Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Zaterdag 13:30 we vertrekken van uit Herenthout richting Echternach. Tot aan de Duitse grens verloopt alles vlot, Geert Caers en Annick Dom zijn me komen ophalen. De vrouw moest op onze oudste wachten die met andere plechtige communikanten naar Nijmwegen was. Een omleiding aan de Duitse grens leid ons om langs kleine bochtige baantjes zo'n 25 km lang. Eens weer op de autostrade gaat alles vlot, we beslissen eerst de nummers te gaan halen. De andere Herenthoutse atleten zijn al het stadje ingetrokken, ondertussen zie ik in de enveloppe van mijn vrouw die de 10 mijl loopt, geen chip zit. De nieuwe organisatie is behulpzaam, en alles word vlot geregeld, het vernieuwde parcours hangt uit. We begeven ons richting stad om de andere clubleden te zoeken, bij het eerste cafeetje hebben we prijs. Benny, Danny en frans staan buiten en vragen me of ik een deel van het nieuw parour wil gaan verkennen. Ik pas en zeg dat ik hun deskundig verslag wel zal horen, ondertussen drinken we een glas met de rest van het gezelschap. Een goed half uur later brengen de mannen het zware verdict het is veel heuvelachtiger dan het vorig parkoers. Na een wandeling door Echternach centrum rijden we richting Bollendorf, waar ons hotel ligt. De weg die we daar nemen is een deel van het vernieuwde parkoer, er liggen twee serieuze knikken in, en een lang stuk vals plat met de daarbij horende afdalingen. Na een stevig avondmaal en een paar drankjes, plus sterke verhalen besluit ik te gaan slapen rond een uur of elf. Na een redelijke nachtrust, werden we om zeven uur gewekt, om half-acht konden we ontbijten, 2 broodjes met choco later, makten we ons gereed voor de start.
Loslopen een goede 24 uur voor de marathon. Frisse benen, tweede ronde iets sneller dan eerste. Er is geen plaats voor twijfels, morgen is het te doen. De tijd moet scherper als tijdens de Kustmarathon. Nu hopen op de ideale omstandigheden om er zo'n scherp mogelijke tijd uit te halen, onder de 2:45:00 liefst.
Ik zal moeten hopen op een goede vorm van de dag. Mijn polars fitheidstest heeft aan dat de conditie in dalende lijn gaat. Gelukkig is de test niet waterdicht, maar een aanwijzing. Het kan een indicatie zijn dat het trainingsomvang naar omlaag moet. De rusthartslag s'morgens gemeten heeft 37 slagen per minuut. Dus is de vermoeidheid niet te groot, ik heb goed afgebouwd. De finale test zal zondag tijdens de marathon plaats hebben. Die gaat me wijzer maken of de conditie al of niet beter word. In elk geval hoop ik onder de 2:45:00 te lopen, dat is het doel. Toch zal ik een zeker risico nemen en de halve onder de 1:20:00 lopen. We zien wel waar we stranden, staks nog 8 km loslopen en dan de sportzak gereed maken, rond 1 uur richting Echternach.
Loslopen 10.5 km de pijntjes nog eens voelen. Ik kan niet op souplesse lopen, stijf als een plank. De film van de marathon door het hoofd laten gaan. Durven hopen op een knalprestatie.
Zondag is mijn eerste groot najaarsdoel, de Euromarathon in Echternach. Een van de drie grote doelen, samen met de Natuurmarathon in Kasterlee en de Kerstcorrida in Herenthout. Echternach waar ik verleden jaar mijn persoonlijke besttijd gelopen heb. Echternach met een voor mij op maat gesneden parcours. Twee maal rond het meer 2*8 km de lus richting de perekop teurg aan de aankomst km 28en dan de lus richting Bollendorf. Ook de mensen rondom mij leggen druk, de vorm is er dus de druk moet ik maar aankunnen. Zoals elk jaar gaan we met een grote groep atleten en supporters van Herenthout naar Echternach. Een leuk week-endje uit, bekende mensen langs de baan en ook bekende mede atleten. Die zie je tijdens de lussen ook twee maal, ik wens aan alle deelnemers een schitterende marathon of 10 mijl toe.
Loslopen 13 km, zonder de tijd in de gaten te houden. Het draaide iets soepeler dan de laatste dagen. Losmaken van de kuitspieren en stretchen van de beenspieren. Morgen een tien kilometer loslopen, hopelijk met een goed gevoel.
Tempoloop, stijve benen geen souplesse, beoogd tempo niet gehaald. Vanaf vandaag rustige trainingen, en wat meer stretchen. De spieren soepel en op lengte krijgen, koolhydraten stapelen. Focussen op het uit eindelijke doel, brainwashen.
Trage duurloop 21 km, leeggelopen aan een traag tempo. Vanaf morgen koolhydraten opslaan, morgen een tempotest. De marathon een paar keer in het hoofd lopen. De benen doen nog zeer, herstellen is de boodschap.
Trage duurloop 13 km, herstellen is de boodschap. Nu het vertrouwen op punt staat voor de marathon. Het belangrijkste is nu krachten opdoen en licht trainen. Alleen woensdag een tempoloop aan marathontempo. Hopen op perfecte omstandigheden en de juiste tempomakers.
Trage duurloop van een goed 20 km, zware benen van de wedstrijd gisteren in Broechem 10 mijl. Het is goed te zien aan mijn laatste ronde oplopende hartslag ondanks het lager tempo. Volgende week pre-marathon week.
Zaterdag 7 oktober, Broechem. Weinig bekent volk te zien voor de knoesselloop. Ik schat van de gekenden, twee betere atleten als ik. Stijn Jacobs, winnaar van verleden jaar en Eric Caluwaerts. Voor de start gaan we samen op de foto, eric zegt al lachend hier het podium. De speaker voor de start legt uit een aanloopronde en vier grote ronden, om juist 10 engelse mijl te bekomen. Het startschot weerklinkt, als twee hazen muizen Eric en Stijn er vandoor. Voor de derde plaats word het aanvankelijk veel spannender, zeven atleten vormen het achtervolgend groepje. Pas bij het ingaan van de derde ronde spat alles uit elkaar. Ik dicht het gat op Johan Keustermans, die een 20-tal meter was uitgelopen, alleen Herman Lievens doet hetzelfde, maar hij heeft zichzelf overschat. De lange strook wind mee kan ik Johan amper volgen, wind tegen krijg ik hem er niet af. Ik heb mijn plan klaar, de laatste km val ik aan op een strook wind schuin tegen, met daarna een zestal moeilijke bochten, ondertussen lopen Stijn en Eric verder uit. De laatste ronde, Johan sleurt op kop, ik probeer te volgen het kraakt maar barst niet. Bij het ingaan van de laatste ronde, plaats ik een verschroeiende versnelling. Ik pak tien meter en probeer het tempo zo hoog mogelijk te houden. Op 500 meter van de meet ben ik zekers van de derde plaats, eerste master. Ik klok af op 0:56:39, een besttijd op de tien mijl. Voor de overwinning heeft Stijn de op dezelfde plaats als ik aangevallen en zo met voorsprong gewonnen, het voorspelde podium. Samen lopen we nog een grote ronde uit, mijn moreel is aangescherpt.
Elke atleet zal het wel eens voor gehad hebben, muizenissen in het hoofd. De onzekerheid neemt toe, het vertrouwen slinkt langzaam weg. Een dag gaat het goed de drie volgende, voel je, je ongemakkelijk. Wat is dat brandend gevoel in de benen, dat terwijl je een trage duurloop doet?! Een uurtje lopen is een marteling, de bloedaders springen uit je benen. Je vecht er tegen, met wishfull thinking, na een tijd lijkt het een verloren strijd. Dan komt die ene dag een tempoloop, je loopt tegen 16 km/uur, je lijkt nog te kunnen versnellen. Het gevoel na die training is super, dit is het keerpunt of is het een tijdelijke opflakkering? Je vergelijk schema van de vorige jaren, zoekt naar nuances en raakpunten, iets dat je op de goede weg brengt. Misschien is de conditie wat minder, beginnen de jaren door te wegen, is het op?
Trage duurloop, om de benen nog wat te laten herstellen. Nog altijd de naweeen van de kustmarathon. Morgen uitslapen en mentaal voorbereiden naar de tien mijl. Ik moet er positief uitkomen als de benen branden en de tijd, valt tegen zal er veel mentaal oplapwerk zijn.
Trage duurloop van 20 km, daar aan voel ik dat ik nog niet gerecupereerd ben van de marathon. Zaterdag loop ik de Knoeselloop in Broechem 10 mijl. Ik hoop onder de 0:59:00 te komen, bewijs van vorm! Hard werken is de enigste methode om er te komen.
Tempoloop, eerste en laatste ronde voluit. Het ging al redelijk vlot, de verzuring is bijna verdwenen. Het kan zijn dat we zaterdag een 10 mijl wedstrijd inlassen. Kwestie van het vertrouwen en de snelheid wat op te drijven.
Trage duurloop, het ging al een stuk beter als gisteren. Maar ja dat is normaal na een marathon, de kuit lijkt in orde. Morgen tempoloop van een uur tegen 15 km/uur. Ik hoop dat de conditie vanaf nu in stijgende lijn gaat.
Ook mijn vrouw nam deel aan de halve kustmarathon.
Zaterdag 30 september, nog voor ik vertrok voor de kustmarathon. Was mijn vrouw al een uur op weg voor haar halve marathon. Ze zou het schitterend doen, een PR met een netto-tijd van 1:48:22. Op plaats 744 in het algemeen, een 78ste plaats bij de dames waar er 457 dames uitgelopen hadden, op naar de tien mijl in Echternach.