Day 27 – zaterdag 31 juli 2010                           Zambia - South Luangwa National Park

Verdomme. Om 6u roepen ze ons op omdat ze denken dat we meegaan met de ochtend gamedrive. Anders worden we nooit gewekt en nu grgrgr… Slapen doen we natuurlijk niet meer dus lopen we maar wat rond, nemen foto’s van de dieren aan de rivier, eten een boterham, doen de vaat van de anderen en borstelen Freddy uit. Om 11u zijn de anderen terug en nu krijgen we een lekkere brunch. Er wordt nog wat nagepraat aan de rand van het zwembad en om 14u worden we terug door 4X4’s opgehaald voor een bezoek aan een textielbedrijf waar de lokale bevolking op katoen schildert en daar tafellakens, kussenslopen, lopers,… van maakt. Het is hier duur in verhouding tot de markt in Vic.Falls, maar ik kan het niet laten om een wit kralen armbandje te kopen. De mensen die hier werken, zullen deze avond tenminste iets te eten hebben. We rijden door naar een dorpje nadat Dirk (een Duitse ingenieur) in een winkeltje een zak meel en een fles olie gekocht heeft zodat we als groep iets kunnen geven. Wij hebben ook nog 3 pakken koekjes (die we zelf niet lekker vinden) en een zak ballonnen. Overal waar onze gids rijdt (zeker 20km), staan mensen aan de kant die goedendag roepen of vriendelijk wuiven. De mensen zijn hier echt vriendelijk en soms voelen we ons als Koningin Paola die met haar handje wuift naar het pleps. In het dorp aangekomen, worden we overrompeld door kinderen die ons allemaal een handje willen geven of op de foto staan. We moeten zelfs zeggen dat ze er niet mogen om vechten. Terwijl we verder wandelen, hebben we allemaal twee klein mannen aan elke hand. Ze lachen, zeggen hun naam en roepen tegen elkaar zodat we maar weinig van de uitleg verstaan. Nu zit ik er echt niet mee in.

We geven onze geschenken aan de oppervrouw en terwijl ze allemaal ‘dank u’ zingen, rijden we weg. Terug wuivende kinderen, maar een paar km verder staan we stil met een lekke band: natuur heeft hij geen reservewiel bij. Er stoppen een paar mensen om te helpen, maar we hebben zelfs niet de juiste dopsleutel... Een beetje later komt de andere groep teruggereden en die hebben wel het juiste materiaal en een reservewiel.

Terug in het kamp wordt er gegeten, nog wat gepraat en dan terug naar onze hut voor een verdiende nachtrust.

Meals: Breakfast, Lunch, Dinner

Accommodation: Two per Tent: Wildlife Camp     www.wildlifecamp-zambia.com

Facilities: Water not drinkable, En-suites, hot showers, swimming pool, bar.

Included Activities: village and textile visit

31-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 26 – vrijdag 30 juli 2010                         Zambia - South Luangwa National Park

Terug heel vroeg uit de veren om 4u30 voor een tocht die we niet snel zullen vergeten, maar het eindresultaat is verbluffend mooi. De gids had ons de avond vooraf al gewaarschuwd dat de laatste kilometers erg zouden zijn, maar dat was een schromelijke vergissing: het was vreselijk. We doen 5u over de laatste 100 km naar South Luangwa N.P.  Dit is de benaming ‘veldweg’ zelfs niet waard. We rijden van de ene put de andere in en wijken constant van de rechter- naar de linkerkant van de weg, maar niets helpt. We worden als eitjes geklutst. Overal staan kinderen die ons nawuiven en als we aankomen om 13u aan de campsite, krijgen we een vaste tent met twee bedjes en badkamertje die net aan de oever van een prachtige, halfopgedroogde Luangwarivier ligt. De nijlpaarden en krokodillen liggen ongeveer 5m dieper aan onze voeten. Het zicht is adembenemend.

We zijn nu in het oosten van Zambia. Dit wildreservaat is wellicht het bekendste reservaat van Zambia en het is ook één van de meest afgelegen wildreservaten in Afrika, een puur, ruig en onbedorven wildernisgebied. Je vindt hier de grootste wildconcentraties van het land en meer dan 400 vogelsoorten. Alle soorten wild van het Afrikaanse continent komen hier voor. Het landschap is heel afwisselend en bestaat uit een combinatie van savannen, ‘miombo woodland’ en open vlaktes waar soms overstromingen plaatsvinden. De levensader van het gebied vormt de Luangwarivier. Het water van deze rivier trekt veel wild aan. South Luangwa N.P. heeft de hoogste concentratie luipaarden in Afrika en je vindt er tussen de 35 en 42 nijlpaarden per kilometer.

Om 15u worden we opgepikt door een open Land Rover voor een sunset- and night gamedrive. Bij de ingang van het park regelt onze gids de toegang tot het park. We steken de brug over de Luangwa over: hier zit het vol met hippo's en krokodillen. In het park duurt het niet lang voordat het eerste wild zich laat zien. Aan beide kanten van de auto zien we puku’s en impala's. Even verder zien we een groep bush-bokken. We komen een andere jeep tegen en dan zegt de gids dat we even flink gaan doorrijden omdat verderop een luipaard gesignaleerd is dat goed zichtbaar ligt. We komen op een open plek en daar ligt zij in volle glorie te wachten om gefotografeerd te worden. We staan op een 10-tal meter afstand en in een open jeep is dit wel erg dichtbij. De motor wordt afgezet. Klik, klik doen de camera’s. Terug adembenemend.

We zetten onze weg voort en een beetje verder stoppen we aan de oevers van de Luangwa om met een Savanna Dry van de zonsondergang te geniet terwijl de olifanten ons langzaam voorbij trekken.

We zijn op een teleurstelling voorbereid als de nachtrit begint. De bijrijder schijnt met een spot op de bomen en in de open vlaktes om de ogen te laten oplichten. Het duurt even, maar dan zien we een surval, een civet, verschillende scrubhares, hippo’s en veel antiloopsoorten. Tevreden na ook deze, voornamelijk, nachtdieren te hebben gezien, gaan we langzaam op de weg terug. In het kamp wacht Cassedy met het avondeten. We mogen niet alleen naar onze slaapplaats gaan omdat het N.P. niet afgesloten is met hekken en de dieren ’s avonds vaak de rivier oversteken om in de wintermaanden naar het dorp te gaan om eten te zoeken. Trommelen, vet met chilli, van alles hebben ze al geprobeerd om ze weg te houden en nu schieten met een soort kanon chillibommen om de olifanten uit hun tuintjes en van hun velden te houden. Een van de bewakers brengt ons naar onze ‘tent’ en de achterste rits naar de open badkamer blijkt vast te zitten. Twee man, stenen, kaarsvet en veel gezucht zijn er nodig om alles terug te laten functioneren. Moe liggen we tegen 23u in ons bed. Morgen mogen we eens blijven liggen, want we gaan niet mee met de ochtend gamedrive omdat die afzonderlijk betaald moet worden en we de laatste weken al heel veel wild gezien hebben. We zijn moe en willen, als oudsten van de groep, wel eens wat langer dan een paar uur in ons bed liggen..

Meals: Breakfast, Lunch, Dinner

Accommodation: Two per Tent: Wildlife Camp www.wildlifecamp-zambia.com

Facilities: Water not drinkable, En-suites, hot showers, swimming pool, bar.

Included Activities: Sunset Game Drive in South Luangwa NP

Route: Chipata to South Luangwa National Park. ±180 km

Travel time: ±6-8 hrs (bad road conditions)

30-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 25 - donderdag 29 juli 2010                                                                             Zambia - Chipata

Vandaag wordt het een lange dag in de truck dus wordt de wekker om 4u30 afgeslagen. Na een vlug ontbijt begint onze tocht. Het blijkt al vlug dat dit een heel ander stuk Afrika is dat we te zien krijgen. Hier is de armoede schrijnend en toch lachen de mensen en lopen de kinderen wuivend achter ons aan. We rijden van Lusaka naar Chipata en stoppen onderweg voor een lunch op een verlaten camping waar de kinderen zich maar wat graag laten fotograferen in ruil voor wat ballonnen. Halfweg de namiddag houden we even halt bij een kleurrijke, plaatselijke markt: veel vlechtwerken manden, groeten,fruit en veel gedroogde vissen. We komen om 18u aan in Mama Rulas in Chipata. We denken onze blog op ‘t Internet te kunnen zetten, maar we mogen geen usb-stick gebruiken en een kwartier kost hier 3 dollar!! Dat wordt dus afwachten tot een van de volgende dagen.

Na onze spaghetti en een laatste meeting, kruipen we moe in ons bed. Het gehots in de truck vergt veel en gelukkig denken ze dat Jean een slechte rug heeft en mogen we tamelijk vooraan blijven zitten. Onze leeftijd heeft dan toch zijn voordelen en vanaf morgen is er een klusjeslijst: inladen, afwassen, de truck borstelen ….

Meals: Breakfast, Lunch, Dinner

Accommodation: Two per Room: Mama Rulas     www.mamarulas.com

Facilities: Water not drinkable, En-suite, hot showers, swimming pool.

Route: Lusaka to Chipata. ±750 km

Travel time: ±10-12 hrs (bad roads conditions)

29-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 24 - woends 28 juli 2010                                                                                Zambia - Lusaka

‘s Morgens zouden we om 8u opgepikt worden door onze gids, maar na veel gebibber (omdat ze ons vergeten zouden kunnen zijn) worden we pas om 9u opgepikt. Een gelukt nog want Rachel had 3 dagen daarvoor haar was afgegeven en pas om 5 over 9 komt die aan bij ingang. Van efficiëntie is hier echt geen sprake.

De nieuwe truck heet Freddy en is een veel oudere versie dan de vertrouwde Janis en hij zit al goed vol. Onze gids en chauffeur is voortaan Bernard en Cassidy is de kok. We kijken nog een laatste keer naar de Falls en rijden dan naar de grens met Zambia. Wij hebben onze visums al in België aangekocht, maar we verliezen veel tijd omdat sommigen hier nog formulieren moeten invullen om een visum te krijgen. We gaan te voet over de brug die de grens vormt en kijken nog een keer naar de watervallen en Zimbabwe. Minder efficiënte en waarschijnlijk ook dommere mensen zullen we waarschijnlijk niet meer tegenkomen…

Zambia is zo mogelijk nog armer, maar de mensen kijken hier blijer en vriendelijker. De wegen zijn hier slechter en er lopen nog meer mensen langs de kant van de baan. We stoppen, na nog twee uurtjes gereden te hebben, voor de lunch. Hier wordt het duidelijk dat we de vorige crew en truck nog hard zullen missen. De stoeltjes vallen bijna uit elkaar, de tafel kan niet uit de truck gehaald worden want de sleutel is zoek en de kok Cassidy heeft zich al wat misrekend want er is nauwelijks genoeg te eten, koffie wordt niet gemaakt en het fruitsap is niet te drinken. Wij zijn veruit de oudsten van de groep en het gezelschap lijkt veel minder sympathiek te zijn dan de vorige groep. Misschien verandert onze mening nog de volgende dagen. Na de lunchstop rijden we verder en er wordt nog twee keer gestopt voor een plasje in de bosjes. We komen in Lusaka aan om te bevoorraden en geld te wisselen. Het is een beetje raden wat we nodig zullen hebben, want deze gids geeft weinig of geen uitleg. Wij kopen terug 5l water en wat koekjes en appelen en wisselen 75 us dollars om in Kwacha’s van Zambia (1dollar = 485O Kwacha). We rijden door naar onze slaapplaats waar we zelf moeten vragen waar we mogen slapen. De anderen zetten hun tentjes op en we zijn maar met 5 die een kamer hebben. Terug niet genoeg te eten en moe kruipen we in ons bed. Het is hier mooi maar we missen ons vorige gezelschap, de truck en zelfs onze gids Johannes.

Meals: Lunch, Dinner

Accommodation: Two per Room: Pioneers Camp www.pioneercampzambia.com

Facilities: Water not drinkable, hot showers, swimming pool and bar.

Route: Victoria Falls to Lusaka. ±520 km

Travel time: ±7-8 hrs and a border crossing

Border posts:

Zimbabwe: Victoria Falls (no telephone), Open: 06h00-20h00

Zambia: Victoria Falls, no telephone number, Open: 06h00-20h00.

28-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 23 –dinsdag 27 juli 2010                                                    Zimbabwe -Victoria Falls

’s Morgens na het ontbijt blijven we een beetje in ’t hotel rondhangen. Het is een mooi gebouw dat pas in de jaren ’90 door President Mugabe geopend werd. Het heeft alles van sauna’s tot een golfterrein. Om 12u trekken we met de shuttle naar het stadje waar we in het koloniale hotel afgesproken hebben met de Nederlanders en Kasha. We trekken naar de plaatselijke markt en lijken wel een aantrekkingspool voor alle mogelijke scharrelaars die ons hun “handwerk” aanbieden en de oude triljoen en biljoen Zimbabwe dollars biljetten. Ze willen niet wijken, wat je ook zegt. Ik onderhandel samen met Kasha en koop een mooi stenen zeepbakje voor in de hal en later, in een overdekte hal met niets anders dan vrouwen die ons aanklampen met textielwaren, koop ik 3 handgeschilderde doeken voor onze meisjes. Hopelijk vinden zij ze mooi. Ik heb er voor mij ook al eentje gekocht in Kaapstad in een Masaï-winkeltje.

Om 16u trekken we terug naar het Vic.Falls Hotel om op Internet te gaan en de blog te plaatsen, maar mijn stick werkt niet goed en het duurt meer dan een uur om de foto’s alleen te plaatsen. De tekst zal ik dus later er nog moeten bijzetten. Kasha vertrekt voor haar bungee jump en we nemen ook afscheid van Jeroen en Viviane. We mogen hun aanpassingstekker bijhouden. We beloven contact te houden en zij zullen eens afkomen vanuit Rotterdam.

Rachel is al om 16u naar het hotel teruggegaan en een beetje verweesd en ook wat bedroefd staat we aan de bushalte te wachten op onze schuttle, als we weer lastig gevallen worden door wel 5 leurders die ons van alles willen verlappen. Je mag er echt niet naar luisteren of je wordt gek van hun gezaag.

Terug in het hotel in de golfclub verkleed als indianen en maken ze veel kabaal en ook ’s nacht houden ze ons uit onze slaap of zijn het zenuwen, want morgen beginnen we aan het tweede stuk van onze reis met een totaal nieuw gezelschap.

Meals: breakfast

Accommodation: Two per Room: Elephant Hills Resort www.africansunhotels.com

Facilities: En-suite, bar, swimming pool.

27-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 22 – maandag 26 juli 2010                                                                Zimbabwe -Victoria Falls

‘s Morgens krijgen we een heerlijk ontbijtbuffet met in de verte een zicht op de Victoria watervallen. Van verhuizen naar het hotel waar Jeroen, Viviane en Kasha zitten, is geen sprake meer omdat zij nog een dag langer hier blijven dan wij. Rachel heeft de vorige avond een heel deel problemen gehad, maar zij heeft gelukkig haar vouchers om haar reservatie te bewijzen. Nu is het onze beurt, maar ik heb geen afzonderlijke boekingbewijzen. Onze koffers staan al in hal om naar het Viv Falls Hotel gebracht te worden, maar nu zullen we al blij zijn als we mogen blijven. Een hele pantomime: ik zeg hen naar Nomad in Kaapstad te telefoneren, maar ik denk niet dat ze hier al ooit naar ’t buitenland gebeld hebben. Ze zitten met 4 madammekes op dat bureautje te zeveren en te lachen terwijl wij er voor spek en bonen bij staan. Ten langen leste zeg ik hen om met Nomad te chatten via Internet en het lijkt of ik hen vraag een moord te begaan. Hier  hebben ze het warme water echt nog niet uitgevonden..otel gebr

 Ik ga achter een van de bureau’s staan en zeg hoe ze Nomad kunnen vinden. NIET TE GELOVEN. Ze kunnen nog geen internetadres terugvinden. Het madammeke doet dan maar letterlijk wat ik haar zeg en typt wat ik haar dicteer en na 10 min. ratelt de fax en komt onze bevestiging binnen. Bij het buitengaan, hoor ik het hoofdmadammeke zeggen: “Schrijf op wat je gedaan hebt, dan kunnen we in ’t vervolg met Nomad communiceren ….” Hoe kan zo’n land nu ooit verder gaan als de mensen zo onwetend zijn. Terwijl ik met die ene vrouw op internet zat, waren de anderen een pakje met parfum aan ’t uitpakken, zeveren en lachen i.p.v. de mensen te helpen. Sta je dan verbaast dat hier niets werkt en ze met 10 nodig zijn voor iets dat ze bij ons met 2 makkelijk kunnen doen. Enfin…

Om 9u45 worden we door een gids in VW-busje geduwd om naar een plaatselijk dorpje te gaan om te zien hoe de bevolking hier leeft. Hij heeft 3 kwartier staan wachten zonder protest en stopt gewillig om naar de mistwolk te kijken die we van ver boven de watervallen zien hangen. In het dorp worden we ontvangen door een grijze opperman, het hoofd van ‘the household’. Eerst een uur uitleg over hun manier van leven, de politiek en godsdienst en dan een rondgang in het dorpje zelf. Wij vonden het interessant maar Jeroen had verwacht dat we naar een township zouden gaan. Na onze rondgang trek ik mijn stoute schoenen aan en vraag aan de gids of hij ons nu naar een dorpje wil brengen waar ze ons niet verwachten. Hij stemt in en we rijden naar een gemeenschap waar maar een 10-tal mensen wonen. Het is ongeveer hetzelfde maar veel vuiler en wat een reuk. Ik zal die geur noooooit vergeten.

De gids dropt ons aan het hotel en om 15u worden we terug opgepikt voor een sunset cruise op de Zambezi. Het wordt meer een “boozecruise”, want de drank is in de 35 dollar begrepen en het is de laatste avond die we samen met de groep zullen doorbrengen. Foto’s, foto’s en nog eens foto’s en niet alleen van de nijlpaarden en de krokodillen. Alicia (een Spaanse) zal alle emailadressen doorsturen en er wordt op het afscheid gedronken. Jeroen smokkelt, na een tip aan de kelner, twee flessen wijn mee. We worden aan het Victoria Falls Hotel gedropt. Dit is nog een echt Engels koloniaal hotel. We drinken hier een biertje en nemen afscheid van de Spanjaarden. Daarna gaan we naar Mama Afrika eten, wachten een uur op vis die we gevraagd hadden om niet te frituren en die natuurlijk wel gefrituurd was. Maar het smaakt, want we hebben honger. Daarna een taxi gevraagd en een helse rit in een oude Ford zonder vering naar ons hotel. Om 23u kruipen we onder de wol.

Meals: Breakfast

Accommodation: Two per Room: Elephant Hills Resort www.africansunhotels.com

Facilities: En-suite, bar, swimming pool.

Optional Activities (die wij doen) Visite to local village $30

                                                       Zimbabwe Victoria Falls Zambezi Sunset (zuip) Cruise $35

26-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 21 – zondag 25 juli 2010                                                                        Zimbabwe -Victoria Falls

Deze morgen loopt de wekker om 5u15 af want we worden al om 5u40, in het pikdonker, opgepikt voor een sunrise game drive in Chobe NP. De chauffeur waarschuwt ons dat het koud zal worden in de open bak, want we gaan op de baan goed doorrijden om als een van de eersten in het park aan te komen. Maar dat het zo koud ging worden, hadden we niet verwacht. Het begint langzaam klaar te worden als we om 6 uur het park inrijden en van de arenden die we zien kunnen geen foto’s genomen worden omdat er nog geen licht genoeg is. Onze gids zegt dat we zo vlug mogelijk een eind het gebied zullen inrijden omdat we daar de meeste kans hebben om leeuwen te zien. We komen buffels, waterbokken, bavianen en verschillende soorten vogels tegen maar geen leeuwen. De weg terug wordt langs de oevers van de rivier gemaakt en hier hopen we om meer dieren te zien. We vinden sabelbokken , antilopen, warthogs, krokodillen, nijlpaarden, olifanten en vele soorten vogels zoals de lepelaar, arenden, maraboes enz.

De terugrit naar de camping is minder koud omdat we nu al stuk in de dag zijn, maar toch, warm is anders. Bij aankomst staat het ontbijt al op ons te wachten en dan vlug pakken, inladen en wegwezen. Het is maar 12 km tot de grens maar daar verliezen we veel tijd om bij de immigratiedienst van Botswana papieren invullen en de stempel van het verlaten te krijgen. Om het aanschuiven in te korten, gaan we te voet door naar de grens van Zimbabwe waar het nogmaals dezelfde papiermolen is en na een dik uur heeft ieder van ons dan toch zijn visum voor Zimbabwe. 

De politieke en economische situatie in Zimbabwe is verre van ideaal. Landonteigeningen en het opruimen van sloppenwijken hebben in het Westen een vieze nasmaak achtergelaten. Tegelijk kan je je afvragen of je de burgers van een land moet straffen voor de wandaden van hun president. De werkloosheid in Zimbabwe is hoog en het toerisme is een belangrijke inkomstenbron. Het ministerie van Buitenlandse Zaken raadt bezoekers van Zimbabwe vooral aan om waakzaam te zijn en waarschuwt voor de wispelturige wisselkoers en regelmatige stroomstoringen.

Nu is maar een 50 km te gaan voor we Victoria Falls zullen zien, maar eerst stoppen we nog om onze bijkomende activiteiten te boeken voor de volgende dagen. Dit neemt meer tijd in beslag dan verwacht en Jean krijgt het hiervan op zijn heupen maar uiteindelijk kunnen we na 2 uren vertrekken. Johannes zet ons af bij de ingang naar de Falls en ons groepje; de 2 Nederlanders, de Poolse, de Zwitserse en wij  trekken samen op verkenning.

De eerste blanke die de watervallen heeft gezien en wereldkundig heeft gemaakt is de Schotse missionaris en ontdekkingsreiziger David Livingstone op 17 november 1855.  De lokale bevolking noemt deze watervallen tegenwoordig de Mosi-oa-Tunya (Letterlijk vertaald: de rook die dondert).

De Victoriawatervallen zijn de breedste watervallen van Afrika. Zij vormen een watergordijn van 1708 meter breed en 100 meter hoog en hebben een maximale valhoogte van 128 meter. Ze liggen op de Zambezi, en vormen de  grens tussen Zambia en Zimbabwe.

De eerst aanblik is adembenemend, de pracht van een klein deel en het enorme gedonder van het neervallende water is overweldigend. Van hier volgen we het pad langs de watervallen. Hoe verder we gaan, hoe meer ze aan het zicht onttrokken worden door de nevel die ze veroorzaken en hoe natter wij worden. Op sommige ogenblikken lijkt het of we in een fikse regenbui lopen. Het water druipt van onze regenjassen, onze schoenen en broeken zijn doorweekt. Omdat ik mijn fototoestel niet meer durf te gebruiken mag Jean foto’s met het klein toestel nemen en wat filmen. Drie van de dames besluiten om terug te keren omdat het te nat wordt maar Jeroen, Jean en ik gaan door tot het einde en we krijgen een prachtig zicht op de Victoria Falls bridge die de Zambezirivier overspant. De brug verbindt de twee Afrikaanse landen Zambia en Zimbabwe. Over de brug loopt een spoorlijn, een autoweg en een voetpad.  Hier doe ze ook de bungeesprong. Kasha en John gaan hier binnenkort ook hun leven wagen. Rond 17u is iedereen terug bij Janis aangekomen en vertrekken we naar het Elefant Hill Resort waar we 3 nachten zullen slapen.

Om 20u uur pikt Johannes ons op om een laatste keer samen te eten, een gelegenheid om in ‘The Kingdom’ te vieren. In dit gebouw bevinden zich een hotel, een casino en een restaurant waar we gaan eten. Als we binnen komen is er groep Zoeloes aan het dansen. We krijgen een buffet met soep, allerlei soorten aardappelen en groenten en daarbij kan je kezen uit lam, kip of krokodil. Bij de koude groenten staat er ook een schotel met wormen waarvan sommigen van de groep eens proeven maar Jean en ik beginnen er niet aan. Slecht zal het wel niet zijn, want onze gids valt met veel enthousiasme aan op zijn  kommetje met deze lekkernij (?) en hij gaat zelfs nog eens bijvullen.  Na het eten worden we door Johannes, Jojo en Julie terug aan ons hotel afgezet en nemen we van hen afscheid. Ik had voor het avondeten gevraagd of iemand naar ons toilet kon komen kijken omdat het water bleef lopen en na het avondeten nog eens. Om 10u komt er iemand ons toilet herstellen, …. voor 5 minuten, want dan begint het terug te lopen.  Hier loopt heel veel volk rond, maar als je iets vraagt, duurt het uren voor je een antwoord krijgt. Dit is geen ijverig volkje.

Maar nu beginnen de problemen voor ons pas. Kasha, Vivianne en Jeroen moeten morgen naar het Vitoria Falls hotel verhuizen en wij trachten om Rachel en ons dan ook maar mee te verhuizen omdat wij alle activiteiten samen geboekt hebben.  Dit zou wel in orde komen, wordt ons beloofd. Voor we in ons bed kruipen, pakken Jean en ik nog vlug onze valiezen.

Meals: Breakfast, Lunch

Accommodation: Two per Room: Elephant Hills Resort www.africansunhotels.com

Facilities: En-suite, bar, swimming pool.

Included Activities: Vic Falls National Park Entrance

Route: Kasane to Vic Falls. ±100 km

Travel time: ±2 hrs and a border crossing

Border posts:    Botswana: Kazangala Road, Tel: +267 62 50320, Open: 06h00-20h00

                        Zimbabwe: Kazangala Road, Open: 06h00-18h00

25-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen