Verhalen (10) : Scrupules wijken voor het geld.

In de loop van de jaren '5O werd ik als keurgegradueerde verbonden aan de bijzondere afdeling
"Jeugdbescherming en zedenfeiten". Een gevolg hiervan was dat ik gedurende een aantal jaren tijdens het
hoogseizoen werd ingedeeld in de brigade Knokke. Een paar weken weg van het gezin en de
vertrouwde omgeving, maar ik had nu eenmaal gekozen voor dit soort werk.
Met vijf manschappen dienden we in te staan voor de regio van Knokke tot Zeebrugge.

***

In de zomer van 19.. waren in de brigade Knokke en Moerkerke een aantal naamloze brieven
toegekomen. Daarin werd melding gemaakt van zedenfeiten waarbij minderjarigen zouden betrokken zijn.
De feiten zouden plaatsvinden in een kleine drankgelegenheid te Damme.
De brieven volgden elkaar op in korte tijdspannes, zodat we op een bepaald moment toch genoodzaakt waren op
discrete wijze een onderzoek aan te vangen.
Zo werd ons werkterrein gedurende enkele dagen verplaatst naar het toeristische Damme.
De "cafetaria" waarvan sprake in de naamloze brieven was net buiten het dorpscentrum gelegen.
 Eén van onze eerste contacten was de plaatselijke veldwachter,
  die probeerde ons zoveel mogelijk informatie te bezorgen. 
 
De uitbaatster was een 55-jarige dame uit O., en er werkte een dienster van rond de 40.
Het "cafetariaatje" was in de omgeving bekend voor haar "bijzonder" clienteel, wist de
veldwachter ons verder te vertellen. Hij was ook te weten gekomen dat de bovenverdieping betrokken
werd door een bejaarde vrouw. Tijdens de zomermaanden juli en augustus zouden bovendien twee jonge meisjes
bij haar verblijven. Ze waren familie van haar en konden op die manier een goedkope vakantie doorbrengen in de
omgeving van de kust.
De meisjes waren aanvankelijk niet in de "cafetaria" aan te treffen. Ze trokken meestal met de fiets of de bus richting
kust en brachten hun dagen door aan het strand.
Maar in één van de anonieme brieven stond te lezen dat de uitbaatster zich tegenover een oudere cliënt eens had laten ontvallen : "Als het nodig is kan ik op een avond zorgen voor 'vers kalfsvlees' ... maar dat zal wel veel
geld kosten!"
Wat moesten we daar nu van denken? Schreef die persoon de waarheid, was het een wraakactie van een of
andere ontevreden cliënt ... waren het gewoon roddels? Het was aan ons om een plan uit te werken en na te gaan
of de beschuldigingen in de brieven met de waarheid strookten.
Gezien de kans groot was dat minderjarigen betrokken waren moest met grote omzichtigheid te werk gegaan
worden.
Wij stelden ons eerst en vooral zo snel mogelijk in verbinding met de Procureur des Konings van Brugge. De magistraat gaf
ons de opdracht eigenhandig op te treden als B.O.B.
De volgende dag al ontvingen wij het noodzakelijke
huiszoekingsbevel vergezeld van een aantal andere formulieren, die we dienden in te vullen teneinde onze onkosten
te kunnen rechtvaardigen. Het plan was, dat wij uitgedost als twee toeristen (niemand kende ons in de streek),
een bezoekje zouden brengen aan de "cafetaria". We kregen bovendien een dure personenwagen ter  
beschikking. Vier manschappen zouden op korte afstand alles in het oog houden en bijspringen in geval van noodzaak.
...

Het was even voor de middag toen mijn collega de sjieke wagen tot stilstand bracht voor de "cafetaria". Kalm en zo ongedwongen
mogelijk stapten we naar binnen. We lieten duidelijk horen dat we met vakantie aan zee waren en dat we op schok
waren in Damme ... om eens de bloemetjes buiten te zetten. We moesten wel een visje uitgooien natuurlijk.
De uitbaatster voldeed aan de persoonsbeschrijving die de veldwachter ons gegeven had.
We lieten haar en de dienster enkele consommaties met ons meedrinken en na ongeveer een uurtje vertelden we hen dat we gingen eten in één van de restaurantjes in de buurt. "We komen vanavond misschien nog eens terug", lieten
we horen. We hadden in elk geval de indruk dat beide dames niets verdacht aan ons hadden opgemerkt. Ze leken blij
omdat ze allicht dachten een vette vis aan de haak te hebben geslagen.

Na ons restaurantbezoek was het zaak onopgemerkt het gemeentehuis binnen te geraken voor een laatste bespreking met de
manschappen. Het was nog even wachten, want via de anonieme brieven hadden we ook vernomen dat de twee meisjes zeker niet voor 21 uur
naar beneden zouden komen. 

Wordt vervolgd.
*****************************