Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 12.100 meter gelopen in 1:05:01, hsm 114. Het liep langs geen kanten vandaag, met zware benen begonnen en geeindigd. Was het een ganse werkdag graven schuppen in de tuin, of is het een burn-out. Daarbij deed het scheenbeen serieus pijn in het begin van de training, goed afgezien. Gelukkig verbeterde het rap en kon ik een trage duurloop aan, binnen de pijngrens. Toch denk ik er aan tegen het eind van de week de sportdokter eens te bezoeken. Als de kwetsuur niet verder in een gunstige zin evolueert, ik vrees voor een stressfractuur! Maar zolang dat het duurd blijf ik trainen en hopen op beterschap.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 13.250 meter, hsm 135. Na een veel te korte nacht, met amper vier uurtjes slaap, voelde ik een beetje vermoeidheid. Het regende tijden de volledige duur van de training, aangenaam om in te lopen. Met het scheenbeen ging het op en neer, soms voelde ik stevige pijn in het scheenbeen. Toch kon ik blijven lopen, en voel dar de conditie veel geleden heeft onder de kwetsuur. Een beetje tevredenheid overheerst na drie opeen volgend trainingsdagen. Morgen een half uurtje loslopen als het scheenbeen het toelaat, natuurlijk!
Vandaag een recuperatieloop van 10.200 meter gelopen in 0:54:45, hsm 110. Het was meteen mijn tweede opeen volgende training van meer dan 10 kilometer. De kwetsuur aan het scheenbeen was nog goed te voelen, maar ik bleef ruim onder de pijngrens. Toch is het mentaal moeilijk om ontspannen te lopen als je zo gefocust bent op de kwetsuur. Maar er is geen ruimte om veel te klagen ik kan de basis iet of wat behouden, als ik kan lopen. Het grote probleem is het gewicht op peil houden, nu reeds een drie à vier kg bijgekomen. Dat is extra balast voor de benen en doet natuurlijk weinig goed aan de kwetsuren. Morgen proberen we nog een uurtje te lopen, als het kan aan een iets hoger tempo.
Vandaag een trage duurloop van 10.200 meter gelopen in 0:49:37, hsm 122. Het ging redelijk vlot en volledig binnen de pijngrens, en toch 12 km/uur gehaald. Een wat kunnen genieten van het lopen, zonder teveel pijn te moeten verbijten. Op het parkoer waar zondag een van de mooiere wedstrijden word georganiseert. De Bosloop in Herenthout, als afsluiter van de ronde van Herenthout, allen daarheen. Spijtig genoeg ga ik zelf moeten verzaken aan deze mooie wedstrijd, de kwetsuur is nog niet genezen. In een wedstrijd ga je door pijngrens en dat mag niet met deze kwetsuur, ik zou volledig hervallen. Het word dus gewoon trainen, als de pees het toelaat, desnoods op de ergometer.
Vandaag een uur training op de ergometer, goed voor 37.260 meter, hsm 86. Het scheenbeen deed teveel pijn om een looptraining af te werken, dus de ergometer op. Met de weerstand op 75 watt was het nog een training op trapsnelheid, zonder in de verzuring te gaan. Toch wat zweet laten terwijl ik de ronde van Spanje aan het volgen was, zo ging de tijd beter voorbij. Buiten was het hard aan het regenen, dus een training met de koersfiets zat er niet in. De blessure aan het scheenbeen wil maar niet genezen, ondanks de actieve recuperatie. Een betere doiorbloeding van de getroffen pees, er is minder drukgevoeligheid dan verleden week. Het blijft wachten om de trainingen te kunnen hervatten, en toegroeien naar een betere conditie.
Vandaag een recuperatieloop van 7.500 meter gelopen in 0:42:12, hsm 104. Het scheenbeen voelde weer wat beter aan, da de verplichte rustdag van gisteren. Samen met Carine gaan trainen, zodat ik zeker niet te snel zou lopen, en de blessure verergeren. Aan een mooi egaal tempo gelopen wel cresendo gelopen, en onder de pijngrens gelopen. Het word elke dag wat delicater om dit jaar nog een marathon te lopen, misschien in november? Als de pijn overgaat moet ik nog een achttal weken opbouwen naar een treffelijke conditie. Ik heb er echt geen idee van wanneer ik weer vol uit ga kunnen trainen, laat staan wedstrijden lopen. Zoals reeds aangehaald word 2010 een rotjaar op loopgebied, laat ik proberen goed af te sluiten.
Vandaag een training op de ergometer, goed voor 23.890 meter in 0:40:00, hsm 81. Het scheenbeen deed teveel pijnom de looptraining van vandaag af te werken. Ik moest vandaag ganse dag over en weer met een karretje lopen, goed voor 10 tot 12 kilometer. Dus kreeg het scheenbeen, het zwaar te verduren, en koos ik wijselijk voor de ergometer. Met de weerstand op 60 watt was het freewheelen en snelheid maken, losfietsen met andere woorden. Ik hoop morgen weer met de looptraining verder te gaan, een half uurtje maar.
Vandaag een herstelduurloop van 7.250 meter gelopen in 0:44:04, hsm 103. Het ging serieus traag en toch liet het scheenbeen zich gevoelen, deju toch. De snellere training van zondag laat dus sporen na, de pijn is weer sterker te voelen. En dat bij een snelheid lager dan tien kilometer per uur, mentaal moeilijk te verwerken. Nog veel werk aan het scheenbeen, voor ik weer normaal ga kunnen trainen. Maar zoals gezegt probeer ik toch te genieten, zelf van de trage pijnlijke trainingen.
Vandaag een duurloop gelopen van 10.310 in 0:46:06, hsm 131. Een kleine test om te zien wat het scheenbeen al kan weerstaan. Dit lijkt momenteel wel echt het maximum, wat te halen valt met deze scheenbeenblessure. Het scheenbeen deed iets meer pijn dan tijdens de voorbije trage trainingen. De pijn liet zich dieper gevoelen maar was verdraagzaam, en de reactie na de training was goed. Niet lijk de vrijdag, zo'n tien dagen geleden, ik kon direkt normaal stappen en zelf in de tuin werken ging. Toch lijkt het me aangewezen de volgende twee dagen rustig aan te doen.
Vandaag een recuperatieloop van 7.400 meter gelopen in 0:43:33, hsm 105. Het ging vandaag zowaar nog trager als gisteren, ik trainde samen met Carine. Ze gaf het tempo aan en aangezien ze zelf op de sukkel is, was het een rustige training. Ik had het gevoel dat het scheenbeen iets meer pijn deed dan gisteren. Gelukkig werd de pijn iets minder met het vorderen van de kilometers, ik blijf hopen. Zo geraak ik toch weer wat op gang, de conditie is op die korte tijd fel gezakt. Het gewicht daar en tegen schiet de hoogte in, dus hoog tijd om dat logge lijf in gang te trekken. Morgen hoop ik een trage duurloop van 45 minuten te lopen, aan een iets hoger tempo.
Vandaag een trage duurloop van 5.550 meter gelopen in 0:30:23, hsm 115. Het was een testloop voor het scheenbeen, een goed half uurtje gelopen. Ik moet eens herbeginnen met lopen, het moest onder de pijngrens blijven. Dus niet zo snel mogelijk, gewoon rustig wat in beweging komen, sportzweet laten! Met het scheenbeen ging het zoals de sportarts voorspeld had, de pijn is nog aanwezig. Blijven lopen mocht maar ik moest onder de pijngrens blijven, wat ik dus deed. De pijn was al een wat minder als vorige week vrijdag en straalde niet verder uit. Het werd ook niet erger met het vorderen der minuten, dat gaan we gebruiken als houvast. Als er geen reactie komt loop ik morgen veertig minuten onder de pijngrens. Zo bouwen we stelselmatig op, luisterend naar de signalen die het lichaam uitzend. Ik ben al blij met die vijf kilometer van vandaag, ik moet genieten van elke loopkilometer.
Het was gisteren reeds de elfde loopvrije dag na de scheenbeenblessure. Ik had wel wat last van de serie inspuitingen met traumeel, een branderig gevoel in de pees. Die trok gelukkig geleidelijk weg met het vorderen van de uren, en voelt normaal aan. Gisteren nog eens langs geweest bij de kinesist voor diverse behandelingen aan de getroffen pees. Daarna de pees getaped met easy-tape en de pijn verdween, ik kon stappen en staan zonder enige last. Het lopen zal normaal nog een paar dagen worden uitgesteld, eigenlijk alle sportactiviteiten. Ik heb voorlopig genoeg omhanden met allerlei verbouwingen, en achterstallige klusjes. Misschien als alles goed gaat probeer ik vrijdag een half uurtje los te lopen op de voetbalvelden.
Daarjuist naar de sportdokter in Olen geweest, en al wat wijzer geworden. Geen stressfractuur op het eerste oog, een ontsteking aan de evenwijdige lopende pees. Een ultrasone behandeling en meerdere homeopatische inspuitingen op verschillende plaatsen in de pees. Ook verscheidene oefeningen meegekregen om de aductoren te versterken en stabilisatieoefeningen. Tegen het einde van de week zou er al verbetering moeten optreden, zoniet vrijdag nog een ultrasone behandeling. Dus nog loopverbod tot volgend maandag, alleen fietsen en zwemmen mag, dat word aftellen. Maar het zal hopelijk allemaal wel meevallen en dan kan ik spoedig weer aan de opbouw beginnen.
Vandaag was er nog geen verbetering aan het scheenbeen, de test van gisteren word duur betaald. Stappen doet nu nog pijn, zitten valt mee, maar ik mag het been niet over het andere leggen. Ik veronderstel dat ik het zeker nog veertien dagen zonder training zal moeten stellen. En dat is wellicht nog een optomistische schatting, ik zal dus weer geduldig moeten opbouwen. Dus een alternatief zoeken, waarschijnlijk gewoon op de ergometer en spierversterkende oefeningen doen. Misschien kan ik nog opbouwen naar de marathon van Kasterlee, een van mijn favoriete wedstrijden. Het is dus een verloren seizoen geweest 2010, hopelijk raak ik in 2011 weer in topvorm, het moet. Toch zal het zwaar worden, we worden er ook niet jonger op, maar opgeven daar denk ik niet aan.
Vandaag een herstelduurloop gelopen van 7.000 meter in 0:36:34, hsm 105. Het was lang geleden dat ik de benen nog een kon strekken, spijtig genoeg was de test negatief. De tape is dus voldoende om geen pijn meer te hebben in het dagelijkse hebben en laten. Maar onvoldoende om de trainingen te hervatten, de pijn werd erger naarmate de kilometers vorderden. Ik denk dat ik volgende week een afspraak ga maken bij de sportarts, een tweede, ervaren opinie. De wedstrijd van morgen en de marathon van volgende week worden al zeker van de lijst geschrapt. Het word eerder opnieuw opbouwen naar een marathon eind oktober, begin november.
Zo juist bij de kinesist geweest, zijn diagnose shin-splints een diagnose die vele ladingen dekt. In dit geval een acute ontsteking aan een pees, over ongeveer twee centimeter, ultrasone behandeling. Licht inmasseren en electric shock wave therapy, en daarna een intaping met easy-tape. Als ik tot drie uur geen pijn voel in betreffende pees ga ik deze namiddag log gaan lopen. De tape geld als ondersteuning en help de doorbloeding in de pees, en zou drie dagen ondersteuning moeten bieden. Wel spijtig dat ik mijn been niet glad geschoren heb op die plaats, de tape verwijderen kan pijnlijk worden. Als ik ga lopen volgt er deze namiddag nog een berichtje, om de afloop en de verdere planning te ontleden.
