Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Trage duurloop 15.210 meter, gelopen op een sompig parkoer. De voetpees hinderde wat meer als anders, een brandend gevoel. Licht regen en een strakke wind, maakten dat het een zware training werd. Maar we zijn content dat we de basisconditie wat kunnen onderhouden.
Trage duurloop 11 kilometer gelopen, na de rustdag van gisteren. Bij mij is het toch eerder rust roest, dat gevoel heb ik toch. Mischien moet ik er nog wat aan wennen, het voordeel ervan ervaren? In elk geval heb ik pijnlijke bovenbenen, de voetpees valt daarentegen mee. In het begin heb ik een lichte drukpijn van de verhoogde inlegzool, maar dat gaat zoetjes aan weg, en de voet heeft meer stabiliteit. Wat de veldloop van zondag in Boechout betreft, ik ben er nog niet uit of ik nu wel of niet ga deelnemen, de rest van het gezin past ervoor!
Interval 800 meter snel 400 meter rustig op de sintelpiste. De snelste 800 meter 2:49, de traagste 3:10, het was druk op de piste. Morgen rustdag, de voetpees en de benen wat laten rusten. Zondag als het weer niet te slecht is, naar de veldloop in Boechout.
Trage duurloop 16.580 meter, door de modderige Merodese bossen. De inlegzolen doen hun werk, de ontsteking aan de aanhechting van de faciitis plantaris met hiel verminderd. Gisteren een footscan laten nemen, om nieuwe inlegzoolen aan te meten. Die moeten steun geven aan de voetholte en de druk op de aanhechting verminderen. De kwetsuur zou waarschijnlijk ontstaan zijn door het heuvel lopen en de te snelle opbouw van het kilometer weektotaal. Volgende week woensdag, zullen de nieuwe inlegzolen klaar zijn. De winter periode begint voor mij na de marathon van Kasterlee. Dat wil zeggen tot nieuwjaar maximum zes dagen trainen op de week en niet meer dan 80 kilometer per week.
Trage duurloop 10.220 meter, met steunzolen en op onverhard parkoers. De rechtervoet deed gisteren weer zeer, dus had ik nog een extra rustdag ingelast. Vandaag ging het al een stuk beter en de steunzool geeft een goede ondersteuning. De zevende kilometer wat doorgetrokken, het ging goed, de benen voelen al iets frisser. Deze week hoop ik al wat meer kilometers te kunnen trainen, maar minder dan 80 km/week. Dat dan blijven volhouden tot nieuwjaar, met wat sneller loopwerk, en korte wedstrijden.
Voor een van de weinige keren, ging ik alleen naar een wedstrijd. De vrouw en kinderen bleven thuis, doordat mijn vrouw Carine in de plaaster ligt. Ze had van de vijf natuurlopen ook een doel gemaakt, maar moet rusten. Aangekomen in Lier, zag je direkt dat er nog meer atleten waren als verleden jaar. Voor de tien mijl lag de top drie ook snel vast, Eric caluwaerts, Geert steenmans en Maarten van der Donck, zouden het podium bezetten, Kurt Jurgens ging hazen. De opkomst was groot te noemen, met meer dan 530 atleten voor de drie afstanden. Eens het vertreksignaal gegeven trokken Eric, Geert en Maarten en een 10 km loper er van door. Een tweede groepje waar ik me in bevond, vormde zich op een kleine afstand. De eerste twee kilometer waren snel, rond de 3:30/km, daarna kwam het verval. Tot aan kilometer negen liep ik samen met Jeroen Rijnders, we namen van elkander over, tegen de toch wel voelbare wind, die tot kilometer 12 in het nadeel zou blazen. Ons tempo was gezakt naar 3:47/km, en er kwam een groepje van vier atleten terug. Kris Slaets en Jeroen moesten snel lossen, na kilometer elf moest Kurt Jurgens eraf. Aan het keerpunt, terug richting Lier, was er een parkoerswijzeging ten opzichte van verleden jaar. De twijfel sloeg toe, eerst draaide iedereen rechtsom, dan weer de andere richting. Ik was blijven doorlopen, en was als enige de verkeerde richting uit, prijs 200 meter achterstand. Jeroen en Kurt liepen ook al meer dan 100 meter voor mij, de fut was eruit. In de plaats van een top-vijf plaats en een tijd onder het uur, werd het een teleurstellende 8ste plaats. Gelukkig had ik tijdens het lopen weinig last van de voet, wel ontbrak nog wat frisheid, zes dagen na de marathon.
Tegen beter weten in, ga ik toch maar starten in Lier. De knie is beter, de voet aan de beterhand, en ik ging toch 15 km trainen. Evengoed een wedstrijdje mee pikken, zonder hoge verwachtingen te stellen. Hopelijk houd alles goed stand, en kan ik er een aangename loop van maken. Het is een elk geval een mooi beloopbaar parkoers, 95° verhard, asfalt. Alleen de wind heeft er vrij spel, langs de Nete is er weinig beschutting. Sinds verleden jaar is er een behoorlijke opkomst en een sterk deelnemersveld. Word mijn 35ste wedstrijd dit jaar, van het goede teveel?
Trage duurloop 12 kilometer, vergezeld van smosregen en wind. De benen zijn nog herstellende van de natuurmarathon van Kasterlee. Morgen denk ik eraan te starten in Lier,op de tien mijl, als tempoloop. Alleen lopen is maar alleen en een wedstrijd motiveerd toch altijd iets meer. Niet dat ik echt een resultaat nastreef, gewoon een tempoloop.
Trage duurloop 10 kilometer, met een snellere kilometer in eentje van 3:50. De benen zijn al hersteld van de marathon, alleen benik al twee kilo bijgekomen. Bijna alles op gras gelopen om de voetpees te sparen, ook mijn therapeutische zolen aangedaan. Gisteren probeerde ik met de fiets te gaan rijden, maar dat ging nog van geen kanten. De rijkwijde van mijn linkerarm is nog altijd 15 cm minder dan de rechterarm. Fietsen zit er de eerste weken nog niet in, daar de elleboog nog serieus pijn doet.
Los gelopen, met mijn twee gasten erbij, zodat ik niet te rap of te lang zou lopen. Op het gras en de piste van het plaatselijk sportcomplex gelopen, het deed deugd. Ik had thuis nog een paar inlegzolen liggen, en heb die eindelijk gebruikt. Twee jaar geleden laten maken, na verschillende ontstekingen aan het onderbeen. Maar ze deden pijn aan de voeten, ik heb ze tweemaal laten bijwerken. Gisteren een groot deel van de dag, gedragen, de pijn werd steeds minder. Maandag mag ik een voetscan laten maken, ondertussen trek ik mijn plan met deze zolen.
Vandaag wou ik een half uurtje gaan fietsen met een klein verzetje. Maar de linkerknie waar ik op gevallen deed nog te veel zeer. Niet alleen de etterende wonde maar ook de pattelapees. Dus vandaag weer een volledige rustdag, op het programma. De afspraak gemaakt voor een voetscan in het ziekenhuis te Herentals. Dit kon ten vroegste maandag, dat word zekers twee weken wachten, voor ik mijn inlegzolen mag gaan halen. Ik zal dus wat anders moeten verzinnen om de conditie op peil te houden. Ik heb hier nog een paar steunzolen liggen, van 100 euro, die ik kan inlopen. Morgen misschien, als de knie wat beter gaat, rondjes rond het shotplein.
De marathon van Kasterlee heeft zijn sporen nagelaten, hier volgt het medisch rapport. Kneuzingen en een ontsteking van de patellapees van de linker knie. Ontsteking van de fasciitis plantaris, van de linkervoet, nog in een vroeg stadium. Ik moet een voetscan laten nemen en steunzolen laten maken ter ondersteuning van de voetboog. Ik mag fietsen of op de skywalker trainen tot dat ik de steunzolen heb, mag ik niet lopen. Rustig opbouwen met de steunzolen, en regelmatig van ondergrond wisselen. De rechterheup deed enorm pijn, omdat ik de voet probeerde te ontlasten. Maar de knie en de heup zouden na een paar dagen rust in orde moeten zijn. Tot daar het medisch rapport van het Joggerke, een paar weken rustg aan, als dat maar goed komt. Nu, met mijn vrouw Carine is het ook niet goed gesteld, ze heeft al 11 dagen plaaster voor geschreven gekregen. Een zware verrekking en een scheur in de ligamenten van de linker enkel, met minimaal al vier weken loopverbod.
Na een licht ontbijt, rijden we richting Kasterlee, het vriest licht -3°. Mijn vrouw is toch lichtjes nerveus, voor haar halve marathon. Zelf ben ik een beetje gelaten, het geloof in een goede afloop is er niet. De pijn in de voet is reeds aanwezig, en superbenen heb ik niet. Toch probeer ik mezelf wijs te maken dat het na een paar km wel los zal lopen. We zijn vroeg ter plaatse, en er is nog parking met hopen, geennerveus gedoe vandaag. We wandelen naar de tent, en komen een van de favorieten tegen, Paul Mertens. Paul is goed afgetraind en heeft er een goed oog in, hij vraagt naar de concurenten. Ik noem hem de topvier voor vandaag op, die ik overigens juist voorspeld heb. In de tent aan de nummerafhaling staat de winnaar van verleden jaar, Jef Smits. Hij zal niet meelopen na een zware operatie aan de achillespezen, is Jef rustig aan het opbouwen. Jef heeft wat informatie over het parkoer, niet te doen sommige stroken in het bos. In de tent, hangen grote spandoeken met foto, naam, jaar en tijd van de drie eerste winnaars op de marathon. Mooi en indrukwekkend, maar volgend jaar zal ik er niet hangen vrees ik. Al reeds omgekleed, moeten we nog een uur wachten, voor de start gegeven word. Meer dan duizend atleten staan klaar voor de halve of hele marathon. Het startschot weerklinkt, en weg zijn we voor een zware tocht, door het mooie Kasterlee. Na vijf kilometer besf ik ten volle, dat het niet voor vandaag zal zijn, het draait niet. Gelukkig word ik begeleid door een collega loper, op de fiets, die me door de moeilijke momenten moet sleuren. Geert heeft heel wat marathon en parkoers ervaring, en rijd niemand in de weg. Na vijf kilometer loop ik in vijfde positie, met nog uitzicht op het podium. Ik loop met een paar atleten van de halve marathon, die goed samenwerken. De veldwegen liggen er glibberig bij, dat word wat voor de tweede ronde, als de dooi optreed. Na elf kilometer krijgen we de eerste strook door het bos, het ligt er heel slecht bij. De eerste zwaar modderige bocht moet ik wat bijsturen, met de voet, of ik ga onderuit. Een messteek klieft door mijn rechtervoet, de pijn in de voet zal nu blijven knagen. Af en toe kom je op een verhard stuk, dat bijna steeds vals plat of bergop gaat. Het tweede gedeelte van het bos, met de zware kuitebijters in komt eraan op km 15. Veel tijd voor recuperatie is er niet in het bos, het gaat op en af, en het is altijd oppassen om niet onderuit te gaan. Ik lig nu al een minuut achter op de derde plaats, en soepel gaat het niet. Tussen kilometer 18 en 19 lopen we verkeerd, na een 100 meter roept Geert dat we verkeerd zijn. Twee atleten die op 200 meter hangden lopen me voorbij, ik geraak moeilijk weer in het ritme. Halfweg kom ik door op 1:22:50, na kilometer 23 zie ik op een lang stuk nummer vier voor me uitlopen. Geert die nu af en toe op me in praat zegt dat ik soepel moet proberen lopen. Als ik in een redelijk ritme kom is een derde plaats nog mogelijk, er vallen altijd lijken uit de kast, op het einde. Ik vrees dat ik een van die lijken zal zijn, want het ritme zakt nog verder weg. Rond kilometer 28 loop ik Chris voorbij, ik heb de juiste topvier, Dirk Verleyen, Paul Mertens en Nid Rumphakwaen, lopen nu nog voor me uit, tot kilometer 32 gaat het nog redelijk, maar buiten die voet die brand, Krijg ik last in mijn rechter heup, waarschijnlijk door een licht gewijzigde voetstand, om de pijn te verzachten. Nu ik weer in het bos loop, probeer ik het rustig aan te doen, de veldwegen lagen er nu glad bij. Maar vergeleken met de bosstroken, ik kan me amper staande houden en ga dan ook onderuit. De aanmoedegingen van Geert sleuren me door de moeilijke momenten heen, dank u Geert. De tweede helft van de marathon gaat in 1:29:50, zeven minuten trager dan de eerste helft. Ik finish op een vierde plaats, voor de derde keer op vier edities, net naast het podium. Deze week ga ik zekers twee dagen rusten, misschien wel langer, te zien wat de sportdokter zegt. Het zou wel eens mijn laatste wedstrijd van het jaar kunnen zijn, ik ben gebroken maar niet moe. Mijn vrouw Carine presteerde wat beter op de halve marathon, maar is spijtig genoeg ook onderuit gegaan. Ze heeft haar enkel verzwikt maar heeft toch uitgelopen, in 1:47:24 op de 313 plaats, met meer dan 750 deelnemers. Haar officieuze tijd zou zelf een kleine minuut beter zijn want het was file bij de aankomst van de halve marathon.
Eerste impressie na de marathon van Kasterlee, een wedstrijd waar ik nooit had aan mogen deelnemen. Na elf kilometer kwam de pijn sterker opzetten, als je dan weet dat ik na vijf kilometer, al wist dat het mijn dag niet zou worden, zware en opgeblazen benen.. De fut ging er volledig uit na 18 kilometer en een wegvergissing, moesten we rechtsomkeer maken. We verloren daar toch goed 40 seconden, en ik kon het ritme niet meer oppikken. Toen besefte ik dat het overleven zou worden, het parkoer lag er vettig bij in het bos en op de veldwegen. Dat verbeterde niet tijdens de tweede ronde, nu de veldwegen begonnen te dooien. Wonder boven wonder schoof ik nog een plaatsje op, en stak me niemand meer voorbij. Weer het bos in glipte mijn voet steeds weg en werd de pijn aan de faciis plantaris, niet te harden. Uitjoggend eindigde ik toch vierde in 2:52:40, voor de derde maal op vier deelnames, een plaats naast het podium.
Vandaag is het d-day, de natuurmarathon van Kasterlee, mijn favoriet parkoer. Voor mij een van de hoofdpunten van het jaar, de laatste marathon van het jaar. Daarna gaat de riem er voor een paar weken af, lekker wijntje en biertje. Er mag een kilo of drie bijkomen, frietjes met mayonaise, chips, koekjes. Maar vandaag voor de laatste keer van het jaar, alles uit de kas halen. In een goede dag is het podium niet ver af, maar de conditie vertoond al een dalende lijn. Mijn hielen en rechter voetpees worden al weken mismeesterd, rust is welkom. Op de marathon starten we met een kleine driehonderd, de halve met 750 atleten. Op de halve marathon start mijn vrouw Carine, die er ook hard voor getraind heeft. Het is bitter koud, momenteel zo een -4°, de keuze van kledij is gisteren al gemaakt. Korte short, een thermo-hemdje en t-shirt met lange mouwen en handschoenen. Het parkoer blijkt zwaar te liggen in het bos, er is ook een kleine lus aan toegevoegd. De afstand zou iets te kort geweest zijn, de vorige drie edities.
