Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Ook voor 2009 wil ik een zo compleet mogelijke marathongids van de Benelux maken. Alle hulp daarbij is welkom, eventuele fouten melden, nieuwe marathons liefst met website. De kostprijs om deel te nemen aan de verschillende marathons is de maximum prijs die ik, op de diverse websites heb kunnen vinden, dus hou er rekening mee dat het meestal goedkoper uitvalt. Hopelijk beleven jullie er even veel plezier aan als in 2008.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:16:16, hsm 116. De benen, pezen en spieren herstellen redelijk goed, en er kon al 12.5km/uur af. Na het werk doen de voetpezen wel goed zeer, ganse dag staande werken, wreek zich. Het begin van de training is dus aarzelend, tot de grootste pijn verdwijnd, dan ga ik er weer tegen aan. Ondertussen sta ik al negen kilometer voor op mijn weekschema van 105 kilometer. Veel gaat daar niet meer bijkomen, de rest van de week is zo al goed gevuld, met o.a. 2 maal 20 km. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 13.000 meter gelopen in 1:08:40, hsm 116. De linkervoetpees en rechteachillespees deden pijn, de pijn verdween na vier kilometer. Vanaf kilometer 30 in Geldrop tot aan kilometer drie vandaag op training pijn. Wel volta-patch geplakt, de rechter kuit, hamsting en dij waren nog wat stroef. Al bij al minder erg als wat ik deze morgend vreesde voor ik ging werken. Deze week geen wedstrijd, alleen trainen binnen de pijngrens, wel zoveel mogelijk kilometers doen. Morgen denk ik zestien kilometer te lopen na het werk, als de pijn wegblijft.
Al om 06:00 wakker voor het gebruikelijke ontbijt en twee mokken koffie, nog rustig wat lezen in een boekje. Om 07:30 vertrekken we dan richting Geldrop, vlak bij Eindhoven, het is rustig en tot Eindhoven gaat het goed. Door de werken aan de ring rond eindhoven, missen we de juiste afslag, en de gps lijkt in de war en herkent niets. Gelukkig raken we vrij snel op het goede spoor en zijn we ruim op tijd in Geldrop, voor de T'is voor niks marathon. De bekende gezichten druppelen een voor een binnen, o.a. Marc papanikitas, Gert Mertens en Johan Whatty. Als gaat op het gemakje hier geen drukke toestanden als in de grote en middelgrote stadsmarathons, lekker rustig tot de start. Bij afwezigheid van de vooringeschreven Luc Krotwaar is Marc Papanikitas de grote favoriet voor de overwinning vandaag.
Bij de start sreken we af te starten aan een tempo van 3:55/km, na een 100-tal meter loop ik met Marc op kop in de wedstrijd. Het gaat wel iets harder dan afgespoken en de eerste drie km in (0:11:25) en ik voel al dat het mijn dagje niet gaat worden. Na acht kilometer laat ik Marc gaan de benen willen niet mee en in deze prachtige heide krijgen we een eerst lang stuk wind op kop. Het parkoer wisselt voortdurend tussen heide en bos en ondanks het niet soepel loopt kan ik echt genieten van de omgeving. De meeste heidepaden zijn een afwisseling tussen kiezel verharde grond en los zand, het heuvelt zeer licht en het is goed beloopbaar. Af en toe slingeren we door de bomen in het bos op kleine paadjes waar je niet voorbij een tragere atleet kunt. Er is op het marathon parkoer ook een 10 km een halve marathon en een dertig kilometer zowel voor lopers als wandelaars.
Alles bewegwijzerd met dezelfde kleur van wegwijzers, een minpuntje dat ze hopelijk volgend jaar wegwerken. Na 16 kilometer loop het mis en ik moet rechtsomkeer maken om weer op het parkoers te komen hier verlies ik een paar minuten. Eens het juiste pad op slingeren we door een nat en soms glad heidegebied, soms moeten we stoppen om een poort te passeren. Er zijn ook gevaarlijke passages met roosters van ver uiteenliggende betonijzers ik moet er akltijd oppassen om er niet te vallen. Halfmarathon kom ik door volgens mijn garmin in 1:22:53, maar het wedstrijdbord van halweg hangt ruim 1 km verder. De moed zakt me al wat in de schoenen, en uitlopen is voldoende om mijn plaats te behouden in de marathon en ultracup. Na kilometer 30 is het helemaal over als ik me verstap op een van de hindernissen op het parkoer, het rechterbeen doet pijn.
De hamstring, dij, en kuit alsook de rechterachillespees en linker voetpees doen flink zeer, nu is uitlopen het belangrijkste. We moeten nog een strook van vijfhonderd meter door de sporen die een tractor in de modder getrokken heeft. Het tempo is er nu volledig uit, en het hoofd is niet top, finishen is genoeg spookt het alsmaar, desnoods boven de drie uur. Gelukkig komt Gert me voorbijg gelopen en mag ik aan pikken, voor hij weer vaart maakt, ik moet op de tanden bijten. Maar het lukt om Gert zijn tempo te volgen, we moeten nog een zware heidestrook door met korte klimmetjes en afdalingen. De benen doen pijn, maar de prachtige omgeving maakt het de moeite waard, deze marathon is gemaakt voor de natuurloper. Ik finish in het spoor van Gert op een derde plaats, in 2:56:39 nog ruim onder de drie uur daankzij haas Gert.
Laat ons beginnen met de weersverwachtingen, in de voormiddag zou het droog moeten blijven. De wind zou wat luwen, maar voor de ondergrond is het te laat, verzopen en drassig, modder en plassen. Het doel dat ik mezelf stel is vooreerst uitlopen, liefst onder de drie uur, als het kan onder de 2:54:07. Dat is namelijk mijn slechtste marathontijd van 2009, na twaalf marathons, ik sta er zelf versteld van. Een echt slechte dag heb ik nog niet gekend, die grote superdag ook nog niet, met 2:42:10 als beste tijd. Daar zit de verhouding kwaliteit-kwantiteit natuurlijk voor veel tussen, niet naar een piek kunnen trainen. Voor een toptijd op een marathon moet echt alles meezitten, weer, conditie, tegenstand, parkoer, enz... Morgen zit dat er niet in maar met een goede verstandig gelopen wedstrijd ben ik al meer dan tevreden.
Vandaag een trage duurloop van 9.220 meter gelopen in 0:45:24, hsm 112. De route was zo uitgestippeld dat ik zo weinig mogelijk last van de wind had. Het resultaat was een langere training, maar met een lagere intensiteit. Met de wind in de rug en de regen in de nek, had ik het gevoel superbenen te hebben. Dat werd het stuk met tegenwind wel direkt ontkracht, het was een sleurend Kempisch werkpaard. Vol onbegrip werd ik aangestaard door de automobilisten die mijn looppad kruisten. Morgen staat er een natuurmarathon op het programma of een goed 42 kilometer lange veldloop.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:47:41, hsm 124. De benen eens testen (wind mee) met een tiental versnellingen over 200 meter. Het laat weinig ruimte voor recuperatie, aangezien ik dan 200 meter met tegenwind had. Toch kan ik concluderen dat de benen nog redelijk zijn, maar zeker niet super. Van de ontstekingen baart alleen de bil en heup me direkt zorgen, de achillespees op langere termijn. Het is zoal de vraag of men zoveel zware wedstrijden kan lopen zonder een of ander pijntje? Morgen staat er een los loopje van acht kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:03, hsm 115. Ik heb het opgegeven, een recuperatieloop te doen bij zo'n hevige wind. Zelfs stappen tegen de wind is amper onder het hartslagniveau van een recuperatietraining. Wel rustig proberen blijven lopen wind mee, en bij tegenwind beuken maar. De pijntjes en de diverse ontstekingen zijn licht verberterd sedert gisteren. Het zal dus wel lukken om de marathon in Geldrop uit te lopen, onder de drie uur. We hopen met zijn allen dat de wind tegen dan wat zal luwen, maar het ziet er slecht uit. Morgen staat er een trage duurloop met versnellingen (wind mee) van 10 kilometer.
Vandaag een tempoloop van 15.500 meter gelopen in 1:00:00, hsm 134. Hoewel ik me niet goed voelde, en de goesting om te trainen ver zoek was. Een stevige tempoloop op de gravelpiste afgewerkt, met een negatieve split. Het eerste half uur ongeveer 7.550 meter afgelegd, het tweede half uur 7.950 meter. De rechterheup, bil en achillespees en de linkervoetpees deden lastig en lieten zich gevoelen. Veel stertch en rekwerk voor de boeg, en alles goed soigneren, dat we zondag vol uit kunnen gaan. Morgen staat er een recuploopje of trage duurloop van 10 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 20.000 meter gelopen in 1:34:00, hsm 126. Weer een zware training met die strakke wind, het bot een mens echt af. De laatste zes kilometer waren gelukkig wind in het voordeel en ging het vlotter. Morgen nog een zware training en dan rustig tot zondag dan is er de marathon in geldrop. Het is de voorlaatste wedstrijd in de marthon en ultra cup, daarna is er nog de Spijkenisse marathon. Morgen staat er een tempoloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:18:28, hsm 115. Je moet goed zot zijn om daarin te vertrekken, was mijn eerste gedachte en die bleef gans de training. Felle regenbuien felle wind en nog hardere windstoten, moest ik vandaa alleen te zien verwerken. Na 11 kilometer moest ik zelf even stoppen om de gel-hakjes uit mijn schoenen te nemen. De schoenen moesten volledig uit, om de gel-hakjes te verwijderen, en lastig deden. Gelukkig was het daarna met wind in de rug terug naar huis, om een verdiende warme douche te pakken. Het hernemen met lopen viel me nochtans zwaar, de benen waren verstijfd door wind, regen en koude. Morgen staat er een lange duurloop van 20 kilometer op het programma, hopelijk droog en minder wind.
Omstreeks 11:00 namen we een lichte broodmaltijd tot ons, en om 12:00 richting Arendonk. Het was rustig op de baan, alleen een plaatelijke omleiding, maakte het wat moeilijker. Aangekomen aan de sportvelden van de plaatselijke loopclub ARAC, was het zoeken naar parking. Ondertussen waren de jeugdige veldlopertjes al vol op aan het strijden voor hun club. Er stond onaangenaam veel wind, en tijdens het inschrijven waaide de tent van ACHL weg. Voor de veiligheid werd ze opgeborgen, en was het hopen dat het niet zou regenen. Daar de sportzakken van alle achl-atleten nu open en bloot onder de soms dreigende hemel stonden.
Kenney was de eerste die in actie moest treden, hij was supernerveus, zo bang was hij als laatste te finishen. Ik spreekte hem wat moed in en vertelde dat hij zeker in de middenmoot zou eindigen. Het startschot weerklonk en de miniemen trokken zich op gang, als laatste uit de startblokken, Kenney. Na een zeer sterke eerste 500 meter miste Kenney op een haar de aansluiting met de top-zes. Tegen de wind in was het onbegonnen werk om het gat nog dicht te lopen, en de zes waren weg. Kenney die het kopwerk deed in de achtervolgende groep, verloor nog een plaats en finishte achtste. Ruim in de eerste helft, en mocht het podium op met ACHL als winnaars van de interclub.
Jorgi was de volgende aan de start, zijn doel was om veel beter te presteren als verleden jaar. Toen waren er drie atleten achter hem gefinisht, nu ging hij voor een toptien plaats, een hele grote stap dus. Met 28 atleten kadetten aan de start, en eerder een straatloper voor het langere werk, ging het zwaar worden. De start is ook bij Jorgi een van de onderdelen waar hij aan moet werken, ook hij was als laatste weg. Maar alles behalve in paniek schoof hij langzaam op in het veld, na een bijna perfecte inhaalrace, Finishte Jorgi knap tiende, een plaatsje nog verloren in de sprint en mits een goede start kan hij nog drie plaatsen winnen.
Toen het de beurt aan de masters was begon de wind nog wat strakker te blazen en de lucht werd dreigender. Ik had me voorgenomen een goede start te maken, en had me naast de favorieten in het midden gezet. De start was uitstekend voor mijn doen, ongeveer in 20ste positie, voor de eerste bocht zat ik vast in het pak. Ik stond volledig stil en de volgende rechte lijn zat ik alweer in 50ste positie, ik kon aan een inhaalrace beginnen. Al snel voelde ik dat ik geen topdag kende, de verzuring kwam snel, en na elke bocht had ik het moeilijk. Toch zou ik na een kleine ronde ongeveer 35ste doorkomen, ik nam de tweede ronde Cis Heylen op sleeptouw.
Spijtig genoeg zou ik er deze ronde weinig steun van krijgen, en ik had het zwaar zeker tegen de wind in. We gingen nog een tiental atleten voorbij, toen dwong ik Cis, zo halverwege de derde ronde over te nemen. Het beste was er trouwens af, en ik had moeite in cis zijn spoor te blijven, toch kwam niemand terug uit de achtergrond. In het begin van de laatste ronde gingen we nog over Bart Heylen, en toen moest ook ik Cis laten gaan. Zo finishte ik na een laatste moeilijke ronde als 14de master, de afstand bedroeg 7.240 meter gelopen in een tijd van 0:26:43. Al bij al nog een goed resultaat, de laatste zeven dagen had ik 160 kilometer op de teller staan, van, het goede teveel!! De grootste schrik moest dan nog komen tijdens de prijsuitreiking ging de grote tent bijna gaan vliegen. Enkel door verenigde mankracht hebben we een klein drama kunnen vermijden, het noodweer was losgebarsten.
De afstanden bij Kenney en Jorgi zijn langer als officieel meegedeeld. Bij de masters was de afstand officieel 6.680 meter, volgens de garmin 7.240 meter.
