Vanavond vertrekken we op AFS-weekend, wegwijs-weekend noemen ze dat weekend. Wat wil dit nu zeggen? Wel, het gaat hier over een weekend om je weg te wijzen door AFS. Wat dit nu precies allemaal wil zeggen zal ik te weten komen de komende 2 dagen. Na dat weekend gaat het allemaal veel serieuzer worden, dan zal ik naar het buitenland vertrekken, naar de Verenigde Staten nog wel. Dat is toch het land waar ik het liefst naartoe wil gaan, maar waarom eigenlijk?
Ja, omdat papa daar geweest is, en ik al uren in zijn spullen heb gesnuffeld. Maar vanaf het moment dat papa vertelde, dat hij naar Amerika was geweest, wist ik al dat ik dat ook zou doen. Ten 2e wil ik natuurlijk ook naar daar omdat het land, de cultuur, de mensen, ... mij daar gewoon zeer hard aanspreken. Maar nu komt het, we moeten 3 landen opgeven zodat AFS er 1 kan uitkiezen. 3 landen, dat is iets om over na te denken! Welke landen lijken het meest op de Verenigde Staten? Welke landen hebbe het meest onder invloed gestaan van de VS? Niet dat dit een goede spirit is, je moet voor de volle 100% achter je 3 landen staan. En dan is er nog zo'n groot discussiepunt; ben ik wel geschikt om met AFS weg te gaan voor een jaar? Je komt daar dan aan in een vreemd land, met een vreemde taal en in een vreemd gezin. Je kan amper met hen communiceren of omgaan met hun cultuur. Maar dat is dan ook net het mooie van AFS; je weg vinden in dat doolhof van mysteries. Benieuwd ben ik alleszins wel, ik kan wel wat extra informatie gebruiken.
Maar al dat gepieker over volgend jaar doet me eraan denken dat ik vooral niet mag vergeten te genieten van dit jaar. Genieten van de momenten die ik nu nog heb met al mijn vrienden en familie. Met de mensen die ik volgend jaar het hardst ga missen en die ik hopelijk, na dat jaar, zal terug zien. Dus genieten is de boodschap! Zo meneer, nu heb ik gemijmerd over een heel grote ervaring in een klein tekstje. Dat was toch zo ongeveer de bedoeling hé?
