"Voor ons mensen is de toekomst een gesloten boek." - Willem Elsschot
26-02-2011
Het Dwaallicht
HET DWAALLICHT
Afgelopen donderdag hebben we met de klas een uitstap naar Antwerpen gemaakt. In de voormiddag hebben we het Museum Plantin-Moretus bezocht waar we op het einde van ons bezoek een papier kregen, gedrukt door materiaal en technieken van vroeger. Na de middag verdiepten we ons in het leven en de werken van Willem Elsschot, alias Alfons De Ridder. In het Letterenhuis kregen we eerst een korte biografie over hem om daarna door Antwerpen te gaan dwalen. We hebben ons namelijk ingeleefd in de personages van Het Dwaallicht door de beschreven wandeling zelf te maken.
Het boek vertelt het verhaal van Frans Laarmans en 3 Afghanen die hij toevallig heeft ontmoet. Samen gaan ze op zoek naar Maria van Dam, een meisje waarvoor de 3 vreemdelingen amoureuze gevoelens hebben. Hun zoektocht blijft echter zonder resultaat. Zo gingen de 4 mannen - en wij dus ook - naar de Kloosterstraat om zo verder te gaan naar de Lange Riddersstraat. Onderweg kwamen we ook enkele citaten tegen uit Elsschots boek, zoals: "U schijnt de stad niet goed te kennen?" en "Woonde Maria van Dam hier dan toch?". Onze tocht eindigt bij 't Zand waar we een steen vinden met het citaat: "Adieu, adieu, I can no longer stay with you. I hang my harp on a weeping willow-tree and may the world go well with thee". Ookal hebben we Maria van Dam niet gevonden, toch was de wandeling geslaagd. De beide foto's heb ik tijdens mijn dwaling gemaakt en achteraf met Photoshop bewerkt. Adieu!
Een paar dagen na het posten van mijn vorig blogbericht had ik De schaduw van de wind uitgelezen. Ik vind het een heel mooi boek; ik heb zelfs op het einde van het verhaal een traantje moeten wegpinken! Hopelijk kan ik snel het tweede boek van Carlos Ruiz Zafón lezen, maar dat zit er voorlopig nog niet in door het vele werk voor de onderzoeksopdracht van Latijn...
Laatst was ik in Londen, waar ik maar liefst 2 boeken heb gekocht! Eerst en vooral heb ik Wuthering Heights van Emily Brontë gekocht omdat ik er al zoveel over gehoord had waardoor mijn nieuwsgierigheid geprikkeld werd. Mijn tweede boek is volgens mij een echt meisjesverhaal: The love of her life van Harriet Evans. Dit boek wou ik meenemen omdat het over liefde en romantiek gaat, waar ik wel van hou. Beide boeken zijn (natuurlijk) in het Engels geschreven aangezien ik ze in Londen heb gekocht. We zullen zien of dat goed afloopt...
Wat een prachtig boek! Ik zit nog maar aan pagina 333 van de 543, maar ik vind het nu al een super goed boek! Ik postte meer dan een maand geleden op mijn blog dat ik in De schaduw van de wind was beginnen te lezen en nu zit ik nog maar net over de helft van het boek. Dit komt niet omdat het zó dik of zó moeilijk is, maar door het vele werk voor school en de examens heb ik het boek al 2 keer moeten laten verlengen omdat ik geen tijd meer had om verder te lezen. Maar op basis van wat ik tot nu toe heb gelezen, vind ik het al zeker een aanrader. Wat ik wel wat moeilijker vind aan het boek, zijn de vele, lange spaanse namen. Hou de personages maar eens uiteen als ze Fermín Romero de Torres, Francisco Javier Fumero, doña Yvonne Sotoceballos,... heetten.
De schaduw van de wind gaat over Barcelona in de 19e en 20ste eeuw. Het hoofdpersonage, Daniel Sempere, vindt een boek in Het Kerkhof der Vergeten Boeken van Julían Carax. De titel van zijn boek: De schaduw van de wind. Naarmate hij ouder wordt, probeert hij het verhaal achter die Julían meer en meer te ontrafelen. Samen met een paar vrienden stoot hij op mysteries, geheimen, leugens en verrassingen. Ook liefde maakt een groot deel uit van het verhaal.
Dit is in grote lijnen het verhaal dat ik tot nu toe heb gelezen. Ik kan niet wachten om het boek uit te lezen om dan snel aan Het spel van de engel te beginnen. Adiós!
Mijn boek is uitgelezen! In het begin vond ik niet alles duidelijk, maar na mijn beslissing om vol te houden en verder te lezen, begon er zich een duidelijker verhaal te vormen. Op zich, vond ik het wel een goed boek, maar je moet tegen de soms wat platte en vulgaire uitdrukkingen kunnen. Ergens had ik een 'happier end' -jaja, happier i.p.v. happy- verwacht, maar met dit einde kan ik ook leven.
Nu heb ik me gewaagd aan De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón. Dit boek staat niet op mijn leeslijst van school, maar ik wou het al langer lezen. Een tijdje terug zag ik Het spel van de engel in de winkel liggen. Na het lezen van de achterflap was ik meteen verkocht! Ik wou het meteen lezen, maar ik kwam erachter dat dit het tweede deel was, dus moest ik eerst uitzoeken welk boek nummer één was. Na wat googelen had ik het gevonden. Zo kruisten de boeken van Carlos Ruiz Zafón mijn pad.