgt een volgende test 1:20:00 lopen zo goed als ik voor het moment kan.
Vandaag een trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:50:04, hsm 134. Wat meteen opvalt is de hoge hartslag aan dit tempo, de vermoeidheid zit in de benen. De linkervoetpees doet ook serieus pijn, en het rechterscheenbeen blijft zeuren. Het was zwoegen om vooruit te raken, met een eerste kilometer amper onder de 6:00/km. De versnelling ging niet vanzelf en de hartslag was te hoog voor het geleverde tempo. Morgen een korte recuperatietraining om het lichaam wat te laten herstellen.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 12.200 meter in 0:55:42, hsm 122. Het was de beste training deze week, alhoewel het nog knokken is om voor uit te geraken. De hamstrings en de voetzolen laten zich om ter hardst gevoelen, om nog te zwijgen van het scheenbeen. Een geluk dat ik hier aan verslaafd ben, het zouden anders redenen genoeg zijn om de loopschoenen niet vast te gespen. Ook de redenen om wel te gaan lopen zijn talrijk en de balans slaat gelukkig over naar het lopen. Ik voel me ook beter als ik ga lopen, zelf al is het tijdens de trainingen zwoegen om voor uit te geraken. Langs de andere kant zou een complete rust van een achtal weken ook goed zijn om totaal te herstellen. Maar dan zou het zeker een jaar in beslag nemen om weer wat niveau te halen, dus proberen we gewoon voort. Voor morgen staat er een korte trage duurloop op het programma, hopelijk gaat het dan nog wat beter.
