Ineke & Bart moving to the States !!!
(YES WE CAN !!! )
Bart & Ineke Verbeke - Demeulemeester moving to the States, The Story :
Foto
Foto
Foto
Categorieën
  • 1 November 2007 - Mei 2009 (17)
  • 10 Maart 2010 (12)
  • 11. April 2010 (204)
  • 2 Juni 2009 - June 2009 Trip to USA (8)
  • 3 June 2009 - Countdown to final departure (10)
  • 4 Trip to Atlanta huizenjacht-househunting Sep 2009 (6)
  • 5 September - Oktober 2009 (15)
  • 6 November 2009 (18)
  • 7 December 2009 (16)
  • 8. Januari 2010 (15)
  • 9. Februari 2010 (11)
  • 20-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog een beetje geduld
    Die foto's van nieuw huisje zijn op komst, maar toch nog even terug naar ons afscheid in
    Atlanta en onze rit naar Ohio.

    De laatste groepsfoto met onze buren

    Alles ingeladen, alles echte Hollanders richting Holland

    Cincinatti, we zijn er bijna: nog 4 uur

    Welcome to Ohio!

    En ik heb mijn papa gemist, samen eten

    Boer Bart (deel 1, er volgen er nog)

    Afscheidsfoto van Ine en Orange Fitness

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    20-08-2016, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (0)
    10-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag Atlanta, het was mooi!
    5 Juli 2016

    En dus was er eind juni opnieuw een maand aangebroken van lange afstandsrelatie.
    Ine terug naar Atlanta en ik in ons tuinhuisje in Ohio met de 2 jongste katten.
    Maar niet getreurd juni was EK maand en de Rode Duivels die gingen eens iedereen]
    naar huis blazen, niet dus....

    Ondertussen deel 2 van heel veel papierwerk: nu voor ons nieuw huisje.  Gelukkig kan
    alles tegenwoordig met mail maar het blijft toch behoorlijjk veel administratie.
    Ook Ine die heeft haar handen vol, want ook de verhuis regelen is behoorlijjk wat gerommel.
    Ook al is alles geregeld met reloactiefirma betaald door mijn nieuwe werkgever, er blijft toch
    veel gebel en gezeur bij kijken.

    Midden juni is het dan zover voor Ine, tijd om de bom te droppen en haar ontslag aan te bieden.
    Een weekje later komt de verhuisploeg: elke dag van 9 tot 6, een volledige week is er nodig om
    alles in te pakken en in te laden.  Ondertussen verblijven de 2 Belgische katten op kattehotel.
    Ine die verhuist met een paar valiezen naar de buren, want een bed heeft ze niet meer.
    Het doet ons denken aan de verhuis van Belgie naar USA, nu bijna 7 jaar terug.

    Een weekje later vlieg ik voor de laatste keer terug naar Atlanta.  En je gaat het niet geloven
    maar ik heb het zowat gehad met de Delta Shuttle: elke Vrijdag laat aankomen in Atlanta en
    op Zondagavond terug, was best blij dat dit stuk voorbij was.

    Op Zaterdagmorgen is het tijd om afscheid te nemen van de buren.  We nemen ze mee voor
    breakfast en dat er een traantje heeft gevloeid da hoeft niet te verwonderen.  We hebben een
    heerlijke tijd gehad in Atlanta en de buren waren gewoon top!
    De katten uit het kattehotel halen en weg zijn.  Voor de tweede keer in 2 maand doen we de rit
    Atlanta naar Perrysburg met kattemuziek op de achtergrond.  Alles gaat vlot en in net geen 10
    uur staan we bij ons tuinhuisje.

    Het is het weekend van 4 juli en toevallig dit jaar bestaat Peereburg (uitspreken op zijn West Vlaams
    aub, remember?) 200 jaar en het vuurwerk zal spectaculair zijn!  Op het werk wordt er al dagen
    uitgekeken naar dit event.  Alvast 1 voordeel om in 'boeregat' te wonen: je hoeft niet uren op voorhand
    je plaats te zoeken.  We komen zowat uurtje op voorhand aan en zijn nog ruim op tijd en hebben geen
    probleem om te parkeren.
    Het vuurwerk valt best mee, alleen de muziek past niet echt maar er werd toch wat dollars de lucht
    ingeschoten.

    En we krijgen nog goed nieuws: de vorige eigenaars zullen de volgende dag 5 juli verhuizen en dus 
    krijgen we de sleutels een paar dagen eerder dan afgesproken, Ine zeer blij.
    Onze verhuisfirma komt pas op 23 juli lossen en Ine die begint pas op 18 juli te werken, dus heeft 
    ze wat tijd om te 'verbouwen'.  Ine noemt dit een paar kleine aanpassingen, maar uit vorige ervaringen
    weten we al dat dit niet bij een 'likje' verf zal blijven.

    Maar das voor de volgende keer en ja laat die moppen maar komen over Holland, beste Nederlandse vrienden.

    Tja, toen dachten we nog wanneer is de finale?

    En die hebben we helemaal vol gekregen! 53 ft

    Tja, we blijven deze overal meesleuren

    Helaas tijd om afscheid te nemen van onze buren


    4th of July Perrysburg




    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    10-08-2016, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (1)
    01-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hup Holland Hup en Ine hup Ine hup
    Juni 2016

    Aldus is het een keer de beurt aan Ine om te vliegen naar Detroit: op Vrijdagavond en met dik
    uur vertraging landt ons Ine in ons tuinhuisje met maar 1 enkele opdracht: een nieuw huisje vinden.

    Dankzij opzoekwerk (leve internet) hebben we een shortlist van 10 huizen die we allemaal op Zaterdag
    willen bezoeken.  Om 1 uur beginnen we eraan met realtor Joe, die wel paar keer tijdens deze trip zal denken
    van Oh My God wa zijn da gekke mensen.
    In zowat 4 uur zien we alle 10 en besluiten we on de spot om er 3 op shortlist te zetten en die de volgende
    dag een tweede bezoek te brengen.  Sommige van de afgekeurde huizen waren te dicht bij de straat, de buren,
    teveel verbouwwerk.  De 3 die overblijven zijn 1 nieuwbouw en 2 met zicht op 'de vijver' in zelfde community.
    Eentje had ik al bezocht tijdens open house zowat 6 weken terug (en we waren verwonderd dat hij nog op de
    markt stond).

    Maar goed blijkbaar was die community iets wat ons toch aanstond en ook zicht op de vijver vonden we wel
    iets hebben.  Op Zondag werd het al vlug duidelijk dat de nieuwbouw het niet zou worden (te dicht bij de buren
    en Ine die was bezorgd om prikkeldraad in de achtertuin voor onze 2 buitenpoezen), dus bleven er nog 2 over.
    Uiteindelijk ging onze voorkeur al vlug uit naar huis die ik al een keer gezien had: het voelde toen meteen goed
    en ook tijdens bezoek met Ine viel het plaatje redelijk in elkaar: slaapkamer is boven (we hadden het een beetje
    gehad met slaapkamer op main), grote inloopkasten (daar later meer over), een geweldig zicht op 'de vijver',
    keuken waar er niet veel werk aan was, kortom dit zou het worden.
    Op Zondagavond doen we nog een bod, maar door het verlengde week-end horen we niet terug tot laat op
    Maandag.  Ine die begon al te vrezen dat het nougabollen zou worden en moest nog diezelfde Maandag terug
    naar Atlanta want de werkweer stond voor de deur.

    Uiteindelijk zijn we nog 2 keer heen en terug gegaan met bod en tegenbod, maar tegen Woensdag was het rond.
    Ondertussen kennen we al het ganse process: dus op naar inspectie.  Het moest allemaal vlug vooruit gaan, want
    Ine die werd met haar 2 katten eind juni uit ons huis in Atlanta gesjot en de bedoeling was om meteen te 
    verhuizen naar nieuw huis.  Helaas liep alles wat vertraging op en werd al vlug duidelijk dat we een tussenstop
    in ons tuinhuis zouden moeten inlassen.  
    Ondertussen werd ook de mortgage aanvraag opgestart en konden we opnieuw aan een ronde van papierwerk
    beginnen.
    Uiteindelijk kregen we ergens laatste week van juni te horen dat we groen licht hadden: inspectie ok, vraagprijs ok,
    hypotheek ok., 
    Maar wa heeft da nu met Nederland te maken?  Eigenlijk niks maar onze nieuwe woonplaats is Holland, OH.
    Vonden we wel grappig.

    In Atlanta blijft het ondertussen ook druk voor Ine.  Met triest in het hart geniet ze van de laatste weken in ons
    huisje, vooral de buren zullen gemist worden.  Ook is het voor Ine tijd om de verhuisfirma te plannen (een vol
    week werk om te komen inpakken en inladen) en haar ontslag te geven wat natuurlijk als een verrassing komt.
    Gelukkig kan ze mij als schuldige gebruiken voor ontslag en verhuis naar de Mid West.
    Maar er is ook goed nieuws voor Ine: ze heeft aanbod gekregen van grote firma in Toledo en kan per midden
    juli aan de slag.  Het aanbod is meteen aantrekkelijk genoeg om ja te zeggen.

    En dus hebben we eind juni niet alleen een nieuw stekje, maar gaat Ine ook nieuw avontuur aan bij nieuwe
    werkgever.  Is nu al derde keer dat Ine zonder veel moeite en inspanning een nieuwe job aangbeoden krijgt.

    Maar eerst nog verhuizen naar Holland...... 


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (7 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    01-08-2016, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (2)
    10-07-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Te Koop: eenmaal andermaal verkocht
    Mei 2016

    Na een paar keer heen en terug tuussen Detroit en Atlanta was het tijd voor ons verlof.
    Ja ik weet het, pas begonnen met werken en al verlof.  Maar dit was al lang gepland en was
    geen problem voor nieuwe werkgever.

    Onze trip naar Belgie was vrij kort, een dikke week maar gezien mijn pa nog steeds in het ziekenhuis
    lag werd er geen citytrip bijgepland.  Toen ik op die bewuste 22 Maart terugvloog naar Atlanta had
    ik nog gezegd dat ik zou tekenen om pa op een gewone kamer te zien bij ons bezoek in Mei.
    Helaas was dat nog niet het geval maar toen we in Belgie waren ging alles opeens zeer vlug : in zowat 5
    dagen verhuisde pa eerst van intensief naar hartbewaking en 3 dagen later lag hij dus op een gewone kamer
    bij revalidatie.  Wens uitgekomen.
    Naast de tripjes naar het ziekenhuis werd vooral tijd doorgebracht met familie (eerste kommunie Hasse, een zusje
    stapte op tram 50) en vrienden (en kon onder andere een voetbalmatch meepikken van Club Brugge tegen Genk).
    Gezien de controles en ellelange wachtrijen op Zaventem, mochten we gratis en voor niks met Delta omboeken
    naar Amsterdam.  En dus rijden we richting Schiphol voor onze rustige terugvlucht naar Atlanta.

    En toen brak een zeer drukke tijd aan voor ons Ineke. 
    Gezien de planning was om begin Juli te verhuizen en ik geen zin had om al die tijd op hotel door te brengen,
    werd er een budget truckje gehuurd.  Ik had nl. een short term lease gevonden en dus moesten aantal spulletjes richting
    Pereburg.  En dus Vrijdag terug van Belgie, Zaterdag inladen en Zondag een ritje van 10 uur richting tuinhuisje (want
    dit werd de nieuwe bijnaam van ons tijdelijk onderkomen).  Ine die bleef nog drietal dagen om alles op orde te krijgen.
    (wat ik na haar vertrek vakkundig omtoverde tot een studente - rommel - kot).

    Volgend actiepunt was ons huis in Atlanta verkopen en dat zorgde voor wat stress bij Ine: voor foto's van immo moesten
    alle persoonlijke spullen ingepakt worden en het huis moest beetje 'uncluttered' worden (een boekenkast bijvoorbeeld
    is mooier als hij halfleeg is ipv vol).  Ook aantal gaatjes die wij geboord hadden moesten opgevuld worden, kortom
    Ine had haar handen vol.
    Maar midden Mei was het zover en kon het te koop bord in de tuin.  Binnen de 24 uur hadden we al de eerste bezoekers.
    En geloof het of niet maar nog geen 4 dagen na het bordje in ons tuin was gepland, hadden we een offer en was het
    huis verkocht. 
    Terwijjl Ine de handy man speelde, nam ik vooral het papierwerk voor mijn rekening en ja er was voldoende papierwerk.
    Gezien alles door mijn nieuwe werkgever via relocati firma was geregeld, moest dus alles heel veel papier geregeld worden.
    Nog nooit zoveel gebruik gemaakt van gratis scan app.

    En op het werk?  Gaat het steeds beter en beginnen we langzaam maar zeker aantal zaken te begrijpen (denken we toch).
    Mijn verjaardag vieren we (allez ikke alleen) in Seattle waar ik congress bijwoon van onze leverancier.  Ine die slaagt
    erin om via Amazon kado tot in de kamer te krijgen.  Knap!
    Vanuit Seattle vliegen we naar Atlanta want het weekend gaan we de bergen in met onze buren.  Helaas hebben we weer
    veel papierwerk die moet getekend worden in het bijzijn van een notary, dus Ine en ik kunnen pas op Zaterdag
    aansluiten.  Maar we hebben genoten van het zicht en het gezelschap.  Helaas moeten wij Zondagmiddag terug
    richting Atlanta want we vliegen diezelfde dag nog richting Detroit (ja we kunnen die route ondertussen bijna zelf vliegen).

    En dat is het eind Mei een verlengd weekend en Ine die komt richting Perrysburg voor huizenjacht.  De bedoeling is om
    dit weekend een nieuw huisje te vinden en een bod te doen....

    Tapijtjes laten kuisen, zodat we propere foto's hebben


    In Mei ook een projectje van ons bezocht: kilometersver paneeltjes


    En hier is ons matchbox voor kleine verhuis,


    Geleerd tijdens mijn DJ dagen: stapelen tot hij vol is


    Een beetje met pijn in het hart: te koop


    Ine die slaagt erin om kado tot in hotelkamer in Seattle te krijgen


    Met de buren in de bergen (leek wel week-endje Ardennen)


    En Ine die gaat beetje rusten



    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    10-07-2016, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (1)
    19-06-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Radiostilte doorbreken: zonnestraaltje (update tot eind April).
    19 juni 2016,

    We mogen de radiostilte doorbreken en dat zal gedurende de komende posts wel duidelijk worden waarom.
    Maar laten we dan maar beginnen bij het begin en we gaan een flink stukje terug in de tijd.

    Had al enige tijd  zin in een nieuwe uitdaging: wilde opnieuw meer 'corporate' en ook reizen naar Afrika
    begon een beetje te riskant te worden.
    Aldus waren we al een geruime tijd onze resume aan het uitsturen, de ene keer met wat meer response dan
    de andere.  Vorig jaar in September waren we er dichtbij, maar helaas werd een reorganisatie doorgevoerd en
    de job afgeschaft, jammer Houston we komen er niet aan but everything happens with a reason.

    Begin januari werd ik opnieuw gebeld ivm resume dat ik eind December had gestuurd, ha da was vrij rap.
    Al vlug volgde er een telefonisch interview met de hiring manager die in Malaysia gebaseerd is.  Al even vlug kreeg
    ik te horen dat ik geslecteerd was voor een aantal persoonlijke gesprekken.  En na een geweldige prep van Ine op
    de standaard vragen, werd ik op kosten van mogelijke nieuwe werkgever ingevlogen voor interview (maandag na
    Superbowl Sunday). Dit was op zich al leuke ervaring, gratis vliegen voor een jobinterview....  
    En toen werd het stil tot Super Tuesday (we gaan van ene Super naar andere, je weet wel toen Ine en ik voor het 
    eerst mochten gaan stemmen.  Ja het werd echt wel een super Dinsdag, want toen kreeg ik aanbod en daar moesten 
    we niet echt lang over nadenken.

    Maar tja, dat wordt dus verhuizen en dat gehucht moesten we dus even opzoeken: Perrysburg ( bij ons meteen omgedoopt tot
    peereburg, uit te spreken op zijn Westvlaams aub).
    Eens alle administratie achter de rug was, konden we het nieuws bekend maken en dat sloeg natuurlijk in als een bom.
    En dus daar kwam ook nog eens de dringende Belgentrip tussen voor pa Verbeke, wat het allemaal nog wat stressvol maakte.
    (zie vorige blog).

    Soit, sinds 28 Maart zitten wij dus in de MidWest tussen de peren.  Maar wa heeft dat dan met zonnestraaltje te maken?
    Wel, nieuwe werkgever is fabrikant van zonnepanelen met produktie in Perrysburg en in Kulim.  We produceren
    panelen die enkel voor 'utilities' worden gebruikt, zeg maar de grote velden met vaak miljoenen panelen.  Onze klanten
    zitten wereldwijd en ik ben verantwoordelijk voor all vracht zowel inboud van de grondstoffen als uitgaand van afgewerkte
    produkten.  Ook al zitten we bij produktie in USA, we zijn ook verantwoordelijk voor Malaysia (grootste fabriek) en nog
    een paar logisiteke mensen in Europa.

    Dus op 28 Maart vlogen we van het zonnige Atlanta naar het koude en grijze Ohio.  De bedoeling was om telkens 2 weken
    in Ohio te blijven en dan weekendje naar Atlanta te komen, want Ine die bleef in Atlanta voor een tijdje.
    De eerste maand verbleven we op hotel (en ja na een tijdje kenden ze me vrij goed) en gingen we op zoek naar een tijdelijk
    tuinhuisje tot we nieuwe woonst hadden.  We konden ook meteen gewoon worden aan het weer want begin April hadden we
    nog smeltende sneeuw en voor de rest wind, heel veel wind.  En ook regen, heel veel regen....
    Ondertussen hadden we ook onze eerste business trip richting Europa (Duitslang/Frankrijk en Zwisterland in 1 week).

    Ine die wilde nog wachten om te verhuizen wegens werkomstandigheden en dus beslisten we ook om ons huis pas in Mei
    op de markt te zetten en dus was de afspraak dat we een radiostilte zouden inlassen tot Ine klaar was om haar ontslag te geven.

    Wordt vervolgd in komende weken...

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    19-06-2016, 22:35 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (2)
    03-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlugge update
    Zondag, 3 April 2016


    De maand Maart was een zware maand en te weinig tijd om onze blog up to date te houden.

    Zoals sommigen weten werd pa Verbeke in kritieke toestand opgenomen in het ziekenhuis.
    Dus sprongen wij meteen op een Delta vlucht riching Belgie.
    Gelukkig gaat het ondertussen een stuk beter, maar de herstelperiode zal nog vrij lang duren.
    Dank je voor iedereen die ons gesteund en gecontacteerd heeft.

    En dan was er nog die zwarte 22 Maart met de aanslagen in Zaventem/Brussel.
    Daar hebben we letterlijk 5 minuten geluk gehad want ik was geboekt om de 1030 terug naar
    Atlanta te nemen.  Voor een keer zijn we het verkeer zeer dankbaar want we reden Zaventem
    binnen zowat 5 minuten na de aanslagen (en werden net voor de fly-over gestopt door de
    politie).  We zagen mensen te voet vanuit de luchthaven komen en begrepen dankzij de radio
    vrij vlug dat dit ernstig was.
    We zijn dan maar meteen doorgereden naar Amsterdam waar we gelukkig nog mee konden met
    de laatste vlucht van de dag richting ATL, dank je Delta/KLM.
    Ook hier weer, dank je voor iedereen die mij bezorgd contacteerde!

    Er is nog veel meer te vertellen maar das voor volgende post, want er zijn nog wel een paar
    veranderingen te melden.



    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    03-04-2016, 17:57 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (0)
    01-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Super Tuesday
    1 Maart 2016

    Het is vandaag Super Tuesday. Ook al zijn de voorverkiezingen al een beetje aan de gang,
    vandaag worden maar liefst in 12 staten tegelijketijd voorverkiezingen georganiseerd.
    Al weken is er niets anders op nieuwszenders: achtergrondinfo, debatten tussen kandidaten
    (niet veel inhoud maar wel verscrhrikkelijk modder gooien, entertainment van de hoogste
    plank) en de laatste dagen ook zeer veel televisiespotjes voor de verschillende kandidaten, vooral
    aan de republikeinse kant (volgens sommige ramingen zal er zowat 1 billion USD gespendeerd
    worden door de verschillende kandidaten aan deze voorverkiezingen, gek!).

    En dat is er voor ons meteen een nieuwe ervaring want aangezien we nu staatsburgers zijn, mogen
    we dus meestemmen wie de mogelijk toekomistige president zal worden.
    Elke staat heeft zijn eigen regeltjes bij de voorverkiezingen maar in Georgia is het vrij eerlijk en
    rechtaan: de delegates (je kiest niet rechtstreeks voor kandidaat maar voor kiesmannen) worden
    eerlijk verdeeld volgens stemmen (en dit in tegenstelling tot sommige staten waar de winnaar 
    alle kiesmannen krijgt, winner takes it all principe) en je moet je enkel registreren bij de staat
    (in sommige staten moet je bij de partij registreren waardoor je dus niet last minute je vote kan
    switchen van partij).

    Wij mogen om de hoek in de kerk gaan stemmen, en denk nu niet aan een kerk zoals bij ons.
    Hier zijn dat vaak ganse gebouwencomplexen met dagelijkse kinderopvang, feestzalen e.d.
    We kunnen er van 7am tot 7pm terecht.  
    Ine en ik gingen samen over de middag en het was niet zo druk.  We fronsten beiden meteen onze
    wenkbrauwen want je moet je eerst aanmelden en meteen wordt er gevraagd of je voor democraten
    of republikeinen gaat stemmen,zodanig dat men je de juiste chip kaart kan meegeven voor het
    electronisch stemmen.  Tja echt geheim is de stemming hier dus niet.
    Eens je chip krijgt ga je gewoon naar een tafel, duwt de chip in een PC en op het touch screen kan je
    dan de naam van jouw favoriete kandidaat aanklikken en hop klaar.
    Wat ook eigenaardig is dat de namen van de kandidaten die ondertussen uit de race gestapt zijn, nog
    steeds op de lijst staan en dus kan je mocht je dat willen ook voor hun stemmen (lijkt we echt wel een
    verloren stem).
    Bij het naar buiten gaan krijg je dan een sticker opgeplakt dat je gestemd hebt, en veel mensen lopen 
    daar dan ganse dag fier mee rond.

    Straks gaan we CNN kijken wie de moeder van de voorverkiezingen heeft gewonnen want het zou vandaag
    al in een definitieve plooi kunnen vallen gezien zowat een kwart van alle kiesmannen vandaag verdeeld worden.

    En wij mogen in November nog eens gaan stemmen, maar dan voor de Presidentsverkiezingen.

    Campagne mag je dus niet meer aan de ingang van het stemlokaal voeren

    Voila met sticker en al, we hebben gestemd

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    01-03-2016, 22:56 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (1)
    15-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Belgenland en Valentijn
    15 Februari 2016

    Rewind dus naar Kerst waar we traditioneel naar familie en vrienden gaan in Brugge.
    We landen op Kerstavond die we doorbrengen langs de Damse Vaart.  Kerstdag wordt een combinatie
    van Kerst en huwelijksverjaardag van Ine haar zussie.  Aldus weer veel te veel gegeten met die dagen.
    Tussendoor slenteren we wat door Brugge, doen we de noodzakelijke inkopen, gaan we bijkletsen met
    de Babouche familie (en het werd zoals beloofd frietjes van de bosrand!), maken we de Kerstmarkt onveilig
    met oud collega's.  Kortom de normale drill.

    Tussen Kerst en Nieuw kiezen we voor een citytrip naar Parijs.  Dit stond al vast van voor de vreselijke
    aanslagen van November ll. en we besluiten om geen angsthaasjes te zijn.
    Nog nooit samen met Ine naar Parijs geweest dus het werd leuk de toerist uithangen dankzij geweldig centraal
    gelegen hotel, we konden zo overal te voet en met de metro heen.  De Mona Lisa (veel te veel volk), Monmartre,
    Notre Dame (heb zelf voor quasimodo gespeeld) en natuurlijk de eifeltoren (wachttijd een dik 2 uur!), we hebben
    het allemaal gezien.  
    Na oudejaarsavond en de goodbyes en tot binnen 6 maanden waren we op 2 jauari terug in Atlanta.

    Voor de rest niet zoveel te melden.  Ine heeft het nog steeds zeer druk met Go Live en was in januari al een weekje
    naar Kansas gevlogen voor meetings.  Zoals altijd pas ik braaf op de 4 poesjes.
    We hebben ook al 2 keer sneeuw gehad, maar het bleef telkens maar een paar uur wit liggen.  Wat niet wegneemt
    dat er hier totale paniek was en voor nog geen 2 cm sneeuw werd de state of emergeny afgekondigd en werden we
    verzocht om ons kantoor om 12 uur ten laatste te sluiten zodat iedereen veilig thuis zou geraken....

    Gisteren tot slot hebben we onze huwelijksverjaardag gevierd en hoe doen we dat normaal?
    Met een etentje, neen da doen we niet.
    Met bloemen, neen da doen we niet.
    Da doen we met een uurjte fitness.  U leest het goed!
    Ine die is al een jaartje een die hard fan van Orange fitness.  Een soort groepsklas waarbij je een uurtje in het zweet
    werkt met allerhande toestellen: van roeien, tot gewichten heffen en de treadmill.  Blijkbaar een goede workout want
    ze komt altijd als een tomaatje thuis.
    Aldus voor Valentijn mochten de partners meekomen en moet toegeven heb me geweldig geamuseerd, misschien
    dak in de toekomst nog wel een keer zal meegaan.

    Nog een paar foto's van onze Paris trip! 

    Om in stemming te komen op tuigje, had Ine eigen servetten mee...

    Pajijs!



    Even eifeltoren induwen

    Niemand kan valiesjes maken als Ine (neen stofzuiger moest nie mee)

    En toen werd de noodtoestand uitgeroepen in ATL

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    15-02-2016, 22:52 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (0)
    19-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rewind deel 2, dit keer naar Thanksgiving
    November/December 2015

    Ja we hadden echt wel iets gepost maar blijkbaar iets misgelopen, dus herbeginnen.

    En eigenlijk is er niet veel gebeurd in Oktober tot December, ook in de US moet er gewerkt worden.
    Vooral Ine heeft het druk met de voorbereidingen voor het nieuwe IT systeem en zit o.a. een weekje in Dallas.
    (ikke zorg zeer braaf voor de poesjes).

    Thanksgiving hebben we dit jaar thuis gevierd.  Jawel U leest goed voor het eerst in 6 jaar zijn we thuis gebleven.
    Dus kalkoentje besteld (eentje voor 2 personen bestaat niet,dus kan gene kalkoen meer zien) en een paar klusjes
    rond het huis opgeknapt.  Het grote voordeel om thuis te zijn met Thanksgiving is dat je kerstverlichting super
    vroeg kan hangen en ook de kerstboom staat dit jaar al weekend van Thanksgiving.

    Voor de rest genieten we - zoals de rest van de wereld - van het veel te warme winterweer.  Kan zowat elke
    middag (en soms 's avonds) open rijden met mijne broem broem.  Eerste week December halen we gemakkelijk
    20 graden!
    Maar eens de regen komt, ontdekt Ine dat we een probleempje hebben in onze basement.  Het water van de
    afvoerpijp van ons dak kan de hoeveelheid water niet aan en dus het grondwater komt rond onze buitenmuren
    terug naar boven.  
    Gelukkig in onze handyman meteen ter plaatse om de schade op te meten en dat valt wel nog mee.   Het water
    moet dus verder van het huis afgevoerd worden en dus worden er een paar nieuwe regenpijpen gestoken.
    Enkel nu nog ons tapijt beneden vervangen en alles zou moeten hersteld zijn, wordt vervolgd in januari eens de
    buitenmuren volledig droog zijn.

    Voila wij zijn klaar om Kerst en Nieuw in Belgenland te viere, verslag volgt

    Altijd gemakkelijk in USA: Kerstboom op dak meteen met voet gemonteerd

    Versieren maar

    En ikke mag de buiten doen, toch vlug paar uurtjes werk

    Kalkoentje voor 2 personen

    Ine de schilder

    En ikke trek me van niets aan

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    19-12-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (1)
    31-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rewind naar September
    31 Oktober 2015 (rewind: 1 September 2015)

    Aldus gaan we even terug in de tijd want op 1 September begint 
    niet alleen de school in Belgie, maar ook onze vakantie.

    Eerste stop is Italie.  We vliegen met laatste vlucht vanuit Atlanta 
    naar Parijs maar blijkbaar hebben we behoorlijke tegenwind want 
    we komen met 1 uur vertraging aan.  Desondanks ons geloop en vlug 
    gestap missen we net onze aansluiting naar Firenze.  Maar gelukkig kunnen 
    we laatste 2 stoeltjes snappen op de volgende vlucht waardoor Ine een uurtje 
    of twee kan shoppen in de duty free (nadat we natuurlijk bakerij Paul hadden opgezocht).

    Aldus eerste stop Firenze voor 4 nachten.  Ine heeft een heerlijk hotel gevonden 
    op wandelafstand van alles wat we willen zien.  Hotel is pas vernieuwd en de 
    service is excellent.  Zo overslapen we ons op de eerste morgen, jetlag zeker, 
    maar krijgen we rond de middag toch nog een breakfast aangeboden, top!

    De volgende dagen hangen we hier de tourist uit (en we zijn niet alleen, het is hier druk) 
    en om eerlijk te zijn ik heb nog nooit zoveel musea gezien in mijn leven.  Het weer is 
    ‘perfettoÂ’ en dus af en toe genieten op een terrasje hoort erbij.  Oh ja en natuurlijk elke 
    avond een ijsje, niets zo heerlijk als Italiaans ijsje.

    Op Zondag zeggen we goodby Firenze, we halen onze huurauto op en rijden richting zee.  
    Maar eerst een stop in Pisa.  We zijn er nog nooit geweest dus dit moeten we meepikken 
    nu we in de buurt zijn.  Hier is het zowaar nog drukker dan in Firenze en het is wel idioot 
    om te zien hoe iedereen een foto wil nemen alsof ze de toren tegenhouden.  
    Soit na een half uurtje hebben we het gezien en zetten we onze tocht verder naar 
    Portovenere waar we 2 nachten zullen blijven.
    We hebben vanuit de kamer geweldig zicht op de zee en genieten van een heerlijke wandeling 
    door dit oud stadje.  Visrestaurants genoeg (leuk) maar waar is het ijskot?  Gevonden!

    De volgende dag kunnen we niet alleen heerlijk ontbijten buiten op terras maar vertrekt de 
    boot ook vanaf de overkant van de straat naar Cinqe Terre, een aaneenschakelijk van 
    gekleurde dorpjes die in de rotsen liggen aan de rand van de zee (snap je?).  
    We slaan dorpje 1 over en stappen af in dorpje 2 waar we de bedoeling hadden om te voet 
    naar dorpje 3 te wandelen, maar helaas is het pad gesloten.  Wij hebben nog in Intermodaal 
    gewerkt dus niet getreurd we nemen de trein naar dorpje 3.  Dit dorpje ligt het hoogst en is 
    zowiezo niet met de boot te bereiken.  Van hieruit wandelen we te voet naar dorpje 4, volgens 
    het internet een pad voor de ‘gemiddelde geoefende wandelaarÂ’, zal wel lukken zeker ?
    Na 2 uur zwoegen (en paar keer gevloekt dat we onze zwembroek niet aan hebben om in de zee 
    te duiken) zijn we er en hebben we een pizza verdiend!
    Terug in het hotel gaat die zwembroek toch aan en gaan die Belgo-Amerikaanse witte olifantjes 
    toch een plonsje doen in de zee (tussen die gebronsde Italianen in hun veel te kleine ‘speedo’).

    De volgende morgen rijden we richting Milan.  Hier hebben we afgesproken met Andrea en 
    zijn familie. Andrea is vorig jaar speciaal naar Belgie gekomen, dus wij vinden het niet meer dan 
    normaal dat we deze ommetoer maken.  We hebben nog wat tijd om in Milan rond te crossen maar 
    zowel Ine als mezelf zijn niet onder de indruk van de stad.
    We hebben wel een ongeloofelijk gezellige avond met Andrea en zijn familie.  Andrea is toevallig die 
    dag 20 jaar getrouwd.  We gaan eten ver weg van de toeristen en het was zeer lekker.
    Wim – oud college van P&O – was toevallig ook in Milan voor business en die hebben we maar 
    meteen ook uitgenodigd zodat we ook hier weer bijgekletst zijn.

    Op Woensdag vliegen we dan richting Belgenland.  Eerste afspraak is Woensdagavond met de 
    familie Babouche, tradities moeten in ere gehouden worden, nietwaar?
    Donderdag is Ine and me time met rondje Brugge.  We stoppen bij Nomade, sinds paar maanden 
    geopenend door Margaux en Bram die wij nog kennen van hun BB in Kaapstad.  Gezellig bijgekletst 
    en de garnaalkroketten geprobeerd (lekker, zeker een aanrader).
    Op Vrijdag is er dan de grote dag want Ine haar broer die trouwt (eindelijk).  Dus na een dag van heen 
    en weer hollen naar kappers e.d is het eerst en vooral tijd voor het officiele gedeelte en daarna het 
    leuke gedeelte: eten en feesten.  We houden het vol tot een uur of 4 in de morgen en ja het was 
    zeer gezellig.

    Op Zaterdag doen we het dan ook rustig aan en we sluiten Belgie op Zondag af met een etentje voor 
    Ine haar Zus die nu op tram 5 zit.
    En zo vliegt de tijd en voor je het weet zit je terug op Delta richting huis en is het opnieuw tijd om te 
    werken, huisje te poetsen, tuintje te onderhouden.  Dus zeg maar terug naar het alledaagse.

    De beroemde brug

    Toeristen op de voorgrond, Firenze op de achtergrond


    En dat was al even leuk in Firenze: terasseke

    En dit was het aller aller belangrijkste

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    31-10-2015, 23:22 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (0)
    28-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.6 jaar USA: tijd voor een feestje
    Maandag, 28 September 2015

    Jawel Zaterdag ll. waren we precies 6 jaar in de States, amaai wat gaat dat vlug.
    We waren het eigenlijk zelf bijna vergeten, maar we hebben die dag wel gefeest.

    En hoe kunnen we da beter doen dan op Tomorrowworld, het DJ festijn bij uitstek.
    's Morgens vlug nog onze braclets geactiveerd en meteen ook digitaal wat centjes op
    braclet gestort want het festival is gewoon cashvrij en je bracelet is niet alleen om binnen
    te komen maar ook alles te betalen van drank over eten tot kopen van T shirts.
    Later die morgen krijgen we ook nog een mail dat slechts 1 toegangsweg open is naar de
    parking tgv het slechte weer.  We zijn onder de indruk van hoe dit georganiseerd wordt 
    (maar dat gaat wel beetje veranderen).
    Tja we zijn nu al 2 weken terug van Europa en het is het gisteren voor het eerst beginnen
    regenen dus grapte nog vlug naar Ine om haar flashy tuinlaarsjes aan te trekken, waarop ik
    meteen werd uitgelachen door Ine.

    We willen rond uur of vijf op de wei zijn, dus vertrekken we om 3 uur richting festival.
    En daar geraken we al meteen iets minder onder de indruk: we rijden onze comfort parking
    zo voorbij en wanneer we terug rijden krijgen we te horen dat parking gesloten is maar je
    gewoon bodjes moet volgen van 'staff'.  Wel ik denk nie dat staf bij Tomorrowworld werkt
    want da bordje hebben wij nergens gezien.  Gelukkig brengt Ine haar telefoon de oplossing
    want na wat googlen moeten wij blijkbaar 'other' volgen, je moet het maar weten.  Ik weet
    niet waar die bordjes ons naartoe sturen maar had af en toe het gevoel dat we rondjes reden
    in dit boeregat (en een boeregat is het wel niets dat bomen en weides en veel kleine straatjes)
    Soit uiteindelijk komen we toch op de goeie plaats aan maar guess wat ah ja de parking is
    gesloten door 'de regen' maar er is een offsite parking op zowat 15 km.  
    Gezien we al dik uur verloren hebben en Bartje zijn geduld op is, besluiten we om da niet te
    doen maar slaan meteen rechts af op een prive domein die zijne hof verhuurd: 60 USD aub.
    Ik kijk naar Ine van heb jij geld mee en Ine die kijkt naar mij van 'je hebt toch gezegd dat het
    cashfree festival is en je alles met bracelet gaat betalen??'.  Ine schraapt gelukkig 45 USD bij
    elkaar en de dame begrijpt onze frustratie en we mogen parkeren met discount.

    En toen kwamen bij mij herinneringen terug boven van Torhout Werchter want we ploeteren ons
    een weg naar de ingang.  Niets dan slijk waar je als je niet oppast tot je enkel in zit en je best
    elkaar vasthoudt om niet op je gat te liggen.  We begrijpen nu pas waarom de parking werd
    afgesloten want zonder 4X4 of pickup kom je hier niet op of af.
    En ik denk dat Ine vooral mijn opmerking over de flashy tuinbotjes snapt (en ze zou zeker niet
    uit de toon gevallen zijn).
    Hoera na een half uur ploeteren bereiken we de ingang en zijn we dus eigenlijk maar net op
    tijd om Yves V te zien op het hoofdpodium (was aangestipt door Ine). Woodstock tot
    hoofdpodium volgens GPS 1 uur, dankzij de gebrekkige organisatie 3 uur en 30 minuten.

    Gelukkig hebben we Comfort tickets geboekt waardoor we toegang hebben tot apart 
    verhoogd podium die dicht bij de main stage staat.  En hier vooral geen slijk en modder 
    maar netjes plankenvloer, apart toilet en een bar.
    Tijd om uit de bol te gaan.

    Onze planning was om daarna naar Belgium stage te lopen en beetje van Regi zijn set mee te 
    pikken maar Bartje zag het niet zitten om opnieuw tussen het slijk te lopen en er was ondertussen
    behoorlijk veel volk bijgekomen rond de mainstage, ook in de Comfort zone en denk dat security 
    zeer laks was in controle).
    We blijven dus waar we zijn en genieten van het volk want dit is echt wel een ongeloofelijk
    speciale sfeer: everybody happy, peace and love.  Je ziet vanaf 21 (je mag niet binnen als je
    jonger bent dan 21 en er wordt gecontroleerd) tot 60+, fuifbeesten in beremutsen en botten,
    blote 6 pack bovenlijven en girls in veel te kleine niemedalltjes.  Echt alles mag en kan.
    De echte reden waarom we zeker terug wilden komen naar de mainstage was voor Dimitri Vegas.
    En da was ongeloofelijk cool, ze hadden die gerust wat later mogen programmeren want dit
    was op en top: goeie mix, confetti, rookgordijnen, vuurwerk.  Het ganse gamma werd
    bovengehaald.  Top Ambiance

    Gezien Afrojack ons wat minder lag zijn we dan maar vlug iets weest eten en hebbben we 
    ons dan maar letterlijjk een weg geploeterd naar de andere stages (9 podia die behoorlijk
    ver uit elkaar liggen).  Men had behoorlijk wat planken en betonnen platen gelegd tussen
    de verschillende podia maar ook die zater helemaal onder de modder en waren eigenlijk
    levensgevaarlijk.

    Wij besluiten dat het voor deze oude van dagen (en neen we waren zeker niet de oudste,maar
    natuurlijk wel in de minderheid) genoeg was en we niet meer terug gaan naar hoofdpodia om
    Hardwell te zien, maar voor de meute naar huis te gaan, zeker met de steeds modderachtig
    wordende ploeterwei waarbij Ine nog opmerking had gemaakt van da zal hier leuk worden
    als iedereen straks tegelijk naar buiten gaat.

    En dat hebben we ons niet beklaagd want we komen vlot weg want niet kan gezegd worden
    van de grote massa die tot het einde was gebleven.  Horrorstories van mensen die op een 
    stuk karton proberen te slapen te midden van modder, anderen die door het bos kruipen en
    meer dan 10km wandelen om hun auto te vinden, shuttles die niet meer rijden, enzomeer.
    De organisatie ligt meteen onder vuur dankzij sociale media (en terecht) en op Zondag 
    mogen alleen maar de dreamvillers (zij die op camping verblijven) binnen waardoor
    capaciteit beperkt wordt tot 40,000 (ik schat dat wij op Zaterdag met een 60,00 tot 70,000
    waren, heb ze niet geteld).

    En da was dus ons feestje voor 6 jaar USA en ook al was de organisatie op bepaalde vlakken
    behoorlijk beneden peil we komen volgend jaar terug, tenminste als TW nog in Atlanta zal
    georganiseerd worden want de kritiek hier in USA is niet mals met zelfs mogelijke class action
    law suit.  Tja tot zover love en peace zeker?

    BTW we komen nog terug met update van onze Belgie/Italy trip maar das voor iets later, sorry.

    Geen e tickets bij TW, ouuderwetse post maar wel met gevoel voor marketing


    Parking ticket (wa welke parking?) en de braclets

    Welcome to 'Modderworld', lijkt wel Torhout Werchter van toen we jong waren.  Waar zijn die botjes??


    Main stage, niet te beschrijven hoe groot dit is

    En dankzij onze Comfort tickets kunnen we dus echt dicht bij podium komen zonder gedrum

    Ine in actie


    Neen das geen regen maar klein beetje confetti tijdens Dimitir & Mike optreden

    Love, peace and hapiness zeker?

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    28-09-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (1)
    09-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het is July 4th
    Donderdag, 9 juli 2015

    Vorige week was het dus weer 4th of July week-end, reeds onze vijfde in de US en
    eerste als Amerikaanse burger.  De citytrip dit jaar is gepland naar Portland, Oregon aan
    de Westkust van de States.

    We vertrekken op Donderdag 2 juli in de namiddag ook al is Atlanta de drukste lucht-
    haven ter wereld, we hebben het nog nooit zo druk gezien.  We zijn nummer 25 voor
    vertrek dus dat wordt dik half uur 'vliegtuigje aanschuiven'.  Soit, na 5 uur vliegen en
    3 uur achteruit landen we in Portland.  
    In San Fransisco hadden we Bart voor het openbaar vervoer en hier hebben we MAX
    den tram.

    Op Vrijdag besluiten we naar de bergen te gaan en huren we een tuttut.  Na een uurtje
    rijden gaan we de scenic route volgen en kronkelen naar boven.  Op vele plaatsen kan
    je stoppen en foto's nemen van prachtige landschap, maar de eerste echte stop is voor ons
    de watervallen, de tweede grootste van de USA naar het schijnt (na de Nigarararara Falls).
    En we zijn niet alleen, het is dus aanschuiven en dan wachten tot er een plaatsje vrijkomt.
    Eens de falls van beneden te hebben gezien, besluiten we toch de hike naar gans boven
    te doen (ja we hebben iets met bergen en rotsen omhoog te vlammen).  Het valt uit-
    eindelijk nog behoorlijk tegen en de 2 Belgische tomaten komen na zowat een uurtje
    puffen boven.
    Tweede stop is op het einde van de scenic route een dam.  Hier verwachten we niet 
    zoveel van, maar dat blijkt toch een reuze meevaller te zijn.  We zijn - bij geluk - net op
    tijd voor de 4 uur tour waar op zo een typische Amerikaanse manier wordt uitgelegd
    hoe de stuwdam er ooit kwam, hoe electriciteit wordt opgewekt (water, beweging,
    magneet, koper, transfo, leiding, transfo, electriceit bij je thuis jawel we hebben zeer
    goed opgelet).  Maar het leukste was voor het laatst want er werd dus uitgelegd dat
    ook aan de natuur werd gedacht en er was een 'fish ladder'.  Wij keken naar elkaar van
    wa is een 'vistrap'?  Het is dus een soort trap waar vissen door zwemmen ofwel met stroom
    of tegen stroom vanuit de zee.  De vistrap heeft een paar verdiepingen en de meeste vissen
    doen er toch een paar dagen over om die te overbruggen.  Het is moeilijk te beschrijven
    maar je moet het eigenlijk gezien hebben om het te snappen.
    Laatste stop is richting Mount Hood (onderdeel van de 3 big Sisters).  We rijden tot de
    top (een skiresort dus dat zag Ine meteen zitten....) waar het lekker fris is.  Het hotel staat
    ons niet erg aan dus we besluiten om naar beneden te rijden en daar een visrestaurant
    te zoeken.

    Dag twee op 4 juli trekken we onze Amerikaanse vlagge T shirts aan en blijven we in
    Downtown.  Ze hebben in Portland voor het ogenblik een heatwave en dus het is bijna 40
    graden.  Eerste stop is famous breakfast plaats en het was nog te doen om buiten op 
    terras te eten.  Daarna verkennen we de Saturday markt waar allerhande 'prul' wordt
    aangeboden.  Je kan er over de koppen lopen en dus waren we hier vrij vlug klaar.
    Stop 3 is ook een must in Portland: Voodoo donuts.  Tenminste als je geduld hebt want
    het is een dik half uur aanschuiven om binnen te geraken, neen dank U.
    Ook de laatste stop is van moeten als je hier bent: de grootste boekenwinkel van de USA
    is niet in New York maar hier.  Een volledige cityblok en 3 verdiepingen.  Ja das iets voor
    Bartje maar het is gewoon te groot.
    Natuurlijk is de laatste stop op 4 Juli het vuurwerk.  En dat was hier goed geregeld want het
    werd langs de rivier afgeschoten en een brug werd gewoon voor het verkeer afgesloten.
    Dus zelfs wanneer we pas een uurtje voor het vuurwerk opduiken, blijkt er nog voldoende plaats
    te zijn.  

    Dag 3 is de laatste en meteeen de beste  We huren opnieuw een tuttut en vertrekken naar de
    zee, op 2 uur rijden. 
    Je moet eerste de bergen over en je arriveert dan vrij abrupt aan de zee.  Onze eerste stop is
    Seaside want het is ondertussen middag dus ons maagje begint te knorren.  Dit klein dorpje
    kan je niet beter vergelijken dan met een mini Blankeberge: appartementen, zee, restaurants
    en brolwinkels.
    Na een (matig) visje gaan we pootje paden en wandelen we een uurtje met onze voetjes in het zand
    en het water, heerlijk want dat missen we toch wel een beetje in Atlanta: zee en strand.
    Dan gaan we de scenic route op richting Zuiden.  Het is een geweldige rit want de bergen
    komen hier letterlijk tot aan de zee, dus je slingert je over de bergen aan de ene kant en de
    zee aan de andere kant.  We stoppen meerdere malen om van het zicht te genieten en doen
    nog een kleine wandeling op een strand waar de rotsen in de zee staan.
    We eindigen in Lincoln City waar Ine het beste visrestaurant van onze trip vindt.  Het is hier
    te koud om buiten te zitten maar achter glas met zicht op zee is het aangenaam eten.
    We zouden in een uur of twee terug in Portland moeten staan maar dat was een uurtje langer
    want blijkbaar waren we niet de enige die van de kust terug naar Portland moesten.

    De maandag vliegen we terug in dik 4 uur en zetten we onze klokken 3 uur verder, tja van
    West naar Oost verlies je ganse dag.  Morgen terug werken....

    Zo ziet hij eruit van beneden, en straks gaan wij te voet naar boven



    Voila de tomaatjes zijn boven


    De vistrap, als je goed kijkt kan je kanjer van een vis zien onderaan de trap

    Moest Ine tegenhouden of ze ging de skilatten aantrekken

    Moeten er nog boeken zijn?

    Donuts met rare smaken, hier moet je zijn als je tenminste wil aanschuiven (de lijn gaat tot de volgende cityblok en terug)

    Het vuurwerk was alvast beter dan in SF, maar niets boven Boston!

    Ine poojte baden aan de Westcoast

    Tja wat is er mooier de voorgrond of den achtergrond?

    En zo waren er tientallen plekken waar je kon genieten van het uitzicht


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    09-07-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (0)
    18-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verlof en verlof
    Maandag, 18 Mei 2015 

    Keek vandaag even toevallig op de blog en blijkbaar vliegt de tijd wel erg snel 
    want de laatste fotoÂ’s waren met sneeuw terwijl ik toch al een maand het buiten 
    zwembad onveilig maak. 

    Aldus terug naar de Zondag van de bekerfinale tussen Club Brugge en Anderlecht. 
    ‘s Morgens dus nog vlug wat bloemetjes ‘moetenÂ’ planten en in al mijn enthoesiasme 
    voel ik iets hard dus denk ik dan maar wat harder graven want die wortel moet eruit. 
    Tot Ine roept dat we geen internet tv en telefoon meer hebben. Jawel de wortel was 
    dus een kabel. Gelukkig bestaat er nog 3G om Club te beker te zien pakken. De volgende 
    dag werd er een tijdelijke kabel bovengronds getrokken en waren we dus weer online, 
    gelukkig maar want wat is een huwelijk zonder internet of tv?? Nog wat later kwamen ze 
    ons gras bewerken met geel en rode spuitbussen zodat de kabellegger niet dezelfde fout 
    zouden maken zoals ondergetekendeÂ…. Weer iets bijgeleerd! 

    Begin April was het dan tijd voor een vlugge Europa trip. 
    Eerste stop is Marrakesh wat al best wat planning veroorzaakte want hoe vlieg je van Atlanta 
    naar Marrakesh: Atlanta naar Parijs, busje van Charles de Gaulles naar Orly (we zouden over 
    dat busje een opmerking kunnen maken maar we doen het niet) en dan non stop naar Marrakesh. 
    We blijven in een typishce Rhiad slapen in het midden van het centrum voor 4 nachten. 
     De stad valt reuze mee en je kan zowat alles rustig afwandelen. Nou ja rustig je moet af en toe 
    opzij springen voor een brommer die vol gas door de nauwe steegjes vlammen. Het hotel was 
    een echte meevaller met dakterras voor ontbijt. Het enige waar ik niet kon aan wennen was de 
    plaatselijke schildpadden. Die beesten vallen dus je tenen aan en buiten zo een ‘stukÂ’ uit je teen, 
    stomme Marokkaanse schildpadden. 

    We trekken ook dagje naar Atlas gebergte, zowat een uurtje rijden. We klimmen ook als echte 
    berggeiten richting waterval (die niet zoveel voorstelde). 

    Tweede stop is Belgenland voor een korte 4 daagse. We hebben aan niemand laten weten (buiten 
    familie natuurlijk) dat we in Brugge zouden zijn en dus werd het een zeer rustige trip. 
    We wilden ook nog aantal mensen verrassen met een paashaas bezoekje maar bij lieve mama 
    was er niemand thuis (achteraf vernomen dat ze wel thuis waren maar de bel niet gehoord 
    hadden jaja) en Geert en Els waren net op last minute skireis vertrokken met de kids. 
     Maar Ine heeft wel Vicky kunnen verrassen. Mission accomplished! 

    Tussendoor lekker gaan uitwaaien (letterlijk) aan zee en lekkere garnaaltjes eten. 
    Wie we ook wilden verrassen was zoon Willem voor zijn 18de verjaardags fuif, 
    maar helaas dat nieuws was vroegtijdig uitgelekt. Werd toch een gezellige avond. 
    De volgende dag stond er nog familiefeestje gepland bij de familie Demeuelemeester 
    en op Paasmaandag vlogen we al terug richting Atlanta. 

    Ondertussen lijkt het wel dat we hier meteen van winter naar zomer zijn overgestapt. 
    Laatste week van April ging het buitenbad vroegtijdig open en ook al was het nog wat frisjes, 
    het was best aangenaam om baantjes te trekken. We hebben ook bijna geen regen gehad 
    en ziet er dus naar uit dat we een droge zomer tegemoet gaan. 

    Wat ook altijd moet gebeuren in het voorjaar is de mulsh. Ine heeft dus weer een truckload 
    laten afleveren in 2 kleurtjes en we hebben een gans week-end gesleurd. 
    Na 15 uur – verspreid over 2 dagen - waren we klaar en vooral gekraakt! Hebben 
    aantal kruiwagens niet geteld maar volgens internet is onze vracht ongeveer gelijk aan 
    180 tot 200 kruiwagens. Kan best geloven dat we beiden goed geslapen hebbenÂ…. 
    Maar het eindresulaat mag er zijn. 

    Voor de rest niets nieuws onder de zon: Ine moest even heen en terug naar Dallas in Mei, 
    ikke naar Afrika (what's new?), we waren uitgenodigd op Moedersdag bij de buren voor 
    lunch, dus business as usualÂ… 

    Kabeltje kabeltje

     Kabeltje kabeltje Spuitbusje voor kabellegger Zicht op Atlas gebergte vanaf dakterras Ine aan het Marokkaans ontbijt Die verdomde schildpadden De 18 jarige

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    18-05-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (0)
    16-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kak: toch sneeuw
    16 Maart 2015

    Ja dat heeft veel te lang geduurd, dus even terug naar midden Februari.
    En ja ik had het niet mogen zeggen van die sneeuw want jawel we hadden prijs en het was meteen voor een ganse week.
    Na alle ervaringen van vorig jaar werd er dit jaar niets aan het toeval overgelaten en werd op de Woensdag zelfs nog voor
    er een vlokje gevallen was de noodtoestand afgekondigd.  Jawel de noodtoestand voor een vlokje of twee sneeuw, kan het
    nog gekker.

    Aldus iedereen hyper alert en de eerste vlaag hadden we al op Dinsdag gehad maar de Woensdagavond kwam dan de echte
    sneeuwstorm langs.  Vanaf de late namiddag viel het met dikke vlokken naar beneden en na een paar uurtjes lag er dus een
    leuke witte laag.  Mooi om naar de kijken.
    Uit voorzorg was ik alvast vanaf de Dinsdag thuis gebleven (voor 5 cm sneeuw zouden we in Belgie nooit thuis gebleven zijn),
    en op Vrijdag zijn dan voor het eerst 'uitgerukt' naar kantoor.
    Al bij al was het dus een zeer korte werkweek want de Maadag was ik ook al thuis, Ine had nl opnieuw kleine ingreep en dus
    was ik niet alleen chauffeur van dienst maar voor de komende weken ook verpleger van dienst.
    Gelukkig kreeg Ine al vlug telefoon dat alles ok was en alles die moest verwijderd worden was er dan ook netjes uitgesneden.

    De laaste Zaterdag van februari was Billy Joel op bezoek en we besluiten op het laatste moment toch nog kaartjes te kopen.
    Het concert was in downtown en we hadden ons een beetje misrekend qua verkeer.  Rond Philips Arena stond het helemaal
    vast en gelukkig kon ik plaastelijke parkingwachter overtuigen om ons toch te laten parkeren (was normaal enkel voor abo-houders).
    Anders waren we er nooit op tijd geweest.  Soit, het was de vijfde keer dat ik Billy aan het werk zag en vond dat het een beetje
    deja-vu was, je zag ook dat de ouderdom wat begon te wegen op de man maar overall leuke avond gehad.  En voor 1 keer kende
    ik meer meezingers dan Ine!

    Ondertussen is de lente hier goed op gang geschoten, we hebben reeds dagen met +25 graden gehad, maar dan opeens ook een dagje
    met 10 graden.  Maar dat is typisch Atlanta weer.
    En zoals plaatselijk gezegde zegt: 'Als de lente naar Atlanta komt, trekt Ine naar Pikes voor tomaten- en kruidenplantjes'.  Jawel
    Ine boerin is opnieuw uit haar winterslaap ontwaakt en Bartje mag helpen planten.  Dat doen we met zoveel overgave dat we recht
    door de kabel gaan met de spade.  Maar daar meer over de volgende keer! 

    Het blijft toch een mooi plaatje als het hier sneeuwt

    Witte straat


    Ine heeft wijn en dus klaar voor het optreden

    Geloof me, daar beneden achter die piano is Billy

    Ja zware werkweek gehad in Ghana

    Kruiden!

    En nu de benzine hier zo goedkoop stond, vond ik deze wel leuk.
    We betalen dus meer voor melk dan benzine in dit land!

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    16-03-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (0)
    16-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een beetje van alles
    15 Februari 2015

    En net toen we terug van Belgenland waren was het tijd voor Ine om haar eed te gaan afleggen.
    We waren netjes op tijd, lees een uur te vroeg en natuurlijk kenden we al de dril: greencard afgeven,
    filmpje over de geschiedenis van USA, volkslied, de eed afleggen en nog een woordje van onze President.
    Er waren dit keer minder gelukkigen en ook het vroege uur zorgde niet echt voor een feestelijke stemming.
    Maar het blijft toch een bijzondere gebeurtenis.

    Voor de rest werken we ons door een typische Atlanta winter.  Dagen met veel zon en 18 graden en dan een
    paar dagen later is het opeeens -11 C.  Maar zover dit jaar nog geen sneeuw gezien of andere winterse toestanden.

    Op Valetijnmorgen land ik net op tijd vanuit Zuid Afrika voor Valentijn en onze 11de huwelijksverjaardag.
    Ook al slaap ik helft van de namiddag, de nonstop van 16 en een half uur en 7 uuur tijdsverschil toen me geen deugd.
    Het wordt een vroege avond vrees ik.

    Ine die heeft een keukenmixer gekrgen waar ze al 3 jaar stond op te kwijlen en vergeet bij het eerste gebruik de
    handleiding te lezen, bloem overal natuurlijk!

    Voila Ine is nu officieel Amerikaantje, en pinkt een traantje weg

    Verrassingsfeestje bij Ine

    En eentje bij mij

    Een ongeloofelijk hatelijk werkje, matras draaien

    Happy valentijn, wijn van Zuid Afrika

    En nog meer kados

    De bloem is ontploft, handleiding lezen aub

    En na 3 jaar is deze nu met pensioen.
    Heeft er ongeveer 800,000 miles opzitten en valt letterlijk uit elkaar.

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    16-02-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (1)
    05-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2015

    Dinsdag 6 januari 2014


    Eerst en vooral aan onze trouwe supporters: beste wensen voor 2015.


    Ine was net op tijd hersteld om Kerst en Nieuw door te brengen in belgenland.  We vliegen op Dinsdag 23 December richting Brussel.

    En dan is het tijd voor traditionele eerste dag: auto ophalen, valiezen afsmijten in Wingene, koffie en wat bijkletsen.  Verder richting Brugge om hallo

    te zeggen aan Damse Vaart en daarna jetlag gaan uitwaaien in Brugge.  Ine besluit om er meteen in te vliegen en al voorraad chocolade in te slaan.

    Kerstavond vieren we bij Ine haar zus, Kerstdag bij mijn ouders met zoonlief.

    Op tweede Kerst vlammen we eerst naar vriendin van Ine die net verhuisd is en daarna vlug naar Brugge want 's avonds gaan we eten met Geert Els en de kindjes.

    Dit keer gaan we richting ter doest in Lissewege, kwestie van eens goed stukje wild te eten.

    Op Zaterdagmorgen gaat het richting Maldegem waar we Marijke een bezoekje brengen want dat was de vorige keer niet gelukt.  En dan vlug naar station, tijd

    om paar dagen tussenuit te knijpen: we gaan met de Eurostar richting London.


    London wordt vooral shoppen, eten, shoppen en nog wa eten.  We zitten gelukkig zeer central dus kunnen we ook wel beetje de tourist uithangen en met de metro

    gaan we zonder problem richting Tower Bridge waar je nu 42m boven de grond kan wandelen, Big Ben en Buckingham Palace.  

    Op Maandag gaan we naar de nieuwste attractive: the Shuard het hoogste gebouw in London.  Kan natuurlijk niet vergelijken met Dubai maar het zicht was wel prachtig.

    Vooral omdat we net rond zonsondergang hadden geboekt konden we wel paar mooie foto's trekken.

    Op Dinsdag reizen we gepakt en gezakt (want ja we hebben geshopt) met de trein terug naar Belgie.  Op 31 December springen we nog eens binnen bij lieve mama

    (en wij blijven plakken zoals altijd), nog even goodbye zeggen bij mijn ouders en dan terug naar Wingene voor een gezellige oudejaar.

    Op 11 januari rijden we dan in de namiddag richting Dusseldorf want we vliegen op Vrijdag terug vanuit Duitsland en dan hebben we nog gans weekend om op

    adem te komen voor 2015. 


    En dat gaan we goed beginnen want op Dinsdag moet Ine voor haar citizenship ceremony.

    De boterkoeken kwamen nog van Brugge, goedkoop maar lekker ontbijt

    Boven op Tower Bridge

    Ine bij de Big Ben

    En bij de 'typische London' telefoonhok

    Het is al donker maar shop till you drop

    Zicht vanop verdiep 33



    En wie is er nu blij: de hond of Bart

     


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    05-01-2015, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (0)
    23-12-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een eerste niet zo leuke ervaring
    21 December 2014

    Op woensdagmorgen zag Ine er alles behalve goed uit, zware diaree en bloedverlies.
    Toch maar even naar de dokter bellen die ons meteen doorstuurt naar de ER.
    We kijken een beetje raar op want wij Belgen gaan echt maar naar spoed als we 'halfdood' zijn,
    hier blijkbaar niet, alles die dringend is wordt meteen naar spoed doorverwezen.

    Hop auto in en richting ER in Marietta.  Het is er niet zo druk (volgens het tv scherm slechts 5
    wachtende voor ons) en na een half uurtje worden we kamertje geloodst.  Uiteindelijk wordt
    Ine binnenste buiten gekeerd in een dik 4 uur en het aangename is dat er een lab ter plaatse is en
    dus alle resultaten zo goed als meteen bekend zijn.  Toch vindt de dokter van dienst dat Ine ietjes
    teveel krachten heeft verloren en dus zal moeten opgenomen worden, tot haar grote teleurstelling.

    Ik vraag nog met mijn domme kop of ik mee mag wandelen en auto laten staan, waarbij de verpleegster
    me als een kalkoen aankijkt en dan uitlegt dat de afstand tot haar kamer en terug beter met de auto kan
    afgelegd worden.  Maar eerst moet ik nog mijn weg uit de ER vinden (ik schat dat er zo een 100-tal
    kamers zijn in de ER en trauma center samen, tja dit is Amerika).
    Ine verhuist naar het groene gebouw (en dus opnieuw speurwerk om haar gebouw te vinden).

    Soit uiteindelijk blijft Ine 2 nachten in het ziekenhuis maar na 5 Baxters en wat krachtvoer is ze helemaal
    klaar voor onze Belgentrip.  
    Het eindverdict valt gelukkig goed mee en was het uiteindelijk een krachtige opstootvan Chrones en er werd
    niets anders gevonden.
    (Er bestaan foto's van haar verblijf in spoed maar mochten helaas niet gepubliceerd worden)

    Gelukkig is er ook goed nieuws voor ons Ineke want bij thuiskomst zit haar brief in de bus voor haar ceremony.
    Op 6 januari mag ze de eed gaan afleggen!

    En op Zaterdag is er nog een Kerstverrassing voor haar want ik had tickets gekocht voor optreden van Justin
    Timberlake.  Ine voelt zich fit genoeg en dus vertrekken we rond 7 uur naar Duluth (ja we weten ondertussen
    dat een 8 uur concert pas om 9 uur begint).
    Ook al ben ik geen echte fan van Justin, toch moet ik achteraf bekennen dat dit een van de beste concerten was
    die ik al heb gezien.  Hij kan zingen, dansen en ook de lasershow zelf was behoorlijk pittig, inclusief een stuk
    podium die door de zaal zweefde. Iets na 1 uur zijn we terug thuis.

    Zo en nu zijn we klaar voor onze Kerstrip naar Belgie (met een omleiding naar London voor kerstshopping).  

    En dit stond op 1 dag voor onze deur, leve online shopping zeker?

    Optreden is in kleine zaal, er kunnen maar 15,000 binnen

    Voila, de Justin

    En ja het was leuk

    De klusjesman (neen niet ik) heeft oude keukenlicht vervangen...,

    ... door nieuwe en daar 6 uur werk aan gehad (en glascover gebroken)






    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    23-12-2014, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (1)
    07-12-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tam Tam Halftamerikaantje
    7 december 2014

    Aldus weekje voor we naar Jamaica vertrokken zat mijn uitnodiging voor ceremony in de bus.
    Tot op dat moment was zowel Ine als mijn file op zelfde moment afgewerkt en kwamen alle brieven
    netjes op zelfde dag aangewaaid.  We dachten dus dat deze wel dagje of twee later zou komen, no
    panic.
    Wel toen we op reis vertrokken werd het duidelijk dat Ine haar file aan een versnelling lager werd
    behandeld en we dus vanaf nu 2 aparte time-lines zullen hebben, niet praktisch.

    Soit, 5 December om 14 uur was dus de grote dag.  Op de brief stond vermeld dat jeans/short niet
    door de beugel konden, gezien dit een belangrijke plechtigheid was.  Lang geleden dat we nog eens
    vest en das hebben aanghad.  Ine gaat mee om te supporteren.
    Bij aankomst worden we 'gescheiden', de gasten worden naar derde verdiep geloodst, ikke naar
    verdieping 2 voor paar administratieve taken: checken of we er niets veranderd is sinds ons interview,
    green card afgeven (die zien we nooit meer terug!) en ik mag op stoel 68 gaan zitten.
    Als alle new-be Amerikaantjes zitten, mogen de gasten een verdiep zakken.
    We worden welkom geheten door branch manager en blijkbaar zijn we met 150 en 56 verschillende
    nationaliteiten.  Natuurlijk eerst een filmpje over Amerikaanse geschiedenis en dan het al even
    traditionele volkslied.  Daarna volgt het belangrijkste: allemaal rechtstaan en de eed aan ons nieuw
    land afleggen en voila vanaf dat moment zijn we officieel Amerikaan.
    Dan krijgen we onze 'naturlisation certificate' en een brief van onze nieuwe baas (jawel Obama himself).

    We klampen ook nog even branch manager aan om te kijken of zij eens Ine haar file kan opsnorren.
    Ze doet dit met een glimlach en stelt Ine gerust, ze zit in de queue zal alleen wat langer duren tgv feestdagen.
    Maar we zullen pas gerustgesteld zijn als de brief in de bus ligt.  Aldus gaan we eten met een beetje mixed
    feeling: blij voor de nieuwe Amerikaan, beetje teleurgesteld voor de resident alien.

    De volgende week ga ik meteen naar downtown atlanta om mijn Amerikaans pasport aan te vragen.  Nu we
    geen green card meer hebben kunnen we technisch gezien het land niet meer in.  Na een uurtje is al het papierwerk
    ingevuld en betaald.  Ik zou binnen 5 dagen mijn nieuw blauw exemplaar moeten hebben.  Maar ja dit is Amerika,
    dus 2 dagen ligt het hebbeding al in de bus.  We kunnen naar Belgenland.

    En nu maar hopen dat Ine vlug haar brief krijgt!

    Onze enveloppe en natuurlijk een vlagje voor als we straks zingen

    We mogen op stoel 68 plaatsnemen

    En dit is het moment waarop we eed afleggen, nu zijn we pas Amerikaan

    Voila de nieuwe Amerikaan

    Amerikaan + nu nog een Alien



    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    07-12-2014, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (1)
    02-12-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jamaica or not Jamaica
    2 December 2014

    That is the question!
    Zoals eerder gezegd hadden we besloten om Thanksgiving een korte break te nemen.  Ine die
    wilde al altijd naar Jamaica (ja Man!) en gezien dit slechts dik 2 uur vliegen is van Atlanta, waarom
    niet, 's morgens vliegen en tegen de middag met je voeten in het zand zitten.

    Na wa speurwerk kiezen we voor een gloednieuw hotel die zijn deuren opent op 1 November.
    De deal is zo goed dat we da risico-tje wel willen nemen: 50% korting en een swim-up room in
    een adults only all inclusive voor geen geld.  Trouwens het is een Hyatt dus die zullen we weten
    wanneer ze open gaan.
    Tot we eerste bericht zien dat opening is uitgesteld tot 23 November.  Hmhm dat begint wel spannend
    te worden.  Op 21 November wordt er op Tripadvisor gechat dat er een meeting is geweest en opening
    nogmaals is uitgesteld, nu tot 10 December.  Dus toch maar even bellen naar Hyatt, en ja het is dus nog
    een bouwwerf maar ze zullen terugbellen met een alternatief of je kan gratis annuleren.  Ik kijk toch maar
    even zelf op booking.com of er nog alternatieven zijn en tot onze verrassing is er wel nog vrij veel be-
    schikbaar.  We besluiten dan maar om zelf alvast een back-up te reserveren (het wordt Secrets die ook
    op onze shortlist stond) en we kunnen gratis annuleren tot 2 dagen voor vertrek, in geval Hyatt toch met
    beter alternatief zou komen (gezien Secrets enkel kamers met zeezicht hebben en geen swim-up).
    Tussen Donderdag en Maandag worden we 4 maal gebeld door Hyatt telkens om te zeggen dat hotel niet
    klaar is (ja da wisten we al, wa is het alternatief aub....).
    Op Dinsdag bel ik dan maar zelf om van mijn oren te maken dat we nog steeds wachten.  De lieve dame
    checkt even en ja hoor ze hebben kamer voor ons in Sandels.  Mooi zo, en is da ook een swim-up?  Hmhm
    da weet ik niet.  Hoe da weet je niet, ik ga toch niet alternatief aannemen als kamer niet van zelfde niveau is.
    Dus ik moe zelf bellen en krijg ook nog kamer die niet van zelfde categorie is.  Ik denk het niet.  Dus ik klagen
    en uitleggen dat het mij 5 minuten heeft geduurd om alternatief te vinden, terwijl Hyatt zowat 5 dagen nodig heeft.
    We annuleren alles en met wat duwen verkrijg ik ook nog 3 gratis nachten voor verblijf volgend jaar in Hyatt
    all inclusive.  Goe bezig Bart.

    Aldus vertrekken we op Thansgiving zelf om 9 uur richting Montego Bay.  Als we bij emigratie komen is er een
    probleem.  Men ziet dat ik in laatste 6 weken in Myanmar was dus moet ik even naar Health Desk.  Ine die mag
    door, dus ikke alleen naar die lieve dame die vraagt of ik ingespoten ben tegen gele koorts (was da voor een vraag
    want das niet eens een vereiste voor Myanmar), of ik koorts heb (zie ik er zo uit misschien?) en mocht ik koorts
    krijgen moet ik meteen bellen.  Ik terug naar emigratie en hop stempel en we zijn binnen.  Niemand heeft gezien dat
    ik na Myanmar ook nog in Ghana was (??).
    Het hotel ligt op 15 minuten van de luchthaven, om 2 uur zijn we dus ingecheckt en is kamer klaar.  Tijd voor nog een
    teleurstelling: euh waar is da zeezicht?  Ja als je op je terras op een stoel staat en over terras hangt misschien?  Soit
    rest van de kamer is goedgekeurd. 
    Het hotel is voor de rest prima: adults only all inclusive en enkel het ontbijt is buffet.  Er zijn 9 restaurants voor lunch en
    avondeten en allen zijn a la carte en je hoeft nergens te reserveren.  Wil je niet uit je kamer?  Geen probleem, de room
    service is 24 uur en inbegrepen.  Vooraal het Frans en Japans restaurant kon ons bekoren en natuurlijk de piano bar
    (neen niet voor de piano maar ze hadden er black label, inbegrepen in de prijs natuurlijk!).

    Het enige wat tegenvalt is het weer.  De temperatuur is goed, maar helaas hebben we vrij veel regen gehad en voor de
    rest een pak wolken.  Maar als echte die hards zijn we tijdens de plensbuien blijven zitten aan het strand, we komen voor
    de zee, we blijven zitten aan de zee.
    Op Maandag 1 December vliegen we terug en we zien meer zon en blauwe lucht op weg naar huis, dan in 4 dagen
    Jamaica (ja Man!).  Soit we hebben genoten van het niets doen en hebben veel te veel gegeten en gedronken.

    De volgende stap in onze immigratie is ondertussen ook al genomen, het gaat (voor sommigen) nu toch wel erg snel....

    Jamaica, here we come


    En das ons hotel


    Zeezicht, waar is die zee?


    Kamer


    Ja man, strand man


    Onze favoriet voor lunch, vers gebakken chips...



    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    02-12-2014, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (0)
    17-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tam tam tamerikaantje

    18 November 2014

    Ja ik weet het, enorm flauwe humor.

    Gisteren was dus de grote dag.
    In het week-end hebben dan beiden de student uitgehangen en elkaar opgevraagd.  Eigenlijk na een eerste
    studieronde bleven er nog een twintagtal vragen over die we echt wel moesten blokken.  De rest was eigenlijk
    algemene kennis en zou iedereen moeten weten, zoals wie is de huidige president, welke oceaan ligt aan de oostkust
    of nog wie waarvoor is Martin Luther King bekend.
    Tussendoor hebben we ook nog een house warming bij een collega van Ine.  Ze is er paar maanden geleden ingetrokken
    en dus tijd om ingedoopt te worden.  Het was gezellig al sloeg bij mij na paar uur toch de jetlag van Ghana toe (ja oude vent).

    Zondag kunnen we lekker de laaste 20 vragen erin rammen want het regent toch met bakken.
    We worden de Maandag om 730 verwacht en dat wordt dus vroeg opstaan.  Het interview vindt plaats in kantoor niet ver van
    Stone Mountain (ja daar heeft Yvonne heel goede herinneringen aan), zonder vekeer of regen al een uurtje karren.  Op maandag-
    morgen en regen gaan we toch wel een uurtje langer onderweg zijn.  Aldus om 530 zijn we stipt weg, ikke fier op Ine dat ze op
    tijd klaar is.  Het miezert wat tot net voor de oprit van de autostrade.  Begint nu toch wel flink te regenen dus ruitewissers opzetten.
    Hm ruitewissers opzetten.  Ja ik weet dat het vroeg is maar die ruitewissers hebben geen zin.  Ine gelooft me niet en begint aan de
    knopjes te prutsen maar er beweegt helemaal niets.  Dan maar vlug afdraaien op parking van Dunkin Donuts want dit is echt wel te
    gevaarlijk om verder te rijden. 

    Ine kijkt nog een keer en guess what: de ruitewissers gaan niet omdat ze er gewoon niet opzitten.  Toen Ine naar luchthaven reed paar

    weken terug was er een steen tegen de ruit gevlogen en die voorruit werd vorige week vervangen.....  Ik begin luidop te lachen, maar Ine vindt

    het duidelijk minder leuk.  Soit omdraaien terug naar huis en veranderen van tuttut.

    Gelukkig is het verkeer ok en komen toch nog ruim op tijd aan bij de immigratiedienst.  We hebben zelfs nog tijd om koffietje te gaan slurpen bij

    de Starbucks.  Stip om 7.30 am melden we ons aan, we krijgen een nummertje en mogen boven op tweede verdieping wachten.  We zijn met een

    twintigtal en het is een vrolijke bende van Aziaten tot Mexicanen over Europeanen tot ik weet niet welke nationaliteit.  Alle leeftijden en de meesten

    behoorlijk gespannen voor wat komen gaat.  De interviews starten en we zien verschillende ambtenaren nummertjes roepen, de ene al meer

    enthousiaster dan de andere.  Eentje lijkt echt wel een oude brom-grootma en ik grap tegen Ine: die wil ik hebben voor mijn interview.  Onze

    nummertjes zijn blijkbaar niet bij de eerste ronde, dus we wachten en na half uurtje begint alles opnieuw.  Ine wordt eerst geroepen en ik eventjes

    later door jawel, lap die oude grootmoe die duidelijk een Maandagmorgen humeur heeft.  Ik word kantoortje binnen geloodst net naast die van Ine

    en hoor Ine lachen en bulderen.  Het is bij de buren duidelijk veel gezelliger.....  Er worden een aantal standaardvragen afgerammeld over onze

    aanvraag, en daarna de grote test.  Eerst zinnetje lezen (where is the White House? goe gelezen Bart, tick in de box) en daarna neerschrijven: The

    White House is in Washington D.C. (ze had al aangevinkt dak kon schrijven nog vooraleer ik klaar was).  En dan beginnen we aan de 10 vragen,

    na 6 stopt ze want we hebben ze allemaal juist en hop na 20 minuten krijg ik pre-approved letter mee.  Ook Ine is dan al klaar en heeft zelfde brief.

    Beiden geslaagd en nu maar wachten op finale uitnodiging voor de plechtige ceremony waar we trouw zullen zweren aan de vlag.

    Onderweg naar huis krijgt Ine telefoon van de plaatselijke car-glass man dat er geen ruitewissers in zijn truck ligt, misschien liggen ze nog op de

    motor zelf.   Really????  Eens thuis zijn we benieuwd, nemen een zaklamp en ja hoor daar liggen ze op de bodemplaat de 2 ruitewissers.  De volgende

    morgen is het euvel verholpen, Ine kan er nu gelukkig ook mee lachen.


    Het weer doet hier ondertussen rare dingen.  Eerst is het erg koud voor de tijd van het jaar en zijn er vriestemperaturen in alle 50 staten van US.  Een

    paar dagen later is het uitzonderlijk warm en rijden we cabrio naar huis.  Nog weekje werken en dan is het Thanksgiving, tijd voor korte trip naar

    Jamaica, ja man.  Hopelijk is ons hotel klaar want we hebben een spiksplinter nieuw hotel geboekt maar we zagen dat de opening al twee keer werd

    uitgesteld.  Ja Man, geen stress man.!


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:11. April 2010
    17-11-2014, 00:00 geschreven door Bart&Ineke  
    Reacties (2)
    Foto
    Foto
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 12-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 07-2015
  • 05-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 10-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 11--0001
    Bedankt om onze blog te bezoeken!! Thank you for visiting our blog !!

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs