|
Ik verschiet er
altijd hoeveel haat er is onder de mensen. Ze beoordelen mensen die
niets te maken hebben en anderen die wel iets op hen kerfstok hebben.
Mensen met een andere religie, andere huidskleur. Mensen die iets
hebben gedaan die het steken op hun verleden en dan hebben die ouders
het gedaan want "het is de opvoeding." Mensen veroordelen anderen
alsof ze de beste zijn, rechters van deze wereld. Om heel wat
gebeurtenissen heeft de politiek het gedaan terwijl ik een groot oog
trek (tja, mijn linker oog is blind). Nu dat laatste doen sommige
partijen gretig aan mee om toch een zekere angst te verspreiden.
Zelf heb ik zoiets
van wat er ook gebeurt het mag niet gebeuren. Mensen zijn zo zelf
vernietigend voor het minste oordelen ze, slagen en kloppen ze erop
en desnoods laten ze de mensen voor dood achter. Pesten aan de bus
omdat je net een pet draagt die niet de juiste kleur heeft of nog
erger niet het juiste merk. En wat doen we dan we lachen ermee en
zetten het op Facebook alsof het een trofee is en niemand trekt zich
er iets van aan. Of mensen hebben gewoon bang om er tussen te komen.
Mensen die zich
vergrijpen aan jongeren: jongens en meisjes want het gebeurt ook met
jongens, waarom? En dan zijn ze weg en hopelijk vinden ze me niet want
ik heb geen bewijs achtergelaten maar een beetje DNA is genoeg om het
tegenovergestelde te bewijzen. Moeten we nu altijd in groep weggaan?
Zelf heb ik een
beperking en ook over mij bestaan er vooroordelen. Ja die Inge is
gehandicapt en zit in een rolstoel en heeft een hersenletsel. Ze
profiteert van het systeem. Met periodes was ik werkloos. In het begin van mijn carriere maar
ook ben ik even beginnen fladderen en kwam Lander in mijn leven die tijd
heb genomen om er te zijn voor mijn 2 kerels. Het was zo genieten
samen. Deeltijds werken op school in de naschoolse opvang en dan voltijds in
buitenschoolse kinderopvang werken. Ik vond het een fantastisch iets
maar in 2011 ging het ging fout met mij. Mexicaanse griep die uit de
hand liep met als grootste dieptepunt het hersenstaminfarct. 10 weken
coma, 3 maanden Gasthuisberg en 13 maanden revalidatie. Mijn leven
werd meer dan 100% gedraaid.
Ik kwam in een
rolstoel terecht, ik was doof en blind aan 1 zijde, incontinent, een
niet aangeboren hersenletsel dat zich uitte in bepaalde dingen: dingen die ik vergeet,
mijn slechte kantjes die wat uitvergroot worden, snel duizelig en
evenwichtsproblemen. Ossificaties in mijn bekken en knieen,
calcificaties in mijn schouders wat heel pijnlijk is maar ook mijn
bewegingsvrijheid dat heel beperkt word. Ik kan mijn armen maar 25%
omhoog doen. Ik kan mijn armen niet spreiden zo dat ze horizontaal
gelijk mijn schouders komen te staan. Ik kan niet aan de 3de
legger in de frigo, legger 2 lukt maar het mag niet te ver naar
achter liggen. Ik kan eten maken maar ik kan geen groenten, pasta die
gaar gekookt zijn afgieten.
En dan zeggen
sommigen ge kunt wel gaan werken! Je kan administratie doen en de
telefoon opnemen. Dat ik mijn concentratie moeilijk kan bijhouden,
dat ik niet meer kan multitasken daar zwijgen ze dan over. Ik had het
ook liever anders gewild en ik had heel graag mijn job als begeleider
terug opgenomen. Maar als kinderen gaan gaan lopen kan ik er niet
achterna, als ze vallen kan ik me niet deftig bukken ze om ze omhoog
te helpen, de drukte van rond rennende kinderen die wat lawaai maken
neen ik kan dit echt niet vatten. Ik heb het nu soms moeilijk als
de jongens er zijn en de tv staat op en ze rommelen in de Lego die 2
geluiden maken dat dit een onaangename ervaring is. Tot de moment er
is zet de tv stiller en ga op je kamer blokjes zoeken. Soms plof ik
gewoon mijn oor dicht en laat ik het gebeuren en laat ik mijn
kinderen gewoon kinderen zijn.
En ja ik heb een uitkering en ja ik krijg voor bepaalde zaken een subsidie maar die premies dat dekt niet de kosten .
1. Ik heb hulp nodig van verpleging. 2 kerenper dag komen ze langs eventueel 3 keer. Deze hulp word gedragen door het ziekenfonds.
2. 3 keer per week komt er een gezinshulp of poetshulp om alles hier in huis recht te trekken. Zo poetsen ze de grond, maken ze mijn bed op, doen ze de was en strijk, ze poetsen de ruiten en ik help waar ik kan. Voor de poetshulp op vrijdag komt ruim ik een beetje op en vul ik al de vaatwasser en/of laat ik de wasmachine al draaien. Maar gedurende 4 weken 3 keren hulp heeft zijn prijs.
3. Ik neem heel wat medicatie en ook al kom ik op een bepaald moment aan mijn maximum factuur maar niet alles is gedekt door he RIZIV plassondes, bescherming zoals luierbroekjes inleggers,... De medicaite die ik neem is ruim ik neem 17 pilletjes op een dag, Maar ook pijnpleisters en een bloedverdunner. Soms komt er ook extra dingen bij bv. oogzalf, een extra pijnstiller, antibiotica als ik weer eens een infectie heb,...
Zo zijn er nog dingen en ook al komt het Riziv of het VAPH er financieel tussen het is soms zien wat ik doe. Ik kan me bv. geen 2 vakanties op een jaar geven. enkel 1tje en dan moet ik echt sparen sparen. En ook ik ben een alleenstaande mama en ik wil niet dat mijn jongens iets tekort komen en dan vraag ik ook hulp. De vaatwasser leegmaken, de was in de wasmand leggen en voor de wasmachine zetten of de borden in de vaatwasser zetten na het eten en de ketchup en mayonaise in de frigo zetten. Speelgoed moeten ze zelf opruimen,...
We komen er wel met ons 3 soms iets trager dan anderen maar we komen er wel. 1 voordeel heb ik ik rook niet of ik drink geen bier of wijn en dat is ook al een grote kost gespaard. Ik ga niet uit 's avonds omdat ik dat fysiek niet kan. Maar ook de muziek en drukte rond mijn hoofd is iets teveel van het goede en daar pas ik voor.
Het enige wat ik wel doe is me soms eens trakteren op een CD of BluRay voor de jongens maar dat gebeurt niet elke maand.
Wat me stoort is dat er mensen zijn die dit storend vinden. Kijk naar mijn hoofd en je ziet niets aan mij. Kijk je lager dan zie je enkel de rolstoel maar de rest zien ze niet. Om dan te horen gaat het al beter! Neen, het zal nooit beter worden en ja ik zit nu echt op mijn grens te balanceren ook al wil ik nog meer bereiken. Het zal niet gebeuren.
Of het ziekenfonds zal dat wel dat wel betalen. Neen dat denk ik niet je krijgt bepaalde dingen maar niet alles hoor of je kan maar kiezen tussen een paar dingen of je moet onder een bepaald bedrag zitten... Nu ik had ook liever alles anders gehad Ik had liever nog gaan werken, ik had nog liever fietstochtjes gedaan met mijn kerels,...
Mensen stellen het zich allemaal anders voor dan dat het is maar in die 6 jaar heb ik leren geduld hebben. Wachten op antwoorden, wachten op uitslagen en andere onderzoeken die maanden op voorhand zijn geplant, Wachten op antwoorden van een aanvraag van een badlift, rolstoel, een aangepast kussen voor de rolstoel,... Geduld is een schoon deugd!!!
|
