Al een tijdje sta ik af en toe eens stil om na te denken over onze economie. Je kent dat wel. Je hoort of ziet iets op het nieuws of in je omgeving en je wil daar wat meer over weten. Niet dat ik daar supersonische studies of een waslijst van diploma's over kan voorleggen. Ik ben een boekhouder van beroep en zie nogal wat regelingen in de praktijk waar ik op menselijk vlak het niet altijd mee eens ben. Ik denk dan aan de gevolgen bij een faillissement of de commerciele taktieken van financiele instellingen. Onafgezien van de fouten, die deze gebeurtenissen voorafgaan.
Ik ben ervan overtuigd dat ons huidig monetair systeem voorbijgestreefd is en teveel gebaseerd is op één doel: het verwerven van materiele welstand. Geld, geld en geld gekoppeld met macht over anderen.
Ik heb nu genoeg stof om iets te vertellen en het te delen met u, bezoeker. Ik hoop hier uw reactie te kunnen terugvinden om samen over dit ontwerp en diens afgeleiden te kunnen nadenken en ideeën uit te wisselen. Dit is de reden waarom ik mezelf heb toegevoegd in de rubriek filosofie en niet bij financiën.
Het is niet mijn bedoeling om hier de vredesboodschap te gaan verkondigen en te mijmeren over een wereld zonder zorgen en geluk voor iedereen. Ik wil evenmin een communistisch manifest neerschrijven. Dat model van iedereen gelijk heeft bewezen niet te werken. Alhoewel de basisfilosofie goed bedoeld was. Er is geen rekening gehouden met de karaktertrekken van de mensen. Maar onze gecontroleerde vrije markteconomie kent ook zijn beperkingen.
Ik kan me mateloos ergeren aan de berichtgeving omtrent gebeurtenissen op economisch/financieel vlak. Dit wordt aanzien als een onoverkomelijk drama. De gevolgen schuift men door naar het maatschappelijk welzijn. Besparingen, inkrimpen, herstructurering, nieuwe belastingen. Het gezinsbudget wordt aangetast. Eigenlijk is dit logisch, maar niet leuk om te horen.
Logisch?
Een economie is inspelen op vraag en aanbod. Omgaan met keuzes en beperkingen. Ik heb 10 EUR in mijn portefeuille en ik kan een CD kopen van 6 EUR of een DVD van 9 EUR. Ik moet kiezen want ik kan ze niet alletwee kopen.
Maar als er financiele (hefboom)tools worden ontwikkeld om het spel van vraag en aanbod te manipuleren die de beperkingen neutraliseren, kent dit uiteraard een enorm succes. Het begin van een luchtbel waar ogenschijnlijk iedereen beter van wordt. Maar ALTIJD komt er een moment waarbij de wereld zich hersteld naar de realiteit. Dat is louter een kwestie van tijd.
Zo'n herstel noemt dan economische crisis. De balans die terug in evenwicht komt.
We hebben nu een moment van economisch herstel. De kredietcrisis. Zo'n crisis lijkt me het uitgelezen moment om onze manier van denken te gaan bijsturen. Dit gebeurt duidelijk niet. De overheid grijpt in en enkel met een vermanend vingertje naar de banken: "Pas op, hoor. Niet meer doen, hé!" Deze laatste is al een stap verder en volop bezig met het herverpakken van het huidige bancair principe.
Wat moeten we dan wel doen?
In eerste instantie moeten we pijnpunten herzien:
> Terugkeren naar de core business van financiële instellingen. - houder van deposits - uitreiken van leningen om weloverwogen investeringen te financieren - dienstverlening financiele transacties
> Controle geldstroom - alleen een overheid kan geld creëren en vernietigen
> De waardebepaling op niet gerealiseerde activa strenger evalueren
