In de zomervakantie voor dat we naar groep 7 gingen, hebben Julia en ik vrijwilligerswerk gedaan in een klein dierenasiel naast de snelweg. We hebben er tegelijkertijd 2 kittens geadopteerd. Mijn kat heet Electra en ze is al 3 weken op verkenning in de bossen achter mijn huis. Julia denkt dat ze dood is, maar ik wil me niet vastklampen aan zo'n negatieve gedachte. In onze witte doktersjassen zien we eruit als dierenartsen in spe. Samen met Marj, de leidinggevende, hielden we ons dagelijks bezig met het verzorgen van dieren. Hoewel Marj een heel sterke band heeft met haar pitbulls, mogen wij nooit in hun kooien omdat ze als gevaarlijk worden aangezien. Natuurlijk heb ik een favoriete hond, haar naam is Sheba. Ze was een stoere, doorzettende hond, net als mij, maar dan in hondvorm. Ik mocht Sheba nooit bezoeken aangezien haar kooigenoot Leo een heel agressieve pitbull was. Na verloop van tijd vond ik wel manieren om haar kooi binnen te glippen wanneer Leo in het buitengedeelte werd losgelaten. Ik genoot ervan om Sheba over haar buik te wrijven en kluifjes buffelhuid mee te smokkelen. Julia hield altijd de wacht voor het geval dat Marj plots zou binnenkomen. We werden nooit gesnapt, maar er was wel een dag waar ik minder geluk had... Op een dag, midden augustus ging ik weer binnen bij Sheba terwijl Marj met klagende pleegbaasjes te maken kreeg. In de kooi zat ik met mijn kluif buffelhuid te zwaaien om met Sheba te spelen. Het bleek dat de grendel naar het buitengedeelte niet goed was afgesloten. Niet veel later kwam Leo afgerend en hapte hij met opengesperde kaken naar de buffelhuid en mijn hand. Mijn hele onderarm was opengescheurd. Ik trilde helemaal, maar gilde niet, want ik wou niet betrapt worden. Julia haalde Marj erbij en ik werd naar het ziekenhuis gestuurd. Daar werd ik verzorgd door een zeker dokter Anders Shute. Hij gedroeg zich abnormaal en dat me de rillingen. Op de terugweg naar huis meldde mijn moeder dat Leo was ingespoten. Daarna zei ze geen woord mee omdat ze volgens mij heel teleurgesteld was.