1

Besef is alles, zonder besef bestaat niets.

We zien onszelf als beschaafd, maar zijn we dit ook? Hoe kunnen we beschaafd zijn als in werkelijkheid de wereld rondom ons letterlijk en figuurlijk in duizenden stukken valt. Vat ik de term beschaafd misschien verkeerd op? De Van Dale zegt dit:

beschaafd 1 niet meer in een onontwikkelde natuurstaat verkerend: ~e volken 2 welopgevoed, welgemanierd: ~e manieren,

Kijk, ik geef toe dat ik misschien niet 1 van de slimste ben maar ontwikkeld zijn we als volk al zeker niet, welopgevoed misschien wel maar wat beschouwen we als mens als welopgevoed? Kan het niet zijn dat we daar al de mist ingaan? Bij de definitie van het woord welopgevoed? Wat is welopgevoed zijn? Is het niet boeren na een maaltijd, of misschien juist wel? Is het de deur open houden voor de dame? Altijd met twee woorden spreken? ... Misschien wel, maar misschien horen er nog meer dingen bij waar wij als hedendaagse mens nog niet aan denken en/of ten volle bewust van zijn. We kunnen zelfs dingen weten maar omdat we er niet dieper over nadenken beseffen we niet ten volle wat het betekent. Onze hersenen moeten het nog leren maar wij weten het al. Wat duidelijke bewijst dat geest en verstand verschillend zijn en dat ze er wel degelijk allebei zijn. Maar pas als de hersenen het geleerd hebben dan pas kan er besef ontstaan. En enkel als er besef is kan een mens echt waarlijk, beseffend, weten.

Als er een tijdmachine bestond zou ik voorstellen om ongeveer duizend jaar terug te gaan en de mensen in die tijd vertellen over de hedendaagse “wonderen” zoals computers, gsm, tv,.. Niemand zal je geloven en dat komt door maar 1 reden; omdat we nog niet ontwikkeld zijn. De mens duizend jaar geleden heeft te weinig informatie om tot een logische redenering te komen. Doordat hij de logica niet kan vinden zal hij alles dat je verteld afdoen als fantasie of leugen, zonder besef kan niets bestaan. Hoe kan je dan denken dat je als volk niet meer in een onontwikkelde natuurstaat verkeerd? Hoe kan je tot die redenatie komen als je beseft dat je niets weet en achter alles opzoek moet gaan? Ben je werkelijk intelligent als je opzoek moet gaan? Of ben je dat enkel als je het zou weten? Kunnen we onze vorm van intelligent zijn niet meer vergelijken met een vis die op de oever ligt te spartelen om in het water te raken? Zoekend naar manieren om antwoorden te vinden. Antwoorden waarvan we NOOIT zeker kunnen zijn dat ze ook echt bestaan? Misschien is er helemaal geen vijver en liggen we te spartelen voor niets? Niemand die het ooit zal weten, want dan zouden we simpelweg niet hoeven te zoeken. We kunnen enkel gissen en onszelf misleiden met bewijs dat we in de grond of in de zee vinden. Door dit bewijs te vinden worden we zekerder van onze theorie die in werkelijkheid in ons brein ontstaat als een filosofie/fantasie. We doen alles eraan om deze fantasie te bewijzen omdat we zeker zijn dat het zo is, maar in werkelijkheid weten we helemaal niet hoe het is. Het bewijs hiervan is een soort van evolutie die nu al meer dan 2000 jaar bezig is. Als we 1 ding kunnen leren uit het verleden is het wel dat er altijd grote meneren zullen zijn die zeggen hoe het zit om misschien zelfs nog in hun eigen leven die woorden terug in te slikken. We zoeken nu al zolang naar de waarheid maar de geschiedenis leert ons dat we iedere keer opnieuw fout zitten, Als dat niet zo was dan was de aarde nog steeds plat en de zon het oog van God. Stel je voor dat binnen duizend jaar het zover is gekomen dat de mens terug denkt, en gelooft, wat deze 1000 jaar geleden dacht dat de waarheid was. Dat zou nog iets voor ons mensen zijn. We zouden ons wederom kunnen verhogen en zeggen; zie je wel, wij mens hebben daar duizend jaar geleden al aan gedacht maar omdat we op technologisch vlak nog niet zo ver gevorderd waren dachten we dat het iets anders was. En net als elk intelligent wezen zoek je dan verder. Oh wat zijn wij toch slim. Ja, het zou nog iets zijn voor de mens van deze wereld.

Darwin's theorie bijvoorbeeld, zou mogelijk kunnen zijn maar niet zoals hij deze voorstelt. Deze zou enkel mogelijk zijn als er een Hoger Wezen zou zijn, die de aap laat veranderen in een mens (de stadia naar homo sapiens inclusief). Maar als dit Hoger Wezen zulke kracht heeft snap ik niet waarom deze niet gewoon iets nieuws zou kunnen creëren. Ach, nu vergeet ik de kennis van de wereld alweer, er is helemaal geen Hoger Wezen. Alles is ontstaan uit het niets. Wat dom van mij!

Ik kan begrijpen dat het mogelijk zou zijn met de hulp van een Hoger Wezen maar zelfs dan is Darwin op vele gebieden mis.

Zou het zo bijvoorbeeld is niet eens tijd worden dat we een extra arm krijgen dankzij Darwin's theorie? Wij zijn wel eens aap geweest, er zijn verscheidene zaken van ons afgevallen en onze houding is veranderd. Ik vind dat de voorbije 2000 jaar de mens er altijd hetzelfde uitzag. . Het zou zeer handig zijn dat we meerdere armen zouden hebben. Darwin beweert dat zijn evolutieleer voor zulke “wonderen” kan zorgen. We geloven dit al lange tijd maar Darwin, ik wacht nog altijd op die extra arm. Het is niet omdat dieren zich lijken aan te passen aan hun omgeving (lichamelijk) dat de mens dit ook doet. Verdorie toch, nu vergeet ik weer de wereldse wijsheid! De mens is een dier. Kijk, het is goed mogelijk dat wij ooit dierlijk geweest zijn, ik zou dit kunnen begrijpen maar enkel als er een Hoger Wezen in die redenatie betrokken is. Maar denken dat een aap zomaar in een mens kan veranderen zonder dat daar iets achter zit, ik weet het niet, ik vind dat maar een dom idee. Uiteindelijk praten we dan nog altijd over een evolutie, een verandering. Iets dat gepland was. Zelfs als we ooit dier waren dan zijn we dat nu zeker niet meer. Waarom zouden we dan in Godsnaam geen aap gebleven zijn? Je kan van een auto toch geen bromfiets maken en zeggen dat het nog altijd een auto is. Hij lijkt in sommige opzichten misschien nog wel op een auto,maar er eentje zijn is hij zeker niet. Ik was een dier kan logischer klinken dan ik ben een (zoog)dier. Maar ja, wie ben ik. Ik begin te snappen waarom ik nooit een diploma hebt behaald, ik snap die wereldse logica helemaal niet. Zoals een computer wel eens kan aangeven als je hem te ver drijft en hij het allemaal niet snapt: Does not compute. Ik heb meer dan 7 jaar in Does-Not-Compute blijven steken. Tot ik besefte dat al die wereldse wijsheid en kennis eigenlijk niet zo belangrijk was. Meer een opsomming van fouten. Als we als mens dan toch gedoemd zijn om fout te denken kan ik dat fout denken beter zelf doen. Dan begrijp ik tenminste hetgeen waar ik in geloof.

We zullen het nooit weten wat het werkelijk is voor deze simpelere reden: als we het zouden weten zouden we niet moeten zoeken,

Dus misschien is de term “welopgevoed, welgemanierd” wel niet 100% datgene wat wij denken dat het is?

Zijn we werkelijk welgemanierd? Toch kwetsen we nog steeds anderen, we kwetsen de natuur, onszelf. Waarom? Omdat we nog niet tot het volle besef zijn gekomen dat we dat doen, en op welke manier. Soms kun je het zelfs”volledig” beseffen en het nog doen, wetende dat wat je doet eigenlijk niet zo goed is. Wij mensen verzinnen ook graag excuses die het besef wegjagen, maar daar heb ik het nu even niet over.

Besef is alles, zonder besef bestaat niets.

08-11-2015 om 00:00 geschreven door Jim Beta  

2

We doden onszelf als mens, we doden de natuur

Misschien omvat “welopgevoed” wel meer dingen die we als mens moeten doen jegens elkander, onszelf en de natuur (met natuur bedoel ik ook het dierenrijk)? Meer dingen waar we rekening moeten mee houden, dingen waar we misschien liever geen rekening mee houden? Misschien moet ieder van ons persoonlijke dingen opgeven in zijn leven en ieder van ons heeft dingen die hij/zij moet opgeven. Als dat niet was ging die persoon in kwestie nooit dood. We doden onszelf als mens, we doden de natuur. En op een geheel subtiele manier. Sommige van de dingen die we graag doen als mens kunnen misschien wel een heel negatief effect creëren op onszelf en onze omgeving. Simpele dingen waar we elk onze bijdrage aan hebben. Dingen waarvan we nu nog geheel niet beseffen zelfs dat ze niet goed zijn. Het kan werkelijk alles zijn.

Het bewijs is er, we gaan dood en de wereld rondom ons gaat dood. Iedereen zal zeggen dat dat pure logica is maar dat is het niet, Mits goede regels en leefomstandigheden is het goed mogelijk dat ons lichaam niet verouderd/ziek word. Ik zeg niet dat het zo is, ik kan het uiteindelijk niet weten, even min als dat jij kan weten dat het fout is. Zo is bij honden alreeds getest geweest op een originele wijze: twee honden werden gevoed, 1 net genoeg, waar je als mens van zou zeggen geef dat beest ocharme meer en de andere hond gaf je af en toe iets meer. Die arme hond die “te weinig” eten kreeg leefde wel degelijk langer dan de andere hond. Uiteindelijk bewijst dit niet noodzakelijk dat dit ook zo voor de mens is. Maar als we al zo verkeerd denken door de verkeerde emotie te volgen, al is het over een dier, dan bewijst dat toch zeker dat wat de waarheid is, goed mogelijk net datgene kan zijn dat sommige van onze emoties en gedachtegang probeert te verdoezelen. Door je te laten denkend dat zoiets totaal verkeerd is, wanneer het in werkelijkheid eigenlijk goed is. Denken dat iets slecht goed is, is een kleine, menselijke, stap verwijderd. Ja, menselijk. Dierlijk kan het niet zijn, dieren denken niet zo complex. Wat wederom bewijst dat we geen dier meer kunnen zijn. Onze gedachtegang is duidelijk anders wat resulteert in goed of slecht gedrag. Bij dieren en insecten is dat anders, zij kennen geen goed of slecht. Zij kennen wel degelijke situaties maar ze hebben niet het besef wat goed of slecht betekent. Voor hen is het een meevaller of een tegenslag. Een actie of reactie. Zij zullen zeker nooit handelen uit goede of slechte intenties. Zij zullen primitief reageren, wat soms slecht kan overkomen maar het dier of insect probeert zichzelf te verdedigen omdat je het slecht laat voelen of om een andere reden. Het is niet slecht van het dier maar een instinctieve reactie. Als een hond je bijt zit er een reden achter. Of die reden telkens etnisch verantwoord is is iets anders. Zij weten immers niet wat goed en slecht is. En degene die mij probeert wijs te maken dat dit niet zo is kan voor mijn part een paar jaartjes naar Bierbeek gaan en pilletjes slikken. Het eten valt er wel mee, maak je geen zorgen. Er zitten daar nog goede mensen. Mensen met misschien een alcohol of drugs probleem, of depressieve mensen, maar goede mensen. Mensen die je graag ontdekt.

Ahum, van horen zeggen dan, niet dat ik het echt zeker zou weten, kuch. Voor degenen die het nog niet moesten doorhebben, dat was inderdaad sarcasme in de hoogste graad. Niet dat ik goed ben in wiskunde of eenieder gebied waar het woord graad in word gebruikt, Dat, was dan weer niet sarcastisch.

Heb je je nooit afgevraagd hoe het komt dat we ouder en ouder worden? Is het misschien omdat we meer besef krijgen van wat niet zo goed is voor ons en het veranderen? Kijk, misschien zijn sommige van die dingen die slecht zijn voor ons wel dingen die we MOETEN doen in deze wereld. Zelfs een religieus iemand, de paus bv, gaat dood. Hij zal het dus ook niet helemaal goed doen. Ik ben er zeker van dat binnen duizend jaar we minstens 50 jaar langer leven, simpelweg omdat we meer kennis hebben verkregen over dingen die eigenlijk niet zo goed zijn. Als die dingen duidelijk waren dat ze niet goed voor ons waren zouden we geen duizend jaar moeten wachten. Doordat we ouder worden met de jaren die verstrijken is het bewijs geleverd dat het goed mogelijk is dat we onsterfelijk kunnen zijn. We moeten er enkel nog naartoe groeien, kortom ons ontwikkelen. Als we niet onsterfelijk kunnen zijn is het ook niet mogelijk dat onze gemiddelde leeftijd dat we kunnen leven stijgt. Als we op de top van de berg zouden zitten zou er nooit een nieuw stuk bijkomen. Zolang we nog hoger kunnen klimmen is het een teken dat we de top nog niet bereikt hebben.

09-11-2015 om 13:14 geschreven door Jim Beta  

3

We leven wel degelijk in het verleden want binnen 100 jaar zullen ze veel meer weten dan wij nu weten. En zelfs dan, weten ze eigenlijk niets.

Stress is iets waar we deze tijd besef beginnen over te krijgen. Als ze in de Egyptische Tijden daar zouden aan gedacht hebben zou er geen enkele piramide gebouwd zijn, maar de mens zou wel langer geleefd hebben.

Zelfs simpelweg slapen naast een drukke autobaan kan gevaarlijk zijn voor je lichaam. Dat is werkelijk de stille dood. Je lichaam sterft op een zekere manier langzaam af terwijl je rustig ligt te slapen. Kan het nog subtieler? Iedereen denkt natuurlijk direct aan de slechte dingen( tot nu toe zijn ze “zeker” dat het slechte dingen zijn) zoals sigaretten, teveel alcohol, drugs,... maar wie zegt dat sommige van die slechte zaken niet te maken hebben met alledaagse dingen waar we nu nog totaal geen besef van hebben dat ze ons kwaad doen zoals bijvoorbeeld water (ik zeg hier NIET mee dat er iets fout is met ons water, het is gewoon een voorbeeld). Stel je voor dat ons water op een andere manier moet gefilterd worden? Wie kan werkelijk bewijzen dat water in deze staat dat we het nu krijgen echt goed voor ons is? We gaan toch nog altijd dood hé? We leven wel langer maar we sterven toch hé? Het zal dan toch wel iets zijn. Maar wat, daar hebben we het gissen naar. Je kan daar zelfs voor gaan studeren. Stel je voor. Leren gissen. En zelfs dat doen we niet goed.

Waarom krijgen studenten filosofie van alles voorgeschoteld terwijl filosofie juist gaat over het zelf redeneren? Ons brein is als een spons. Het absorbeert alles dat van buiten afkomt. En daar komt veel van buiten af, meer dan we tot nu beseffen. Geluid, zicht, herinneringen, leerstof, simpelweg eten, drinken, lopen, ... Waarom stop je dan in je studenten allerlei gedachten die aan een ander toebehoren? Snapt u niet dat u dan die gedachte laat opzuigen door een spons? Een gedachte waar hij rekening gaat mee houden tijdens zijn eigen redenatie? Hoe kan het dan nog een eigen redenatie zijn? Het hoofd moet over bepaalde dingen “leeg” zijn. Enkel als het volledig leeg is kan er een eigen redenatie ontstaan. Als het dat niet is staan er al minstens twee redenaties op die plek in het brein, de jouwe en de andere. Je kan toch geen appel en een peer naast elkaar leggen en zeggen dat er enkel een appel ligt?

Maar ja, wie ben ik om te zeggen hoe alles in elkaar zit. Ik weet enkel dat ik uiteindelijk niets weet maar dat ik zie dat de mens en natuur sterft. Dat is genoeg.

Zodra we ALLES wat niet goed is voor ons, de wereld en natuur, TEN VOLLE zouden beseffen zou de wereld al iets meer kans hebben op verbetering. We moeten er nog altijd verandering in brengen natuurlijk ook. Je kan denken dat we aan zulke dingen toch direct iets zouden doen? Maar niets is minder waar. Hoelang rijden er nu al auto's rond waarmee we de natuur letterlijk kapot maken? Nu na zoveel jaren gaan ze er eindelijk iets aan trachten te doen door elektrische auto's te maken. Die bestaan eigenlijk al ettelijke jaren maar zijn niet zo in omdat de mens hard wilt rijden en een motor in een auto mooier van geluid vind bijvoorbeeld. Altijd maar dingen die WIJ willen, misschien niet iedereen van ons dezelfde dingen, maar ieder van ons heeft zijn/haar dingen. Onthoud dat er nog steeds zaken slecht voor je zijn waar je nog geheel geen besef van hebt, waar niemand enig besef van heeft. Dood ga je, je kan het alleen maar rekken. Eeuwig leven duurt lang en we zitten nu nog maar gemiddeld aan plus minus 70-80 jaar, denk ik. Nog een heel eind te gaan dus, we doen nog veel dingen verkeerd. In het begin denken we dat die dingen nog niet zo erg zijn maar geleidelijk aan beginnen we te snappen dat het eigenlijk wel zo is. Net zoals elektrische auto's. Maar zelfs dan, wanneer de mens eindelijk aan de natuur denkt, zelfs dan werkt hij nog altijd onwetend en zelfs dan gaat het nog mis. Iedereen die een ongeval veroorzaakt zal claimen dat hij/zij het niet heeft gezien, dit kan zelfs volkomen de waarheid zijn. De hedendaagse auto zal altijd de mens blijven doden. Men kan botten in de grond vinden en zeggen dat het een neanderthaler is maar men kan de problemen van vandaag totaal niet oplossen. Dat kunnen ze pas binnen ettelijke jaren. Dat is zo de gewoonte bij ons mensen. Onze kennis reikt enkel tot niveaus uit het verleden. Er moet bij wijze van spreken eerst een bom ontploffen en paniek veroorzaken wat ons in de toekomst bombardeert, om daarna kennis te verkrijgen van wat er nu eigenlijk, in het verleden, gebeurd is. Als we dat weten zitten we al VER in de toekomst en kunnen we enkel trachten te zorgen dat het niet wederom gebeurd. De kennis die we verkregen hebben is kennis uit het verleden. Kennis van de toekomst zou er voor zorgen dat zulke dingen in de eerste plaats helemaal nooit gebeurd zouden zijn. De mens snapt niet dat er ook misschien nog andere dingen kunnen misgaan, dingen die ze nog niet kunnen aanpassen hebben omdat ze er geen besef van hebben. Daarom dat ik onze kennis plaats in het verleden. Wat nu een probleem is, zal pas binnen ettelijke (tientallen) jaren kunnen ontdekt worden. Dan hebben we het nog niet over oplossen. We leven wel degelijk in het verleden want binnen 100 jaar zullen ze veel meer weten dan wij nu weten. En zelfs dan, weten ze eigenlijk niets.

10-11-2015 om 12:48 geschreven door Jim Beta  

4

Kunnen we ons dan wel degelijk beschaafd noemen? Wie heeft dat eigenlijk beslist dat wij een beschaafd volk zijn? Willen we dat misschien zijn? Ik weet het niet. Alles heeft zijn reden.

Je weet wel dat het erg is geworden als de mens zichzelf in een raket stopt om andere oorden te gaan opzoeken in de kosmos. Laten we nog een planeet en onszelf vernielen, want hier op aarde hebben we niet zoveel tijd meer en dan is de planeet kapot. En dan noemen wij ons beschaafd. Als onze vrouw vraagt of haar gat niet te dik is in die broek/rok dan liegen we soms door te zeggen wat ze willen horen. De wereld is zo hard naar de kloten dat je moet liegen om iemand niet te kwetsen. Waarom hebben we zulke emoties die ons aanzetten tot slechte zaken? Waarom zijn sommige van die emoties zo noodzakelijk? Ik weet het niet, en binnen 100 jaar weten ze het nog altijd niet, ook al denken ze dat dat ze het weten. De mens is een ironie op zichzelf maar is zich daar gelukkig niet bewust van. Daar zorgt de emotie “trots” genaamd wel voor. Ik zou die emoties toch liever niet meer hebben.

Dus in mijn ogen zijn we niet beschaafd nee, niet dat ik veel beter ben. Niemand van ons is beschaafd en degene die het wel claimen te zijn hebben teveel trots en zijn leugenachtig, bewust of onbewust.

We hebben allemaal onze fouten en doen allemaal wel domme dingen in het leven. We worden vele malen misleid in onze gedachte. Iedereen heeft van die momenten dat ze een beslissing nemen en vervolgens een slechte afloop krijgen. Achteraf snap je niet hoe je zo dom had kunnen zijn en soms komt er al is een 'ik had het kunnen weten.' uit. We “weten” niets. Al dat wij kunnen is ons ontwikkelen.
Stel het voor als een foto. Eerst is er niets en na een tijd is er het gehele plaatje. Wij zitten nog ver van het gehele plaatje, ons plaatje ziet nog op veel plekken wit. En dat zal in deze wereld altijd zo zijn, we doen het onszelf aan.

11-11-2015 om 16:45 geschreven door Jim Beta  

Noodzaken in het leven & Menselijk Denkpatroon.

1

Het lijkt of geld wel alleen bestaat zodat je het niet zou hebben.

Wij kunnen de wereld niet verbeteren want hoe wij de wereld op dit moment bewonen gaat hij er gewoon aan via dingen waar je nog geen eens besef van hebt, of willen hebben. Geld is al zo iets, pure vuiligheid, geld had nooit moeten bestaan. Het lijkt of geld wel alleen bestaat zodat je het niet zou kunnen hebben. De enige reden waarom geld echt hoeft te bestaan is zodat er verscheidenheid tussen de mensen kan komen. Niemand denkt er echt bij na maar het bestaat. Het is het kwaad dat op aarde is. We moeten leren delen, de planeet kan genoeg geven voor iedereen. En als dat niet zo is, DAN kunnen we met ons raket is naar een ander planeet vliegen om daar aan UITBREIDING te doen. Iedere mens zou recht moeten hebben op hetzelfde als zijn naaste. Geld hoeft niet te bestaan, noem mij is 1 dier op dat gevoederd moet worden met een geld biljet of munt? Ja, je moet daarmee het eten kopen maar hoef je dat geld werkelijk aan het dier te geven zodat het overleeft? Moeten we het in die zin ook werkelijk aan een boom of plant geven zodat deze zou overleven? We zouden moeten leren delen, maar onze emoties en gedachtegang laten dat niet toe. Dit is altijd zo geweest, en zal altijd zo zijn in deze wereld. De mens wil te vrij zijn in zijn vrije wil. Vrij zijn in hun doen en laten. Doch is deze denkwijze niet altijd goed voor iedereen. Sommige mensen willen simpele dingen zoals gitaar spelen bijvoorbeeld, dingen die niet veel ophef maken. Anderen willen bijvoorbeeld macht,velen daarvan willen geld en allen daarvan krijgen geld. Als ieder doet wat hij/zij wilt zal alles fout gaan, alles is dan uit balans. In dat zijn we uniek, maar dat zou niet zo moeten zijn. We zijn zo trots om uniek te zijn op een niet universele manier dat ook wij niet volmaakt zijn. Volmaakt is 1 vorm. Volmaakt is eenheid. Volmaakt is gelijk. Volmaakt is 1. Ieder heeft zijn talent en ieder is anders op zekere goede manieren maar spijtig genoeg ook slechte manieren. Werkelijk ieder van ons. Het talent maakt ons uniek op een geheel andere manier dan we “uniek” nu omvatten. Wat “uniek” nu betekent. Enkel ons talent zou uniek moeten zijn en in de rest zouden we een vorm van gelijkdenken moeten bezitten. Er zal dan veel minder conflict zijn. Dit zal nooit zijn in deze wereld. De mens zal dit nooit toelaten. Zelfs als de mens dat in deze wereld zou bereiken zou het enkel misbruikt worden. Deze wereld is werkelijk rot. Geef een bacterie iets dat ze wil overheersen en bewijs mij dat het niet gebeurt. Hoe kan de mens dan goed zijn als zijn leefomgeving niet goed is? Hoe kan een mens werkelijk volmaakt zijn in een wereld die verre van volmaakt is? Kunnen we werkelijk iets aan de dingen van vandaag doen of kunnen we enkel trachten ons geweten te sussen? Is het in deze wereld dan echt normaal geworden om oogkleppen op te zette om het onrecht niet te zien? Als ik dit aan mensen vraag zeggen ze me simpel dat je dat moet doen om te voorkomen dat je gek word. Snapt die mens dan niet dat hij/zij zelf de werkelijke dwaas is? We leren liegen vanaf de moment dat we ons bewust worden dat er nog andere als ons zijn. Vanaf het moment dat communicatie tussen soortgelijke mogelijk is leren we om te liegen. Vanaf kleins af aan dus. We weten niet beter maar zelfs als we de waarheid zouden weten zouden we ze in deze wereld nooit aanvaarden. Wij lijken enkel leugens te kunnen aanvaarden. Wij zijn daar bijna letterlijke op getraind. Niet dat de ouderen onder ons zoveel beter zijn. We vinden het als ouders zelfs leuk om ons kind te misleiden met te zeggen dat figuren zoals de Kerstman/ sinterklaas, paashaas bestaan. We vinden het schattig om ons kind te laten uitkijken naar iets dat niet waar is. We vinden liegen al schattig. Nu zullen velen zeggen dat dit niet zo erg is, dat er over ergere dingen worden gelogen, maar die denkwijze ligt aan de basis van de problematiek in deze wereld: we denken dat het allemaal niet zo erg is.

Wat in ieder geval heel duidelijk is voor mij, is dat we niet zoveel aan onszelf zouden moeten denken en ook eens aan degene die bij ons zijn op de gehele planeet. Als we dat zouden doen zou er geen geld hoeven te bestaan en zou iedereen gelukkig zijn. Je kan denken dat geld wel degelijk nodig is om mensen aan het werk te zetten. Je kan die theorie zelfs staven door te zeggen dat veel mensen niet graag naar hun werk gaan en wel degelijk iets moeten krijgen om te werken, is het niet geld dan is het wel iets anders. Maar ik zeg u dat als je ieder mens zou laten doen wat hij/zij in zich heeft om te doen, deze mens het gratis zou doen en voor niets. Hij zou er plezier aan beleven en het zelfstandig doen waardoor de mens werkelijk vrij is in tegenstelling tot wat we nu vrijheid noemen. Ga opzoek naar het talent in ieder mens en laat de mens dat talent ontwikkelen. Ieder mens zou als beroep kunnen doen wat hij/zij wilt, en alle jobs zouden worden ingevuld. Alle echt noodzakelijke jobs, geen jobs die alleen maar dienen om 1 mens (en zijn gezin/familie) rijk te maken zoals fabrieken voor dingen waarvan we nog geen eens besef hebben dat ze niet goed zijn voor ons, zoals plastic verpakkingen bijvoorbeeld. Jobs waar de mens zijn talent niet kan benutten en gewoon ervoor moet zorgen dat haar/zijn baas veel geld verdient. Geld zou niet hoeven te bestaan maar sommige onder ons denken daar anders over. Enkel en alleen zodat al dat geld voor hun zou zijn en ze zich zo zouden kunnen verhogen en tonen als een ander/beter mens. Misleid is de mens veel en soms denk ik dat deze er nog duidelijk voor kiest. De mens is zelfs zo misleid en belust op geld dat hij werkelijk een moord zou plegen om het zijne bij hem te houden. Wat zou jij doen als er een inbreker bij je binnenkomt? Hem zijn gang laten gaan of er tegen in gaan? De mens heeft het materiële zoveel waarde gegeven dat het onmisbaar lijkt in zijn/haar leven en het grappige is dat een aantal jaar later sommige materialistische zaken verouderd zijn en niets meer waard zijn in hun ogen. Zo onmisbaar zijn onze materiële zaken. Ze beveiligen hun auto, hun huis en sommigen gaan zelfs zo ver dat ze met het pistool onder hun hoofdkussen slapen. De mens zou een ander mens doden zodat deze niet met zijn persoonlijke bezittingen zou gaan lopen. Is een leven echt evenveel waard als je tv? Zelfs als deze mens niet vermoord word door jouw hand of van de politie, is die tv of zelfs heel je inboedel echt waard dat deze man zijn verdere leven in gevangenschap moet uitzitten? Waarom is het woord rechtvaardigheid enkel maar een mooier woord voor wraak? We lijden nochtans allebei aan dezelfde ziekte, zowel de inbreker als de brave burger. Die ziekte noemt egoïsme. Zo niet zou de inbreker niet in jouw huis inbreken. En als jij als burger niet egoïstisch zou zijn zou je simpelweg alles afgeven dat de inbreker nodig heeft. Begrijp me niet verkeerd, dit is geen uitnodiging om bij me te komen inbreken. Ik zal je zeker verhinderen om al mijn o zo materialistische dingen mee te nemen. Ik ben, tenslotte, ook nog altijd een mens. Ben ik dan hypocriet? Men excuses in dat geval, ik was alweer eens vergeten dat het beter is om je eigen daden allemaal goed te keuren en enkel op anderen te vitten. Jullie hebben wel een mooi leven precies. Een makkelijk leven. Een leven zonder besef en enkel zelf belang. Een leven vol egoïsme en trots. En daar maak ik deel van uit, erger nog, ik heb ook mijn eigen fouten. Beschaafd, zou ik ons zeker al niet noemen.

12-11-2015 om 16:01 geschreven door Jim Beta  

2

Als we niet zo vies van sommige zaken zouden zijn, zouden we geen afval produceren van voedsel producten/drank verpakkingen. Zelfs de hond met zijn vele malen beter ontwikkeld reukorgaan ruikt geregeld eens aan een drol. Wij mensen hoeven het nog geen eens te ruiken om het vies te vinden. Waarom voelen we ons vies als zelfs de hond zich er niets lijkt van aan te trekken? Ik ben nog altijd erin geïnteresseerd waarom onze emoties ons lijken te drijven. Waarom wij zoveel op die emoties afgaan, zonder er eigenlijk over na te denken of dat wel goed is. Waarom drijven onze emoties ons op een manier waar we ons geheel niet bewust van zijn? Waarom geloven we nog altijd dat wijzelf in controle zijn van ons leven? Bepaalde emoties zijn raar en toch zo gewoon in onze samenleving. We zouden melk en water kunnen drinken wat misschien goed voor onze gezondheid zou zijn. Groente, fruit en aardappelen kunnen we zelf planten waardoor verpakkingen overbodig worden. Zin in vis? Vang dan die dag net genoeg vis om jezelf en anderen te eten te geven. En stel je eens voor dat 1 van de vele dingen dat ieder mens af en toe zou moeten doen, wat ons werk zou moeten zijn, een fruitboom planten is. Stel je voor dat je werk ook omvat; elke boom/plant die je onderweg tegenkomt een beetje verzorgen. Deze bomen plant je tussen die wandeling door, ieder persoon. Wees maar zeker dat er dan nooit meer hongersnood zal zijn. Stel je voor dat je werk taken zijn die iedereen ten goede komen zoals bijvoorbeeld de mensen die je op je wandeling tegen komt helpen als zij hulp met iets nodig hebben. De andere dag oefen je dan bijvoorbeeld je “beroep” uit, dat ontstaan is uit je eigenste talent en help je je gemeenschap zo verder. Maar dat kan in deze wereld niet. Het Hoger Wezen is niet in deze wereld. Deze wereld aanvaard geen God. Zij aanvaard een valse god. En zelfs dat is nog een te hoge titel voor hem. Alles met God/god in zijn titel is te hoog. Maar hij is ijdel. Het is beter honderd bomen te zetten en de vruchten van het land te plukken en voor jezelf te houden zodat anderen je iets kunnen geven in ruil/geld. Waarom moeten we altijd zelf iets hebben? Zijn die bomen dan werkelijk van ons? Is de zee en haar vruchten werkelijk van ons? Of bevinden deze zich enkel op dezelfde planeet als ons? Waarom kan 1 mens een hele groep van deze zaken dan tot zich eigenen, en concurreren met anderen, die enkel dingen bezitten die in werkelijkheid niet van hun zijn? Waarom kunnen we niet gewoon delen? Behoort alles op de wereld niet in werkelijkheid toe aan ons allen? Nee, dan ben je naïef. Liever naïef en wijs dan trots en dwaas. Snapt de mens dan niet dat als ieder het zijne zou delen, allen meer zouden krijgen dan wat ze gaven? In deze wereld is het beter om 100den vissersboten hun werk te laten doen om vervolgens alles in een koelcel te steken. Zitten ze misschien niet goed in dat water? Blijkbaar niet. Er moest is iemand anders met die vis gaan lopen. Mijn vis! Beschaafd noemen we ons dan. Zelfs onze vorm van beleefdheid is doorgeven van slechtheid. Om mensen niet te kwetsen, of andere redenen, is het zelf al beter om je mond te houden en het te denken dan het recht in die persoon zijn gezicht te zeggen. Nee dat is niet beleefd. Zelfs in beleefd zijn zit er een vorm van liegen. Het is beter om te liegen tegen je naaste dan om eerlijk te zijn. Want om eerlijk te zijn, dan heb je niet veel naasten. Mensen willen niet dat je eerlijk en oprecht bent want dat is onbeleefd. Het is echt veel beleefder om jou te beliegen. Ja dat is waar.

In de Bijbel liet God het ook alleen maar manna regenen en toen de mens vroeg waarom ze niet van het ander voedsel mochten eten van de aarde zei God simpel: “Waarom zou ik u laten eten van het mindere als ik u het betere al geef?”

Onze wil is altijd datgene wat WIJ willen doen, altijd hebben willen doen en werkelijk ALTIJD zullen doen in deze wereld. Op goede en slechte manieren. We zouden duidelijkheid moeten krijgen in hoe we die wil het beste gebruiken maar er is niemand op de gehele wereld die dat kan zeggen. Eerst moeten bepaalde emoties en principes van de baan geruimd worden. Emoties en principes die in deze wereld perfect normaal zijn. Stel je de foto terug voor vanuit het vorige hoofdstuk, waar de foto moet ontwikkelen van leegte naar een volledige foto. Als wij de inkt zouden zijn zou de foto, die volmaaktheid voorstelt, nooit in het geheel zichtbaar zijn. We doen wat we willen op verkeerde manieren, inkt doet dat niet. Inkt doet wat het hoort te doen wat resulteert in een heel plaatje. Zolang wij ons niet gedragen zoals wij ons horen te gedragen zal ons plaatje nooit afraken. We kunnen er simpelweg totaal niets aan doen. Een mens heeft nog altijd recht op zijn vrije wil maar deze is verre van volmaakt.

We denken al dat we zo slim zijn, hoe zouden we ooit kunnen denken en geloven dat we helemaal niets weten. Trots. Een emotie, die ik liever kwijt dan rijk ben. Een emotie die de mensheid beter kwijt dan rijk is.

13-11-2015 om 15:06 geschreven door Jim Beta  

3

Waarom liggen er zoveel emoties aan de basis van vele hedendaagse problemen? Soms denk ik dat vele van onze emoties niet echt noodzakelijk zijn en zo wel, in beperkte mate. Zo kan trots op een bepaalde manier niet slecht voor de wereld zijn. Fier zijn op je werk bijvoorbeeld of op iets dat je in je leven bereikt hebt. Maar trots kan ons ook weerhouden om toe te geven in momenten dat we misschien fout zijn, trots kan ons vele malen heel kwaad laten worden wat meestal resulteert in ruzie of conflict in enige vorm. Misschien moeten we ons eens gaan verdiepen in onze emoties. Eventjes stoppen met onze vingers in de aarde te graven en onze hersenen gebruiken om in ons zelf te graven. Misschien dat dan de wereld ook een betere plaats zou zijn, maar wie ben ik, een mens net als jij. Mijn gedacht is evenwaardig aan jouw gedacht en daarvoor geen discussie waard. We zijn het al teveel oneens over zovele zaken. We zijn toch zo graag uniek en elk “speciaal” op onze manier. Blijkbaar beseffen we niet dat dit gedrag tot conflict leid. Conflicten die dagelijks gebeuren en op de mens zijn psyche & lichaam hun wonden achterlaten. Als puntje bij paaltje komt moet je toegeven dat er altijd maar 1 waarheid is. 1. Meestal zullen we die waarheid nooit te weten komen. We zijn anders omdat we anders willen zijn. In werkelijkheid zijn we allemaal gelijk. Aan de Hitlers onder mijn lezers zeg ik dit: Wees niet misleid, de wereld waar ik over praat zal nooit bestaan in dit tijdperk. De mens is te ver ontwikkelt naar een staat van onvolmaaktheid. En we zullen ons wel degelijk verder ontwikkelen, maar zelden tot nooit op de goede manier. Ik wil niet dat iemand ooit me verkeerd begrijpt en bijvoorbeeld het Derde Rijk weer wilt boven halen. Zulke zaken en pogingen tot “een betere wereld” zullen nooit waarlijk goed zijn in deze wereld. Ze lijken enkel maar zo. Soms denk ik dat we in het Derde Rijk zitten. Iedereen vind het leven mooi terwijl het dat enkel voor hen zelf is. Ik ben ook gelukkig maar ik vind het leven toch niet mooi. Ik kan niet tegen onrecht. Zelfs al is het aan de andere kant van de wereld,

We hebben allemaal een hart en hersenen. We hebben allen voedsel, drank, kleding en onderdak nodig. We zijn allemaal gelijk. Enkel onze gedachtegang is anders.

Wie zal het ons zeggen hoe we moeten omgaan met zulke zaken. Zijn gedachten dan niet belangrijk? Is weten hoeveel pi in het kwadraat is, werkelijk belangrijker dan te weten wat een goede beslissing en wat een slechte zou zijn? Zou het niet beter zijn om te weten naar welke gedachten we moeten luisteren, en naar welke beter niet? Zou dit niet meer waard zijn dan al het goud dat te vinden is op de aarde? Zou er niet beter een handleiding zitten bij dit leven? Hoe je moet omgaan in bepaalde situaties en hoe je met jezelf moet omgaan? Hoe je met elkaar moet omgaan. Zulke handleiding zou leuk zijn doch interesseert ons dit in het geheel niet. We zouden een deel van onze vrije wil moeten opofferen voor het groter goed. Een deel dat we geheel niet willen opofferen. We zijn zo graag uniek en toch wenen we elk op een begrafenis van een bekende. Niet wetende dat de echte oorzaak van alle dood wijzelf zijn. Soms denk ik, dat dat nog niet zo slecht is.

Uiteindelijk is dit allemaal ook maar een gedachte, die ontstaan is in het menselijk brein. Zodoende is die gedachte evenwaardig aan de uwe. Dit om enige discussie te voorkomen.

Ik kan enkel maar proberen uit te drukken wat voor mezelf o zo logisch is. Ik ben ook maar een mens, net als jij. Ieder zijn waarheid en zoals de titel al zegt, dit is de mijne.

14-11-2015 om 15:36 geschreven door Jim Beta  

4

De gedachtegang van ieder mens is gebaseerd op de beslissingen die hij/zij neemt in hun gehele leven. Wij bepalen hiermee zelf wat voor ons waarheid is en wat niet. Wij zijn hiertoe genoodzaakt omdat er niemand is die die beslissingen voor ons neemt. Wij hebben dit zo gewild. Wij hebben hier zelf om gevraagd maar was dit verstandig, dat is een andere zaak.

Waarom staan we niet stil bij deze zaken, is er te weinig besef op aarde om de werkelijke zaak van alle kwaad onder ogen te komen? Waarom gebruiken we het kwaad der aarde en geven we het “waarde” door er een menselijk iets aan te verbinden? Waarom is het zo normaal om in sommige omstandigheden verkeerde dingen te doen? Alsof het allemaal toch geen rol speelt? Toch gaan we allemaal dood. Het zal dan toch wel een beetje “een rol” spelen. Nee, we zijn teveel bezig met ervoor te zorgen dat ons eigen leven “goed” is en dat we tevreden kunnen zijn. Als we maar gelukkig zijn dan is het goed. Maar hoe kan je gelukkig zijn in een miserabele wereld. Kan een vis overleven in een tank met vuil water? Snappen we dat dan niet? Zijn wij hier niet van bewust? Zijn we werkelijk teveel met onszelf bezig om in te zien dat de wereld rondom ons sterft? Hoe kunnen we zo misleid zijn om te denken dat we gelukkig zijn. In een wereld vol onrecht. Is het misschien omdat het met ons opeens goed gaat dat de rest van de wereld opeens beter is? De mens is zo dwaas omdat hij zich enkel baseert op de wereld die hij/zij kent. Word de wereld mooier voor hem/haar dan is opeens de gehele wereld mooi. Het omgekeerde is ook waar. Toch is de wereld niet van ons alleen, hij is van iedereen. Zolang we ons enkel blijven concentreren op hoe het met onszelf gaat zal de wereld nooit volmaakt zijn. Volmaakt is 1 wereld, geen miljarden verschillende denk werelden.

De waarheid is dat we elk onze eigen waarheid maken in het leven. Maar uiteindelijk is er maar 1.

Als we die ieder tot ons eigen zouden maken zou de wereld al een beter plaats zijn. Maar er is geen één mens die die waarheid zeker weet, dus is er apartheid en “uniek zijn”.

Goede dingen die worden omgezet tot iets kwaad, de wereld is er vol van. Als het ons een goed gevoel geeft dan is het goed. Geeft het ons een slecht gevoel dan is het slecht. Dan denken we nog dat wij in controle zijn maar geen enkele van onze verrichte acties kan ontstaan zonder een gevoel of gedachte. Er is niets dat je doet zonder er eerst aan te denken. Je gaat veel op je gevoel af, of juist niet omdat het soms niet zo goed lijkt te zijn dat te doen. Toch worden we geleid door gevoelens en gedachten maar dat beseffen, dat doen we niet. Erger nog, dat willen we niet.

Als we iets echt willen, zorgen wij als mens er dan niet voor dat het zo is. Is het dan niet belangrijk om na te gaan of datgene wat wij willen wel echt goed is alvorens het te doen?

En dan zijn we zo gezegd ontwikkeld. Beschaafd. Als dat zo was zouden we niet naar onze gedachte en gevoelens moeten luisteren. Dan zouden we het zelf weten. Net zoals ons onderbewustzijn werkt. We knipperen met onze ogen, ademen. In ons lichaam speelt er zich van alles af waar we niet bewust van zijn. Stel je voor dat je daar ook nog eens moest over beslissen: is het oké om die loempia van gisteren te laten verwijderen door een neerwaartse druk vanuit het darmkanaal? Heb ik nu al geblinkt met men ogen want die moeten vochtig blijven. Stel je voor.

Doch ben ik er zeker van dat er beslissingen in de hedendaagse wereld kunnen geklasseerd worden onder bovenstaande zaken. We zouden deze moeten doen zonder erover na te denken. We zouden het moeten weten.

Pas dan, en dan alleen, zal de wereld verbeteren. En daarom, zonder er bewust van te zijn, krijgt het geen gehoor.

De wereld die nodig is voor leven, is een geheel andere wereld dan de wereld waar wij ons nu in bevinden. Dit is de wereld die nodig is voor dood. Dit is de wereld die zichzelf dood. Wij zijn geen wezens van leven want het leven dat wijzelf creëren gaat dood. Wij zijn ons hier niet van bewust omdat het besef er simpelweg nog niet is. Op vele zaken zal dat besef er nooit zijn in deze wereld. Maar zelfs dat zal voorbijgaan. Als de dagen van de week zijn ook de dagen van deze wereld geteld. De wereld kan anders zijn en ooit zal deze ook anders zijn. Ik weet dit omdat ik hier niet in hoef te geloven of over te beslissen, maar omdat ik het weet. Ik weet dit net zoals ik weet hoe ik moet ademen. Net zoals ik weet hoe ik moet blinken met men oog om ze vochtig te houden.

Ik kan enkel maar concluderen dat deze gedachtegang heel veel logica bevat. Ik moet men eigen waarheid maken, net zoals iedereen.

Het is wel zo dat ik alle slechte zaken die ik zelf doe niet goed praat omdat ik ze gewoonweg zelf doe. Wij mensen doen dat vaak. Zoals ik eerder vermeld heb misleiden we onszelf maar al te graag.

We misleiden onszelf zodat iets slecht uiteindelijk niet meer zo slecht is en we praten het dan maar goed. Hoe kan je daar dan in Godsnaam uit leren? Ontwikkelen op een goede manier? Je jaagt alle besef weg, en zonder besef heeft niets een bestaan. In onze denkwereld dan, in de echte wereld, waar niemand zich van bewust is dat die bestaat, is het misschien wel zo. Je kan niet iets oplossen door het te negeren. Je kan niet bewust over iets worden als je niet de moeite doet om er over na te denken. Kijk, stel je voor dat je een dokter bent die zich midden in de jungle bevind op een klein onbewoond eiland. Naast je ligt iemand dood te bloeden door een kogelwond in zijn maag. Het probleem is echter, dat deze persoon zich onder een, bijvoorbeeld, glazen koepel bevind, waardoor je er onmogelijk lijkt aan te kunnen. Ik kan begrijpen dat het makkelijker is om je om te draaien, om het enge gevoel van hulpeloosheid te verdringen (negeren) maar het probleem is dat je dan niet meer met het probleem geconfronteerd word. Je ziet de man niet meer. Je vergeet de man. Maar in werkelijkheid ligt de man nog altijd achter jou. Is het niet beter om de confrontatie onder ogen te zien waardoor er misschien een oplossing uit te bus kan komen? Als de man in je gezichtsveld ligt kan je niet anders dan nadenken hoe je hem kan helpen. Helpt confrontatie niet het probleem op te lossen? Hoe kan negeren daar dan voor zorgen?

14-11-2015 om 17:29 geschreven door Jim Beta  

Emoties & Gedrag.

1

We leren van elkaar.

Laat het ons nu eens hebben over ons gedrag. Soms lijkt het alsof we vergeten dat de anderen op aarde ook een mens zijn. We doen dan dingen en liegen erover om de eventuele problemen die aan de waarheid hangen te vermijden. We doen dit dan jegens andere mensen en denken dat ze het niet doorhebben. Een voorbeeld hiervan: Op het werk is er een collega die elke week dinsdag ziek is en daardoor niet komt werken. Je weet dat deze collega al is te lang op café durft te hangen en dat deze soms veel moeite heeft met naar het werk te komen. Maar als je iets vraagt zegt hij duidelijk dat hij ziek was. Ook al ben je zelf de baas niet en doet het er eigenlijk niet toe, de persoon zal bijna nooit toegeven dat hij/zij niet echt ziek was.

Kijk, ik ben ook een mens. Ik snap dat allemaal wel.
Zo is het op vele zaken, doch liegen we erom en denken we door simpelweg niet toe te geven dat je het niet kan weten. We zijn allen mens. Snap dat nu toch eens.

We zijn zo veel met ons zelf bezig dat we letterlijk dreigen te vergeten dat er nog anderen rondom ons zijn. We denken allemaal dat deze geheel niet zoals ons zijn maar niets is minder waar. Elke mens zet een soort van gezicht op en/of sleutelt aan zijn/haar gedrag op de moment dat deze zijn/haar eerste voet heeft buiten gezet. Dat maakt ons allen anders voor elkaar. We kunnen allen enkel echt onszelf zijn als we alleen zijn. Waarom zijn we enkel onszelf als we alleen zijn? Omdat we allen denken dat niemand ons kan begrijpen. Hoe ironisch kan het zijn. We zijn allen mens, we kunnen allen elkaar begrijpen. Elkaar begrijpen is onszelf begrijpen. Het besef omtrent het woord mens is verre van volmaakt. Als we ten volle zouden beseffen dat we allen mens zijn en wat dat betekende dan zou de wereld al een vele beter huis zijn. Doch deze wereld laat dit denkpatroon niet toe en speelt zijn kans op een paradijs op aarde daarmee kwijt.

De mens ligt liever rijk en machtig in een riool zijn geld te tellen. De mens kan zichzelf een mooi huis kopen en dit in volle luxe bewonen. Doch leeft deze nog steeds in een riool. Hun huis is als het huis van de rat. De mens zegt tegen mij dat ik positief moet leren denken maar ik zeg tegen de mens dat ik ervoor kies om niet tegen mezelf te liegen.

Weet je waar de wereld onder andere aan kapot gaat? Aan volgend menselijk gedrag.

Iedereen komt wel eens in een situatie te zitten die eigenlijk niet zo goed is maar die je toch doet omdat iedereen het lijkt te doen. Als voorbeeld nemen we terug de zieke collega. Stel je voor dat de “zieke” collega tegen je zegt dat anderen ook veel ziek zijn en dat hij vind dat hij dan ook al is mag ziek zijn. Hij zegt er dan wel bij dat hij wel echt ziek was. Maar ergens geeft hij ook wel toe. Hij denkt dat hij anderen iets kan wijsmaken. Dat maakt de persoon in kwestie enkel zichzelf wijs want uiteindelijk zijn wij allen nog altijd een mens. Dit gedrag maakt de wereld tot een slechte plaats. Ik heb er begrip voor en er zullen waarschijnlijk momenten in mijn leven zijn dat ik het denkpatroon “ja maar als die dat mogen mag ik dat ook” voor mezelf toepas, maar het is slecht gedrag. Het is niet omdat anderen het doen en er nog lijken voor beloond te worden ook dat jij of ik dat ook moet doen. Kijk, in deze wereld is het zo moeilijk om goed te doen en beloond te worden. Het is vele makkelijker om slechte dingen te doen en rijkelijk beloond te worden. Ik zie veel goede mensen hierdoor slechte eigenschappen ontwikkelen. We leren van elkaar. We beseffen enkel nog niet ten volle wat dat betekent.

Dit gedrag is 1 van de oorzaken van deze slechte wereld. Deze wereld vol onrecht. Alle problemen liggen aan dezelfde basis. En of we het nu willen toegeven of niet, die basis, dat zijn wij.

16-11-2015 om 17:57 geschreven door Jim Beta