Ik ben Ibe, en gebruik soms ook wel de schuilnaam I.T..
Ik ben een vrouw en woon in drongen (Belgë) en mijn beroep is nog niet bekend want die heb ik niet.
Ik ben geboren op 05/10/1998 en ben nu dus 25 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen en nog zo veel meer.
yay!
het is ongelooflijk frustrerend als je bezig bent met iets, iets fantastisch, iets creatiefs of zomaar iets, en het volgende zit - volledig afgewerkt- in je hoofd, wachtend om eruit te komen. en je kan er niets aan doen. want voor één keer, net die ene keer, heb je beslist dat je eens iets af wilt weken. niet datgene dat je jaren geleden bent begonnen, maar jouw iets. dat iets dat je net gestart hebt. dit kleine ietsje wou gedeeld worden. en gedeeld zal het worden!
- I'm going to tell you a story. - Great!! - Once upon a time... when you were in jail, because an evil witch wanted to use vegetables for money and you had the most valuable vegetable in the whole world. One day, she comes to you and she is all like: 'give that thing to me!' and you're all like: 'then you have to kill me first!' and you start to fight. At once you have a plan and you take an union out of your pocket. - An union? Why do I have an union in my pocket? - I don't know... but it's a pretty union. And then you're like: 'Is this what you want?' and the witch is like: 'YES!!' and then you're like: 'Well, get past this!' and you pull a string in your hair and it changes into a carrot and you throw it in her hart! She's like: 'Oh nooooooo!' and you're like: ' Mwoehahahahaaa!' and you come to her and suddenly there are strings everywhere and you go to the witch and you pull the string in her hair and it explodes and it changes into asperges! The witch is like: 'No! You can kill me, but do not ruïn my hair!' and you're like still laughing and you start pulling all the strings and everything changes into vegetables, and the witch is like: 'No, don't change everything into vegetables that don't smell bad!', but you don't listen and you keep pulling the strings! and the witch is like: 'Aaaaaah' and you're like: 'I show no mercy!' and then the witch is like: 'Aaaaaaarrrggghhh!' and you're like: 'Run for your life!' and then we are like.... happily ever after!
PS: dit is gebaseerd op een droom van Saika Wildemeersch.
Emilia stopte vlak voor het kunstwinkeltje
omdat ze dacht iets gehoord te hebben. Het was waarschijnlijk haar verbeelding.
Ze besloot het te negeren en stapte het gezellige, vorige eeuwse kunstwinkeltje
binnen. Klanten?, vroeg een krakende stem van achter de balie,Werkelijk? Hoe
kan ik u helpen? Vanachter de balie kwam een kleine, bijna gebochelde, kalende
oude man. Oh, ik zie het al., kraakte hij teleurgesteld.
Echt waar?
Ja, jij bent helemaal niet geïnteresseert
in kunst. Jij bent vast weer zon snobdie mij probeert te overtuigen voor dat nieuwe bouwproject. Wel, ik
verkoop mijn huis NIET!, die laatste zin schreeuwde hij en Emilia had dat liever
niet gehoord.
Het spijt me meneer, maar ik weet niets van
een nieuw bouwproject en ik vind het sneu dat ze u uw huis laten verkopen tegen
uw wil.
Je zegt u tegen me. Dat doen ze anders
nooit. Weet je zeker niets af van dat hele bouwgedoe?
Nee meneer. Zou dat moeten?
Meneer? Nou weet ik het zeker. Lees jij
nooit de krant dan?
Nee, meneer. Ik heb niet genoeg geld voor
een krant.
Niet genoeg geld? Nou goed dan. Als je hier
niet komt voor dat hele bouw en verkoopgedoe, wat doe je hier dan wel?
Emilia nam het bruine pak van onder haar
arm:Ik hoopte dat u interesse had voor mijn schilderij.
Schilderij? Waarom ook niet. Laat zien!
Nog voor Emilia haar schilderij kon geven,
griste hij het uit haar handen. Hij scheurde gretig het papier open. Aandachtig
bekeek hij elk lijntje. Hij draaide het doek een paar keer om. Opnieuw liet hij
zijn ogen langs elk detail gaan. Emilia was er zeker van dat hij alles goed had
bekeken tot hij zei:dit is een beetje onduidelijk in dit licht, ik neem hem
even mee naar mijn inspectiekamer.
Carma en Emilia werden allebei wakker bij
het eerste zonlicht. Carma liep onmiddellijk naar een fietswinkel waar ze de
duurste fiets kocht die ze hadden. Tergelijkertijd pakte Emilia haar afgewerkte
schilderij in. Op het moment dat ze de bakker passeerde, fietste Carma voorbij
een kunstwinkel. Emilia wandelde voorbij haar vaste schoenenpoetsplek terwijl
Carma de weg naar het centrum insloeg. Emilia stond even stil. Ze bukte zich om
haar veters te strikken en terwijl ze dat deed fietste een fietser voorbij op
een gloednieuwe fiets. De fietser ook wel Carma genoemd zag het meisje dat
haar veters strikte niet en reed verder. Emilia sloeg een straat in, weg van
het centrum, terwijl Carma op de plek stilstond waar ze de vorige keer het
meisje had gezien. Er stond niemand. Waar is ze??!!, schreeuwde ze en
iedereen bleef even stilstaan om te kijken naar het vreemde meisje dat onzin
uitkraamde.
ik weet dat mijn vorige verhaal (sterke verhalen) niet erg overtuigend was, dus vertel ik jullie nu wat er echt gebeurde: we zaten in boudewijn seapark, bij een haaienshow, dicht bij het aquarium, toen mijn rekker in het water viel. dit was mijn lievelings rekker en omdat de haai met een show bezig was sprong ik in het water. die haai dook natuurlijk meteen achter mij. op het moment dat de haai zich onder mij bevond, riep de trainer hem terug naar boven, maar ik zat vast aan zijn bovenvin. de haai moest door een brandende hoepel springen. op dat moment liet ik los en met een (opnieuw) achterwaartse salto raakte mijn been het vuur. gelukkig was de eerste hulp meteen ter plekke en hebben ze de schade kunnen beperken...
Emilia werd pas laat in de middag wakker met
een rammelende maag.In haar
geldzakje zat misschien net genoeg geld om een croissant mee te kopen. Ze was
niet zeker of het genoeg was en of ze het op tijd zou halen, maar ze moest het
er maar op wagen. En liefst zo snel mogelijk, want de bakker sloot bijna.
Onderweg passeerde ze de garage, waar ze geschreeuw hoorde. Vast een
ontevreden klant, dacht ze. Bij het geluid van brekend glas liep ze snel door.
Hier had ze het liefst zo weinig mogelijk mee te maken. De bakker haalde ze nog
net en ze had net genoeg geld voor een croissant.Vlug terug naar huis, dacht ze,dan kan ik verder werken
Toen Carma de garage uit stapte was Emilia
net uit het zicht verdwenen. Ze zou genoegen moeten nemen met een fiets. Omdat
er op dit uur nergens meer een open winkel te vinden was, liep ze maar meteen
naar het hotel. Na nog een kleine snack viel ze meteen in slaap.
Opnieuw
werkte Emilia bijna de hele nacht aan haar schilderij dat nu bijna af was. Met
haar laatste verfborstelstreek viel ze in slaap.
ik heb een brandwond op mijn been. hoe ik eraan kom? het was deze zondag en we zaten in onze luchtballon, toen er iemand zei: 'Ibe, ik wed dat jij geen achterwaardse salto kunt maken.' ik wou bewijzen dat ik dat wel kon dus sprong ik op en draaide achterwaarts. alles leek goed te gaan tot ik met m'n been tegen de gasbrander botste. van de schok viel ik uit de ballon. het vallen was niet zo erg, maar ik wist dat het landen me minder zou bevallen. in mijn ooghoek zag ik een tuin met een trampoline. als die zou kunnen halen was het misschien zo erg nog niet. ik was al een eind onderweg toen ik de verende kracht van de trampoline op mijn rug voelde. de neerwaartse kracht duwde me weer naar boven en duwde me in het zwembad dat ernaast stond. ik heb nog geluk dat ik nog leef...
Emilia was eindelijk thuis gekomen. Ze
stalde haar nieuwe spulletjes uit. Het waren verfspullen. Toen ze nog heel
klein was had haar moeder eens gezegd dat ze tekentalent had. Sinds die dag
droomde ze ervan om schilder te worden. Ze ging een portret schilderen. Van
iemand die ze vaag had gezien toen ze aan het werk was. Ze begon meteen met het
gezicht. Drie uur later was ze nog steeds aan het schilderen. Ze kon niet meer
stoppen. Ze schilderde de hele nacht door.
Terwijl zij schilderde, zocht Carma.Ze zocht niet langer naar Emilia, maar
naar een slaapplaats. Ze stapte een hotel met stijl binnen. Haar paard liet ze
lopen, ze kocht morgen wel een brommer of zo. In het hotel was nog net één
kamer vrij. Met de sleutel in de hand liep ze naar de lift. Ze drukte op het
vijfde knopje en de lift ging, samen met haar, de lucht in. Op de vijfde etgae
stapte ze uit en bij de laatste deur ging ze naar binnen. In de kamer stonden
twee dubbele bedden, een mini-bar en een raam ter grootte van een halve muur.
In de badkamer stond een gigantische douche en een bubbelbad.Toen Carma de suite had geïnspecteerd
riep ze minachtend: Is dat alles?
Ze plofte op één van de bedden. Zelfs de
matras is te zacht! Nog even bleef ze naar het plafond staren. Uiteindelijk
kroop ze onder de lakens en probeerde ze de slaap te pakken te krijgen. Dat was
nogal moeilijk omdat ze neerlag.
