Ik ben ineke doyen
Ik ben een vrouw en woon in oostende (belgië) en mijn beroep is school gaand.
Ik ben geboren op 07/12/1995 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zingen dansen gedichten schrijven.
mensen vinden me gek,raar of wat dan ook
vroeger vonden ze me een spook
sommigen lachen met me anderen niet
het doet me totaal geen verdriet
ze willen dat ik normaal doe
en dat doet de boeken toe
ik ben normaal op mijn manier
normaal is voor mij een groot plezier
ik ben misschien wat gek dat geef ik toe
maar dat is wat ik altijd doe
's avonds voor het slapen gaan druk ik me steving tegen je aan ik vertel je men hele dag en jij luistert met een lach ik wil je niet verliezen in geen honderd jaar van alle beren zou ik jou kiezen want jij staat altijd voor me klaar lieve beer luister even ik wil je nog een knuffel geven
de uren gaan opeens zo traag 'k heb zo'n pijn in m'n maag in men leven heb ik me nog nooit zo gevoeld wat zou hier mee worden bedoeld de spanning is om te sneijden de zenuwen doen me leiden ze slopen me overal mee van huis tot aan de zee en waarom al die stres het heeft totaal geen zin en dat alles voor een puistje op mijn kin
ergens door de straten doolt ze rond een klein meisje met haren zo blond een huis om in te wonen heeft ze niet en elke dag heeft ze verdriet de koude maakt haar moe en zwak kijk nu valt ze op de grond met een zware smak ze ziet het bloed en raakt het aan en meteen denkt ze nu is het met me gedaan haar einde is nabij en eindelijk is het meisje blij
het einde is soms een begin bijvoorbeeld van een nieuwe zin het einde van het jaar of van je lange heer het einde van het leven maar dat duurt gelukkig nog even mensen denken zoveel aan over hoe het einde van hun boek zal gaan mij maakt niet uit wat het einde zal zijn het leven is al zo kort maar wel heel fijn
een wonder boven wonder dat jij er bent er zijn nog niet zoveel mensen die je kent jij bent mijn hemel op aarde van een onschatbare waarde ook al ben je nog zo klein je bent super fijn zonder jou zou ik niet kunnen leven en gaat de wereld beven lieve meid onthoud dit goed er is iets speciaals wat ik ik je zeggen moet het is niet veel maar ik vind het wel heel lief jij bent mijn kleine hartendief
uren dagen weken wacht ik maar jij jij geeft geen kik antwoorden op de chat doe je niet net als op je me niet ziet je zegt nooit eens iets tegen mij en dat maakt me niet zo blij niemand kan begrijpen hoe k me voel door jou heb ik totaal geen doel misschien is het moeilijk om vrienden te zijn maar een simpele hallo is al fijn moeilijk is het niet het was jij die me in de steek liet vriendschap is kostbaar verwaarloos ze dan ook niet
bij jou voel ik me vrij bij jou ben ik bij samen dingen doen ik knettergek of vallen in het zand met onze bek wij zijn samen één dus zijn we nooit alleen 'k heb je mega graag vergeet het niet onthoud dat iedereen je graag ziet je weet elk antwoord op mijn vraag en ik begrijp het o zo traag wij hebben van alles samen beleeft en er is niemand die er spijt van heeft samen kletsen met jou is über tof je weet niet hoeveel ik bou jij bent gewoon de max en super relax
Nu is mijn leven echt voorbij, geen hoop meer over voor mij. Niemand die weet hoe ik me voel, 'k zit nu alleen op mijn stoel. Wachten heeft voor mij geen zin, alles is toch al kapot binnen in. Waarom is het leven zo moeilijk en hard, en ik zo appart?
Soms ben ik alleen, met niemand om me heen. Dan wil k niemand zien of horen, knoop dat maar goed in je oren. Dat wil ik ook zo houden, om mijn gedachten een sop te bouwen. Het enige wat ik vraag, voor vandaag. Het is niet veel, gewoon alleen zijn met die krop in mijn keel.
ineke's gedichten blog
