De laatste laatste weken in India zijn we er niet in geslaagd onze blog bij te houden. Ook de eerste weken terug in ons Belgenland is het er nog niet van gekomen. Jullie hebben dus nog een hele portie blog tegoed.
We hebben deze voorlaatste weken natuurlijk niet stil gezeten. We hebben de 2 handicrafts eens gaan proberen. Een namiddag deden we een poging tot het maken van paperbags. Ook coconut-juweeltjes maken was leuk maar erg moeilijk. In de E-group was het thema vlinders. We tekenden en kleurden er enkele en hebben er ook in 3D gemaakt. De kinderen tekenen een hond steeds met 3'tjes en 5'jes als basis en hebben ons dat aangeleerd. Met de A-group hebben we eens tongtwisters, doorgeefzinnen en raadseltjes gedaan. Op het einde van de les konden ze "Wij zijn zot" en "Janne en Babette zijn tof!" zeggen. Met de B-group maakten we jongleerballetjes die ongelooflijk populair waren bij de andere kinderen. Iedereen wilde er eentje zodat op de duur niemand nog met 3 balletjes kon oefenen. In de bijles ontdekt Babette dat er nog een andere versie van ons liedje "One, two, buckle my shoe" bestaat. Het gaat als volgt: One, two, put on the shoe Three, four, open the door Five, six, play some tricks Seven, eight, shut the gate Nine, ten, sing it again.
Woensdag was een vrije dag. De meeste kinderen zijn blij dat ze dan niet naar school moeten. Mensen zijn meestal blij als ze niet moeten gaan werken. Maar wij vonden het oprecht spijtig dat we niet naar onze kindjes konden. We hebben dan maar wat rondgewandeld en ons geamuseerd in Kovalam.
In het weekend zijn we naar Kanyakumari gegaan met een toeristenbus. We maakten onderweg enkele stops bij bezienswaardigheden. De andere toeristen bestonden voornamelijk uit Indiërs uit andere delen van Indië. Kanyakumari is het meest zuidelijke punt van Indië waar de Indische Oceaan, de Arabische Oceaan en de Bengaalse Zee samenkomen. Het trekt steeds veel toeristen en bedevaarders aan. Er is een medidatietempel en ook wij kwamen helemaal zen terug. Wat ook erg opvalt is dat plaatsen die toerisme aantrekken ook veel bedelaars aantrekken. In kanyakumari hebben we veel armoede gezien. Omdat de kinderen niet voor zichzelf leken te mogen bedelen, propeerden we ze eten te geven. Dit weekend zijn we ook de sympathiekste kakkerlak van heel ons leven tegengekomen. Janne had het raam laten openstaan en uiteraard was er eentje naar binnen gekropen. Het vriendelijke hier aan was dat hij ook weer gewoon terug naar buiten kroop. Er kwam dit keer geen moorden aan te pas. Zondag zijn we naar de kerk van Vizhinjam gewandeld. Erg ver en erg warm. We hebben veel kinderen gezien. Enkele van de school waar we mee gaan zwemmen zijn in de zee. Met al onze kleren aan. Indische vrouwen moeten dat ook, om zedelijk te blijven. In de namiddag zijn we voor de laatste keer naar de dansklassen geweest. Helaas was er het laatste uur geen muziek door een powercut.
Met C-group hebben we een gezelschapspelprojectje gedaan. Eerst knutselden we dobbelstenen uit papier. De volgende les maakten we de pionnen met balonnen tot het echte kipjes werden. Daarna volgde het spelbord met nummertjes en opdrachtvakjes. Uiteindelijk konden we het spelen en ons kippen-ganzenbord "chicken run" viel erg in de smaak. We maakten pauwen met reuzemooie veren uit papier, beestjes met plushen bolletjes, een vuurtorenlandschap uit wc-rolletjes en nog veel meer van die dingen.
Op ons afscheid in school hebben we de kinderen op zelfgesneden fruitsla getrakteerd (met eerder machette dan een mes). Zij schotelden ons prachtige dansjes en een liedje voor. We hadden het erg moeilijk met vertrekken.
We hebben enorm van onze ervaring genoten! We iedereen bedanken die ons daarbij geholpen heeft: Sisp, Jint, iedereen die ons steunden. Het was een ongelooflijke ervaring. We gaan zeker terug!
De titel van ons nieuw weekverslag klinkt inderdaad niet veelbelovend, deze week werd Janne ziek en is er een kakkerlakken plaag in onze kamer verschenen, Janne is maandag nog mee naar school gegaan maar krampjes zorgden er helaas voor dat ze dinsdag thuis moest blijven. Babette is dan in de namiddag mee geweest met de sociaal werksters maar hun vrouwengroepen. 2 vrouwengroepen van het moslimgedeelte van vizhinjam, een heel arm gedeelte. Vizhinjam is trouwens al veel armer dan Kovalam en daar wonen bijna alle kinderen die naar sisp gaan. Het was allezins heel intressant deze meetingen bij te wonen. ' s avonds thuis minder leuke ontdekkingen, midden in de powercut kreeg Babette een bijna een hart attack vaan een kakkerlak die in het donker, tijdens het tandenpoetsen, door de lavabo kroop. Een kakkerlak vangen in het donker is geen pretje zeker niet als er dan ook nog een een pad tevoorschijn komt. Die pad verdween even mysterieus als hij gekomen was. De volgende dag bleef Janne ook nog thuis en heeft Babette hulp van Tine gerkegen en Treasa ( leerkracht muziek en wiskunde ) in de creatieve vakken. 's avonds kreeg Babette weer een kakkerlakken trauma door een kakkerlak die weer in het donker van de powercut over haar voet kroop, Janne ziek of niet blijft een kakkerlakken slayer dus konden we hem doden. Maar helaas het verhaal is nog niet gedaan, nog twee kakkerlakken doken op. We kunnen jullie verzekeren dat kakkelakken de meest hartnekkige dieren zijn die er bestaan. Als je denkt dat ze dood zijn leven ze waarschijnlijk nog. En aan al degene die zeggen dat we geen kakkerlakken mmogen dood doen, probeer er maar eens een buiten te zetten zonder dat hij ontsnapt. Swat die avond hebben we onze kamer praktisch ontruimt en de volgende dag bestreden met verdelger. Met als resultaat 's avond enkele dode kakkerlakken en een dode pad.
Vrijdag was het een vrije dag ondat het independence day was. Dus hebben wij van die extra dag geprofiteerd om naar Kochi te gaan voor het weekend. Onze kamer hebben we onder de verdelger achter gelaten. De snelste trein naar Kochi ( Ernakulam) beloofd er in 3 uur te zijn maar we hebben er toch bijna 4 uur over gedaan. In de A/C klasse. Eenmaal aangekomen zochten we het hotelletje dat Paul ons had aangeraden maar niet gevonden. Dus kwamen we uit in een tourist home. Een hele goedkope kamer maar dat zag je er wel aan. Ranzig verwoord het goed. Ernakulam is het nieuwe gedeelte van Kochi, zoveel is er niet te zien maar 's avonds hebben we wel Kathakali dansen gaan zien. Een oude hindoe traditie en heel indrukwekkend. Na de voorstelling nam een nogal opdringerige indier ons mee naar de tempel. Wat wel leuk was omdat we normaal als niet hindoe niet op dat domein mogen, we hebben zelfs een glimpje binnen kunnen werpen. Dan zijn we indisch fastfood gaan eten met een Hollander die we ontmoet hadden. Indisch fastfood is beter dan Mc Donalds! Die nacht werden we gesuprised met plots onder veel lawaai een bende Indiers in onze kammer te treffen. Blijkbaar kwam er nog een groep studenten om 5 uur aan en bood het hotel onze kamer ook nog aan. Kennelijk vergeten dat die dus al verhuurd was. De volgende dag besloten om naar fort Kochi te gaan en een nieuw hotel te zoeken. In fort Kochi zijn we naar een homestay gegaan waar het veel properder was! In fort Kochi is veel meer te doen, we hebben indrukwekkende chinese visnetten gezien, the dutch palace, kerken, een synagoog, een nederlands kerkhof, we hebben zelfs even een film opname kunnen bij wonen. De rit naar huis ging wat trager dan gehoopt, de trein was vier uur te laat en we zaten nu in de gewone klasse, een echt avontuur. Propvol Indiers, en de helft hangt uit de deur. Ongeveer de helft van rit gestaan en dan ook maar half uit de trein gaan zitten, Leuk maar spannend! Tot uiteindelijk een lief schattig Indisch meneertje plaatsen voor ons wist te versieren. Terug 'thuis' lagen er 8 dode kakkerlakken op ons te wachten.
Nu klinkt het of we deze week niets anders hebben gedaan dan kakkerlakken bestrijden of in Kochi geweest zijn maar ook onze activiteiten hebben niet stil gestaan. Maandag hebben we met de D group uit kranten papieren slingers gemaakt, dat sloeg erg aan. Met de E- group hebben we nog veel getekend en het uno leren voortgezet. Ook een beetje sound en rythm verder gezet. Verder ook nog vaak leerkarchten die ziek waren vervangen ( engels en wiskunde). Het was toch nog een leuke week afgezien van onze zieke en de kakkerlakken. Maar al geluk is ons Janneke zo'n sterke! Van het weekend hebben we allezins hard genoten maar het was vandaag ook een plezier terug te komen op school. Eerlijk waar, we missen de kindjes als we weg zijn ! Onze voorlaatste week is helaas aangebroken en daar kunnen we enkel met verdriet aan te denken wat we genieten hier enrom van deze ervaring. Gewoon nog niet aan denken en genieten van onze laastse weken.
Omdat de foto's teveel plaats innemen op ons blog kan je ze op Babette haar space bekijken : http://babettedehert.spaces.live.com ( extra uitleg bij de foto's komt later op de space )
We zijn hier al vier weken en er resten ons nog drie . We gaan er dus volop van genieten.
Alles gaat hier nog steeds heel goed, enkele low dream ervaringen maar de high dream overheerst zonder meer! Deze week hebben we zoals al reeds gezegd minder uren zelf kunnen invullen. Tijdens de uren die we niet zelf geven assisteren we engels of helpen enkele kindjes met een achterstand in de E-group. In onze eigen uurtjes zijn we deze week zoals altijd creatief bezig geweest. We hebben met de D-group maskers gemaakt, sound & rythm gedaan en ze kennis laten maken met uno, galgje en pictionary. Deze laatste drie slaan in alle klasjes goed aan! Met de E-group hebben we ook muziek geassisteerd en mee een engels liedje aangeleerd: one, two, buckle my shoe three, four, knock at the door five, six, pick up sticks seven, eight, lay them straight nine, ten, a big fat hen Ambiance verzekerd maar heel eerlijk, moesten we de tekst niet hebben gekregen, zouden we niet hebben door gehad dat het om een engels liedje ging. Vanaf deze week geven we ook een uurtje aan de oudste groep. Vandaag hebben we met hen enkele denkspelletjes gedaan en sudoku's opgelost. Ze vonden het wel leuk maar het logisch inzicht was voor hen redelijk moeilijk. We genieten alle dagen van het leven op school en we zijn echt gehecht geraakt aan de kindjes.
Deze week helaas wel een vervolg van de vieze beesten. Deze keer kakkerlakken en helaas in onze kamer. Deze week al drie vieze dikke indringers gespot. Maar gelukkig is Janne een echte kakkerlakken slayer ( Buffy is er niets tegen) maar helaas is er wel een ontsnapt ( nadat hij op onze pas gekuiste vloer heeft gekakt ). Deze verschuilt zich onder de kast al dan niet levend. Janne is niet alleen een kakkerlakke slayer maar ook gecko's blijven niet gespaard. Eerst waren het onze vriendjes maar eentje geraakte per ongeluk tussen de deur. We zullen de ranzige details besparen maar ranzig was het wel.
Verleden weekend zijn we naar de backwaters geweest en onderweg naar daar hebben we onze eerste olifant gespot. Onze houseboat was heel gezellig en het uitzicht op het waer was prachtig. Justin een vriend van Paul en Werner was mee om ons te begeleiden. Hij weet veel van die dingen af maar kan bij kaarten niet tegen zijn verlies . Op de terugweg viel de auto stil. Toevallig net op de plek waar weer een olifant stond. We hebben gauw een foto getrokken maar dan vertrok de auto terug. Vandaag zijn we weer op verwenweekendje bij josie in trivandrum. In het heen gaan met de riskja bolde die ineens op een helling terug naar achter, stress verzekerd! Heel misschien gaan we met Josie naar het Bombay circus omdat we een echt indisch circus wilden zien maar blijkbaar zijn de meeste artiesten van Moskou en hebben ze olifanten mee waardoor we twijfelen. De boys van het school vonden het wel een grote aanrader. We zullen zien. We zijn nog steeds gezond en maken het goed! We vinden het al jammer dat we halverwege zijn. Veel liefs en knuffels, Janne en Babette
Voorlopig vind ik dat we er goed in slagen elke week een verslagje te brengen. Het internet en de computers werken wel niet altijd mee. Foto`s kunnen we bijvoorbeeld erg moeilijk uploaden en dat zal dus nog een week duren. Ondertussen hebben we heel wat foto`s van de activiteiten. Geen zorgen, ze komen er aan!
Vorige keer begonnen we ons een beetje thuis te voelen. Wel dat proces is nu voltooid. Ja, zelfs de beesten kunnnen we aan. Al beet er net bijna een hond Janneke haar oor er af...
In ons vorig berichtje maakten we een klein vergissinkje: die 11 uur was enkel voormiddag. We hebben er vorige keer 21 gedaan en dat is zonder de bijlessen gerekend. Volgende week verandert echter het uurrooster en zal het aantal creatieve uren een beetje teruggeschroefd worden. Die 11 halen we nog wel. Maar het is niet zo dat we die andere uren op onze luie kont moeten gaan zitten hoor. Neenee, we assisteren dan leerkrachten en houden ook regelmatig de kinderen met de meeste achterstand al dan niet creatief bezig. Ook gaan we elke donderdag mee naar de playground om wat aan sport en actief spel te doen. Deze week was dus heel intens. Op een dag kregen we bezoek van het verfmonster... Ok, ergens is het logisch dat als kinderen misschien voor de eerste keer in contact komen met verf dat ze beginnen kliederen, maar we mochten het ook niet uit de hand laten lopen... De muren en kleren wijn op enkele vlekjes nog net gespaard gebleven. Onze verf houden we dus maar voor de oudere groepen. Vandaag hebben we op een leuke manier memory kunnen spelen. De kinderen moesten elk 2 dezelfde tekeningen maken en inkleuren. Daar konden we dan memory mee spelen. Ze hadden het spel al gauw gesnopen en het zal dus niet de laatste keer zijn dat ze het speelden. Ook Uno hadden we meegenomen en tot onze grote verbazing kende enkele kinderen het al. Dat spelen we dus ook af en toe. Voor degene die vertrouwd zijn met Uno en dus de pestkaarten kennen, is het misschien wel grappig om te weten hoe heftig de Indische jongens hierin kunnen zijn. Ook spreken ze stiekem in het Malayalam (wat wij nog steeds niets van begrijpen) af hoe ze ons de meeste kaarten kunnen geven. Sound and rythm is zeer leuk om ons eens met muziek bezig te houden. Zonder woorden kunnen we dan met enkel ons lichaam al iets leuk proberen. Hoewel we er vandaag wel een Engels tekstje op hebben geplakt.
Vorig weekend zijn we inderdaad eens naar de dansklassen gezien. Waaaaaaaw! Indische jongens kunnen dansen! Ze durven alles geven en bewegen heel lenig en ritmisch. Daar zouden ze bij ons eens wat van mogen leren. Zoals voorspeld zijn we zelf ook niet stil blijven zitten. De dansleraar heeft speciaal wat danspasjes gezocht, op een liedje dat wij toevallig al kenden, die we zouden kunnen onthouden en die onze niet zo swingende lichamen net aankonden. Het resultaat hebben we daarna nog gefilmd op het dak van ons gasthuis om het niet te vergeten. Net een stukje uit een bollywoodfilm.
Na twee weken zijn we gewend aan het eten van Kala`s moeder. We vinden het zelfs erg lekker! Vooral al het noodles zijn en we een zelfgemaakt dessertje krijgen. Gisteren is hier echter een abrubt einde aan gekomen... Kala is getrouwd met een Ier en hij kwam vanaf 31 augustus voor 7 weken naar India. Blijkbaar stelt hij enkele eisen. Het is nu te moeilijk om nog voor ons te koken. We zullen er nu dus zelf voor moeten zorgen. Wij en zij vinden dat erg spijtig maar als de man het niet wilt dan is dat zo.
Het weer is hier op enkele buien na nog prachtig en we hopen voor jullie hetzelfde. Morgen vertrekken we naar de Backwaters en hopen daar heel wat moois te zien.
groetjes en we zien jullie allemaal erg graag,
Janne en Babbette (of zoals de kinderen zeggen; Ana (betekent trouwens olifant) of Janee en Babech, Babber of Babeet)
Lieve vrienden en familie, We zijn hier nu twee weken en we voelen ons hier echt al thuis. Deze streek en bevolking heeft echt ons hart al gestolen.
In sisp is het ontzettend leuk om activiteiten met de kinderen te doen. We geven alle creatieve vakken ( zo'n 11 uur) en ook in de speeltijd, of op de playground houden we ons steeds met de kinderen bezig. Met de kleinste verzinnen we steeds nieuwe balspelen want ze spelen hier bijna altijd het zelfde ( iets volleybal achtig ) In de lessen proberen we creatieve lessen te vermengen met een beetje basis leerstof engels. We staan telkens alleen voor een klasje maar soms moet een andere leerkracht wel even komen uitleggen wat we gaan doen. Je hebt hier hier vijf klasjes: A group ( hoogste klas) tot de E group. Met de E group hebben we al veel getekend en geknutseld. Wij hebben hun een bloem uit papier leren vouwen en zij ons een vis ( en kikker ). Met de B group hebben we vandaag twee uur lang aan vingerpopjes gewerkt wat ook leuke foto's opleverde maar die krijgen we later pas op het blog gezet. Met de E group hebben we armbandjes gemaakt en met de D group vilten zakjes,... Tijdens de speeltijd spelen we ook vaak dat volleybal spel met de grotere jongens die het percies nogal cool vinden dat er eens meisjes mee spelen ( maar we kunnen er niet zoveel van dus laten ze ons ook wel winnen). Na de school helpen we de oud studentjes met huiswerk te maken en dan zit de dag erop.
Hier valt ook wel dagelijks de elektriciteit een uur uit dus we zorgen dat we voor het donker binnen zijn want al meermaals in het donker zagen we vieze dieren verschijnen. We lopen hier beide wel een enorm spinnen trauma op. We zijn al meermaals Kala of haar broer Yluss (ofzoiets) gaan halen om een spin te doden. Helaas vind Yluss dit hilarisch ( onze angst dus ) en verzint hij steeds verhalen over mens etende spinnen of de moeder spin die wraak komt nemen. Dat helpt onze angst dus niet echt. Maar buiten de vieze beesten en de arnoede hier is Kovalam prachtig en zien we alle mensen al graag die we hebben leren kennen! Gisteren is nog een vrijwilligster aangekomen die ook bij Kala logeert. Er zijn nog twee vlaamse meisjes die hier vorig jaar ook waren dus met hen brengen we dit weekend door. In de namiddag gaan we wel eens kijken naar de dansklassen in sisp ( en misschien is mee doen als het niet te moeilijk lijkt ). Hopelijk gaat alles goed in Belgie en we houden jullie op de hoogte. Veel liefs, Babette en Janne !
We zijn nu hier nu een
week en tot hier toe loopt alles goed.
Na het feest van de
inhuldiging van het nieuwe Sispgebouw (fotos en verslag hiervan vind je op www.sisp.be ) en de vrije dag erna we zijn dan
het oude schooltje gaan bezoeken - hebben we deze week in het SISPcentrum
vooral tijdens de lessen geobserveerd zodat we maandag een vliegende start
kunnen maken. De eerste dag kregen we ook meteen de E-group om 2 uurtjes bezig te
houden. In de school maken de kinderen veel vouwfiguurtjes en dus hebben we er
eens eentje geprobeerd dat we kenden van thuis, een bloem. Ook hebben we het
spelletje Pictionary geïntroduceerd en enkele namenspelletjes uitgeprobeerd. De
namen van de kinderen onthouden is een hele opdracht, ze uitspreken is al even
erg. Vb. Krishna, Sheba, Seiga, geen idée hoe je ze schrijft en dit zijn
uiteraard nog de gemakkelijke.
Tijdens de speeltijd spelen
we met de kinderen allerlei spelletjes zoals touwtje spring en bikkelen met steentjes.
Beide hebben we gespeeld met varianten van beide culturen. Zij springen
bijvoorbeeld nooit in bij touwtje spring. Nu proberen ze dit ook eens uit.
Vanaf maandag kunnen we
volledig terecht in de school. We gaan lessen assisteren, de kinderen creatief
bezig houden en de speelnamiddagen op de playground invullen. In het weekend
zijn we vrij maar kunnen we ook de dansklassen die steeds op zaterdag en zondag
plaatsvinden eens bijwonen.
Het
eten is heel lekker, maar vaak te veel en te pikant. Vooral s morgens ligt het
zwaar op de maag.
Het schooltje is op zon tien minuten te voet dus heel handig allemaal. Het
strand is zon half uur maar met de riksja gaat het snel. ( we zitten trouwens
in Kovalam en niet in Vizhinjam, dat loopt wat door elkaar)
Het verkeer is wel enorm gevaarlijk dus we letten heel goed op. Het
onvermijdelijke is al gebeurd, een ongeluk voor onze neus: we waren naar
school aan het wandelen en ineens komt er een hond achter ons lopen. Tot er een
tweede hond agressief kwam doen tegen de eerste Deze vluchtte de straat op.
Helaas kwam er tegelijkertijd een motor aan in volle vaart (en een helm dragen
ze hier zelden). In een flits van een seconde zagen we alles gebeuren: hond
onder wiel, man op de grond en de motor op ons af. Maar de man sprong direct
recht, de motor kwam zon twee meter van ons terecht maar de hond kaïede heel
hard en wij maar gillen. Een aantal Indiers kwamen helpen en zetten de motor
recht en de hond kwam er gewoon zonder schrammetje onderuit echt een
superhond!!
We zijn ook een keer met een
sociaal werkster van SISP meegaan en dan zagen we echt de miserie van de
laagste klassen , die heel verborgen is in Kerala maar voor ons wel schokkerend
is!
Zo, tot zo ver ons verslagje
van de eerste week.
Fotos komen hopelijk en normaal
gezien nog maar het Indische internet heeft zo zn loeten.
.
.
