Hola amigos y familia

Wc papier in de vuilnisbak, om 18u donker, cebiche (typisch visgerecht), elke dag rijst, geen verkeersregels en een toeterorkest op straat, Uno spelen met Ricardo,...
dit zijn enkele van de vele dingen dat ik zal moeten gewoon worden hier in Peru. Ook word ik op straat door iedereen aangestaard en hoor ik ze fluisteren "gringa, rubia" Toegegeven het is waarschijnlijk wel een beetje een grappig gezicht zo'n peruviaans bruin klein gezinnetje opstap samen met een groter blond meisje. Mijn broertjes blijven me vragen om spaanse woordjes naar het engels te vertalen. En mijn padre wil steeds weten hoeveel alles kost in Belgie. Want hier is alles super goedkoop en voor hem ben ik nu zijn nieuwe rijke dochter. Ook neemt hij me overal mee naartoe. Omdat ik vandaag nog geen spaanse les heb, ben ik deze morgen zo met hem en een vriendin naar het politiekantoor gegaan. Een hele belevenis.  onderweg werden we tegengehouden door politie omdat ik geen gordel aanhad. Belachelijk gewoon want het verkeer is hier verschrikkelijk zot maar voor zoiets laten ze je dan wel stoppen. Giovanni, mi padre toonde gewoon zijn identiteitskaart van bij de air force als militair.... en twas in orde. Maar even later kwamen we diezelfde agent wel tegen in het politiekantoor. Die vriendin moest een auto-ongeval aangeven. Of dat is toch wat ik ervan begrepen heb. Na de aangifte zijn we in het centrum nog cebishe gaan eten, mijn 3de keer al ofzo, maar ik vind het wel lekker hoor. Het eten valt trouwens goed mee. Elke morgen maak ik samen met mi hermana en mi madre een gezonde jugo, vruchtensap. Mijn broertjes lusten dat niet zo graag maar dan zegt mi madre dat de wortels goed zijn voor de ogen enzo van die dingen. Zij is verpleegster en is met gezondheid zo echt bezig. Maar anderzijds kan ze zel niet van de Mercikes-chocolaatjes blijven die ik meebracht als geschenkje. Ik denk trouwens dat ze al op zijn, want laatst had ze er in haar handtas om bij de tantes uit te delen. Dan zegt ze zo heel trots dat dat van Belgie komt enzo.

Gisteren was de laatste dag van het vakantietje van de broers, dus voor de school terug begon, moesten we nog even naar de kapper in de stad. Echt grappig: zo een klein, open hokje aan de straatkant met een kapperstoel erin. Daarna hebben we nog even rondgekeken op de plaatselijke markt. Heerlijk vind ik dat, al die  fruit en groentenkraampjes in verschillende kleurtjes. 's Avonds zijn we dan nog gaan eten bij mijn gekke tante. Die tante spreekt zo een klein beetje engels, maar het zijn steeds zo dezelfde zinnetjes die ze zegt van How are you, Oh my god,.. en dan lacht ze  heel hard als ik met haar meepraat. Mi padre heeft trouwens heel veel zussen, echt een grote familie, dat belooft wat te worden als we in december Kerstmis gaan vieren.
 
Ik laat jullie nu, ik ga de broertjes helpen met hun huiswerk
hasta la proxima!
un beso Janne