Dag 1: Deurne-Hofstade: 29km

Om 7.30 eindelijk was het zover. Gordijnen open het eerste wat opvalt: nat nat nat maar toch kijk ik hier al 2 jaar naar uit en de toch kan eindelijk beginnen. Ontbijten ging nog wel wat moeizaam, maar zal dit gaandeweg wel leren. Yannick, Faya, Sam, Lenderd, Ralph, Dirk, Pat en mama stonden klaar voor een laatste knuffel of kus. Samen met Lenderd kon ik dan de eerste kilometers inzetten. Door het mieserende weer kwamen we aan de vlieghaven van Deurne de eerste persoon die riep “Buen Camino!”. Met een glimlach op ons gezicht volgde we de fietsostrade van Mortsel tot in Duffel. Een eerste foto bij de eerste kapel, en voor we het wisten waren we in Duffel. Hier ontmoette we dan Julie en wandelden we samen met haar tot aan het Fort van Duffel waar ik getrakteerd werd op een zalige kip met frieten en appelmoes, echte boerenkost. Hierna trokken Lenderd en ik vrolijk verder richting Mechelen. Aan het Compostellagenootschap nam ik afscheid van Lenderd en kreeg ik mijn eerste stempel. Ik werd ook voor de eerste keer uitgenodigd om iets te komen drinken bij het genootschap. Alle geluk ging ik op dit aanbod in want het zou me een goede slaapplek voor de volgende dag bieden (aangeboden door Dees van het genootschap). Hierna was het nog een uurtje doorbijten tot in Hofstade waar bij de zus Trui een warme douche, bed en pastagehaktovenschotel op mij stonden te wachten. Nog snel even de guilty pleasure Temptation Island meegepikt voor het slapen en kroop tegen 23u mijn bedje in (wat eens deugd deed omdat ik de laatste nacht maar 4u geslapen had). Een leuke en geslaagde eerste dag.

Dag 2: Hofstade-Heverlee: 28km

Verdomme, geslapen tot 16u… althans dat dacht ik toch want dromenwereld had me wederom eens beetgenomen. Toch om 7.30 al uit bed gekropen om de zak in te laden en proberen te ontbijten. Ondertussen maakte Trui voor mij een lunchpakketje klaar, bokes met ei. Om 8.45 poseerde ik nog snel voor een foto en kon terug vertrekken. De dag zag er heel simpel uit. Zolang ik aan het kanaal (Dijle) bleef zou ik in Leuven uitkomen. Ik zette me in de buurt van Tildonk even op de grond om rond 11.30 mijn lunch te verorberen. Allegeluk had ik goed gekeken want was bijna in de hondenpoep gaan zitten… (mensen zouden dit echt wat beter moeten opruimen). Losstaand van dit iets of wat wansmakelijk feit moet ik wel zeggen dat dit misschien wel de beste bokes met ei waren die ik ooit had gegeten -merci Trui-. Het enige wat tussen Tildonk en Leuven een “probleem” vormde was de continu draaiende wind die me af en toe wel eens van mijn wandellijn blies. Bij het binnenkomen van Leuven moesten de weergoden me nog even plagen door eens goed met de wind te draaien terwijl het goed doorgoot. Even de weg vinden in Leuven en kon even uitpuffen in de Sint Pieterskerk. Om 15u zette ik mijn laatste trek door tot in Heverlee waar ik bij het Don Bosco huis de nacht zou spenderen. Hier werd ik ontvangen door de directeur van het huis en kreeg door Dees (die al 2 keer in Compostella was geweest met de fiets) mijn kamer toegewezen. Even installeren, douchen, kleren wassen en drogen en voor het avondmaal nog een praatje slaan met Dees. Samen met hem dekten we de tafel voor de 6 andere broeders, waaronder 4 internationalen (vooral Azië). Ik mocht me hier goed laten gaan en had na een boterham met kipcurry, 2 tassen soep, 2 borden spaghetti, 2 pannenkoeken, een zoetje en een peer toch voldoende gegeten. Samen afruimen en afwassen en werd dan uitgenodigd om het avondgebed bij te wonen. De liederen en toonaard van de samen opgezegde gebeden straalde iets rustiek uit waar ik toch van kon genieten. Erna werd er dan gekeken naar het nieuws van 19u en deelde Dees en ik nog wat verhalen en ervaringen bij het eerste pintje van de tocht. Erna trok ik me terug in mijn kamer om de route voor morgen voor te bereiden en kon ik gerust mijn oogjes toe doen. Dag 2 was ook een succes (als het zo blijft gaan, zullen de komende weken voorbij vliegen, maar ik zal hier maar niet vanuit gaan).

Dag 3: Heverlee-Gérompont: 36km

Om 7u ging de wekker na een zalige nachtrust te hebben gehad in het huis van Don Bosco te Heverlee. Ik “moest” -het was uiteraard een eigen keuze- namelijk om 7.30 deelnemen aan de ochtendmis waar ik een pelgrimszegen ontving. Het deed wel iets met me, 10 mensen die samen voor mij aan het bidden waren. Erna konden we meteen aanschuiven aan de ontbijttafel waar de charcuterie en “spek me egg” rijkelijk aanwezig waren. Nog een beetje bijbabbelen, lunchpakket maken en de zak inladen. Nadat Dees me dan de weg had gewezen naar de Compostellasticker namen we afscheid en kon om 9.30 de tocht richting “geplande” Jodoigne ingezet worden. De zon straalde, ik had tonnen energie en was al tegen mezelf bezig dat ik de wereld aankon. Tussen de velden en beboste hoge bermen kwam ik dan aan in Meldert waar ik aan de kerk mijn bokes opat. Na een half uur gezeten te hebben sprong ik recht en zette ik de tocht verder naar Jodoigne. Eenmaal Hoegaarden gepasseerd kon ik de Ravel helemaal volgen tot in Jodoigne. Een ideale route om toch een een tijdritje te houden. 47 minuten voor 5 km, een goede 6,5 km/h. Om 14.30 kwam ik dan aan in Jodoigne en besloot dan toch nog wat verder te stappen omdat ik het te vroeg vond om een slaapplek te zoeken. Hop de Ravel terug op en na een half uur stappen begon de vermoeidheid toch in de benen te kruipen. Terugkeren ging niet want de broer had gezegd “nooit terugkeren, altijd vooruit gaan”. Na dan nog 1,5u gestapt te hebben besloot ik dan toch een slaapplek te zoeken. Verder ging echt niet meer. Het eerste “geschenk van de camino” -quote Dees- was toegekomen. Tis niet dat je je goed voelt dat niet onvermoeibaar bent. In Gérompont besloot ik dan everzwijnentochtstyle een slaapplek te vinden. Snel naar de kerk, even uitpuffen en dan elke deur afgaan. Deur 1, geen optie tot slapen of eten, deur 2 optie tot slapen en eten maar ze vertrok om 18u op reis, deur 3 deden niet open, deur 4 verwees me door naar iemand die de gsm nummer van de priester had. Dus hop naar deur 5 waar niemand open deed. Ik belde nog eens en plots riep er iemand aan de overkant van straat die vroeg wat ik nodig had. Ik heel mijn uitleg gedaan van slapen en eten en hij nam me mee naar deur 6. De man die me verder hielp bracht me dan terug naar deur 5, ging met zijn sleutel binnen en stelde me voor aan de ouders die blijkbaar net waren aangekomen. Ik kreeg echter wel geen nummer van de priester maar wel een warm bed, douche, toilet, drinken, taart en patatten met erwtjes/wortelen/bonen en 2 in sappig spek gewikkelde hamburgers. Ik werd hier op een enorme gastvrije vriendelijke maar toch wel luide manier ontvangen, uniek! Die avond keek ik wat tv met de man des huizes terwijl de vrouw naar de mis ging. We praatte wat over hoe technologie onze wereld overneemt en dat we niet genoeg met elkaar meer praten maar constant op de gsm of tablet bezig zijn en dat de mensen wat meer gewoon samen moeten komen. Het vreemste was wel het programma op La Une waar ze de duurste restaurants en hotels van de wereld lieten zien. Duurste hotel: New York, $75.000/nacht en duurste restaurant: Ibiza, 12 plaatsen, gemiddeld €1.750/pp. Swat toen de vrouw des huizes terug kwam, kookte ze wat voor mij, mocht ik nog even naar het thuisfront bellen en ging ik na een laatste babbel naar boven om de volgende dag voor te bereiden en te slapen. Ik wil nog wel snel zeggen dat ik ondervonden heb dat mensen je rap toch wel persoonlijke dingen meedelen zoals familiale situaties en dergelijke. Dag 3 was hard maar we leven nog.

Dag 4: Gérompont-Namen: 27km

“I sing a little prayer om 7.30 dat je rustig wakker maakt, heerlijk gewoon. Wel geen goede super nacht gehad, maar dat vrolijkte me wel op. Om 8u kwam ik dan aan de ontbijttafel en kreeg meteen een warme chocolademelk voorgeschoteld. Snel wat half oud dik wit brood met smeerkaas en confituur eten en een lunchpakket maken. Op mijn tupperwarepot kreeg ik nog wat fruit gelegd en uit klungeligheid en hoeveelheid liet ik de appel toch wel vallen zeker. Nog even een foto en kon dan om 9u mijn tocht inzetten richting Namen. De weg was simpel, 25 km langs de Ravel. Een betonnen fiets/wandelweg. Gewoon macadam knallen. Het had vannacht gevroren want de plassen waren bedekt met een flinterdun laagje ijs, de omgewoelde velden waren steenhard en de zon schitterde op de bevroren dauw op de weilanden. De koude zou zeker een rol gaan spelen vandaag, dat merkte ik maar al te snel. Buff over de oren en kin, pet over de oren, kap over de pet en rits helemaal toe. Aan mijn hoofd kon niets meer aankomen. Enkel de loopneus die werd veroorzaakt door die snedige wind. Maar scouts als ik ben kon het dan toch niet laten om in korte broek te wandelen. De ijskoude wind gierde langs mijn benen en knieën en voelde het kleinste haartje recht op staan. Bijna bevroren, maar telkens de volle zon op me scheen ontdooide ze wat. Stoppen zat er voorlopig niet in. Onderweg kwamen de eerste succeswensingen van fietsers als wandelaars als joggers. Toen de wind wat was gaan liggen besloot ik snel op een bankje in de zon wat boterhammen te eten maar van zodra de wind terug wat kwam opsteken ging de rugzak op de rug en ging ik in één trek door tot in Namen. Ik kwam er dan al aan om 13.30 en kon pas bij mijn gastvrouw binnen om 16u. Ik besloot dan maar en stempel te halen in de kerk, even te bezinnen in de kathedraal en besloot dan om even te gaan schuilen van de schrille koude en mezelf te trakteren op een 2e hot chocolat van de dag. Om 15.30 vertrok ik dan naar mijn pelgrimshuis. Onderweg naar boven zag ik op de richel een huis staan en dacht bij mezelf “hoe graaf zou da ni zijn als ge daar zou wonen”. En wonder boven wonder, dat huis was het huis waar ik zou eten en slapen. Annemarie deed de deur open, kreeg meteen een koek en warme thee voorgeschoteld en werd vervolgens naar mijn kamer en privébadkamer gewezen. Kleren wassen, mezelf wassen en eens goed genieten van het uitzicht, prachtig. Tegen 19 u begonnen de 3 gangen menu:

• Pompoensoep

• Spek met bonen en puree à la Annemarie (dit recept zet ik op het einde van deze dag omdat ik dit echt wel goed vond)

• Pudding

• The

Samen de tafel afruimen en hop bedje in om nog even te skypen met het vriendinnetje en den broer. Tandjes poetsen en slapekes doen.

Recept puree à la Annemarie:

• ⅓ pompoen

• ⅓ aardappel

• ⅓ wortel

• Dit alles samen koken (mag niet te plat zijn!)

• Alles kruiden en samen pureren met paar eieren en mogelijk room

• Kaas erover en nog even in de oven zetten 

25-02-2017 om 00:00 geschreven door Jens Willemse