12-09-2016
Grote verhuis/kleine verhuis/speelgoed
Juli - Augustus 2016
Aldus is Zaterdag 23 juli de grote dag, want dan komt de grote truck met 300 dozen
en onze meubels. Ook AT&T komt langs om internet aan te sluiten en de werkmannen
om nog paar kleine klusjes te doen. Kortom volk genoeg.
De mannen hebben zowat ganse dag nodig om de truck leeg te krijgen en alles in elkaar
te vijzen. Ik krijg een pak papier in mijn handen geduwd met de vraag om de nummertjes
aan te kruisen van elke doos die uit wordt geladen. Is veel te saai, na een half uur laat ik
het aankruisen voor wat het is en kruip ik in de truck om te helpen lossen, veel leuker en
dat hadden die mannen blijkbaar nog niet veel meegemaakt.
Soit rond een uur of 5 is alles klaar en kunnen we vlug heen en terug naar ons tuinhuisje
om de 2 Belgische katten te verlossen en hun nieuwe woonst te tonen.
We slapen eindelijk terug in ons bedje, heerlijk!
Helaas vertrek ik een paar dagen later voor 2 weken naar Azie, weekje Sinapore en een
weekje Malaysia. Ine die blijft achter met de dozen en werkt zich 2 weekends in het zweet
om dozen leeg te halen. Als ik terug thuis ben, ben ik geweldig tevreden man want zowat
de helft is reeds leeg.
De rest van Augustus is het elk weekend van het zelfde: dozen leeg halen, karton buiten
sleuren, werkmannen die van alles en nog wat komen doen, meubeltjes leveren, gordijnen,
kastjes bijkopen en in elkaar steken.
Maar vooral nog meer dozen leeg halen, soms tot frustratie van ikke, al die kleren en schoenen
die Ine heeft, nie normaal hoeveel dozen da zijn.....
Ondertussen zijn ook de kleintjes verhuisd want we moesten eerst nog een deur plaatsen tussen
salon en keuken zowat we de bende gescheiden konden houden (en katteoorlog 3 is daarmee
voorkomen!).
Eind Augustus doen we de kleine verhuis, want ja ook ons tuinhuis moest nog leeggehaald worden.
Je zal wel kunnen begrijpen dat we beiden een beetje chagrijnig waren tegen de avond (vooral ikke),
heb nu genoeg dozen versleurd. Was ons huisje bijna doosvrij, komen we met nieuwe lading aanzetten.
We kunnen herbeginnen
Eens de U Haul leeg zegt Ine langs haar neus weg dat we nog een werkje hebben vooraleer we die
truck terug brengen: speelgoed halen. Wa speelgoed?
Nu we een vijver hebben en een klein steigertje vindt Ine dat we net als alle buren een pedalo en
een kayak moeten hebben. Wij dus naar de mall, waar veel mensen zeer vreemd naar ons kijken.
Wie komt er nu op Zaterdagavond shoppen met een truck? Wij dus!
Aldus wandelen we de winkel buiten met 2X kayak, 1X pedalo en 2X fietsen. Ja, ze zagen ons
graag komen.
Maar goed midden September zijn we zeer blij, huisje in orde, doosjes weg en vooral ook de
gastenkamers klaar want binnenkort komen onze eerste bezoekers al! We kijken er echt naar
uit.
En daar is ie weer, de verhuistruck
Tja, da moeten we nog allemaal uitpakken
En da ook
BBQ aangesloten, terrasje bijna in orde
Leeghalen ons tuinhuisje, bybye
Speelgoed!
Nog meer speeelgoed!
En de gordijntjes zijn er, het begint op zijn plooi te geraken
Ons Ineke doet een 'Ikea-tje'
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
12-09-2016, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (2)
31-08-2016
3 grote werven
Sorry heeft wat geduurd, even draad terug oppakken begin Juli.
Na het vuurwerk voor 4th of July, was het tijd voor wat vuurwerk in ons nieuw huisje.
Ine die heeft 14 dagen vooraleer opnieuw aan het werk te gaan en we hebben gelukkig
van onze realtor een goede referentie gekregen van een handy man.
Eerste werk: Schilderwerken.
Het huis is zeer donker aan de binnenkant, vooral de zitruimte en de buro voelen echt 80s
aan, maar Ine is overtuigd dat ze dit een moderne look kan geven. Wij dus naar de doe het zelf
en kleurtjes kiezen. Pffff voor mij is wit wit maar neen hoor er zijn wel 20 soorten wit:
sneeuwwit, beige wit, bijna wit, whatever.....
Ine zet de schilder aan het werk en die heeft zowat 2 volle weken werk om gans huisje van
boven tot onder in lichtere kleuren te zetten.
Tweede werk: de keuken (wat had je gedacht).
Achter het fornuis hangen er druiven in steen, echt Oma stijl en vree lelijk.
Ook de dampkanp hang zo laag dat je telkens je hoofd tegen bokt wanneer je kookt.
Dus dampkamp omhoog en die druiven eruit kappen en vervangen door meer moderne
steentjes.
En aangezien we toch bezig zijn wordt het fornuis eruit geramd en vervangen door
gasfornuis, al altijd wens geweest van ons klein keukenprinsesje. De leiding lag al in
de kelder, dus was enkel kwestie van gaatje boren.
Derde bouwwerf: walk in closet
Net naast de badkamer is er een grote ruimte om er een deftige walk in closet te maken.
Ze hadden een paar hangers geinstalleerd, maar niet een echte walk in.
Dus Ine die begint zelf iets te tekenen en onze handy man voert dit keurig uit: middenblok,
kastjes met vakjes. Je zou het niet meer herkennen, maar Ine heeft blijjkbaar talent.
Ik mis een weekje werkzaamheden want zit in ons hoofkantoor in Tempe, maar zoals altijd
staat Ine haar mannetje.
Helaas ook wat minder nieuws: onze verhuidozen worden pas op 23 juli geleverd.
Dus ons verblijf met 4 katten in ons tuinhuisje wordt een beetje verlengd en das wel vervelend.
Kleine ruimte met 4 katten die je gescheiden moet houden is niet evident en het voelt soms aan
als we in kennel slapen....
Onze donkere tv hoek
En Ine die maakt er dit van!
Ook buro voelt oud aan
Maar voila, Ine is gepasseerd
Da was basic
Veel beter, Ine heeft alles zelf uitgetekend
Stomme druiven
Daaag druiven
Het zicht vanuit onze keuken en onze dagelijjkse gasten
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
31-08-2016, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (2)
10-08-2016
Dag Atlanta, het was mooi!
5 Juli 2016
En dus was er eind juni opnieuw een maand aangebroken van lange afstandsrelatie.
Ine terug naar Atlanta en ik in ons tuinhuisje in Ohio met de 2 jongste katten.
Maar niet getreurd juni was EK maand en de Rode Duivels die gingen eens iedereen]
naar huis blazen, niet dus....
Ondertussen deel 2 van heel veel papierwerk: nu voor ons nieuw huisje. Gelukkig kan
alles tegenwoordig met mail maar het blijft toch behoorlijjk veel administratie.
Ook Ine die heeft haar handen vol, want ook de verhuis regelen is behoorlijjk wat gerommel.
Ook al is alles geregeld met reloactiefirma betaald door mijn nieuwe werkgever, er blijft toch
veel gebel en gezeur bij kijken.
Midden juni is het dan zover voor Ine, tijd om de bom te droppen en haar ontslag aan te bieden.
Een weekje later komt de verhuisploeg: elke dag van 9 tot 6, een volledige week is er nodig om
alles in te pakken en in te laden. Ondertussen verblijven de 2 Belgische katten op kattehotel.
Ine die verhuist met een paar valiezen naar de buren, want een bed heeft ze niet meer.
Het doet ons denken aan de verhuis van Belgie naar USA, nu bijna 7 jaar terug.
Een weekje later vlieg ik voor de laatste keer terug naar Atlanta. En je gaat het niet geloven
maar ik heb het zowat gehad met de Delta Shuttle: elke Vrijdag laat aankomen in Atlanta en
op Zondagavond terug, was best blij dat dit stuk voorbij was.
Op Zaterdagmorgen is het tijd om afscheid te nemen van de buren. We nemen ze mee voor
breakfast en dat er een traantje heeft gevloeid da hoeft niet te verwonderen. We hebben een
heerlijke tijd gehad in Atlanta en de buren waren gewoon top!
De katten uit het kattehotel halen en weg zijn. Voor de tweede keer in 2 maand doen we de rit
Atlanta naar Perrysburg met kattemuziek op de achtergrond. Alles gaat vlot en in net geen 10
uur staan we bij ons tuinhuisje.
Het is het weekend van 4 juli en toevallig dit jaar bestaat Peereburg (uitspreken op zijn West Vlaams
aub, remember?) 200 jaar en het vuurwerk zal spectaculair zijn! Op het werk wordt er al dagen
uitgekeken naar dit event. Alvast 1 voordeel om in 'boeregat' te wonen: je hoeft niet uren op voorhand
je plaats te zoeken. We komen zowat uurtje op voorhand aan en zijn nog ruim op tijd en hebben geen
probleem om te parkeren.
Het vuurwerk valt best mee, alleen de muziek past niet echt maar er werd toch wat dollars de lucht
ingeschoten.
En we krijgen nog goed nieuws: de vorige eigenaars zullen de volgende dag 5 juli verhuizen en dus
krijgen we de sleutels een paar dagen eerder dan afgesproken, Ine zeer blij.
Onze verhuisfirma komt pas op 23 juli lossen en Ine die begint pas op 18 juli te werken, dus heeft
ze wat tijd om te 'verbouwen'. Ine noemt dit een paar kleine aanpassingen, maar uit vorige ervaringen
weten we al dat dit niet bij een 'likje' verf zal blijven.
Maar das voor de volgende keer en ja laat die moppen maar komen over Holland, beste Nederlandse vrienden.
Tja, toen dachten we nog wanneer is de finale?
En die hebben we helemaal vol gekregen! 53 ft
Tja, we blijven deze overal meesleuren
Helaas tijd om afscheid te nemen van onze buren
4th of July Perrysburg
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
10-08-2016, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (1)
01-08-2016
Hup Holland Hup en Ine hup Ine hup
Juni 2016
Aldus is het een keer de beurt aan Ine om te vliegen naar Detroit: op Vrijdagavond en met dik
uur vertraging landt ons Ine in ons tuinhuisje met maar 1 enkele opdracht: een nieuw huisje vinden.
Dankzij opzoekwerk (leve internet) hebben we een shortlist van 10 huizen die we allemaal op Zaterdag
willen bezoeken. Om 1 uur beginnen we eraan met realtor Joe, die wel paar keer tijdens deze trip zal denken
van Oh My God wa zijn da gekke mensen.
In zowat 4 uur zien we alle 10 en besluiten we on de spot om er 3 op shortlist te zetten en die de volgende
dag een tweede bezoek te brengen. Sommige van de afgekeurde huizen waren te dicht bij de straat, de buren,
teveel verbouwwerk. De 3 die overblijven zijn 1 nieuwbouw en 2 met zicht op 'de vijver' in zelfde community.
Eentje had ik al bezocht tijdens open house zowat 6 weken terug (en we waren verwonderd dat hij nog op de
markt stond).
Maar goed blijkbaar was die community iets wat ons toch aanstond en ook zicht op de vijver vonden we wel
iets hebben. Op Zondag werd het al vlug duidelijk dat de nieuwbouw het niet zou worden (te dicht bij de buren
en Ine die was bezorgd om prikkeldraad in de achtertuin voor onze 2 buitenpoezen), dus bleven er nog 2 over.
Uiteindelijk ging onze voorkeur al vlug uit naar huis die ik al een keer gezien had: het voelde toen meteen goed
en ook tijdens bezoek met Ine viel het plaatje redelijk in elkaar: slaapkamer is boven (we hadden het een beetje
gehad met slaapkamer op main), grote inloopkasten (daar later meer over), een geweldig zicht op 'de vijver',
keuken waar er niet veel werk aan was, kortom dit zou het worden.
Op Zondagavond doen we nog een bod, maar door het verlengde week-end horen we niet terug tot laat op
Maandag. Ine die begon al te vrezen dat het nougabollen zou worden en moest nog diezelfde Maandag terug
naar Atlanta want de werkweer stond voor de deur.
Uiteindelijk zijn we nog 2 keer heen en terug gegaan met bod en tegenbod, maar tegen Woensdag was het rond.
Ondertussen kennen we al het ganse process: dus op naar inspectie. Het moest allemaal vlug vooruit gaan, want
Ine die werd met haar 2 katten eind juni uit ons huis in Atlanta gesjot en de bedoeling was om meteen te
verhuizen naar nieuw huis. Helaas liep alles wat vertraging op en werd al vlug duidelijk dat we een tussenstop
in ons tuinhuis zouden moeten inlassen.
Ondertussen werd ook de mortgage aanvraag opgestart en konden we opnieuw aan een ronde van papierwerk
beginnen.
Uiteindelijk kregen we ergens laatste week van juni te horen dat we groen licht hadden: inspectie ok, vraagprijs ok,
hypotheek ok.,
Maar wa heeft da nu met Nederland te maken? Eigenlijk niks maar onze nieuwe woonplaats is Holland, OH.
Vonden we wel grappig.
In Atlanta blijft het ondertussen ook druk voor Ine. Met triest in het hart geniet ze van de laatste weken in ons
huisje, vooral de buren zullen gemist worden. Ook is het voor Ine tijd om de verhuisfirma te plannen (een vol
week werk om te komen inpakken en inladen) en haar ontslag te geven wat natuurlijk als een verrassing komt.
Gelukkig kan ze mij als schuldige gebruiken voor ontslag en verhuis naar de Mid West.
Maar er is ook goed nieuws voor Ine: ze heeft aanbod gekregen van grote firma in Toledo en kan per midden
juli aan de slag. Het aanbod is meteen aantrekkelijk genoeg om ja te zeggen.
En dus hebben we eind juni niet alleen een nieuw stekje, maar gaat Ine ook nieuw avontuur aan bij nieuwe
werkgever. Is nu al derde keer dat Ine zonder veel moeite en inspanning een nieuwe job aangbeoden krijgt.
Maar eerst nog verhuizen naar Holland......
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (7 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
01-08-2016, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (2)
10-07-2016
Te Koop: eenmaal andermaal verkocht
Mei 2016
Na een paar keer heen en terug tuussen Detroit en Atlanta was het tijd voor ons verlof.
Ja ik weet het, pas begonnen met werken en al verlof. Maar dit was al lang gepland en was
geen problem voor nieuwe werkgever.
Onze trip naar Belgie was vrij kort, een dikke week maar gezien mijn pa nog steeds in het ziekenhuis
lag werd er geen citytrip bijgepland. Toen ik op die bewuste 22 Maart terugvloog naar Atlanta had
ik nog gezegd dat ik zou tekenen om pa op een gewone kamer te zien bij ons bezoek in Mei.
Helaas was dat nog niet het geval maar toen we in Belgie waren ging alles opeens zeer vlug : in zowat 5
dagen verhuisde pa eerst van intensief naar hartbewaking en 3 dagen later lag hij dus op een gewone kamer
bij revalidatie. Wens uitgekomen.
Naast de tripjes naar het ziekenhuis werd vooral tijd doorgebracht met familie (eerste kommunie Hasse, een zusje
stapte op tram 50) en vrienden (en kon onder andere een voetbalmatch meepikken van Club Brugge tegen Genk).
Gezien de controles en ellelange wachtrijen op Zaventem, mochten we gratis en voor niks met Delta omboeken
naar Amsterdam. En dus rijden we richting Schiphol voor onze rustige terugvlucht naar Atlanta.
En toen brak een zeer drukke tijd aan voor ons Ineke.
Gezien de planning was om begin Juli te verhuizen en ik geen zin had om al die tijd op hotel door te brengen,
werd er een budget truckje gehuurd. Ik had nl. een short term lease gevonden en dus moesten aantal spulletjes richting
Pereburg. En dus Vrijdag terug van Belgie, Zaterdag inladen en Zondag een ritje van 10 uur richting tuinhuisje (want
dit werd de nieuwe bijnaam van ons tijdelijk onderkomen). Ine die bleef nog drietal dagen om alles op orde te krijgen.
(wat ik na haar vertrek vakkundig omtoverde tot een studente - rommel - kot).
Volgend actiepunt was ons huis in Atlanta verkopen en dat zorgde voor wat stress bij Ine: voor foto's van immo moesten
alle persoonlijke spullen ingepakt worden en het huis moest beetje 'uncluttered' worden (een boekenkast bijvoorbeeld
is mooier als hij halfleeg is ipv vol). Ook aantal gaatjes die wij geboord hadden moesten opgevuld worden, kortom
Ine had haar handen vol.
Maar midden Mei was het zover en kon het te koop bord in de tuin. Binnen de 24 uur hadden we al de eerste bezoekers.
En geloof het of niet maar nog geen 4 dagen na het bordje in ons tuin was gepland, hadden we een offer en was het
huis verkocht.
Terwijjl Ine de handy man speelde, nam ik vooral het papierwerk voor mijn rekening en ja er was voldoende papierwerk.
Gezien alles door mijn nieuwe werkgever via relocati firma was geregeld, moest dus alles heel veel papier geregeld worden.
Nog nooit zoveel gebruik gemaakt van gratis scan app.
En op het werk? Gaat het steeds beter en beginnen we langzaam maar zeker aantal zaken te begrijpen (denken we toch).
Mijn verjaardag vieren we (allez ikke alleen) in Seattle waar ik congress bijwoon van onze leverancier. Ine die slaagt
erin om via Amazon kado tot in de kamer te krijgen. Knap!
Vanuit Seattle vliegen we naar Atlanta want het weekend gaan we de bergen in met onze buren. Helaas hebben we weer
veel papierwerk die moet getekend worden in het bijzijn van een notary, dus Ine en ik kunnen pas op Zaterdag
aansluiten. Maar we hebben genoten van het zicht en het gezelschap. Helaas moeten wij Zondagmiddag terug
richting Atlanta want we vliegen diezelfde dag nog richting Detroit (ja we kunnen die route ondertussen bijna zelf vliegen).
En dat is het eind Mei een verlengd weekend en Ine die komt richting Perrysburg voor huizenjacht. De bedoeling is om
dit weekend een nieuw huisje te vinden en een bod te doen....
Tapijtjes laten kuisen, zodat we propere foto's hebben
In Mei ook een projectje van ons bezocht: kilometersver paneeltjes
En hier is ons matchbox voor kleine verhuis,
Geleerd tijdens mijn DJ dagen: stapelen tot hij vol is
Een beetje met pijn in het hart: te koop
Ine die slaagt erin om kado tot in hotelkamer in Seattle te krijgen
Met de buren in de bergen (leek wel week-endje Ardennen)
En Ine die gaat beetje rusten
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
10-07-2016, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (1)
19-06-2016
Radiostilte doorbreken: zonnestraaltje (update tot eind April).
19 juni 2016,
We mogen de radiostilte doorbreken en dat zal gedurende de komende posts wel duidelijk worden waarom.
Maar laten we dan maar beginnen bij het begin en we gaan een flink stukje terug in de tijd.
Had al enige tijd zin in een nieuwe uitdaging: wilde opnieuw meer 'corporate' en ook reizen naar Afrika
begon een beetje te riskant te worden.
Aldus waren we al een geruime tijd onze resume aan het uitsturen, de ene keer met wat meer response dan
de andere. Vorig jaar in September waren we er dichtbij, maar helaas werd een reorganisatie doorgevoerd en
de job afgeschaft, jammer Houston we komen er niet aan but everything happens with a reason.
Begin januari werd ik opnieuw gebeld ivm resume dat ik eind December had gestuurd, ha da was vrij rap.
Al vlug volgde er een telefonisch interview met de hiring manager die in Malaysia gebaseerd is. Al even vlug kreeg
ik te horen dat ik geslecteerd was voor een aantal persoonlijke gesprekken. En na een geweldige prep van Ine op
de standaard vragen, werd ik op kosten van mogelijke nieuwe werkgever ingevlogen voor interview (maandag na
Superbowl Sunday). Dit was op zich al leuke ervaring, gratis vliegen voor een jobinterview....
En toen werd het stil tot Super Tuesday (we gaan van ene Super naar andere, je weet wel toen Ine en ik voor het
eerst mochten gaan stemmen. Ja het werd echt wel een super Dinsdag, want toen kreeg ik aanbod en daar moesten
we niet echt lang over nadenken.
Maar tja, dat wordt dus verhuizen en dat gehucht moesten we dus even opzoeken: Perrysburg ( bij ons meteen omgedoopt tot
peereburg, uit te spreken op zijn Westvlaams aub).
Eens alle administratie achter de rug was, konden we het nieuws bekend maken en dat sloeg natuurlijk in als een bom.
En dus daar kwam ook nog eens de dringende Belgentrip tussen voor pa Verbeke, wat het allemaal nog wat stressvol maakte.
(zie vorige blog).
Soit, sinds 28 Maart zitten wij dus in de MidWest tussen de peren. Maar wa heeft dat dan met zonnestraaltje te maken?
Wel, nieuwe werkgever is fabrikant van zonnepanelen met produktie in Perrysburg en in Kulim. We produceren
panelen die enkel voor 'utilities' worden gebruikt, zeg maar de grote velden met vaak miljoenen panelen. Onze klanten
zitten wereldwijd en ik ben verantwoordelijk voor all vracht zowel inboud van de grondstoffen als uitgaand van afgewerkte
produkten. Ook al zitten we bij produktie in USA, we zijn ook verantwoordelijk voor Malaysia (grootste fabriek) en nog
een paar logisiteke mensen in Europa.
Dus op 28 Maart vlogen we van het zonnige Atlanta naar het koude en grijze Ohio. De bedoeling was om telkens 2 weken
in Ohio te blijven en dan weekendje naar Atlanta te komen, want Ine die bleef in Atlanta voor een tijdje.
De eerste maand verbleven we op hotel (en ja na een tijdje kenden ze me vrij goed) en gingen we op zoek naar een tijdelijk
tuinhuisje tot we nieuwe woonst hadden. We konden ook meteen gewoon worden aan het weer want begin April hadden we
nog smeltende sneeuw en voor de rest wind, heel veel wind. En ook regen, heel veel regen....
Ondertussen hadden we ook onze eerste business trip richting Europa (Duitslang/Frankrijk en Zwisterland in 1 week).
Ine die wilde nog wachten om te verhuizen wegens werkomstandigheden en dus beslisten we ook om ons huis pas in Mei
op de markt te zetten en dus was de afspraak dat we een radiostilte zouden inlassen tot Ine klaar was om haar ontslag te geven.
Wordt vervolgd in komende weken...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
19-06-2016, 22:35 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (2)
03-04-2016
Vlugge update
Zondag, 3 April 2016
De maand Maart was een zware maand en te weinig tijd om onze blog up to date te houden.
Zoals sommigen weten werd pa Verbeke in kritieke toestand opgenomen in het ziekenhuis.
Dus sprongen wij meteen op een Delta vlucht riching Belgie.
Gelukkig gaat het ondertussen een stuk beter, maar de herstelperiode zal nog vrij lang duren.
Dank je voor iedereen die ons gesteund en gecontacteerd heeft.
En dan was er nog die zwarte 22 Maart met de aanslagen in Zaventem/Brussel.
Daar hebben we letterlijk 5 minuten geluk gehad want ik was geboekt om de 1030 terug naar
Atlanta te nemen. Voor een keer zijn we het verkeer zeer dankbaar want we reden Zaventem
binnen zowat 5 minuten na de aanslagen (en werden net voor de fly-over gestopt door de
politie). We zagen mensen te voet vanuit de luchthaven komen en begrepen dankzij de radio
vrij vlug dat dit ernstig was.
We zijn dan maar meteen doorgereden naar Amsterdam waar we gelukkig nog mee konden met
de laatste vlucht van de dag richting ATL, dank je Delta/KLM.
Ook hier weer, dank je voor iedereen die mij bezorgd contacteerde!
Er is nog veel meer te vertellen maar das voor volgende post, want er zijn nog wel een paar
veranderingen te melden.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
03-04-2016, 17:57 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (0)
01-03-2016
Super Tuesday
1 Maart 2016
Het is vandaag Super Tuesday. Ook al zijn de voorverkiezingen al een beetje aan de gang,
vandaag worden maar liefst in 12 staten tegelijketijd voorverkiezingen georganiseerd.
Al weken is er niets anders op nieuwszenders: achtergrondinfo, debatten tussen kandidaten
(niet veel inhoud maar wel verscrhrikkelijk modder gooien, entertainment van de hoogste
plank) en de laatste dagen ook zeer veel televisiespotjes voor de verschillende kandidaten, vooral
aan de republikeinse kant (volgens sommige ramingen zal er zowat 1 billion USD gespendeerd
worden door de verschillende kandidaten aan deze voorverkiezingen, gek!).
En dat is er voor ons meteen een nieuwe ervaring want aangezien we nu staatsburgers zijn, mogen
we dus meestemmen wie de mogelijk toekomistige president zal worden.
Elke staat heeft zijn eigen regeltjes bij de voorverkiezingen maar in Georgia is het vrij eerlijk en
rechtaan: de delegates (je kiest niet rechtstreeks voor kandidaat maar voor kiesmannen) worden
eerlijk verdeeld volgens stemmen (en dit in tegenstelling tot sommige staten waar de winnaar
alle kiesmannen krijgt, winner takes it all principe) en je moet je enkel registreren bij de staat
(in sommige staten moet je bij de partij registreren waardoor je dus niet last minute je vote kan
switchen van partij).
Wij mogen om de hoek in de kerk gaan stemmen, en denk nu niet aan een kerk zoals bij ons.
Hier zijn dat vaak ganse gebouwencomplexen met dagelijkse kinderopvang, feestzalen e.d.
We kunnen er van 7am tot 7pm terecht.
Ine en ik gingen samen over de middag en het was niet zo druk. We fronsten beiden meteen onze
wenkbrauwen want je moet je eerst aanmelden en meteen wordt er gevraagd of je voor democraten
of republikeinen gaat stemmen,zodanig dat men je de juiste chip kaart kan meegeven voor het
electronisch stemmen. Tja echt geheim is de stemming hier dus niet.
Eens je chip krijgt ga je gewoon naar een tafel, duwt de chip in een PC en op het touch screen kan je
dan de naam van jouw favoriete kandidaat aanklikken en hop klaar.
Wat ook eigenaardig is dat de namen van de kandidaten die ondertussen uit de race gestapt zijn, nog
steeds op de lijst staan en dus kan je mocht je dat willen ook voor hun stemmen (lijkt we echt wel een
verloren stem).
Bij het naar buiten gaan krijg je dan een sticker opgeplakt dat je gestemd hebt, en veel mensen lopen
daar dan ganse dag fier mee rond.
Straks gaan we CNN kijken wie de moeder van de voorverkiezingen heeft gewonnen want het zou vandaag
al in een definitieve plooi kunnen vallen gezien zowat een kwart van alle kiesmannen vandaag verdeeld worden.
En wij mogen in November nog eens gaan stemmen, maar dan voor de Presidentsverkiezingen.
Campagne mag je dus niet meer aan de ingang van het stemlokaal voeren
Voila met sticker en al, we hebben gestemd
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
01-03-2016, 22:56 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (1)
15-02-2016
Belgenland en Valentijn
15 Februari 2016
Rewind dus naar Kerst waar we traditioneel naar familie en vrienden gaan in Brugge.
We landen op Kerstavond die we doorbrengen langs de Damse Vaart. Kerstdag wordt een combinatie
van Kerst en huwelijksverjaardag van Ine haar zussie. Aldus weer veel te veel gegeten met die dagen.
Tussendoor slenteren we wat door Brugge, doen we de noodzakelijke inkopen, gaan we bijkletsen met
de Babouche familie (en het werd zoals beloofd frietjes van de bosrand!), maken we de Kerstmarkt onveilig
met oud collega's. Kortom de normale drill.
Tussen Kerst en Nieuw kiezen we voor een citytrip naar Parijs. Dit stond al vast van voor de vreselijke
aanslagen van November ll. en we besluiten om geen angsthaasjes te zijn.
Nog nooit samen met Ine naar Parijs geweest dus het werd leuk de toerist uithangen dankzij geweldig centraal
gelegen hotel, we konden zo overal te voet en met de metro heen. De Mona Lisa (veel te veel volk), Monmartre,
Notre Dame (heb zelf voor quasimodo gespeeld) en natuurlijk de eifeltoren (wachttijd een dik 2 uur!), we hebben
het allemaal gezien.
Na oudejaarsavond en de goodbyes en tot binnen 6 maanden waren we op 2 jauari terug in Atlanta.
Voor de rest niet zoveel te melden. Ine heeft het nog steeds zeer druk met Go Live en was in januari al een weekje
naar Kansas gevlogen voor meetings. Zoals altijd pas ik braaf op de 4 poesjes.
We hebben ook al 2 keer sneeuw gehad, maar het bleef telkens maar een paar uur wit liggen. Wat niet wegneemt
dat er hier totale paniek was en voor nog geen 2 cm sneeuw werd de state of emergeny afgekondigd en werden we
verzocht om ons kantoor om 12 uur ten laatste te sluiten zodat iedereen veilig thuis zou geraken....
Gisteren tot slot hebben we onze huwelijksverjaardag gevierd en hoe doen we dat normaal?
Met een etentje, neen da doen we niet.
Met bloemen, neen da doen we niet.
Da doen we met een uurjte fitness. U leest het goed!
Ine die is al een jaartje een die hard fan van Orange fitness. Een soort groepsklas waarbij je een uurtje in het zweet
werkt met allerhande toestellen: van roeien, tot gewichten heffen en de treadmill. Blijkbaar een goede workout want
ze komt altijd als een tomaatje thuis.
Aldus voor Valentijn mochten de partners meekomen en moet toegeven heb me geweldig geamuseerd, misschien
dak in de toekomst nog wel een keer zal meegaan.
Nog een paar foto's van onze Paris trip!
Om in stemming te komen op tuigje, had Ine eigen servetten mee...
Pajijs!
Even eifeltoren induwen
Niemand kan valiesjes maken als Ine (neen stofzuiger moest nie mee)
En toen werd de noodtoestand uitgeroepen in ATL
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
15-02-2016, 22:52 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (0)
19-12-2015
Rewind deel 2, dit keer naar Thanksgiving
November/December 2015
Ja we hadden echt wel iets gepost maar blijkbaar iets misgelopen, dus herbeginnen.
En eigenlijk is er niet veel gebeurd in Oktober tot December, ook in de US moet er gewerkt worden.
Vooral Ine heeft het druk met de voorbereidingen voor het nieuwe IT systeem en zit o.a. een weekje in Dallas.
(ikke zorg zeer braaf voor de poesjes).
Thanksgiving hebben we dit jaar thuis gevierd. Jawel U leest goed voor het eerst in 6 jaar zijn we thuis gebleven.
Dus kalkoentje besteld (eentje voor 2 personen bestaat niet,dus kan gene kalkoen meer zien) en een paar klusjes
rond het huis opgeknapt. Het grote voordeel om thuis te zijn met Thanksgiving is dat je kerstverlichting super
vroeg kan hangen en ook de kerstboom staat dit jaar al weekend van Thanksgiving.
Voor de rest genieten we - zoals de rest van de wereld - van het veel te warme winterweer. Kan zowat elke
middag (en soms 's avonds) open rijden met mijne broem broem. Eerste week December halen we gemakkelijk
20 graden!
Maar eens de regen komt, ontdekt Ine dat we een probleempje hebben in onze basement. Het water van de
afvoerpijp van ons dak kan de hoeveelheid water niet aan en dus het grondwater komt rond onze buitenmuren
terug naar boven.
Gelukkig in onze handyman meteen ter plaatse om de schade op te meten en dat valt wel nog mee. Het water
moet dus verder van het huis afgevoerd worden en dus worden er een paar nieuwe regenpijpen gestoken.
Enkel nu nog ons tapijt beneden vervangen en alles zou moeten hersteld zijn, wordt vervolgd in januari eens de
buitenmuren volledig droog zijn.
Voila wij zijn klaar om Kerst en Nieuw in Belgenland te viere, verslag volgt
Altijd gemakkelijk in USA: Kerstboom op dak meteen met voet gemonteerd
Versieren maar
En ikke mag de buiten doen, toch vlug paar uurtjes werk
Kalkoentje voor 2 personen
Ine de schilder
En ikke trek me van niets aan
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
19-12-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (1)
31-10-2015
Rewind naar September
31 Oktober 2015 (rewind: 1 September 2015)
Aldus gaan we even terug in de tijd want op 1 September begint niet alleen de school in Belgie, maar ook onze vakantie.
Eerste stop is Italie.
We vliegen met laatste vlucht vanuit Atlanta naar Parijs maar blijkbaar
hebben we behoorlijke tegenwind want we komen met 1 uur vertraging aan. Desondanks ons geloop en vlug gestap missen
we net onze aansluiting naar Firenze.
Maar gelukkig kunnen we laatste 2 stoeltjes snappen op de volgende
vlucht waardoor Ine een uurtje of twee kan shoppen in de duty free (nadat we
natuurlijk bakerij Paul hadden opgezocht).
Aldus eerste stop Firenze voor 4 nachten. Ine heeft een heerlijk hotel gevonden op
wandelafstand van alles wat we willen zien.
Hotel is pas vernieuwd en de service is excellent. Zo overslapen we ons op de eerste morgen,
jetlag zeker, maar krijgen we rond de middag toch nog een breakfast aangeboden,
top!
De volgende dagen hangen we hier de tourist uit (en we zijn
niet alleen, het is hier druk) en om eerlijk te zijn ik heb nog nooit zoveel
musea gezien in mijn leven. Het weer is perfetto en dus af en toe genieten op een terrasje hoort erbij. Oh ja en natuurlijk elke avond een ijsje,
niets zo heerlijk als Italiaans ijsje.
Op Zondag zeggen we goodby Firenze, we halen onze huurauto
op en rijden richting zee. Maar eerst
een stop in Pisa. We zijn er nog nooit
geweest dus dit moeten we meepikken nu we in de buurt zijn. Hier is het zowaar nog drukker dan in Firenze
en het is wel idioot om te zien hoe iedereen een foto wil nemen alsof ze de
toren tegenhouden. Soit na een half
uurtje hebben we het gezien en zetten we onze tocht verder naar Portovenere
waar we 2 nachten zullen blijven. We hebben vanuit de kamer geweldig zicht op de zee en
genieten van een heerlijke wandeling door dit oud stadje. Visrestaurants genoeg (leuk) maar waar is het
ijskot? Gevonden!
De volgende dag kunnen we niet alleen heerlijk ontbijten
buiten op terras maar vertrekt de boot ook vanaf de overkant van de straat naar
Cinqe Terre, een aaneenschakelijk van gekleurde dorpjes die in de rotsen liggen
aan de rand van de zee (snap je?). We
slaan dorpje 1 over en stappen af in dorpje 2 waar we de bedoeling hadden om te
voet naar dorpje 3 te wandelen, maar helaas is het pad gesloten. Wij hebben nog in Intermodaal gewerkt dus
niet getreurd we nemen de trein naar dorpje 3.
Dit dorpje ligt het hoogst en
is zowiezo niet met de boot te bereiken. Van hieruit wandelen we te voet naar
dorpje 4, volgens het internet een pad voor de gemiddelde geoefende
wandelaar, zal wel lukken zeker ? Na 2 uur zwoegen (en paar keer gevloekt dat we onze
zwembroek niet aan hebben om in de zee te duiken) zijn we er en hebben we een
pizza verdiend! Terug in het hotel gaat die zwembroek toch aan en gaan die
Belgo-Amerikaanse witte olifantjes toch een plonsje doen in de zee (tussen die
gebronsde Italianen in hun veel te kleine speedo).
De volgende morgen rijden we richting Milan. Hier hebben we afgesproken met Andrea en zijn
familie. Andrea is vorig jaar speciaal naar Belgie gekomen, dus wij vinden het
niet meer dan normaal dat we deze ommetoer maken. We hebben nog wat tijd om in Milan rond te
crossen maar zowel Ine als mezelf zijn niet onder de indruk van de stad. We hebben wel een ongeloofelijk gezellige avond met Andrea
en zijn familie. Andrea is toevallig die dag 20 jaar getrouwd. We gaan eten ver
weg van de toeristen en het was zeer lekker. Wim oud college van P&O was toevallig ook in Milan
voor business en die hebben we maar meteen ook uitgenodigd zodat we ook hier
weer bijgekletst zijn.
Op Woensdag vliegen we dan richting Belgenland. Eerste afspraak is Woensdagavond met de familie Babouche, tradities moeten in ere gehouden worden, nietwaar? Donderdag is Ine and me time met rondje Brugge. We stoppen bij Nomade, sinds paar maanden geopenend door Margaux en Bram die wij nog kennen van hun BB in Kaapstad. Gezellig bijgekletst en de garnaalkroketten
geprobeerd (lekker, zeker een aanrader). Op Vrijdag is er dan de grote dag want Ine haar broer die
trouwt (eindelijk). Dus na een dag van
heen en weer hollen naar kappers e.d is het eerst en vooral tijd voor het
officiele gedeelte en daarna het leuke gedeelte: eten en feesten. We houden het vol tot een uur of 4 in de
morgen en ja het was zeer gezellig.
Op Zaterdag doen we het dan ook rustig aan en we sluiten Belgie
op Zondag af met een etentje voor Ine haar Zus die nu op tram 5 zit. En zo vliegt de
tijd en voor je het weet zit je terug op Delta richting huis en is het opnieuw
tijd om te werken, huisje te poetsen, tuintje te onderhouden. Dus zeg maar terug naar het alledaagse.
De beroemde brug
Toeristen op de voorgrond, Firenze op de achtergrond
En dat was al even leuk in Firenze: terasseke
En dit was het aller aller belangrijkste
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
31-10-2015, 23:22 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (0)
28-09-2015
6 jaar USA: tijd voor een feestje
Maandag, 28 September 2015
Jawel Zaterdag ll. waren we precies 6 jaar in de States, amaai wat gaat dat vlug.
We waren het eigenlijk zelf bijna vergeten, maar we hebben die dag wel gefeest.
En hoe kunnen we da beter doen dan op Tomorrowworld, het DJ festijn bij uitstek.
's Morgens vlug nog onze braclets geactiveerd en meteen ook digitaal wat centjes op
braclet gestort want het festival is gewoon cashvrij en je bracelet is niet alleen om binnen
te komen maar ook alles te betalen van drank over eten tot kopen van T shirts.
Later die morgen krijgen we ook nog een mail dat slechts 1 toegangsweg open is naar de
parking tgv het slechte weer. We zijn onder de indruk van hoe dit georganiseerd wordt
(maar dat gaat wel beetje veranderen).
Tja we zijn nu al 2 weken terug van Europa en het is het gisteren voor het eerst beginnen
regenen dus grapte nog vlug naar Ine om haar flashy tuinlaarsjes aan te trekken, waarop ik
meteen werd uitgelachen door Ine.
We willen rond uur of vijf op de wei zijn, dus vertrekken we om 3 uur richting festival.
En daar geraken we al meteen iets minder onder de indruk: we rijden onze comfort parking
zo voorbij en wanneer we terug rijden krijgen we te horen dat parking gesloten is maar je
gewoon bodjes moet volgen van 'staff'. Wel ik denk nie dat staf bij Tomorrowworld werkt
want da bordje hebben wij nergens gezien. Gelukkig brengt Ine haar telefoon de oplossing
want na wat googlen moeten wij blijkbaar 'other' volgen, je moet het maar weten. Ik weet
niet waar die bordjes ons naartoe sturen maar had af en toe het gevoel dat we rondjes reden
in dit boeregat (en een boeregat is het wel niets dat bomen en weides en veel kleine straatjes)
Soit uiteindelijk komen we toch op de goeie plaats aan maar guess wat ah ja de parking is
gesloten door 'de regen' maar er is een offsite parking op zowat 15 km.
Gezien we al dik uur verloren hebben en Bartje zijn geduld op is, besluiten we om da niet te
doen maar slaan meteen rechts af op een prive domein die zijne hof verhuurd: 60 USD aub.
Ik kijk naar Ine van heb jij geld mee en Ine die kijkt naar mij van 'je hebt toch gezegd dat het
cashfree festival is en je alles met bracelet gaat betalen??'. Ine schraapt gelukkig 45 USD bij
elkaar en de dame begrijpt onze frustratie en we mogen parkeren met discount.
En toen kwamen bij mij herinneringen terug boven van Torhout Werchter want we ploeteren ons
een weg naar de ingang. Niets dan slijk waar je als je niet oppast tot je enkel in zit en je best
elkaar vasthoudt om niet op je gat te liggen. We begrijpen nu pas waarom de parking werd
afgesloten want zonder 4X4 of pickup kom je hier niet op of af.
En ik denk dat Ine vooral mijn opmerking over de flashy tuinbotjes snapt (en ze zou zeker niet
uit de toon gevallen zijn).
Hoera na een half uur ploeteren bereiken we de ingang en zijn we dus eigenlijk maar net op
tijd om Yves V te zien op het hoofdpodium (was aangestipt door Ine). Woodstock tot
hoofdpodium volgens GPS 1 uur, dankzij de gebrekkige organisatie 3 uur en 30 minuten.
Gelukkig hebben we Comfort tickets geboekt waardoor we toegang hebben tot apart
verhoogd podium die dicht bij de main stage staat. En hier vooral geen slijk en modder
maar netjes plankenvloer, apart toilet en een bar.
Tijd om uit de bol te gaan.
Onze planning was om daarna naar Belgium stage te lopen en beetje van Regi zijn set mee te
pikken maar Bartje zag het niet zitten om opnieuw tussen het slijk te lopen en er was ondertussen
behoorlijk veel volk bijgekomen rond de mainstage, ook in de Comfort zone en denk dat security
zeer laks was in controle).
We blijven dus waar we zijn en genieten van het volk want dit is echt wel een ongeloofelijk
speciale sfeer: everybody happy, peace and love. Je ziet vanaf 21 (je mag niet binnen als je
jonger bent dan 21 en er wordt gecontroleerd) tot 60+, fuifbeesten in beremutsen en botten,
blote 6 pack bovenlijven en girls in veel te kleine niemedalltjes. Echt alles mag en kan.
De echte reden waarom we zeker terug wilden komen naar de mainstage was voor Dimitri Vegas.
En da was ongeloofelijk cool, ze hadden die gerust wat later mogen programmeren want dit
was op en top: goeie mix, confetti, rookgordijnen, vuurwerk. Het ganse gamma werd
bovengehaald. Top Ambiance
Gezien Afrojack ons wat minder lag zijn we dan maar vlug iets weest eten en hebbben we
ons dan maar letterlijjk een weg geploeterd naar de andere stages (9 podia die behoorlijk
ver uit elkaar liggen). Men had behoorlijk wat planken en betonnen platen gelegd tussen
de verschillende podia maar ook die zater helemaal onder de modder en waren eigenlijk
levensgevaarlijk.
Wij besluiten dat het voor deze oude van dagen (en neen we waren zeker niet de oudste,maar
natuurlijk wel in de minderheid) genoeg was en we niet meer terug gaan naar hoofdpodia om
Hardwell te zien, maar voor de meute naar huis te gaan, zeker met de steeds modderachtig
wordende ploeterwei waarbij Ine nog opmerking had gemaakt van da zal hier leuk worden
als iedereen straks tegelijk naar buiten gaat.
En dat hebben we ons niet beklaagd want we komen vlot weg want niet kan gezegd worden
van de grote massa die tot het einde was gebleven. Horrorstories van mensen die op een
stuk karton proberen te slapen te midden van modder, anderen die door het bos kruipen en
meer dan 10km wandelen om hun auto te vinden, shuttles die niet meer rijden, enzomeer.
De organisatie ligt meteen onder vuur dankzij sociale media (en terecht) en op Zondag
mogen alleen maar de dreamvillers (zij die op camping verblijven) binnen waardoor
capaciteit beperkt wordt tot 40,000 (ik schat dat wij op Zaterdag met een 60,00 tot 70,000
waren, heb ze niet geteld).
En da was dus ons feestje voor 6 jaar USA en ook al was de organisatie op bepaalde vlakken
behoorlijk beneden peil we komen volgend jaar terug, tenminste als TW nog in Atlanta zal
georganiseerd worden want de kritiek hier in USA is niet mals met zelfs mogelijke class action
law suit. Tja tot zover love en peace zeker?
BTW we komen nog terug met update van onze Belgie/Italy trip maar das voor iets later, sorry.
Geen e tickets bij TW, ouuderwetse post maar wel met gevoel voor marketing
Parking ticket (wa welke parking?) en de braclets
Welcome to 'Modderworld', lijkt wel Torhout Werchter van toen we jong waren. Waar zijn die botjes??
Main stage, niet te beschrijven hoe groot dit is
En dankzij onze Comfort tickets kunnen we dus echt dicht bij podium komen zonder gedrum
Ine in actie
Neen das geen regen maar klein beetje confetti tijdens Dimitir & Mike optreden
Love, peace and hapiness zeker?
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
28-09-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (1)
09-07-2015
Het is July 4th
Donderdag, 9 juli 2015
Vorige week was het dus weer 4th of July week-end, reeds onze vijfde in de US en
eerste als Amerikaanse burger. De citytrip dit jaar is gepland naar Portland, Oregon aan
de Westkust van de States.
We vertrekken op Donderdag 2 juli in de namiddag ook al is Atlanta de drukste lucht-
haven ter wereld, we hebben het nog nooit zo druk gezien. We zijn nummer 25 voor
vertrek dus dat wordt dik half uur 'vliegtuigje aanschuiven'. Soit, na 5 uur vliegen en
3 uur achteruit landen we in Portland.
In San Fransisco hadden we Bart voor het openbaar vervoer en hier hebben we MAX
den tram.
Op Vrijdag besluiten we naar de bergen te gaan en huren we een tuttut. Na een uurtje
rijden gaan we de scenic route volgen en kronkelen naar boven. Op vele plaatsen kan
je stoppen en foto's nemen van prachtige landschap, maar de eerste echte stop is voor ons
de watervallen, de tweede grootste van de USA naar het schijnt (na de Nigarararara Falls).
En we zijn niet alleen, het is dus aanschuiven en dan wachten tot er een plaatsje vrijkomt.
Eens de falls van beneden te hebben gezien, besluiten we toch de hike naar gans boven
te doen (ja we hebben iets met bergen en rotsen omhoog te vlammen). Het valt uit-
eindelijk nog behoorlijk tegen en de 2 Belgische tomaten komen na zowat een uurtje
puffen boven.
Tweede stop is op het einde van de scenic route een dam. Hier verwachten we niet
zoveel van, maar dat blijkt toch een reuze meevaller te zijn. We zijn - bij geluk - net op
tijd voor de 4 uur tour waar op zo een typische Amerikaanse manier wordt uitgelegd
hoe de stuwdam er ooit kwam, hoe electriciteit wordt opgewekt (water, beweging,
magneet, koper, transfo, leiding, transfo, electriceit bij je thuis jawel we hebben zeer
goed opgelet). Maar het leukste was voor het laatst want er werd dus uitgelegd dat
ook aan de natuur werd gedacht en er was een 'fish ladder'. Wij keken naar elkaar van
wa is een 'vistrap'? Het is dus een soort trap waar vissen door zwemmen ofwel met stroom
of tegen stroom vanuit de zee. De vistrap heeft een paar verdiepingen en de meeste vissen
doen er toch een paar dagen over om die te overbruggen. Het is moeilijk te beschrijven
maar je moet het eigenlijk gezien hebben om het te snappen.
Laatste stop is richting Mount Hood (onderdeel van de 3 big Sisters). We rijden tot de
top (een skiresort dus dat zag Ine meteen zitten....) waar het lekker fris is. Het hotel staat
ons niet erg aan dus we besluiten om naar beneden te rijden en daar een visrestaurant
te zoeken.
Dag twee op 4 juli trekken we onze Amerikaanse vlagge T shirts aan en blijven we in
Downtown. Ze hebben in Portland voor het ogenblik een heatwave en dus het is bijna 40
graden. Eerste stop is famous breakfast plaats en het was nog te doen om buiten op
terras te eten. Daarna verkennen we de Saturday markt waar allerhande 'prul' wordt
aangeboden. Je kan er over de koppen lopen en dus waren we hier vrij vlug klaar.
Stop 3 is ook een must in Portland: Voodoo donuts. Tenminste als je geduld hebt want
het is een dik half uur aanschuiven om binnen te geraken, neen dank U.
Ook de laatste stop is van moeten als je hier bent: de grootste boekenwinkel van de USA
is niet in New York maar hier. Een volledige cityblok en 3 verdiepingen. Ja das iets voor
Bartje maar het is gewoon te groot.
Natuurlijk is de laatste stop op 4 Juli het vuurwerk. En dat was hier goed geregeld want het
werd langs de rivier afgeschoten en een brug werd gewoon voor het verkeer afgesloten.
Dus zelfs wanneer we pas een uurtje voor het vuurwerk opduiken, blijkt er nog voldoende plaats
te zijn.
Dag 3 is de laatste en meteeen de beste We huren opnieuw een tuttut en vertrekken naar de
zee, op 2 uur rijden.
Je moet eerste de bergen over en je arriveert dan vrij abrupt aan de zee. Onze eerste stop is
Seaside want het is ondertussen middag dus ons maagje begint te knorren. Dit klein dorpje
kan je niet beter vergelijken dan met een mini Blankeberge: appartementen, zee, restaurants
en brolwinkels.
Na een (matig) visje gaan we pootje paden en wandelen we een uurtje met onze voetjes in het zand
en het water, heerlijk want dat missen we toch wel een beetje in Atlanta: zee en strand.
Dan gaan we de scenic route op richting Zuiden. Het is een geweldige rit want de bergen
komen hier letterlijk tot aan de zee, dus je slingert je over de bergen aan de ene kant en de
zee aan de andere kant. We stoppen meerdere malen om van het zicht te genieten en doen
nog een kleine wandeling op een strand waar de rotsen in de zee staan.
We eindigen in Lincoln City waar Ine het beste visrestaurant van onze trip vindt. Het is hier
te koud om buiten te zitten maar achter glas met zicht op zee is het aangenaam eten.
We zouden in een uur of twee terug in Portland moeten staan maar dat was een uurtje langer
want blijkbaar waren we niet de enige die van de kust terug naar Portland moesten.
De maandag vliegen we terug in dik 4 uur en zetten we onze klokken 3 uur verder, tja van
West naar Oost verlies je ganse dag. Morgen terug werken....
Zo ziet hij eruit van beneden, en straks gaan wij te voet naar boven
Voila de tomaatjes zijn boven
De vistrap, als je goed kijkt kan je kanjer van een vis zien onderaan de trap
Moest Ine tegenhouden of ze ging de skilatten aantrekken
Moeten er nog boeken zijn?
Donuts met rare smaken, hier moet je zijn als je tenminste wil aanschuiven (de lijn gaat tot de volgende cityblok en terug)
Het vuurwerk was alvast beter dan in SF, maar niets boven Boston!
Ine poojte baden aan de Westcoast
Tja wat is er mooier de voorgrond of den achtergrond?
En zo waren er tientallen plekken waar je kon genieten van het uitzicht
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
09-07-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (0)
18-05-2015
Verlof en verlof
Maandag, 18 Mei 2015
Keek vandaag even toevallig op de blog en blijkbaar vliegt de tijd wel erg
snel
want de laatste fotos waren met sneeuw terwijl ik toch al een maand
het buiten
zwembad onveilig maak.
Aldus terug naar de Zondag van de bekerfinale tussen Club Brugge en Anderlecht.
s Morgens dus nog vlug wat bloemetjes moeten planten en in al mijn enthoesiasme
voel ik iets hard dus denk ik dan maar wat harder graven want die wortel moet eruit.
Tot Ine roept dat we geen internet tv en telefoon meer hebben. Jawel de wortel
was
dus een kabel. Gelukkig bestaat er nog 3G om Club te beker te zien pakken.
De volgende
dag werd er een tijdelijke kabel bovengronds getrokken en waren we dus
weer online,
gelukkig maar want wat is een huwelijk zonder internet of tv??
Nog wat later kwamen ze
ons gras bewerken met geel en rode spuitbussen zodat de
kabellegger niet dezelfde fout
zouden maken zoals ondergetekende
.
Weer iets bijgeleerd!
Begin April was het dan tijd voor een vlugge Europa trip.
Eerste stop is Marrakesh wat al best wat planning veroorzaakte want hoe vlieg je van
Atlanta
naar Marrakesh: Atlanta naar Parijs, busje van Charles de Gaulles naar Orly
(we zouden over
dat busje een opmerking kunnen maken maar we doen het niet) en dan
non stop naar Marrakesh.
We blijven in een typishce Rhiad slapen in het midden van het centrum voor 4 nachten.
De stad valt reuze mee en je kan zowat alles rustig afwandelen. Nou ja rustig je moet
af en toe
opzij springen voor een brommer die vol gas door de nauwe steegjes vlammen.
Het hotel was
een echte meevaller met dakterras voor ontbijt. Het enige waar ik niet kon aan
wennen was de
plaatselijke schildpadden. Die beesten vallen dus je tenen aan en buiten zo
een stuk uit je teen,
stomme Marokkaanse schildpadden.
We trekken ook dagje naar Atlas gebergte, zowat een uurtje rijden. We klimmen ook als echte
berggeiten richting waterval (die niet zoveel voorstelde).
Tweede stop is Belgenland voor een korte 4 daagse. We hebben aan niemand laten weten
(buiten
familie natuurlijk) dat we in Brugge zouden zijn en dus werd het een zeer rustige trip.
We wilden ook nog aantal mensen verrassen met een paashaas bezoekje maar bij lieve mama
was
er niemand thuis (achteraf vernomen dat ze wel thuis waren maar de bel niet gehoord
hadden jaja)
en Geert en Els waren net op last minute skireis vertrokken met de kids.
Maar Ine heeft wel Vicky kunnen verrassen. Mission accomplished!
Tussendoor lekker gaan uitwaaien (letterlijk) aan zee en lekkere garnaaltjes eten.
Wie we ook wilden verrassen was zoon Willem voor zijn 18de verjaardags fuif,
maar helaas dat
nieuws was vroegtijdig uitgelekt. Werd toch een gezellige avond.
De volgende dag stond er nog familiefeestje gepland bij de familie Demeuelemeester
en op
Paasmaandag vlogen we al terug richting Atlanta.
Ondertussen lijkt het wel dat we hier meteen van winter naar zomer zijn overgestapt.
Laatste week van April ging het buitenbad vroegtijdig open en ook al was het nog wat frisjes,
het was best aangenaam om baantjes te trekken. We hebben ook bijna geen regen gehad
en ziet er
dus naar uit dat we een droge zomer tegemoet gaan.
Wat ook altijd moet gebeuren in het voorjaar is de mulsh. Ine heeft dus weer een truckload
laten afleveren in 2 kleurtjes en we hebben een gans week-end gesleurd.
Na 15 uur verspreid
over 2 dagen - waren we klaar en vooral gekraakt! Hebben
aantal kruiwagens niet geteld maar
volgens internet is onze vracht ongeveer gelijk aan
180 tot 200 kruiwagens. Kan best geloven
dat we beiden goed geslapen hebben
.
Maar het eindresulaat mag er zijn.
Voor de rest niets nieuws onder de zon: Ine moest even heen en terug naar Dallas in Mei,
ikke
naar Afrika (what's new?), we waren uitgenodigd op Moedersdag bij de buren voor
lunch, dus business
as usual
Kabeltje kabeltje
Kabeltje kabeltje
Spuitbusje voor kabellegger
Zicht op Atlas gebergte vanaf dakterras
Ine aan het Marokkaans ontbijt
Die verdomde schildpadden
De 18 jarige
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
18-05-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (0)
16-03-2015
Kak: toch sneeuw
16 Maart 2015
Ja dat heeft veel te lang geduurd, dus even terug naar midden Februari.
En ja ik had het niet mogen zeggen van die sneeuw want jawel we hadden prijs en het was meteen voor een ganse week.
Na alle ervaringen van vorig jaar werd er dit jaar niets aan het toeval overgelaten en werd op de Woensdag zelfs nog voor
er een vlokje gevallen was de noodtoestand afgekondigd. Jawel de noodtoestand voor een vlokje of twee sneeuw, kan het
nog gekker.
Aldus iedereen hyper alert en de eerste vlaag hadden we al op Dinsdag gehad maar de Woensdagavond kwam dan de echte
sneeuwstorm langs. Vanaf de late namiddag viel het met dikke vlokken naar beneden en na een paar uurtjes lag er dus een
leuke witte laag. Mooi om naar de kijken.
Uit voorzorg was ik alvast vanaf de Dinsdag thuis gebleven (voor 5 cm sneeuw zouden we in Belgie nooit thuis gebleven zijn),
en op Vrijdag zijn dan voor het eerst 'uitgerukt' naar kantoor.
Al bij al was het dus een zeer korte werkweek want de Maadag was ik ook al thuis, Ine had nl opnieuw kleine ingreep en dus
was ik niet alleen chauffeur van dienst maar voor de komende weken ook verpleger van dienst.
Gelukkig kreeg Ine al vlug telefoon dat alles ok was en alles die moest verwijderd worden was er dan ook netjes uitgesneden.
De laaste Zaterdag van februari was Billy Joel op bezoek en we besluiten op het laatste moment toch nog kaartjes te kopen.
Het concert was in downtown en we hadden ons een beetje misrekend qua verkeer. Rond Philips Arena stond het helemaal
vast en gelukkig kon ik plaastelijke parkingwachter overtuigen om ons toch te laten parkeren (was normaal enkel voor abo-houders).
Anders waren we er nooit op tijd geweest. Soit, het was de vijfde keer dat ik Billy aan het werk zag en vond dat het een beetje
deja-vu was, je zag ook dat de ouderdom wat begon te wegen op de man maar overall leuke avond gehad. En voor 1 keer kende
ik meer meezingers dan Ine!
Ondertussen is de lente hier goed op gang geschoten, we hebben reeds dagen met +25 graden gehad, maar dan opeens ook een dagje
met 10 graden. Maar dat is typisch Atlanta weer.
En zoals plaatselijk gezegde zegt: 'Als de lente naar Atlanta komt, trekt Ine naar Pikes voor tomaten- en kruidenplantjes'. Jawel
Ine boerin is opnieuw uit haar winterslaap ontwaakt en Bartje mag helpen planten. Dat doen we met zoveel overgave dat we recht
door de kabel gaan met de spade. Maar daar meer over de volgende keer!
Het blijft toch een mooi plaatje als het hier sneeuwt
Witte straat
Ine heeft wijn en dus klaar voor het optreden
Geloof me, daar beneden achter die piano is Billy
Ja zware werkweek gehad in Ghana
Kruiden!
En nu de benzine hier zo goedkoop stond, vond ik deze wel leuk.
We betalen dus meer voor melk dan benzine in dit land!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
16-03-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (0)
16-02-2015
Een beetje van alles
15 Februari 2015
En net toen we terug van Belgenland waren was het tijd voor Ine om haar eed te gaan afleggen.
We waren netjes op tijd, lees een uur te vroeg en natuurlijk kenden we al de dril: greencard afgeven,
filmpje over de geschiedenis van USA, volkslied, de eed afleggen en nog een woordje van onze President.
Er waren dit keer minder gelukkigen en ook het vroege uur zorgde niet echt voor een feestelijke stemming.
Maar het blijft toch een bijzondere gebeurtenis.
Voor de rest werken we ons door een typische Atlanta winter. Dagen met veel zon en 18 graden en dan een
paar dagen later is het opeeens -11 C. Maar zover dit jaar nog geen sneeuw gezien of andere winterse toestanden.
Op Valetijnmorgen land ik net op tijd vanuit Zuid Afrika voor Valentijn en onze 11de huwelijksverjaardag.
Ook al slaap ik helft van de namiddag, de nonstop van 16 en een half uur en 7 uuur tijdsverschil toen me geen deugd.
Het wordt een vroege avond vrees ik.
Ine die heeft een keukenmixer gekrgen waar ze al 3 jaar stond op te kwijlen en vergeet bij het eerste gebruik de
handleiding te lezen, bloem overal natuurlijk!
Voila Ine is nu officieel Amerikaantje, en pinkt een traantje weg
Verrassingsfeestje bij Ine
En eentje bij mij
Een ongeloofelijk hatelijk werkje, matras draaien
Happy valentijn, wijn van Zuid Afrika
En nog meer kados
De bloem is ontploft, handleiding lezen aub
En na 3 jaar is deze nu met pensioen.
Heeft er ongeveer 800,000 miles opzitten en valt letterlijk uit elkaar.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
16-02-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (1)
05-01-2015
2015
Dinsdag 6 januari 2014
Eerst en vooral aan onze trouwe supporters: beste wensen voor 2015.
Ine was net op tijd hersteld om Kerst en Nieuw door te brengen in belgenland. We vliegen op Dinsdag 23 December richting Brussel.
En dan is het tijd voor traditionele eerste dag: auto ophalen, valiezen afsmijten in Wingene, koffie en wat bijkletsen. Verder richting Brugge om hallo
te zeggen aan Damse Vaart en daarna jetlag gaan uitwaaien in Brugge. Ine besluit om er meteen in te vliegen en al voorraad chocolade in te slaan.
Kerstavond vieren we bij Ine haar zus, Kerstdag bij mijn ouders met zoonlief.
Op tweede Kerst vlammen we eerst naar vriendin van Ine die net verhuisd is en daarna vlug naar Brugge want 's avonds gaan we eten met Geert Els en de kindjes.
Dit keer gaan we richting ter doest in Lissewege, kwestie van eens goed stukje wild te eten.
Op Zaterdagmorgen gaat het richting Maldegem waar we Marijke een bezoekje brengen want dat was de vorige keer niet gelukt. En dan vlug naar station, tijd
om paar dagen tussenuit te knijpen: we gaan met de Eurostar richting London.
London wordt vooral shoppen, eten, shoppen en nog wa eten. We zitten gelukkig zeer central dus kunnen we ook wel beetje de tourist uithangen en met de metro
gaan we zonder problem richting Tower Bridge waar je nu 42m boven de grond kan wandelen, Big Ben en Buckingham Palace.
Op Maandag gaan we naar de nieuwste attractive: the Shuard het hoogste gebouw in London. Kan natuurlijk niet vergelijken met Dubai maar het zicht was wel prachtig.
Vooral omdat we net rond zonsondergang hadden geboekt konden we wel paar mooie foto's trekken.
Op Dinsdag reizen we gepakt en gezakt (want ja we hebben geshopt) met de trein terug naar Belgie. Op 31 December springen we nog eens binnen bij lieve mama
(en wij blijven plakken zoals altijd), nog even goodbye zeggen bij mijn ouders en dan terug naar Wingene voor een gezellige oudejaar.
Op 11 januari rijden we dan in de namiddag richting Dusseldorf want we vliegen op Vrijdag terug vanuit Duitsland en dan hebben we nog gans weekend om op
adem te komen voor 2015.
En dat gaan we goed beginnen want op Dinsdag moet Ine voor haar citizenship ceremony.
De boterkoeken kwamen nog van Brugge, goedkoop maar lekker ontbijt
Boven op Tower Bridge
Ine bij de Big Ben
En bij de 'typische London' telefoonhok
Het is al donker maar shop till you drop
Zicht vanop verdiep 33
En wie is er nu blij: de hond of Bart
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
05-01-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (0)
23-12-2014
Een eerste niet zo leuke ervaring
21 December 2014
Op woensdagmorgen zag Ine er alles behalve goed uit, zware diaree en bloedverlies.
Toch maar even naar de dokter bellen die ons meteen doorstuurt naar de ER.
We kijken een beetje raar op want wij Belgen gaan echt maar naar spoed als we 'halfdood' zijn,
hier blijkbaar niet, alles die dringend is wordt meteen naar spoed doorverwezen.
Hop auto in en richting ER in Marietta. Het is er niet zo druk (volgens het tv scherm slechts 5
wachtende voor ons) en na een half uurtje worden we kamertje geloodst. Uiteindelijk wordt
Ine binnenste buiten gekeerd in een dik 4 uur en het aangename is dat er een lab ter plaatse is en
dus alle resultaten zo goed als meteen bekend zijn. Toch vindt de dokter van dienst dat Ine ietjes
teveel krachten heeft verloren en dus zal moeten opgenomen worden, tot haar grote teleurstelling.
Ik vraag nog met mijn domme kop of ik mee mag wandelen en auto laten staan, waarbij de verpleegster
me als een kalkoen aankijkt en dan uitlegt dat de afstand tot haar kamer en terug beter met de auto kan
afgelegd worden. Maar eerst moet ik nog mijn weg uit de ER vinden (ik schat dat er zo een 100-tal
kamers zijn in de ER en trauma center samen, tja dit is Amerika).
Ine verhuist naar het groene gebouw (en dus opnieuw speurwerk om haar gebouw te vinden).
Soit uiteindelijk blijft Ine 2 nachten in het ziekenhuis maar na 5 Baxters en wat krachtvoer is ze helemaal
klaar voor onze Belgentrip.
Het eindverdict valt gelukkig goed mee en was het uiteindelijk een krachtige opstootvan Chrones en er werd
niets anders gevonden.
(Er bestaan foto's van haar verblijf in spoed maar mochten helaas niet gepubliceerd worden)
Gelukkig is er ook goed nieuws voor ons Ineke want bij thuiskomst zit haar brief in de bus voor haar ceremony.
Op 6 januari mag ze de eed gaan afleggen!
En op Zaterdag is er nog een Kerstverrassing voor haar want ik had tickets gekocht voor optreden van Justin
Timberlake. Ine voelt zich fit genoeg en dus vertrekken we rond 7 uur naar Duluth (ja we weten ondertussen
dat een 8 uur concert pas om 9 uur begint).
Ook al ben ik geen echte fan van Justin, toch moet ik achteraf bekennen dat dit een van de beste concerten was
die ik al heb gezien. Hij kan zingen, dansen en ook de lasershow zelf was behoorlijk pittig, inclusief een stuk
podium die door de zaal zweefde. Iets na 1 uur zijn we terug thuis.
Zo en nu zijn we klaar voor onze Kerstrip naar Belgie (met een omleiding naar London voor kerstshopping).
En dit stond op 1 dag voor onze deur, leve online shopping zeker?
Optreden is in kleine zaal, er kunnen maar 15,000 binnen
Voila, de Justin
En ja het was leuk
De klusjesman (neen niet ik) heeft oude keukenlicht vervangen...,
... door nieuwe en daar 6 uur werk aan gehad (en glascover gebroken)
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
23-12-2014, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (1)
07-12-2014
Tam Tam Halftamerikaantje
7 december 2014
Aldus weekje voor we naar Jamaica vertrokken zat mijn uitnodiging voor ceremony in de bus.
Tot op dat moment was zowel Ine als mijn file op zelfde moment afgewerkt en kwamen alle brieven
netjes op zelfde dag aangewaaid. We dachten dus dat deze wel dagje of twee later zou komen, no
panic.
Wel toen we op reis vertrokken werd het duidelijk dat Ine haar file aan een versnelling lager werd
behandeld en we dus vanaf nu 2 aparte time-lines zullen hebben, niet praktisch.
Soit, 5 December om 14 uur was dus de grote dag. Op de brief stond vermeld dat jeans/short niet
door de beugel konden, gezien dit een belangrijke plechtigheid was. Lang geleden dat we nog eens
vest en das hebben aanghad. Ine gaat mee om te supporteren.
Bij aankomst worden we 'gescheiden', de gasten worden naar derde verdiep geloodst, ikke naar
verdieping 2 voor paar administratieve taken: checken of we er niets veranderd is sinds ons interview,
green card afgeven (die zien we nooit meer terug!) en ik mag op stoel 68 gaan zitten.
Als alle new-be Amerikaantjes zitten, mogen de gasten een verdiep zakken.
We worden welkom geheten door branch manager en blijkbaar zijn we met 150 en 56 verschillende
nationaliteiten. Natuurlijk eerst een filmpje over Amerikaanse geschiedenis en dan het al even
traditionele volkslied. Daarna volgt het belangrijkste: allemaal rechtstaan en de eed aan ons nieuw
land afleggen en voila vanaf dat moment zijn we officieel Amerikaan.
Dan krijgen we onze 'naturlisation certificate' en een brief van onze nieuwe baas (jawel Obama himself).
We klampen ook nog even branch manager aan om te kijken of zij eens Ine haar file kan opsnorren.
Ze doet dit met een glimlach en stelt Ine gerust, ze zit in de queue zal alleen wat langer duren tgv feestdagen.
Maar we zullen pas gerustgesteld zijn als de brief in de bus ligt. Aldus gaan we eten met een beetje mixed
feeling: blij voor de nieuwe Amerikaan, beetje teleurgesteld voor de resident alien.
De volgende week ga ik meteen naar downtown atlanta om mijn Amerikaans pasport aan te vragen. Nu we
geen green card meer hebben kunnen we technisch gezien het land niet meer in. Na een uurtje is al het papierwerk
ingevuld en betaald. Ik zou binnen 5 dagen mijn nieuw blauw exemplaar moeten hebben. Maar ja dit is Amerika,
dus 2 dagen ligt het hebbeding al in de bus. We kunnen naar Belgenland.
En nu maar hopen dat Ine vlug haar brief krijgt!
Onze enveloppe en natuurlijk een vlagje voor als we straks zingen
We mogen op stoel 68 plaatsnemen
En dit is het moment waarop we eed afleggen, nu zijn we pas Amerikaan
Voila de nieuwe Amerikaan
Amerikaan + nu nog een Alien
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie :11. April 2010
07-12-2014, 00:00 geschreven door Bart&Ineke
Reacties (1)