9 augustus 2011 (proficiat Marlies met je 19e verjaardag) 20km
Vandaag stond de kortste rit, maar tevens de bekroning van een volle maand fietsen op ons programma. ( 9juli tot 9 aug)
Voor de laatste maal de tent samenvouwen en een leuk gesprek met Bruggelingen die benieuwd waren naar onze ervaringen, alvorens ze tijd namen voor een uitgebreid ontbijt op de camping.
Dan richting centrum, perfect geholpen door de GPS die ons langs, over en onder tal van bruggen en snelwegen de juiste weg aangaf. Na een paar kilometer hectisch verkeer kwamen we uit op een 10 kilometer lang fietspad langs de oevers van de Tiber. Een perfecte invalsweg om het centrum van deze eeuwige stad te bereiken. Daarna tussen het verkeer via grote lanen richting Vaticaan.
Bij iedere fietstrap beseffen we meer en meer dat ons einddoel, die altijd zo onwezenlijk veraf leek nu echt wel binnen 'fietsbereik' ligt. Het wordt nu veel drukker als we de muren van viticaanstad binnenrijden. We zien nu de ingangspoorten voor het Sint-Pietersplein en merken dat dit een voetgangerszone is waar fietsen verboden is. Maar na 2400km lappen we dit verbod feestelijk aan onze laars en genieten volop als we tussen de pilaren het grote plein oprijden.
Met een grote smile op ons gezicht parkeren we onze fietsen en genieten... We laten dit moment maar al te graag vastleggen op foto.
Toch is het niet het bereiken van Rome zelf die ons zo blij maakt, maar de fantastische maand hiernaartoe. We hebben soms op de tanden moeten bijten toen het weer eens bergop ging. En ons fietszadel was soms harder dan ons lief was, maar de ongelooflijk leuke herrinneringen en prachtige natuur waar we mochten doorrijden zullen ons altijd bijblijven.
Dit was voor ons een fantastisch leuke en boeiende ervaring, en we zijn heel blij die weg samen te hebben afgelegd. Hierbij willen we ook onze kinderen danken voor voor de hulp bij het update houden van de blog en we zijn blij dat we 2 zo'n zelfstandige dochters hebben die tijdens onze afwezigheid hun plan perfect kunnen trekken.
Verder ook dank aan de Heer Reitsma voor het perfect organiseren en samenstellen van deze mooie autoluwe fietsroute langs prachtigste natuur:
Maar mijn grootste bewondering en dank gaat uit naar mijn Jenny die het beste reisgezelschap was die ik kon dromen.
NOG ENKELE BEMERKINGEN:
Ook al lijken de bergen machtiger dan de fietser zijn mogelijkheden, toch blijkt de weg meestal niet over de hoogste toppen te lopen, maar vaker door de laagste spleten.
In tegenstelling tot onze verwachtingen, blijkt de weg naar Rome, vlakker dan we ooit zullen toegeven.
Je behaalt het meeste voldoening wanneer je een realistische kans hebt om te falen - maar het toch niet doet...
Ondanks onze zware vooroordelen over kamperen, blijken de meeste campings: vriendelijk, joviaal, ongedwongen, niet bedreigend, respectvol en meestal zeer proper en goed georganiseerd te zijn.
Het nadeel blijkt meestal het groot aantal muggen. Niettemin willen we er meestal maar 1 nacht verblijven en blijken oordoppen een niet te missen attribuut.
Volgens onze dochters: "je weet pas dat je oud wordt als je weer begint te fietsen, terwijl je kinderen de auto nemen."
Alles zit tussen de oren; start je voor een rit van 110km - dan lijkt dat haalbaar: Start je daarentegen voor een rit van 60km, dan begin je al na 40km af te tellen.
Als je met de fiets, bepakt en na de nodige km's, boven op een brug boven de autostrade staat, dan pas besef je dat de trage weg zoveel meer te bieden heeft.
Jenny is nog nooit zo volgzaam geweest... ik had de GPS :)
We sliepen vannacht in een B&B op het plein naast het vijfhoekige Palazzo Farnese, het pronkstuk van Caprarola.
Naast het paleis bestaat het dorp enkel uit een steile hoofdstraat (15 à 20 %) met daarrond kleine middeleeuwse huizen en straatjes die deels uit de tufsteenrotsen zijn gehouwen. Vandaag was onze laatste echte rit richting Rome, en we kregen hem niet cadeau. Ook deze keer nog veel klimwerk over heuvels die weer naar bergen neigden.
Vanmorgen sinds lang nog eens bewolkte lucht en flink wat tegenwind. (Zou de paus ons niet zo gunstig gezind zijn?) De eerste 15 à 20km waren langs drukke, slecht onderhouden wegen. Vanaf dan was er 30km klimwerk voorzien met weinig of geen afdalingen. We reden een klein stukje om en namen een foto van Calcata, een versterkt middeleeuws dorpje, spectaculair gelegen op een geïsoleerde loodrechte tufsteenrots. Daarna was het weer heerlijk rustig fietsen over heuvels met héél veel hazelaars en weilanden met mooie eikenbomen.
Terwijl de collega's vandaag weer aan het werk gingen, genoten wij nogmaals met volle teugen van deze heerlijke fietsvakantie. Het leven kan toch mooi zijn!
De tent werd voor de laatste maal opgezet op een heel goed georganiseerde en rustige camping op de oevers van de Tiber, op 20km voor ons eiddoel.
We staan op om 7u (op zondagmorgen) en doen dat met veel plezier niet echt in stilte, om het nachtlawaai van gisteren te compenseren.
Het Bolsena Meer ligt er op dat vroege uur heel vredig bij. Eigenlijk is het hier echt wel heel mooi, maar er is nog veel werk aan om er een echt leuke vakantiebestemming van te maken. Bij Marta verlaten we het meer richting Tuscánia, en het gaat heel vlot. De weg is recht en licht bergaf. Een koffie aan de stadspoort en een bezoekje aan het fraaie romaanse kerkje van San Pietro met zijn mooie 13e eeuwse gevel en crypte.
Vanaf nu dalen we tot 5 maal na elkaar af naar een riviertje waarna een pittig klimmetje ons weer naar boven brengt. Daarna gaat het 20km geleidelijk aan bergop tot het kratermeer van Lago di Vico, ondanks zijn potintieel een oase van rust. Italiaanse gezinnen barbecueën langs de oevers, terwijl wij in een leuk restaurantje proeven van een risotto di pesce.
Er komt nog een fietser toe op een trekkingfiets en we nodigen hem uit aan onze tafel. Het blijkt een Italiaanse dokter te zijn die zijn land horizontaal dwarst. We wisselen ervaringen uit en genieten van het uitzicht op het meer.
Vijftien kilometer verder zit onze rit voor vandaag erop (na 68km en 960 Hm) en eindigen in Caprarola.
Vandaag zagen we onderweg reeds een bordje met de vermelding 'ROMA 57km'. Blijkbaar nemen wij niet de korste weg, maar hopen toch morgenavond op een zucht van de hoofdstad te kunnen eindigen.
We vertrekken met een goed gevoel vanop de manège. Het was er echt tof, ook deze morgen was de sfeer ongedwongen bij het ontbijt. Leuk. We genieten van de afdaling naar het dorp en van de prachtige vergezichten. Zoals eerder gezegd zijn het precies aquarellen aan de horizon. In het dorp aangekomen meent Xavier niet meer te weten waar hij zijn GSM gelaten heeft. Misschien zit die binnenin de tent. Dus plooien we daar op het marktpleintje de tent open en na enig zoekwerk zijn we blij die terug te vinden .
We vervolgen onze weg bergafwaarts naar het tufsteengebied, waar de weinige huizen in de dorpjes tegen de tufsteenrotsen dicht op elkaar gebouwd zijn. In de rotsen bevinden zich nog hier en daar natuurlijke en door de mens gemaakte holen die nu als wijn- of graankelder gebruikt worden.
We fietsen Sorano en vervolgens Onano voorbij, en dalen verder af naar Lago di Bolsena. Het derde dorpje in onze rit is "Grotte di Castro", dus als we nog iets willen kopen of drinken, is het hier het moment want we zullen niet veel meer tegenkomen.
We verlaten Toscane en zijn nu in Lazio.
Aangekomen bij het meer is het er verrassend rustig. Een onverharde weg, riet, en hier en daar een strandje, meer zwart vulkanisch zand. We passeren een leuke bar met restaurant, keren terug en besluiten daar iets te eten. Er zijn ook 2 aanlegsteigers waar de kleine motorbootjes komen aanleggen en waardoor het terrasje langzaamaan volloopt en zorgt voor de gemoedelijke sfeer. We starten met een voorgerechtje en proeven daarna de paling "Anguilla in umido" uit het meer. Een portie kost er slechts 8 euro. We bestellen er een karafke vino bianco bij en zijn gelukkig.
Ondertussen bellen we het thuisfront want daar maken ze zich klaar voor het trouwfeest van hun nicht Lien en Eric. Wij zijn er dus niet bij, een week rapper fietsen was bijna niet haalbaar. Toch wensen we hun alle geluk toe en denken deze avond aan de ganse familie, we missen hen.
Nu volgt er nog een 8-tal km met een klimmeke van 20%. We kiezen om te overnachten in Capodimonte, volgens de brochure zou dit iets mondainer zijn. Een beetje ontgoocheld over het kleine stadje, duiken we na het lekker avondeten in de tent en kunnen we de oordoppen nogmaals goed gebruiken.
We nemen afscheid van de agriturismo waar we blij waren te verblijven. Vriendelijke mensen, alles perfect in orde, goed avondmaal, machtig zicht op de ongelooflijke omgeving. Toch zouden we hier niet veel langer dan 1 nacht kunnen verblijven, omdat er ondanks het zwembad zo weinig te beleven valt.
De oude vulkaan Monte Amiate (1738m hoog), domineert de horizon, en blijkbaar ligt Rome daarachter. Vandaag wacht ons opnieuw een rit met veel klimkilometers. We beslissen de afstand te beperken tot Castell'Azzara, de laatste helling voor we afdalen naar Lago Bolsena.
Eerst gaat het omhoog richting Castel del Piano, maar daarvoor maken we al kennis met Seggiano die schilderachtig op een heuvelTOP ligt.
In Santa Fiora, een steile helling met uit lavasteen opgetrokken oude huizen en kerken vragen we de plaatselijke nonnen op onze bagage te willen letten terwijl we het dorpje verkennen en ons te goed doen aan een paninni.
Eventjes naar beneden, en dan weer erg bergop, de volgende helling van 8% op. We rijden door een zeer rustige streek, die wel mooi is, maar met weinig actie.(Daar moeten we dus zelf voor zorgen!)
Gelukkig kunnen we ons vaak verschuilen voor de zon, door de talrijke kastanjebomen die voor de welgekomen schaduw zorgen. De weg naar de camping gaat nog 10% omhoog met 2x even 15%. Nat van 't zweet en in ons kielzog enkele gemeen-bijtende muggen, komen we rond 15u aan op de kampeermanege, na 1686 gedane hoogtemeters. Ondanks er geen plaats meer vrij is worden we hartelijk ontvangen en bezorgen ze ons een plaatsje in hun privétuin en badkamer. Hier heerst een zeer informele sfeer, en ook de bar en het gemeenschappelijk avondmaal zorgt voor een echt vakantiegenot. Ondanks dit missen we natuurlijk ook héél even onze kinderen, waar we trots op zijn.
Goed geslapen deze nacht, was het nu door de Chianti en de grappa, of worden we onze luchtmatrasjes gewoon?
Na 3 km gaat het heerlijk bergaf richting Buonconvento. Het landschap is er prachtig! Wijdse panorama's met aan de horizon een aquarelle van heuvels in transparante grijstinten. We zitten nu midden de wijnvelden en rijden richting Montalcino. En zoals de ma'am al laat vermoeden gaat het vanaf nu 8km bergop!
Vanaf het hooggelegen Montalcino hebben we prachtige vergezichten op de streek.
Vandaag nemen we de tijd om het rustig aan te doen, en laten ons haar knippen bij een plaatselijke parrucchiere. We doen ons te goed aan een konijntje, en spoelen dat maar al te graag door met een glaasje Brunello di Montalcino. Niet de verstandigste (maar wel een heel lekkere) keuze als je nog moet fietsen in de zon. Gelukkig gaat het vanaf nu grotendeels bergaf.
Het valt op dat de Nederlandse toeristen vervangen zijn door de vlaamse variant, wat waarschijnlijk te maken heeft met de kwaliteit (en de prijs) van de locale wijn.
woensdag 3 augustus Castellina in Chianti- Casciano di Murlo met een tussenstop en bezoek aan Siena. 52km Zonnig en warm, maar tegen de avond meer bewolking.
Vanmorgen fris opgestaan, maar na de zware klim vanuit ons agriturismo (deels te voet), waren we reeds na 1 km nat van het zweet. Gelukkig was de weg richting Siena nu grotendeels bergaf. Natuurlijk ligt Siena op een helling en valt er weer flink wat klimwerk te doen om deze prachtige historische stad te bereiken.
We kuieren met de fiets aan de hand de smalle straten in van deze stad, op zoek naar het schelpvormige centrale plein: de Campo. We vragen aan een Sienees ( geen Chinees, hoewel deze ook talrijk aanwezig zijn) ons te vereeuwigen op dit volgens velen (+1) mooiste plein ter wereld.
We zijn 13 dagen te vroeg om de jaarlijkste Palio live te kunnen meemaken. Deze paardenrace, tussen de verschillende wijken (contrade) van de stad, waarbij om het vlugst 3 rondjes rond de Campo wordt gereden, start slechts binnen 2 weken. Volk is er reeds genoeg, en het is echt drummen in de smalle straatjes. We voelen ons als toeristen in Brugge.
We gaan op zoek om onze bagage op een veilige manier achter te laten, en de stad fietsloos te kunnen bezoeken. Onze eerste poging in een bagagedepot blijkt te duur gezien we per stuk moeten betalen (5€) en we er 9 bijhebben. Ook in het station (weer in down-town) blijken geen lokkers aanwezig te zijn. Terug naar boven, waar we vragen de bagage te kunnen achterlaten in een restaurant waar we het middagmaal nuttigen.
Om 15u vertrekken we opnieuw per fiets, richting Casciano di Murlo, die maar 25 km verderop ligt. Het is nu meer bewolkt dan gisteren, maar bergop blijkt het meer dan warm genoeg. De vers gevulde drinkbussen blijken na een halfuur heet genoeg te zijn om er een zakje thee in te hangen voor de early-tea.
Het groene Toscane, zoals we het kennen, maakt plaats voor een verrassend landschap. Wijdse heuvels, kaal en donkerbruin door het pas afgereden graanlandschap, geven ons een ander beeld van de streek. De laatste 10km gaat het flink bergop en maken we kennis met bosrijke heuvels.
Vanop de camping (Nederland moet vlakbij liggen) genieten we van het uitzicht op de nog te beklimmen heuvels, in dit betoverende land.
dinsdag 2 augustus Fiesole-Catellina in Chianti 68 km Warm en lastig
We starten (naar gewoonte) om 8u in de morgen. Al vlug wordt het duidelijk dat het niet de topdag van Xavier is. (en ik mag het niet allemaal vertellen). Bij de start is zijn snelbinder door de ketting gedraaid en even verderop (bij het ontbijt) laat hij z'n fietshelm liggen.(dus terugkeren) Firenze in de vroege ochtend doorkruisen, is zalig genieten. We komen al vlug aan de andere kant bij Piazza Michelangelo, waar de laatste blik op de stad prachtig is!
Dan starten de echte Toscaanse heuvels. Die zijn lastig en recht omhoog, de dorpjes liggen echt op de heuveltop, maar het uitzicht is adembenemend! De brandende zon maakt de rit van vandaag zwaar. We maken 68 km en 1062 hoogtemeters, maar het duurt tot 14u en die laatste 2 uren wegen toch zwaar door. Gelukkig. hadden we gisteren het hotelletje gereserveerd en moesten we niet meer gaan zoeken.
Af en toe rijden we op een drukke weg. Ook moet je voortdurend geconcentreerd blijven. Die Italianen draaien zomaar af zonder hun richtingaanwijzer te gebruiken of zwaait er een deur open of rijdt er een achteruit. Je merkt wel dat ze hier geen fietsers gewoon zijn.
We fietsen verder door het lieflijke Toscane. We paseren (op enkele honderden meters) het kasteel van Montespertoli, waaar we onze eerste vakantie met de kinderen doorbrachten.
Aangekomen in Castellina in Chianti gaat het lekker bergaf. Het is er rustig aan het zwembad en de koelte op de kamer doet deugd. Tijd voor een siësta.
Firenze lonkt, maar we moeten nog een bergje over om er te geraken.
Weerom vertrekken we vroeg en het is om zien hoe de ochtenddauw optrekt uit de velden. Eerst is het nog vals-plat, maar al vlug gaat het steil omhoog. Na de inspanning van gisteren voelen we onze spieren en heel vlot gaat het niet. Na 18 km bereiken we de top en we laten ons glijden richting Florence.
Het geeft ons een heerlijk gevoel na 3 weken deze prachtige stad in de diepte te zien liggen. Weer een kaap die we genomen hebben!
We houden halt in de camping van Fiesole, een stadje op 4km ten noorden van de stad, maar niet voor we een laatste korte klim van bijna 15% moeten overwinnen. Vlug de tent opzetten (ze was nog maar pas op de fiets gebonden) en het zwembad in.
We laten de fietsen even uitrusten en nemen de bus naar Firenze voor een boeiende en warme namiddag. Ook morgen zijn we van plan het rustig aan te doen voor we de heuvels van Toscane uitdagen.
