Terug in Beijing werd het toch eens tijd om de stad zelf te gaan bezoeken. Dat ben ik trouwens nog vergeten te zeggen. In de voormiddag voordat we de trein naar Datong hebben genomen, hebben we de klokkentoren en de trommeltoren van Beijing bezocht. Ze zijn niet zo indrukwekkend als die in Xi'an maar in de trommeltoren kregen we er een kort trommeloptreden bij.
En serieus, die mannen meenden het, zoals ze daar op de trommels stonden te timmeren. Heel leuk om te horen en te zien.
 
Daarna hebben we ons ook nog laten verleiden om een ritje door de hutongs van Beijing te maken op een fietstaxi. De man op de fiets gaf er ook wat uitleg bij over de leeuwen voor en afbeeldingen boven de deuren die de slechte dromen moeten verjagen. Nog een interessante voormiddag voor onze vermoeiende tocht.

  Dus toen we terugwaren, hebben we eerst toch nog maar een dutje gedaan na onze vermoeiende busreis. In de namiddag zijn we dan vertrokken om een van de meren van Beijing te gaan bezoeken. We hebben het Beihai-park uitgekozen omdat gezegd wordt dat dat het interessantste park is. Het heeft een eilandje in het meer met daar een boeddhistische tempel op. In een van de torentjes bovenaan de tempel hadden we ook nog een heel mooi uitzicht over de verboden stad. Allemaal glinsterende daken in het zonlicht. Ook heel rustig tot er twee jongens giechelend en spelend naar boven kwamen. Had een van die jongens toch geen damesschoenen aan met een strikje zeker! Gedaan met de rust, dan maar verder gegaan.

We zijn dan maar een richting uitgelopen en kwamen uit in Xidan, een vrij moderne straat met allemaal winkels en warenhuizen. Ertegenover was een soort overdekte markt met voornamelijk kleren en kleine snuisterijtjes waar afdingen de boodschap is. Niet dat ik iets gekocht heb maar het is altijd leuk om er eens door te wandelen. Dan hebben we de metro genomen naar Wangfujing, de duurste winkelstraat van Beijing. Het verschil kon niet groter zijn maar omdat Sofie en ik niet bepaald winkelaars zijn, zijn we er niet lang gebleven. De eerste winkel die we tegenkwamen, zijn we wel binnengegaan: een boekenwinkel, daar kan je niet langs zonder eens te gaan piepen. In een zijstraat van de Wangfujing is er een straatje waar je vanalles kan eten zoals kakkerlakken en levende schorpioenen op een stokje. Sofie en ik hebben het maar gehouden op een echte kokosnoot met kokosmelk. Mhh, lekker!

De volgende dag zijn we om zes uur opgestaan om naar de tempel van de hemel te trekken. Het schijnt dat daar vanaf 's morgens vroeg al veel mensen op de been zijn om te sporten of gezellig samen te zijn en inderdaad. Om 6 uur gaat het park al open, om 7 uur waren wij er al door aan het wandelen en overal waren er mensen (vooral oudere mensen) aan het taichi-en of deden er een soort gymnastiekoefeningen (o.a. klop jezelf zo hard je kan op je borst of op je dijbenen). Er waren er die met water kalligrafie op de grond tekenden met vrij grote penselen. Veel mensen deden ook een soort tennis met de voeten of ook met tennisraketten maar dat was dan eerder een combinatie van dans met tennis. We zijn mensen tegengekomen die allemaal stonden te klappen en unisono zinnetjes uitriepen, we zijn een zangkoor tegengekomen, kortom, je vindt er vanalles! We zouden bijna vergeten de tempel van de hemel van het park van de hemel zelf te bezoeken, maar dat hebben we dan toch maar gedaan.

De tempel van de hemel was weer heel mooi om te zien en we waren vroeg genoeg zodat er nog niet teveel volk was. Er waren 4 sites te bezoeken in het park en een van die sites was een tempel omgeven door een ronde muur. Als je blijkbaar achter de twee bijgebouwen zou staan, elk aan een kant en je zou iets zeggen zonder stemverheffing, dan zou je elkaar perfect moeten horen. Het is niet gelukt want er waren waarschijnlijk toch al teveel Chinezen die lawaai maakten en daarbij stond ik tegen de verkeerde muur te praten. Typisch. Op een andere site was een soort torentje, eerder een verheven pleintje en als je in het midden van dat plein of toren stond en je zei iets, klonk je stem veel voller en verder. Sofie en ik wilden een liedje zingen maar we werden weggejaagd. Jammer. We hebben een heel prettige voormiddag gehad in het park. Heel leuk.

Puis, on est encore alle a Tian An Men pour visiter Mao. Ce n'est pas du tout le site le plus interessant mais maintenant qu'on est ici, et on a le temps, il faut le faire. La visite etait gratuite mais on devait payer pour notre sac a dos alors on est alle voir l'une apres l'autre pendant que l'autre gardait les sacs. La visite n'etait pas grande chose, juste entrer, voir une statue de Mao, voir Mao en vrai, je veux dire son corps embaume, et c'etait  tout, deja finie la visite. De nouveau le metro (on fait beaucoup avec le metro, tres facile et on sais ou on arrive, avec le bus, c'est plus dur a savoir) pour nous rendre au village des jeux olympiques. Les batiments, le nid d'oiseau et le cube d'eau sont en effet tres grands, il n'y a plus rien a faire mais quand meme, il y a encore des touristes et ils achetent meme encore des souvenirs de 2008. Ils sont bizarres, ces Chinois. Le soir, on voulait aller manger la cuisine typique de Beijing mais on a choisi le mauvais restaurant du au fait qu'on avait oublie notre guide. Tant pis.

  Il y a une expression chinoise qui dit: qui n'a pas grimpe le mur, n'est pas courageux. On a fait la route vers le mur a pied et on s'est promene sur le mur. Conclusion: on est courageux, meme tres courageux! Comme le guide explique, le mur, c'est inutile mais c'est tellement beau. On a choisi d'aller a la partie du mur qui est un peu moins touristique. Badaling est tres touristique avec beaucoup beaucoup de touristes chinois mais cette partie, on n'a pas vu. On est alle a Jinshanling. On a pris un bus qu'une dame qu'on a rencontre dans le metro nous a indique. Normalement, on aurait du faire la queue mais cette femme nous a aide a prendre le bus suivant. Ainsi, nous a gagner quand meme une heure. Apres ce voyage en bus d'une heure et demi, on devait encore prendre un taxi d'une heure. Ca nous a coute 300 yuan mais c'etait encore un voyage d'une heure et le chauffeur nous a attendu en bas pour retourner avec nous. C'etait cher mais aussi facile parce qu'on ne sais meme pas s'il y avait des bus pour arriver tout pres du mur a Jinshanling.
Demain, on va encore visiter le palais d'ete et puis, notre voyage est fini. Remettre nos valises en ordre et prendre l'avion direction Belgique. Ce voyage a passe tellement vite, c'est deja fini. Je me suis super bien amusee, c'etait tres agreable. La Chine est un pays marveilleux a visiter. Il vaut vraiment la peine.

Dat was het dan.

28-08-2010, 00:00 Geschreven door Ine  

  We zijn in Beijing geraakt en het is hier echt veel beter. Het blijft warm maar het is draaglijk. Tegenover Shanghai is het hier gewoon koel. Misschien heeft dat te maken met het feit dat in het noordoosten er zoveel regen valt en overstromingen zijn? Vlak voordat we in Shanghai vertrokken, hebben we nog wel een triest bericht gekregen. Mevrouw Bonneux, onze prof Chinees is gestorven, veel vroeger dan verwacht. Een minder prettig bericht om de treinreis mee te beginnen.

De trein viel vrij goed mee, niet zo heel goed geslapen maar wat wil je in een trein met een hoop tetterende Chinezen. De hostel in Beijing valt heel goed mee, vrij dichtbij de metro dus heel handig. Het eerste wat we gedaan hebben is een dutje gedaan, daarna hebben we geinformeerd over een uitstap naar Datong en Pingyao. Het ligt niet heel dicht bij Beijing (maar afstanden zijn hier relatief) en wegens treinproblemen hadden we deze steden niet kunnen doen vanuit Xi'an. Daarna zijn we naar de verboden stad getrokken en Tian An Men. De verboden stad is groot en vol Chinezen. Ok, wij maken die uitstappen nu wel op het verkeerde tijdstip, op het drukste moment van de dag maar als we alleen maar 's morgens vroeg of  's avonds dingen kunnen bezoeken, dan gaan we er ook niet geraken. Dus druk maar wel interessant. We zijn eigenlijk aan de verkeerde kant binnengegaan en we kwamen terug uit de verboden stad aan de kant van Tian An Men. Daar stond al heel wat volk te wachten tot de vlag naar beneden gehaald werd. Dus wij hebben ons er maar bij gezet en 2 uur later was het eindelijk zover. Geduld is een mooie deugd. We stonden op de eerste rij omgeven door Chinezen die er zelfs bij stonden te janken. En dat voor een vlag die naar beneden komt. Er komt een hele ceremonie aan te pas en is wel eens leuk om te zien.


  De volgende dag begon onze uitstap maar Datong en Pingyao. En het is ons gelukt om een hard ligje te reserveren! Eindelijk! We zijn dus met een dagtrein naar Datong gegaan waar we 's avonds zijn aangekomen. Daar moesten we mog een hotel zoeken want hetgeen we wilde nemen was gesloten wegens werken of zo. Er was een vrouw op straat die ons aansprak en meenam naar een hotel. Wij dachten al met twee, ja seffes is het hier zover, wil die een commissie of hoort die bij een goed duur hotel. Maar nee, het eerste hotel was inderdaad te duur en ze nam ons vlot mee naar een tweede, veel goedkoper (maar ook geen douche en toilet op de kamer), we bedankten haar en ze wenste ons nog een goede reis. Fijn!

Datong zelf is helemaal niet interessant maar de Boeddhistische grotten en het hangend klooster daarentegen wel. De Yunganggrotten waren heel goed te vinden. Twee bussen en een minibus later stonden we er al. Heel impressionant! Bij de eerste grot die we binnenliepen stond daar een reuzeboeddha voor uw neus. Ale, toch een van zijn voeten. Zo immens groot. De boeddha's volgenden elkaar op in de volgende grotten. Grote en kleine maar vooral de grote hebben indruk gemaakt.
Daarna wilden we door naar het hangend klooster maar dat bleek moeilijker te vinden. Iedereen zei dat we een taxi moesten nemen want om een bus te nemen waren we te laat , maar wij wisten zeker dat er ergens een bus moest zijn. Na lang aandringen bij de mensen en twee vriendelijke buschauffeurs later, zaten we op de goede bus richting klooster. En het was de moeite. Dus je ziet, niet opgeven als ze zeggen dat het niet meer gaat, er zijn altijd mogelijkheden.
Dat klooster is dus een houten constructie tegen de bergwand gedrukt en je vraagt je echt af hoe dat hout houdt, geen idee maar het houdt! Om terug te keren moesten we wel een taxi nemen en dat hebben we dan gedaan met twee andere mensen, een new yorker die in Hongkong woont en werkt en een Chinees uit Datong . Deze had schrik in de taxi wegens de snelheid. De snelheid viel op zich wel mee maar op een gegeven moment reed hij vlam door het rode licht. Tegen 130 waarschijnlijk. En wij allemaal onze adem inhouden! Nu bleek dat de dwarsstraat afgesloten was wegens werken maar het was toch eventjes spannend.

En nu komen we bij ons hard ligje! Ale, eerst in het station van Datong zei daar zo'n idiote Chinees dat hij dacht dat ik een man was maar toen zag hij opeens dat ik dan toch een vrouw was. Ik denk dat hij een bril nodig had. Trein komt aan, wij gaan naar ons hard ligje en het lag heerlijk! De Chinezen in deze wagons maken veel minder lawaai dan de Chinezen in de stoeltjeswagons. Ik heb nog wel redelijk geslapen. En de treinconducteur komt u persoonlijk wakker maken als ge in het volgend station moet afstappen. Luxe!

  Arrive a Pingyao, on devait d'abord essayer d'acheter un ticket pour nous rendre de nouveau a Beijing. J'avais le sentiment que cette femme dans le guichet s'est moquee de nous, un ticket pour ce soir vers Beijing, haha. Ben, on n'a pas eu. D'abord visite a Pingyao alors. C'est une petite ville entoure d'un mur avec des petites rues mignonnes. On ne savait pas qu'il fallait acheter un ticket avec lequel on pouvait visiter toute la ville alors au debut on ne pouvait rien faire. Apres ce petit retard, on a visite differentes maisons, qui ont une forme rectangulaire avec toujours des petits jardins entoures des pieces.
On a vu le banc, les maisons des Chinois riches, on s'est promene dans les rues et pour finir, on a visite un temple des dieux de la ville, un temple confucianiste et un temple daoiste. Maintenant, on est un peu perturbe. Tous ses temples se ressemblent alors quelle est la difference entre eux? On ne sais plus. Dans le temple daoiste, un moine nous a donne des batons d'encens pour offrir aux dieux pour avoir de la bonne chance. Evidemment, il voulait apres qu'on donnait de l'argent et selon son livre, tout le monde, aussi les touristes leur offraient au moins 300 yuan. Oui, bien sur, on l'a cru tout de suite. On a donne 5 et c'est probablement encore trop. Mais bon, esperant que mon examen d'espagnol se passe bien.
Pour finir, on a fait un petit tour sur le mur et puis, on devait trouver la bonne route pour arriver de nouveau a beijing. On a pris un bus de Pingyao a Taiyuan et la, il y avait normalement des bus pour aller a Beijing. En effet, il y en avait. On croyait d'entendre un "mei you", il n'y en a pas mais il y avait un. Heureusement qu'il y avait un! On est arrive ce matin a Beijing apres 3 jours interessants et impressionnants.

26-08-2010, 00:00 Geschreven door Ine  

Hier on est partie pour Hangzhou. On a pris le train, evidemment pas de place mais ce n'etait qu'une heure et demi. On plus, la premiere heure, il y avait encore des chaises de libres alors on n'a du rester debout que pour une demie heure. A Hangzhou, il y au pleine centre un lac entoure des montagne, un peu comme lac de garde. On a fait un petit tour sur le lac dans un bateau, puis on s'est promene encore un petit peu. On a pris de vacances. Rien n'etait oblige. Tout etait possible. A l'aise. Il faisait tres beau, tres chaud aussi mais c'est toujours et partout alors, ca ne compte plus. Le ciel etait bleu, il y avait des beaux petits nuages bleus. Vacances.

Puis, on a pris le bus pour aller vers Suzhou. C'est un peu comme venise avec des canaux dans la ville. On a pris le temps pour arriver a l'auberge parce que on n'a pas trouve la bonne route toute de suite. Apres une heure, on y etait arrive et en faite, l'auberge se trouvait a cote quelques vieilles rues pleines de petits magazins avec partout de lampions. Tres chouette a voir et malgre notre fatigue, on a quand meme decide de faire encore un tour dans les rues pour connaitre un peu l'ambiance.

La nuit dans l'auberge s'est passe sans probleme et le lendemain, on est parti pour decouvrir les jardins de Suzhou. Partout dans le ville, il se trouve des petits jardins de la dynastie de Ming. Les deux premiers jardins qu'on a visite, etaient tres beaux, tranquilles avec seulement des pensionnes (parce qu'ils peuvent entrer gratuitement). On suivait des fleches sur les murs pour trouver ces gardins mais ces fleches indiquait la route vers une petite ecole primaire. Oups, trompe, mais trouve par hasard une ecole. Un moment donne, on devait marcher pour 4 km pour se rendre au jardin suivant et on n'avait vraiment pas envie de le faire. On a arreter un taxi-velo et il nous a emmene pour 35 yuan. C'etait cher mais il valait la peine. Les deux derniers jardins n'etait pas tres agreables a visiter. Il y avait vraiment trop de chinois qui font du bruit, telephone tout le temps, demande si on peut aller sur la photo avec eux. Pas agreable du tout. On a decide de se rendre de nouveau au bus pour rentrer a Shanghai. On avait deja reserve deux lits quand on est parti a Shanghai et aussi notre grand bagage etait encore la. Sur la route, il y avait encore un temple bouddhiste avec une pagode de 7 etage qui donnait une vue marveilleuse de la ville. Un bon fin d'une belle journee.

Het is waar dat ik nog niet veel uitleg gegeven heb over shanghai zelf. TE groot, TE warm, TE duur. We vinden niets meer om te eten zoals we dat in Xi'an vonden. Alles is 3 keer zo duur (dat viel ons trouwens heel goed mee in Suzhou, daar vonden we ontbijt op straat voor 2,5 kuai) en we mogen blij zijn als we gegeten hebben voor onder 20 kuai. Ik weet wel dat dat maar 2 euro is maar tegenover Xi'an is het echt strontduur.
We zijn in Shanghai naar het museum geweest, alweer tijdens zo'n stortbui, we waren net op tijd binnen, en ook dit museum was weer gratis. Net zoals bij de veiligheidsinspectie van de expo moesten we ook hier van ons flesje water drinken om te kijken of we niet dood neervielen. Dat systeem is niet echt waterdicht want ik had twee flesjes water bij en ik heb maar van een moeten drinken. Voor hetzelfde geld had ik een vloeibare bom bij. Dan zijn we 's avonds ook naar de Bund geweest, aan de oever van de rivier waar je al die hoge gebouwen kan zien zoals die ronde toren. 's Avonds is het daar allemaal verlicht maar dat is gewoon weer TE. Er is ook een tunnel die onder de rivier doorgaat met licht- en geluidseffecten maar dat was veel te duur en hier gold onze studentenpas niet. Dus hebben we besloten om dat maar niet te doen en er een rustige avond van te maken aan de rand van de rivier. Meer hebben we in Shanghai eigenlijk niet gedaan. Dat was ook niet de bedoeling. We zijn blij dat we naar Beijing mogen en hopen dat dat iets beter gaat meevallen.

20-08-2010, 00:00 Geschreven door Ine  

18-08-2010, 00:00 Geschreven door Ine  

16-08-2010, 11:22 Geschreven door Ine  

16-08-2010, 11:17 Geschreven door Ine  

13-08-2010, 00:00 Geschreven door Ine  

Het is gedaan! De cursus is afgelopen, we hebben allemaal ons certificaat gekregen. We zijn daarstraks gaan eten met de twee leerkrachten en het meisje op kantoor. Een paar dagen eerder hadden we een fotoshoot gehouden en een van die foto's hebben we twee keer laten afdrukken om aan de twee laoshi's te geven. Op de achterkant hebben we allemaal een woordje chinees geschreven. Dat hebben we vandaag afgegeven samen met een bloempje en we hebben ze uitgenodigd om voor de laatste keer met de hele groep (of wat er nog van overschoot want de kazachiers waren al weg en onze Japanse vriend is ook plots vertrokken, hopelijk is er niets ergs gebeurd) te gaan eten. De sfeer was heel goed, het was een heel gezellig laatste dag.
Morgen gaan we nog iets in de buurt van Xi'an bezoeken, zondag nemen we de trein richting Shanghai. Iedereen waarschuwt ons al dat het daar heel druk is, tja, we hebben inderdaad weer geen treinticket kunnen bemachtigen. Het is daar nog warmer dan hier, met andere woorden, het wordt afzien. Maar ook genieten. We zullen nu niet meer op dezelfde plaats zitten dus het wordt een heel andere manier van dingen aanpakken maar daarom zeker niet minder leuk. Ik ben benieuwd...

Niet verbaasd zijn als er niets meer op de blog komt, of toch veel minder. Vanaf nu is het niet meer zeker wanneer en of we nog in de buurt van een computer komen. Maar kom toch maar eens af en toe piepen, wie weet...

13-08-2010, 00:00 Geschreven door Ine  

09-08-2010, 22:50 Geschreven door Ine  

09-08-2010, 00:00 Geschreven door Ine