Ik zit inmiddels al in de derde klas. Er is echt veel gebeurd. Mijn thuissituatie was echt stormachtig geworden. Ik ging op een avond na een grote ruzie met Anders alleen route 29 op. Ik was op weg naar Delia's huis. Ik hoopte dat ik daar eventjes mocht blijven. Mijn buurman meneer Aucoin die toevallig passeerde heeft me uiteindelijk terug naar huis gebracht omdat hij het gevaarlijk vond. Ik had eigenlijk niet gedacht aan de gevaren. Al mijn hele tienerleven lang had ik het gevoel dat ik grotere bezorgdheden had dan een 1 of andere ontvoerder tegenkomen op straat. Wanneer de zomer aanbrak, zag ik Julia vertrekken op toneelkamp. Delia verhuisde naar Maine en ik bleef hier achter. Ik doodde wat tijd door wiskunde bijles te volgen, te babysitten en naar Modern Family te kijken zonder betrapt te worden door mijn stiefvader. 3 maanden lang heb ik het gevoel gehad in een gevangenis te zitten. Ik verheugde mij echt op school, maar eens dat school aanbrak, bevond ik me weer tussen allerlei problemen thuis. Ik deed mijn best om het niet te laten merken en ik wou niemand ermee lastigvallen. Julia leek zo afstandelijk, aan haar kon ik dus zeker geen hulp vragen. Ik wist dat mijn beschermengel mij erdoor zou helpen. Mijn gestorven vader is mijn beschermengel, Clarke Burnes. Mijn moeder beweerde altijd dat mijn vader kort na mijn geboorte was omgekomen in een auto-ongeluk, maar ergens had ik het gevoel dat hij er was, ergens op de aardbol. Ik besloot dus om met volle moed naar mijn vader te zoeken. Ik had een man gevonden, Arthur C. Burnes, hij woonde in dezelfde staat en was daar kort na mijn geboorte verhuisd naar Banger. Het kon toch geen toeval zijn? Op Pasen had ik na een hevige ruzie met mijn stiefvader besloten om mijn echte vader te gaan opzoeken. Ik liet een briefje achter in de keuken waarop stond "Ik ben binnen enkele dagen terug". Ik had heel mijn avontuur gepland en na 16 uur reizen kwam ik aan zijn huis, maar Arthur beweerde mij niet te kennen. Hij stuurde mij terug naar huis. Ik was ingestort.