Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 12.320 meter gelopen in 0:59:46, hsm 114. De benen zijn vermoeid, de normale terugslag na een hoogtepunt op de marathon. Ik moest goed op het tempo letten want het zakte snel weg, De hartslag was ook moeilijk onder controle te houden, rap boven de 120. Zo was het moeilijk om ontspannen te lopen, ik moest van alles in de gaten houden. Morgen staat er nog een rustige trage duurloop op het programma van 12 kilometer. De onderrug baart me ook zorgen, paar keer wakker van geworden. Straks een warmtecompress leggen, om zo de onderste rugspieren wat te laten ontspannen.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
38.750
1:00:00
38.750
75
78
1080
Deze namiddag één uur op de ergometer goed voor 38.750 meter, hsm 87. Met de weerstand op 75 watt, één uur lang geven, een training op zichzelf. Het vat is dus nog niet af, deze training is ook minder belastend dan lopen. Dus kom ik vandaag uit op twee uur training, dat moet voldoende zijn om de conditie op peil te houden.
Vandaag een tempoloop van 17.120 meter gelopen in 1:08:16, hsm 136. De bilspieren deden nog pijn van de training van gisteren, er zat precies een knoop in. Het werd dus een zeer gecontroleerde tempoloop tegen 4:00/km. Ondanks het gecontroleerd lopen liep de hartslag geleidelijk op. De pijn in de bilspieren verminderde met het vorderen van de kilometers. Er stond toch precies een begrenzer op 15 km/uur en niet meer. Toch redelijk tevreden na de lange (gespannen) duurloop van gisteren.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
18.840
0:30:00
37.680
75
86
540
Deze namiddag een half uur op de ergometer goed voor 18.840 meter, hsm 86. Met de weerstand op 75 watt, de benen goed los rijden en op het einde een sprintje. De benen voelen nog vrij goed aan na een zware driedaagse loop training, met 61.700 meter gelopen. De volgende twee trainingsdagen worden een stuk rustiger, zaterdag is het immers wedstrijddag.
Vandaag een lange duurloop van 26.560 meter gelopen in 2:01:15, hsm 122. Het had wat om het lijf, om te kunnen gaan lopen deze morgend, drie pogingen. De eerste keer lag ik op mijn gat nog voor ik de oprit verlaten had, gelukkig zonder erg. De tweede poging begon ik te schaatsen na drie passen gelopen te hebben. Het was dus driemaal scheepsrecht, nog niet volledig zonder gevaar, maar ik ben thuis geraakt. De benen gingen redelijk tot ik langs het Albertkanaal liep, sommige ijsplekken waren nog niet geheel verdwenen. Een moeilijke oefening, 200 meter doorlopen dan een stukje glad, over 50 meter. Het loopt enorm verkrampt, die schrik om te vallen, als je dan nog af en toe een verwitteging krijgt. De dijen doen er pijn van, hopelijk niet overbelast, het zal nog wel meevallen. Straks nog een half uurtje op de ergometer, dan weet ik het direkt.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
18.730
0:30:00
18.730
75
86
540
Deze namiddag een half uur op de ergomete, goed voor 18.730 meter, hsm 86. Met de weerstand op 75 watt, voelen of de dijen schade opgelopen hebben. Het was een positieve test voor de dijen die gaven geen krimp, gelukkig maar. Een lichte verekking kost me twee dagen training, bij overbelastig mag ik geen snelheid trainen. Laat nu juist morgen een tempoloop van 16 kilometer op het programma staan. Normaal was het zelf een interval dat op het programma staat, maar ik zit nog niet fris genoeg. Ik hoop volgende week te kunnen intervallen, ik heb wat meer snelheid nodig voor de crossen.
Zondag 11:30 onder een blauwe hemel en een stralend winterzon vertrekken we richting Arendonk. Het is een van de verdere verplaatsingen voor een cross in de Antwerpse Provincie een goede 40 kilometer. Er is weinig verkeer op de baan dus bereiken we vlot onze bestemming, de parkeer ruimte is wel gering. Op ruim 800 meter van de start, we begeven ons naar de tent van ACHL om ons in te schrijven voor de cross. Kenney bij de miniemen, Jorgi bij de kadetten, en ikzelf bij de masters, het parkoers ligt en prachtig bij.
Stilletjes aan beginnen de clubgenoten mij te feliciteren met mijn knappe prestatie op de marathon van Kasterlee. Ook andere bekende en minder bekende atleten en supporters feliciteren me, ik moet dikwijls het verhaal over doen. Ondertussen gaan Kenney en Jorgi het parkoer verkennen en zich opwarmen, de jongste reeksen lopen reeds hun cross. Soms een moment van vreugde maar ook momenten van verdriet, zo valt een leidend meisje amper vij meter voor de aankomst. Die jonge jongen en meisjes geven het beste van zichzelf, en sommigen gaan echt diep, mooi om te zien die inzet.
Het is berekoud, het blijft de ganse dag rond het vriespunt, en er staat een strakke wind die het nog kouder doet aanvoelen. Kenney is al aan de beurt, hij heeft het moeilijk om zich warm te houden, gelukkig gaat alles vlot tijdens de cross. Kenney start redelijk goed, het pak blijft redelijk samen de eerste 300 meter, maar veel opschuiven zit er niet in. Na een verdienstelijke wedstrijd eindigd Kenney op een 22ste plaats, er waren 28 atleten die finishten. Echt tevreden is hij niet over zijn wedstrijd, hij had last van bevroren tenen en kon door de koude amper ademen.
We moeten ons direkt naar de start begeven want Jorgi is nu aan de beurt, er zijn immers maar twee reeksen tussen. Jorgi vertrekt iets minder goed, als voorlaatste uit de start, maar remonteert de eerste 300 meter vier atleten. De benjamins moeten twee b-ronden lopen goed voor 2.730 meter, de eerste ronde blijft Jorgi in zijn positie. Spijtig geeft hij slechte benen vandaag, en de tweede ronde verliest hij nog drie plaatsen, toch geeft Jorgi zich volledig. Hij finisht tenslotte op een 30ste plaats op 33 finishers, ook Jorgi is niet tevreden van zijn wedstrijd, volgende keer beter?
Het begint lichtjes te sneeuwen, rap de verwarmde tent opzoeken, en een lekkere tas verse tomatensoep met balletjes. Ook hier krijg ik nog heel wat felicitaties en schouderklopjes voor mijn overwinning in de marathon van Kasterlee. De meesten kunnen niet geloven dat ik hier ook ga starten, maar je moet het ijzer smeden als het heet is. Buiten is het allerminst heet, het zijn nu felle sneeuwbuien die alles wit kleuren, buiten het modderige parkoers. Ik heb niet veel goesting om warm te lopen, maar besluit uiteindelijk het toch maar te doen, om blessures te voorkomen.
De heerlijk warme tent verlaten is een straf op zich, ik loop amper 400 meter warm met een paar versnellingen. Terug naar de warme tent, en de wedstrijdkledij aan, alleen de lange trainingsbroek doe ik extra aan, te koud. Het is vijf minuten voor de start, de meeste atleten wachten zo lang mogelijk, maar nu is er geen ontsnappen meer aan. Het startschot weerklinkt, daar gaan we, er zijn zekers een goede vijftig atleten beter gestart dan mij, een inhaalrace begint. Na een ronde bevind ik me al in 25ste positie, maar het veld ligt al goed open, nu is het van klein groepje naar klein groepje.
Het ligt er op sommige plaatsen echt drassig bij, ik krijg ijs-tenen van het ijskoude water, en in de bochten verlies ik terrein. Gelukkig zijn er lange rechte stukken waar ik veel goed maak, de benen voelen prima aan, alleen iets minder krachtiger dan. Toch ruk ik op naar een 13de plaats bij de masters,dat in de laatste ronde, maar in de laatste lijn gaan er nog twee over mij. Ik ben toch zeer tevreden over mijn wedstrijd zeven dagen na de marathon, ben ik al redelijk hersteld, en haal 16 km/uur. 7.350 meter in 0:27:34 op dit modderig maar goed beloopbaar parkoer, nu rap naar de tent om op te warmen.
De trip naar huis is lang en gevaarlijk, lichte slippartijen, gelukkig is mijn vrouw Carine een goede chauffeur. In Kastelee loopt het bijna mis af, een tak van een boom begeeft het onder het gewicht van de verse sneeuw. De tak valt gelukkig 50 meter voor de wagen en er is geen tegenligger, we vragen ons af of we een engelbewaarder hebben. In Herentals zijn we er echt van overtuigt, een wagen kan niet direkt stoppen op een zijweg van de hoofdbaan. Zijn wagen schuift een meter door, Carine stuurt de wagen juist tussen een teggenligger en de onverlaat, we leven nog, oef.
Vandaag een trage duurloop van 18.020 meter gelopen in 1:25:27, hsm 116. De rechterkuit, voetpezen en quadriceps deden wat lastig na de cross van gisteren. Maar het bleef allemaal goed te doen, steunkousen en wat reflexspray en de baan op. Het lag er op sommige plaatsen vervaarlijk bij, ijsplekken en natte sneeuw. Over het algemeen was het toch goed beloopbaar, en het werd een rustige training. Na een 15 kilometer begonnen de benen wat pijn te doen, maar toch de volle 18 kilometer gelopen. Deze week ga ik het kilometer totaal wat opdrijven, als de benen niet te veel protesteren. Zaterdag staat er een wedstrijd over tien engelse mijl op het programme in Lier. Het is dus de ideale week om wat meer te lopen, binnen zeven weken is het weer marathon.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
17.510
0:30:00
35.020
75
81
540
Deze namiddag 30 minuten op de ergometer goed voor 17.510 meter, hsm 81. Met de weerstand op 75 watt, eens voelen waar de pijntjes zitten. De linkerkuit en het rechterscheenbeen vragen tog wat verzorging. Vanavond een vochtig verband rond de kuit en plastiek folie er rond. Een steunkous met een volta-patch pleister op het scheenbeen kleven. De beide voetpezen krijgen ook een voltapatch pleister opgekleeft. Morgenvroeg hoop ik dan fit genoeg te zijn voor de volgende trainingen.
Het word een beslissing van het laatste moment, of we naar Arendonk gaan. Namelijk de staat van de secondaire wegen, word er gestrooid of niet. Gelukkig hebben we tot 11:00 de tijd om een beslissing te nemen, hopelijk lukt het. Het is de bedoeling dat we daar met drieen gaan crossen, in Arendonk, Carine is nog gekwetst. Kenney start er als jongste eerst, om 13:32 bij de miniemen '97 over een afstand van 1530 meter. Jorgi komt als tweede aan de beurt, om 13:57 bij de kadetten die moeten een afstand van 2730 meter. Als laatste ben ik aan de beurt, ditmaal niet bij de senioren, maar bij de masters om 15:25. Voor eenmaal vertrekken ze voor de senioren, en lopen we over een afstand van 6680 meter. De bedoeling is ruim bij de eerste helft te finishen, het is de eerste keer sinds Kasterlee dat ik echt ga doortrekken en alles uit de benen halen wat er in zit.
Vandaag een trage duurloop van 15.180 meter gelopen in 1:13:29, hsm 110. Gisteren was het de wind, vandaag de koude, sneeuw en hagel, die de training harder maakte. Het decor ziet er wel mooi winters uit, maar geef mij maar de zon en een 20°. Het ging al bij al redelijk, de benen zijn nog niet volledig hersteld, maar toch. Dat volledig herstellen na een vol uit gelopen marathon duurt drie weken. Ondanks de korte afstand die ik morgen ga lopen, een kleine zeven kilometer. Zal ik aan een week totaal van iets meer dan honderd kilometer komen. Ik moet mijn bijnamen toch wat eer aan doen, het trainingsbeest en beul van de Kempen. Deze namiddag terwijl ik naar de cyclocross zie, een half uur op de ergometer.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
25.690
0:40:00
38.535
75
85
720
Deze namiddag 40 minuten op de ergometer goed voor 25.690 meter, hsm 85. Met de weerstand op 75 watt, nog eens goed doortrekken en de benen testen. Die gingen goed, het herstel vordert wonderwel, morgen een zware modderige cross. Ik start met weinig ambitie, zoals in elke cross, de afstand is me wat tekort en de snelheid te hoog.
Vandaag een duurloop van 16.570 meter gelopen in 1:14:19, hsm 124. Ondanks de hevige wind is het me gelukt een duurlooptraining te doen. De kracht komt stilletjes aan terug in de benen, de pijn is bijna helemaal weg. Ik had niet gedacht dat ik vandaag onder de 4:30/km ging geraken Maar alles komt terug op zijn plooi, dankzij het therapeutisch lopen, gaat het sneller, het herstel. Wat de meeste sportartsen bij een overbelasting aanraden, rustig binnen de pijngrens joggen, Dan is er meer bloedcirculatie in de grote en witte spiergroepen, waar ontsekingen zich meestal nestelen. Hetzelfde kun je doortrekken na een marathon, de verzuring gaat rapper de spieren verlaten als je rustig bezig blijft, dan als je niets doet, natuurlijk zijn sporten met gesloten belasting van de grote spiergroepen nog meer aangewezen, zoals fietsen en zwemmen, waar de pezen en gewrichten minder belast worden. Deze namiddag een half uur op de ergometer, voor een goede doorbloeding onder geringe belasting.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
24.970
0:40:00
37.455
75
89
720
Deze namidag 40 minuten op de ergometer goed voor 24.970 meter, hsm 89. Met de weerstad op 75 watt, eens wat meer snelheid maken, om de benen te testen. Nog wat pijn aan de schenen als ik goed doortrek, op deze lage weerstand. Het herstel begint te vlotten, tegen zondag hoop ik ruim 15 km/uur te halen. Dat zal dan tijdens de 6.680 meter lange veldloop van Arendonk (masters) moeten gebeuren.
Vandaag een lange trage duurloop van 22.390 meter gelopen in 1:50:43, hsm 116. Het was moeilijk in gang geraken, maar na een kilometer of vijf, ging het vlotter. Toch mentaal moeilijk zo'n eerste lange training na de marathon, alleen tegen en met de wind. Maar dat zijn de trainingen die je mentaal harden, zekers als de benen niet hersteld zijn. De laatste 1.400 meter zat er zelf nog een versnelling in, en het viel redelijk mee. Stilletjes aan verdwijnt de pijn uit de bovenbenen, nu nog de frisheid en kracht terugvinden. Voor zondag in Arendonk zal ik in elk geval niet bij de senioren meelopen, de masters starten vroeger.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
11.550
0:20:00
34.650
75
88
360
Deze middag 20 minuten op de ergometer goed voor 11.550 meter, hsm 88. Met de weerstand op 75 watt, rap nog even losgefietst, want nog een drukke namiddag. Na 18 maand op arbeidsongeval, is het weer tijd om werk te zoeken. Het word dan weer wat zoeken en tasten om alles geregeld te krijgen, maar zo ver zijn we nog niet. Zo lang ik de tijd heb om overdag te trainen zal ik er van genieten, maar het werk gaat voor.
Vandaag een trage duurloop van16.190 meter gelopen in 1:17:26, hsm 114. De benen zijn nog in de herstellingsfaze, dit was het maximum dat ik eruit kon persen. Gelukkig zijn het alleen de benen die niet gerecupereerd zijn van de marathon van Kasterlee. De hartslag bleef al redelijk goed in de juiste zone, de voetpezen zijn snel hersteld. Zou het dan toch nog goed komen met die voetpezen, het herstel vlot zo goed, normaal ten minsten een dag of drie pijn. Het was toch al lang geleden dat ik zo diep ben geweest tijdens een wedstrijd. Dat wijst er op dat het met de conditie redelijk goed zit, hoewel ik drie kilo te veel weeg. Of ik zondag ga starten in de veldloop van Arendonk staat nog altijd niet vast. Laat staan of ik start bij de senioren of de masters, de benen moeten nog een pak beter worden.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
16.360
0:30:00
32.720
75
73
540
Deze namiddag een half uur op de ergometer goed voor 16.360 meter, hsm 73. Met de weerstand op 75 watt, op souplesse ronddraaien, benen sparen. Het gevoel in de benen word weer wat beter, nog een paar dagen rustig trainen. Toch had ik dit niet verwacht, zo'n pijnlijke benen, maar die overwinning was ook totaal onverwacht.
Vandaag een herstelloop van 13.430 meter gelopen in 1:18:58, hsm 101. De benen waren zo mogelijk nog slechter dan gisteren, elke stap was een marteling. Maar ja ik ben waarschijnlijk sadistisch aangelegd en dertien kilometer is dertien kilometer. Gelukkig herstellen de voetpezen goed, die zijn bijna in dezelfde staat als voor de marathon. Ik hoop toch dat het vanaf morgen alsmaar beter gaat lukken, want zondag staat er een cross te wachten. Daar in Arendonk start ik alleen maar als ik goed hersteld ben, volledig herstellen van de marathon duurt drie weken. De pijn die ik al twee dagen voel neem ik er wel graag bij na mijn schitterend resultaat in Kasterlee.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
16.100
0:30:00
32.200
75
76
540
Deze namiddag een half uur op de ergometer goed voor 16.100 meter, hsm 76. Met de weerstand iets hoger dan gisteren namelijk 75 watt, toch nog pijnlijk, voor de quadriceps, maar een lichte beterschap is al voelbaar, minder pijn. Het nadeel van een superdag is dat je langer in het rood kunt lopen en dieper kunt gaan. Als er dan nog een groot doel verwezenlijkt word vergeet je de pijn sneller. De tempoloop die morgen op het programma stond, zal veranderen in een recuperatieloop.
Vandaag een recuperatieloop van 10.430 meter gelopen in 0:58:42, hsm 105. Alles deed serieus pijn vandaag het was een zware dag gisteren in Kasterlee. Het zal een paar dagen duren voor ik weer fit ben om de strijd aan te gaan. Deze nacht bijna niet geslaapt en als een gebroken mens opgestaan. Straks op een heel licht verzetje een kwartiertje losfietsen.
afstand
tijd
km/uur
watt
hsm
kjoule
10.130
0:20:00
30.390
70
71
336
Deze namiddag 20 minuten op de ergometer goed voor 10.130, hsm 71. Een rustige training met de weerstand op 70 watt, om de doorbloeding te activeren. De quadriceps deden enorm pijn maar het verminderde na vijf minuten. Morgen een looptraining van twaalf kilometer als de benen het willen!
Het verslag van de marathon van Kasterlee (deel 2).
Ondertussen zijn we kilometer achttien al voorbij 1:09:32, het blijft pittig tot kilometer twintig op en af de heuveltjes. Bart neemt ons nu op sleeptouw, je voelt zo dat hij hier het verschil wil maken, Gino moet meter per meter prijs geven. Nu neemt Guy Hooyberghs die zevende zal finishen op de halve marathon over, bart volgt ik probeer ook te volgen. Ik voel dat het tempo te hoog ligt en minder vaart, op de halve kom ik door in 1:20:00 rond, het beste is er af. Geert probeert me moed in te spreken, je tempo blijven lopen in het bos kan je nog minuten goedmaken of verliezen.
Nog voor kilometer 24 in 1:32:40 komt Jan Hendrickx tot bij mij gelopen, we gaan samen jacht maken op de eerst twee. Nid heeft op dat moment 1:30 voorsprong op ons gevolgt door Bart, 45 seconden voor ons uit, Bart is veruit de sterkste. Op kilometer 27 passeren we in 1:43:12 in de verte zien we Bart over Nid gaan, we zien nid zelf kort stoppen om te stretchen. Ik en Jan zijn hier in het voordeel, tegen de wind in lossen we elkaar goed af, dat zijn krachten die we nog nodig zullen hebben. de muurgrens in de marathon of kilometer 30, hier komen we voorbij in 1:54:49, een zeer mooie tijd zit er in vandaag.
Hier lopen we nid voorbij die nog eens kortstondig stopt om te stretchen, een podiumplaats ligt voor het grijpen. De eerste plaats lijkt gaan vliegen, Bart de Grove heeft blijkbaar een van zijn superdagen en loopt verder uit. Jan en Geert blijken nog in een eerste plaats te geloven er zijn meer dan een atleet gesneuveld in de hel van Kasterlee. De heuvelzone en de modderige bospaden kondigen zich weer aan, hier moet het dus gebeuren de strijd om plaats 2 twee en drie. Jan neemt het eerste gedeelte van het bos voor zijn rekening, het is al een tijdje beginnen motregenen en we hebben weinig grip.
Kilometer 33 bereiken we in 2:07:04, in de modder verliezen we kostbare seconden die we bergaf in halen. Jan lijkt nog minder grip te hebben dan ik, geert maakt me dat wijs en bevoorraad me nog eens van eten en drinken. Op het tussenstuk zegt hij dat ik op kop moet lopen in het bos, maar er volgt nog een lichte klim op de asphalt. Kilometer 36, 2:19:16 zijn we nu al onderweg, Jan pakt fors over op de klim en ik moet me reppen om bij te blijven. Nu loopt jan weer op kop in het bos en er is een hele tijd geen plaats om over te nemen zo slecht ligt het hier.
Dan gebeurt het, Jan en ik lopen rechtdoor terwijl we links af moeten slagen, Geert roept ons de vergissing toe. Ik lig nu op kop en er is nog een lang stuk van een kilometer modderbrij voor de boeg, ik neem risicoen Jan geeft 5 meter toe. Achter de bomen door versnel ik op de gladde natte stroken ik heb 15 meter op jan in de helft van de zware modderstrook. Nu kan Geert voorbij Jan rijden met de fiets en begint me onmiddelijk te coachen, kilometer 39, in 2:31:30. Op een lang stuk zien we de orange trui van Bart door de bomen, een minuut bedraagt mij achterstand volgens Geert.
Op de zware klim van de hoge mouw halveer ik mijn achterstand, Geert blijft coachen en peptalk verkopen en het helpt. De benen staan op ontploffen, maar de winst heeft nog nooit zo dichtbij geweest, het zwaarste is achter de rug. Ik heb nog zo'n 20 seconden achterstand, maar er is nog een lang stuk vals plat op asphalt tussen twee bossen in. Op die 300 meter moet ik zekers 10 seconden goed maken om kans te hebben op de overwinning, maar de benen doen zo'n pijn, Geert roept kom vandaag ben je de beste, voor dit moment heb je al die jaren hard getraind.
We draaien het bos weer in nog een kilometer op glibberige natte bospaden, hier moet je het doen roept Geert, komaan. Op een goede kilometer van de finish ga ik over Bart, ik trek zo hard ik kan door, bij het uitkomen van het bos, nog een kilometer. Bart kraakt langzaam, maar de verzuring zit me tot achter de oren, ik heb 50 meter de overwinning is binnen. Het lijkt wel een droom, maar het is de realiteit de speaker roept, Frankie Leus winnaar van de marathon van Kasterlee. Dit is totaal onverwacht in een goede tijd zeker gezien de omstandigheden gefinisht in 2:44:29, Bart komt 27 seconden later binnen.
Jan Hendrickx maakt het podium kompleet met een tijd van 2:45:10, Nid Rumphakwaen heeft mooi stand gehouden als vierde. Het duurt drie kwartier voor ik aan de douches kom, om de pijn en het vuil van het lichaam te spoelen, voor het podium. Ik kom volgend jaar graag terug al was het maar om mezelf daar te zien hangen, samen met Jan, Pedro, Jef en Dirk. Bedankt aan iedereen voor de aanmoedigingen onderweg en op deze blog.
Het verslag van de marathon van Kasterlee (deel 1).
Het is zondagmorgend 06:30, als ontbijt eet ik twee sneden brood met choco en een banaan. Ik heb nog een opgezwollen gevoel van de dag ervoor, iets teveel tussendoortjes naar binnen gespeeld. Dat gaan nog veel bezoekjes naar de toilleten worden om een goed strak gevoel te hebben. Gelukkig geraak ik de volgende 45 minuten van een groot deel van de overlast kwijt. Om 08:15 vertrekken we richting Kasterlee, in Kasterlee is het al de drukte van de grote dagen.
Gelukkig is er genoeg parking voor de 1300 atleten die de halve of volledige marathon gaan lopen. Eerst naar de tent de wedstrijdnummer gaan ophalen, de levensgrote foto's van de winaars van de vier voorbije editie's hangen hier te pronken met naam en tijd, ik grap, zie je mij hier volgend jaar al hangen? Terug naar de realiteit en de sporthal, om de wedstrijdkledij aan te trekken en nog een laatste behoefte te doen. Nu zit alles weer strak en ben ik gereed voor de zware maar wondermooie natuurmarathon van Kasterlee.
Het is een hele opgave om aan de start te geraken, zoveel bekende gezichten, zoveel verschillende verhalen. Aan de start krijg ik toch een bang hartje als ik zie wie hier allemaal de marathon komt lopen, een overzicht. Jan Hendricks, Paul Mertens, Bart de Grove, Nid Rumphakwaen, Mark Jorissen en topfavoriet Jan Daems. Het word een loodzware opgave tussen al dat looptalent een podiumplaats te behalen, maar we laten de moed niet zakken. Er staan 1300 atleten te wachten op de start, maar door deze massa banen een auto en lijnbus zich een weg.
Na deze onderbreking nemen de lopers hun plaats weer in aan de startlijn, het aftellen begint gevolgt door het startschot. Ik mis volledig mijn start, ik kan ook niet rapper dan dit zonder me op te blazen, een achttal marathonlopers is sneller weg. Na 1.500 meter is mijn begeleider Geert ook op het parkoer met de fiets, hij roept direkt rustig en in je tempo blijven. Aan kilometer drie in 0:10:49 kan ik bij de grote groep met de favorieten voor de marathon aansluiten, iedereen is er. Alleen Nid Rumphakwaen is er vandoor, mee geglipt met de snellere halve marathon atleten, altijd een serieus risico.
Na zes kilometer in 0:22:00 komen we op het onverhard, hier heeft de wind vrij spel, en ik prijs me gelukkig in zo'n grote groep te kunnen schuilen, het is een groep van 15 atleten waaronder zeven marathonlopers, in de verte zien we Nid lopen. Ik blijf rustig in het midden van de groep, en zie dat er toch een van de favorieten niet mee is, Paul Mertens. Na negen kilometer in 0:33:44, beginnen de eerste half marathonlopers uit de groep te waaien, op den duur zijn we nog met negen. Wel zitten er nog 7 atleten van de marathon in de groep, de topfavorieten jan Hendrickx, Bart de Grove en Jan Daems geven ver uit de beste indruk, zelf voel ik me ook goed, dit tempo kan ik lang volhouden, maar het zwaarste moet nog komen.
Aan kilometer twaalf 0:45:52 krijgen we de eerste beklimming op asphalt, hier test ik elk jaar hou het nu echt zit met de benen. Ook dit jaar geef ik er een lap op, niet dat ik veel sneller loop dan 16 km/uur, maar het is een lange beklimming goed 350 meter. Niemand maakt aanstalten om me te volgen, dus laat ik me in de afdaling weer inlopen, maar de test was geslaagd. Ik laat me wat uitzakken en Geert geeft me een uitbrander, verspilde krachten roept hij, ik begrijp zijn reactie. Geert houd in de gaten of ik genoeg drink en eet onderweg, het eten bestaat uit druivesuiker, het drinken water en sportdrank.
De eerste bosstrook komt er aan het ligt er zeer vettig bij dikwijls moeten we het bospad verlaten en achter de bomen door. Een paar maal ontsnap ik aan een valpartij, hier zou ik liever op kop lopen, dan zie je tenmiste waar je, je voeten zet. Aan kilometer vijftien in 0:57:56 voeg ik de daad bij het woord en ga de tweede bosstrook met de gevreesde hoge mouw voor mijn rekening nemen, en het groepje toch wat proberen uit dunnen, het gaat nu iets sneller maar dit deel ligt ook iets beter. Op de hoge mouw trek ik goed door, alleen bart en Gino decock van de marathonlopers en één halve marathonloper volgen.
ARAC veldloop 23-11-2008.
