Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een duurloop van 15.150 meter gelopen in 1:04:52, hsm 129. Nog sneller als dit kon ik mijn benen niet aandoen, die snakken naar trage duurlopen. Een gemiddelde 4:17/km, twee dagen na de Kerstcorrida, daar ben ik dik tevreden mee. De rechterheup liet zich ook gevoelen, wat een teken is dat ik net iets teveel mijn best deed. Zeker tegen de wind in als de kracht een bpalende rol speelt, voel ik de vermoeidheid in de heup. Het andere pijnpunt, dat ik tot nu toe redelijk onder controle heb kunnen houden, is de rechterachillespees. Een punt dat verhoogde aandacht vergt, deze namiddag een paar sessie's met het Compex elektro apparaat. De buikspieren verdienen ook wat meer aandacht, om de balans van het lichaam wat meer in evenwicht te brengen. Voor de kilo's er af te krijgen is het nog vier dagen te vroeg, nog vier dagen genieten van het lekkere eten en drinken. Mijn bestelling van de Polar RCX5 is nog altijd hangende, de transfer van Belgische bank naar Nederlandse bank verloopt traag. Ik hoop mijn nieuwe trainingspartner toch nog tegen vrijdag te hebben, maar de tijd begint te korten, bang afwachten dus. Morgen staat er een lange trage duurloop van vier en twintig kilometer op het programma, heerlijk afzien!!!
Vandaag een duurloop van 13.100 meter gelopen in 0:59:32, hsm 117. Het was een snelle training een dag na de Kerstcorrida van Herenthout, waar ik eindelijk sneller liep dan 16 km/uur. Dit was mijn ver uit mijn snelste wedstrijd van 2011, en dat was onverwacht na de Marathon van Spijkenisse. Een teken dat ik nog altijd vlot herstel en ook een bevestiging dat ik meer kortere wedstijden moet lopen. Al was het maar dat ik alleen tijdens wedstrijden van minder dan één uur vol uit kan gaan en de heup niet blokeerd. Ik had een redelijk goed gevoel in de benen en weinig last van pijntjes, buiten de rechterachillespees die blijft knagen. Natuurlijk legt de training van vandaag een hypotheek op de duurloop die normaal morgen plaats moet vinden. Het gewicht blijft stilletjes aan oplopen in deze feestperiode en ik zie al uit naar 2 januari om mijn regime aan te vatten. Morgen staat er dus een duurloop van vijftien kilometer op het programma, als de benen nog wat over hebben ten minste.
Vandaag was het nog eens tijd voor een wedstrijd, waar 3/4 van het gezin hun beentjes eens wilden strekken. De Kerstcorrida van Herenthout, die vind plaats op een kilometer van huis, dus waarom zouden we er niet van profiteren. Kenney en Jorgi zouden er starten op de 3.2 kilometer en er een ferme lap op geven ondanks weinig training. Jorgi is al drie maand op de sukkel en heeft weinig gelegeheid gehad om te trainen, dat zal zich vandaag vertalen in de uitslag. Ze liepen allebei voor wat ze momenteel waard zijn, Kenney zou voor de eerste maal zijn broer verslaan in een rechtstreeks duel. Hij eindigde vijftiende in een tijd van 0:11:58, Jorgi werd zestiende in een tijd van 0:12:03, de jongste was best tevreden. Nu was het tijd voor den ouden over 9.8 kilometer, met een eerste uitdaging, de eerste 3.2 kilometer sneller doorkomen als de zonen. De Kerstcorrida is van formule verandert en de master en senioren lopen dezelfde wedstrijd, een ganse hoop met een top deelnemers veld. Mijn tweede uitdaging was in totaal sneller lopen dan 16 km/uur, de derde uitdaging topvijf lopen in mijn leeftijdscategorie. Ik starte eerder moeizaam en kon juist geen aansluiting maken met het groepje waar ik wou in lopen, met Stijn Jacobs en Heman Lievens. Dus wer het alleen jagen naar de uitvallers van dat peleton, tot bij Bart Vleugels, die was mijn loopgezel in de Herenthoutse Bosloop. Vanaf dan was het een duo-loop tot een kilometer en een achttal plaatsen winst, de laatste ronde was geheel voor mijn rekening. Bart moest dan ook lossen in de laatste kilometer, ik finishte 45ste in 0:35:48, en twee op de drie uitdagingen gelukt, dus tevreden.
Vandaag een trage duurloop van 11.500 meter gelopen in 0:55:18, hsm 111. Het werd iets langer dan gepland want het eten van het kerstdiner moest nog wat zakken. Ik was content dat de benen nog eens gestrekt mochten worden, lopen blijft een passie. Tussen passie en verslaving is er maar een dunne lijn, lopers vinden het een passie. Niet lopers denken het hunne er over en dat helt dan over naar verslaving, dus is het een kwestie van beleving. Voor mij is het een onderdeel van de dagelijkse dingen als eten, slapen, werken, relaxen daar hoort ook lopen bij. Het staat zo goed als vast dat ik de barriere van de 6.000 km op jaarbasis ga halen, dus is het een mooi loopjaar geworden. Morgen staat er een wedstrijd over 9.800 meter op het programma, tijdens de kerstcorrida van Herenthout.
Vandaag een trage duurloop van 14.200 meter gelopen in 1:07:53, hsm 113. Het was hier heel wisselvallig weer met regenbuien en dan weer een opklaring. De training zelf viel naar mijn gevoel iets te zwaar uit, maar naar hartslagwaarden toe zat het goed. Ik heb de laatste zeven dagen 130 kilometer gelopen en dat is toch veel voor de tijd van het jaar. Morgen zakt dat wel onder de 100 kilometer voor de laatste zeven dagen, en zit ik op het juiste schema. Na veel wikken en wegen heb ik een nieuwe trainingspartner gekozen, de Polar RCX5 Multi. Het is de allernieuwste telg uit de Polar reeks met GPS5 en Polar Data Interface voor de overdracht naar de PC. Ik hoop hem midden volgende week te hebeen, besteld bij http://www.hartslagmetershop.nl/ 110 onder de officiele prijs. Het speeltje kan nog uitgebreid worden zodat het een triathlon gps sporthorloge word met ontelbare gegevens. De trainingsverslagen zullen vanaf 2012 opgesmukt worden met een golfvloed aan gegevens. voor morgen staat er een training van tien kilometer op het programma, met de bedoeling nog wat verder te herstellen.
Vandaag een duurloop van 13.100 meter gelopen in 0:55:26, hsm 129. De training was best pittig te noemen, gezien de staat van de nog niet volledig herstelde benen. Een training 'de duurloop' die in het schema zit om eens een ander tempo te lopen, iets tussen traag en snel. Variatie is een belangrijk gegeven in een evenwichtig trainingsschema, zowel in afstand als snelheid. Zoals het ook belangrijk is dat je een opbouwend schema hebt naar een of meer voor af bepaalde doelen. Het was dus wel best pittig vandaag, ik moest geconcentreerd lopen om het uiteindelijk doel te halen, 4:17/km. De quadriceps waren na tien kilometer toch weer gevoelig, een licht brandend gevoel in die bovenbenen. Maar al bij al een mooi herstel na de marathon, het ziet er goed uit voor de Herenthoutse Kerstcorrida. Hoe wel daar toch nog op een heel ander niveau gelopen zal moeten worden, ik hoop sneller dan 3:45/km. Voor morgen staat er een trage duurloop of een recuperatieloop van veertien kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.000 meter gelopen in 1:36:45, hsm 111. De enige lange training van de week en ik mocht niet in de reserves tasten, gewoon rustig lopen. Niet kijken naar de chronometer alleen rustig blijven voor uit gaan zonder de zaken te forceren. Het blijft een zware klus een paar dagen na de marathon, de benen kunnen nu nog niet volledig hersteld zijn. Een training die toch zijn nut heeft, al was het maar dat het een goede waardemeter is voor het herstel. De meeste last heb ik aan de quadriceps waar een licht branderig gevoel waargenomen kon worden. Voor de rest gaat het herstel de goede richting uit en zit ik volledig op het normale schema. Morgen staat er een iets pittigere duurloop van dertien kilometer op het programma .
Vandaag een duurloop van 15.150 meter gelopen in 1:03:32, hsm 132. Het mocht vandaag dus iets sneller gaan, om de laatste verzuring uit de spieren te lopen. Even wel zonder te diep te gaan, het is de bedoeling ondanks de snellere training, toch te herstellen. Dus een hartslag van gemiddeld 135 was zo wat het maximum, de eerste kilometer ging al vlot, 4:25. Geen probleem dus om daarna de veertien kilometer per uur te halen, wat bijna elke kilometer lukte. Alleen wat last van de valling die nog steeds niet onder controle is, het lijkt een chronish geval. De rustweek ziet er in elk geval nog pittig uit, maar vanaf vrijdag veranderd die perceptie. Het is de bedoeling om eens een week te hebben van onder de 100 km, Dit jaar nog maar vier maal voorgevallen. Morgen staat er wel nog een training van twintig kilometer op het programma, er word wel rustig gelopen dan.
Vandaag een trage duurloop van 13.100 meter gelopen in 1:02:11, hsm 111. Na een halve kerstshoppingdag de stress van me afschudden, met drie extra kilometers. Dertien kilometer in plaats van tien, heerlijk ontspannend zelf met, nog pijnlijke spieren. Het valt ook moeilijk in te delen, een halve shoppingdag en een uurtje training zekers als je eerst gaat shoppen. Maar het zit er nu op, ook het eten en dat belooft een zware maag tegen het avondeten. De training viel al bij al mee, nog vermoeide en pijnlijke spieren, maar al iets beter dan gisteren. We vallen precies in een zwart gat, nu het nog zeven weken is tot de volgende marathon. Dat zal na de feestperiode snel veranderen als het snel voor uit zal moeten gaan met de conditie. Het beloofd volgend jaar een zwaar en lang seizoen te worden, met een topvijf plaats in de M-U cup als inzet. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, zonder extra kilometers dan!
Vandaag een recuperatieloop van 12.000 meter gelopen in 0:47:47, hsm 108. De eerste kilometers waren traag en pijnlijk, de rechterheup was heel stroef en pijnlijk. Toch wou ik de afstand lopen die ik in mijn hoofd had en hopen dat die heup los zou komen. Het zou duren tot kilometer vijf voor ik gelijk kreeg, actieve recuperatie is de effectiefste recuperatie. De snelheid ging automatisch wat omhoog en de pijn verminderde sterk in die linkerheup. Mogelijk hadden die laatste twee kilometer er niet meer bij gemoeten om de hartslag nog lager te houden. Deze trainingsweek word een recuperatieweek zonder snelheidstrainingen zoals interval of tempoloop. Het worden zeven rustige dagen tot tweede kerstdag dan is het de plaatselijke Kerstcorrida van Herenthout. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, en een halve dag kerstshoppen.
Vandaag was het tijd voor de twaalfde en laatste marathon van 2011, de Spark Spijkenisse Marathon in Nederland. Op weg naar Spijkenisse kregen we al een voorsmaakje van wat ons te wachten stond, af en toe een hevige bui, maar meestal opklaringen. Er waren veel atleten van de marathon en ultra-cup aanwezig om hun klassement te verbeteren of te consolideren. Het zou ook een Holland boven worden met een paar sterke Nederlanders, daar konden de aanwezige Belgen niet aan tippen. Iets na 11:00 werd het startschot gegeven, ik starte voorzichtig in een groepje met onder andere Bart de Grove en Peter Palmans. Waarschijnlijk de twee beste Belgen hier aanwezig, Het ging vlot voor mij met tijden juist onder de 4:00/km. Aan kilometer vier stond Carine met de fiets te wachten en kort daarna brak de hel los, felle wind en nog fellere hagelbuien. We werden van ons sokken geblazen, de bliksem en gedonder slaagde langs de hoogspanningsmasten heen, het was bibberen. Geen steek zagen we voor de ogen en Carine reed voor aan de groep, ik liep achteraan de groep om een beetje beschutting te zoeken. De hagel geselde alle blote huid en door de felle windstoten brak de groep in twee, daar zat ik dan en Carine had het niet direkt door. Gelukkig maakte Bart haar duidelijk dat ik niet mee was, carine liet zich afzakken en in haar spoor kon ik als enigste het gat dichten. Het had wel veel krachten gekost en we hadden een kleine minuut verloren op die drie helse kilometers, maar Bart bleef tempo maken. Een groot probleem was de gladheid met twee tot drie cm smeltende sneeuw, en kou met natte voeten tot gevolg, en nog 32 km te gaan. Op het stuk wind mee tot km dertien maakte Bart de verloren tijd weer goed, ik zat op de limiet maar kon nog juist in het spoor blijven. Nu kwam er weer een stuk van 2500 meter met wind pal op de neus, Bart kreeg gezelschap van twee andere atleten, ik liet ze gaan. Mijn eigen tempo zoeken, weer geen superdag en dan moet je doseren als het te zwaar dreigt te worden, dus alleen voort met Carine. Carine kon me gelukkig wat uit de wind zetten, rond kilometer vijftien ( 0:59:49) komt Peter Palmans me vergezellen, volgen?? Ik moet iets versnellen maar het lukt toch vlot, we krijgen nu een lang stuk met wind op de rechterschouder, ik houd me schuil. Na achttien kilometer neem ik de kop over om het tempo er in te houden, vier kilometer lang, met doorkomst halfweg in 1:24:12. We krijgen in de tweede helft meestal wind mee, maar het heeft al veel krachten gekost, na drie en twintig kilometer neemt Peter over. Tot kilometer zes en twintig kan ik het spoor houden, maar mijn rechter heup begint serieus op te spelen, ik moet peter laten gaan. Het word nog zestien kilometer op de tanden buiten, tegen 4:12/km gaat het nog redelijk en is de pijn te harden en te verdragen. Die verdomde rechter heup kost me al tien procent aan kracht in het rechterbeen en speelt geregeld op, maar het is onomkeerbaar. Kilometer dertig in 2:01:14 een mooie tijd zit er nog in en ik probeer wat te versnellen, in eens zie ik Peter in de kant zitten, buikkrampen. Na drie en dertig kilometer zit hij weer in mijn spoor, hij loopt tegen 15 km/uur te snel voor mij, verder mijn eigen tempo onderhouden. Het gaat redelijk tot kilometer acht en dertig, nu is het echt knokken, toeschouwers langs de weg roepen blijf letten op de loopstijl. Maar een mooie loopstijl heb ik nooit gehad, het is wringen, krochen en slepen om nog vooruit te geraken, niet echt stijlvol dus. De tijden klimmen langzaam naar de 4:30/km, en ik snak naar het einde van het marathonseizoen, nog twee kilometer te gaan. Het laatste gedeelte is driehonder meter op de tartan piste van de plaatselijke atletiekclub, ik finish zevende in 2:53:26, toch tevreden.
Vandaag een trage duurloop van 8.400 meter gelopen in 0:39:37, hsm 112. Het ging uiteindelijk iets te snel, maar ik liep op het gevoel, en aan deze snelheid was het comfortabel. De voetpezen en rechterachillespees zijn duidelijk aan de beterhand, weinig kilometers de laatste zes dagen. Een ander niet onbelangrijk detail, na dinsdag niet meer moeten gaan werken en dat scheelt een pak. Spijtig genoeg heb ik nooit talent genoeg gehad om een carriere in het lopen te maken. Dus loop ik sins januari 2002 bijna onafgebroken, soms een rustdag en een paar keer door kwetsuren, niet. Maar op die tien jaren zal ik bijna 50.000 kilometer gelopen hebben en ontelbare wedstrijden. Voor morgen staat mijn 71ste marathon op het programma, de Spark Spijkenisse Marathon, tegen Rotterdam. Ik hoop op een goed resultaat en redelijke omstandigheden, onder de 2:50:00 word echter moeilijk. Daarvoor is de valling nog te nadrukkelijk aanwezig, en speelt de wind een te grote rol langs de waterwegen. Toch ga ik op basis van die tijd vertrekken en hopen dat ik in een mooi groepje kan lopen om me af en toe uit de wind te houden.
Vandaag een duurloop met versnellingen gelopen van 10.550, hsm 123. De eerste vier kilometer waren tegen trage duurloop tempo, lees een gemiddelde van 4:55/km. Eens ingelopen volgden de versnellingen, geen vaste afstand of tijd, ik mocht me niet vermoeid voelen. Het komt er dus op neer echt op gevoel te lopen, ik had ook na vier km een strook van drie km met wind mee. Dit maakte het iets simpelder om snelheid te maken, en die stelselmatig op te voeren, een heerlijk gevoel. Toch was de gemiddelde hartslag wat hoger als gisteren, al hoewel ik ongeveer dezelde gemiddelde liep. Het toont aan dat als je hoger in de hartslag gaat, het toch langer duurt eer die weer zakt, veel tijd was er niet tussen de versnellingen. Een training met een goed gevoel, zeker na de eerste vier trage kilometers, en ondanks de verkoudheid, die toch iets beterd. Morgen staat er een los loopje van acht kilometer op het programma, gewoon de benen wat strekken.
Vandaag een duurloop van 11.500 meter gelopen in 0:50:47, hsm 119. De eerste helft gedragen door de rugwind ging het direkt aan een te hoge snelheid. Ook nog een goede rondrit om te lopen bij een noordwestenwind, want bij tegenwind redelijk beschermt. Een goed gevoel en de benen die mee willen, de ronde was wel 1.500 meter te lang, maar dat is niet erg. Het is een heel verschil als je niet moet gaan werken, de training is gemakkelijker in te delen. Je kan de training wat uitstellen en wachten op iets betere omstandigheden en je begint uitgerust aan de training. De zwaarste strook met wind tegen voelde ik dat de benen langzaam sterker beginnen worden. Voor morgen staat er een training van tien kilometer op het programma, met wat versnellingen in.