Planning

Mossel Bay (N2)  George hier de Choo–Tjoe trein naar Knysna  door Wilderness om 9u  (5 man met trein – 1 met de wagen) Knysna (12u)

Na een lekker ontbijt met een prachtig uitzicht op de baai vertrekken we in Bar-T-Nick om de Outenique Choo Tjoe te nemen die ons van George terug naar Mosselbay brengt. Door overstromingen is het stuk tussen George en Knysna, dat we oorspronkelijk wilden nemen, afgesloten. De trein passeert dan de Garden Route over de beroemde 210 meter lange en 36 meter hoge brug over de Kaaimansrivier, maar dat krijgen we dus niet te zien.

We rijden met een smalspoortrein. Halverwege de rit komen de treinen elkaar tegen en wordt er gestopt om water te tanken. Voor scherpe blikken: de boom zichtbaar in het landschap is een als boom vermomde antenne. Wie vond dit uit? De Zuid-Afrikanen of de Amerikanen?

We hangen uit de raampjes om foto’s te nemen. Het enige dat nog ontbreekt om het echt te maken, zijn de cowboys en de indianen, maar we hebben onze eigen cowboy bij: Piet! We lachen ons te pletter als hij in slowmotion naar zijn zonnebril grijpt die uit zijn T-shirt glijdt en onder de trein verdwijnt. Hij verwerkt zijn verdriet zoals hij alles verwerkt; met een dutje.

Al bij al is deze rit een ontgoocheling want het mooiste stuk is gesloten en we rijden door een landschap zonder hoogtepunten. Jean staat ons in Mosselbay op te wachten en we rijden in een trek door naar Sedgefield waar we in “Forget-me-not”  4 Manila Close, Off Coral Reef Road, on Cola Beach, Sedgefield  slapen. Het is een robuust in hout opgetrokken huis waar we wel met 8 man kunnen slapen. Het heeft een open woonkamer, een terras, een zwembad en een braai met een overdekt terras. Hier zouden we wel een weekje kunnen blijven. We sleuren onze valiezen binnen en maken plannen. Jean en Leen gaan inkopen doen voor een braai voor Toon zijn 21ste verjaardag, Lisa gaat housesitten en het zwembad uitproberen terwijl de 3 jongens gaan quaden. Jean staat een half uur aan het loket om geld af te halen en vindt daarna zijn kaart niet meer terug. Leen betaalt de rekening in de Spar, slaagt er dan nog in om 4000 Rand af te halen met een simpele bankkaart en vindt na een kwartier paniekvoetbal van Jean de kaart terug op het dashbord terwijl Jean al terug in de bank staat na sluitingstijd. Mannen!!!

Terug in onze blokhut (understatement voor blokvilla) gaat Leen het zwembad uitproberen en kort daarna komen de boys terug van het quaden. Ze zijn met een jeep in de heuvels afgezet waar ze meer dan een uur als gekken rondreden. Piet was ontspoord en Toon vloog met zijn quad een mini afgrond in, maar het was ongelofelijk spannend! Nadat ze goed en wel thuis komen, kan Leen beginnen wassen, want ze zitten van kop tot teen onder het stof. De braai wordt aangestoken met echt hout, iedereen helpt mee om de groentjes klaar te maken en we willen net buiten aan tafel gaan als we een energiepanne hebben. We eten in het pikdonker zonder te zien wat we in onze mond steken, maar hebben natuurlijk veel plezier. Jean draait het vlees op de braai en met het licht van theelichtjes proberen we te zien of het genoeg gebakken is, maar de fles vodka vinden we ook zonder licht. Nadat Piet en Toon de vaat gedaan hebben, trekken we naar ons bed met grote verwachtingen voor morgen. De bedden zijn heel mooi opgemaakt, maar die verdomde donsdekens zijn toch snikheet ’s nachts.

Planning

Cape Town (N2) tot in Mossel Bay

Rond 9u laten we Kaapstad achter ons met het voornemen hier ooit nog eens terug te komen omdat we het zo’n aangename stad vinden en vooral het schiereiland heeft ons bekoord. We rijden via de N2 en zien kilometers lang krottenwijken. De één al wat meer ontwikkelt dan de andere, maar overal worden ze stilaan voorzien van elektriciteit en water. Je ziet de spanningsdraden naar de platen huisjes lopen en op de hoeken zie je de kraantjes staan. Sommigen proberen het weinige dat ze hebben nog wat op te fleuren door hun barakken in roze, geel, lila, groen,… te verven. Ook hier weer wegenwerken, want de Zuid-Afrikanen maken zich op om in 2010 de Wereldbeker Voetbal te organiseren.

Een stukje landinwaarts zien we akkers met goudkleurige tarwevelden, geurige fruitboomgaarden en, het bekendst van alles, rijen wijnstokken op boerenbedrijven waar al eeuwenlang wijn wordt geproduceerd.

We rijden voorbij Swellendam het Bontebok National Park in.

In dit florarijke gebied is de Bontebok heer en meester. Ooit was deze imposante antilope bijna uitgestorven, maar in het begin van de jaren ’60 werd de Bontebok beschermd. Op een afstand van zes kilometer van Swellendam en omringd door de Langeberg, werd het Bontebok National Park gesticht. Tussen het kleurrijke fynbos graast de Bontebok die onmiddellijk opvalt door z’n helderwitte vlekken op z’n kop en poten. Zijn horens lijken een beetje op spijkers en krullen bijna een halve meter de lucht in. Volgens de boekjes zijn ‘s winters de Aloëheuvels een felrode bloemenzee van bittere Aloë’s, maar nu lijkt het een dor gebied en zien we alleen de winkeltjes met de schoonheidsproducten.

Eens van het grindbaantje waar we meer dat 30 km op zitten, gaan we op zoek naar het excentriek Barrydale.

Dit 'gehucht' ligt vlakbij Ashton en lijkt op het eerste gezicht een idyllisch en vriendelijk boerendorp, maar wie verwacht hier nu gay-café's en zelfs een café genaamd Ronnies Sex Shop?!? Toen een boer het woord 'sex' op de muur van zijn winkeltje met groente en fruit schreef, hoopte hij gewoon de aandacht te trekken.

Zijn verkooptruc werkte iets té goed en ineens stopte er zoveel auto- en motorrijders bij zijn winkel dat hij besloot de boel om te bouwen tot een café. Ronnies Sex Shop is ondertussen een van de vreemdste bars van de Westkaap dat een ruim aanbod aan Zuid-Afrikaanse bieren geeft en uiteraard de onmisbare braai. Wij zoeken heel het dorp af, doorkruisen al de straatjes maar vinden Ronnies Sex Shop niet. Een grote ontgoocheling want een frisse pint lusten we wel bij deze hitte.

We komen terug op de N2 terecht en pikken terug in op de route die naar de Tuinroute leidt die langs de kust van de Indische Oceaan van de Mosselbaai in het westen tot de Plettenbergbaai in het oosten loopt. Landinwaarts strekt het gebied zich uit tot de Outeniqua Mountains.

Om 5u komen we aan in Bar-t- Nique Guest House 82 Rodger Street Mosselbay. We hebben een wondermooi uitzicht over de baai en de haven.

Mosselbaai is de op vier na grootste haven van Zuid-Afrika. Het plaatsje ontleent zijn naam aan de vele mosselen die in de baai groeien. Vroeger was Mossel Bay een geliefd en drukbezocht vakantieoord. Dat is sterk veranderd sinds er voor de kust aardgas wordt gewonnen dat in een grote raffinaderij tot brandstof wordt verwerkt. Mossel Bay is een belangrijk industriecentrum geworden, maar de installaties staan buiten de stad en het karakter van havenstadje is behouden gebleven.

Vlug nemen we onze kamers in en in ons zwempak zoeken we wat verkoeling in het zwembad. Toon en Piet zijn met hun eigen wagen naar Mosselbaai gekomen en vinden ons. We gaan samen iets zoeken om te eten en raken aan het strand verzeild in Kings Ficherman. Lekkere visschotels met een flesje schuimwijn. We luizen van de kelner nog een fles af, want morgen wordt onzen Toon 21 jaar en dat mag niet ongemerkt voorbij gaan.

Planning

Cape Town Via M3 naar Kirstenbosch Nationel Botanical Garden > Muizenberg > Simons Town > Boulders (Pinguins)>Cape point > Kommetje > Hout Bay >Camps Bay > Sea Point >Cape Town

Om 9u stipt zijn Piet en Toon aan onze backpacker om mee te gaan voor een toer op het schiereiland. We vertrekken langs een steile klinkerstraat die van het centrum naar de Bo-Kaap loopt, langs huizen met aantrekkelijke 'georgian' gevels. Dit is het hoge deel van Longmarket Street, met de Masjied Boorhaanol Moskee, die uit de jaren tachtig van de 19de eeuw stamt, al is de minaret betrekkelijk nieuw. Er zijn niet minder dan negen moskeeën binnen de grenzen van Bo-Kaap. Dit is een van de oudste woonwijken van Kaapstad en de meeste mensen hier stammen af van slaven, vrije mensen en politieke gevangenen die naar de Kaap werden gestuurd ten tijde van de Hollandse Verenigde Oost-Indische Compagnie, tussen 1668 en 1790.

We gaan op zoek naar de Kirstenbosch National Botanical Garden, maar zien daar een file staan en beginnen het al heel warm te krijgen. We besluiten dan maar om onmiddellijk aan onze toch naar de Kaap De Goede Hoop te beginnen. We slaan wat mondvoorraad in bij "De Spar" in Muizenberg en ontbijten er. Het is al meer dan 30° en nog maar 10u30.

Het eerste stadje dat we op onze route tegenkomen is Simon’s Town. Dit was een belangrijke uitvalsbasis voor de Britse vloot en nu is er het hoofdkwartier gevestigd van de Zuid-Afrikaanse marine. In de straten en langs het water hangt de sfeer van een Britse havenstad, met restaurantjes die namen dragen als Smuggler’s Cafe. De hoofdstraat oogt nog altijd koloniaal. Er staan prachtig gepleisterde en in zoete pasteltinten geschilderde huizen, merendeels al honderden jaren oud. We zien een paar van de legerbootjes liggen.

We rijden verder langs een schitterende kust en de fototoestellen klikken.

Verder naar het zuiden komen we terecht in Boulders Beach. Op het, gewoon voor publiek toegankelijke, met rotsen bestrooide witte zandstrand, verkeren zonnebadende Zuid-Afrikanen in het gezelschap van honderden Afrikaanse pinguïns. Ze zitten in inhammen van de rotsen en in putjes in het zand. En we zien ze, volgens de kenmerkende pinguïnmethode, op hun buik in het water schuiven en als dolfijnen met een boogje over het wateroppervlak duiken.

Hun broedseizoen duurt normaal tot augustus, maar dat er ook in andere maanden jongen geboren worden, zien we als we in het naastgelegen natuurreservaat een plankierpad langs de kust volgen. Op vele plekken in het struikgewas zitten jonge, aandoenlijk wollige, pinguïns te wachten op voedsel. Boulders is een van de plaatsen waar de Afrikaanse pinguïn een beschermd leven leidt. Dat is hard nodig, want de populatie van anderhalf miljoen dieren in het begin van de 20e eeuw, is afgenomen tot zo’n 150.000. In een winkeltje kijken we naar een filmpje over het leven van deze dieren.

Boulders Beach vormt samen met de rest van het Kaaps Schiereiland en de Tafelberg, bij Kaapstad, het nationaal park Cape Peninsula. De pinguïns zijn niet de enige dieren die hier een beschermd bestaan wordt geboden. Onderweg naar de Punt zien we bavianen langs de kant van de weg. Er zitten behoorlijk grote exemplaren bij, die we maar liever niet lijfelijk tegenkomen. Ons einddoel is Kaap de Goede Hoop, een legendarische plaats die beelden oproept van historische zeilschepen die de zeeën bevoeren om de wereld te ontdekken. Hadden ze de Kaap gerond, dan waren ze halverwege de reis tussen Europa en Azië. Deze Kaap is niet, zoals velen denken, de zuidelijkste punt van Afrika. Dat is, meer naar het oosten, Kaap Agulhas.

Van hieruit bereiken we per kabeltrein (Jean en Leen) en te voet(het jong volkje) het veertig meter hoger gelegen Cape Point. We klimmen verder naar de vuurtoren en dan hebben we een prachtig uitzicht op de Kaap, vogelnesten in de rotswand en in de diepte de botsende oceanen. Er staat een straffe wind, die de reden is van de waarschuwing Dangerous Walk aan het begin van het wandelpad, dat een stuk langs de Kaap voert.

Na nog een stukje rijden, komen we bij Kaap De Goede Hoop aan. De schoenen worden uitgegooid en we geraken over de keien tot bij het water, maar niet om te zwemmen. Alleen een echte dappere zou zich hier in de zee wagen, want het water ijskoud en de golven zijn enorm.

In het terugkeren naar Kaapstad nemen we de Chapman's Peak-weg. Dit zullen we ons waarschijnlijk allemaal blijven herinneren als een van de mooiste kustwegen die we ooit te zien zullen krijgen. De baan is uit de bergen gehakt op de plaats waar het zandsteen overgaat in graniet. Als we van het zuiden naar het noorden rijen, zijn er adembenemende uitzichten op de haven van Houtbaai, die veilig ligt weggestopt in een inham van de berg. Langs de gehele route liggen uitzichtpunten waar we stoppen om de spectaculaire klippen te bewonderen en over de zee uit te zien. Hier liggen helderwitte stranden tegen een adembenemende achtergrond van bergen die vrijwel loodrecht naar de zee aflopen, met huizen, appartementenflats en hotels met allerlei kleuren daken die tegen de steile hellingen lijken te kleven. In een van deze baaien wagen we het toch maar om pootje te gaan baden. Leen haar broek is natuurlijk weer kletsnat als ze eruit komt, maar de enige die zich er helemaal in waagt is Piet. Als een echte beer loopt hij het ijskoude water in, maar hij slaagt zijn voet om en ligt daarna als een zielig hondje op het strand. Het is gelukkig niet zo erg en hij kan terug naar de auto pikkelen. De dag daarna is alles weer O.K.

We maken hier een mooie zonsondergang mee en er worden echte fotosessies gehouden. Piet wordt er zelfs week van!

De tocht over het schiereiland vormt een hoogtepunt van ons verblijf in de Kaapprovincie en om 10u komen we doodmoe in Cape Town Bacpackers aan voor onze laatste nacht in deze sympathieke jeugdherberg.

Om 7u loopt de wekker af, want om 8u hebben we aan de kabellift voor de tafelberg afgesproken met Toon Nackaerts en Piet Vanhalst. Dit zijn twee kerels die L.O. doen aan Groep T en 9 weken stage lopen in Paarl bij Kaapstad.

De Tafelberg is één van de beroemdste bergen van de wereld en het symbool van Kaapstad. Deze rare berg torent 1086 m boven de stad uit en is 450 miljoen jaar geleden ontstaan. Hij kreeg door erosie van de zachtere lagen zijn karakteristieke platte vorm.

Het uitzicht vanaf dit plateau is werkelijk fenomenaal. We zien niet alleen uit over Kaapstad, maar ook over het Hely-Hutchinson meer, de Back Table, de False Bay, Cape Point en de Kirschtenbosch National Botanical Gardens.

De platte bovenkant van de Tafelberg is zo’n drie kilometer breed met Devil’s Peak in het oosten en Lion’s Head in het westen. We hebben veel geluk want het is een heel klare dag. Er wordt volop gefotografeerd, we zien een paar dassies en Jan jaagt op de hagedisjes (met een kraag) maar krijgt er natuurlijk geen vast. Het uitzicht is adembenemend mooi en de zon brandt. Het belooft dus nog een hete dag te worden.

We rijden terug naar onze Backpacker en trekken rond 10u30 te voet naar Green Market Square waar de boeren vroeger hun verse producten verkochten, maar waar nu een vlooienmarkt is. Lisa gaat onmiddellijk aan de slag en de rest zou in de grond willen zakken van schaamte. ALLE trukken zijn goed: arme student, gaan werken voor reis te betalen, gratis lesgeven, verkoper beschuldigen van leugens, … maar het blijkt te werken. Piet en Toon kopen souvenirs voor het thuisfront. Lisa en Jan kopen onderzetters, kommen, kussenslopen en batikken. Jean en Leen geraken ook op dreef en kopen: een Zulu masker, koppel Invoorkustmaskers, schaal met eitjes, kussenslopen en slabestek. We eten ’s middags wat junkfood en krijgen nog wat dansjes te zien van Zulukinderen. Beladen trekken we terug door het centrum; er zal weer moeten geschikt worden in de valiezen. We drinken iets in de bar en schuilen tot 17u voor de enorme hitte ( ±40 graden).

’s Avonds trekken we naar Victoria en Alfred Waterfront, het meest beroemde en grootste winkelcentrum van Kaapstad. Hier kunnen we echt alles vinden. Van lokale kunst, juwelen, bioscopen, kleding winkels en exclusieve speciaalzaken tot de gewone boodschap. Spijtig genoeg zijn we de lage prijzen van de vlooienmarkt al gewoon, en overstijgt dit de inhoud van onze portemonnee. Naast winkels zijn er ook tientallen leuke restaurants en lunchcafe´s. We zoeken er een van op en eten tagliatelle Al Mare, lasagne en Lisa een reuze chickenburger.

Rond 12 is deze long hot dirty day weer voorbij en Toon en Piet rijden terug naar hun gastgezin.

Oudtshoorn door Kleine Karoo de  R328 naar Prince Albert (Swartberg Pass) volgen tot N1 > richting Laingsburg ( Cape Town) > na Huguenot toll tunnel  afslag R44/R45 richting Stellenbosch  > Bezoek Stellenbosch  > Cape Town

We vertrekken rond 10u nadat Edith voor ons een lekker ontbijt met warme croissants aangeboden heeft omdat ze zo verveeld zit met de inbraakaffaire. CSI is nog niet langs gekomen, maar ons madammeke zal alles wel voor ons regelen.  De 27km lange Swartberg Pass is één van de mooiste bergpassen van de hele wereld! Een grindweg leidt ons via steile haarspeldbochten naar ‘Die Top’ op een hoogte van 1583m. Hier hebben we een adembenemend uitzicht over the Karoo.

Niet alleen vanaf het hoogste punt is het zicht adembenemend, maar ook de weg er naartoe is geweldig. Na elke bocht verbazen we ons over de schoonheid van het landschap: indrukwekkende geologische vormen van de Swartberg. Af en toe krijsen we wel wat als we de afgrond zien, maar de vele vogels en mooie bloemekes leiden onze aandacht af. Op de middag vinden we een rustig plekje om onze voeten wat af te koelen. Na de pass komen we in de Karoo: een eindeloos, droog gebied dat zich uitstrekt van de binnenlanden van Eastern Cape naar de Indische Oceaan en neemt bijna eenderde van Zuid-Afrika in. Het is een uniek Zuid-Afrikaans landschap met gigantische vlaktes, majestueuze bergen en historische plaatsen. De inheemse bevolking, de Khonia, noemen deze streek the Karoo, oftwel ‘het land van de grote dorst’. De Hollandse kolonisten vonden het in eerste instantie niet zo'n prettig gebied. Pas in 1795 omvatte de Kaapkolonie de hele Karoo.

The Karoo wordt verdeeld in de Kleine Karoo en de Grote Karoo. De Kleine Karoo ligt meer naar het westen tussen de Swartberge en de Langeberg- en Outeniqua-ketens. Dit gebied is wat groener dan de Grote Karoo dat meer naar het noorden ligt en waar minder regen valt. In september regent het meer in de Grote Karoo en veranderen de valleien in grote bloemenzeeën. 

We rijden richting Stellenbosh maar zijn net te laat om wijn te proeven want die kapitalisten sluiten hun ‘gates’ al om 16u.

We rijden door de Dorpstraat. Dit is een nationaal monument met oude gebouwen, variërend van Kaap-hollands, Gregoriaans tot Victoriaans en vrijwel allemaal nog in zeer goede staat. We kijken uit naar Oom Samie se Winkel (Een winkel die sinds haar oprichting zo'n 200 jaar geleden nog geen spat is veranderd! Hier kun je neuzen naar spullen uit vroegere tijden, zoals antieke gebruiksvoorwerpen en kleding, maar ook wijnen en vers fruit.), maar Kaapstad lokt en dus rijden we door zodat we tegen 18u aankomen in Cape Town Backpackers, New Church Street 81 Tamboerskloof Cape Town Western Cape. We worden vriendelijk onthaald en slapen met vier op een kamer ter grootte van een studentenkot: het kan niet altijd luxe zijn, maar het valt reuze mee als we na een avondwandeling met fish en chips een frisse pint kunnen drinken voor R11 (ongeveer 90 cent). Er wordt naar Piet en Toon gesmst om af te spreken om morgen samen naar de Tafelberg te trekken.  Om middernacht trekken we naar ons bed. Met vier: gezellig!!!

We hebben goed geslapen en langer dan anders want we krijgen pas ontbijt om 8u. Lekkere toast met sinaasappelconfituur, cereales en plattekaas. Leen werkt wat aan de blog en de planning terwijl de anderen van het zonnetje genieten naast het zwembad. Rond 10u3O rijden we naar de Cango Caves: de enige bovengrondse grotten in Afrika..

De Cango Caves zijn een onderdeel van een enorm ondergronds netwerk van grotten in de Swartberge. Slechts een klein deel (1200 m) van die grotten, die vroeger door de Bosjesmannen als schuilplaats werden gebruikt, is voor het publiek toegankelijk. De zalen en gangen met fantastische druipsteenpilaren in allerlei vormen en kleurschakeringen zijn met lichteffecten nog fantastischer gemaakt.

Leen en Lisa gaan voor de gewone toch en onze stoere mannen gaan voor de “adventure tour” die loopt door nauwe openingen, waaronder eentje van amper 30 cm hoog. De muurtekeningen van de San bevonden zich dan ook bij de toegang, maar werden in de loop der jaren zwaar beschadigd.

In de eerste kamer zien we 'Cleopatra's Needle' die 9 m hoog is en haar ouderdom wordt geraamd op 150.000 jaar. In een tweede veel hogere kamer, staat de 'Voltooide Zuil' die van vloer tot zoldering een lengte van 125 meter heeft en een diameter van 50cm.

Cango maakt deel uit van een kalksteenlaag binnen de Swartbergen, die 16 kilometer lang is en 1,5 kilometer breed. Cango Caves is nu een beschermd nationaal reservaat en maakt deel uit van de Tuinroute (Garden Route).

Rond 12u30 vertrekken we naar  Cango Ostrich Farm

De naam Cango verwijst naar water en het is ook zo dat de talrijke riviertjes uit de bergen een goede bron zijn voor irrigatie waardoor er hier akkerbouw kan worden bedreven. De boeren verbouwen granen, tabak, fruit en wijndruiven, maar vooral luzerne, het voedsel van de struisvogels die hier gekweekt worden.

Die hebben Oudtshoorn, “verenhoofdstad van de wereld”, wereldberoemd gemaakt en zijn nog altijd een belangrijke economische factor. We krijgen een aangename rondleiding door grappige dame die ons alles vertelt over de vogels, de teelt. Jan laat zich zelfs zoenen door een van die beestjes (een stukje eten van tussen zijn lippen halen) en waagt daarna zijn leven tijdens een rit op een struisvogel. Uiteindelijk houdt hij er alleen een blauwe plek aan over en hebben wij goed gelachen met het spektakel. Lisa krijgt een nekmassage en een kopstoot, maar we zijn blij dit gezien te hebben.

We rijden via het stadje om wat mondvoorraad in te doen en krijgen bij onze thuiskomst een surprise: dieven. In de kamer van Jan en Lisa is ingebroken door (waarschijnlijk) een jong gastje van 4 à 5 jaar. Robin, onze gastheer heeft er eentje betrapt die het raam van de keuken aan ’t forceren was. Lisa haar centen zijn uit haar portefeuille gehaald en  Jan zijn fototoestel en een nieuwe fles parfum (door Leen gekocht op de luchthaven) zijn verdwenen. De politie is al verwittigd en ze komen terug om hun verklaring op te nemen. Rond 8u gaan we bij ‘Paljas’ een struisvogelsteak eten. De detective die de vingerafdrukken moest komen nemen is om 22u nog niet geweest en dan worden Lisa en Jan naar een andere kamer verhuisd.

Planning

Graaff-Reinet  het stadje >N9  Aberdeen > Willowmore >R339 De Rust>richting N12>Meiringspoort>De Rust > richting Oudtshoorn

Om 7u ontbijten we en betalen de rekening waarna we vertrekken richting Oudtshoorn. We rijden door een tamelijk vlak landschap over ellenlange, kaarsrechte banen die afgezet zijn met draad of met hagen van cactussen om wilde dieren van de weg te houden. Af en toe wordt er een stop gehouden om naar de apen (grijze met een zwart kopje en een blauwe achterste) te kijken die langs de weg lopen en dan wegvluchten. Grote bavianen binnen houden, is echter een kunst en dus lopen ze rustig langs de baan. We kunnen op het nippertje een schildpad ontwijken en vinden een net doodgereden uil. Leen draait en keert het beestje voor wat foto’s en natuurlijk moeten er een paar pluimen mee als souvenir. Langharige schaapgeiten (we weten niet hoe zo iets heet), schapen en af en toe springbokies zorgen voor wat animatie.

Langzaam wordt het vlakke landschap terug bergachtiger en komen we in ‘de Groot Swartberge’ die de scheiding vormt tussen de Grote en de Kleine Karoo. De 23 km lange Meiringspoort volgt een kloof van prachtige rotsformaties in zandsteen, uitgesleten door de Grootrivier. Jan en Lisa gaan hun voetjes even verfrissen in het water. Deze route brengt ons in het hartje van de Kleine Karoo.

Rond 14u komen we aan in Oudtshoorn waar we twee nachten gaan slapen in Celtic Bushman in Van der Riet Street 29. Twee kamers en die van Jean en Leen is een klein huisje in de tuin. Jean en Jan zoeken een fotograaf om de lens te kuisen want er zitten vuiltjes op die we er zelf niet afkrijgen terwijl Leen en Lisa het zwembad uitproberen. Leen houdt een worstelwedstrijd met de zwembadstofzuiger, maar de fotoshop kan ons niet helpen. Misschien meer geluk in Kaapstad.

Een uurtje later vertrekken we voor een bezoek aan Cango Wildlife Ranch. We zien krokodillen, de kleinste antiloop ter wereld, mooi gekleurde vogels, slangen, meerkatten, fruitvleermuizen (pissen dat die mannen doen!) en Afrika’s grootste katten. Je kan cheeta’s en tijgertjes aaien, maar het kost je wel R300 dus laten we het maar over aan de fanaten.  Jan en Lisa weten een plaatsje waar we dat kunnen doen voor een tiende van de prijs.

Planning:.

Golden Gate Highlands NP > R57 Kestell > N5 Bethlehem >N5 Winburg > N1  Bloemfontein >N1 Gariepdam voor Colesberg >N9  Noupoort > Middelburg  > Graaff Reinet: Valley of Desolation en het stadje

Om zes uur loopt de wekker af in het Golden Gate Highlands National Park in onze Rondawel. We douchen, pakken onze koffers en kopen een brood en een boekje over de Drakensbergen. We ontbijten op het terras voor ons hutje. Lisa kan het niet laten om wat brood naar de vogeltjes te werpen en al vlug wordt het fototoestel met de nieuwe zoomlens erbij gehaald en Leen kan haar hartje ophalen: blauwzwarte vogels met bruine vleugels die hun jong aan het voederen zijn met het nodige kabaal.

We rijden van Golden Gate Highlands NP via Bloemfontein naar Gariep, een rit van meer dan 500 km, waarvan 400 km over een plateau op 1500 m boven de zeespiegel, de Vrijstaat genoemd. De eerste 100 km zien we links nog de Drakensbergen waarop Lesoto ligt. Daarna over bijna 400 km krijgen we niets anders te zien dan gras met nu eens kleine bergen en dan zandheuvels. We zitten nu in de Grote Karoo. Schapen en af en toe een kudde koeien met een houder te paard of the voet.

Bloemfontein is met circa 400 000 inwoners een belangrijk verkeersknooppunt, een onderwijscentrum met een grote universiteit. Wij rijden de stad in tussen een grote wezzel van zwartekes. Overal waar je keek zag je ze met zakken sleuren, trachten iets te verkopen en maar claxoneren!

We rijden door de bergen naar Graaff Reinet. Jan neemt het stuur over en weer hebben we prijs; de politie doet ons stoppen en hij mag zijn rijbewijs bovenhalen. Het blijkt een lief flikske te zijn en we mogen onmiddellijk doorrijden.

Graaff Reinet is een stad in de Oost-Kaap provincie die in 1786 gesticht is en de op vier na oudste blanke nederzetting in Zuid-Afrika is. Er wonen ongeveer 40.000 mensen. Graaff-Reinet ligt aan de voet van de Sneeuwbergen, in een hoefijzervorm die gevormd wordt door een meander in de Sondagsrivier. Het is een belangrijk centrum voor de handel in agrarische producten. Meer dan 200 gebouwen zijn geklasseerd; een heel mooi onderhouden en rustig stadje met veel witte gebouwen in een typische bouwstijl. Ook de historische gebouwen in het dorp zelf zijn bewonderenswaardig zoals de Nederlandse Hervormde kerk gebouwd in 1887 uit twee verschillende plaatselijke steensoorten.

We vinden Lazy Zebra B&B in de Church street 39 in Graaff Reinet. We krijgen twee mooie kamers en die van Jean en Leen lijkt zo gestolen uit het decor van een Afrikaanse film: zebravel op de grond, koloniale meubels, zijden kussentjes, een balzaal van een badkamer met een centraal bad op een trap,…  We kijken vlug of we ons vergist hebben want dat voor die prijs…??   We hebben ons niet vergist. De gerant geeft ons nog wat aanwijzingen en we weten al waar we straks kunnen gaan eten.

Tegen valavond rijden  we nog een berg op, zo’n 700 m hoger dan de stad, waar we een prachtig uitzicht hadden op de stad en de “Vallei der Verlatenheid”. Boven aangekomen is er een adembenemend vergezicht tot 150km te zien en het dorpje Graaff Reinet ligt erbij als een miniatuur dorpje en het stuwmeer als een kleine waterplas.
Een klein stukje hoger via een wandelpad wordt het uitzicht nog fascinerender.
Door bodemverschuivingen miljoenen jaren geleden zijn wel 120 meter hoge pilaren rechtstandig uit de bodem verrezen.

Heet en warm weer met zijn droogte in de zomer en het natte koude weer in de winter, zelfs zijn grote verschil tussen dag en nacht heeft hier zijn sporen gelaten in de vorm van erosie. Door de erosie zijn de pilaren nagenoeg rond gevormd en dat doet sterk denken alsof zij door mensenhanden zijn gemaakt. In de verte zien we de Spandau kop die als een wachter bij Graaff Reinet ligt.

Naar rechts kijkend over de eindeloze vlakte zie je geen mens, en dan is het niet zo verwonderlijk dat deze vlakte de “Vallei der Verlatenheid” wordt genoemd.
Er wordt een massa foto’s gemaakt maar we zullen deze avond het boekje er nog eens moeten bijnemen want er klopt iets niet met de belichting. De zonsondergang is adembenemend moooooooooooooooi !!!!

De Vallei der Verlatenheid is een Nationaal Monument met daarin geïntegreerd het Karoo Nationaal Park. Dit Nationaal Park is gelegen achter het stuwmeer van Graaff Reinet. We doorkruisen een prachtig nagenoeg vlak gebied met een vegetatie dat met hoge heide vergeleken kan worden.

Om 6u loopt de wekker af. We ontbijten met fruitsap, platte kaas, eieren, fijne vleeswaren, fruitsla, thee, koffie en het gezelschap van acht honden! Onze lieve gastvrouw telefoneert naar de “bandenquicky” want blijkbaar hebben we niet één platte band, maar twee. “Witman en zwartman” kwamen, zagen en namen twee banden mee. Na een kwartiertje komen ze terug met twee nieuwe banden, maar we rijden voor alle zekerheid nog even mee om de andere bandenspanningen te controleren. R2300 lichter voor de banden vertrekken we met 3u vertraging richting Drakensberg. Dit is een bergketen die de (oost)grens vormt tussen het zelfstandige koninkrijk Lesotho en Zuid-Afrika. Het is een uitgestrekt nationaal park.  Mooi zijn vooral het gebied rond Mont-Aux-Sources in het noorden en de streek tussen Giant’s Castle, Cathedral Park in het midden en het Amphitheater in het Royal Natal Natonal Park. In 2000 heeft de Unesco dit gebied op de lijst van werelderfgoederen geplaatst.

Overweldigend mooi en groots: we zijn niet aan ons proefstuk toe, maar dit overtreft toch wel onze stoutste verwachting.

Mama: Om 19u worden we in Brussels Airport gedropt door Wim en Laura in de sneeuw. Het inchecken verloopt vlot, maar bij de metaaldetector gaat het mis. Mama’s armbandjes bezorgen haar een intiem moment met een blonde veiligheidsbeambte. Rond 21u15 stijgen we op, met een half uur vertraging nadat onze vlieger “gedefrost” is. (=hete stoom om heel het vliegtuig te ontvriezen). Het gaat richting Frankfurt waar we 45min halt houden om bij te tanken, letterlijk en figuurlijk (Kerosine en passagiers). Om kwart voor middernacht krijgen we onze eerste Ethiopian Airline diner (kip met een groen vulsel of gesnipperde biefsteak). Na 2 uurtjes sukkelslaap worden we gewekt door Ethiopische airhostesses voor het ontbijt. Door de raampjes zien we de zon opkomen over een extreem droog land. Rond 6u (onze tijd) landen we op een landingsstrip, met om de 50 meter een zwartje met een oranje helmpje op die elk op een rotsbolk zitten. Wat doen die kereltjes? Kijken of we geen stukken verliezen? Wij wuiven, maar krijgen geen reactie. In iets wat lijkt op een verlaten, verwaarloost casino (met neonverlichting en al) worden we tussen de liggende, hangende, gapende, wachtenden geloodst voor transit naar de volgende Boeiing die ons richting Johannesburg brengt.

Om 7u stijgen we op in Ethiopië en het landschap onder ons wordt groener. We krijgen ons middagmaal om 10.30u!. Reizen is avontuur en aanpassen.

Na een zachte landing zien we Jan en Lisa terug samen met Sanet en haar dochter. Eindelijk kan onze reis samen beginnen en zien we een stukje van onze kroost terug. Hug, hug. We worden in het Zuid-Afrikaans verwelkomd als oom en Tanie. Het eerste Afrikaans klinkt als muziek in onze oren, maar na even wennen verstaan we het al een bikkie. Jan verstaat en praat het al als “een echte”. We geven onze 15kg ingezameld schoolmateriaal aan Sanet, die het voor ons zal bewaren tot we terug in de buurt van Johannesburg geraken. We zullen het binnen 4 weken uitdelen aan de kinderen van Paratus met de groetjes van de Middenschool van Tienen..

Allemaal: Nadat we afscheid namen van Sanet (Wat een vriendelijk madammeke!) gaan we onze huurwagen ophalen. Jan tracht ons beet te nemen door te vertellen dat ze alleen nog maar een Micrake voor ons hebben. We zijn opgelucht als we bij Europcar een witte Volkswagen Sharan op ons zien wachten. We laden de valiezen in en weg zijn wij richting Drakensbergen. Het links rijden lukt nog wel, maar het stuur aan de rechterkant en schakelen met de linkerhand!!! Papa vloekt al de Zuid-Afrikaanse wagens naar de bliksem. Net na Harrismith neemt Jan het stuur over om papa wat rust te gunnen, maar …… na een kwartier maken we kennis met een typisch Afrikaans fenomeen: de slaggate of potholes! Een enorme klop! Het is half 7 en op 10 minuutjes is het pikdonker. Dat wordt een wiel wisselen op de tast. Morgen schaffen we ons al zeker een zaklamp aan want het licht dat een gsm geeft, lokt zelfs nog geen muggen. Aangezien we nooit meer op ons voorziene eindpunt kunnen geraken, keren we op onze passen terug en slapen we in Harrismith in een B&B The View. Na een telefoontje worden we heel vriendelijk ontvangen: hij is hoofdarts in het plaatselijk ziekenhuis en zij zorgt voor de B&B. Bij een lekkere fles witte wijn, maken we kennis met de cultuur en leefwijze van de Zuid-Afrikaanse ‘Witman’. Zij willen veel weten van ons en wij van hen. Onze Jan weet enorm veel van de geschiedenis en gebruiken van dit land en zijn taaltje klinkt echt sappig. We zijn doodop en kruipen om half 10 in ons bed. (Zo vroeg!)

Het is eindelijk zo ver. VAKANTIE! Vanaf vandaag begint de 3 weken lange Paasvakantie hier in Zuid-Afrika. Gedurende deze periode gaan wij een rondreis maken doorheen dit wonderlijke land. We zullen onze uiterste best doen om onze blog zo vaak mogelijk te updaten. Op het programma staan verschillende natuurparken, de Drakensbergen, wijngaarden en nog andere prachtige natuurtaferelen. Maar voor stoere waaghalzen als ons is dit natuurlijk niet voldoende. Daarom gaan we ook zwemmen met haaien en gaan we een 213 m hoge bungeejump maken! Dit zijn nog maar enkele voorproefjes!

Hopelijk genieten jullie evenveel van jullie vakantie als wij dit gaan doen!

Groetjes

Jan en Lisa

Afgelopen zaterdag zijn we voor de eerste keer naar een Zuid-Afrikaanse cinema gegaan. De flik, zoals ze dat hier noemen. Voor één ticketje betaalden we welgeteld 16 rand wat overeen komt met 1,5€ . Spotgoedkoop dus als je dit vergelijkt met de Belgische prijzen! Bij het binnengaan kochten we nog een pakje popcorn en een cola voor tijdens de film. Wat we niet wisten was dat de popcorn hier smaakloos is tot je zelf een poedertje naar keuze eroverheen strooit. Lisa kreeg het lumineuze idee om eens Sourcream and onion te proberen. Laat ons een lang verhaal kort houden en zeggen dat dit de eerste keer en ook de laatste keer was dat we Sourcream popcorn aten.

Na een slapeloze nacht door de massale muggenaanval die Lisa welgeteld 8 muggenbeten bezorgde, was het eindelijk zover! We mochten ons Zuid-Afrikaans racemachine gaan halen. Onze mega stoere Valentino Rossi 125cc scooter. Na een grondig onderzoek maakten we onmiddellijk een test ritje. Het links rijden verliep verbazingwekkend genoeg heel goed. Toch moesten we een beetje voorzichtig zijn want de Zuid-Afrikaanse rijstijl is er eentje apart. Kruispunten met vier stopborden, gas geven zo hard je kunt als het licht oranje wordt, claxonerende taxi’s om te laten weten dat er nog plaats is,…. Onderweg stopten we bij een restaurantje van de restaurantketen Nando’s. Dit is een uitstekend plekje voor Lisa want ze serveren enkel kip op allerlei manieren.

Bij het bestellen vroeg de serveerster aan Jan welke smaak hij wilde. Omdat ze nogal onduidelijk praatte was het enige dat we verstonden: lemon, hot of very hot. De lemon leek niet zo smakelijk dus koos Jan maar voor hot. Toen ze Lisa haar bestelling opnam, verstonden we ook mild. Lisa speelde veilig en koos voor mild.

Tijdens het eten kreeg Jan het opeens moeilijk. De traantjes sprongen in zijn ogen en ademhalen maakte het alleen maar erger. Hot in Zuid-Afrika is inderdaad HOT. Na het verdoven van zijn smaakpapillen en het drinken van liters cola, sloeg hij er toch in alles naar binnen te werken.

Gedurende deze week zijn we verschillende bezoekjes gaan brengen aan de lagere school Paratus. In tegenstelling tot onze school, zijn de meeste leerlingen zwartjes. De school telt ongeveer 1100 leerlingen van 6 tot 13 jaar.

We hebben in verschillende klassen mogen observeren en hebben zelf wat wiskunde mogen geven. Het niveau van wiskunde ligt spijtig genoeg redelijk laag. De grootste oorzaak hiervan is dat de leerlingen vaak niet de steun of de hulp van thuis uit krijgen die nodig is om een goede student te worden.

De leerlingen in Paratus waren heel vriendelijk en enorm aanhankelijk, zeker de kleinste onder hen. Al vanaf de eerste dag kregen we allerlei cadeautjes en snoepjes en werden we meerdere malen per dag geknuffeld. De leerkrachten vertelden ons dat sommige kinderen thuis niet veel affectie krijgen of leven in erbarmelijke situaties. Zo is het niet uitzonderlijk dat kindjes van 6jaar alleen naar huis gaan en in de namiddag het huishouden doen. Veel van hen hebben ook hun moeder of vader verloren waardoor ze hun leerkrachten beschouwen als ouderlijke figuren.  Dit is de reden waardoor de kinderen zo open zijn en regelmatig nood hebben aan een knuffel en affectie. De leerkrachten op deze school zijn dus niet enkel onderwijzers maar ook heel belangrijke figuren in de opvoeding van de kinderen.

Al snel ondervonden we dat de leerlingen DOL waren op foto’s en buitenlandse talen zoals Vlaams en Frans. Van op het ogenblik dat we ons fototoestel boven haalden, stormde iedereen op ons af om ook op de foto te mogen. Het was dan ook bijna onmogelijk om een foto van één of twee kinderen samen te trekken want binnen enkele seconden stond iedereen er. Als we niet achtervolgd werden voor een foto dan was het om onze gekke talen te horen. De leerlingen waren gek op al de vreemde klanken. We hebben dan ook honderd keer moeten tellen in alle talen die we kenden

Lisa haar pennenzak was het middelpunt van de belangstelling in de klassen. Omdat de kinderen meestal enkel een bik of potlood hebben om mee te schrijven waren ze gefascineerd door al de spullen. Vooral de vulpen en de inktwisser waren een ‘wonder’ voor hen. Ook Jan zijn schoenen werden voordurend aangestaard. Puma’s zijn echte soccerschoenen! Jan heeft meer dan een keer zijn voetbal ‘talenten’ mogen bovenhalen. Met zo’n schoenen moet je wel goed kunnen voetballen.

We hebben enorm genoten van onze bezoekjes aan Paratus en het afscheid viel ons heel zwaar. Hoewel we niet lang daar waren hadden veel leerlingen ons al in hun hart gesloten. Bij het afscheid vielen er dan ook enkele traantjes.

Om zeven uur s’morgens werden we in het schoolrestaurant uitgenodigd voor een stevig sportontbijt. Op het menu stonden: aardappelsla, eieren, worstjes, spek, Afrikaanse meelpap, zelfgemaakte croissants, fruitsla,.. Een echt RUGBY ontbijt.

Rond acht uur begonnen de rugbywedstrijden. Al waren sommige leerlingen maar 12 jaar, toch ging het er altijd stevig aan toe. Omdat rugby zo een populaire sport is in Zuid-Afrika en op school, zijn er verschillende teams zowel in het A, B, C als D span.

Sport is heel belangrijk in Zuid-Afrika. Daarom dat de kinderen al van een jonge leeftijd bezig zijn met verschillende sporten. Op vrijdag zijn we samen met Eldoraigne naar het grootste atletiektornooi voor de scholen van Gauteng gegaan. Vanaf 13.00 tot 24.00 namen de leerlingen deel aan loopwedstrijden, speerwerpen, horden, verspringen,..

Iedere school had zijn eigen zanggroep. Deze zongen de hele dag allerlei liedjes om de deelnemers te steunen en te stimuleren. Je merkte dat er de nodige competitie was tussen de scholen. De scholen daagden elkaar uit door middel van bepaalde kreten, dansjes, liedjes,…

Aan het einde van de avond was er de prijsuitreiking waar Eldoraigne de tweede plaats behaalde van de acht deelnemende scholen.

Donderdagavond zijn we samen met Sanet, hoofd van cultuur in Eldoraigne, naar een optreden van de Zuid-Afrikaanse cabaretier Jak de Priester gegaan. Door middel van liedjes, verhalen en quotes, brengt hij serieuze onderwerpen zoals het Aids-probleem en alcoholisme op een ludieke manier naar voren. Zijn teksten zijn volledig in het Afrikaans op enkele Engelse liedjes na. Ondertussen was ons Afrikaans goed genoeg om het optreden te volgen en er met volle teugen van te genieten.

Indien jullie iets meer willen weten over Jak de Priester, kunnen jullie altijd eens naar zijn website surfen of op youtube naar een van de verschillende filmpjes kijken.

http://www.jakdepriester.co.za/

http://www.youtube.com/results?search_query=jak+de+priester&search_type=

De eerste busrit bracht ons naar het Vrijheidsmuseum in township Soweto. Het doel van het museum was een beeld te geven van de vrijheden waar de mensen tijdens de apartheid niet van konden genieten en hoe deze in de loop van de jaren aangepast zijn.

Het tweede museum dat we die dag bezochten, was het huis van Nelson Mandela. Hier werden we begeleid door een gids die ons iets meer vertelde over het boeiende leven van Mandela en zijn familie. In het huis stonden authentieke meubels, foto’s, kleren,…

Het derde museum is waarschijnlijk het meest bekende museum van heel Zuid-Afrika, het Apartheidsmuseum. Bij het binnenkomen van het museum kreeg je een kaartje met White of Non-White op. Dit kaartje bepaalde welke ingang je moest nemen. Dit en de authentieke bankjes en borden met Enkel blanken, No Blacks, Whites Only,… gaven meteen een sfeer van hoe het er tijdens de apartheid aan toe ging.

In het begin van het museum werden enkele belangrijke verzetstrijders in het licht gezet. Zo werd het verhaal van Steve Biko uitvoerig verteld en geïllustreerd met foto’s en een stukje uit de bekende film die gemaakt werd over zijn leven en dood. Van de anderen werd de focus voornamelijk gelegd op hun acties tegen de apartheid.

Verder in het museum werd de strijd van het volk tegen de apartheid benadrukt. Overal vond je getuigenissen, foto’s, quoten, videofragmenten over opstanden,politieke debatten, speeches van zwarte leiders,…. Door al deze zaken kon je de pijn, angst en woede van de zwarte bevolking duidelijk voelen.

S’ Morgens vertrokken we samen met de groep Zweedse studenten naar Pilanusberg. Pilanusberg is een bekend en groot natuurpark. Na een lange busrit konden we beginnen aan onze eerste echte gamedrive.

Na enkele minuten kwamen we al meteen een groep zebra’s tegen. Iets verder lag een leeuwin verscholen achter het gras, maar als je goed keek zag je net haar kop boven het gras uitsteken. Tien minuutjes later en enkele honderden meters verder zagen we enkele impala’s rondhuppelen. Op de rest van onze rit kwamen we nog een groep giraffen, neushoorns, olifanten, buffels, aapjes, verschillende soorten bokken en aardvarkentjes tegen.

Op onze terugweg stopten we in een Cultural Village. Hier kregen we enkele echte Afrikaanse gerechten voorgeschoteld zoals Runaways met meelpap. Runaways zijn echte kippenpoten. Voor de iets meer kieskeurige onder onze waren er ook normale slaatjes en gegrild vlees. Tijdens onze maaltijd werden we entertaint met verschillende Afrikaanse dansen.