Vanavond zat ik voor een recuperatietraining op mijn rollen te fietsen. Twaalf minuten later sprong (een blijkbaar heel belangrijke) schroef uit mijn derailleur en gedaan met de pret. Wat volgt is een hels lawaai van rondvliegende stukken in mijn wiel. Mooi, heel mooi!
Ik was niet van zinnes mijn wedstrijdfiets op de rollen te zetten dus zat de 'loodzware' training erop. Blijkbaar is er een schroefje los gekomen waardoor mijn hele derailleur krom trok. Toevallig heb ik de juiste sleutels niet in mijn bezit. Mijnheer de fietsenmaker zal mij dus graag zien komen (mij of mijn portomonnee?)...
Dat doet mij denken aan die zotte fietsenmaker die ik in Luxemburg op stage heb mogen ontmoeten. Het was voormiddag en er stond een korte duurtraining van twee uur op het programma langs de Müsel. Na één kilometer op de fiets merk ik dat mijn versnellingsapparaat nogal traag antwoordt op mijn verzoekjes. Juist ja, de versnellingskabels waren aan vervanging toe.
Dat fietstochtje zou dus nog even moeten worden uitgesteld. Gelukkig kwamen we vrij snel een fietsenmaker in het dorpje tegen. Hij sprak geen woord engels en verstond ons gebrekkig frans ook niet echt. Na veel gebaren had hij dan toch door dat er een probleem was bij het schakelen. Met vreemde handgebaren maakte hij ons wijs dat we (wim, joris en ik) een uur later maar moesten terugkomen en dat het dan allemaal wel 'gefixed' zou zijn.
Anderhalf uur later komen we terug aan bij de fietsenmaker in zijn rommelige winkel. We hadden verwacht dat hij het allemaal al wel klaar zou hebben. Versnellingskabels vervangen: een makkie voor iedere fietsenmaker, maar niet voor deze mijnheer. Een beetje verstrooid loopt hij rond met versnellingskabels en met verwarde gebaren maakt hij duidelijk dat hij de kabel niet los krijgt. Hij zou het wel kunnen maken maar dan had hij de hele dag nodig. Uiteindelijk stelde hij voor dat we het zelf maar deden en binnen een kwartiertje schakelde hij weer als nieuw door onze handen (lees: wim zijn handen).
Met grote bewondering keek hij ons aan. Wim was meteen aangenomen en we moesten er maar een heel zacht prijsje voor betalen.
Toen ik daarna nog een reservebandje wou kopen kwam die man daar toch niet af met mountainbike bandjes zeker... Terwijl mijn racefiets langer als een uur bij hem had gestaan.
Vanmorgen stond ik op voor de zoveelste keer met een zware oogontsteking. Hoewel ik altijd een bril draag als ik ga trainen zijn er toch altijd vliegende beesten die erin slagen om in mijn oog terrecht te komen. Dan is het prutsen om dat vliegend mormel uit je oog te krijgen... Dikwijls blijft er dan altijd wel een stukje poot of vleugel in je oog zitten waardoor de dag erna je opstaat met een knalrood oog. Aan mijn zonnebril kan het niet liggen die bedekt zelfs een groot deel van mijn wenkbrauwen! Dat moet erop wijzen dat ik te maken heb gehad met uiterst getalenteerde stuntvliegers...
Omdat ik enkele dagen nodig heb na de stage om terug op krachten komen, gaf ik gisteren mijn verjaardagsfeestje (met meer dan één maand vertraging). Om en lang verhaal kort te maken: het was fijn, het was goed, het was laat en ik ben moe ('t kon erger). Merci allemaal voor de fijne avond en de originele cadeaus en tekstjes!
