Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Rond 12:30 vertrokken van uit Nieuwpoort waar we juist de eerste regendruppels kregen. Echte rust heb je niet tijdens zo'n korte verlofperiode, veel wandelen en andere activiteiten. De eerste ochtend daar een strandloop-training van 10.630 meter gedaan in 0:49:10, hsm 121. Het is toch apart zo langs de waterlijn te lopen, de eerste vijf kilometer beuken tegen de wind in. Daarna vijf kilometer terug met de wind in de rug, er waren die ochtend veel paarden op het strand. Niet echt ideaal, die beesten laten diepe hoefsporen in het zand, en gaan niet uit de looplijn. Van mij zouden ze dat gerust mogen verbieden, maar kom ik had het weer eens overleeft. Daarna volgde een wandeling van een kilometer of tien, en in de namiddag vliegeren en beachbal op het strand. Voor de volgende dag stond er een lange trage duurloop van 25.400 meter op het programma. Het werden zestien zeer langzame kilometers gevolgd met negen snellere kilometers, best plezante training. De langzame loop op het strand, het vlottere werk op de dijk, en de benen voelden nog goed aan. Een rustigere dag erna, met in de voormiddag wat vissen en in de namiddag wat rondkuieren en spelen op het strand. Ik heb daartussen veel teveel drank en voedsel misbruikt, hopelijk is het geen aanslag op de prille conditie. Vandaag stond een rustdag op het programma, morgen een tempoloop van 20 kilometer, maandag is het weer werkdag.
Vandaag een trage duurloop van 17.500 meter gelopen in 1:24:45, hsm 118. De benen voelden zwaar aan en de eerste kilometer was tegen amper 10 km/uur. Gelukkig ging het daarna alsmaar beter, zodat ik een redelijke rustige training kon afwerken. Het was ideaal weer een waterzonnetje en een 16° maakten het aangenaam lopen. Niet dat ik deze training niet afgezien heb, ik had de indruk dat ik tegen mijn limiet aan t'lopen was. Ondertussen weten we al beter en is het in het hoofd dat de limiet voor de training zit. Om 10:00 vertrekken we richting Nieuwpoort voor vier dagen rustig uit te waaien. Het zal in elk geval deugd doen, om nog eens rustig te wandelen langs het strand.
Vandaag een recuperatieloop van 13.000 meter gelopen in 1:11:13, hsm 107. De benen waren er aan toe, twee wedstrijden op drie dagen is nog wat van het goede teveel. Deze morgend samen met mijn vrouw Carine de eerste acht kilometer tegen herstelloop gelopen. Ik ben dan de laatste vijf kilometer overgeschakelt op trage duurloop tempo, zo rond de 12 km/uur. Een goede doorbloeding en actieve recuperatie, om de verzuurde benen wat zuurstof te gunnen. Gisteren een goede wedstrijd gelopen ondanks dat ik nog niet volledig hersteld was van de 2-uur wedstrijd. Het gaat nu met rasse schreden vooruit, en ik hoop dat het nog een tijdje vooruit gaat. Van morgen tot en met zaterdag aan de zee ideaal om te trainen en te ontspannen, maandag is het weer werkdag.
Gisteren was het tijd voor mijn tweede wedstrijd in drie dagen, de tien mijl van Booischot-Statie. Een goed bezette tien mijl, met veel sterke atleten aan de start, teveel om op te noemen. Maar eerst gingen Jorgi en Kenney van start in de jogging van 4.500 meter, die samen met de 7.500 vertrekte. Met 200 atleten aan de start een drukbezette wesdstrijd, het ging er in de start hevig aan toe. Jorgi en Kenney presteerden binnen de verwachtingen, nog niet top, amdat de trainingen wat verwaarloost worden. Het is meer om weer op gang te geraken, Jorgi eindigde tiende en Kenney vijftiende, beide goed vermoeid. Om 19:20 was het tijd voor de hoofdwedstrijd tien engelse mijlen, vijf ronden van drie kilometer en een aanloopronde van 1090 meter. Ik wist niet goed wat te verwachten, drie dagen na de 2-uur van Herentals, zouden de benen voldoende hersteld zijn. Het startschot weerklinkt en we laten ons wat verassen, na driehonderd meter zitten we weer in de juiste groep. Een groep van vijf atleten is er al van onder gemuist, ik zet me meteen op kop van de achtervolgende groep. De eerste kilometer gaat in 3:30, veel te snel en ik zet me achteraan de groep, de benen voelen al zwaar aan. Na vier kilometer lijkt het vat af, de benen doen al pijn en ik moet het groepje dat uit een valt laten gaan. Ik zie het niet echt meer zitten om vol uit te gaan en word voorbij gegaan door twee atleten, aanpikken lukt niet. Als Eric Caluwaerts en Filip Thys me voorbijgaan moedigen ze me aan om in het spoor te blijven, zo gezegt zo gedaan. Toch moet Eric ons af en toe motiveren dichter aan te sluiten, vandaag is hij haas, Filip wil voor de eerste maal onder het uur lopen. Halfweg hebben we wat voorsprong op het schema en eindelijk gaat het weer wat beter met de beentjes. Ik begin er in te geloven dat we onder het uur gaan kunnen blijven, Eric de haas kan veel beter aan en loopt als een metronoom. Af en toe moedigen we elkaar aan en nemen we sponzen en drank aan voor wie het moeilijk heeft, de finish nadert. De laatste twee kilometer blijkt dat we toch een versnelling gaan moeten inzetten, ik finish onder het uur. Filip haalt het ondanks een goede laatste kilometer net niet, maar dat lukt de volgende keer zeker en vast. Voor mij is de volgende horde genomen 16 km/uur een uur aan een stuk, ik zit al verder dan gedacht.
Deze avond staat er een wedstrijd in Booischot, over 16.090 meter op het programma. Het is al vijftien maand geleden dat ik deze afstand gelopen heb, in mei 2009 in Itegem. Meestal een zware ondernemming 22 maal een tien mijl gelopen beste in 0:56:39, minste in 1:00:37. Ik vrees dat het moeilijk word om mijn minst goede tijd te ontlopen, drie dagen na de 2-uur van Herentals. Het word weer hopen op een superdag en de adrenaline van het wedstrijdlopen. Deze maal met de tegenstanders in het zicht, en een goede blik over de positie in de wedstrijd. We kunnen alleen ons best doen, als ik voel dat het te vroeg is om weer vol uit te gaan, Dan word het een veredelde tempotraining, geen kwetsuren riskeren, maar sterker worden is de boodschap. In de marathon en ultracup ben ik ondertussen weggezakt naar een anonieme 63ste plaats. Een van de wedstrijden die ik nog wou lopen voor de M-U Cup is trouwens afgelast, de Louis Persoons marathon. Ter vervanging van deze marathon ben ik nog op zoek naar een halve marathon of tien mijl. Aangezien ik de week daar opvolgend de Röntgenlauf marathon loop, we zien nog wel. Maar dus eerst deze avond Booischot, waar mijn twee zonen deelnemen aan de vier kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 13.800 meter gelopen in 1:05:45, hsm 119. De benen waren dus al een stuk beter dan gisteren, het ging al redelijk vlot. Zoals de meesten onder jullie weten is dit een indicatie van een verbeterde conditie. Het zal nog weken vergen eer ik aan een topconditie zit, al gaat het vlugger als verwacht. Ook de blessures en de pijn verdwijnen stilletjes aan, de verschillende chronische overbelastingen blijven. Zo doen verscheidene pezen lastig de voetpezen en de rechter-achillespees en de knie-pezen. Ik denk er aan om morgenavond een wedstrijd over tien mijl te lopen, als ik me goed voel. Er stond toch een tempoloop van één uur op het programma, dat kan beter in een wedstrijd.
Vandaag een recuperatieloop van 12.050 meter gelopen in 1:04:44, hsm 109. Dit herstel bleek echt nodig na de wedstrijd van gisteren, zware benen vandaag. Het was ook maar goed twaalf uur na de wedstrijd van gisteren, dus niet echt genieten. Ook wat last van de rechterachillespees en een lichte pijn in de pubis, opletten dus. Waarschijnlijk niet meer dan normaal na de zware race van gisteren, gedeeltelijk over kasseien. Morgen staat er een rustige trage duurloop dertien kilometer op het programma.
Vandaag was de tijd aangebroken voor mijn eerste wedstrijd sinds drie maanden, de twee uur van Herentals. Een wedstrijd die een antwoord moest brengen op veel vragen, houd de heup stand en haal ik de 15 km/uur. Ik ging proberen mijn race goed in te delen en naar niemand kijken, een toptien plaats word toch moeilijk. Mijn start is redelijk en ik loop op amper vijftig meter van de podiumkandidaten, maar de race is juist begonnen. Al snel blijkt dat het slalomen word door de honderden joggers, de grote ronde is 1840 meter, die probeer ik zoveel mogelijk te lopen, op het einde kan de kleine ronde 1139 meter, misschien van pas komen. In de derde ronde kom ik aansluiten bij het groepje podiumkandidaten, ik neem meteen de leiding en ga door op mijn tempo. Alleen Johan Wils kon blijkbaar het opgelegde tempo volgen, maar we wisten niet op welke plaats we dan liepen. Sommigen gaan in het spoor van de snellere mee of beginnen met de kleine ronden, Na tien kilometer ging Johan versnellen. We hadden juist de topdrie in de diverse klassementen horen afroepen, en onze namen behoorden er niet bij. Niet getreurd echter ik ging alleen naar mezelf kijken en zo twee uur zo snel als mogelijk lopen, dat was het doel. De tien kilometer kwam ik door in 0:37:45, zo hard had ik de laatste maanden niet meer gelopen, en dat zonder pijn! Van links naar rechts laverend tussen het tragere volk, soms op het nippertje een botsing vermeden, niet altijd gemakkelijk lopen. Na een uur stonden er 15.750 meter op de teller, fenomenaal goed na zo weinig snelheidstrainingen en de vele kwetsuren. Iets later hoorde ik de speaker afroepen dat ik derde was, net wat ik nodig had om verder te beuken, een extra doel. Het liep iets minder lekker, ik probeerde te knokken om zo lang mogelijk de kilometers onder de 4:00 te lopen. Uiteindelijk ging ik er maar twee keer over, tweemaal had ik 4:01 nodig om een kilometer af te haspelen, en versnelde dan weer. Ik had nog een kleine vijf minuten over en dus nog tijd voor een kleine ronde na zestien grote ronden, nog eens alles geven. Officieel 30.579 meter gelopen en opdracht volbracht, nu was het een half uurtje wachten op de uitslag en het podium. Het onverwachte werd dus werkelijkheid, ik mocht als derde mee op het podium, hard werken word dus beloond.
Gisteren stond er een rustdag op het programma na twaalf opeen volgende loopdagen. Deze avond mijn eerste wedstrijd sinds twaalf weken, en zeven opbouwweken hoop ik er klaar voor te zijn. Mijn keuze viel op de twee uur van Herentals, daar heb je nog geen echte snelheid voor nodig. Snelheid is een faktor die ik nog niet heb kunnen trainen door de diverse kwestsuren. Het word een serieuse test deze avond, ik hoop de kaap van de dertig kilometer te halen. Wat uitzonderlijk goed zou zijn na zeven weken opbouw, en de geleden pijn tijdens de trainingen. Ik hoop op een goede dag en frisse benen en de adrenaline van de wedstrijd om mijn doel te halen.
Vandaag een trage duurloop van 10.250 meter gelopen in 0:49:55, hsm 114. De benen voelden nog altijd zwaar aan, het gevolg van de zondagtraining 30 km tempoloop. Het is een korte training geweest omdat we rond tien uur richting Remscheid rijden. Remscheid-Lennep, het dorp waar de rôntgenloop van start gaat, eind oktober start ik er op de marathon. Ik hoorde al huiveringswekkende verhalen over het profiel van de Rôntgenroute en wou een deel verkennen. Het gemakkelijkste deel is tijdens de eerste halve marathon, al best pittig maar meestal in dalende lijn. Een rustige training dus vandaag, in de hoop uitgerust aan de start van de 2-uursloop van Herentals te staan. Morgen loop ik een uurtje langs het minst zware deel van de Rôntgenroute, een recuperatieloopje. Rond de middag rijden we naar huis waarna er een vijf kilometer lange tempoloop op het programma staat.
Vandaag een recuperatielooop van 13.150 meter gelopen in 1:09:38, hsm 109. In de namiddag een tempoloop van 5.110 meter gelopen in 0:19:25, hsm 134. Een goed gevulde dag s'morgens een deel van de Röntgenroute gelopen met zware benen. De dag ervoor twaalf kilometer gewandelt langs de Röntgenroute om de moeilijksgraad in te schatten. Deze is halfzwaar zeer heuvelend op en af en het wegdek is in zeer slechte staat. Het word een zware marathon waar alleen de top drie onder de drie uur finisht. Rond 13:00 na twee uurtjes shoppen in Remscheid richting Herenthout gereden. Een uur later de loopschoenen aan en met de oudste zoon Jorgi wat tempowerk op de gravelpiste gedaan. De benen voelden veel beter aan dan deze ochtend in Remscheid, normaal bij tempowerk op het vlakke. Ik kan tevreden zijn over de geleverde trainingsarbeid van de laatste dagen, waar het accent op recuperatie lag. Morgen een dagje Bobiaanland en een rustdag dus geen training, vrijdag wedstrijd.
Vandaag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:15:20, hsm 114. De benen voelden nog wat vermoeid aan van de tempotraining van gisteren. Maar het was de bedoeling rustig te lopen, en de benen en lijf niet te forceren. Een wat recuperatie tot vrijdag kan ik best gebruiken, want om dertig km te halen, word het krap met de huidige conditie zal het hard werken worden. Het is maar een opstapje naar meer en sneller en ik geef mezelf nog drie maand. Drie maand om in topconditie te geraken, en hopen dat het lichaam stand houd. Straks ga ik trouwens op controle bij de specialist, om een evaluatie van de revalidatie. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma.
Vandaag een lange tempoloop van 30.100 meter gelopen in 2:02:47, hsm 140. Het gaat stilletjes aan de goede richting uit een tempoloop van 30 km aan 4:05/km. Zo gaat het zachtjes aan richting de 15 km/uur op de langere afstanden, een doel op zich. Vandaag gingen de eerste vijftien kilometer met wind in de rug vlot, aan het keerpunt gedraaid in 1:00:20. De tweede helft ging een pak zwaarder worden vijftien kilometer tegenwind en vechten om het tempo niet teveel te laten zakken. Ook de benen waren nog niet fris genoeg om de inspanning twee uur op hetzelfde niveau te houden. Ik hoop dat de benen tegen vrijdag als mijn eerste wedstrijd sinds lang start, een stuk frisser zijn. Daar hoop ik de barriere van de 15 km/uur te halen over dertig kilometer, waarschijnlijk voldoende voor een toptien. Vandaag kreeg ik de hartslag niet hoog genoeg, maar het tempo was zeker binnen de verwachtingen. Ik zal waarschijnlijk wat wedstrijden nodig hebben om het tempo en weerstand te halen die ik in goede conditie moet aankunnen.