Wat is harmonie Windekind ? Dat is hetzelfde als geluk. Het is dat, waarnaar alles streeft. Ook de menschen. Doch zij doen als jongens die een vlinder willen vangen. Zij jagen haar juist weg door hun domme pogingen. Uit : "De Kleine Johannes" - Frederik van Eeden (Nederlands Dichter 1860°-1932†)
22-05-2012
Voorbereiding : Wat ook nog moest gebeuren.
Mijn vertrek op 2 juli was nog even ver weg voor me maar stilletjesaan begint het door te dringen dat die datum dichterbij komt. Om dat vertrek een beetje te omkaderen had ik nog weinig geregeld. Ik stond er niet bij stil maar ik kan het niet maken om als een dief in de nacht te vertrekken terwijl er zoveel mensen sympathiseren.
Gisterenavond heb ik de parochiepastoor aangeschreven voor mijn eerste stempel. Je moet weten dat onze parochiekerk op het Sint Jacobspad ligt. Men spreekt ook wel van de kathedraal van het Waasland. Het is dan ook een erg mooie kerk die aan St Jacob de Meerdere werd toegewijd. St Jacob in de hoedanigheid van beschermheilige van de pelgrims op reis. Die stempel heeft dan voor mij ook een mooie symbolische waarde. Ik was dan ook erg blij met de positieve reactie van de parochiepastoor. Hij zou nog eens komen klappen. Hij is welkom die man.
Wat ik graag zou willen is dat degenen die me willen komen uitwuiven terecht kunnen in café "De Roos". Dit zou tussen 8u. en 10u. zijn op maandag 2 juli. Luc, de cafébaas, heeft al zijn akkoord gegeven. Das een sjiek gebaar van hem. Rond 10 uur zou ik dan graag om mijn stempel gaan.
Van de kerk uit vertrek ik dan op mijn tocht. Wie een stukje wil meelopen kan dat. Ik loop dan binnendoor naar de Bunderwegel en zo naar het Fort van Haasdonk. Boven op de aarden omwalling wil ik dan afscheid nemen van iedereen die dit korte stukje heeft meegelopen. Ver is het niet, een klein kwartierke lopen. Zo kan ik dan wanneer ik door de velden vertrek en stilletjes verdwijn nog eens achteromkijken en tot wederziens zwieren. En dan, dan loop ik een 25 km verder tot aan de grens Zele - Berlare ....... mijn eerste deeltje van de Camino.
Mensen die weten dat ik vertrek naar Santiago spreken me voortdurend aan over dat TV programma in man bijt hond. Ik heb er maar kleine fragmentjes van bekeken en dan nog maar met een scheef oog. Daarom ben ik nu zo content dat ik het boek heb gekregen van een lieve vriendin. Naast het leuke leesplezier staan er ook interessante weetjes in. Zoals ik al had vermeld zijn het enige wat me een beetje afschrikt de wilde honden. In dat boek spreekt men van een DAZER.
Dat ben ik eens gaan opzoeken en het blijkt om een toestelletje te gaan dat in Nederland wordt gemaakt en een heel indringend en irritant ultrasoon geluidje produceert dat honden afschrikt. Ik ben eens benieuwd. Ik heb het zojuist besteld. Je kan het in je broekzak steken en van daaruit bedienen. Voor de mensen ligt dat geluidssignaal buiten het gehoorbereik. Het is in alle geval diervriendelijker dan een pepperspray en de kans dat ik een kwaaie hond tegenkom die op de koop toe nog eens doof is, is natuurlijk erg klein.
Sebiet een boomke stappen, 't wordt wat zachter weer zo te zien.
Voila, we zijn weeral op de goede weg met de oefeningeskes. Jongens, hier in het dorp loopt er een erg bejaarde sportieveling rond. Knap hoor, maar het lijkt me overigens onmogelijk zijn ouderdom te schatten. Die man ben ik ook al ver buiten het dorp tegengekomen en ik moet hem enigszins toch bewonderen. In zijn Nike-outfit daagt hij dagelijks de goden van de Olympos uit door hen te confronteren met het feit dat er ook in een oud lichaam een atleet kan schuilen. Hoedje af voor die man. De sportieve prestatie die hij neerpoot houdt zo een beetje het midden tussen snelwandelen en easy-jogging. Nu, we kruisten elkaar in de Keizerstraat en na een kort groetje draaide ik me nog eventjes om om hem na te kijken. Hij was al een 100 meter achter me toen hij plotseling rechtsomkeer maakte. Nu liep hij dus achter me aan. Na enkele minuutjes passeerde hij me. "We hebben bijna hetzelfde tempo van lopen" wist hij me toe te vertrouwen. "Ja, 't zal niet veel schelen", antwoordde ik en maakte de bedenking ..... maar jij hebt geen rugzak van 15 kilo bij hé lepen duvel ! Hij mompelde nog iets en stak me, nog gauw een tandje bijstekend, gezwind voorbij. Zijn prestatie om me te kunnen voorbijsteken bracht hem zichtbaar in een hogere sfeer. Zo fier als ne gieter keek hij even om en zwierde nog na. Ik heb weeral iemand trots gemaakt dacht ik bij mezelf. Merkwaardige tiep alleszins
Vandaag zijn we dus in een nieuwe trainingsfase aanbeland. Ik ben nu met mijn hiking-bag aan het oefenen. Daarin heb ik 4 met keitjes gevulde spaflessen gestopt. Een totaal van 10 kilo keien op mijnen bult. Samen met de rugzak zelf en nog wat prulletjes zat ik bijna op 15 kilo. Ik moet zeggen dat het vrij goed ging maar toch durfde ik nog niet te ver lopen. Een kleine 10 km vond ik echt genoeg. Dat valt dus mee. Na een kwartiertje rust was ik al helemaal terug fit. Ik heb er een goed oog in. Op tijd rusten, drinken en alle aanbevelingen goed in acht nemen. Geen risico's nemen is nu vooral de boodschap. Morgen hetzelfde toerke en nog 2,5 kilo erbij. "Wat hebt ge bij meneer in dat rugzakske?" Pebbles !
Ik heb ook ineens mijn nieuwe loopschoenen ingelopen met dat gewicht. Kan je geloven dat mijn vorige loopschoenen rijp waren voor de eeuwige jachtvelden ? Ze waren "op". Zo goed als nieuw nog die Timberlands, niks aan te zien en toch versleten. In het runnerslab maakte de verkoper me opmerkzaam dat de zolen hun stugheid hadden verloren. Dat is dus niet goed voor de voetjes. Straf hé ? Versleten zeg !
Nu nog een beetje op wat beter weer hopen en we verzetten weer bergen zie. Ik ben gisteren en vandaag eventjes een bonjourke gaan doen aan de Sint Jacobus in de Sint Jacobskerk hier in Haasdonk. Als hij niet zorgt voor beter weer pak ik hem zijne palster en zijn pied de stalleke af en zet hem op een regenton met ne paraplu in zijn pollen. Hij is verwittigd ! Brengt me morgen anders een mandeke tikkeneikes mee dan kan ik een klapke gaan doen bij de Clarissen wist hij me van boven op zijn pied de stalleke nog na te roepen . Sint Jacobus is een man van zijn woord.
Enige dagen heb ik rust gehouden om mijn voeten een beetje te sparen. Gisteren ben ik dan opnieuw korte stukjes beginnen te lopen. 't Is nog niet zoals het hoort maar we gaan er terug op vooruit. Ik ben even gaan uitvlooien wat de beste manier is om rust en stappen te combineren. Je moet het weten want je moet zuinig omspringen met je voeten. Het doel van rusten is het verlagen van je hartslag en ademhaling, en om je
hart en longen rust te gunnen. Rust geeft je lichaam de kans de melkzuren uit je
spieren te verwijderen, en om bij te komen van belasting en drukpijnen.
Probeer op vaste tijden rust te nemen, en neem de pauzes op in je loopritme.
Probeer 10 minuten te rusten na elk uur dat je loopt.
Probeer de pauzes kort te houden en maak alleen je lunch- en eetpauze
langer. 10 minuten is de meest effectieve duur voor lichaamsherstel.
Gebruik een stopwatch als je bang bent de 10 minuten uit het oog te
verliezen. Zelfs binnen die tijd kun je in slaap vallen.
Doe je rugzak af en probeer je lichaam en geest zo snel mogelijk te
ontspannen. Ga in de schaduw zitten en probeer te rusten in de koelte. Je kunt
je rugzak als ruggensteun of als zitting gebruiken.
Tijdens de langere lunch- en eetpauzes is het verstandig je schoenen uit te
trekken en slippers aan te doen, hierdoor voorkom je blaren. Als het
kan, loop dan af en toe op blote voeten. Dit zijn ook goede gelegenheden om
natte kleding te drogen, of om je materieel te controleren.
Ik heb vlug deze info naar mijn maat Marc doorgestuurd, misschien heeft ie er wat aan. Hij stelt het goed aan zijn getwitter te oordelen. Morgen trekt hij Frankrijk binnen.
Ik vrees dat ik met dat strandstappen mijn voeten een beetje overbelast heb. Een kleine lichte pijn onderaan de hiel die optreedt bij de overgang van rust naar beweging. Deze verdwijnt weliswaar maar het kan op hielspoor wijzen. Daarom deze week een beetje extra aandacht aan het oefenen van de kuitspieren en de spieren in de voet. Geen belasting dus voor de hielen. Voorkomen lijkt me beter.
Ook vandaag was het een vrij zwaar parcours. Ongewild liep ik op de gigantische werf voor de heraanleg van de Hedwigepolder. Normaal gezien afgesloten voor het publiek vanwege het gevaarlijke terrein maar aan de kant van België was er een poort blijven openstaan. In Saefthinge op Nederlands grondgebied was de poort netjes gesloten. Dat werd dus klimwerk en niet alleen aan deze poort. Stukken weg die verdwenen waren door nieuwe dijken om van de Oude Doel naar Doel te stappen. Een titanenwerk is daar aan de gang.
Maar deze morgen aan het veerpont in Doel. "Mag ik jou eens even wat vragen meneer ?". Een man met de fiets aan de hand kwam naar me toegelopen. "Jazeker", antwoordde ik. "Varen er hier nog overzetbootjes naar Lillo ?" Dat was zijn vraag en ondertussen stond die man vlak bij me. "Ik wou je net hetzelfde vragen !" ........ Nee maar ..... !!!
In elke samenlevingsvorm, hetzij vereniging, bedrijf, noem maar op zijn er mensen die zich door hun lifestyle laten opmerken. Zovele jaren terug was er een man op het werk, het was zelfs een bureauchef, die dagelijks met de fiets van De Klinge naar Berchem kwam gefietst. In korte broek, winter en zomer. Uiteraard eens op het bureau aangekomen trok ie wel iets passender aan. Velen doen dat nu ook op zo'n hypermoderne bike maar dat was niet aan deze brave man besteed. Een oerdegelijke mannenfiets met 3 versnellingen, zo zwaar als lood en kleurloos. Ik geloof nooit dat hij over een wagen beschikte. Als hij aanzette met die fiets was dat steeds op de zwaarste versnelling. Je dacht dan, man man .... zet toch die versnelling wat lager maar nee hoor. Moeizaam trok hij zich in gang op dat zwaar verzet zoals een stoomlocomotief. Eens op dreef met dat stalen monster stak hij kilometers ver horden andere fietsers voorbij. In korte broek, een ritueel dat zich elke dag herhaalde.
"Maar ik ken je !!!" Ben jij niet die man die ? Ja hoor, het was hem volledig ! Ik ben Roger vertrouwde hij me toe. Het ouder worden had hem niet ontzien. Hij zal nu rond de 70 zijn schat ik. Na zijn op pensioenstelling was hij als ontwikkelingswerker naar Chili getrokken. 12 jaar had hij daar verbleven. Hij was juist terug. Bij zijn pensioen was hij ook naar Santiago de Compostela gereisd. Met zijn fiets op 15 dagen en 150 km per dag ! Roger had het koud, hij kon moeilijk wennen terug hier in België. In Chili was het alle dagen rond de 30° vertelde hij me. Hij wenste me een mooie en inspirerende reis. Hij klauterde op zijn fiets, dezelfde fiets van weleer, en trok zich in gang. Ook zoals weleer. Nee, niet in korte broek meer, hij had het immers koud, maar toch nog steeds op dat zware verzet.
Bewonderswaardige man ! Chapeau Roger, je ontroerde me.
Morgen is het de grote dag voor mijn ex-collega. Marc vertrekt naar Compostela en ik zal hem uitwuiven. Zoiets zit wel een beetje in je hoofd. Ongewild denk je daar steeds opnieuw aan. Zijn zenuwen zullen nu wel opspelen vrees ik.
Vandaag naar Oostende gespoord en vanaf de oude vuurtoren zo over het strand en de golfbrekers over Bredene en De Haan tot Wenduine gestapt. Tot daar was dat een kleine 18 km. Vervolgens door het duinpad en rond de spuikom van Blankenberge tot aan het station. 24 km op de kop. Daar terug de trein op en naar huis. Zalige wandeling maar wel vrij vermoeiend op de stukken mul zand en duinen. Een stevige wind joeg het zeezand voor me uit over het kwasi verlaten strand. Geweldig schoon en een intense belevenis als je daar uren moederziel alleen over dat godverlaten strand jakkert met de wind die aan je lijf snokt en sleurt en je dan even later weer voortblaast naar je bestemming. Jammer dat je zoveel tijd verliest met dat sporen. Zoniet zou je me daar meer treffen. Euh niet vanwege dat naaktstrand in Bredene hoor. Vandaag was daar trouwens nog geen kat te bekennen.
Van deze dag heb ik erg genoten. Zeker onder die mooie blauwe hemel met die hoge wolkenslierten erin en een stralend zonnetje dat je eigen schaduw voor je uit strooit . Enkele kilometers landinwaarts zag je de dreigende donkergrijze regenwolken de hemel dichttrekken. Boven het strand was het echt stralend weer. Wow !
Jilleke heeft er met haar meteorologische klak naar gegooid en gebeuzeld. Dat mooie weer dat ze beloofde is in de kast blijven zitten met als gevolg dat het dagje uit aan de kust er gisteren niet in zat. Een vrij tintenloze dag gisteren die ik heb ingekleurd met een 25km staptoertje tussen St Amands en Dendermonde langs de scheldedijken. Erg mooie omgeving maar dat troosteloze weer verziekte wel een beetje de sfeer. Maar we proberen er de stemming in te houden en geven de ogen de kost om telkens wat nieuws te ontdekken. Zonder dat ik het wist zat ik vandaag in een open school. Een leerwandeling over de natuur. Turfstekers en de armenputten, fauna in de schorren, de koekoek die een duivelsvogel was, blauwborstjes, de dotterbloem die eigenlijk dooierbloem moest heten en giftig is. Bereklauw, fluitekruid, Robertskruid, kattestaarten ..... pffft no problem ik ken het nu. Verder leerde ik nog dat Vlaanderen haar aanlegsteigers in China laat bouwen. Ze werden betaald en vervolgens afgekeurd voor gebruik vanwege de kwaliteitsgebreken. Een heel leerrijke dag, dat alleszins, waarbij ik ineens besef dat ik de ganse bovenloop van onzen Stroom 'Scaldia' al heb afgetrippeld !
Ik wist niet dat er zoveel veerdiensten op de Schelde waren. Weert, Mariekerke, Sint Amands, Baasrode. Een eigenaardig voorvalleke op het veerbootje van Sint Amands valt er wel te melden. De schipper en zijn bootsmaatje zaten rustig een praatje te maken op het dek in afwachting van het vertrekuur. Ik had in de stuurhut al een papegaai zien zitten maar dat beestje zat er maar te zitten op zijne stok. Om 12 uur zou het bootje vertrekken en tot zover alles peis en vree op het schuitje. Enkele seconden voor 12 uur begint dat beest daar te lawijten tegen de sterren op. Wat nu zeg ? Wel, ik wist niet dat die papegaai het uur kon lezen want blijkbaar was dit het sein voor de schipper om zijn bootje te starten en over te varen. Ik denk dat dat beest het uur op de kerktoren in't oog houdt. Althans dat was de uitleg van de bootsmaat. Beesten zijn slim niet ?
Vanaf maandag gaan we het gewicht in de rugzak opvoeren. Zakjes, gevuld met keitjes, ga ik dan meesleuren. Op die manier gaan we oefenen. stilaan het gewicht opvoeren per kilo. We zien wel. Ik hoop dat het weer stilletjesaan gaat verbeteren. Zo'n grijze en donkere hemel is niet bevorderlijk voor een goeie moraal. Nog liever stappen bij -10° en helder weer dan onder zo'n vaalgrauw dak. Niet zagen Jan want wat gaan we, eens onderweg, allemaal tegenkomen. On verra bien non ?
Wat een hectisch weekend zeg. Plezant, ja dat wel maar van oefening is er niet veel in huis gekomen. 4 dagen windstil op mijn blog en er gaan nog enkele dagen volgen van inactiviteit. Dat afsluiten van mijn loopbaan begint meer op een meerdagenproject te lijken. Geeft niet hoor, nog een beetje genieten voor het definitieve adieu. Ik heb vandaag eens gesnorkeld op geschikt trekking-ondergoed. Dat eetbaar ondergoed dat ik eerder vermeldde, ik neem aan dat je niet al te ernstig hebt genomen . Lachen is immers erg gezond. Een ex-collega had me verteld dat er speciaal ondergoed bestaat, te kopen in de Adventure Store. Hij sprak van Long Johns geweven in speciale wol. Ondergoed, dat je meerdere dagen kan dragen. Eigenlijk ben ik niet zo erg geïnteresseerd in die eigenschap maar wel in het gegeven dat dit ondergoed zeer snel droogt en de transpiratie erg snel draineert naar de oppervlakte. Bij wol denk ik spontaan aan de wollen broeken bij den troep en kriebeltoestanden brrrr. Ik hoop dat dat niet het geval is. Ik neem maar 3 onderbroekskes, 3 lijfjes en 3 paar kousen mee. Ik ga nog op zoek naar een ecologisch afbreekbaar wasmiddel om dagelijks een plonswasje te doen. Ik heb zo in mijn achterhoofd de idee om telkenmale ik op een camping aankom om een douche te nemen met het ondergoed en kousen aan . Dat zijn 2 vliegen in 1 klap. Voor de kleding zelf beperk ik mij tot 1 short en 1 lange broek die je kan inkorten. 3 T-shirtjes zonder naden en 3 lichte fleezen die je in lagen kan dragen. Verder nog een lichte jas en een hoed. Daar blijft het bij. Less is more in dit geval. Misschien nog een heel heel lichte linnen lange broek voor eventueel stapwerk in hoog gras. Teken kunnen wel eens voor narigheid zorgen. En daar zitten we dan meteen bij het medische luik. Binnenkort wip ik even bij de apotheker binnen om wat raad. Een minimum aan medicatie kan je toch best voorzien. Ik dacht aan immodium, een pijnstiller, ontsmettingsmiddel, zalf voor zonnenbrand. Dat zijn zowat de zaken die me onmiddelijk te binnen schieten. De apothekeres zal me wel raad geven.
De partner van mijn dochter heeft me een fijn kadootje gedaan ! Een 'First Aid Kit Walker'. Een rood zeildoeken etuitje van ongeveer de grootte van een klein brood.
Er zit van alles in : Een boekje 'Blister Guide' voor de behandeling van blaren. Een Eerste Hulp boekje DRS Electrolyten oplossing voor vochtherstel bij uitdroging Een busje foot powder met menthol voor verkoeling voor de voeten Een tekenpincet Kamferspray ter voorkoming van blaren. Verstevigt de huid. Een heel arsenaal wondpleisters Een bloedlancet Een sporttape Steriele compressen Een hypothermisch deken Hygienische in alcohol gedrenkte doekjes Compeed voor de blaren Een politiefluitje. Antiseptische handgel
Ik was erg blij met deze attentie. Ik hoop maar één ding en dat is dat ik het zo weinig mogelijk zal nodig hebben. Verder neem ik nog een heel eenvoudige spierbalsem mee. Die heb ik gekregen van een Nederlandse maat. Erg verfrissend na een stevige wandeling. Bij het ziekenfonds heb ik mijn blauw vignet al gehaald. Verleden jaar ben ik gevallen in Ibiza en heb ik alles uit mijn eigen zak moeten voorschieten omdat ik dat blauw vignet niet had. Tot zelfs de ambulance, die wou niet vertrekken naar het hospitaal vooraleer ik 250 afdokte. Achteraf heeft het ziekenfonds wel de kosten terugbetaald maar ik ben niet zinnens om met honderden Euro's cash rond te lopen voor het geval dat .....
Vandaag heb ik een mooie toer gelopen. Ik ben gestart aan het veer Tielrode - Hamme. Leuke oversteekplaats. Je moet op een belletje drukken en dan gaat na een tijdje een lichtje branden waarna het poortje naar de gangway opendraait. Je zag de veerboot wel liggen maar een schipper viel er niet te bespeuren. Na het bellen wel . Ik denk dat hij een slaapje aan het doen was in zijn kajuit. 't Is hem gegund. Die veerman schatte ik wel minstens 75 jaar oud. Vriendelijke mens. Er was niet veel werk vertelde hij me. Tja, het weer is een belangrijke factor om wandelaars en fietsers naar de Scheldedijken te trekken. Ik zou dan, eens over de Durme in een 8-lus de veren Weert - Hamme en Mariekerke - Moerzeke aanlopen. Lap aan het eerste veer, Weert - Hamme, had ik het al vlaggen. Om het uur en het halfuur varen ze over. Die schipper zag ik al van kwart voor één aan zijn steiger liggen. Toen ik er aankwam, om 5 na één, zei hij dat hij niet meer mocht overvaren omdat men hem dan zou verraden. Verraden ????? Wat een uitleg zeg, niet te geloven ! Ik mocht aan boord blijven maar ik moest wel een halfuur wachten. Hij raadde me aan iets te gaan drinken in de café op de oever. Een percentje misschien ? Alleszins, ik trok het me niet aan en ben verder gestapt tot aan het veer in Moerzeke. Die 8 is dan maar een 0 geworden. Daar aangekomen lag dat veerbootje aan de overkant in Mariekerke. De schipper kwam onmiddelijk overgevaren om me op te pikken samen met François en Nicole een bejaard koppeltje met de fiets. Aimable mensen met wie ik ondertussen een babbeltje was begonnen. Ze wensten me een behouden reis. Vanwege het lage water was de gangway nogal steil tot aan de oever en ik heb Nicole hare velo maar naar boven geduwd. 't Menske had het aan haar hart gehad en ze was blij dat ze die inspanning bespaard bleef. Enkele kilometers verder, in Weert, ben ik ze nog eens tegengekomen. Ze zwierden op een terrasje. Het is aan dat terrasje dat ik mijn eerste zwaluwen heb gezien. De oeverzwaluw anno 2012 (riparia riparia ). Dan ben ik nog verder door gelopen tot in Bornem en daar de Temsebrug overgestoken om zo door te stappen naar Tielrode, mijn startpunt. Voila dat zat er op.
Mijn voornemen om aan de Noordzee te gaan stappen heb ik tot donderdag opgeborgen. 't Zal mooi weer worden zei Jilleke Peeters. Ik geloof dat mens
Als het zonneke niet schijnt zijn er nog altijd kleine dingetjes die je gelukkig maken. Seffens iets meer daarover. Gisteren is er van stappen niet veel in huis gekomen. Ben nog even mijn uitzet gaan aanvullen. De NGI kaart nr 127 die ik nog miste (Orléans - Blois) heb ik kunnen bemachtigen. 't Is compleet nu tot aan de Spaanse grens. Das ook al een geruststelling. Dan heb ik me nog een paar open trekking schoenen, in de volksmond sandalen, aangeschaft. Aan Annick heb ik eens gevraagd om ze te showen . Red Pumps met een fijn hieltje zijn weliswaar iets eleganter bij een dame maar ik wou mezelf ervan even gewissen dat dat schoeisel geen al te uitgesproken 'paterslook' had. 't Valt mee hoor ! Kwestie van onderweg eens af te kunnen wisselen met de bottienen.
Vandaag maar een heel klein stukje gestapt. Nog geen 10 km zelfs. Het stukje jaagpad kant Waasmunster aan de Durme richting Lokeren intrigeerde me. In zo'n geval kan je best eens op onderzoek gaan. 't Was een mooi stukje wandeling maar erg nat. Het ganse jaagpad was overwoekerd met weegbree en rabarberbladeren. Onderweg heb ik mijn broekspijpen moeten uitwringen. Een echte jungle maar geweldig mooi. Gewoon wandelen, niks bijzonders meegemaakt. Ik heb wel vastgesteld dat er horden naaktslakken fourageerden op wegen. Beetje opletten waar je stapte dus. In de vrije natuur zullen het wel heel nuttige dieren zijn !
't Weer was troosteloos. Dat zet een beetje een domper op je gemoed. Als je dan onverwacht plezierig nieuws krijgt dan zit je opeens weer in de wolken. Mijn oudste zoon zoekt me in september, ergens onderweg in Spanje, een goeiedag te komen zeggen met een vriendin. Niks vastgelegd of zo, gewoon daarstraks tussen pot en pint even vernoemd. Fantastisch ! In dezelfde lijn heeft een werkmakker waarmee ik af en toe eens ga toeren met de motor me toevertrouwd dat ik op mijn stapwerk in België elke dag begeleiding krijg van een maat-biker ! Weeral fantastisch ! Dan weer mijn maat die een kapel voor me ging bouwen. Ik heb dat al eerder vermeld in deze blog. Wel, hij heeft die kapel afgekocht met een tegenprestatie. De laatste 100 km van de camino zal hij met me meestappen. Dan weer m'n zus die me wil ophalen in Santiago en er haar verlof wil aan opofferen ...... En er zijn nog andere zaken, kleine prulletjes maar niet minder waardevol. Zulke dingen laten zelfs bij een stortvloed de zon volop schijnen.
Het weekend zal niet in het teken van Compostela staan. Morgen de scouts depanneren, 's avonds nog een kwis, zaterdag met de motor naar Durbuy en blijven slapen en zondagmorgen halsoverkop terug naar huis om tegen de middag frieten te kunnen bakken voor de opening van het vaarseizoen op de zeescouts. Maandag maken we weer plannen. Misschien eens best een strak schema opmaken. Ik gruwel bij het woord strak Tomorrow it's another day
Vandaag even geoefend met het op kaart lopen. Ik heb ondervonden dat je toch goed uit je doppen moet kijken. Voor je het weet wordt je misleid door de onnauwkeurige weergegeven topologie van straten en wegen. Klopt allemaal niet zoals het hoort. Ook straten die van naam zijn veranderd zorgen voor wat verwarring. Niettemin zijn kaarten toch het belangrijkste. GPS allemaal goed en wel maar je maakt jezelf zo afhankelijk hé. Batterijtjes plat en je weet zelfs nog niet meer welke kant je uit moet lopen.
Met de auto ben ik tot aan het industriepark west gereden. Ik had me een beetje misrekend. Ik dacht van daaruit nog een '12 km enkel' te lopen tot aan mijn eerste stop op mijn camino. Camping Groenpark op de grens Zele Berlare bleek nog 5 km verder te liggen dan verwacht. Dat maakte dat ik 2 uur later dan gepland thuis was en dus ook 10 km meer gestapt heb. Maar dat kon geen kwaad. een kleine 35 km non stop is een goeie oefening en het weer was prima. Ik heb weeral plaatsjes gezien waar ik het bestaan niet van vermoedde. Sint Anna Waasmunster, Sint Anna Hamme.
Ik ben tegelijkertijd eens binnengewipt aan het onthaal van die camping om te horen of ik moest reserveren voor mijn eerste stop. Een heel vriendelijke dame verzekerde me dat dat helemaal niet nodig was. Ik kan dus gerust vertrekken. Mijn eerste nacht kan ik al slapen. Dat was dus eventjes een voorproeverke. Er was weinig beweging te zien op straat. Enkel in Zele was er aan de Turkse theehuizen wat beweging te zien. Maar voor de rest was het allemaal erg stil.
Die Compostela-ganger op Man Bijt Hond moet op kijkend Vlaanderen toch indruk gemaakt hebben vermoed ik. Spontaan beginnen de mensen er over te vertellen. 't Genante is dat ik er zelf nauwelijks of niets van gezien heb. Die mevrouw aan het onthaal behandelde me met alle égards. Dat is dan toch bemoedigend niet ? 't Zal natuurlijk overal zo niet zijn maar ik verwacht geen problemen op campings. Met een stukske grond van hooguit 3m² om mijn tent te zetten ben ik al content. Een warm douchke en een klein beetje electriteit is al wat ik nodig heb.
Ik ben serieus aan het overwegen om zo'n walking trailer aan te schaffen. Tot aan de Spaanse grens overnacht ik toch op campings. De bagage met een rugzak is beperkt tot 15% van je lichaamsgewicht. Das dus 12 kg. Ik begin daar een beetje aan te twijfelen. Met zo'n walking trailer kan je tot 25 kg probleemloos meezeulen maar daar mag je dan weer de refugio's niet mee binnen. Die zou ik dan moeten opsturen naar huis en dan heb ik toch nog een rugzak nodig om de Camino Frances te lopen zoniet ben ik bijna verplicht de Camino del Norte te nemen. Ik ga de ganse boel eens wegen. Dat geeft een beetje meer zekerheid om een juiste keuze te maken.
't Schrijven vlot niet precies vandaag. Ik denk dat het komt door naar de slechte weersvoorspelling te luisteren. Dat zint me niet erg. 't Zou kunnen dat het al wat te laat wordt. Morgen misschien beter. Ik zou graag eens naar De Panne sporen en vandaar naar Knokke. 60 km kustlijn en dan in Knokke terug de trein op naar huis. 't Mag zelfs in 2 of 3 dagen. Beetje oefenen met het materiaal. Best nog een beetje wachten tot het weer wat stabieler is.
Voorbereiding : De eerste stappen als gepensioneerde :-)
Woeha, 't is er dan toch van gekomen. Ik ben terug in de wiggel. 't Moest nog doordringen maar die laatste werkweek heeft serieus doorgewogen op mijn stap-exploten. Ik heb nu wel een week niet gestapt maar enige schade aan de conditie heeft dat niet veroorzaakt. Wel is het buikspek (de skelle van de zeuge, ofte den beer) wat aangedikt vanwege de toch enigszins afwijkende eet en drinkroutines van de laatste dagen. Eventjes 4 kilo aangedikt zeg !!! Pffft ik trek het me niet aan, ik zal het er wel aflopen.
Met dit initiatief voor ogen, de kilokes eraf lopen dus, ben ik vandaag de dag gestart. Eerst wilde ik in Brakel (tussen Oudenaarde en Geraardsbergen) een toerke lopen in de Vlaamse Ardennen maar het werd te laat om nog te vertrekken. Dan ben ik maar naar Temse gereden en Scheldeafwaarts naar de Durmemonding gestapt. Zo verder door, voorbij het veer Tielrode-Hamme naar Waasmunster over Tielrode, Elversele en Sombeke. Mannen, die Durmevallei (is dat nu met 1 of 2 ll'en ? ) met de Durmerivier die daar rustig in meandert .... das prachtig zeg. Enkele weken geleden had ik van de Durme in Lokeren een fotoke getrokken. Ik vond, en ik niet alleen want een Nederlandse copain deelde mijn mening, dat de Durme eerder een veredeld beekje was. Mijn excuses aan mijn landgenoten die hun hart verpand hebben aan deze streek waarin het prachtige stileerwerk dat deze rivier aan de natuur heeft geleverd me onbekend was. Sorry !!! Tuurlijk, ik heb er fotokes van getrokken. Veel zelfs !
Op het jaagpad in Tielrode ben ik William, de buurvrouw haar broereman, tegengekomen. Ja zo heet dat hier in het Waasland, een broereman ! Dat ik een goeiedag moest doen aan zijn zus en schoonbroer ! Ik zal die brave man vereeuwigen met een fotootje op mijn blog. Op de terugweg van Waasmunster naar Temse, ditmaal langs de grote baan ergens in Sombeke denk ik , ben ik ons Isabelle tegengekomen. Een voormalig collega met haar 2 zoontjes. Knappe en pientere kereltjes. Ik liep er gewoon voorbij, niks gemerkt en niks gehoord vanwege dat radioke en dat koptelefoontje. Een ander collega (haha ook gepensionneerd) de 'Pol' met zijn echtgenote die er ook bij waren kon me nog net op tijd tot de orde roepen . Fijn dat ik die mensen ben tegengekomen. Wat is de wereld toch klein zeg.
Zo dan Temse binnengewandeld. Aan het gemeentehuis moest ik even een trio Turken of waren het Albanezen te hulp komen. Twee mannen en een vrouw die graag even met z'n gedrietjes op de foto wilden. Het gemeentehuis van Temse moest imperatief in zijn geheel mee op de kiek als decor. Ach ik heb die zielen een plezierke gedaan. Bijna kreeg ik nog ne kus voor bewezen diensten. Moslima's mogen nu ook op de foto ! Deo Volente zou den Bart zeggen maar voor onze muzelmaanse medemens klinkt Inch Allah een stukske gepaster.
Even vlug het optellingeske gemaakt, ik zit nu, op 7 km na, bijna aan de 1100 km stapwerk. Ik ben het nog altijd niet moe hoor. Even terzijde maar er staan 3 varkenshammetjes te pruttelen in de pot ...... mosterdsauzeke is ook klaar. Waarover maken mensen zich nu eigenlijk druk ? 't Is verdorie allemaal zo simpel toch ? Niet ? Allez, ik vind dat toch. Ik ga eens proeven
Jawel een dag waarop ik met plezier kan terugblikken. Ik twijfelde een beetje of ik mijn laatste werkdag wel kon kaderen in mijn voorbereiding voor mijn reis en hier op deze blog vermelden. Ongetwijfeld ! Ik kreeg de eer van m'n manager om als coach en voorspreker een laatste bijdrage te leveren in een meeting met onze technici. Deze bijdrage was zeer bescheiden maar vooral symbolisch voor me. Het agendapunt dat ik mocht brengen, ik besefte het niet onmiddelijk en misschien was het niet zo bedoeld, maar .... zou het geen doordenkertje kunnen geweest zijn ? Eénvoud en vriendelijkheid. Kom je daar niet het verst mee ? Ook op die lange weg naar Santiago ?
Bij deze gelegenheid heb ik mijn dank kunnen uitspreken voor de vriendschap die ik heb mogen ontvangen in al die jaren van die ontelbare medewerkers.
Nu het kader . Ik heb die dag ontelbare schouderklopjes en steunbetuigingen, gekregen voor mijn onderneming. Dit geeft je een hoop energie mee. Vooral mentale energie die ik moet opsparen voor wanneer ik vertrek. Via deze blog kan ik even een ventieltje (een soepappeke) opendraaien om de druk op peil te houden. We gaan nu een stukje taart aansnijden hé ? Good Luck Janneman .... 't heeft me diep geraakt !
Hoe gaan we het noemen ? Een onderhoudsbeurt ? Wel goed dan maar. Vandaag naar Linkeroever gestapt om te gaan sfeersnuiven van de Antwerp 10 miles. Ondanks het voddenweer was er een massale opkomst. 30.000 deelnemers stond er in de krant. Ik was net op tijd om de laatste anders-valide atleten met hun handcycles te zien voorbijrijden. 2 duimen omhoog, respect man ! De deelnemers aan de shortrun volgden. Ook een gigantische bres lopers en loopsters.
De ganse binnenstad had meer de looks van een mierennest. Zo'n bedrijvigheid rond een sportevenement brengt je meteen in de stemming . Ik bespaar je de beschrijving, de kranten staan er bol van.
Mijn allerlaatste 4 werkdagen staan aan de voordeur. De gedachte voelt ineens wat vreemd aan, dat wordt wennen maar tegelijkertijd kan ik daarna regelmaat in mijn trainingsschema aanbrengen en stilletjesaan met meer gewichten beginnen oefenen. Ik zeg wel 15 kg maar als ik zie wat een berg aan materiaal er nu al ligt ..... Seffens moet ik nog een trekhaak op mijne rug laten monteren en een karretje meesleuren. We zullen één dezer dagen eens inventariseren en wegen. 't Zal nodig zijn.
Yep, ik probeer terug opnieuw. Gisterenavond rond 23u ben ik thuisgekomen van de avondwandeling in Temse. Ik wilde dan hier nog wat letterkes neerpennen, heb ik ook gedaan, maar enkele keren een verkeerd knopke ingetoetst en ja ... alles pleite. 't Was nochthans weeral iets aparts. In de Aktivia - marching gids stond er een avondwandeling gepland hier achter de hoek in de Velle. Je kon inschrijven tot 20u. Dat was gewoonweg een treffer omdat ik overdag iets te regelen had op het scoutsterrein. Dus 19u45 bied ik me aan op de inschrijfbalie van het parochiaal centrum in Temse Velle voor een toerke van 20 km . Die brave mensen hun ogen spraken boekdelen. Welke kwiet begint nu nog te stappen bij zulk een hondenweer ? Ik denk dat ik de laatste was die zich inschreef maar soit, in't boekske stond tot 20u. Hun wachten op de één of andere onverlaat werd dus beloond.
Met goeie moed eraan begonnen maar 't was eigenlijk zielig. Ik heb er 16 gelopen want ik kon de bewegwijzering niet meer volgen vanwege de duisternis. Een paar mooie binnenwegeltjes ontdekt. In de Kruisstraat in Haasdonk kan je aan de afgebroken spoorweg naar de kazerne van de Westakkers een mooi stuk bos ontdekken. Je hoeft enkel maar eventjes de spoorweg te volgen richting kazerne. Dan nog een ander mooi stukje kan je vinden in de Stuurstraat. Daar is een dierenpension Bentofor. Loop je daar naartoe en zo linksaf naast de ingang over een boswegel .... tof.
We kunnen bezwaarlijk stellen dat het een ideaal stapweertje was. Mooi was het niet. Ik heb zelfs een stortbad van hagelstenen moeten incasseren. Ook slagregen en veel wind getrotseerd. Maar dat deed eigenlijk niets terzake. Ik heb er toch van genoten. Vooral de schoonheid waarmee zo'n strontweer zich etaleert intrigeert me. Magistrale wolkenformaties en opbollende donderkoppen die zich scherp aftekenen tegen een zachtoranje horizon. Een horizon van zachte pasteltinten die de ondergaande zon op het hemelzwerk heeft gekladderd. Loop daarbij dan in een straat of een wegel waar de nevelflarden je tot op kniehoogte omringen waardoor de grond onder je voeten onzichtbaar wordt. Als de nacht dan ondertussen is gevallen en je even naar de hemel kijkt terwijl je rustig je kilometers afmaalt, dan zie je die ontelbare heldere sterren boven het wolkendek. Een wolkendek dat slechts tot aan je knieën reikt. Prachtig, 't zijn momenten van verwondering. Ik heb er paar mooie foto's van gemaakt. Ik heb er vroeger nooit oog voor gehad. 't Waasland heeft zijn naam niet gestolen.
Bij een boterhammeke en een schuilbeurt voor de regen heb ik even m'n mails nagezien. Er zat een mailtje tussen van een echtpaar-dorpsgenoten dat me erg raakte. Het is fijn en ik ben hen erg dankbaar dat het voor hen iets betekent en dat ik op hun sympathie kan rekenen. Net zoals die reactie in het gastenboek van een voormalig collega. Het doet iets, dankjulliewel.
Vandaag ga ik niet meer stappen. Pffft 13 ton keitjes met de schop en de kruiwagen verzet ...... ik voel m'n armen bijna niet meer. De chauffeur met zijn kiezeltjes had me zuiver vrijdag. Hij had zijn hele vracht al uitgekieperd op 2 hopen en was daarna vlug repen gaan snijden
't Weer zit wat tegen en die koude douche indachtig van eergisteren ben ik een andere regenvest gaan kopen in het Amerikaantje. Ik heb ook vandaag mijn motorregenbroek meegenomen. Dat het ellendig is wanneer je natgeregend wordt vanwege de onaangepaste kledij is een les die ik niet vergeet. Af en toe een buitje gehad vandaag maar geen stortregen zoals dinsdag. Gelukkig maar
Vandaag heb ik het spoortraject St. Niklaas - Gent Dampoort gelopen. Een goeie 35 km in één stuk met een stop van een kwartiertje in Zeveneken voor een boterhammeke. Een paar fotokes getrokken onderweg waarvan er ééntje geheel in stijl met het troosteloze weer : In Gent aangekomen stond er in de vitrine van een begrafenisondernemer een houten frak (Antwerps voor doodskist) beschilderd met valentijnsmotiefjes. Heel trendy. Daar trek ik een fotootje van dacht ik. Zonder te merken trok ik m'n spiegelbeeld mee door de reflectie in de vitrine. Akelig fotoke was het resultaat. Ik was precies een geest die boven die kist zweefde. Deze foto heb ik niet ge-uploaded., ik was er zelf bang van.
Het is wel een stuk vermoeiender of eerder gezegd meer belastend voor je benen om op verharde weg te lopen. Ik word het een beetje gewaar. Dat waren 35 km waarvan 0 % Off Road om het even met de mountainbikersterminologie te verwoorden . Op mijn traject in Frankrijk zijn er enkele etappes van boven de 30 km. Ik ga dat eens uitpluizen of die ook overwegend over verharde weg lopen. Misschien een beetje aanpassen zodat het minder belastend wordt voor de benenmotor.
Zo langs een grote baan wandelen is een stuk minder interessant dan wanneer je al eens kan afwisselen met een landweg of een bos waar je door kan. Bij grijs en miezerig weer komt het aspect ééntonigheid wel vervaarlijk aan bod. Het voordeel van zo'n grote baan is dan weer dat er genoeg oppurtuniteiten zijn om je te bevoorraden zodat het risico verminderd om zonder eten op je dagbestemming te komen. Ach, que sera sera.
Onderweg in Belsele heb ik verdomme in een plas stortbeton getrapt. Ik denk dat er ene juist zijn betonmixer had leeggedraaid op straat. Ik dacht dat het wit zand was tot dat ik er bijna tot aan mijn enkels inzakte. Gelukkig heb ik de schade aan mijn wandelbottienen kunnen beperken omdat ik ze vanmorgen nog eens goed had ingevet. Morgen eens goed afborstelen en 't is weeral genezen. Ik hoop dat een vriendin van me dit niet leest .... ooit liep zij eens, tijdens een uitstap met vrienden, recht een vijver in die geheel bedekt was met eendekroes. Ook zij dacht dat het een groen geschilderd betonneke was .... . Ze droeg een witte jeans .
Morgen staat er in Temse Velle de 'Wase Avondwandeling' gepland. Dat is hier vlak achter de hoek. 7 - 14 of 20 km zijn er uitgestippeld en je kan je inschrijven tot 20u. Ik ga die eens meelopen. Misschien kom ik nog wegeltjes tegen die ik niet kende. Overdag kan ik niet oefenen want er ligt weeral een jobke in het vet op de scouts. Tussen 13 en 15u komen ze kiezel storten. Er werd me gevraagd om dat een beetje in't oog te houden want anders kunnen we 30 ton met het kruiwagentje gaan versassen.
Zo, ik heb even de fotootjes wat herschikt. Het werd een rommeltje. Veel te grote bestanden werden het, dus ik heb ze opgesplitst in wat meerdere kleine bestanden. 't Is een stuk gemakkelijker nu.
Gisteren werd er weinig getraind. Ik moest met mijne maat Billy iets regelen voor zijn nieuwe auto. Alles liep een beetje uit dus van stappen kwam er niet veel in huis. Gisteren heb ik dan maar mijn stopplaatsen op de NGI kaarten gemerkt. Kom ik toch 1 kaart tekort zeker. Kaart 127 met verdorie helemaal in't hoekje bovenaan Chateaudun. Een hele kaart voor 1 godvergeten dorpke. Dat is weeral 47 gram extra .
Vanmorgen was ik dus zinnens om de verloren uurtjes training goed te maken. Even nagekeken hoever het stappen was naar Lokeren, dat viel mee : 22 km. Daar zou ik de trein nemen naar Antwerpen en afstappen in Beveren. Van daar dan terug naar huis. Totaal een goeie 27 km. Fysiek ging het prima. Maar het weer ! Misschien eerst even naar het weerbericht luisteren hoe de wind waait. Jawadde zeg, van Haasdonk tot in Lokeren wind op kop. Mijn pet was enkele malen bijna gaan vliegen. Toch weeral veel gezien onderweg. In Belsele liep ik voorbij het Amerikaantje. Dat is een Amerikaans stockhuis in de ware zin van het woord. Interessant was er aan dat ze er ook outdoor materiaal verkochten. Misschien dat ik morgen eens met de auto een bezoekje breng. Op de parking stond er een echte tank uit WO II en daar heb ik een fotootje van getrokken.
Een beetje verder liep ik het grondgebied van Waasmunster binnen. Dat had ik nog niet tegengekomen op mijn stapronden. Het éne barretje na het andere. Ronkende namen .... het minirokje .... Chez Edith ..... Zou ik nu eindelijk eens het legendarische 'Floeren Gaatje' tegenkomen ? Nee hoor maar wel een etablissementje dat zich met de sprookjesachtige naam 'Roodkapje' kenbaar maakt aan de buitenwereld. Een fotootje van dit oord van buitenechtelijke zinnen siert mijn album. Alhoewel het nog volop dag was brandden de rode lampjes. Ik denk dat de klanten voornamelijk in het tuinkaboutermidden te situeren valt. Een beetje verder las ik op een bordje 'Nieuwe meisjes'. Ik vroeg me af wat er met de oude was gebeurd ! De vuilbakken waren al weggehaald dus ik tast in het duister. Nu er volop inspanningen worden gevraagd van het bedrijfsleven om mensen langer aan het werk te houden vind ik dit helemaal niet kunnen. Zoiets vraagt om sancties. Genoeg hierover.
In Lokeren de trein naar Beveren genomen en daar aangekomen was het volop aan het regenen. Frank Deboosere sprak daarstraks op het weerbericht over een wolkendek met buien dat zich met een 'Sierlijke Krul' van West naar Oost verplaatste. Zo sierlijk vond ik die krul niet want ik was doorweekt op die 5 km stappen van Beveren tot bij mij thuis. Daar moet ik iets op vinden. Best voorzorgen nemen en plastiek tasjes voorzien voor GSM en fototoestel en radioke. Nu, het is en blijft moeilijk om zich tegen regen adekwaat te beschermen maar vandaag heb ik een goeie les geleerd.
Morgen zou ik graag naar Gent sporen vanuit Sint Niklaas en vandaar te voet terugkomen. Ze spreken van droog weer. Ik zal wel zien. Het gaat erg goed dat stappen en ondertussen heb ik geleerd dat op tijd eens de spieren strekken erg veel helpt. Dat oefenen legt dus geen windeieren. Ik heb vandaag een mooie afstand gelopen en zou zo terug kunnen beginnen maar ik ben hier aan een whiskeytje aan het nippen en ik denk dat ik deze activiteit beter niet onderbreek. Tot ne volgende
Vandaag was het dus opnieuw de moment om in de startblokken te staan. In Denderbelle stond er een Aktivia wandeling gepland dus ik ben er even naartoe gereden. Een valse start gebeurt al eens op de tartanpiste. Dit viel mij vandaag ook te beurt. Mooi op tijd doorgereden naar Denderbelle, rugzakske uit de koffer genomen, de wandelbottinnen, de schoofzak .... Wat bleek ? Ik had met mijn prutogen verdorie mijn motorbottinnen meegescharreld. Terug naar huis dus voor het goede gerief. Dit kleine intermezzo strooide nog niet al te veel roet in het eten. De wandelclub "De Denderklokjes" had een mooie luswandeling uitgestippeld langs de boorden van de Dender tot in het centrum van Dendermonde en dan verder over de vestingen van de Brusselse forten. De les in gedachten van de vorige wandeling in Spierle Helkijn zouden ze me deze keer niet hebben liggen met hun stempels en hun stapkaart. Ik laat ze gewoon niet stempelen. Ik heb dat eens in het oog gehouden die mannen van de wandelclub. Die hebben die stempels nodig om hun club-stempelboekje te stofferen. Dan kunnen ze tegen elkaar opstoefen . Of het is misschien handig om hun tijdsgebruik te rechtvaardigen bij hun vrouw . Ik vind het nogal flauw dat je als grote mens een boekske moet hebben waarin je prestaties nog moeten genoteerd worden. Maar ja, dat zal deel zijn van het plezier waarschijnlijk. Misschien flauw van mij dat ik deze opmerking maak. Ik heb zo een 25 km gestapt vandaag. Iets meer dan voorzien maar ik was verkeerd gelopen. Ik stond ineens in Wieze nadat ik de Dender was gevolgd dus ik denk dat ik ergens een wegwijzertje ben voorbijgelopen. Soit, ik moest toch geen stempels hebben. Al een hele tijd ben ik een deuntje aan het zoeken waarmee je vlot kan stappen. Zo een muziekske dat met de maat mooi aansluit op je stapritme. Hewel, vandaag heb ik het ideale nummer gehoord ! Living Doll van Sir Cliff Richard & the Young Ones. Misschien dat ik eens moet experimenteren met Duitse Marsmuziek . Benieuwd wat de dag morgen brengt ?
Sinds vorige week woensdag heb ik de bottinnen niet maar aan gehad. Beetje schilderwerk gedaan, paasbrunch eiste in het weekend ook al wat tijd op en deze week werd ik gevraagd om op het zeilkamp te komen koken. Van stappen is er dus niet veel van in huis gekomen. Maar zo even een sabbat inlassen kan beslist geen kwaad. Morgen beginnen we weer met goeie moed. In Denderbelle wordt er morgen een wandeling georganiseerd. Ik ga er eens naartoe. Er worden pakketten Vicaris-bier verloot en de één of de andere peperkoekenfabrikant deelt er zijn peperkoek uit.
Voila, gisteren en vanmorgen er vroeg aan begonnen. Gisteren 17 en vandaag 18 kilometerkes getraind. Ben ook nog bezig de keuken op te knappen tegen dat ik vertrek dus echt lange toerkes kan ik voorlopig niet lopen. Gisteren was het een kleurloos wandelingeske tussen Temse en Bazel. Vandaag was er meer te zien. In de Wilgenstraat stak er een dikke madam met hare fiets in de beek. Gelukkig stond er maar een beetje water in de beek en had ze zich niet bezeerd. Ze was er nogal recht ingereden en niet van haar fiets gevallen. Met de hulp van een andere fietser was het met wat sleurwerk vlug opgelost. Die madam werd veilig en wel op het droge getakeld. Dan eerder in de morgen had ik het met een hongerige dwerggeit aan de stok. Dat beestje kwam zo dicht bij de draad om een fotoke vragen. Als ex-supporter van Sesamstraat kan je de neerhofdieren dit niet weigeren natuurlijk. Fototoestel in aanslag en tegen dat ik klaar was zat mevrouw de geit lekker aan de draad van mijn oortelefoontjes te knabbelen. Vuilbak op ! Een verslag van dit ongebreideld vandalisme wordt naar de fabeltjeskrant gestuurd. Prachtige kleuren overal van de bomen en struiken. De lente laat zich niet meer wegdrummen. Echt het stappen wordt nog een stukske plezanter. Nog vergeten : Onderweg op de afrit Haasdonk heb ik nog een echt Afrikaanse Manneke Pis gevonden. Ik heb er een fotoke van getrokken . Tot morgen.
. Sint Jacobus is een man van zijn woord.
