Muizenisjes Gedachten, gedichten, anekdotes, verhaaltjes, ergernissen, kleine vreugden in het bestaan,
kortom alles wat u kan vermaken, troosten en opbeuren.
Voor op het nachtkastje.
12-08-2012
Ergerlijk 5
Beeldende kunstwerken in het openbaar. (Behalve ruiters te paard die er altijd al stonden.)
Alle boeken van Gerald Durrell zijn leuk, maar mijn favoriet is Rosy Is My Relative. Vertaald als Rosie bij Bruna. Het gaat over een jonge man, die een lichtelijk alcoholische olifant erft en 'vele hilarische avonturen met haar beleeft'. Humor, spanning, sfeer, het is alsof je zelf door de idyllische kuststreek van Engeland trekt.
Three Tickets To Adventure staat ook hoog genoteerd bij mij, vooral door de aanwezigheid van Bob, een kunstschilder met weinig affiniteit met dieren, die Durrell op zijn dierenvangersexpeditie in Brits Guyana vergezelde. Indertijd vertaald als Prismaboek met als titel Levend Wild En Gros.
Kinderen zijn vermoeiend. Hoe heeft Katja die gaten in de sprei geknipt? Nou, met een schaar en dan steeds op een vouw. Waaróm heeft Katja die gaten in de sprei geknipt? Nu ben ik diep van binnen beledigd door deze miskenning van mijn creativiteit. Wat is Katja aan het maken? Pap? Hollen naar de keuken. Wat wóu Katja maken? Rijst.
(Dit gedicht moet voorgelezen worden met de klemtoon op de voorlaatste lettergreep van het woord olifantjes, olifántjes dus. Op den duur zal de nieuwe generatie deze uitspraak overnemen en zegt u zelf: een olifánt is toch veel leuker dan een ólifant?)
Mijn moeders tweede moeder, Oma J. dus, ging regelmatig met haar man het graf van zijn eerste vrouw verzorgen en mooi maken. Steen schoonmaken, bloemen planten e.d. Ze zei dat ze, als ze zelf aan het einde van haar leven was, gecremeerd wilde worden. Ze vond het niet juist om naast de eerste vrouw van haar man te liggen en ze dacht ook dat er niemand zou zijn die haar graf zou verzorgen. Mijn moeder, toen nog heel jong, voelde dit aan en vroeg aan haar of ze gecremeerd wilde worden omdat ze niet naast de eerste vrouw van Opa J. wou liggen. Probeerde haar gerust te stellen. Maar ze wou toch gecremeerd. Werkte altijd als een paard. Altijd op de achtergrond.
Liesje is zo lui dat ze tot Slapend Lid is benoemd van de Vereniging Bezint en Sluimert Zacht. Een delegatie van de Vereniging verschijnt aan haar bed om haar het oorkussen te overhandigen, maar slaagt er niet in haar wakker te maken. De Vereniging overweegt haar tot Slapend Erelid te bevorderen. Als het besluit tenslotte is genomen (met alleen de heer Meijer als tegenstemmer, die wordt geroyeerd) zit Liesje al in bad. De leden van de delegatie drogen haar af, kleden haar aan en dragen haar naar het glazen bed op wieltjes dat buiten staat te wachten. Het hele land is op de been. Liesje draagt haar mooiste jurk en gaapt hartveroverend. Alle moeders sporen hun kinderen aan het voorbeeld van Liesje te volgen en te proberen net zo lui te worden als zij. Alle kinderen vallen in slaap. Een slak rent voorbij. Dat komt hem op een forse boete wegens rustverstoring te staan, uitgedeeld door hoofdagent Meijer. Het is de enige wanklank op het feeszzzzzzzzzzzzzzzzzz....
Wie de mooiste tekening heeft gemaakt, of het mooiste boetseerstukje, mag bij het weggaan een extra item uit de snoeptrommel uitzoeken.
Het kan natuurlijk nooit zo zijn dat de kinderen die al het mooiste kunnen tekenen of boetseren ook nog eens de wedstrijd winnen. Dat zou wel heel oneerlijk zijn. Aan de andere kant is het ook weer niet eerlijk dat ze elke keer verliezen, alleen maar omdat ze toevallig zo goed zijn. Het gaat er dus om te zorgen dat alle kinderen regelmatig een keer winnen. Gelukkig melden kinderen die een hele tijd niet gewonnen hebben dit meestal. Dan is het evenwicht snel hersteld.
Zo is alles in orde en iedereen tevreden, behalve Jelle dan. Eén van zijn kleiwerkjes heeft een ereplaats in mijn kamer omdat dat het mooiste boetseerwerkje is dat ik heb. -Het mooiste van álle kleistukjes? -Ja. -Maar die keer deden we wedstrijd en toen had Piter gewonnen!
Ineke W. tijdens een discussie over schoonmaakmiddelen die onderling op demonstratie-avonden door dorpsbewoonsters aan elkaar worden verkocht: "Ik zeg altijd als ze me uitnodigen: "Ik maak nooit schoon." "
Mensen die niet van de citeerfunctie van een website kunnen afblijven en alles en alles gaan kopiëren, die zelfs als ze direct onder een reactie daarop reageren, eerst die hele reactie gaan kopiëren. En dan gaat de volgende klant dát weer allemaal kopiëren, enzovoorts enzovoorts, straks is het hele internet vol met kopieën van kopieën van kopieën enzovoorts enzovoorts. Wanneer zal de mensheid leren dat niet alles wat uitgevonden wordt ook gebruikt moet worden?
Mooi verhaal van M. over haar nieuwe fiets waarvan onderweg het stuur los bleek te zitten zodat ze met het stuur in haar hand op een stuurloze fiets reed. (Moeilijk na te vertellen zonder haar mimiek of liever gezegd haar gebrek aan mimiek en haar zo goed als toonloze herhalingen.) "Ik riep nog : ''Help!'' maar ja, stadsmensen hè?, die helpen niet". "Sturen wou niet. Ik dacht: Remmen, maar dat wou ook niet." "Au! Maar ik dacht: "Ik ben blij dat ik lig." "