Wat is harmonie Windekind ? Dat is hetzelfde als geluk. Het is dat, waarnaar alles streeft. Ook de menschen. Doch zij doen als jongens die een vlinder willen vangen. Zij jagen haar juist weg door hun domme pogingen. Uit : "De Kleine Johannes" - Frederik van Eeden (Nederlands Dichter 1860°-1932†)
23-04-2012
Voorbereiding : Een kalme zondag
Hoe gaan we het noemen ? Een onderhoudsbeurt ? Wel goed dan maar. Vandaag naar Linkeroever gestapt om te gaan sfeersnuiven van de Antwerp 10 miles. Ondanks het voddenweer was er een massale opkomst. 30.000 deelnemers stond er in de krant. Ik was net op tijd om de laatste anders-valide atleten met hun handcycles te zien voorbijrijden. 2 duimen omhoog, respect man ! De deelnemers aan de shortrun volgden. Ook een gigantische bres lopers en loopsters.
De ganse binnenstad had meer de looks van een mierennest. Zo'n bedrijvigheid rond een sportevenement brengt je meteen in de stemming . Ik bespaar je de beschrijving, de kranten staan er bol van.
Mijn allerlaatste 4 werkdagen staan aan de voordeur. De gedachte voelt ineens wat vreemd aan, dat wordt wennen maar tegelijkertijd kan ik daarna regelmaat in mijn trainingsschema aanbrengen en stilletjesaan met meer gewichten beginnen oefenen. Ik zeg wel 15 kg maar als ik zie wat een berg aan materiaal er nu al ligt ..... Seffens moet ik nog een trekhaak op mijne rug laten monteren en een karretje meesleuren. We zullen één dezer dagen eens inventariseren en wegen. 't Zal nodig zijn.
Yep, ik probeer terug opnieuw. Gisterenavond rond 23u ben ik thuisgekomen van de avondwandeling in Temse. Ik wilde dan hier nog wat letterkes neerpennen, heb ik ook gedaan, maar enkele keren een verkeerd knopke ingetoetst en ja ... alles pleite. 't Was nochthans weeral iets aparts. In de Aktivia - marching gids stond er een avondwandeling gepland hier achter de hoek in de Velle. Je kon inschrijven tot 20u. Dat was gewoonweg een treffer omdat ik overdag iets te regelen had op het scoutsterrein. Dus 19u45 bied ik me aan op de inschrijfbalie van het parochiaal centrum in Temse Velle voor een toerke van 20 km . Die brave mensen hun ogen spraken boekdelen. Welke kwiet begint nu nog te stappen bij zulk een hondenweer ? Ik denk dat ik de laatste was die zich inschreef maar soit, in't boekske stond tot 20u. Hun wachten op de één of andere onverlaat werd dus beloond.
Met goeie moed eraan begonnen maar 't was eigenlijk zielig. Ik heb er 16 gelopen want ik kon de bewegwijzering niet meer volgen vanwege de duisternis. Een paar mooie binnenwegeltjes ontdekt. In de Kruisstraat in Haasdonk kan je aan de afgebroken spoorweg naar de kazerne van de Westakkers een mooi stuk bos ontdekken. Je hoeft enkel maar eventjes de spoorweg te volgen richting kazerne. Dan nog een ander mooi stukje kan je vinden in de Stuurstraat. Daar is een dierenpension Bentofor. Loop je daar naartoe en zo linksaf naast de ingang over een boswegel .... tof.
We kunnen bezwaarlijk stellen dat het een ideaal stapweertje was. Mooi was het niet. Ik heb zelfs een stortbad van hagelstenen moeten incasseren. Ook slagregen en veel wind getrotseerd. Maar dat deed eigenlijk niets terzake. Ik heb er toch van genoten. Vooral de schoonheid waarmee zo'n strontweer zich etaleert intrigeert me. Magistrale wolkenformaties en opbollende donderkoppen die zich scherp aftekenen tegen een zachtoranje horizon. Een horizon van zachte pasteltinten die de ondergaande zon op het hemelzwerk heeft gekladderd. Loop daarbij dan in een straat of een wegel waar de nevelflarden je tot op kniehoogte omringen waardoor de grond onder je voeten onzichtbaar wordt. Als de nacht dan ondertussen is gevallen en je even naar de hemel kijkt terwijl je rustig je kilometers afmaalt, dan zie je die ontelbare heldere sterren boven het wolkendek. Een wolkendek dat slechts tot aan je knieën reikt. Prachtig, 't zijn momenten van verwondering. Ik heb er paar mooie foto's van gemaakt. Ik heb er vroeger nooit oog voor gehad. 't Waasland heeft zijn naam niet gestolen.
Bij een boterhammeke en een schuilbeurt voor de regen heb ik even m'n mails nagezien. Er zat een mailtje tussen van een echtpaar-dorpsgenoten dat me erg raakte. Het is fijn en ik ben hen erg dankbaar dat het voor hen iets betekent en dat ik op hun sympathie kan rekenen. Net zoals die reactie in het gastenboek van een voormalig collega. Het doet iets, dankjulliewel.
Vandaag ga ik niet meer stappen. Pffft 13 ton keitjes met de schop en de kruiwagen verzet ...... ik voel m'n armen bijna niet meer. De chauffeur met zijn kiezeltjes had me zuiver vrijdag. Hij had zijn hele vracht al uitgekieperd op 2 hopen en was daarna vlug repen gaan snijden
't Weer zit wat tegen en die koude douche indachtig van eergisteren ben ik een andere regenvest gaan kopen in het Amerikaantje. Ik heb ook vandaag mijn motorregenbroek meegenomen. Dat het ellendig is wanneer je natgeregend wordt vanwege de onaangepaste kledij is een les die ik niet vergeet. Af en toe een buitje gehad vandaag maar geen stortregen zoals dinsdag. Gelukkig maar
Vandaag heb ik het spoortraject St. Niklaas - Gent Dampoort gelopen. Een goeie 35 km in één stuk met een stop van een kwartiertje in Zeveneken voor een boterhammeke. Een paar fotokes getrokken onderweg waarvan er ééntje geheel in stijl met het troosteloze weer : In Gent aangekomen stond er in de vitrine van een begrafenisondernemer een houten frak (Antwerps voor doodskist) beschilderd met valentijnsmotiefjes. Heel trendy. Daar trek ik een fotootje van dacht ik. Zonder te merken trok ik m'n spiegelbeeld mee door de reflectie in de vitrine. Akelig fotoke was het resultaat. Ik was precies een geest die boven die kist zweefde. Deze foto heb ik niet ge-uploaded., ik was er zelf bang van.
Het is wel een stuk vermoeiender of eerder gezegd meer belastend voor je benen om op verharde weg te lopen. Ik word het een beetje gewaar. Dat waren 35 km waarvan 0 % Off Road om het even met de mountainbikersterminologie te verwoorden . Op mijn traject in Frankrijk zijn er enkele etappes van boven de 30 km. Ik ga dat eens uitpluizen of die ook overwegend over verharde weg lopen. Misschien een beetje aanpassen zodat het minder belastend wordt voor de benenmotor.
Zo langs een grote baan wandelen is een stuk minder interessant dan wanneer je al eens kan afwisselen met een landweg of een bos waar je door kan. Bij grijs en miezerig weer komt het aspect ééntonigheid wel vervaarlijk aan bod. Het voordeel van zo'n grote baan is dan weer dat er genoeg oppurtuniteiten zijn om je te bevoorraden zodat het risico verminderd om zonder eten op je dagbestemming te komen. Ach, que sera sera.
Onderweg in Belsele heb ik verdomme in een plas stortbeton getrapt. Ik denk dat er ene juist zijn betonmixer had leeggedraaid op straat. Ik dacht dat het wit zand was tot dat ik er bijna tot aan mijn enkels inzakte. Gelukkig heb ik de schade aan mijn wandelbottienen kunnen beperken omdat ik ze vanmorgen nog eens goed had ingevet. Morgen eens goed afborstelen en 't is weeral genezen. Ik hoop dat een vriendin van me dit niet leest .... ooit liep zij eens, tijdens een uitstap met vrienden, recht een vijver in die geheel bedekt was met eendekroes. Ook zij dacht dat het een groen geschilderd betonneke was .... . Ze droeg een witte jeans .
Morgen staat er in Temse Velle de 'Wase Avondwandeling' gepland. Dat is hier vlak achter de hoek. 7 - 14 of 20 km zijn er uitgestippeld en je kan je inschrijven tot 20u. Ik ga die eens meelopen. Misschien kom ik nog wegeltjes tegen die ik niet kende. Overdag kan ik niet oefenen want er ligt weeral een jobke in het vet op de scouts. Tussen 13 en 15u komen ze kiezel storten. Er werd me gevraagd om dat een beetje in't oog te houden want anders kunnen we 30 ton met het kruiwagentje gaan versassen.
Zo, ik heb even de fotootjes wat herschikt. Het werd een rommeltje. Veel te grote bestanden werden het, dus ik heb ze opgesplitst in wat meerdere kleine bestanden. 't Is een stuk gemakkelijker nu.
Gisteren werd er weinig getraind. Ik moest met mijne maat Billy iets regelen voor zijn nieuwe auto. Alles liep een beetje uit dus van stappen kwam er niet veel in huis. Gisteren heb ik dan maar mijn stopplaatsen op de NGI kaarten gemerkt. Kom ik toch 1 kaart tekort zeker. Kaart 127 met verdorie helemaal in't hoekje bovenaan Chateaudun. Een hele kaart voor 1 godvergeten dorpke. Dat is weeral 47 gram extra .
Vanmorgen was ik dus zinnens om de verloren uurtjes training goed te maken. Even nagekeken hoever het stappen was naar Lokeren, dat viel mee : 22 km. Daar zou ik de trein nemen naar Antwerpen en afstappen in Beveren. Van daar dan terug naar huis. Totaal een goeie 27 km. Fysiek ging het prima. Maar het weer ! Misschien eerst even naar het weerbericht luisteren hoe de wind waait. Jawadde zeg, van Haasdonk tot in Lokeren wind op kop. Mijn pet was enkele malen bijna gaan vliegen. Toch weeral veel gezien onderweg. In Belsele liep ik voorbij het Amerikaantje. Dat is een Amerikaans stockhuis in de ware zin van het woord. Interessant was er aan dat ze er ook outdoor materiaal verkochten. Misschien dat ik morgen eens met de auto een bezoekje breng. Op de parking stond er een echte tank uit WO II en daar heb ik een fotootje van getrokken.
Een beetje verder liep ik het grondgebied van Waasmunster binnen. Dat had ik nog niet tegengekomen op mijn stapronden. Het éne barretje na het andere. Ronkende namen .... het minirokje .... Chez Edith ..... Zou ik nu eindelijk eens het legendarische 'Floeren Gaatje' tegenkomen ? Nee hoor maar wel een etablissementje dat zich met de sprookjesachtige naam 'Roodkapje' kenbaar maakt aan de buitenwereld. Een fotootje van dit oord van buitenechtelijke zinnen siert mijn album. Alhoewel het nog volop dag was brandden de rode lampjes. Ik denk dat de klanten voornamelijk in het tuinkaboutermidden te situeren valt. Een beetje verder las ik op een bordje 'Nieuwe meisjes'. Ik vroeg me af wat er met de oude was gebeurd ! De vuilbakken waren al weggehaald dus ik tast in het duister. Nu er volop inspanningen worden gevraagd van het bedrijfsleven om mensen langer aan het werk te houden vind ik dit helemaal niet kunnen. Zoiets vraagt om sancties. Genoeg hierover.
In Lokeren de trein naar Beveren genomen en daar aangekomen was het volop aan het regenen. Frank Deboosere sprak daarstraks op het weerbericht over een wolkendek met buien dat zich met een 'Sierlijke Krul' van West naar Oost verplaatste. Zo sierlijk vond ik die krul niet want ik was doorweekt op die 5 km stappen van Beveren tot bij mij thuis. Daar moet ik iets op vinden. Best voorzorgen nemen en plastiek tasjes voorzien voor GSM en fototoestel en radioke. Nu, het is en blijft moeilijk om zich tegen regen adekwaat te beschermen maar vandaag heb ik een goeie les geleerd.
Morgen zou ik graag naar Gent sporen vanuit Sint Niklaas en vandaar te voet terugkomen. Ze spreken van droog weer. Ik zal wel zien. Het gaat erg goed dat stappen en ondertussen heb ik geleerd dat op tijd eens de spieren strekken erg veel helpt. Dat oefenen legt dus geen windeieren. Ik heb vandaag een mooie afstand gelopen en zou zo terug kunnen beginnen maar ik ben hier aan een whiskeytje aan het nippen en ik denk dat ik deze activiteit beter niet onderbreek. Tot ne volgende
Vandaag was het dus opnieuw de moment om in de startblokken te staan. In Denderbelle stond er een Aktivia wandeling gepland dus ik ben er even naartoe gereden. Een valse start gebeurt al eens op de tartanpiste. Dit viel mij vandaag ook te beurt. Mooi op tijd doorgereden naar Denderbelle, rugzakske uit de koffer genomen, de wandelbottinnen, de schoofzak .... Wat bleek ? Ik had met mijn prutogen verdorie mijn motorbottinnen meegescharreld. Terug naar huis dus voor het goede gerief. Dit kleine intermezzo strooide nog niet al te veel roet in het eten. De wandelclub "De Denderklokjes" had een mooie luswandeling uitgestippeld langs de boorden van de Dender tot in het centrum van Dendermonde en dan verder over de vestingen van de Brusselse forten. De les in gedachten van de vorige wandeling in Spierle Helkijn zouden ze me deze keer niet hebben liggen met hun stempels en hun stapkaart. Ik laat ze gewoon niet stempelen. Ik heb dat eens in het oog gehouden die mannen van de wandelclub. Die hebben die stempels nodig om hun club-stempelboekje te stofferen. Dan kunnen ze tegen elkaar opstoefen . Of het is misschien handig om hun tijdsgebruik te rechtvaardigen bij hun vrouw . Ik vind het nogal flauw dat je als grote mens een boekske moet hebben waarin je prestaties nog moeten genoteerd worden. Maar ja, dat zal deel zijn van het plezier waarschijnlijk. Misschien flauw van mij dat ik deze opmerking maak. Ik heb zo een 25 km gestapt vandaag. Iets meer dan voorzien maar ik was verkeerd gelopen. Ik stond ineens in Wieze nadat ik de Dender was gevolgd dus ik denk dat ik ergens een wegwijzertje ben voorbijgelopen. Soit, ik moest toch geen stempels hebben. Al een hele tijd ben ik een deuntje aan het zoeken waarmee je vlot kan stappen. Zo een muziekske dat met de maat mooi aansluit op je stapritme. Hewel, vandaag heb ik het ideale nummer gehoord ! Living Doll van Sir Cliff Richard & the Young Ones. Misschien dat ik eens moet experimenteren met Duitse Marsmuziek . Benieuwd wat de dag morgen brengt ?
Sinds vorige week woensdag heb ik de bottinnen niet maar aan gehad. Beetje schilderwerk gedaan, paasbrunch eiste in het weekend ook al wat tijd op en deze week werd ik gevraagd om op het zeilkamp te komen koken. Van stappen is er dus niet veel van in huis gekomen. Maar zo even een sabbat inlassen kan beslist geen kwaad. Morgen beginnen we weer met goeie moed. In Denderbelle wordt er morgen een wandeling georganiseerd. Ik ga er eens naartoe. Er worden pakketten Vicaris-bier verloot en de één of de andere peperkoekenfabrikant deelt er zijn peperkoek uit.
Voila, gisteren en vanmorgen er vroeg aan begonnen. Gisteren 17 en vandaag 18 kilometerkes getraind. Ben ook nog bezig de keuken op te knappen tegen dat ik vertrek dus echt lange toerkes kan ik voorlopig niet lopen. Gisteren was het een kleurloos wandelingeske tussen Temse en Bazel. Vandaag was er meer te zien. In de Wilgenstraat stak er een dikke madam met hare fiets in de beek. Gelukkig stond er maar een beetje water in de beek en had ze zich niet bezeerd. Ze was er nogal recht ingereden en niet van haar fiets gevallen. Met de hulp van een andere fietser was het met wat sleurwerk vlug opgelost. Die madam werd veilig en wel op het droge getakeld. Dan eerder in de morgen had ik het met een hongerige dwerggeit aan de stok. Dat beestje kwam zo dicht bij de draad om een fotoke vragen. Als ex-supporter van Sesamstraat kan je de neerhofdieren dit niet weigeren natuurlijk. Fototoestel in aanslag en tegen dat ik klaar was zat mevrouw de geit lekker aan de draad van mijn oortelefoontjes te knabbelen. Vuilbak op ! Een verslag van dit ongebreideld vandalisme wordt naar de fabeltjeskrant gestuurd. Prachtige kleuren overal van de bomen en struiken. De lente laat zich niet meer wegdrummen. Echt het stappen wordt nog een stukske plezanter. Nog vergeten : Onderweg op de afrit Haasdonk heb ik nog een echt Afrikaanse Manneke Pis gevonden. Ik heb er een fotoke van getrokken . Tot morgen.
Deze week was er niks speciaals te beleven. Een gewone
werkweek en op vrijdag en zaterdag na ben ik elke dag deels te voet naar mn werk gegaan. Ik zit op 900 km nu. t
Is al een heel eindje.
Gisteravond heb ik de cafébaas van Pier Tip eens gepolst of
ik vanuit zijn café kan vertrekken. Er zijn mensen die me willen uitwuiven.
Geen probleem zei dienen beste man. Nu we zien wel. Voorlopig is daar nu nog
niet echt behoefte aan.
Deze week heb ik veel bemoedigende post ontvangen vanuit
verschillende hoeken. Dat is pas fijn ! Vandaag zondag doen we het kalm aan. Ik
heb vanmorgen mijn geloofsbrief en stempelboekje aangevraagd. Dat is dus ook al in orde. Ik heb mijn
pelgrimsstaf in gereedheid gebracht. Een beetje demping aangebracht op de
ijzeren pin onderaan en een koorden greep aangebracht. Bangelijk !
Morgen stap ik naar de verzekeringsmaatschappij om mijn
reispolis uit te breiden. Het blijkt nu dat je polis ongeldig is als je langer
dan 3 maanden in het buitenland zit. Je moet aan alles denken .
Morgen beginnen we met nieuwe stapavonturen. Ik kijk er al
naar uit.
Van paaseieren inpakken ben ik gespaard gebleven. In de plaats daarvan een toerke gestapt op't Sint Anneke alias de Linker Schelde-oever. Drie uurkes gestapt. Van ons kantientje tot aan de Union Carbide, gewoon de scheldedijk gevolgd en passant La Plage. Dat op zich was al een goeie 8 kilometer. Ik dacht aan het einde van dit traject op de express Antwerpen - Knokke te belanden maar dat was noppes. De Blokkersdijk met het broedgebied voor oa de bergeend is goed afgesloten. Ik vraag me af wat een bergeend op 't Sint Anneke komt zoeken maar allez. Zelfs binnendoor, wat eigenlijk niet mocht, draaide op niets uit. Terugkeren op je stappen was dus de boodschap wat me een 2 à 3 km geklooi opleverde tussen 'verboden toegangen' , ' pinnekesdraad' , en 'bareeltjes'. De onverwachtte grachten op je weg maakten, de omwegen ten spijt, het geheel pas echt spannend. Al bij al goed gedaan door de natuurbeschermers. Zonder al die hindernissen zou het geheel weer een echt zooitje worden. Dan heb ik nog een stukje gelopen op het stuk Blancefloerlaan waar honden vrij mogen lopen. Een grote vlakte waar een hoop mensen hun viervoeter even de vrijheid gunnen zonder leiband. Terug op het startpunt aangekomen was ik blij dat alle paaseieren ingepakt waren. Morgen is het frieten met stoofvlees - dag. Jurgen onze maat was al present om de 'performances' te testen van de frietbak-installatie. Het eiste nog een beetje know how. Morgen zullen de skills op niveau zijn. Ik ga coachen op het 'friet' gegeven. Het stoofvlees was al klaar en na een korte evaluatie, eerst gebaseerd op geur, daarna de présence in de pot en at least op smaak kon er niet anders geconcludeerd worden dan dat er morgen een culinaire topprestatie zal worden neergepoot. . Plezanten dag en ondertusen staat er al meer dan 800 kilometer op de kilometrik. Ne vogel zou al voor de poorten van Bordeaux zitten
Weeral een uitgelezen daggeske vandaag om wat rond te trekken maar ik wou eens iets speciaals doen. Voorlopig ben ik een beetje uitgekeken op het rondjes draaien in het Waasland. Eens iets anders proberen is dan de beste oplossing. Dan maar in de marching.be-gids gekeken en wat bleek ? De één of andere wandelclub uit de Vlaanders organiseerde een tochtje. Ben er eens gaan kijken. Jongens lief ! Nog nooit van gehoord : Spiere-Helkijn in West-Vlaanderen. Rustig spel ginder en schoon. Lag vlak aan de Franse grens en nog meer bepaald op het plaatsje waar ik, eens onderweg, de grens met Frankrijk zal oversteken. Ik denk zelfs dat ik al een klein stukje gelopen heb van het traject Kluisbergen - Wattrelos. Ineens geprobeerd er een goeie zender te zoeken ! Met Radio Virgin région Picardie zal ik me niet vervelen. Den Joe FM van la Douce France.
Nu was het wel allemaal nieuw voor mij zo'n georganiseerd wandeltochtje maar het viel best mee. Je moest maar de pijltjes volgen en ja, soms bekroop je wel eens het gevoel dat je een pionneke waart in een spelleke ganzenbord. Kiezen kon je uit 6,12,18,20 en 24 km. Ik ben voor de 24 gegaan maar door een misverstand ben ik op 20km op een verkeerde post gaan afstempelen en't liedje was uit want mijn West-Vlaamse Landgenoot verstond geen Antwerps en dacht dat ik mijn toer had uitgelopen. Hij had mijn stempelkaart al in de ton gestoken van de degenen die gedaan hadden. Oesche, joen koarte is ol kwit. "Koet Vloms lik widder", zal hij zeker wel gedacht hebben . Schluss, gedaan met stappen voor vandaag !
De eerste 6 km heb ik samen gelopen met iemand van de wandelclub. Ja dat tempo ligt behoorlijk hoog en ik denk dat ik een goede keus heb gemaakt om alleen op stap te gaan. 't Was een aangename kerel en ik kon hem best volgen, ook op taalniveau , maar het brengt je gewoon uit je ritme. Dat is één en ten tweede vraag ik me af wat je in godsnaam gedurende meer dan 3 maanden aan elkaar moet vertellen als je in gezelschap loopt. Niets voor mij dus. Enkel maar met mezelf rekening houden is de boodschap. 't Klinkt egoïstisch maar 't is de beste keus. Althans voor mij.
Zoveel kakmadammen er gisteren op de Meir liepen, zoveel paardedrollen en koeievlaaien lagen er in de wegeltjes van dat Spiere-Helkijn. Een heel landelijk dorpke verdoken in een prachtige natuur. De koeien liepen al volop in de weide. De reuk was eveneens niet uit de lucht. Alle boeren lieten hun stallen verluchten waardoor de lucht vol met vliegen zat.
Ik heb ook een tijdje samen gelopen met een koppel en een hond. Hooguit een kwartierke. Ik had die mensen eventjes geholpen op de sluisdeur van het Spierekanaal met hun buggy. Kan je het geloven ? Die buggy was voor dat beestje ! Eerst dacht ik nog dat dat beestje een paar pootjes mankeerde of zo want met dat lange haar kon je dat niet zien. Niks van aan, gewoon ne verwende hond. Die kon goed genoeg lopen. Ik had al rap spijt dat ik hen had geholpen. Zo'n neuters (West Vlaams voor pezewevers) zeg ! Gi goat nor Compostela ? Volgt daar een hele uitleg over een madam die haar heup kapot had gelopen naar Compostela en dan nog een story over een gast die ook daar naartoe was geweest en zijn voeten naar de knoppen had gedaan. Ik vroeg aan dat koppel .... en is't nog goed gekomen met die zijn voeten ? 'Nent', zei die gast. Ik wist genoeg, salut maat, 't is wel geweest nu !
't Zonneke was volop van de partij en dat geeft sowieso een feestelijk tintje aan de dag. Ik heb dus weeral een paar mooie fotootjes gemaakt. Ook van de Schelde. Ze is daar maar amper een meter of 20 breed, schat ik . De Schelde is tegelijk ook de taalgrens. Links Wallonië, rechts Vlaanderen of omgekeerd. Dit naargelang je ogen van voor of van achter in je kop zitten. Wat is het triest om vast te stellen dat aan de Vlaamse kant alle beken en grachten netjes gesaneerd zijn en er kwasi proper water doorloopt. In Wallonië daarentegen zijn het vieze smurriebeken die hun vuiligheid lozen in de Schelde. 't Is een schande. Maar iets verderop in Frankrijk is het naar het schijnt niet beter gesteld. Niet zagen zeg Jan.
Voor mijne Chrysostomos, ik zou het nog vergeten, heb ik geopteerd voor de Donkere Ename. Een lekker bierke uit de streek van Oudenaerde. 't Zijn er 3 geworden maar ze smaakten veel te goed ! En je kunt er zoveel beter mee stappen .
Et wa ol bi ol è vree scoon dagsje, 'k hè me goe gejeund wej. Tot daar vandaag. Morgen misschien meehelpen met de paaseieren in te pakken.
Ik heb m'n blog nu al enkele weken gepubliceerd. Ik denk dat het gepast is om even een dankwoordje te plaatsen voor iedereen die me verbaal, via mail of op welke wijze ook, een bemoedigend schouderklopje heeft gegeven. Ik kan ze nu al niet meer tellen. Ik kan dat ontzettend waarderen.
Ook de collega's die me met raad en daad of steun bijstaan ..... Pascal, Marc, Christ, Ria, Hilde ...... Hoe zei Eddy Wally het weeral ? GEWELDIG
S c h i t t e r e n d e dag om bergen te verzetten. Vanmorgen klusje geklaard op het scoutsterrein en na het middageten op stap gegaan. Korte broek en T-shirt voor de eerste keer in't jaar aangetrokken. Te voet naar het station van Beveren gestapt, kaartje genomen tot Antwerpen Centraal en tot daar gespoord. Dat was helemaal niet op voorhand gepland. Dat zijn voor mij steeds de plezantste situaties. Van daaruit te voet terug naar huis. Dat gaf wel een raar gevoel om zo met de rugzak, de korte broek en de bottienen over de Keyserlei en de Meir te stappen. Het verschil tussen de stad en een landelijk dorp is enorm. Eigenlijk moet je daar geen geleerde voor zijn om dat te kunnen vaststellen. Maar toch, ik heb er eens op gelet ! In de stad zie je weinig ontspannen mensen. Weinig mensen die lachen en is het nu besmettelijk of niet maar automatisch gaat je gezicht er ook veel ernstiger uitzien. In een dorp of op het platteland daarentegen kom je meer vriendelijke mensen tegen die je lachend begroeten. Ook meer relaxed. Op die manier ga je je zelf ook een stuk vrolijker voelen en krijg je vanzelf meer zin om jezelf te trakteren op een 'vriendelijk gezicht' face-lift .
Voetgangerstunnel door en zo richting thuis. Nog even op het scoutsterrein gestopt om te kijken of mijn kampvuur er nog stond. Beetje het terrein opgerommeld vanmorgen en met het sprokkelhout een kampvuurtje klaargezet voor eventueel zondagavond bij mooi weer. De Burchtse Weel, iets verderop, staat helemaal leeg. Dat was schrikken. Vroeger werd daar aan waterski gedaan en nu .... zal het niet meer gaan. Alles is eindig.
Het stappen krijgt een andere dimensie. Ik begin de tijd nu op een andere manier te ervaren en daar schrik ik wel enigszins van. Een uur stappen is perfect meetbaar zonder klok. Je wordt gevoeliger, of ontvankelijker is een beter woord, voor indrukken van buitenaf. Je gaat onbewust die impressies op een tijdslijn plaatsen en je kan nadien de gebeurtenissen op die tijdslijn mooi reconstrueren. Dat kost geen moeite. Doe hetzelfde met een uur TV kijken of internetten en je tijdslijn blijft leeg. Straf, ik weet niet of anderen ook zoiets ervaren. Het levert in elk geval een positieve bijdrage aan het stapwerk. De ééntonigheid, als die er al zou zijn, vervaagt meer en meer en je tijd wordt tastbaar omdat hij met al je indrukken werd gedocumenteerd. Ik had het nooit kunnen vermoeden. Nochthans, ik hoed me voor euforie. Ik heb nog niet gestapt in de gietende regen of stormweer. Ook dat moet ik nog ervaren en dat zal waarschijnlijk een ander paar mouwen zijn. Maar misschien gaat er van de fysieke verbondenheid met de grond door je stappen een spirituele kracht uit die het besef rond tijd en komfortgevoel grondig vertekent. Ik ben benieuwd. Pelgrims zeggen .....op weg telt alleen het nu, elke stap telt omdat hij je dichter brengt . Maar meer is er niet. Dat is alles.
Morgen is het mijne Chrysostomos en dan zijn er nog juist 100 dagen af te tellen voordat ik vertrek. Ik denk dat ik er een goei pint op ga drinken. Zou je niet hetzelfde doen ? Maak er 2 van !
't Sint Anneke moest georganiseerd worden met gemotoriseerd vervoer, de kaarten werden geschud. Want, ik ben vandaag nog wat inkopen gaan doen voor mijnen 'uitzet' .
Een tentje voor 2 personen van 2 kg met absis voor de rugzak. Een slaapzak van 1150 gr met een komfortgrens van 5° omgevingstemperatuur Een knalrode trekkingsvest Een dynamo-zaklampje Een Camelbag Een klein lichtje voor in de tent Een lichtgewicht verrekijkertje 3 naadloze T-shirtjes zonder mouwen 1 naadloos met mouwen 1 nieuw miniradioke 1 opplooibare teil lichtgewicht 1 opblaasbaar nekkussentje De ontbrekende stapkaarten voor Frankrijk nrs 118,126,132,133,138 en 139 Een gaspitje van 2900 watt. Een trekking-short Beker en pot/panneke in gameluitvoering Bestek Een gasbonbonneke. Een hoed Een zijden beschermhoes voor de slaapzak
Ik denk dat ik al kan vertrekken
Woeha, nog de onderbroeken !!!! Dit leverde in het weekend met de vrienden weeral een potje lachen op ! Iemand vertelde me om papieren onderbroeken mee te nemen. Das properder werd gezegd en ge zat niet met de was. Ergens vaag kon ik me herinneren dat er in de 'gespecialiseerde detailhandel' eetbare onderbroeken of slipjes verkocht worden met aardbeien of frambozensmaak. Voornamelijk in de periode van Sint Valentijn is er naar zulke artikelen al eens vraag. Je kan je de lol voorstellen toen iemand, ik denk dat het M.... was, de opmerking maakte .... 'Dan heeft da manneke ineens z'n fruit en zijn vitamienen binnen !'. Je kan het al eens afwegen niet waar ?
Ik ga nog vlug een toerke rond den blok doen. Dat is maar 5 kilometerkes maar het levert een perfecte nachtrust op !
De plannen om naar het St Anneke te stappen heb ik vanmorgen vlug opgeborgen. Veel te mooi weer en daarom had ik graag het stukje Schelde langs de Rupel gelopen. Vanmorgen om 9 uur vertrokken en om 5u was ik terug thuis. Na het lezen van mijn blog van gisteren stelde ik vast dat ik nog een heel stuk ben vergeten te vermelden. In het weerkeren was ik op de markt in Beveren aanbeland. Straf, ik heb daar al honderden keren geweest en ik heb nooit gemerkt dat daar een schandpaal stond op de markt. Die staat er al van in 1980 zeg ! Een zekere meneer Lateur heeft die gemaakt in 1777. Wel 't is ne knappe met die lelijke kop er op gebeeldhouwd. 't Zou wel eens grappig zijn om er de één of andere politieker er een tijdje te schande te zetten. Of die bankiers met hun dikke bonussen.
Vanmorgen was ik nog een beetje stram in de benen van gisteren. Ik vrees dat ik mijn stretchoefeningen niet goed onder de knie heb. Daar ga ik me eens in verdiepen. Een andere bedenking die ik maak is 'een boekje en een potlood' altijd bij de hand te hebben. Er zijn veel mensen die me goede raad geven om dit of dat mee te nemen. Ik zeg dan wel ja maar ik zou het moeten noteren. Zoals bvb een tekenpincetje. Walter 2, een maat die de tocht al heeft gelopen gaf me de raad om een een eeltkrabbertje mee te nemen. Een blaar onder eelt is de Roll's Royce onder de voetkwalen. Je kan beter die eelt, ook onderweg, in behandeling nemen. Touw en een dikke stopnaald ook, om eventuele herstellingen te doen aan je rugzak. En er waren beslist nog andere zaken die men gezegd heeft maar bij gebrek aan dat boekje .....
Het plan vandaag is dus naar het Kallebeekveer te stappen en met de veerboot naar Hemiksem te varen. Vanuit Hemiksem dient dan de Scheldedijk gevolgd te worden tot aan de Rupel waar aan het veer Niel - Wintam overgestoken dient te worden. Dan te voet over de sluizen van het 'zeekanaal naar Brussel' en dan door het Buitenland via de Scheldedijken naar de Brug van Bornem - Temse. Vanuit Temse gaat het dan terug richting Haasdonk. In totaal 33 kilometer langs een heel prachtig stukje Vlaanderen. Ik heb veel fotos getrokken onderweg en een paar bezienswaardigheden ontdekt. De St Bernardusabdij, de speciale poort van het verbeteringsgesticht, paviljoen de Notelaer, het zoetwater schorregebied in de Schelde en vooral heel mooie natuur.
Aan de sluis bij het zeekanaal heb ik wel een beetje gesukkeld vooraleer ik door had langs welke kant ik over de sluisdeuren kon lopen. Ik ben wel 3 keer over en weer geweest. Het mottige eraan was dat beide sluisdeuren een 300 meter uit elkaar lagen. De signalisatie met rode kruisen en groene pijlen dooreen sloeg volgens mij tilt of anders was er de ene of de andere plezante sluiswachter die in de toren een lolleke met mij aan het spelen was. De éne deur gaf aan dat dat ze gesloten was en de andere open tot ik bij die andere was. Dan was het juist omgekeerd. Soit ik ben erover geraakt. Die sluis lag ongeveer halverwege het te stappen traject. Het stuk tussen de Rupel en de brug is wel 10 km lang. Het is echt de moeite om er eens langs te fietsen op het gemakske. Ook op dit stuk waren er weer fietshooligans actief. Een oudere man van wie het hondeke wat te veel op de fietsdijk liep werd bijna gelyncht door zo'n onverlaat omdat hij zijn vaart moest minderen. Dat hem een zesdaagse gaat rijden in het Sportpaleis of in't Kuipke
Voor de rest dan rustig verder gestapt en op de brug heb ik dan nog even kennisgemaakt met 2 jonge meisjes die er een waterpijpje zaten te smoren. Dat was wel een origineel plaatske. Ik mocht een fotoke trekken van hen maar als ik het op facebook wilde zetten moest ik hen 1000 euro betalen . Toch leuk dat je nog sympathieke jonge mensen aantreft. Ik ga het hier bij laten. Het nieuws van die kinderen die in Frankrijk door die gek werden vermoord en de voorbereidingen voor de begrafenis van de kinderen uit die busramp beheerste een beetje de berichtgeving in mijn radioke. Weinig reden dus om erg vrolijk te zijn. 't Sint Anneke staat morgen op het programma.
De laatste dagen werden het aantal uurtjes stappen behoorlijk gereduceerd omwille van andere verplichtingen. Nu, een vast schema had ik niet en moest ik er één hebben, ik zou me er nooit aan gehouden hebben. Vandaag had ik dus wel het voornemen om een serieus toerke te doen. Rond halféén heb ik me in de startblokken gestoken en eigenlijk wist ik niet goed in welke richting mijn neus zou gaan. Deze zocht toevallig de Melselestraat op en ik ben hem dan maar gevolgd. We zouden wel zien waar we zouden uitkomen. Halverwege die Melselestraat temidden van de velden houdt er een bestelwagentje halt van Telenet. Een beleefde technieker vraagt me de weg naar de Melseledijk. Zijn dispatching had hem verzekerd dat die in Beveren lag. Nee, niet dus volgens de klant. Melseledijk lag in Kallo. Dit kwam hij te weten toen ik hem aanraadde om even de klant te bellen en naar zijn juiste adres te vragen. Nu dit opgelost was kon ik mijn collega van de concurrentie een tot ziens zeggen !
Kallo was nog maagdelijk terrein voor mijn wandelschoenen en het was een goeie hint van die kerel. Mijne neus stond nu in de richting van de zeesluizen in Kallo. Dwars door Melsele zo naar de expressweg. In Melsele stond er op een pleintje een grote steen op een paaltje. 't Was een onbestemde constructie maar ze deed me wel denken aan het steentje voor de Cruz de Ferro. Alleen ietske groter. Op naar Kallo nu. Altijd de moeite om daar eens langs telopen. Mooi weer alhoewel het toch flink waaide daar in de polders van Kallo. Onderweg heb ik toch een paar fotokes genomen. Niks speciaals, wat beestjes, landschappen en kerkskes. Wat je hier zeker niet tegenkomt zijn Kabardoesjkes (afg : Cabaret douze = uitvinding van de Napoleon die vond dat bordelen een nummer moesten hebben). In Kallo centrum heb ik een raar standbeeld tegengekomen. Ik dacht dat het de Kludde was. Kludde was een watergeest die net zoals de Lange Wapper aan de Schelde woonde en de mensen koejonneerde. Maar zijn vissestaart ontbrak. Ik heb er een foto van genomen, uitleg stond er bij dat beeld niet bij. 't Was precies een manneke dat uit slijm was samengesteld en zijne kop zou beter op een reuzenkikker passen. Toch een merkwaardig beeld. Aan de zeesluis heb ik dan wat vitamientjes binnengespeeld in de vorm van een appel, een peer, een mandarinneke en een appelsien. Mijn buik rommelt er nu nog van.
Veel bedrijvigheid was er niet te merken in de zeesluis en ik ben dan maar teruggekeerd. Even voorbij Kallo kwam een Kroatische trucker me de weg vragen naar de Katoennatie. Die kerel sprak enkel zijn Kroatisch dus dat leverde een probleem op. Duidelijk low-cost werkkracht in de transportbusiness. Duizenden kilometer op de baan sturen zonder GPS, zonder enige kennis van een wereldtaal. Pfffft hoe zou het gesteld zijn met hun werkomstandigheden ?
Terug voorbij de expressweg wilde ik een stukje weg afsnijden en koos voor een betonbaantje dat, voor zover ik kon zien, loodrecht een weide doorkruiste in de richting die ik uit wilde. Voor zover ik kon zien ja . De vaststelling dat dit loodrechte ineens stopte, halverwege het veld, was een ontnuchterende vaststelling. Juist ja, de kortste weg tussen 2 punten is een rechte. Ik hoor E.H. de Zwam van uit de 6de Moderne A het nog declameren. Dat is een Axioma mijne heren ! Zijn gezalfde woorden klonken nu als een vloek toen ik over een gracht moest springen en onder een pinnekesdraad doorkruipen waarbij ik mijn pollen nietsvermoedend in de brandnetels deponeerde. De rechte kan dan wel de kortste zijn maar zeker niet de gemakkelijkste. Opletten met de Eerwaarde Heren . Nu, 't was nen brave mens hoor.
Er wordt wel eens beweerd dat geuren de meest pregnante indrukken nalaten in je geheugen. In de Polderdreef in Beveren snorde er zo een jong ventje me voorbij met een Dax brommerke. De reuk van die 4-takt verbranding bracht onmiddelijk de herinnering weer aan mijn eigen brommer toen ik 16 was. Een Honda CS50 met hetzelfde specifiek droge en diep grommende geluid van die motor. Manlief en dan die reuk die er uit die knalpijp kwam .... een heel filmplot bleek er zich spontaan te ontrollen in mijn herinnering. Een blauwe en nadat deze gejat werd een rode CS50 met een vorkvering vooraan, niet afgesteld en dan nog wat opgefokt door den Hendrickx, helm nog niet verplicht ... komaan zeg !!! Van emotie zocht ik naar Radio Nostalgie op mijn radiootje.
Nog even flink doorstappen tot aan Hof ter Saksen. Blijkt dat daar een natuurtuin werd aangelegd. Ik ben er al 20 keer voorbijgewandeld en heb het nu maar pas gemerkt. Die gaan we een volgende keer eens verkennen. dat zal wel de moeite zijn. Na 28 km stappen en 1579 kilocalorieën te hebben opgestookt was ik tevreden over de geleverde prestatie. Morgen wandel ik nog eens heen en terug naar het Sint Anneke. Misschien wel weer even de veerboot nemen. Ik moet daar even poolshoogte gaan nemen. Er moet een jobke geklaard worden tegen zaterdag. Ik had dat beloofd aan Kristof. Bedtijd nu.
Op 2 km van het dorpje Manjarin en nog een goede 200 km verwijderd van Santiago staat er op een bergpas het 'Cruz de Ferro'. Dit is een mijlpaal voor de pelgrim. Een 5 meter hoge boomstam met daarop een ijzeren kruis bevestigd staat te midden van een reusachtige berg stenen. De pas is 1504 meter hoog en daarmee het hoogste punt van de hele camino. Traditiegewijs wordt er vanuit je woonplaats een steen meegenomen die aan het Cruz de Ferro wordt neergelegd. De steen symboliseert de last die je meedraagt op je reis en waarvan je jezelf zal bevrijden door je Camino te stappen. Tevens herinnert het kruis je eraan dat je bestemming binnen handbereik komt. Ik heb een mooi wit carrara-marmer (k)eitje uitgekozen en een speciaal mail-adresje aangemaakt voor ........
....... iedereen die het wenst om symbolisch zijn lasten met me mee te geven. Je mag me via dit adres een mailtje sturen. Ik hoef je last helemaal niet te kennen, dat mag je voor jezelf invullen, maar als je nu gewoon een naam in dat mailtje vermeldt dan zet ik het mee op dat keitje.
Met de vriendenkring hebben we zojuist een top weekendje, eentje dat je gerust met U mocht aanspreken, afgerond. De lokatie lag in Remersdaal. Dat is midden in de Voerstreek. Er staat een kasteel dat voor allerlei doeleinden verhuurd wordt aan groepen . Dit weekend werd het dus door een stel seascouts-activisten ingepalmd en diende het als uitvalsbasis voor een expeditie in de streek waar destijds Waalsche Haan en Vlaamsche Leeuw regelmatig met elkaar overhoop lagen. Gelukkig is dit nu verleden tijd en voel je enkel peis en vree in dit prachtige stukje Vlaanderen.
Het was echt een geslaagd weekend met een groep van 37 vrienden tesamen. Hoedje af voor Els die er ongetwijfeld veel energie en tijd heeft ingestoken om de organisatie op een prachtige manier voor elkaar te krijgen..
Ik ben elke dag wel gaan stappen. Zaterdag zat ik zonder dat ik het wist in Nederland. In Eperheide begot. Een mooie wandeling van een 3 à 4 uurtjes in een schitterende omgeving zal je niet vlug vergeten. De Voerstreek is echt een uitgelezen wandeloord. Heuvelachtig en weidse vergezichten over de dalen en dorpjes. In het dorpje Teuven dat op mijn staproute lag ben ik zelf een reebok tegengekomen. Het beestje liep de straat over van de ene naar de andere weide. Hoewel we nog vroeg in het voorjaar zaten en alles er betrekkelijk rustig uitzag heb ik toch op mijn wandelingetjes gemerkt dat er al enkele hotelletjes volboekt waren. Ik kan me dan ook voorstellen dat het in de zomer er erg druk zal zijn.
Op de terugweg naar het kasteel was de verleiding veel te groot om een terras voorbij te lopen waar ondertussen al enkele vrienden hadden postgevat. Een Choufke is niet gemaakt om er mee te dweilen maar wel een prima alternatief om de eerder teloorgegane kilocaloriekes aan te vullen. Later op de dag zijn we dan nog eens terug dat kroegske binnengestapt. De uitbater had een oud dorpsschooltje in een heel gezellige kroeg weten om te toveren. Een origineel Decaporgel zorgde voor de nodige ambiance, de Choufkes dan weer voor het tegengaan van de uitdrogingsverschijnselen. Vandaag, zondag, een kleine 7 km gelopen met de maten Walter en Jurgen, naar het Waalse dorpje Aubel. In die 7 km zat er toch een bedrieglijke klim van 3 km helling. De Walter maakt me er opmerkzaam op. Ik had het geeneens gemerkt . Das het voordeel om in een getraind lijf te zitten, woeha . In Aubel stond een marktje en het was er best gezellig. Op een terraske wat garnaaltjes gepeld en een colaatje gedronken. Later op de dag moest er nog gereden worden. Maar in alle eerlijkheid kan ik stellen dat Brouwerij La Chouffe dit weekend niet zal moeten zeveren over haar omzet in de Voerstreek.
Dit avontuurke is beslist vatbaar voor herhalingen. Txs again Els !
Even enkele dagen bundelen. Zaterdag heb ik niet gestapt maar ben wat inkopen gaan doen in de Kameleon. Een outdoor-sportzaak in Beveren. Ik moet veel nieuw kopen. Ik heb wel kampeergerief zoals tenten, vuurtjes, slaapzakken, luchtmatrassen maar het is allemaal veel te zwaar. Ik moet mezelf beperken tot een maximum gewicht van 15 kg. Dat moet echt het uiterste zijn. Ik heb een zelfoppompend luchtmatrasje gekocht, lichtgewicht. Een geldriem, en katoenen zakjes om je spullen ordelijk te bergen in de rugzak. Naar het schijnt ergeren medepelgrims zich rot in de slaapzalen van de refugios wanneer je in je rugzak iets zoekt tussen plastiek zakken vanwege het lawaai. Verwittigd man is er 2 waard.
Zondag was het ook lekker weer. De bossen werden overstelpt met mountainbikers. Groot gelijk hebben ze. Maar ik heb toch weer een raar kantje ontdekt bij mezelf : Zou het de ouderdom zijn die je verdraagzaamheidsdrempel verlaagt voor sommige individuen ? Dit vroeg ik me af wanneer ik over de boswegels stapte. Veel van die solo mountainbikers groeten je sympathiek bij het voorbijrijden. Maar het is toch raar dat, wanneer ze je in groep naderen, er toch altijd enkele kerels zijn die je van op 100 meter afstand uit de weg brullen en het bospad voor zich opeisen. Alphamannetjes ? Kuddegeest ? Haantjesgedrag ? Ik vind het maar een boertig vertoon. Ik hoop dat mijn onmiddelijke collega Marc V. zich niet aangesproken voelt. Ik wil hier onmiddelijk benadrukken dat hij een voorbeeldige 'Gentleman Mountainbiker' is en dat er aan zijn bergveloke gegarandeerd een joekel van een koeienbel hangt .
Vandaag maandag was het een supermooie dag. Precies al volop lente. In de voormiddag op het werk geweest, de namiddag vrij. Om 17u dan aan het stappen begonnen, een kleine 15 km. Ik heb ondervonden dat het stappen in de morgen veel effectiever is dan later op de dag. Waarschijnlijk zullen ook de dagdagelijkse inspanningen doorwegen op het fitheidsgevoel. Daar kunnen we dus uit leren.
Nu 't was een mooie dag. Warm nog, tegen de 14 graden. Raar dat aan de kust de temperatuur reeds tot 5 graden was gedaald door de zeemist die landinwaarts schoof. Hier in het Waasland niets van gemerkt van die zeemist. Dat hij maar ginder blijft. Niet alleen zie je al meer bedrijvigheid zoals lopers en mountainbikers maar ook de lucht hangt vol met geuren. Moeilijk te definieren, soms nog wintergeuren van haardvuren en houtkachels en dan weer de geur van dampende mesthopen. Ook in de bossen ruik je verschillende geuren. 't Zou interessant zijn om al die geuren juist te kunnen definieren. Nu moet ik even aan de taalvirtuositeit van Jef Geeraerts denken. Die kan zo een sprekend beeld over zijn geurindrukken schetsen in zijn boeken en essays dat deze als het ware tastbaar worden en je er echt benieuwd naar wordt gemaakt.
Ook mooi is de de avond die valt, zo vroeg in het voorjaar. Met de vliegtuigen die nog hoog in de lucht witte baantjes trekken tegen een ondergaande zon aan de oranjekleurende einder. Gewoon schoon.
En in het stapboekje zitten we al boven de 650 km. Het begint mooi op te lopen.
Wil ik nu juist nog wat fotootjes uploaden. Zal ni gaan zeker als je fotootjes maakt zonder SD kaart in je toestelletje .
Morgen wordt het weer een mooie dag waar de muizen nog niet hebben aangezeten
Vandaag heb ik nog maar eens Darco meegenomen op stapronde. Toerke rond het Galgenweel. Ja zeg, toen ik terug op de baan kwam ging meneer zitten voor een geparkeerde wagen. Net dezelfde als de mijne. De beest wou geen meter meer vooruit. Ik moest nog een kilometerke verder. Uit arrenmoede ben ik dan ook maar op mijn gat gaan zitten. Zeker een halfuur, geen beweging in te krijgen. Frederik al opgebeld om een andere halsband want de beest trok achterstevoren dat harnas gewoon uit. Was ik blij dat de eigenaar van die auto eraan kwam en ervandoor ging. De beest zijne frank was uiteindelijk dan toch gevallen. Allez, we zijn er dan toch geraakt.
. Ik bespaar je de beschrijving, de kranten staan er bol van.
