Dag 10 - vrijdag 21 maart 2014                               Toubacouta – Barra - Banjul

 Reisafstand 70 km                                                                                                                          

Hoewel het maar een korte rit is tot aan de grens met Gambia, ontbijten wij al om 6u30  en zijn we om 7u op weg.  In de bus geeft Sogui ons de verklaring voor dat vroege vertrek: "De ferry vertrekt tussen 7u en 10u en we moeten de grens over, dus vertrek je best op tijd".

Het landshap wordt stilaan groener en er komen meer bomen. Aan de grensovergang in Karang regelt Sogui alle visum formaliteiten zonder dat wij er bij moeten zijn. Dat is een luxe die Jean en ik nog niet vaak gehad hebben. We rijden na een half uur oponthoud The Gambia binnen. Met een oppervlakte van 11300 km2 is Gambia ongeveer één vijfde van Nederland en België samen. In feite is Gambia een lange strook land, doorsneden door de rivier de Gambia. Het land is nauwelijks breder dan 30 km, met uitzondering van de kuststrook, die ongeveer 70 km haalt, de ingang tot de rivier Gambia is daarbij inbegrepen. Vanaf het uiterste westen tot aan de oostelijke grens met Senegal is de afstand circa 320 km. Gambia wordt aan drie zijden ingesloten door Senegal, een land dat ruim 17 keer zo groot is en waarmee nauwe banden bestaan. De munteenheid is de Dalasi, 53 Dalasi = 1€.

Gambia is een vruchtbaar land dat rijk is aan pinda’s, bananen, mango’s, meloenen en citrusvruchten. Er groeit fruit in overvloed. De traditionele Gambiaanse gerechten worden meestal bereid met de belangrijkste producten van het land zoals pinda’s, rijst, couscous en kip. Je kan er genieten van een eindeloos aanbod van verse vis. De lokale specialiteiten zijn de ‘Lady Fish’ en de ‘Snappers’. De inkomsten van Gambia komen van de uitvoer van groenten en fruit en het toerisme. Er is praktisch geen industrie buiten het in Gambia gebrouwen bier, Julbrew, dat een vergelijking met de bekende merken goed kan doorstaan.

De bus brengt ons door een steeds groener landschap naar Barra waar we de ferry naar Banjul, de hoofdstad van Gambia, gaan nemen. De bus parkeert bij de toegang naar de ferry, maar de poort is nog gesloten. Wij profiteren hiervan om onze Fna te wisselen naar Dalasi en met geen enkele van onze kaarten kunnen wij geld uit de muur halen. Rond 10u komt onze gids voor Gabia aan en de groep wordt aan hem overgedragen. We nemen nog vlug afscheid van Sogui en Abdoe en hopen dat wij door de Gambianen even goed verzorgd zullen worden. We volgen onze gids naar de poort en na wat gepraat, opent de politieman de poort voor ons en zo kunnen wij rustig ons plaatsje op de ferry uitzoeken. Als de poort geopend wordt, zien we een mensenmassa op de boot afkomen.

Nu hebben we wel eens meer een tochtje met een veerboot gemaakt, maar dit slaat werkelijk alles! Een oude roestige schuit, die in België waarschijnlijk al 25 keer was afgekeurd en daar gaat werkelijk van alles op. Van gammele vrachtwagens, een taxi die het niet meer doet en erop en eraf geduwd moet worden, mensen met allerhande koopwaar op hun hoofd, tot geiten en schoenenpoetsers, een kleurrijk maar oh zo rommelig geheel, een avontuur op zich! Ondertussen worden Jean zijn sandalen geplakt, genaaid en gekuist. We kruisen een aantal grote lokale boten die vol zitten met mensen die allen een oranje reddingsvest dragen, een heel speciaal zicht. Van de gids komen we te weten dat dit voor de Ganezen een vluggere en goedkopere manier is om over te steken. Na zo’n 3 kwartier varen over the Gambia River kwamen we in Banjul aan.

Hier worden we door een bus opgewacht en hoewel er binnen plaats genoeg is voor de bagage, vliegt deze toch op het dak. Omdat niemand heeft kunnen pinnen, willen wij alle zes langs een bank voor we naar ons hotel gaan. We hebben dit bij een bank of zes geprobeerd, maar nergens werden onze kaarten aanvaard en toch stond er overal 'Visa accepted'. Dit is geen ramp want elke koppel heeft nog voldoende Euro's en dus rijden wij uiteindelijk naar het Sunset Beach Hotel waar we 5 nachten zullen verblijven. In de lounge krijgen wij ons lunchpakket dat Sogui ons nog meegegeven heeft en de Nederlands vertrekken onmiddellijk naar hun kamers. Wij moeten nog een uur wachten omdat onze kamer nog gepoetst moet worden. Jean en ik gaan op verkenning in het hotel en op het strand waar zich een aantal restaurants en een kraft market bevindt. Wij eten samen met Majo en Aard in het restaurant van het hotel en kruipen daarna  moe in ons bed met het idee dat we morgen mogen uitslapen.  De airco heeft het lekker koel gemaakt want het is hier warmer dan in Senegal.

Overnachting: Sunset Beach Hotel   Kotu Stream Road, Kotu      Serrekunda The Gambia