Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een uur training op de ergometer, goed voor 37.260 meter, hsm 86. Het scheenbeen deed teveel pijn om een looptraining af te werken, dus de ergometer op. Met de weerstand op 75 watt was het nog een training op trapsnelheid, zonder in de verzuring te gaan. Toch wat zweet laten terwijl ik de ronde van Spanje aan het volgen was, zo ging de tijd beter voorbij. Buiten was het hard aan het regenen, dus een training met de koersfiets zat er niet in. De blessure aan het scheenbeen wil maar niet genezen, ondanks de actieve recuperatie. Een betere doiorbloeding van de getroffen pees, er is minder drukgevoeligheid dan verleden week. Het blijft wachten om de trainingen te kunnen hervatten, en toegroeien naar een betere conditie.
Vandaag een recuperatieloop van 7.500 meter gelopen in 0:42:12, hsm 104. Het scheenbeen voelde weer wat beter aan, da de verplichte rustdag van gisteren. Samen met Carine gaan trainen, zodat ik zeker niet te snel zou lopen, en de blessure verergeren. Aan een mooi egaal tempo gelopen wel cresendo gelopen, en onder de pijngrens gelopen. Het word elke dag wat delicater om dit jaar nog een marathon te lopen, misschien in november? Als de pijn overgaat moet ik nog een achttal weken opbouwen naar een treffelijke conditie. Ik heb er echt geen idee van wanneer ik weer vol uit ga kunnen trainen, laat staan wedstrijden lopen. Zoals reeds aangehaald word 2010 een rotjaar op loopgebied, laat ik proberen goed af te sluiten.
Vandaag een training op de ergometer, goed voor 23.890 meter in 0:40:00, hsm 81. Het scheenbeen deed teveel pijnom de looptraining van vandaag af te werken. Ik moest vandaag ganse dag over en weer met een karretje lopen, goed voor 10 tot 12 kilometer. Dus kreeg het scheenbeen, het zwaar te verduren, en koos ik wijselijk voor de ergometer. Met de weerstand op 60 watt was het freewheelen en snelheid maken, losfietsen met andere woorden. Ik hoop morgen weer met de looptraining verder te gaan, een half uurtje maar.
Vandaag een herstelduurloop van 7.250 meter gelopen in 0:44:04, hsm 103. Het ging serieus traag en toch liet het scheenbeen zich gevoelen, deju toch. De snellere training van zondag laat dus sporen na, de pijn is weer sterker te voelen. En dat bij een snelheid lager dan tien kilometer per uur, mentaal moeilijk te verwerken. Nog veel werk aan het scheenbeen, voor ik weer normaal ga kunnen trainen. Maar zoals gezegt probeer ik toch te genieten, zelf van de trage pijnlijke trainingen.
Vandaag een duurloop gelopen van 10.310 in 0:46:06, hsm 131. Een kleine test om te zien wat het scheenbeen al kan weerstaan. Dit lijkt momenteel wel echt het maximum, wat te halen valt met deze scheenbeenblessure. Het scheenbeen deed iets meer pijn dan tijdens de voorbije trage trainingen. De pijn liet zich dieper gevoelen maar was verdraagzaam, en de reactie na de training was goed. Niet lijk de vrijdag, zo'n tien dagen geleden, ik kon direkt normaal stappen en zelf in de tuin werken ging. Toch lijkt het me aangewezen de volgende twee dagen rustig aan te doen.
Vandaag een recuperatieloop van 7.400 meter gelopen in 0:43:33, hsm 105. Het ging vandaag zowaar nog trager als gisteren, ik trainde samen met Carine. Ze gaf het tempo aan en aangezien ze zelf op de sukkel is, was het een rustige training. Ik had het gevoel dat het scheenbeen iets meer pijn deed dan gisteren. Gelukkig werd de pijn iets minder met het vorderen van de kilometers, ik blijf hopen. Zo geraak ik toch weer wat op gang, de conditie is op die korte tijd fel gezakt. Het gewicht daar en tegen schiet de hoogte in, dus hoog tijd om dat logge lijf in gang te trekken. Morgen hoop ik een trage duurloop van 45 minuten te lopen, aan een iets hoger tempo.
Vandaag een trage duurloop van 5.550 meter gelopen in 0:30:23, hsm 115. Het was een testloop voor het scheenbeen, een goed half uurtje gelopen. Ik moet eens herbeginnen met lopen, het moest onder de pijngrens blijven. Dus niet zo snel mogelijk, gewoon rustig wat in beweging komen, sportzweet laten! Met het scheenbeen ging het zoals de sportarts voorspeld had, de pijn is nog aanwezig. Blijven lopen mocht maar ik moest onder de pijngrens blijven, wat ik dus deed. De pijn was al een wat minder als vorige week vrijdag en straalde niet verder uit. Het werd ook niet erger met het vorderen der minuten, dat gaan we gebruiken als houvast. Als er geen reactie komt loop ik morgen veertig minuten onder de pijngrens. Zo bouwen we stelselmatig op, luisterend naar de signalen die het lichaam uitzend. Ik ben al blij met die vijf kilometer van vandaag, ik moet genieten van elke loopkilometer.
Het was gisteren reeds de elfde loopvrije dag na de scheenbeenblessure. Ik had wel wat last van de serie inspuitingen met traumeel, een branderig gevoel in de pees. Die trok gelukkig geleidelijk weg met het vorderen van de uren, en voelt normaal aan. Gisteren nog eens langs geweest bij de kinesist voor diverse behandelingen aan de getroffen pees. Daarna de pees getaped met easy-tape en de pijn verdween, ik kon stappen en staan zonder enige last. Het lopen zal normaal nog een paar dagen worden uitgesteld, eigenlijk alle sportactiviteiten. Ik heb voorlopig genoeg omhanden met allerlei verbouwingen, en achterstallige klusjes. Misschien als alles goed gaat probeer ik vrijdag een half uurtje los te lopen op de voetbalvelden.
Daarjuist naar de sportdokter in Olen geweest, en al wat wijzer geworden. Geen stressfractuur op het eerste oog, een ontsteking aan de evenwijdige lopende pees. Een ultrasone behandeling en meerdere homeopatische inspuitingen op verschillende plaatsen in de pees. Ook verscheidene oefeningen meegekregen om de aductoren te versterken en stabilisatieoefeningen. Tegen het einde van de week zou er al verbetering moeten optreden, zoniet vrijdag nog een ultrasone behandeling. Dus nog loopverbod tot volgend maandag, alleen fietsen en zwemmen mag, dat word aftellen. Maar het zal hopelijk allemaal wel meevallen en dan kan ik spoedig weer aan de opbouw beginnen.
Vandaag was er nog geen verbetering aan het scheenbeen, de test van gisteren word duur betaald. Stappen doet nu nog pijn, zitten valt mee, maar ik mag het been niet over het andere leggen. Ik veronderstel dat ik het zeker nog veertien dagen zonder training zal moeten stellen. En dat is wellicht nog een optomistische schatting, ik zal dus weer geduldig moeten opbouwen. Dus een alternatief zoeken, waarschijnlijk gewoon op de ergometer en spierversterkende oefeningen doen. Misschien kan ik nog opbouwen naar de marathon van Kasterlee, een van mijn favoriete wedstrijden. Het is dus een verloren seizoen geweest 2010, hopelijk raak ik in 2011 weer in topvorm, het moet. Toch zal het zwaar worden, we worden er ook niet jonger op, maar opgeven daar denk ik niet aan.
Vandaag een herstelduurloop gelopen van 7.000 meter in 0:36:34, hsm 105. Het was lang geleden dat ik de benen nog een kon strekken, spijtig genoeg was de test negatief. De tape is dus voldoende om geen pijn meer te hebben in het dagelijkse hebben en laten. Maar onvoldoende om de trainingen te hervatten, de pijn werd erger naarmate de kilometers vorderden. Ik denk dat ik volgende week een afspraak ga maken bij de sportarts, een tweede, ervaren opinie. De wedstrijd van morgen en de marathon van volgende week worden al zeker van de lijst geschrapt. Het word eerder opnieuw opbouwen naar een marathon eind oktober, begin november.
Zo juist bij de kinesist geweest, zijn diagnose shin-splints een diagnose die vele ladingen dekt. In dit geval een acute ontsteking aan een pees, over ongeveer twee centimeter, ultrasone behandeling. Licht inmasseren en electric shock wave therapy, en daarna een intaping met easy-tape. Als ik tot drie uur geen pijn voel in betreffende pees ga ik deze namiddag log gaan lopen. De tape geld als ondersteuning en help de doorbloeding in de pees, en zou drie dagen ondersteuning moeten bieden. Wel spijtig dat ik mijn been niet glad geschoren heb op die plaats, de tape verwijderen kan pijnlijk worden. Als ik ga lopen volgt er deze namiddag nog een berichtje, om de afloop en de verdere planning te ontleden.
Juist terug van de dokter, de eerste diagnose valt mee een ontsteking van de pees. De pees die evenwijdig met het scheenbeen loopt en zorgt voor de stabiliteit van de voet. Met een massage en een goede taping zou trainen mogen, mits er geen pijn te voelen is. Het rechterbeen wat sterker maken door de bekende stabiliteitsoefeningen en wat aan de kracht werken. We zullen wel zien hoe het loopt, maar de voorbeelden in het voetbal en tennis zijn beken, die plakken aan een met kensio-taping. Als het helpt wil ik wel een poging wagen om weer aan te sluiten aan mijn programma. Afwachten en zien wat morgen in petto geeft, dag per dag proberen de draad weer op te pakken.
Vandaag nog altijd last van het scheenbeen, ik moet zelf niet proberen lopen. De pijn is aanwezig bij het stappen, nog meer als ik trappen af ga. Met de aductoren en dij gaat het momenteel veel beter alleen rechts nog lichte verstijving. Als morgen de pijn aan het scheenbeen nog aanwezig is ga ik naar de dokter. Zo verder doen heeft geen zin, de halve marathon in Olen mag ik zo goed als zeker schrappen. Langzamerhand zakt de moed me in de schoenen, en is het moeilijk om er nog in te geloven.
Vandaag word het een 5de rustdag op rij, heel wat anders dan wat ik in gedachte had. Dat ik de marathon van Hulshout heb moeten laten schieten vond ik nog erger na de uitslag. In mijn weersomstandigheden had ik meegedaan voor de winst, en met gemak het podium gehaald. Een dikke proficiat aan alle deelnemers van de 100 kilometer en de marathon, trouwens. Maar ik hoop het ondanks het pechjaar nog hier en daar eens te bewijzen, dat ik het nog kan. De verekking aan de dij is al aan de beterhand, met het scheenbeen gaat het op en af. Eigenlijk kan ik het maar goed weten als ik kan gaan lopen, maar ik maak me toch zorgen over het scheenbeen. Laat ons hopen dat het van nu af cresendo mag gaan en dat er nog iets te halen valt in 2010.
Ik ben gisteren dan toch niet gestart in de marathon van Hulshout. Om 14:00 deed ik een test om te zien hoe het ging na een lichte opwarming. Na vijftig meter voelde ik al dat het lopen niet zou lukken een lichte verekking in de dijen. De hoop was er dat alle pijntjes over zouden gaan eenmaal in beweging, maar het werd erger. Met pijn in het hart heb ik dan maar verstek laten gaan, een zware teleurstelling. Ook nu na vier looploze dagen doen de dij en het scheenbeen nog altijd pijn. De dij heb ik waarschijnlijk vrijdag overbelast met klinkers te leggen in de tuin. Zo bijft 2010 een pechjaar met een opeen stapeling van kwetsuren, waar geen einde aan komt. Toch hoop ik volgende zaterdag te kunnen starten in de halve marathon van Olen.
