ik geloof in het doodgaan vanbinnen door anderen in het vanbinnen afsterven door de pijn die anderen jou laten voelen door het verdriet en de totale woede die je voelt elke dag als zij je weer naar beneden halen praten lachen uitlachen je slaan binnenkant en buitenkant totaal kapot schoppen kapot maken langzaam dodend en dan nog altijd je vanbinnen kapotmaken je hele leven ruïneren en je nog meer laten haten door te zeggen
Soms kan ik praten met jou zonder woorden over tafel heen klitten onze ogen samen twee dimensies: de schijn en wij, praten en kijken maar wat ik zeg telt niet wat telt is de brug tussen onze blikken bijna tastbaar voel ik de band net niet
Ik overleef Met jou... Als herinnering Die foto, Je glimlacht, lief en zacht Gelukkig en vooral niet ziek ...doet me denken aan toen Ik overleef Nog steeds, Met jou In gedachten