Ik zal december 2014 niet zo rap vergeten. De maand was goed begonnen met een leuke Sint tijd en een leuke kerstvakantie tegemoet. … en toen kwam de VAC. Gisteren moest ik terug naar het ziekenhuis want het ding ging steeds in alarm. Stom ding doodop was ik het ding is s’ nachts beginnen piepen en ik kreeg het gewoon niet meer in orde. Lieve die er niet gerust in was en ik die er ook niet gerust in was belde even naar de verpleging. Ik kon nog maar eens optrekken voor een nieuwe VAC. Ik zal dit nog een maand moeten volhouden. Het is enorm vermoeiend omdat je steeds je hoofd erbij moet houden. Je moet luisteren en voelen met dat ding aan je lijf. Je mag geen lek hebben, je moet zien dat het toestel goed is opgeladen en anders moet je het aan de stroom hangen en blijf je terplekke zitten. Je moet steeds zorgen dat het toestel bij je is omwille van de sonde die verbonden is met de wonde.

Als het alarm afgaat

• Accu plat

• Container vol

• Therapie onderbroken

• Te weinig doorgang omwille dat er een knik in de kabel zit

• Er is een lek in het vacuümcircuit

• …

Techniek het is leuk als het werkt. J An was werken en kon niet rijden dus moest ik met het intern vervoer van GHB rijden dus kwamen ze me oppikken met een ambulance. Best spannend want ik moest gaan liggen op een draagberrie. Op en f met een ambulance dat is pas stoer denk ik dan. Volker had graag meegereden.

De jongens zijn bij me geweest en het was reuze gezellig. Frietjes, rijst, kip, pizza, pasta, smoskes het was super weekend al was het soms heel heel vermoeiend. Die gewonde buik maakt het er niet gemakkelijker op. Morgen is het een waggeldag, woensdag terug naar het ziekenhuis en dan schuiven we weer eens een nieuw jaar binnen. 2015 zal denk ik wel een beter jaar worden dan 2014. Dan zijn de sondes aan de kant… maar dan hoop ik dat iemand m’n knieën en bekken aanpakt zodat ik wat meer flexibiliteit krijg en minder pijn.

Nu nog even op m’n tanden bijten want volgende week moet ik terug naar GHB voor een nachtje.

29-12-2014 om 18:14 geschreven door Inge  

 Vandaag had ik een afspraak in het ziekenhuis om mijn VAC te vernieuwen. Er werd een opname voorzien. Ik moest rekening houden met een opname van een nacht. Maar de spons werd verwijderd en er werd een nieuwe spons gestoken. Alles werd luchtdicht toegeplakt met folie en er werd een gaatje geprikt voor het buisje om dan terug toegeplakt te worden alles werd aangesloten op het zuigding een nieuwe opvangcontainer en dan … Het apparaat gaan aan en begint z’n werk te doen. De eerste trekken zijn wel gevoelig. Maar de wissel doet pijn. De spons die eruit gehaald word plakt in de wonde en tja ik ga niet verder vertellen maar ik heb het gevoeld. Ik had bijna m’n zakdoekje opgegeten.

Toen ik er lag deze ochtend op de afdeling waar ik net een week geleden werd ontslagen. Dacht ik even terug aan m’n opname.

Ik kwam daar toe op 9 december tegen 12uur. Ik werd verwacht om 11uur maar ik had een verkeerd uur doorgekregen. En ik heb me dan zo snel mogelijk vrijgemaakt en samen met m’n zus ben ik binnen gegaan.  Tja ze hadden 16 uur doorgegeven. Effe 5 uur eerder werd ik verwacht en op 5 uren kan je veel doen.

Ik moest doen 3 liter product drinken voor m’n darmen en blaas leeg te maken. Ik ben aan 1.5 l product gekomen en het was zo vies. 10 december ging ik onder het mes normaal was m’n operatie rond 12 uur voorzien maar ik werd pas om 14uur opgehaald. 15 uur hebben ze me een ruggenprik gegeven voor de pijnpomp. Ik werd in slaap gedaan en rond 19 uur was ik terug wakker. Mijn eerste vraag was “we zijn toch 10 december ’14, he’. De verpleger van dienst zei me ja en ik dacht oef want in 2011 heb ik wel 10 weken gemist.

Normaal is de normale weg nog een nacht op intensive maar ik mocht direct naar de kamer. Elke dag de verzorging: wassen, wondzorg, bed opmaken, nieuw slaapkleedje,…

Vrijdag was de eerste keer dat ik mocht eten 2 beschuiten en 1 bouillonsoepje. Zaterdag kreeg soep en brood elke keer met smeerkaas. Zondag en maandag werd m’n menu uitgebreid met kip met vis. Dinsdag mocht ik kiezen. J De witloof met ham en kaas was verschrikkelijk zout. Maar de rest was ok.

Er werd al snel over ontslag gesproken. Eerst werd gezegd dat ik op 23 december naar huis kon maar al snel werd gesproken van woensdag 17 december. Ik was reuze blij maar ik was ook enorm bang en ik zei aan de dokter dat ik dat niet zag zitten. Ik had heel lang in bed gelegen en ik kon geen transfer maken met de snee enzo. Ik was ineens niet zo zeker meer. De dokter was akkoord en er werd afgesproken om vrijdag 19 december naar huis te gaan er werd 3 dagen geoefend op in en uit bed schuiven op een elegante niet pijnlijke manier.

Het was een vrij pijnlijke ingreep en toen ik wakker werd was het net alsof er een vrachtwagen over m’n buik was gereden. Ik kon me niet draaien, ik kon niet lachen. Ik had wel een speciale matras gekregen. Een luchtmatras tegen decubituswondjes.

Ik was ongerust toen ik naar huis kwam en ik voelde me echt niet zo goed. Dan de complicatie met de druk die te root werd op de buik omdat ik meer zat. Het open gaan van de snee. Niet fijn, we zijn een stap terug gegaan in de revalidatie maar Inge je moet er vanaf maandag weer stevig tegenaan. Maandag begin ik terug te staan en eventueel een paar stapjes te zetten met m’n looprek het is een kwestie dat het ding geen wortels begint te schieten. Nu de gewone kine, en dan kan ik beginnen plannen om terug naar Pellenberg te gaan en dan terug naar de conditietraining te gaan ook al zal het in het begin op een laag pitje zijn.

26-12-2014 om 20:26 geschreven door Inge  

Het is een rustige dag de jongens zijn bij hun papa en gaan op bezoek bij de zus van de papa. Ze zullen weer verwend terugkomen. J

Ik had en heb nog niet veel zin om te schrijven over m’n ziekenhuis bezoek maar er is heel wat anders.

Sinds ik terug ben uit het ziekenhuis heb ik toch heel wat meegemaakt. Omdat de wonde niet deed wat ze moest doen ben ik zondag via de spoed terug naar het ziekenhuis gegaan. De wonde werd bekeken en verzorgd er was een opening die er niet moest zijn. De wonde was opengescheurd niet zoveel maar een paar cm. De dokter heeft er nog enkele nietjes uitgehaald en een wiek ingestoken (2m gaasverband). Dinsdag moest ik op controle en er werd dan beslist of ze de VACtherapie  gingen starten en ja hoor het was van dat. Bij kenners spreken we over “de VAC.” dus ik ook.

De VAC. is een therapie waarbij er een spons in de wonde word gestoken zodat de wonde kan opgroeien. Alles word hermetisch afgeplakt en er word een buisje geplaatst in de plakfolie daarna word alles terug afgeplakt zodat er geen lucht aankan. Op het buisje is een apparaat verbonden die de boel vacuüm zuigt. Het wondvocht dat vrij komt word opgevangen in een container.

Ik moet nu 2 keer per week naar het ziekenhuis voor een vervanging van de VAC. nieuwe spons, nieuwe plak.

Vandaag is het speelgoedje 2 keer in alarm gegaan en dan moet je bellen naar Nederland voor  hulp. Vandaag was de container die vol zat dus even vervangen en toen was het spel dat even raar deed en ik heb het zelf kunnen herstellen.

Het stomme is dat ik het apparaat steeds bij me moet dragen en om de minuut paar minuten begint dat ding te zuigen en vloeistof af te voeren (hup container in) het enge is dat je het ding voelt zuigen en een knorrend geluid maakt.

Het is iets dat weken zal duren en hopelijk heb ik snel resultaat.

25-12-2014 om 19:47 geschreven door Inge  

Het waren heel bewogen dagen. De ingreep, m’n ziekenhuisverblijf, ik ben blij dat ik ervan af ben en dat het achter de rug is.

Ik ga de volgende dagen iets meer vertellen maar nu geniet ik even van het gewoon thuis zijn. Ik wil nu alles rustig een plekje geven een beetje tv kijken, wat lezen en rustig vroeg gaan slapen J, maar vooral alles even achter me te laten. 5 januari ga ik terug naar het ziekenhuis tot de 6 om dan alles af te werken.

19-12-2014 om 20:11 geschreven door Inge  

15-12-2014 om 19:47 geschreven door Inge  

Deze nacht is m’n laatste nacht thuis en dan gaan ik naar het ziekenhuis voor een Upgrade van mezelf. Na alles wat er is gebeurt heeft het toch wel het 1 en ander een andere manier van werken gekregen. M’n oog een oor rechts die niet meer werken minder kracht en minder coördinatie van mijn rechter hand (gelukkig ben ik linkshandig). De plas sensatie die al lang heel lang weg is en dit is mijn eerste upgrade. Ik ga een blaasvergroting krijgen en dan een buisje dat uit m’n navel zodat ik kan gaan beginnen sonderen. Het is een proces dat al een hele tijd bezig is. Eerst speciaal bekkenbodemspieren oefeningen wat op zich wel lukte (ik kreeg er beweging in) maar dat was het dan ook. Ik voel niet dat ik moet plassen en als ik voel dat ik moet plassen dan is het te laat. Daarom gebruik ik tonnen incontinentiemateriaal. Het is geen fijn gevoel voor mezelf en heel ongemakkelijk ook voor m’n omgeving. Mijn broer en zussen gaan er vrij goed mee om. M’n jongens vinden het niet zo fijn omdat s ’middags de verpleging komt en dan is de dag of de sfeer even doorbroken. Vaak is het net voor, na of tijdens de maaltijd en leuk is dit zeker niet.

Daarom gaan we binnen. Ook al wou ik de boel vandaag afblazen. Eerst en vooral ik mag niet want ik heb dit in september al gedaan en uitstel is geen afstel. Ik moet effe doorbijten en niet meer denken wat als dit alles niet gebeurt was dan … Het is wat het is natuurlijk en ik kon ook zeggen ‘het is wat het is’. Ik laat alles doorgaan zoals geplant en als alles achter de rug is zal ik zo blij zijn.

Het feit dat ik weer word opgenomen in het ziekenhuis zonder te weten wat het allemaal zal geven. Die onzekerheid en de schrik die ik jaren geleden heb meegemaakt en dan nog eens dag op dag 3 jaren geleden dat Peter me zie Inge stappen zit er niet meer in. Ok stappen zoals ik zou willen niet nee. Maar stappen met ondersteuning dat heb ik al super veel bewezen en vandaag ongeveer een 30 meter met ondersteuning en met een vrij vlotte beweging en een opgebonden voet. Ik mag best trots zijn op mezelf.

08-12-2014 om 19:43 geschreven door Inge  

Het is weer voorbij de Sintcadeautjes zijn verdeeld en de jongens zijn zo blij met wat ze hebben gekregen. Het is een cadeautje dat ze zelf hebben gekozen en in hun brief hadden gezet. Lander en Volker heb ik niet gehoord dit weekend. Er zijn branden geblust, de ruimte is weer een pak veiliger en de buikjes zijn weer rond van het snoep, koek, chocolade,…

Gisteren was er een leuke film op Eén ‘Meet the Robinsons’ een leuke Disney film Nederlands gesproken. Ik heb hem opgenomen en we hebben dan samen gekeken vandaag het is echt een hebbe filmpje. We hebben dan ook samen naar de Smurfen gekeken al was iedereen wel met iets bezig. Spelen, spelen en nog eens spelen.

We hebben ook Regenwormen gespeeld de jongens en ik en ja ik ben verloren de volgende keer brengen we het spel naar een hoger niveau door het nog iets moeilijker te maken. Volker maakte al een goede eerste beurt en was niet rap afgeleidt. Lander is veel gedrevener maar 8 dobbelstenen in zo een klein handje ‘dat is toch wat moeilijk. Misschien moet ik zo ne pokerpot kopen en een pitjesbak. Ook al zal een gewone beker en het deksel van het spel ook voldoen.

Het was een heel geslaagd weekend en zowel ik als de jongens zijn toch wat gespannen van hoe het zal lopen volgende week met het ziekenhuis. Volker en Lander zullen goed opgevangen worden door hun papa waar ze steeds kunnen op rekenen.

Het zou misschien leuk zijn moesten ze een dagboek bijhouden met tekstjes en tekeningen over hoe hun 2 weken is en dat ze achteraf eens kunnen vertellen wat ze allemaal gedaan hebben en waar ze hun emotie in kunnen steken.

Morgen een dag van inpakken, klaarzetten en dan stappen we weer eens in het duister. Je weet wat er gaat gebeuren maar het zal wel ok zijn en voor ik het weten zit ik met m’n  kerstbenen onder tafel en denk ik was het dat maar. J

07-12-2014 om 20:56 geschreven door Inge  

6 december

Dan weten we wat er gaat gebeuren. Dat weet je dat er een indringer is die je huis binnen komt om iets te leggen voor de kindjes. Het is gebeurt gisteren was het zover 'de Sint' is geweest. Met speelgoed en lekkers. Veel Lego en 2 gezelschapsspellen. 4 op een rij en Regenwormen. De brandweer kazerne stond al ineen. Lander en ik hebben nog 2 ruimteschepen van Star Wars ineen gezet en Volker kan dit op zijn eigen al heeft hij graag dat je in z'n buurt blijft.
Ze waren en zijn super blij met wat ze gekregen hebben. De lekker snoepjes en koekjes het feest was compleet en als kers op de taart hebben we frietjes gegeten want ik had horen zeggen dat het 'week van de friet was'.

Volker moest nog een klein deel van zijn Cantina van Star Wars en mocht dit afwerken tot 22uur. Lander en ik lagen dan op bed en ik heb verhaaltjes gelezen. Zowel Lander en ik hebben enorm gelezen. Tip de Muis en een boek over Thomas. Lander met zijn nieuwe monsterlijke pyjama waar hij super trots op is kei schattig.

Iets na 22 uur hebben we samen de lichtjes uitgedaan en zijn we gaan slapen ieder in zijn eigen bedje en iedereen met zijn eigen knuffel.

06-12-2014 om 09:31 geschreven door Inge  

Gisteren zijn we naar de Sint gaan kijk Volker Lander en ik en dat maakt hen nog meer zenuwachtig. Eerst was er een goochelshow en zowel Volker als Lander hebben eens mogen meedoen. Het was super en de jongens hebben genoten. Zelf vond ik het heel confronterend mensen tegenkomen van toen ik kon lopen. Erika van toen ik nog op school zat. De vroegere mensen van de kruidenier waar ik altijd ging als ik iets klein nodig had. Mensen die om kent en waar ze af en toe vertelde hoe het was met me toen ik in het ziekenhuis lag zowel in GHB als UZ Pellenberg voor m’n revalidatie.

Volker en Lander zijn me toch echt wel 2 broertjes ze zorgen zo goed voor elkaar. Ik moet wel zeggen het was gigantisch koud gisteren maar met een dikke trui en jas zijn ze vertrokken. De winter is nu echt begonnen 20uur en het is toch wel koud 1°c.

Morgen komt de Sint en dan kunnen ze een gans weekend spelen met hun speelgoed. Ik heb dit geregeld met de Sint via mail en via een SMSje J. Ik ben al aan het voorbereiden de tafel afruimen en iets voor Lander ineensteken. Maar is nog genoeg om ineen te steken denk ik.

Het zal een druk weekend worden een weekend met Sint, zwemmen, een verjaardagsfeest,… en natuurlijk veel spelen

Inge dat worden overuren J

04-12-2014 om 20:25 geschreven door Inge  

Het is een hele simpele titel maar december zegt zoveel meer. De laatste maand van het jaar is begonnen het is laat licht s ’morgens en het is vroeg donker s ’avonds. Het is best gezellig in huis. We maken plannen voor het kerstfeest, we maken plannen voor het nieuwe jaar met of zonder goede voornemens.

December is ook een moment om terug te denken hoe is het voorbije jaar geweest. Maar eerst en vooral gaan we Sint vieren met de jongens met kleine en grote pakjes. Het is een fantastisch gevoel om zo een dagen thuis te zijn met je jongens. Er word geleefd naar een moment waar de jongens elk jaar naar uitkijken. Sinterklas dat nu echt wel dichtbij komt J, Kerstmis met een gezellige boom met lichtjes en toch ook wel een pakje eronder, nieuwjaar met een gezellig vuurwerk en lekkere hapjes en dan het laatste en zeker super belangrijk ze zijn dan jarig mijn 2 knuffels. Volker wordt dit jaar een tiener en Lander die blijft nog rondfladderen met 1 getalletje 7 lentes.

De Sint brengt zeker iets leuk en ik hoorde ook van een vriendin dat die even zenuwachtig als ik. Alles is tot in de puntjes uitgestippeld. Wat, wanneer,… dit is allemaal al door gegeven door de Sint.

Lander vroeg zich al af hoe de Sint hier binnen kwam want we hebben geen schouw!!! Lander dat is geen probleem dan komt hij toch door de dampkap. J

Maar december is er nu en deze maand staat er nog veel te gebeuren en ik wil zeker wel eens terug kijken op een jaar met veel ups maar ook veel downs. Maar deze maand kijken we eens terug maar vooral naar de ups in het leven.

02-12-2014 om 20:13 geschreven door Inge