De cijfers liegen niet. Sinds 1943 heeft Holiday On Ice reeds 98 verschillende ijsshows geproduceerd, wat goed is voor 54.000 gespeelde voorstellingen wereldwijd en 325 miljoen unieke bezoekers. Iedere show weer proberen ze zichzelf te overtreffen en een niveau hoger te schakelen. Dat is voor de nieuwste show ‘Speed’ niet anders.

Van 12 t/m 14 april 2013 zal Holiday On Ice met zijn nieuwste show de Ethias Arena van Hasselt veroveren met opzwepende en ontroerende songs, adembenemende stunts op het ijs en vooral heel veel snelheid. Tijdens de exclusieve preview in de Brabanthallen van Den Bosch kon ik al meteen een beeld vormen van het spektakel.

De show start al meteen met een aanzienlijke vaart. Verankerd in een Afrikaanse stammentraditie opent ‘Speed’ wild echoënd op zoek naar het dier in het diepst van ons. Maar dit is nog zeer gewoontjes in vergelijking met wat volgde: een knappe choreografie die het drukke leven van de stad laat zien en een solo vol passie en vuur waar je diepste emoties naar boven komen en de tranen niet achterwege blijven.

Daarna komen we in een vakantiesfeer terecht met een leuke sprong naar het strand van Hawaï. Wat volgt is een ongedwongen dans met als gimmicks de waterspuitende badmeester en reuzengrote strandballen die over het publiek deinen en als hoogtepunt de acrobaat David Gray die op een surfplank over de ijspiste zweeft. Het eerste deel wordt afgesloten met een gokmachine die ons alleen maar kan doen dromen van geld en rijkdom waarmee we onze grootste dromen kunnen realiseren.

Wie het eerste deel al goed vond, zal het tweede deel nog beter en spectaculairder vinden. Want de toeschouwers worden op een ongewoon circus getrakteerd. De circusdirecteur, die zéér overtuigend is, doet maar liefst drie gevaarlijke stunts op het ijs. Bij deze stunts hou je je adem even in, maar als daarna het adembenemende ‘Wiel Van De Dood’ naar voren wordt gehesen weet je dat het nog maar pas gaat beginnen. ‘Het Wiel’ wordt op sensationele wijze bestuurd door het Amerikaanse trapezeduo Alyssa en David Gray en het wordt alleen maar gevaarlijker als David dit ook geblinddoekt doet en touwtje gaat springen terwijl het wiel op volle ‘speed’ draait. Niet onbelangrijk detail: het duo is niet vastgemaakt en er ligt ook geen valmat.

Als je denkt alles gezien te hebben heb je het mis! De motoren draaien en scheuren over het ijs en springen over een met vuur omringende schans. De ijssplinters vliegen richting het publiek bij het tonen van nooit geziene stunts op het ijs. Daarna start een race tussen de twee snelste schaatsers van Holiday On Ice, het resultaat is een echte fotofinish! Dit ontaardt in een explosieve finale waarin alle schaatsers een buiging maken en worden voorgesteld. De hele show in gedachte verdienen vooral de Amerikanen Forrest Ryan en Rohene Ward een eervolle vermelding. De Koreaanse Yebin Mok maakte even een slippertje maar wist zich superieur te herpakken.

Tijdens de show is er een prominente rol voor de Nederlandse actrice en zangeres Birgit Schuurman (zus van Katja) weggelegd. Ze is op de grote videowall te zien in korte filmpjes tussen de verschillende delen door en zingt tweemaal live op de bühne.

Ook licht –en video-ontwerper Luc Peumans (bekend van o.a. Domino De Musical en talrijke Studio 100-producties) en decorbouwer Bart Clement (Studio 100, The Entertainment Group,…) verdienen een pluim.

Conclusie: ‘Speed’ is een knappe productie van Holiday On Ice. Geen moment treedt er verveling op en elke leeftijd vindt gedurende de voorstelling wel zijn gading. De spectaculaire stunts en snelheid staan centraal, maar worden goed afgewisseld met rustigere choreografieën en mooie solo’s. De cast, de kostuums en de muziek: het volledig plaatje klopt! En vergeet niet: het leven is kort en de tijd vliegt, dus geniet ervan!

Ilyas Baert

30-10-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

05-10-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

05-10-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Nick Schilder en Simon Keizer zijn allebei afkomstig uit Volendam, een dorp in de provincie Noord-Holland. Het is de thuisbasis van vele andere Nederlandse artiesten, zoals BZN, 3J’s, Jan en Monique Smit,… Sinds 2007 zijn Nick & Simon bezig aan een indrukwekkend parcours en staan een tiental nummer één hits in het collectieve geheugen van onze Noorderburen gegrift. Maar nu probeert het duo ook Vlaanderen voor zich te winnen en dat begint al aardig te lukken. Hun nieuwste album ‘Sterker’, het vijfde full album voor Nederland en het tweede voor Vlaanderen, stelden ze tijdens de Free Record Shop Live Showcase in Wilrijk dan ook onder massale belangstelling aan pers, publiek en een hele resem BV’s voor.

De talrijk opgekomen fans kregen allemaal de kans om met hun idolen op de foto te gaan. Achteraf grapte Nick nog dat de foto’s mislukt waren en dat alle aanwezigen opnieuw op de foto moesten. Maar het publiek had meteen door dat dit een grapje was en zelf voegde hij er aan toe “Grappen maken, dat is typisch Nick & Simon.”

‘Sterker’ bevat 12 gloednieuwe Nederlandstalige nummers, die helemaal eigen aan het duo zijn. Als een korte optelsom leert dat dit al het vijfde studioalbum is zit er duidelijk nog geen sleet op het muzikale duo. Dat bewezen de twee singles die deze plaat voorafgingen: ‘Vrij’ en de topper ‘Alles Overwinnen’, die afgelopen zomer beide op nummer 1 stonden in de hitlijsten. Naast deze twee liedjes speelden ze gedurende een halfuur enkele songs uit het nieuwe album en klassiekers als ‘Rosanne’, ‘Pak Maar Mijn Hand’ en ‘Lippen Op De Mijne’.

Dat eraan ‘Sterker’ twee jaar is gewerkt is duidelijk voelbaar. Nick, Simon en producer Gordon Groothedde schreven de tekst en muziek voor de 12 nummers, maar zoals ze zelf zeggen is dit eigenlijk ‘Nick & Simon versie 2.0’. Voor dit album hebben ze zich herontdekt, je hoort een sterkere sound dan bij hun vorige albums en de liedjes zijn meer popgeoriënteerd door middel van rock- en jazzinvloeden. Een goed voorbeeld hiervan is de track ‘Ze Lijkt Net Niet Op Jou’, een song die ze live brachten tijdens de showcase en opvalt door de speciale opbouw, het tempo en de klankkleur en die wordt vergeleken met de Duitse hit ‘House Am See’ van Peter Fox. Zeker en vast een terechte vergelijking!

‘Geluksmoment’ is een rocknummer, iets ongewoon voor het duo, maar ook hier bewijzen ze dat ze met gemak alle genres aankunnen. ‘Onweerstaanbaar’, met het aanstekelijke oh ohooh ohoooh, werd tijdens de showcase live gebracht en toen werd duidelijk dat het een krachtig en hitgevoelig nummer is. Voor wie meer houdt van de rustigere Nick & Simon sound zal ‘Een Nieuw Begin’ en het jazzy ‘Wat het Leven Je Brengt’ zeker kunnen smaken. Twee heel goede tracks. Door de mooie tekst, de speciale sound en de opvallende echo’s is ‘Pas Als De Zon’ ook een absolute aanrader van dit album.

Dé opvolger voor de nummer één hit ‘Rosanne’ staat ook op deze cd. De song is getiteld ‘Julia’, bevat slechts drie akkoorden maar is speciaal en vooral herkenbaar voor de luisteraar. De popsong ‘Sterker Dan De Wind’ en ‘Niemand Aan M’n Zij’ zijn leuke nummers, maar blijven niet meteen hangen. De slottrack ‘Zolang’ daarentegen is een waardige, rustige afsluiter van deze fantastische plaat.

Nick & Simon komen graag naar het Zuiden, zo staan Spanje en Frankrijk hoog op hun lijstje. Maar liefst van al komen ze naar Vlaanderen. Wat mij betreft mogen ze nog vaak naar ons land komen, want na vijf studioalbums is er nog volop progressie en originaliteit aanwezig bij het Voldendamse duo. Het werd hoe dan ook een sterke trip naar Vlaanderen met een al even sterke cd. En een sterke toekomst? Die duurt zolang ze zelf maar willen.

Tekst & foto's: Ilyas Baert

21-09-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Pukkelpop, Rock Werchter,… De meeste grote festivals zijn niet gratis en een ticket kost algauw handen vol geld. Met de slogan ‘Niet het grootste festival’ trakteert het district Deurne i.s.m. Cultuurcentrum Deurne op een kleine 20 gratis concerten die van 6 juli tot 7 september, elke vrijdag in het Openluchttheater van Deurne plaatsvinden onder de noemer ‘Gratis Vrijdagconcerten in Deurne’. Naar deze concerten komen topnamen zoals Les Truttes, Yevgueni, Stijn Meuris vs. Rick De Leeuw en Free Souffriau. Van die laatste woonde ik het concert bij.

Voor diegene die Free Souffriau niet kennen: ze is vooral bekend van de kinderserie ‘Mega Mindy’ en diverse musicals zoals ‘Daens’. Maar naast dat alles is ze ook een topzangeres. Zo won ze in 2008 de tweede editie van het ter ziele gegane één-programma ‘Steracteur Sterartiest’. Verder bracht ze al twee albums uit: in 2009 ‘Een beetje anNders’, een plaat met 15 covers van Ann Christy en in 2011 ‘Gewoon Free’, waarop 14 eigen nummers staan. Het optreden beloofde een greep songs uit beide albums aangevuld met enkele nieuwe covers. Al de nummers werden gebracht onder leiding van de 4-koppige Miguel Wiels Band, waar naast pianist Wiels eveneens gitarist Pallieter Van Buggenhout, bassist Bart en drummer Wouter Van Torhout deel van uitmaken.

Na een welkomstwoord van Ariane Van Dooren, de Deurnese schepen voor samenleven, jeugd en senioren vatte Souffriau het optreden meteen aan met haar song ‘Zin voor muziek’. Waarna in 75 minuten tijd in een hoog tempo 18 nummers, waaronder eigen songs maar ook covers, werden gebracht. 9 songs netjes geselecteerd uit haar beide albums en 9 covers van artiesten als Will Tura (‘Het kan niet zijn’ en ‘Ik ben zo eenzaam zonder jou’) en Lilliane Saint-Pierre (‘Soldiers of love’).

Opvallend was de Franse medley, waarin de grote successen van France Gall, Julien Clerc en Gilbert Montagné aan bod kwamen. Zelfs het aartsmoeilijke ‘Ne partez pas sans moi’ van Céline Dion werd vlekkeloos uitgevoerd. Nochtans is ze telkens bloednerveus bij aanvang van deze song zoals ze zelf toegaf. Het is zeer opmerkelijk hoe goed Free Franse nummers brengt, aangezien ze vroeger vooral Nederlandstalige nummers bracht. Haar eigen Franse song ‘Je dis oui’ dat op ‘Gewoon Free’ staat had zeker niet misstaan tijdens dit concert.

Een ludiek moment tijdens het optreden was de voorstelling van de band. Waarbij elke muzikant een kort fragment uit een bekend Nederlandstalig nummer naar voren bracht. Bassist Bart koos voor het rustige ‘Ik wil deze nacht in de straten verdwalen’, terwijl gitarist Pallieter voor het hardere werk koos met ‘Dikke Lu’ van The Clement Peerens Explosition. Bandleider Wiels tenslotte wist er niets beter op dan ‘Mega Mindy Tijd’ en ‘Toby Toby’ in te zetten, 2 nummers uit het Mega Mindy-repertoire, maar besloot dan toch met de klassieker ‘Vrolijke Vrolijke Vrienden’ van nonkel Bob.

Niets dan toppers dus op dit concert. Zelfs de meest voor de hand liggende covers weet Souffriau met een beperkt aantal muzikanten verrassend te brengen. Ook fijn om terug te horen was ‘Zie ze doen’, de Nederlandstalige vertaling van een Turks nummer die Niels William 17 jaar geleden schreef. Ook haar nieuwste single ‘k’ Heb je lief’, een cover van Paul de Leeuw, zal zeker goed scoren.

Ik kan alleen maar besluiten dat dit optreden me nog lang zal bijblijven. Dit komt voornamelijk door de krachtige en mooie stem van Free Souffriau die moeiteloos het ene na het ander nummer brengt. Covers of eigen songs, in het Nederlands of in het Frans: het wordt allemaal bijzonder goed gebracht. Een (mogelijk) derde album met hetzij eigen nummers hetzij covers juich ik dan ook toe.

Tekst & foto: Ilyas Baert

21-07-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Kate Ryan, de artiestennaam van Katrien Verbeeck (32), staat in 2012 alweer 10 jaar op de wereldwijde podia. Dat viert ze met het gloednieuwe album ‘Electroshock’, dit keer helemaal in het Engels en enkel eigen nummers (geen covers), dat sinds eind juni uit is. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad vooraleer het verscheen. Maar na 3 jaar intense arbeid, de vorige plaat dateerde van 2009, is het 14 tracks tellende schijfje een feit. Opmerkelijk is dat Kate liet vallen dat ‘Electroshock’ mogelijk het laatste album ooit is dat ze uitbrengt, aangezien de dancewereld steeds evolueert en ze meer gelooft in singles.

De cd-voorstelling tijdens de Free Record Shop Live Showcase in Antwerpen genoot ruime belangstelling. Het aanwezige publiek werd opgewarmd met het voorprogramma van de Waalse top-DJ Daddy K, zijn echte naam is Alain Deproost, die ruim een halfuur het beste van zich zelf gaf. Hij draaide de grootste hits van vroeger tot nu: van ‘We don’t speak Americano’ tot ‘Hello’ en van ‘We will rock you’ tot ‘Ai se eu te pego’, en toonde zijn coolste tricks: ik heb nog nooit een DJ met zijn mond en tong platen weten draaien. Op het einde van zijn optreden ontving hij een gouden plaat voor zijn twee eerdere mixalbums.

Na het gesmaakte voorprogramma was het dan eindelijk tijd voor Kate Ryan, die begeleid werd door een 4-koppige band: 2 keyboardspelers, een backing vocaliste en een drummer. Tijdens het optreden bracht ze zo’n 5 songs uit haar gloednieuwe album, dit aangevuld met hits uit haar vorige werken. En dat werkt! Als de eerste tonen klinken van songs als ‘Voyage Voyage’, ‘Elle Elle L’a’ en ‘Désenschantée’ wordt het publiek wild en doet het uitbundig mee.

Op ‘Electroshock’ staan al 3 eerder uitgebrachte singles. Het dansklare ‘Lovelife’ en ‘Broken’ (feat. Narco), een rap- en dancenummer met een krachtige bridge en refrein. Deze twee bracht ze dus live en die songs staan ér en ‘Robots’, de recente zomersingle waarin de backings hun stemmen in robotstemmen zijn vervormd, bracht ze dan weer niet live. Buiten deze drie hits staan er ook nog twee andere samenwerkingen op de plaat. ‘Run Away’ met DJ/producer Tim Berg (Avicii), dit wordt binnenkort trouwens de nieuwe single en is zeker hitgevoelig, en het Frans- en Engelstalige duet ‘Little Braveheart’ met Charlotte Perrelli, die in 1999 het Eurovisiesongfestival won, wat ik mede door het aanstekelijke ‘o o o’ hoog zie klimmen in de hitlijsten. In het duet zit trouwens ook een leuke zin: ‘Het leven gaat heel snel en is niet gratis’.

Heel het album staat vol songs met strakke beats en aanstekelijke zanglijnen. Goede voorbeelden hiervan zijn ‘Crazyville’ en ‘One More Time’. Ook de terechte titeltrack ‘Electroshock’, die een vette beat bevat, duurt juist 3 minuten. ‘Madness’, een nummer met een hiphop tintje, bracht ze live tijdens de showcase en weet ook auditief te scoren. Aangezien het een internationaal niveau haalt zal ook pers en publiek hiervan smullen.

Mijn favoriete nummer op het schijfje is ‘Leave It Alone’, een 3 minuten durend internationaal, hitgevoelig nummer dat La Ryan zelf schreef. Ook ‘Running Away’ (met het aanstekelijke oh oh oh in het refrein) en ‘Everytime’ zijn op en top dancenummers die een knappe opbouw bevatten. Twee andere nummers blijven na een luisterbeurt ook nazinderen: ‘Believer’ (met de oorwurm say eh-oh-oh-oh) en ‘Walk To The Beat’, dat zo’n simpel Engelstalig refrein bevat, dat het in een eventuele Nederlandse vertaling best goed kan scoren. Of er 14 topnummers op deze, in Stockholm opgenomen, plaat staan durf ik niet stellen, wel dat er gedurende de hele plaat een goede constante met nodige ampleur wordt gehouden. Er treedt ook geen enkel moment verveling op tijdens een intensieve luisterbeurt. Ook na 10 jaar weet ze nog goed te verrassen. Twijfel dus zeker niet om dit (waarschijnlijk) laatste album in huis te halen, want je zult het zeker niet beklagen. Ook met dit album continueert Kate Ryan haar constante aanwezigheid in de internationale muzikale scène.

Tot slot nog een leuke anekdote. Op het einde van het optreden sprak de platenbaas van Universal vol lof over het nieuwe album en zei hij: “Kate Ryan is het beste Belgische exportproduct, zelfs lekkerder dan chocolade en frieten.” Aan zo’n uitspraak waag ik me niet, maar als ik zeg dat Madonna en Kylie Minogue op hun hoede moeten blijven weet je het wel.

Ilyas Baert

26-06-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Ze begon bescheiden als backing vocaliste bij Flip Kowlier. Maar na 5 jaar intens werken is Eva Jacobs’ debuutplaat, die als titel haar naam draagt, eindelijk verschenen. Zelfs een korte tussenstop in ‘The Voice van Vlaanderen’, met een te vroege eliminatie, bracht haar niet van haar stuk.

‘Eva Jacobs’ bevat 12 songs die ze, op de Alicia Keys-cover ‘If I Ain’t Got You’ na, allemaal zelf schreef. Voor vier tracks werkte ze voor de compositie wel samen met het ‘Das Pop’-trio Bent Van Looy, Niek Meul en Reinhard Verbergen. De songs zijn stuk voor stuk pareltjes. Maar wat had je anders verwacht met ex-Idool-jurylid Wouter Van Belle als producer. En naast een goede zangeres, componiste en tekstschrijfster is ze ook een toppianiste en dit wordt bevestigd op de plaat. Ook de andere muzikanten zijn geen onbekenden in de Belgsiche muziekscène: Bent Van Looy, Wouter Van Belle, Marc Bonne, Wigbert Van Lierde,…

Tijdens de Free Record Shop Live Showcase in Antwerpen bracht Eva zowat de helft van de songs van het album live. Ze begeleidde zichzelf op piano en werd ondersteund door een drummer en een gitarist. Na een prachtige ouverture opende ze de showcase met ‘Shine’, haar debuutsingle die sinds juli 2011 (dus nog voor ‘The Voice’) digitaal te downloaden is. De song kon meteen op veel bijval rekenen. Ook het tweede nummer dat ze bracht, ‘Take Care Of You’, zorgde voor een magisch moment want het was alleen Eva en haar piano.

Ook de andere songs mogen er best wezen. ‘Stay With Me’ is een eerlijke, zuivere en vooral aanstekelijke popsong die een leuke overgang van opbouw naar refrein bevat en daarbovenop ook de welkomstsingle op haar website is. De nummers ‘Everything Everything’ en ‘Not This Way’ komen wat in elkaars vaarwater, aangezien ze beide een typische ‘Das Pop’-sound uitademen. Wat niet erg is, aangezien dit de nummers een internationale klankkleur doet uitademen.

Eva weet altijd mooie boodschappen in haar nummers te stoppen. ‘Best Friends For Life’, dat een frisse reggeasound etaleert, is daar een goed voorbeeld van. Maar ook de ballades ‘Can’t Go Back’, met een imponerende Hammond, en het slotnummer op het album ‘My One And Only’ zijn tracks die blijven nazinderen. ‘Nobody’ is dan weer een akoestisch, redelijk monotoon nummer dat zeker zijn publiek zal vinden. Songs die volgens mij instant hits kunnen worden zijn ‘Loss’, een mooi uitgebalanceerde track met een herkenbaar refrein en ‘Keep Your Head Up’, dat een leuk intermezzo bevat.

Conclusie: ‘Eva Jacobs’ is een hoopgevend debuutalbum geworden. Het is een topprestatie om op je 22^ste dit soort songs te brengen en jezelf te begeleiden op piano, zeker niet het meest evidente muziekinstrument. Wat mij ook verraste is dat Eva een deel van de songs die op het album staan reeds schreef op haar 15^de (!). Het is geen doordeweekse plaat, je moet er van houden. Even gaan zitten, je ogen sluiten en genieten. En als ik tot slot bedenk dat ze al volop aan het schrijven is aan een tweede album, mag ik hopen dat die nog intenser, persoonlijker en doorleefder zal zijn. Een injectie van een nieuw muzikaal talent.

Ilyas Baert

14-06-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op 18 mei ll. bestond het MAS, het Museum aan de Stroom, 1 jaar. Gedurende dit eerste jaar profileerde het MAS zich als dé toeristische trekpleister van Antwerpen. Het was een grandioos eerste MAS-jaar met veel hoogtepunten, maar ook enkele minpunten.

Toen vorig jaar het MAS opende rekende men op 250.000 bezoekers per jaar. In dat jaar hebben liefst 1 miljoen bezoekers het museum bezocht (het viervoudige!). Dit hoeft niet te verbazen, want uit een publieksonderzoek – waar Nederlandstalige, Franstalige en Engelstalige bezoekers aan deelnamen – blijkt dat maar liefst 97% van de bezoekers willen terugkeren. Meteen reageerde men in het MAS: “Op naar 100% tevreden bezoekers!”. Iets wat mij niet haalbaar en ook niet mogelijk lijkt.

Toch heeft het lang geduurd voordat het museum effectief gerealiseerd werd. Zo besliste reeds in 1998 het schepencollege van Antwerpen dat er een nieuw museum voor stad, haven en scheepvaart zou komen. In 2000 was het ontwerp geboren en in september 2006 werd de eerste steen gelegd. Bijna 5 jaar later na deze initiële fase, op 13 mei 2011, opende het Museum aan de Stroom en was het toegankelijk voor het grote publiek.

Het MAS telt 9 verdiepingen, waarvan op 5 verdiepingen (al dan niet permanente) tentoonstellingen te zien zijn. Met als hoogtepunt, en dit nog tot eind 2012, ‘Meesterwerken van het MAS’. In deze tentoonstelling zie je dé topstukken uit het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen, het Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen en het Museum Plantin – Moretus / Prentenkabinet. Op de 9^de verdieping, als je op het 62 meter hoge gebouw staat, heb je een hallucinant panoramisch uitzicht over Antwerpen en zijn haven.

Al was het eerste jaar niet alleen rozengeur en maneschijn, laat dat duidelijk zijn. Heel wat kinderziektes kwamen aan het licht. Zo verzakten een maand na opening de tegels op het dak van het MAS, kwamen er barsten in de ramen en later was er een lek in het tweesterrenrestaurant ’t Zilte van topchef Viki Geunes, bekend van het geflopte tv-programma ‘De Keukenrebellen’ dat eerder te zien was op VT4. Ook werd een kunstdiefstal gepleegd, het ging om een zestiende-eeuwse kruithoorn met een waarde van 5.000 euro.

De wereldpers was al vanaf het begin verkocht voor het gloednieuwe museum, dat zich situeert waar vroeger het Hanzehuis of Oostershuis stond. De reacties waren lovend! Commentaren als: “Wereldklasse!”,”Een unieke totaalbeleving!” en “Een adembenemend uitzicht!” kwamen veel naar voren. Misschien wat voorbarig, want het waren toch de gewone bezoekers die dit moesten bevestigen.

Om de eerste verjaardag van het MAS te vieren werd er een groot feest georganiseerd, zo kon iedereen proeven van een gigantische taart. Verder was er ook nog een heuse fuif en verrassende vertellingen. Maar ook optredens, filmvertoningen en speciale rondleidingen konden de bezoekers bijwonen. En dat werd massaal opgevolgd, maar liefst 6.000 bezoekers kwamen meevieren.

Ook in de toekomst moet het MAS zich constant vernieuwen en evalueren. Want een goede start is nog geen gegarandeerd succes. Ook het organiseren van originele evenementen, zoals het verjaardagsfeest of eerder een dakconcert van de hardrockband Triggerfinger, lijken me degelijke bezoektrekkers.

Het MAS heeft vele troeven: toptentoonstellingen met een internationale dimensie, een uiterst opvallende architectuur, een geprofileerde ligging, een magistrale uitstraling, een fascinerend caleidoscopisch uitzicht en niet te vergeten een feestzaal én toprestaurant op het dak. Het imposante Museum aan de Stroom positioneert zich als een landmark en bovendien confirmeert het Antwerpen als wereldstad.

Tekst: Ilyas Baert  

01-06-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Wat is er toch aan de hand met de Vlaamse boekenmarkt? Vroeger kocht de Vlaming massaal boeken. In het vrijetijdsgedrag nam lezen vroeger een belangrijke plaats in. Het was een vast ritueel in de vele Vlaamse huiskamers.

Nu is dit minder het geval, de nieuwe media – digitale tv, smartphones en tablets (waarop e-books worden gedownload maar daarover later meer, IB) – domineren stilaan het marktaanbod. Literaire fictie leest de Vlaming beduidend minder. Kookboeken, dat ‘leest’ men graag tegenwoordig.

Een verduidelijking: de boekenverkoop was tijdens het eerste kwartaal van 2012 constant aan het dalen (8 procent), er was geen enkel positief cijfer. Tot Dagelijkse Kost 3 verscheen. Kort na de lancering werden er 22.000 exemplaren verkocht. Het eerste positief cijfer in 2012 qua boekenverkoop.

De kookboeken. Het woord is gevallen. De ene is er voor, de andere er tegen. Principieel gezien heb ik niets tegen kookboeken. Ze zijn er altijd geweest en zullen er ook altijd blijven. Het is een mediaverschijnsel dat jaar na jaar meer aandacht krijgt. Maar het hedendaagse aanbod is wel immens. Moet elke kok en elk tv-programma dat ook maar iets met koken te maken heeft echt een gelijknamig boek uitbrengen? Wat de Vlaamse boekenmarkt betreft blijkbaar wel, want anders zou de verkoop er maar heel droevig uitzien.

Wat met de ‘gevestigde’ literatuur? De bekende auteurs (Brusselmans, Verhulst,…) houden misschien wel stand, maar het is toch een campagne als de Literaire Lente met Heldere Hemel van Tom Lanoye als Boekenweekgeschenk dat de verkoop van boeken stimuleert en activeert. Jammer is wel de terugval in de verkoop van non-fictieboeken.

Nog niet zo lang geleden was er wél een periode dat er veel boeken werden gekocht én gelezen, toen de zevendelige Harry Potter-cyclus uitkwam. Op zich was dat heel goed nieuws voor de boekenmarkt. Maar wat jongeren (en een hele resem volwassenen) in de bebrilde tovenaarsleerling uit Zweinstein zagen, het is mij een raadsel. Er werden zelfs nachtelijke boekhandelopeningen gehouden als een nieuw Harry Potter-deel uitkwam. Honderden 10-jarigen die om middernacht een Engelstalig boek van enkele honderden pagina’s moeten vertalen en op de koop toe ook nog in één klap uitlezen. Gaan de boekhandels dat ook doen als binnenkort Dagelijkse Kost 4 uitkomt? (Gaat de Vlaamse hobbykok dan om twee uur ’s nachts aardappelen schillen, de biefstuk bleu bakken en de groentjes snijden?). Neen, want er komt voorlopig geen Dagelijkse Kost 4, aangezien men een trilogie plant.

Al is er nu wel weer een nieuwe jeugdboekenreeks die echt een rage aan het worden is zoals Harry Potter en Twilight : The Hunger Games. Maar daar zal ook nu weer het succes van de film veel mee te maken hebben. Ook boeken die gebaseerd zijn op tv-reeksen doen het vaak beter. Ze verkopen goed, omdat de mensen die de gelijknamige tv-reeks volgen zich ook in de gelijknamige boekenreeks willen verdiepen. Zo’n boeken mogen dan wel nieuwe verhaallijnen of cases bevatten, inhoudelijke hoogvliegers zijn het helemaal niet. Voorbeelden zijn er genoeg: ‘Sara’, ‘Code 37’, ‘Zone Stad’, ‘Witse’ en ook het nieuwe ‘Danni Lowinski’.

Is het e-book het alternatief? Reeds in 2000 verscheen het eerste e-book. Dat was de novelle Riding The Bullit van Stephen King. Het opmerkelijke hieraan was dat het boek eerst als e-book verscheen en pas later als gedrukte versie. Iedereen dacht toen dat het tijdperk van het gedrukte boek definitief voorbij was.

Nu, 12 jaar later, is het e-book nog altijd geen evidentie. Op reis ziet men het wel zitten, maar de echte grote doorbraak is er tot dusver nog niet gekomen. De Vlaamse uitgeverijen doen in het algemeen ook weinig moeite om er propaganda voor te voeren, behalve bij de jaarlijkse Antwerpse boekenbeurs. Dan gaat het, volgens de uitgeverijen althans, gebeuren: de grote doorbraak van het e-book, maar die blijft voorlopig uit. Hoe komt dit? Ik denk dat de hoge prijs er wel voor iets zou kunnen tussenzitten. Al is het verschil in prijs tussen de gedrukte versie van een boek en een e-book niet zo veel. Als ik, bijvoorbeeld, het boek Solo van Pieter Aspe gewoon in de boekhandel koop betaal ik €24,95, voor het gelijknamige e-book betaal ik €17,95.

Het papieren boek zal op termijn niet verdwijnen. Dat hoeft ook niet, het heeft iets nostalgisch en ook de magie van het lezen en de fascinatie voor het (gedrukte) boek zal zeker stand houden. Al zouden de paperbacks het in toekomst wel moeilijker krijgen. Dus: op termijn zullen de e-books misschien wel meer ingeburgerd geraken, maar als je een e-book wilt lezen, moet je een tablet hebben en niet iedereen bezit dit. Ook aan die tablet hangt er een fameus prijskaartje.

Ik kan alleen maar besluiten dat 2012 geen gemakkelijk jaar zal worden voor de Vlaamse boekenmarkt. Als er dit jaar al enkele bestsellers verschijnen, mag dat al een wonder heten. De crisis laat zich tegenwoordig meer dan ooit voelen en dan bespaart men snel op de aankoop van boeken, aangezien vroeger het boek een cultuurproduct was, is dit nu eerder een ‘gebruiksvoorwerp’. Verder hebben de Vlaamse uitgeverijen niets te verliezen als ze het e-book wat meer in de verf zouden zetten. Sterker nog: als de doorbraak er dan toch komt zou dat wel eens een heel positief effect kunnen hebben op de jaarcijfers van de boekenverkoop. Aan de Vlaming zal het niet liggen, die zal mits een fikse prijsverlaging, zeker één of meerdere e-books aanschaffen. En als je bedenkt dat de boekenmarkt van Nederland een omzetdaling kent van 14% en de boekgroothandel Libridis failliet is gegaan, staat onze boekenverkoop er nog niet zo slecht voor.

De crisis in het boekenvak heeft alleszins te maken met de heersende economische Europese crisis. E-books bieden ongetwijfeld toekomstmogelijkheden, al zal de verkoop van het gedrukte boek niet meteen desastreus ineenstorten. Zal de boekenverkoop consolideren of zal het e-book triomferen? Wie weet!

Ilyas Baert

20-05-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

In november 2011 stelde de VRT de Vlaamse songfestivalkandidate aan ons land voor. Deze eer viel te beurt aan de 17-jarige Laura Van den Bruel, haar artiestennaam is Iris, uit Noorderwijk (Herentals). Misschien ken je Iris, vroeger Airis (internationaal gezien klinkt Iris beter), nog wel van haar radiohitje ‘Wonderful’ dat eind 2011 op de markt kwam.

Inmiddels heeft de zangeres al een volledig album uit, dat de toepasselijke titel ‘Seventeen’ kreeg. Het schijfje bevat 11 tracks, waaronder dus ‘Wonderful’, maar ook de Eurosongnummers ‘Would you?’ en ‘Safety net’. ‘I know’ staat ook op de plaat, een liedje dat het tv-programma ‘Een song voor Iris’ net niet haalde.

Op het album staan goeie songs die volledig parallel lopen met de leefwereld van Iris. Onderwerpen als verliefd zijn, vriendschappen, geluksdagen en Facebook worden in haar songs verwerkt. ‘My lucky day’, ‘Welcome to my world’ en de titeltrack ‘Seventeen’ zijn daar goeie voorbeelden van. Al mag ik ook de meer ingetogen nummers ‘24/7’, ‘Girlfriend’ en ‘Fly away’ niet vergeten. Iris heeft een fijn stemgeluid, daar moet niemand aan twijfelen. Haar stem blijft stevig overeind bij de diverse genres. Er zijn maar weinig 17-jarigen die dat niveau halen.

15-05-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Het is alweer twee jaar geleden dat Tom Dice ons land vertegenwoordigde op het Eurovisie Songfestival, met het ingetogen en oprechte ‘Me and my guitar’. Critici gaven hem destijds maar weinig kans op slagen. Volledig onterecht, zo bleek: Tom eindigde tijdens de halve finale 1^ste (!) en tijdens de grote finale zesde, wat het beste Vlaamse resultaat ooit was.

In die twee jaar tijd is Tom Dice sterk geëvolueerd. Hij is een gevestigde waarde geworden in de muziekbusiness en heeft intussen al heel wat hits op zijn naam staan. Het was dan ook van 2010 geleden dat zijn debuutalbum ‘Teardrops’ uitkwam. Kort na die release destijds liet Tom al vallen dat zijn volgende album ‘steviger’ zou worden. En met zijn nieuwe album ‘Heart for sale’ heeft hij zeker woord gehouden. De titel verklaart de zanger trouwens zo: “Ik heb mijn hart en ziel in deze plaat gelegd, en die plaat is nu te koop.”

De opener van het album, ‘Starting a new life’, is meteen een voltreffer. Je hoort meteen dat dit album een andere klankkleur en sound uitademt dan zijn voorganger. Ook de recente single ‘Utopia’ en de aanstormende zomersingle ‘Out at sea’ (met de oorwurm pa pa pa) mogen er wezen. De titeltrack ‘Heart for sale’ vertelt het verhaal over iemand die na een zoveelste onbeantwoorde liefde zijn hart ‘te koop’ zet.

Positief punt is dat Tom aan al de liedjes (tekst en muziek) meeschreef en vier tracks volledig zelf schreef. Zo komen de nummers oprechter en doorleefder tot uiting. Ook speelde Tom mee de gitaarakkoorden van de nummers in. De co-writers zijn gevestigde waarden: componist-schrijver Jeroen Swinnen (tevens producer van deze plaat), de Nederlandse zanger-gitarist Dazzled Kid & de Engelse singer-songwriter Ashley Hicklin.

Deze plaat etaleert bovendien positieve en hoopgevende songs, wat bij de vorige cd wel anders was: een negatief beeld domineerde. Buiten het item liefde, schrikken onderwerpen als politiek en oorlog hem niet af. Wie meer van de Tom Dice houdt die ingetogen, akoestische nummers brengt zal ‘Marry me’ en ‘Let me in’ zeker kunnen smaken.

Als bonustrack staat het duet ‘Il Nous Faut’, dat hij in 2011 met Elisa Tovati opnam in Parijs, op dit album. Met dat nummer verwierf hij ook grote bekendheid in Frankrijk, waar het nummer wekenlang op nummer één stond in de hitlijsten. Maar ook in Nederland en Duitsland scoort hij goed.

Conclusie: dit album heeft bewezen wat ik reeds veronderstelde: Tom Dice is een blijver in de muziekwereld en daar is ‘Heart for sale’ een uitstekend voorbeeld van. Wat ook niet onlogisch is, aangezien zijn debuutplaat er snel moest komen en aan deze veel intenser is gewerkt. De songs zullen het ook live op de vele festivals goed doen. De bevestiging van een origineel talent dus.

Ilyas Baert

13-05-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

T’ is gebeurd. NV De Vijver, de holding van Woestijnvis, kocht de zenders VT4 en VIJFtv van SBS Belgium over. Met als gevolg dat de geestige en intrigerende late night quiz ‘De Slimste Mens ter Wereld’ op VIER (eerder VT4) te zien zal zijn.

Na ‘De Allerslimste Mens ter Wereld’ dacht iedereen dat het tijdperk van ‘De Slimste Mens’ definitief voorbij was. Inmiddels weten we wel beter! ‘De Slimste Mens’ komt in het najaar terug op televisie. Maar wel op een totaal andere manier: het programma wordt niet meer op één uitgezonden maar op VT4, naast Bekende Vlamingen komen ook ‘gewone’ kandidaten aan bod, er komt een jurywijziging en het programma zal vaak onderbroken worden door reclameblokken.

Die reclameblokken zouden wel eens het grootste struikelblok kunnen worden. Volgens een artikel in De Standaard leerde een onderzoek bij 1.500 jongeren tussen 18 en 25 jaar dat 90% van de ondervraagden systematisch de reclame op televisie zal ontwijken. Toch wel jammer, als je weet dat VT4 zich vroeger profileerde als jongerenzender.

“Als De Slimste Mens op VIER 800.000 kijkers haalt, (wat mij zeer onwaarschijnlijk lijkt, IB) drink ik champagne”, aldus Thierry Tachény, CEO van SBS Belgium. Vreemd, vroeger (op één), haalde ‘De Slimste Mens’ gemakkelijk 1,6 miljoen kijkers (het dubbele!). Soms werd er zelfs met de kaap van 2 miljoen kijkers geflirt en op ludieke momenten, zoals tijdens de finaleweek met protagonisten als Bart De Wever en Freek Braeckman, zelfs gehaald.

De naam is gevallen: Bart De Wever. Er is geen twijfel over dat De Wever een groot deel van zijn populariteit dankt aan ‘De Slimste Mens’. Hij had zelfs ‘De Allerslimste Mens’ kunnen worden, maar hij paste, volgens mij totaal onterecht. Ook andere deelnemers verwierven dankzij de quiz een BV-status, zoals journaliste Annelies Rutten en politicus Selahattin Koçak.

Het tijdperk van de dominantie van BV’s lijkt voorbij in het nieuwe concept. Ook de modale Vlaming kan zich nu kandidaat stellen. Vraag is of de sfeer van het programma dan nog hetzelfde zal blijven. Want de charme van de quiz was dat de BV’s onderling op elkaar inspeelden en vaak ingestudeerde grappen vertelden. De persoonlijkheid van sommige BV’s gaf een apart karakter aan de uitzending. Deze interactie zou wel eens geneutraliseerd kunnen worden. De kijker zal dan een ander gevoel krijgen, Het ‘Blokken-gevoel’, weet je wel. Of hij ziet er een goedkopere spin-off van ‘De Pappenheimers’ in.

De presentator Erik Van Looy, destijds door Woestijnvis gelanceerd voor een rubriek in ‘De Laatste Show’ waarin hij bekende internationale filmacteurs en –actrices interviewde, kiest nu resoluut voor VIER, ondanks een mogelijke internationale carrière als filmregisseur. Van Looy had de VRT niet hoeven te verlaten, aangezien de VRT zopas een 3^de net opstartte en Canvas nu een volwaardige zender zal worden. Misschien kon hij daar een ander programma maken?

Tot slot de jury. Met Marc Reynebeau en Rik Torfs was de eenmansjury intellectueel goed vertegenwoordigd. In de latere edities moesten we het met minder originele grappen stellen. Hoe lossen ze dit op in de nieuwe formule?

Wat de mogelijke impact van de reclame op de kijkcijfers betreft en de mogelijke ‘brutale’ overheersing van het commerciële aspect op deze quiz valt nog af te wachten. Maar volgens het onderzoeksbureau Ipsos zou 57% van de Vlamingen het programma blijven bekijken op VT4. Slechts 14% wil het programma nooit meer bekijken. Wordt het een triomf van de commercialisering? Wait and see!

Ilyas Baert

07-05-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Deze zomer hebben Hanne, Marthe en Klaasje van K3 hun tweede bioscoopfilm opgenomen: K3 Dans van de Farao. 

Op 12 en 13 december wordt er een feestelijk premièreweekend georganiseerd in meer dan 120 deelnemende bioscopen in Nederland. 

Tijdens dit weekend krijgen alle bezoekers voorafgaand aan de film een exclusieve digitale show met K3 te zien en worden er allerlei prijzen weggegeven. 

De Nederlandse fans zijn de allereerste die de nieuwe film kunnen bewonderen. 

In K3 Dans van de Farao zijn naast Hanne, Marthe en Klaasje onder meer Soy Kroon, Britt Scholte en Fenna Ramos te zien. 

De soundtrack van de film, Dans van de Farao, is te beluisteren op het gelijknamige album, dat inmiddels meer dan 30.000 verkochte exemplaren heeft behaald.

De regie van de nieuwste film is in handen van Bart van Leemputten. 

De vorige bioscoopfilm van K3, genaamd Love Cruise, kon rekenen op meer dan 300.000 bezoekers in Vlaanderen en Nederland. 

Het verhaal van de film

Hanne, Marthe en Klaasje gaan hun nieuwe album voorstellen in een Egyptisch museum. Ze brengen alles in orde voor hun optreden. Wanneer ze in het museum alle drie een wens doen bij een Egyptische Wenskat, komt die tot hun verbazing uit. Hanne kan de gedachten lezen van mensen en dieren, Marthe kan alles kopen wat ze voor zichzelf wil, en Klaasje kan blijven wensen wat ze maar wil. Maar de wensen van de Wenskat zijn vervloekt door farao Tritanchamon. De drie vervloekte wensen keren zich tegen K3 en zorgen voor een hoogoplopende ruzie tussen de meisjes. Net voor hun optreden besluiten ze te splitten. Ze willen elkaar nooit meer zien! Zorgt de Wensvloek voor het einde van K3 of overwint vriendschap alles?

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Deze zomer hebben Hanne, Marthe en Klaasje van K3 hun tweede bioscoopfilm opgenomen: K3 Dans van de Farao. 

Op 12 en 13 december wordt er een feestelijk premièreweekend georganiseerd in meer dan 120 deelnemende bioscopen in Nederland. 

Tijdens dit weekend krijgen alle bezoekers voorafgaand aan de film een exclusieve digitale show met K3 te zien en worden er allerlei prijzen weggegeven. 

De Nederlandse fans zijn de allereerste die de nieuwe film kunnen bewonderen. 

In K3 Dans van de Farao zijn naast Hanne, Marthe en Klaasje onder meer Soy Kroon, Britt Scholte en Fenna Ramos te zien. 

De soundtrack van de film, Dans van de Farao, is te beluisteren op het gelijknamige album, dat inmiddels meer dan 30.000 verkochte exemplaren heeft behaald.

De regie van de nieuwste film is in handen van Bart van Leemputten. 

De vorige bioscoopfilm van K3, genaamd Love Cruise, kon rekenen op meer dan 300.000 bezoekers in Vlaanderen en Nederland. 

Het verhaal van de film

Hanne, Marthe en Klaasje gaan hun nieuwe album voorstellen in een Egyptisch museum. Ze brengen alles in orde voor hun optreden. Wanneer ze in het museum alle drie een wens doen bij een Egyptische Wenskat, komt die tot hun verbazing uit. Hanne kan de gedachten lezen van mensen en dieren, Marthe kan alles kopen wat ze voor zichzelf wil, en Klaasje kan blijven wensen wat ze maar wil. Maar de wensen van de Wenskat zijn vervloekt door farao Tritanchamon. De drie vervloekte wensen keren zich tegen K3 en zorgen voor een hoogoplopende ruzie tussen de meisjes. Net voor hun optreden besluiten ze te splitten. Ze willen elkaar nooit meer zien! Zorgt de Wensvloek voor het einde van K3 of overwint vriendschap alles?

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert