Opstaan om 3u30 in de morgen - vliegtuig vertrekt iets voor 8 uur. Samengevat, was het een fantastisch mooie reis door één van de mooste landen die we reeds bezochten. Een landschap dat, door de steeds actieve natuurkrachten nog voortdurend in beweging is. De rust, de netheid en de zuivere lucht (Ijsland telt een bevolking van ongeveer 320.000 mensen op een totale oppervlakte van 103.000 km²) zijn opvallend over het hele eiland. De deskundige uitleg en goede leiding van Marc, onze gids en de sfeer binnen de groep, maken van deze rondreis een onvergetelijke herinnering.
Op deze laatste dag staat Thingvellir, het nationale heiligdom van Ijsland op het programma. In deze 6 km brede en 40 km lange verzakking, begrensd door kloven en scheuren, is duidelijk zichtbaar hoe de Europese en Amerikaanse tectonische platen uiteendrijven. Dit gebeurt met een snelhied van 2 cm per jaar. Geschiedkundig is het voor Ijsland een heel belangrijke plaats omdat hier in 930 het eerste parlement samenkwam en dàt tot in 1798, in de open lucht van deze kloof die als door mensenhanden gebouwd lijkt. Via het meer van Laugarvatn rijden we naar Reykjavik, waar we eerst gaan eten in het panoramisch restaurant Perlan, dat gebouwd is op 6 gigantische watertanks. We bezoeken nog het Höfdi House, waar in 1986 de topontmoeting plaatsvond tussen president Reagan en sovjetleider Gorbatsjov. En omdat het Harpa-Concertgebouw zo bijzonder mooi is, en we de eerste dag te weinig tijd hadden, keren we er nog eens terug. Een gebouw dat recent, verschillende architecturale wereldprijzen haalde en waarin je nooit genoeg fotos kan nemen. We hebben nog een aantal vrije uurtjes om door de winkelstraten van de zeer open en moderne stad te wandelen en genieten nog van een lekker avondmaal.
De dag begint mistig en miezerig, maar dit weerhoudt er ons niet van om ons drukke programma af te werken. Eldgà, de grootste vulkanische breuk ter wereld is 40 km lang en we wandelen door de kloof tot aan de (weeral bijzonder mooie waterval) Ofaerufoss. Tegen de tijd dat we naar Landmannalaugar rijden, het mooiste wandelgebied van Ijsland, is de lucht volledig open getrokken. De enorme schakering van natuurlijke kleuren werd nergens eerder geëvenaard. Het is een zeer actief geothermisch gebied, zo overweldigend met kleur, van geel tot roodbruin, van diverse grijze tot groen tinten, afgewisseld door met mos bedekte gebieden, waar de rivieren zich doorheen slingeren. Lagen met zwart glinsterend obsidiaan, hetebronnengebieden, gekleurde ryolietbergen, het 2,5 km lange lavaveld, het is zeker de mooiste wandeling van onze reis. We zijn, door deze mooie wandeling wat over tijd geraakt en hebben nog een half uurtje om te stoppen bij de Hjalparfoss, de laatste van de vele prachtige watervallen die we tijdens deze reis hebben aangedaan. We zijn nu al weer heel wat dichter bij Reykjavik gekomen en overnachten in Fludir (Laugarvatn). Intussen is de groep een gezellige sportieve 'bende' geworden.
De wegen die we vandaag en morgen nemen, zijn heel moeilijk berijdbaar, waardoor we een andere, grotere bus krijgen. Rivieren en beken dwarsen de grintwegen waardoor de bus regelmatig door de bedding moet rijden. We hebben meer dan 2 uren nodig om de 50 km lange weg naar Laki af te leggen, maar rijden eerst door het Eldhraun-lavaveld, met zijn oppervlakte van 565 km², het grootste lavaveld ter wereld dat gevormd werd door één uitbarsting in 1783, een uitbarsting die 9 maanden duurde. Deze uitbarsting was de krachtigste vulkanische spleeteruptie ter wereld. 100 kleine kraters vormen samen de 30 km lange Lakagigar vulkaan. De wolk vulkaanas was toen tot in Z-Europa merkbaar. Het is jammer genoeg een miezerige dag, maar toch wandelen we met zijn 9 tot aan de rand van de Laki-vulkaan, na eerst nog een bezoek gebracht te hebben aan de Fagrifoss, weer een van die prachtige watervallen. Hoewel dit gebied volkomen onherbergzaam is, werd hier toch aan sanitaire voorzieningen gedacht - zie foto). De landschappen veranderen voortdurend en zijn verbazingwekkend mooi. We logeren nu in Kirkjubaerklaustur. Het is buiten ongeveer 10° en het regent nog.
In tegenstelling tot gisteren, vandaag geen levertraan bij het ontbijt. Op korte afstand van het hotel, starten we deze ochtend met tractor en kar naar Ingolfir, zo'n 8 km ver, door een grijze zandvlakte. Weer zo'n hoogtepunt van de reis : we wandelen tot op het hoogste punt van de klif, die zeker 70 m loodrecht boven de zee uitsteekt. We worden onderweg regelmatig aangevallen door 'grote jagers', een soort grote bruine meeuwachtige roofvogels, die hun eieren of jongen willen beschermen. Op de klif zelf zitten, na een vruchtbare lente, zeker 3 à 4000 papegaaiduikers, die zich gewillig laten fotograferen. Ze maken hun nesten in holen tussen de rotsen, maar worden regelmatig door 'grote jagers' beroofd. Na het middagmaal wandelen we in het nationaal park Skaftafell tot aan de voet van de Svartifoss-gletsjer, waarna het grootste deel van de groep nog deelneemt aan een forse klim via de 'zwarte waterval' naar Sjonarsker voor een schitterend panorama op de gletsjer. Het was vandaag een zware, maar bijzonder mooie en zonnige wandeldag. Het eten is hier elke dag eenvoudig (vooral lamsvlees en vis) maar heel lekker.
Na een iets minder rustige nacht (brandalarm rond 2u vanmorgen) rijden we vandaag de hele tijd langs de oostkust, zuidwaarts. We volgen de fjorden en de kustlijn tot het zuiden van de Vatnajökull, de grootste gletsjer van Ijsland, groter dan onze 3 noordelijke provincies en groter dan alle gletsjers van de Alpen, Noorwegen en de andere gletsjers van IJsland samen. Onze eerste stop is een bezoek aan een klein museum over de Ijslandvaarders, met nabijgelegen kerkhofje waar 48 Franse en 1 Belgische visser begraven liggen. We horen verhalen over het keiharde leven op zee. Er hangt de hele dag veel lage bewolking en mist, maar ook dat heeft zijn charmes. De zalm en de vissoep smaken heel lekker 's middags in een klein restaurantje aan de kust. Na een lange rit komen we in Hornafjordur, waar we met een bootje tussen de drijvende ijsbergen varen, die afbreken van de Vatnajökull-gletsjer. Weer zo'n onvergetelijke tocht waarmee we de dag afsluiten. We logeren nu in Oraefum, heel afgelegen in het zuidoosten van Ijsland.
Vandaag gaat het verder oostwaarts naar de Dettifoss, de grootste en krachtigste waterval van Europa. Met een luid geraas stort het water zich in een 44 m diepe kloof. Een indrukwekkend schouwspel. Per seconde dondert zo'n 200 ton water naar beneden. We wandelen voorbij de Selfoss-waterval en rijden iets verder door het vulkanische landschap naar de Hafragilsfoss, prachtig gelegen waterval tussen 2 kraters. We raken er niet uitgekeken op dit unieke natuurfenomeen. We eten 's middags in Mödrudalur, in de hoogst gelegen boerderij van het land, waar we ook toevallig een nest vossen aantreffen. In Saenutasel bezoeken we een mooi gereconstueerde boerderij ui 1843 waar we bij koffie en pannekoekjes, door de gastheer verwelkomd worden met accordeonmuziek. We zijn nu aangekomen in het oostelijk gelegen Eglisstadir. Het hotel waar we nu verblijven is eigenlijk een school die in juni, juli en augustus tot toeristenhotel wordt omgevormd, zoals verschillende andere scholen in het land. Alles is er best in orde, het eten is er heel lekker, er is zwembad, kortom, we hebben er niks tekort.
Vandaag wandelen we een hele dag in de streek rond het Myvatn-meer, waar we heel wat kennis opdoen over de indrukwekkende, geologische verschijnselen en landschappen. In Skutustadir wandelen we rond een aantal pseudo-kraters en in Dimmuborgir wandelen we tussen de 'zwarte kastelen', enkele verbazingwekkende rotsformaties, waar we zelfs wat moeite hebben om het juiste pad te volgen. Hierdoor zijn we wat tijd verloren en beslissen we eerst het middagmaal te nemen, waarna we met zijn achten nog gaan zwemmen zijn in de hete Jarohiti natuurbaden, die helemaal niet zo druk zijn als die van de Blue Lagoon, maar waar het warme water zeker evenveel deugd doet. Door dit natuurlijke warme water is dit het meest vruchtbare landbouwgebied van heel Ijsland. We rijden nu via Krafa, een geothermische krachtcentrale naar de vulkaan Viti en stoppen op de terugweg bij de kokende grijze modderpotten van Nämafjall Hverir, die een typische geur (zeg maar stank) afscheiden. De bodem en de Namaskard-berg vormen er een heel kleurrijk landschap. We besluiten deze overvolle dag met een stevige klim naar de 2500 jaar oude Vulkaankrater Hverfjall, waar we nog eens een idee krijgen van het uitzicht van maankraters. We kregen vandaag uitgebreid uitleg over de verschillende vulkanologische fenomenen. Het is een gebied dat door seismologen op de voet gevolgd wordt.
Het enige nadeel aan het hotel dat we vanmorgen verlaten was het warme water dat waarschijnlijk rechtstreeks uit de bronnen kwam en ons een onaangenaam zwavelgeurtje meegaf. We zijn nu om 6u30 gewekt en om 8u vertrokken, richting Akureyri, de grootste stad van Noord-Ijsland. Het valt op hoeveel paarden er op het eiland rondlopen in de wilde natuur (Ijslanders). Bossen zijn er niet en bomen zijn heel zeldzaam. We volgen de kustlijn langs de fjorden, een adembenemend mooie rit. We stoppen in Hofsos, een prachtig gelegen vissersdorpje en rijden nu naar Sigrufjordur, het meest noordelijk gelegen punt dat wij zullen bereiken in Ijsland en dat toch nog zo'n 100 km onder de poolcirkel ligt. We bezoeken er het mooie haringmuseum en rijden verder naar Akureyri, waar we, na een bezoek aan de botanische tuin, ook gaan eten. Via Laufas (met interessante turfboerderij) gaat het naar Godafoss, de waterval van de goden. Avondmaal aan het Myvatn-meer, waar we morgen een volledige dag wandelen. De nachten worden hier nooit helemaal donker. Bij de foto's voeg ik een plannetje, waarop onze reisroute uitgetekend staat tot vandaag.
Deze eerste volledige dag Ijsland is al onmiddellijk een voltreffer. We verlaten Reykjavik en rijden nu in noordelijke richting door het ruwe en desolate binnenland. We bezoeken eerst Geysir en Strokkur, 2 geisers waarvan de laatste om de 5 à 6 minuten een indrukwekkende waterstraal zo'n 20 à 30 m. de lucht in spuit. Een imposant schouwspel. We rijden nu door naar de 'Gouden waterval' Gulfoss, waarvan het water in 2 etappes in een wondermooie kloof naar beneden dondert. De zon is er niet en we moeten het zonder de regenboog stellen. Het gaat nu meer dan 100 km noordwaarts via een weg die enkel berijdbaar is door 4 x 4 voertuigen of speciaal daarvoor voorziene bussen. We rijden door maanlandschappen, tussen gletsjers, langs warmwaterbronnen, gewoon de natuur op zijn primitiefst en mooist. We ontdekken een land waar alle natuurkrachten nog volop aktief zijn. We zijn nu in het noorden, in Varmahlid, waar het toch wat groener is. Het weer was tot nu nogal wisselvallig en een trui komt hier goed van pas.
