Was me het dagje wel. Alles begon rustig, zelfs heel rustig, naar onze normen. Kinderen naar school, en wij samen boodschappen gaan doen. Daarna wat opruimen, kids weer afhalen, en iets gaan eten. Terug thuis grote plannen : we gaan allemaal de zetel in, met een leuk filmke, voordeur op slot, grote zak chips... Papa heeft het lumineuze idee om zelf chips te maken (verse!!), snijdt hij wel niet in zijn vingers. Niet zomaar sneetje, maar gewoon top van de duim eraf... Gevolg : geen film, naar de spoed, spuit tegen klem, en halve hand in het verband.
Is laat alweer. Vergadering gehad. Het is goed geweest. Veel besproken, in een hele korte tijd...
Maar nu mijn blog. Je zal hier weinig wereldschokkend nieuws vinden. Het wordt gewoon een verslag van mijn dag, van mijn week, van mijn alledaagse, doodgewone (soms zelf saaie) leventje.
En toch, soms is het grappig, als mijn jongens (ze zijn 5 en 7) kuren hebben , of als klanten (ik heb een winkel) eigenaardige vragen stellen ,.
Maar kom, we zien wel, ik hoop dat mensen zich kunnen amuseren met mijn verhalen, maar in de eerste plaats amuseer ik me, want een 'dagboek' waarin iedereen kan meelezen is toch best wel spannend, hé...