Na meer dan 3 jaar niet meer gelopen te hebben wegens een hernia, ben ik terug gestart. Eens je de microbe van het lopen te pakken hebt, raak je er volgens mij moeilijk terug vanaf...
Ik ben Janneman
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 02/12/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Hardlopen, Apple, lezen, mijn dochtertje en vrouwke....
7u10 teut teut de wekker loopt af, vandaag is de grote dag. Daar waar we toch 12 weken voor getraind hebben. Opluchting dat het eindelijk zo ver is en zenuwen omdat we niet weten hoe het zal lopen...haha Rustig een goed ontbijt genomen, voor de rest had ik alles de vorige dag al klaargelegd. Om iets over 9 kwamen we aan op Linker-Oever, nog net een plaatsje gevonden vlak bij de start. En dan beginnen de zenuwkes toch te komen... Aan de start nog een babbeltje gedaan met enkele lotgenoten en dan hop, aftellen tot 9u30. Mijn vrouwke en dochtertje waren meegekomen om te supporteren en dat geeft toch weer wat extra energie. 10, 9, 8...3,2,1 BAM we zijn vertrokken. Ik heb geopteerd om mijn eigen tempo te lopen en me niet aan te sluiten bij één van de "balonnen". We lopen richting Waaslandtunnel en al gauw blijkt weer, net zoals vorig jaar, dat de "balonnen" toch vrij snel starten. Ik was zelf gestart aan een tempo van 5'30" en moest me al reppen om voor de ballon van 3u59' te blijven ?! Dus eventjes beetje extra stress, liep ik nu te traag of zij te snel ? Toch vertrouwd op mijn Garmin en rustig voor de groep van 3u59' blijven lopen. We duiken de Waaslandtunnel in...pff toch wat warmer dan buiten. Berg af uiteraard geen probleem, maar dan toch even de rem erop voor het lange stevige stuk bergop. Dit blijft toch wel een stevig stukje zo vroeg in de marathon vind ik. Ik kom goed de Waaslandtunnel uit en de frisse lucht doet deugd !! De eerste kilometers waren eigenlijk een beetje saai, in mijn hoofd keek ik al uit naar kilometer 20, maar ja, je moet beginnen bij het begin hé. De eerste 10 kilometer loop ik in 54'38", ruim voldoende voor een eindtijd onder de 4 uur. Ondertussen heeft mijn hartslagmeter al enkele malen gefaald...hartslagen van 208 en dan terug 153 ??!! Storing met mijn chip (die nu op de achterkant van de borstnumer bevestigd is) ? Batterij bijna leeg ?? Ik heb mij dus voorgenomen niet te veel naar mijn hartslag te kijken, gewoon verder op gevoel, rustig aan. Het is bovendien nog een lange weg te lopen. De ballon van 3u59' begint langzaamaan toch wat afstand te nemen, dat doet deugd.. Iets over het uur neem ik mijn eerste Squeezie-gel, net voor een drankpost uiteraard, dit ritueel herhaal ik ongeveer ieder half uur. We lopen rustig verder en proberen te genieten...ik passeer het punt van de halve marathon na 1u54'...weer een tevreden gevoel. Het gaat lukken vandaag, komaan. Vanaf nu is het alleen maar af tellen, we zijn al over de helft. De benen zitten nog prima, het hoofd ook. Mijn volgende aanknopingspunt is de 30km, als ik daar nog goed zit dan is het helemaal voor elkaar denk ik. Het eten en drinken gaat nog goed. 30km, 2u42' en nog steeds een gemiddelde van 5'25"/km...ja hier begin ik toch al te genieten. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat ik mijn eindtijd zal halen. We zitten nog goed, maar ik begin het nu toch een beetje te voelen. Nu begint de eigenlijke wedstrijd. Nog 12 km, een makkie probeer ik mezelf wijs te maken haha wetende dat het toch nog meer dan een uur lopen is. Ik tel de kilometers verder af, komaan 11, 10 ale hup 10km dat is toch niet ver meer. Maar nu worden de benen toch wat zwaarder. Mijn tempo is ook al wat gezakt naar 5'40"/km maar geen probleem, ik heb nog tijd genoeg over. Op kilometerpunt 36 staat Michael te wachten met zijn fiets om me de laatste kilometers aan te moedigen. Het wordt nu toch echt zwaar. De man met de hamer is in de buurt, tanden bijten, afzien. Dit is ook een saai en zwaar stuk op de singel...maar komaan nog een 2-tal kilometer en we duiken terug de stad in, daar kunnen we misschien terug wat meer genieten hihi. Op kilometer 39-40 is de kaars volledig uit, het vat is af, nu is het alleen nog op karakter. Mijn lichaam zegt stoppen, maar mijn hoofd zeg doorlopen... Dan, eindelijk is het eindpunt in zicht. Man man man GENIETEN, hier doen we het toch voor, die voldoening. 12 weken trainen voor dit glorie-moment. We lopen de eindstreep over, nog even de armen in de lucht. Ik ontvang mijn medaille, stik-kapot maar o zo blij... Ik voelde mij stukken beter dan vorig jaar, dat in ieder geval. Toen eindigde ik op 4u15' dus dit jaar een verbetering van maar liefst 21' !! Nog even nagenieten en de sfeer opsnuiven op een terrasje en dan naar huis voor een badje, een lekker pakje friet en daarna het bedje in !! Volgend jaar ?? wie weet ??
