Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 14.050 meter gelopen in 1:06:35, hsm 116. De benen voelden vandaag al heel wat beter aan dan gisteren, ondanks de felle wind. Natuurlijk had ik ook het voordeel met de wind mee te starten, en dus ging het na de 1ste km goed vooruit. Maar ik kon tegen de wind in ook een behoorlijk tempo aanhouden en dat was tegen de verwachting in. Een ding is nu wel zeker, de vroege sloopt mijn weerstand stilletjes aan, maar ik herstel ook snel. Ik kan alleen maar hopen dat het de volgende dagen alsmaar vlotter gaat, zodat ik het voorjaar goed kan afsluiten. Morgen staat er een laatste twintiger voor de Child Learn Marathon op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 12.500 meter gelopen in 1:02:04, hsm 108. De benen voelden nog te vermoeid aan om een duurloop te doen , dus werd het een recuptraining. Ook de voeten deden pijn, na een werkdag met nieuw schoeisel, en een hinderlijke stijfheid in de hamstrig. Voor het herstel van het lichaam, komt het week-end geen dag te vroeg, eindelijk uitgerust aan een training beginnen. Een goede week voor de marathon moet ik op zoek naar wat frisheid in de benen, een voordeel volgende week heb ik de late. Ik heb steeds meer bewondering voor mensen die al tien jaar of meer met het ulta gebeuren meedraaien. Hoewel ik denk dat de meeste ultralopers in pré-pensioen of pensioen zijn, gezien de grootste hoop 55+ is. Er is in elk geval zeer veel doorzettingsvermogen en moed voor nodig, ik loop nu zelf al tien jaar marathons. De niet verplichte rustdagen, het zijn er minder dan veertig, natuurlijk heb ik er meer gemist door allerlei kwetsuren. Als ik het van op afstand bekijk, is het niet moeilijk, dat het soms wat minder gaat op training en de goesting er niet altijd is. Ook het gegeven dat alles wat minder word, door de leeftijd, en dus ook het gevoel dat het lopen minder vlot gaat, speelt mee. Toch hoop ik er nog heel wat jaartjes mee door te gaan, alleen moet ik de knop omdraaien en meer voor het plezier gaan lopen. Morgen ga ik met plezier dertien kilometer op het dooie gemakje lopen, zonder me te bekommeren om de tijd.
Vandaag een recuperatieloop van 15.150 meter gelopen in 1:14:56, hsm 110. Ik had een vermoeid gevoel in de benen, en denk dat ik niet boven de hsm 130 zou geraakt zijn. Gelukkig was het een recuperatieloop, en mocht het niet te snel gaan, de training duurde lang. Mijn voeten zijn ook niet in de beste staat, al twee dagen natte voeten op het werk, morgen waterdichte werkschoenen aan. Met de Kiprun 1000 waar ik gisteren voor het laatst heb getraind, hadden al een paar kleine bleinen veroorzaakt. Hopelijk is het gevoel morgen wat beter, en kan ik het tempo weer wat opdrijven en meer kwaliteit trainen. Nu het week-end in zicht komt, kunnen we weer uitgerust aan de trainingen beginnen, maar nog een werkdag te gaan. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, als de benen en voeten wat beter aanvoelen.
Vandaag een interval gelopen van 15.000 meter in 0:59:20, hsm 141. Tien maal een kilometer tussen de hangen en wurgen, het was warm en er stond wind. Echt soepel liep het niet, toch kon ik de tweede helft van de traning versnellen. De benen voelden ook niet echt fris aan, ze voelden eerder vermoeid aan. De 500 meter recuperatie ging eigenlijk iets te snel, maar ik wou onder het uur blijven. Er was dus weinig ruimte tusssen snel lopen en herstel, bijna pure weerstandstraining. Mijn schoenen waarmee ik mijn snelheidstrainingen doe, zijn na nog geen 400 km, goed voor de vuilbak. Het zijn de Kalenji 1000, eigenlijk te licht voor een zware loper als ik, ook de demping is niet optimaal. Voor morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop gelopen van 12.350 meter gelopen in 0:55:01. Het was een training met wat meer snelheid in, dan wat ik normaal loop op een dinsdag. Een vlotte duurloop, cresendo gelopen, en buiten lichte vermoeidheid, was alles oké. Natuurlijk is het een kwestie van het evenwicht vinden tussen kwaliteit en herstel. De kwetsuren vermijden is het belangrijkste, drie weken voor het verlof en 2 weken voor de marathon. Alles staat in het teken van een sterk najaar, als ik gezond mag blijven moet dat zeker lukken. Nog een paar weken met een goed volume en dan twee rustige weken met weinig kilometers. Morgen staat er een interval op het programma, tien maal 1000 meter snel met 500 rustig er tussen.
Vandaag een lange trage duurloop van 22.000 meter gelopen in 1:46:43, hsm 115. Een totaal van meer dan 187 kilometer gelopen de laatste negen dagen, het hamsteren van km's zit er nu op. De afbouw naar de marathon kan beginnen, de frisheid van de benen terugvinden, en herstellen, beter worden! Ik moet zeggen dat het lang geleden is dat ik deze km-omvang zo goed verteer, licht vermoeid maar niet uitgeput! Het was vandaag soms pittig in de open stukken met wind tegen, ging het niet vanzelf, maar ik moest ook niet forceren. Er zaten de afgelopen dagen vier twintig-plussers in het schema, oplopend 20.200, 22.000, 32.300, 42.200 meter. Best pittig dus, in mijn betere dagen draaide ik daar mijn hand niet voor om, maar het lichaam kan de omvang niet meer aan. Nu hopen we dat we de vruchten kunnen plukken van het harde werk, met een tijd rond de 2:50 op een pittige marathon. Het komt er nu op aan af en toe wat meer kwaliteit in de trainingen te steken en voldoende rust in te bouwen. Morgen na een lange werkdag volgt een recuperatietraining van twaalf kilometer.
Vandaag een lange tempoloop van 20.200 meter gelopen in 1:19:53, hsm 142. De voorbije zeven dagen had ik 145 km gelopen, dus was het afwachten of de benen fris genoeg zouden zijn. Een tempoloop over ruim twintig kilometer zou ons wijzer moeten maken, een goede test voor de weerstand. Het resultaat was positief, hoewel de benen duidelijk frisheid en snelheid misten, liep ik gemiddeld 4:57/km. Ik hoop dat volgende week de benen nog wat frisser zijn, zodat ik dit resultaat nog wat kan verbeteren. Nu ik naar de laatste wedstrijd voor het verlof aan het trainen ben, hoop ik nog eens te pieken naar de volgende marathon. Het grootste probleem is dat ik niet meer aan mijn wedstrijdgewicht geraak, ik heb ook nog niet echt op de voeding gelet. Een punt om na het grote verlof aan te werken, daar zit nog snelheidswinst in, en in een fatsoenlijke opbouw naar de marathons. Morgen staat er een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, profiteren van de feestdag.
Vandaag een trage duurloop van 13.500 meter gelopen in 1:05:36, hsm 112. De training weer gelopen zonder de hulpmiddeltjes allerhande, en het ging redelijk. Een leuke vaststelling, natuurlijk blijft de heup een zorgekind, maar als ik niet te gek doe, gaat het. Misschien verdient de rechter-achillespees en hiel nu wel het meeste aandacht, een doffe pijn. De ahillespees is op een plaats zeer drukgevoelig, doorduwen is pijnlijk en de pijnplek is goed lokaliseerbaar. Vandaag ging het wat stroef, maar niet geheel onlogisch, gezien ik moest inhouden en dan rolt het niet. Even speelde de gedachte om morgen een wedstrijd over 15 tot 20 kilometer ee te pakken, als snelheidstraining. Maar het loopfeestje gaat niet door wegens tijdsgebrek en andere familieplannen. Dus word het morgen een tempoloop van twintig kilometer, ik hoop rond 4:00/km te halen.
Vandaag een duurloop van 13.500 meter gelopen in 0:59:55, hsm 124. De training afgewerkt zonder de gekende hulpmiddelen, gelzooltjes, compressiekousen, enz... Een training waar in ik moest voelen hoe het nu zat met de diverse overbelastingen. Over het algemeen is alles onder controle, de rechterbil en achillespees, en de linkervoetpees verdienen aandacht. Het is de bedoeling deze trainingen zonder hulpmiddelen op te voeren, zodat de spieren en pezen kunnen aansterken. Zo was de training ook bedoeld om de weerstand te meten, uit gegevens van de laatste zeven jaar, blijkt dat na een lange duurloop van dertig kilometer of meer een duurloop van 4:36/km moet kunnen. Vandaag haalde ik gemakkelijk 4:26/km, wat wil zeggen dat het herstelvermogen en de weerstand op peil zijn. Er is nog een betere methode om de weerstand te meten, met name de blokken-tempo-loop. Mogelijk dat ik die weer invoer in het trainingsschema, een zeer goede waardemeter, en een goede conditietraining. Zo zijn er wel meer types trainingen die wat meer in het programma zouden mogen opduiken om de monotonie te doorbreken. Morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer op het programma, gewoon een rustige recuperatietraining.
Vandaag een lange trage duurloop van 32.300 meter gelopen in 2:37:31, hsm 119. Dus toch maar gekozen voor de langste afstand, zo was ik er zeker van dat het langzaam zou gaan. Moest ik deze training zondag gedaan hebben, zou het meer aan duurlooptempo geweest zijn. Nu kan ik zondag een tempoloop van twintig kilometer plannen, wat beter past bij een marathontraining. De trainingen van dertig kilometer en plus, zitten nu een paar weken, niet meer in het schema. Die hervat ik na ik terug ben uit verlof, om zo op te bouwen voor de vele najaarsmarathons op het programma. Voor de training van vandaag had ik cola en druivesuiker mee, en het moest dus een lange trage duurloop worden. De eerste helft, 16.150 meter met wind in de rug, liep ik in 1:19:03, de tweede helft met tegenwind in 1:18:28. Een mooie negatief split, gezien de zwaardere omstandigheden tijdens de terug weg, zestien kilometer lang tegenwind. Zo mag ik nu met zekerheid stellen dat de uithouding op punt staat, de weerstand word morgen getest. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, liefst binnen het uur gelopen.
Vandaag een tempoloop/duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:02:03, hsm 138. Dit was al het zwaardere werk voor de licht vermoeide benen, veel sneller kon ik vandaag niet. Een training onder een lekkere temperatuur van 16°, maar met een iets te strakke wind van 3 à 4 bft. Het was dus iets te moeilijk om een gemiddelde te lopen van 15 km/uur, zeker met de wind tegen. Dus laat een zware natuurmarathon, hoewel niet vol uit gelopen, een zekere vermoeidheid achter in de benen. Niet dat ik daar echt aan twijfelde, alleen liep het de twee voorbije dagen beter dan verwacht. Vandaag was het knokken om rond de 4:05/km uit te komen, wind mee iets sneller, wind tegen iets trager. Maar van harte ging het niet, toch moet ik tevreden zijn met de geleverde trainingsarbeid sinds zondag. Er staat morgen een lange trage duurloop van twintig of twee en dertig kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:10:24, hsm 116. Deze training gelopen met een redelijk goed gevoel, de temperaturen zullen er voor iets tussen zitten. Natuurlijk is er ook nog het feit dat ik de late shift heb, dus na de nachtrust in de ochtend kan gaan trainen. Ook dat de conditie op peil is, zeker wat betreft de uithouding en weerstand, nog iets te weinig snelheid. Alles ging wat beter dan gisteren, normaal gezien is de tweede dag na een wedstrijd of zware training de slechtste. Vandaag was dat zeker niet het geval, er had zelf al een training aan duurlooptempo ingezeten, rond de 4:30/km. Maar dan had ik misschien al wat moeten forceren, en dat is niet echt de bedoeling, eerder rustig opbouwen. Zo staat er morgen wel een snellere training op het programma, waarvan alleen de afstand vast staat, vijftien kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 13.000 meter gelopen in 1:01:55, hsm 113. De benen voelden redelijk fris aan, zeker rekening houdend met de zware natuurmarathon van gisteren. Ik had voor de zekerheid wel mijn hamstring-compressiekous aangetrokken, om het rechter bovenbeen te ondersteunen. Het meeste last had ik nog aan mijn rechter achillespees-hiel en de linker voetpees was ook nog iets gevoelig. Best een goed gezondheidsrapport na de wedstrijd van gisteren, de rug en de nek waren in orde, dus weinig redenen om te klagen. Zo kon ik een normale trage duurloop afwerken en een drie kilometer meer lopen als het marathonherstel voor schrijft. Ik ben dan gisteren zeker niet vol uit ge gaan, dus is de schade minder groot, en kan ik mijn schema direkt hernemen. Niet te zot meer doen, de overbelastingen binnen de perken houden, het eerste deel van het loopseizoen zit er bijna op. Morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, een brede basis leggen voor het najaar.
We vertrekken rond 08:00 richting Woensdrecht, het is maar minder dan 50 minuten rijden, een korte trip dus. De rit loopt voorspoedig en we kunnen alles op het gemakje doen, ook naar het gemak gaan, en nummer afhalen. Een praatje doen met een paar gekende gezichten, er zijn er niet teveel, want deze wedstrijd zit niet in de M-U Cup. Paul Van Hiel komen we tegen, die is bezig aan een come-back maar start met twijfels, hij heeft wat last van de knie. Ook een van de topfavorieten vandaag, Philip Vermoens 12de in Antwerpen dit jaar is van de partij en te sterk voor mij. De plaatselijke grote favoriet zou ook een paar minuten te sterk voor me zijn, toch met mijn huidige vorm. Over het parkoer lopen ook verhalen zo zou het na kilometer 27 superzwaar worden, en ook de rest is niet van de poes. Ik beslis dus niet te hard van stapel lopen, en een wat tijd te nemen om in het ritme te komen, de wedstrijd word op gang geschoten. De twee topfavorieten gaan er meteen vandoor, en er zijn nog twee atleten voor mij, maar dat duurt niet lang na 3 km lig ik in derde positie. Ik heb geen al te goede dag, dus besluit ik dan al om voor de derde plaats te gaan en mij niet te hard te forceren. Een ding is zeker deze marathon word een zware bedoening, het gaat op en af er zit weinig vlak in, en nu is alles nog redelijk beloopbaar. Na vijf kilometer (0:19:40) dus zeker niet te snel, lijk ik al op mijn adem te trappen, de twee koplopers lopen goed 120 meter voor mij uit. Het golvend parkoer heeft mooie vergezichten, maar de toconditie is er niet en de topdag al helemaal niet, dus word het zwaar. Er staat ook heel weinig volk langs de kant, iets wat we niet echt gewend zijn in Nederland, waar we meestal goed aangmoedigd worden. Na tien kilometer (0:40:08) hang ik al 150 meter achter de twee koplopers en volgt de vierde op 120 meter, de focus ligt op de derde plaats. Ik probeer een goed ritme aan te houden, maar tussen de open glooiende velden is er ook nog een redelijke strakke wind. De meer beschutte gebieden als de stukken bos zijn de hellingen dan weer iets langer, echt in het ritme komen en blijven is er niet bij. Op de langere open stroken zie ik de koplopers lopen, kilometer 15 (1:00:23), we zijn rond kilometer 14 de finish gepasseerd. Daarvoor was er een van de steilste en langste klimmen in het parkoer, iets korter dan de hoge mouw, maar even steil en aan een stuk door. Ik heb zeker nog eens 100 meter meer achterstand opgelopen op de koplopers, maar mijn voorsprong op de vierde blijft hetzelfde. Voor kilometer 20 (1:21:19) krijgen we een lang stuk aan 3 à 4 procent met een lange uitloper, het blijft even wachten op de afdaling. Die bestaat dan nog uit kasseien, en je vol uit naar benenden smijten is er niet bij, de voetpezen laten zich gevoelen, maar het gaat nog. Na 15 kilometer heb ik mijn druivesuiker kwijtgespeeld gewoon weggespoeld door het water dat ik over mijn hoofd kap. Zo warm als gisteren is het niet maar het is laf door een hogere vochtigheidsgraad, het parkoer ligt hier en daar ook redelijk vettig. Kilometer 25 (1:42:35) ik lig al ruim drie minuten achter op de koploper en heb zelf een voorsprong van 200 meter op de vierde. Het zwaartepunt van het parkoer zit er aan te komen, langs een militair domein, begint een twee kilometer lange tobogan op en af. Toch is het hoogteverschil amper drie meter, maar het is een single-track die de pezen danig op de proef steld, ik zie serieus af. Naast de omheining op amper drie meter ligt een baan met vernieuwde asfalt, mentaal moeilijk, maar het is tenslotte een natuurmarathon. De rechterheup en hamstring zijn serieus aan het protesteren, en het zwaarste komt er aan, weg draaien van het militair domein de heide in. Een paar zandheuvels op en af, ik loop als een eend om boven te geraken, en dit op anderhalf been, het rechterbeen op halve kracht. Kilometer dertig (2:04:15) een kleine verpozing op het asfalt en een vlakker stuk 1500 meter om te bekomen en tempo te houden. Na de zware heuvelende zandstrook in de heide zie ik een van de twee koplopers langs de kant staan, een kwetsuur denk ik, ik loop nu 2de. Vanaf nu gaat het afwisselend door heide en bos, maar altijd door los zand, het is van links naar rechts laveren voor een iets steverige strook. In het bos zak je niet zo diep weg als in de heide, kilometer 35 (2:26:56), ondanks het halflamme rechterbeen kan ik nog onder de drie uur. Als ik onder de 4:40/km blijf zit een tweede plek er zeker nog in, het gaat nochtans niet slecht, alleen dat rechterbeen wil niet mee. Dus de focus op de tweede plaats en onder de drie uur finishen zonder teveel forceren, kilometer 40 (2:48:44) en nog voldoende voorsprong. In de laatste 2200 meter zit er maar 500 meter onverhard,en een steil stukje, dat moet dus zeker lukken, genieten ondanks de last. De laatste 200 meter zijn nog zwaar met een u-bocht zes treden en een finish vals pat op een oneffen weide,ik finish als 2de in 2:57:36. Tevreden ondanks ik een minder goede tweede helft, maar op dit parkoer is deze tijd geen schande, de zwaarste marathon voor mij, ooit.
Het duurt even voor het pijnlijk voos gevoel uit het rechterbeen verdwijnd, maar na een half uur begint het sterk te verbeteren. Ik kan dus vlot het podium beklimmen en een extra medaille in ontvangst nemen, dat is een povere prijs zeker in een Nederlandse wedstrijd. Deze wedstrijd blijft desondanks een aanrader voor wie graag een zwaardere natuurmarathon wil lopen.