|
Yeah,
Gisterenavond was een beetje verveelavond,... en ik dacht als ik nu eens naar de Ardennen rij,...
De auto was opgeladen, de gps geprogrammeerd en hopla, ik vatte de rit aan.
Ik had al wat ervaring opgedaan van het zuinig elektrisch rijden door een rit van 137,5 km te doen dus een paar kilometer erbij, dat moest lukken. Alhoewel er wel heel wat twijfel bij kwam kijken want de Ardennen en plateaus op en af rijden,... het zou energie kosten.
De auto gaf aan dat hij een bereik van 140 km zou hebben. De rit op en af zou zo een 143 km zijn.
Heel voorzichtig, zonder te bruusk te accelereren ben ik dan vertrokken. Geen autostrade maar enkel binnenwegen had ik gekozen. Voor ik Luik binnenreed ben ik even aan de kant gaan staan om nog eens mijn berekeningen te maken. De vermogenmeter stond toen nog niet in de helft, dus ik kon nog altijd terug.
Ik besliste om toch maar door te rijden, knal door het centrum van Luik. Toen ik Luik doorkruist had moest de auto heel wat vermogen leveren om terug te klimmen richting Sprimont. Ondertussen regende het en de lampen van de auto had ik ook al moeten ontsteken.
Na mijn aankomst stond de vermogenmeter net onder de helft,... het zou hoe dan ook een spannende terugrit worden.
De dag erop kon ik niet ontbijten omdat ik een beetje gestresseerd was om de terugrit aan te vatten. Dan maar met de koffiekoeken in de auto gestapt en rustig aan de rit begonnen.
Ik kon alleen maar hopen dat ik geen omleidingen moest volgen waardoor mijn afstanden nog zouden vergroten en ik kon alleen maar hopen dat ik wat kilometers zou winnen door energierecuperatie want mijn eindbestemming ligt lager dan mijn vertrekbestemming,...
Ik besloot om langs de vallei van de Ourthe te rijden om zo weinig mogelijk hellingen in mijn traject te hebben. Ik wist zeker dat ik Vlaanderen zou halen,...
In Luik had ik nog een kleine omleiding te rijden en ik denk dat ik op een bepaalde plaats ben ingedraaid waar enkel bussen mogen rijden en aan Place Saint-Lambert heeft een vriendelijke agent mijn achterliggend verkeer even terug achteruit gestuurd omdat ik de veranderde verkeerssituatie daar niet helemaal door had (de auto achter mij trouwens ook niet). De aanhoudende regen hielp hier natuurlijk ook niet bij,...
Maar bon, éénmaal door Luik stond er natuurlijk weer een fikse klim te wachten om de Maasvallei terug op te rijden. In die klimming moest ik nog een keer of 3 stoppen voor een rood licht.
Eenmaal terug in Vlaanderen vreesde ik dat ik nooit thuis zou geraken.
De spanning bij mezelf steeg in tegenstelling tot de spanning in de batterij van de auto,...
Een 10 tal kilometers voor mijn aankomst kreeg ik het signaal dat de spanning in de batterij wel erg laag was.
Maar goed, als ik Koen Vervoort mocht geloven zou ik nog een 15 tal kilometer kunnen rijden vanaf het eerste signaal.
Ik was dan ook meer dan alleen maar opgelucht toen ik thuis de oprit kon oprijden, volgens de teller had ik nog een 8 tal kilometer over.
|
