Soms moet je dingen doen waarvan je je afvraag of je er goed aan doet. Ergens in je hoofd weet je dat je het moet doen. Maar wat als het dan de andere kant uit slaat. Die kant die je niet wilt.
Wat heb ik bij tijd en wijle toch een hekel aan gevoelens!
Ik schrijf u omdat ik iets ontdekt heb. Als ik u schrijf bent u niet weg! Wel in het echt, maar niet in mijn gedachten. Als ik u schrijf zijn mijn gedachten echt, En is het echt niet echt. Wist u dat? Dat heb ik ontdekt.
Uit: Het vertrek van de mier - Toon Tellegen blz 67; Uil schrijft aan Mier
Is dat niet wondermooi? "Als ik u schrijf zijn mijn gedachten echt, en is het echt niet echt". Ik vind het prachtig!
Perfectie bestaat niet. Perfectie bestaat niet. Perfectie bestaat niet. En als ik het maar lang genoeg blijf herhalen, geldt dat voor mij misschien ook wel.
Geen mens is zonder fouten. Dat maakt een mens mens. Maar sommige mensen eisen het wel van zichzelf, dat foutloos zijn. Zeker na een zeer gebroken nacht wordt die eis zwaarder.
Ik denk aan dingen op mijn werk. Dingen die ik niet opmerkte, maar wel had kunnen zien. Ik neem ze mijzelf kwalijk. Het staat me in de weg om die verschrikkelijk goede verpleegkundige te zijn.
Ik denk aan mijn oudste zoon die ik niet bij me kon houden omdat ik wegzakte in een depressie. Was ik maar sterker geweest, had ik maar harder gevochten, dan had hij bij zijn vader niet moeten wonen. Dan had hij waarschijnlijk dat drugsprobleem niet gekregen. Dan was hij nu mentaal sterker. Maar ik faalde. Met alle gevolgen vandien.
Ik denk aan mijn mislukte huwelijken. Was ik in dat eerste huwelijk maar niet zo bblindelings van vertrouwen en liefde geweest. Dan had ik misschien wel kunnen zien dat er iemand aan het inwerken was op haar. De kaapster heeft toegegeven dat ze mijn geliefde alleen maar wilde hebben voor het hebben. Maar ik geloofde in het goede van de mens. Het kon er bij mij niet in dat iemand zoiets verschrikkelijks zou doen. Het ging er bij mij ook niet in dat mijn geliefde mij ooit zou verlaten. Dat ik niet goed genoeg voor haar zou zijn. Ik faalde. Ik faalde en zakte weg.
Mijn tweede huwelijk mislukte. Ik nam de stap. Ik sta nog steeds achter die stap. Maar wat als ik al jaren geleden duidelijker had aangegeven dat er scheuren waren. En een dik jaar geleden heb ik onbewust een keuze gemaakt. Een keuze van stoppen. Was ik niet gaan studeren, had ik niet mijn zin doorgedreven, dan zouden mijn kindjes nog in een heel gezin zitten. Hun toekomst heb ik drastisch veranderd. Voor hun gezinsleven heb ik gefaald.
En dan nu. Mijn hart klopt voor iemand. Het klopt als nooit tevoren. Ik geloof dat we samen kunnen komen en dat hetgeen wat we dan hebben enorm goed gaat zijn. Dat geloof heb ik. Rotsvast is het. Maar ik kan haar niet het vertrouwen geven. Het vertrouwen in zichzelf, het vertrouwen in mij. Ik faal daarin. Een stapje voorwaarts en een grote sprong terug. Op het moment dat ik even pas op de plaats zou moeten maken, dring ik teveel aan. En, dom kalf dat ik ben, ik weet het en doe het toch.
Nu voel ik boosheid. Boosheid om de perfectie die er niet is en die er niet kan zijn. Boosheid over dat ik faal en ook boosheid omdat ik mijzelf niet toe sta om imperfect te zijn. Boosheid dat ik van mijzelf het onmogelijke vraag. Nee, niet vraag, eis! Het is geen dip, het is een volle ontevredenheid met mijzelf.
Komaan, Jen, snap out of it!
Schrijven helpt. Van je af schrijven heet dat. In een boekje las ik het volgende: "Voortaan, dacht de krekel, terwijl hij het struikgewas instapte, verscheur ik mijn verdriet meteen als het over is." Misschien lukt dat met boosheid en gevoel van falen ook wel. Het doormaken, dan verscheuren en het is voor altijd weg. Maar schrijven helpt ook al wat. De scherpe kantjes gaan ervan af. En wie weet is dat wel weer net genoeg om het een hengst te geven zodat de rest van de boosheid en faalangst weg vliegt. Of, verscheurd wordt.
In datzelfde boek stond ook: "Haast is zo wreed. Strijd tegen hem en versla hem, vouw hem op tot hij een onbeduidend propje is. Stop hem vervolgens onder de grond." Volgens mij kan het woord haast ook vervangen worden door boosheid of faalangst.
Ik ga zo maar eens een kuil graven. Ik heb hier wat propjes die weg moeten.
Als slapen slepend wordt, is slapen niet leuk meer.
Je ziet al op tegen het moment dat je weer moet proberen om in slaap te vallen en op voorhand maak je je er al druk over. De verwachting van een nacht doorslapen wordt onrealistisch. Ook iets waar je je dan heel dom al druk over maakt vóórdat het zich voordoet. En, verrassing verrassing, je nacht wordt inderdaad een hel van draaien, keren en piekeren.
Een nachtrust hoeft niet lang te duren om er deugd van te hebben. Ontspannen naar je bed gaan zorgt ervoor dat Morpheus je vroeg in de armen sluit en je snel doorgeeft aan zijn vader Hypnos. Een paar uur ontspannen slapen en je voelt je herboren.
Vanacht ben ik ontspannen in slaap gevallen. Een korte nacht is het geworden, maar ik kan vandaag de wereld aan! Ontwaken en nog even nagenieten met een bak verse, dampende koffie in bed. Een simpel iets wat je dag direkt goed laat beginnen. Een goed begin is het halve werk!
Ik ben Jen
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 12/11/1972 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Ik ben Jen.
Ik ben student.
Ik ben mama.
Ik ben nieuwsgierig.
Ik ben vol vuur.
Ik ben net zo uniek als jij.
Ik ben
