Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Wegens de zeer slechte staat van het parcours, de weersvoorspellingen voor de komende dagen en na overleg met bestuur en het gemeentebestuur werd besloten om de Kerstcorrida van zondag 26 december af te gelasten. Het zou onverantwoord zijn om in deze omstandigheden een wegwedstrijd te laten beoefenen en op veel hoop op beterschap voor de beloopbaarheid van het parcours is er niet.
Voor de atleten die hun voorinschrijvingen hebben gedaan via de website: www.herenthoutseac.be wordt het inschrijvingsbedrag terug gestort. Dit zal gebeuren in de loop van volgende week. Verdere informatie kan steeds bekomen worden op onderstaande coördinaten of via website: www.acherentals.be of www.herenthoutseac.be
Vandaag een lange duurloop van 22.800 meter gelopen in 1:44:20, hsm 134. Een parkoer gevonden dat 80% ijzel en sneeuwvrij was, tijd voor een training aan duurlooptempo. Het viel, eerlijk gezegt wat tegen die eerste wat snellere training, veel dash zat er niet op. Voor een deel te wijten aan een twijfelend en superglad begin, en de verkrampte loopstijl. Maar èènmaal op het goed beloopbare stuk was de versnelling ook niet vanzelfsprekend. Vrijdag staat er een trage duurloop met een vijftal versnellingen op de training, als laatste test. Zondag is het immers een thuiswedstrijd met de corrida van Herenthout 9800 meter lang. Ik vrees dat ik amper de 15 km/uur zal kunnen halen, en daarmee mijn slechtste resultaat op de corrida zal neerzetten. De trainingen liegen er niet om en ik was van zin om na Spijkenisse wat meer op snelheid te trainen. Het is anders gelopen door de sneeuw en ijzel, maar ook de koude, die doet geen goed aan deze oude knoken. Morgen staat er een rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 16.200 meter gelopen in 1:19:21, hsm 123. Al iets sneller kunnen lopen dan gisteren, sommige stroken waren beter beloopbaar. Om een fatsoenlijke duurloop af te werken, zullen we waarschijnlijk de dooi moeten afwachten. Nu was het toch op sommige stukken redelijk beloopbaar en kon ik wat tempo maken. Het zal nu wel stil aan beginnen verbeteren, als er geen sneeuw meer bijvalt, tenminste. Vandaag voelde ik goed dat ik al een tijdje met de rem op loop, versnellen ging niet vanzelf. Toch blijf ik de basis behouden en dan is de draad vlug weer op te nemen, en kunnen we opbouwen. Morgen staat er normaal een lange duurloop op het programma, afhankelijk van de staat van de omloop.
Vandaag een trage duurloop van 15.080 meter gelopen in 1:20:49, hsm 112. Ik die dacht dat de het ergste wel achter de rug zouden hebben, ja nog eens 10 cm verse sneeuw erbij. Veel strooien voor de ochtendspits hadden ze hier ook al niet gedaan, superglad of door de dikke sneeuwlaag. Het duurde wel even voor ik mij aan de situatie aanpaste, de eerste twee kilometer haalde ik geen 10 km/uur. Gelukkig kreeg ik daarna wat meer grip en kon ik de training aan het voorziene tempo afwerken. Toch voel ik dat het lichaam net wat meer afziet van het verkrampt lopen, de schrik op een valpartij zit er goed in. Bij het begin van de training had ik weer wat last van de rechter heupbuiger, dat gaat gelukkig snel over. De onderbenen ondervinden ook veel last van de ondergesneeuwde wegen, die kleine correcties kosten moeite. Het wringt op de achillespezen en aan het scheenbeen, ook de verharde plekken onder de verse sneeuw zijn belastend. Maar kom, we hebben onze kilometers weer kunnen afmalen en hopen zo het jaar goed te eindigen. Genoeg volume, om het volgend loopseizoen goed te kunnen aanvatten, en gespaart te blijven van kwetsuren. Morgen staat er een trage duurloop van zestien kilometer op het programma, ik hoop op beter weerconditie's.
Vandaag een trage duurloop van 20.200 meter gelopen in 1:38:27, hsm 124. Nog maar eens een sneeuw en ijzeltrip, dit keer in de Merodese bossen in Herenthout. Al vrij rap spijt van mijn beslissing, er was een mtb-tour van mavic in het betreffende bos. Dat zorgde voor veel ijzelplekken en af en toe moest je de kant in voor de tweewielers. Maar ja sporten is voor iedereen, dus met een mengeling van weerzin en respekt toch maar opzij gaan. Het was idyllisch sneeuwlandschap in het bos echt genieten , had ik niet moeten lopen! De schuivers waren niet op de vingers van twee handen te tellen, gelukkig allemaal zonder erg. Er is een extra lus om aan nodig om vijf kilometer juist af te ronden, bit pad is doorlopen van boomwortels. Zo is het extra gevaarlijk, bedekt met een dunne laag sneeuw, een beproeving voor pezen en enkels. De garmin registreerd op de vijftien kilometer door het bos, een vierhonderd meter te weinig. Echt vaste voet had ik niet in de sneeuw, bij elke poging tot versnelling, verhoogde de kans op uitschuivers. Ik geraakte dus niet op kruissnelheid, maar haalde wel de twaalf kilometer per uur, niet zo goed dus. Voor volgende week ziet het er niet veel beter uit, het zal dus weer een rustige loopweek worden.
Vandaag een recuperatieloop van 13.300 meter gelopen in 1:14:29, hsm 109. Door de gladde wegen en de besneeuwde bospaden, gekozen voor een recuploop. Gewoon rustig en relax lopen, zonder forceren en voorzichtig om vooral niet uit te glijden. Mooi decor in de bossen, hadden de wegen er wat beter bijgelegen, hadden we kunnen genieten. De spieren en pezen hebben het zwaar te verduren, gelukkig is de snelheid zo laag en de belasting iet minder. Het zal dus een echte rustweek worden, door de weersomstandigheden, geen snelheid kunnen trainen. Normaal had ik vandaag in Lier een tien mijl gaan lopen, het zal voor een andere keer zijn. Morgen een ik weet niet wat loop van twintig kilometer, afhankelijk van de wegligging.
Vandaag een trage duurloop van 14.000 meter gelopen in 1:15:42, hsm 113. Gelopen op sneeuw en ijzel, wanneer gaat deze miserie stoppen, ik wil trainen. Trainen op kwaliteit en snelheid, niet op evenwicht en hopeloosheid. Voor mij een vroege lente en ik denk voor het merendeel van de sportievelingen ook. Omdat het zelf op straat gevaarlijk glad was, maar in het bos rond het sportcomplex gelopen. Daar waren de stroken wat afwisselend, modder en sneeuw losten elkaar af, maar het was veilig lopen. Voor het scheenbeen is het ook alles behalve ideaal, in de sneeuw voel ik het scheenbeen meer protesteren. Het verwachte uurloopje van 12 km/uur is dus weggesneeuwd en een lange trage in de plaats gedaan. Morgen staat er een training van dertien kilometer op het programma, hoe of wat beslist het weer.
Vandaag een recuperatieloop van 14.000 meter gelopen in 1:16:00, hsm 110. Begonnen met een kilometer van 6:00, de voeten en benen deden wat lastig. Eigenlijk voelde ik wat verkramping in het gehele lichaam, regen en koude deden de rest. Het was al moeilijk te vertrekken, donker grijs en nat weer, nodigd niet meteen uit om tot lopen. De benen voelden vermoeid aan en de bedoeling was een wat recupereren, dus heel traag gelopen. Een goede mentale training, want het voelt alsof het niet beter gaat en toch moet je de hele afstand afwerken. In princiepe is het morgen de laatste werkdag van het jaar, dus vanaf dit weekend zal er meer op kwaliteit kunnen getraind worden. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het progamma, in een uur rond.
Vandaag een duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:13:40, hsm 130. De benen waren net niet genoeg hersteld om er een fatsoenlijke duurloop uit te persen. Na een dag werken deden de hiel en voetpezen ook serieus pijn, en het duurde toch wel even. Echt in het juiste ritme komen ging niet, het was al trekken en sleuren om dit eruit te persen. Ook de onderrug en de billen hadden last van stijfheid, nu twee dagen rustig aan trainen, om verder te herstellen. We hadden hier veel geluk, na de sneeuwbui van deze morgend volgde er regen, en verdween de sneeuw. Hopelijk is het voor zaterdag ook een sneeuwvrij parkoer, dan kan ik voor de 15 km/uur gaan op de tien mijl. Dat zou een nieuwe positieve evolutie zijn, en vertrouwen geven voor de toekomst en het volgende jaar. Morgen staat er een rustige trage duurloop van veertien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 13.000 meter gelopen in 1:04:44, hsm 119. Het ging alweer vlot vandaag, amper twee dagen na de marathon, vrij vlug hersteld. Zoals verwacht gaat de recuperatie vlotter naarmate de vorm verbeterd, vrij logisch! Niet dat ik al een tempoloop zou aankunnen, maar misschien zit er morgen al een duurloop in. Deze week worden de kilometers zoal afgebouwt, in deze twee weken relatieve rustperiode. Normaal word de eerste marathon van 2011, de marathon van Apeldoorn, begin februari. Wat me na de twee weken afbouw, nog een drietal weken opbouw zou toelaten (120-130-140 km). Ik hoop dat dit voldoende zou zijn om richting 2:50:00 als eindtijd voor de marathon zou zijn. Daarna heb ik dan nog eens vier weken om op tee bouwen naar de zes uur van Stein. Zoals je merk is de ambitie nog steeds aanwezig, om een paar sterke ultralopen te lopen. Voor de wedstrijd van zaterdag in Lier, daar start ik alleen als de banen sneeuwvrij blijven. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, als het niet te glad word.
Vandaag een recuperatieloop van 10.200 meter gelopen in 0:58:48, hsm 110. De training was verdeeld in twee delen, deel een een herstelduurloop van zes kilometer. Het tweede deel ging al iets pittiger 4.200 meter aan trage duurloop tempo. De benen waren natuurlijk nog niet hersteld van gisteren en de eerste kilometer was ronduit slecht. Gelukkig verbeterde dat snel en kon ik zelf een wat genieten van deze frisse ochtendloop. Een training samen gelopen met mijn vrouw Carine die de eerste zes kilometer het tempo regelde. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, hopelijk ligt er noch geen sneeuw.
Zondagmorgend 10:00 komen we aan in spijkenisse, het is 5° fris, en er is af en toe een bui, en een stevig windje. Weer veel M-U cup lopers aanwezig, die er hun beste beentje voor willen zetten om hun klassement te verbeteren of te behouden. Ik moet nog aanschuiven voor een laatste boodschap, en loop naar de start, voel een pijnscheut in de rechter heupbuiger. De start word gelukkig enkele minuten uitgesteld en ik masseer de pijnlijke plek om de pijn te verzachten, ik vrees voor vandaag. Het startschot weerklinkt, de eerste 500 meter heb ik nog wat last van de heupbuiger, maar de pijn ebt gelukkig weg. Een eerste kilometer in 03:55 heeft toch wat vertrouwen, ik probeer nog wat op te schuiven tot in het spoor van Gert Mertens. Gert gaat voor een eindtijd rond de 2:50:00, veel te snel voor mij, maar ik besluit zo lang mogelijk te volgen, goed gek dus. Na drie kilometer komen we naast het water en daar voelen we de wind stevig blazen, ik neem mijn deel van het kopwerk. Gelukkig is Carine mee op de mountainbike en kan ze ons af en toe uit de wind zetten, kilometer vijf passeren we in (0:19:50). Lang geleden dat ik aan dit tempo gelopen heb, maar kom de benen voelen goed aan en het is mijn laatste marathon dit jaar. Na een zevental kilometer krijgen we een stuk wind mee en het gaat nog net iets sneller, nu voel ik dat ik op mijn limiet zit. De hartslag is al vrij hoog voor de marathon 148, na negen kilometer besluit ik wijselijk te lossen, kilometer tien in (0:39:46). Mijn eerste tempoloop van tien kilometer is een feit, maar ik heb nog tweeendertig kilometer te gaan, het word een hele klus nog. Ik probeer zoveel kilometers rond de 4:10/km te lopen zolang ik kan, tot kilometer veertien hebben we wind in de rug en lukt het. Nu maken we een grote u-bocht en krijgen we de wind pal op de neus, kilometer vijftien gaat in (1:00:18) daar had ik voor getekend. Tegen de wind in voel ik dat ik nog niet genoeg kracht heb, en moet ik aanvaarden dat het iets minder gaat, ik blijf lopen tegen het omslagpunt. Ondanks dat ik iets trager moet lopen voelen de benen nog goed aan, versnellen zit er niet in maar een tempo van om en bij de 14 km/uur wel. Kilometer twintig in (1:21:13), de laatste vijf kilometer in 20:55 nog altijd goed bezig, halfweg de marathon passeer ik in 1:25:40. Als ik niet teveel verzwak tijdens het tweede deel van de marathon, zit er misschien een tijd onder de drie uur in, wat een prachtige tijd zou zijn. Het probleem is dat ik de vorige marathons tijdens de tweede helft onderuit gegaan ben, zowel in Apeldoorn,Antwerpen, Kasterlee en Geldrop. Zolang mogelijk rond het omslagpunt lopen en hopen dat de benen het volhouden, kilometer vijfentwintig (1:42:34) het zit nog altijd goed. Nu komt het zwaarste stuk er aan ongeveer zeven kilometer met meestal tegenwind, ik prijs me gelukkig dat Carine me kan helpen. De meeste atleten die me gepasseerd zijn hebben fietsbegeleiding, waarom zou ik dan niet af en toe schuilen achter een fietser. Kilometer dertig ( 2:04:28) nog altijd op schema, maar de benen hebben het beste gehad, nog twaalf zware kilometers voor de boeg. Vanaf nu lopen we veel lussen dus, dan eens wind mee en dan weer wind tegen, we vernemen van toeschouwers onderweg dat ik tiende ben. Nog een reden om door te gaan, kilometer vijfendertig (2:26:36) met nog ruim zeven kilometer te gaan, ik klok 150 meter voor de km-punten. Er komt een loper aansluiten met fietsbegeleiding, ik besluit hem te volgen, zijn tempo ligt iets hoger dan mijn tempo, ideaal dus. Ik profiteer twee kilometer van het haaswerk, maar heb het gevoel dat ik moet inhouden, dus besluit ik voor die toptien plaats te gaan. Met een snellere kilometer neem ik vijftig meter, maar veel meer word het niet en ik heb al spijt van de te vroege poging. Kilometer veertig gaat in (2:49:01) een tijd onder de drie uur zit er in, ik spreek mijn laatste krachten aan om de achtervolger af te houden. We komen het sportdomein binnen en de tiende plaats is veilig, toch pers ik op de piste er nog eens alles uit 42.360 meter in 2:59:20. Een prachtig resultaat gezien de nog niet optimale conditie en de lichamelijke ongemakken, op dit kan ik verder bouwen.
Binnen een uurtje vertrekken we richting Spijkenisse, voor de plaatselijke marathon. Het weer lijkt voorlopig goed mee te zitten, niet te koud en droog weer, wel wat wind. De omstandigheden vallen dus goed mee, en met meer dan 300 atleten aan de start zit het goed. Ik zal waarschijnlijk mijn karretje aan een wagon kunnen aanhangen, om zo lang als mogelijk voor de sub 3 uur te gaan. Niet dat, dat al een echte obsessie is voor deze marathon, het voornaamste is weer gewennen aan de afstand. Maar hoe langer ik mijn huidig duurtempo van 14 km/uur aan kan houden, hoe dichter bij de drie uur-grens. Deze avond volgt al een verslag over mijn wedervaren in deze mooei marathon, langs het mooie natuurreservaat.
Vandaag een losloop van 8.350 meter gelopen in 0:43:06, hsm 111. Een training om alles eens los te lopen, en te voelen naar de verschillende pijnpunten. De pijn in de heupbuiger is omgebogen in wat stijfheid, het scheenbeen houd stand. Het grote probleem is het bekken en de verzwakking van het rechterbeen. Zo is het rechterbeen uitgegroeid tot de zwakste schakel die het tempo bepaalt. Voor morgen in Spijkenisse hoop ik op een tijd tussen de 3:02:00 en 3:05:00. Het parkoer is beter en minder zwaar als Kasterlee en Geldrop, alles is verhard. Met de conditie is alles oké, snelheid heb ik evenwel nog niet bij gewonnen. Ik hoop dat de uithouding en weerstand wat beter zijn, als tijdens de laatste twee marathons. Bij 100% ideale omstandigheden en een superdag zit er heel misschien een sub-drie uur in. Dan zal alles wel echt moeten meezitten, maar we blijven hopen, en zullen in elk geval proberen. Het parkoers is gewijzigd en uitgemeten door officials, zodat het 500 meeter langer zou zijn dan vorig jaar. Een evolutie die we alleen kunnen toejuichen, een juiste afstand is echt nodig bij een marathon. Dus we duimen zodat er weinig wind staat en ik met een klein groepje kan meelopen.
Vandaag een trage duurloop van 10.750 meter gelopen in 0:51:51, hsm 118. De eerste vijf kilometer rustig tegen 12 km/uur, daarna 500 meter snel en 500 meter rustig. Bij de laatste versnelling kreeg ik een pijnscheut in de heupbuiger, hopelijk niets ernstig. Eenmaal gestopt met lopen was de pijn direkt weg, dus niets om zorgen over te maken. Het weer is eindelijk omgeslagen, met volledige dooi tot gevolg, van mij mag dit weer aanhouden. Maar volgende week spreken ze al van een nieuwe koudegolf, en nog erger winterse neerslag. In elk geval gaat het parkoer in Spijkenisse er goed bijliggen, en dat is al een zorg minder. Morgen staat er een losloop van een achtal kilometer op het programma, zonder zorgen?
