Hoi Katleen,
Jou rugzak moet enorm zwaar om dragen zijn.
Wij denken wel te weten hoe moeilijk dit elke dag opnieuw voor jullie moet zijn, maar waarschijnlijk is het voor jullie zelf nog veel moeilijker om er elke dag weer opnieuw te staan en te moeten meegaan met de stroom van het dagdagelijkse leven dat ondanks alles blijft doorstromen tegen een onvoorstelbaar tempo......
Jullie hebben al een heel zware weg achter de rug en het pad zal door omstandigheden altijd hobbelig blijven.
Dat is allemaal al erg genoeg, zonder dat je je eigen gevoelens moet gaan verstoppen, ....
Na al die tijd voor je prachtig zoontje te hebben gezorgd mag je (en moet zelfs) jezelf absoluut op de eerste plaats zetten
Doe waar jij je goed bij voelt en praat over wat je graag wil vertellen of waarover je nood voelt om het te uiten.
Jens* is een deel van jou en je hebt het volste recht hem te missen..... dat moet je zeker niet verbergen om iemand anders te plezieren.
Volg niet noodzakelijk wat je denkt dat anderen van jou verwachten,
maar volg je hart want dat is je grootste verbondenheid met Jens* , daar koester je je eigen gevoelens en herinneringen....
en enkel je hart weet hoe jij hier verder mee op pad kan.... als je luistert naar je hart vind je wel jou manier om je bagage mee te nemen op je verdere weg en hoef je niet langer te vrezen dat je het op een 'plaatsje' moet achterlaten.....
Liefs
Cindy
xxx
07-01-2015 om 10:17
geschreven door cindy
|