Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Ik ben gebroken en gekraakt, te weinig nachtrust kan een mens breken. Deze nacht niet meer als een uur aan een stuk kunnen slapen. De pijn bij het lichtjes draaien van de arm maakt me wakker. Ik vraag me af of ik niet beter af ben met een plaaster, die fixeert de arm. Vandaag geprobeerd op de orbitrac de stramme spieren los te gooien. Dat was geen goed idee, dus na een vijftal minuten gestopt. Alleen rust kan me vooruit helpen, een paar uur aan een stuk doorslapen.
Nu de grootste pijn weg is, de schaafwonde en elleboog aan de beterhand zijn. Heb ik een beter gevoel over de pijn aan de gezwollen knie en enkel. Stappen lukt pijnloos, maar door de knieen buigen en de enkel draaien gaat moeilijk. Toch hoop ik morgen wat te kunnen steppen of op de hometrainer te fietsen. Ik moet toch stilletjes aan wat beweging hebben, ik ben niet gemaakt om niets te doen. Maar vandaag doe ik het rustig aan, ik heb een drie uurtjes kunnen slapen. overdag val ik af en toe in slaap in de zetel, maar nooit langer dan een kwartier. Dus zie ik er oververmoeid uit, en voel me ook zo, hulpeloos!!
Waar licht de pijngrens, voor ieder individu zal het anders liggen. Ik kan wat pijn verdragen, mijn grenzen verleggen, afzien. Toch zijn er atleten die er ver door heen gaan, Vinokourov om er een te noemen. Gisteren bij mijn ongeval met de scooter, heb ik buiten een gebroken elleboog, heel wat schaafwonden opgelopen, na die glijpartij over de asfalt. Linkerknie, linkerhand en linkerenkel vertoonden schaafwonden. Gisteren-avond moesten de diverse wonden een nieuw verband. Het verband kleefde in de wonden en ik wou het uitschreeuwen van de pijn. Toen dwaalden mijn gedachten af naar Vinokourov, wat moet die al een week lang verduren? Het bloed sijpelt door zijn verband heen, elke dag opnieuw, een langzame genezing! Toch blijft hij het uiterste van zijn lichaam vergen, en de pijngrens verleggen. Wat voel ik mezelf een kneusje, als ik de pijn die me te beurt valt ondraaglijk vind.
Na een elleboogbreuk ten gevolge van een werkongeval, zal ik een tijdje niet meer kunnen lopen en trainen. Net voor het binnen rijden van de fietsstalling, ging ik onder uit met de scooter, de eerste klap opgevangen met een gestrekte linkerarm. Kneuzingen aan de linkerknie, linkerhand en linkerenkel. Volgende week vrijdag moet ik naar de radiologie om te zien of een plaaster nodig is, voorlopig alleen een draagband.
Lange trage duurloop 20 kilometer, voorzichtig begin tegen de wind in. Stilletjes aan het tempo wat op gedreven, de benen waren licht vermoeid. Morgen en overmorgen lichtere trainingen, de benen wat laten herstellen. Zondag nog een alles uit de kas halen, daar tussen Kasterlee en Tielen.
Tempoloop 14.960 meter, er nog eens een lap opgeven, tempotraining. Hartslag onder controle, benen waren nog niet top, dat hoefde ook niet. Lichte pijn in de schenen, en linkerknie, de onderrug nog altijd stijf en de hielen van beide voeten waren pijnlijk, in twee woorden, half kreupel.
Trage duurloop 13.6 kilometer, aan een lagere hartslag dan gisteren gelopen. Ook een pak trager, de benen vonden het hard genoeg gaan, de warmte? De leeftijd, een jaartje bij mogen schrijven, master b, 45 plusser, een nieuwe categorie. De meeste 45+ atleten, vertellen dat het dan goed achteruit begint te gaan met de prestatie's. Vanaf vandaag leggen we een nieuwe besttijd lijst aan, de motivatie hoog houden.
Trage duurloop 16.5 kilometer, bij een graad of 30, lekker zweten. Ik had als voorzorg water meegenomen, het was nodig, alles opgedronken. De benen waren nog wat zwaar, waarschijnlijk ook door de warmte. In het bos was het iets beter lopen, maar de hartslag bleef te hoog. Morgen 13 kilometer iets rustiger aan.
Lange duurloop 24 kilometer, Het was warm en langs het kanaal liep ik tegen de wind. Het was knokken geblazen om de voor op gestelde tijden te halen. Finaal is het gelukt, de laatste 10 kilometer een iets te hoge hartslag. De wedstrijd van vrijdagavond zat nog wat in de benen. Deze week de kilometers flink afgebouwd goed 100 km gelopen.
Trage duurloop 15 kilometer, had toch een zwaar gevoel in de benen. Zo'n een kortere snelle race laat sporen na, het ging nog redelijk. Een redelijk hoge hartslag, voor het gelopen tempo, 2 rondjes Merodese bossen. De voormiddag in de tuin werken en vanaf 14:00 uur de tour volgen.
13 juli Wiekevorst 20:00, wedstrijd over 9.430 meter, door een wegvergissing. Na een toch wel snelle eerste kilometer, liep ik in zowat 32ste positie. Een atleet zou me nog voorbij lopen, ikzelf zou er nog 19 voorbij lopen. Zo finishte ik in de geldprijzen voorzien voor de eerste 15, dat was buiten de verwachtingen.
Met goed 300 atleten gingen we van start op de 10 kilometer. Schoon volk aan de start, te veel om op te noemen. Ik schatte me rond de 25ste plaats, zekers 6 dagen na de marathon. Het mooie en warme weer speelde wel wat in mijn voordeel. Van de bloggers werd Eric Caluwaerts 1ste in de wedstrijd. Wesley van der Gaer werd derde, en Gino Lauwen 12de. Ikzelf finishte 14de in 0:33:56, neen geen nieuw record op de 10 km. Maar door een wegvergissing van de voor rijdende motard was de afstand 9.430 meter. Mijn vrouw Carine 210de ondanks haar infectie aan de luchtwegen. Kenney en Jorgi liepen de 5 km ruim binnen de eerste helft van het peleton. Kenney finishte 57ste als eerste pupil in 0:23:05, Jorgi als 58ste, 2de miniem in 0:23:11. Dit op een wedstrijd met 151 finishers, en zwaar in ademnood, onverantwoord!! Maar ze zijn als de papa, het bloed gaat waar het niet kruipen kan.
De afstand die ik het meest haat, een tien kilometer. Hard, pijnlijk en volledig in het rood gaan, en toch iedereen zien wegschuiven. Weerstand en uithouding heb je niet echt nodig, snelheid wel. Laat dat juist zijn wat ik tekort kom, dus aan zie ik het meer als een snelheidstraining. Ook de vrouw en zonen doen mee in Herenthout, de afstand beslissen ze ter plaatse. Al twee weken heben ze alle drie last van de luchtwegen, de en dag al iets meer dan de andere. Een verslagje zet ik zo snel mogelijk online.
Recuperatieloop 10.450 meter, rustig en traag gelopen, beetje herstellen. De benen waren toch wat vermoeid, goed te voelen tijdens een trage loop. Toch progressief versnelt, hart wat laten pompen, morgen Wedstrijddag.
Een wedstrijd gevonden voor tijdens het verlof in Oostenrijk. Link naar wedstrijd: http://www.thermenlauf.com/startseite.php Het betreft een halve marathon drie ronden van 7.100 meter, met een redelijk hoogteverschil per ronde ongeveer 35 meter. Het vertrek is op 1175 meter hoogte.
Tempoloop 13 kilometer, de benen nog eens los schudden, en eens doortrekken. Ik mocht wel niet in het rood komen, wat mij bij kilometer 12 niet gelukt is. Er moest ook wat variabel tempo inzitten, niet te vlak lopen, prikkels geven. Het werd een bevredigende training, de benen gingen niet stuk en ik kon sturen. Natuurlijk is het kort voor de wedstrijd van vrijdag, dus morgen hersteltraining.
Duurloop 15 km, aderhalve minuut rapper als gisteren over hetzelfde parcours. De gemiddelde hartslag ligt 2 slagen lager dan gisteren, een vlotte recuperatie. Laatste drie kilometer doorgetrokken tegen 15 km/uur, dan voel ik de naweeen van de marathon nog. Morgen een tempoloop 13 km tegen 15 km/uur, nog niet echt scherp, dat houden we voor vrijdag.