Dit word vanaf vandaag mijn dagboek. Mijn levensverhaal dat ik met jullie wil delen.

Mijn verhaal is sterk, lastig, moeilijk, maar het is de realiteit en dit wil ik delen, zodat sommigen

weten dat ze niet alleen zijn. Dat vechten en ervoor gaan een belangrijk deel is van je leven!

Dat het niet voor iedereen allemaal van een leien dakje loopt. Dat leven geven en nemen is.

Mijn leven was goed, ik had wat ik nodig had. Ik had een gezin waar ik me wel thuis voelde.

Alles liep perfect! Het perfecte gezin. Zo zag de buitenwereld het toch.

In ons gezin heb je mijn mama, mijn papa, en 2 broers. P. is 22 en R is 16, ikzelf ben 20.

Het leek alsof we het gezin was die alles had, gelukkig was. Maar niets is minder waar.

Toen ik 10 jaar was is alles begonnen. Familieruzie, mama krijgt woede-aanvallen...

Mijn goed leventje was verdwenen en stond helemaal op zijn kop. 

Iedere dag zal ik proberen een beetje meer te vertellen hierover. Als de tijd het me toelaat tenminste.

Even kort over mijn gezin. We zijn niet gelukkig en zeker al geen ONE HAPPY FAMILY.. Dat was

vroeger alleen maar schijn en bedrog. Nu nog zouden we het zo naar de buitenwereld brengen, behalve

dat ik gewoon niet meer kan! Ik ben eraan kapot gegaan, alles werd me teveel. En zo is de bal aan het

rollen gegaan.

Ik ben een meisje en mijn mama wil 'de perfecte dochter' hebben, maar helaas dat kan ik niet zijn. Dat ben ik niet en dat

bestaat gewoon niet! 

Mijn mama wil me op dit moment gewoon niet meer zien, niet meer horen, of niet aan mij herinnert worden.

En dat doet pijn! Ongelofelijk veel pijn! Mijn mama heeft me verworpen en daar moet ik nu mee leren leven.

Willen of niet, vechten moet ik doen, overleven zonder mama. 

broken heart, broken lionheart!x