|
Beste Lezers,
Het is al van 1 oktober geleden dat ik nog iets van me heb laten horen. Heeft het iets te maken met het pensioen van Agnes? Ja, want na een weekend in Valkenburg hebben we meer dan een week in de bossen verbleven in Longarisse. En dat zou niet gelukt zijn zonder dat eeuwige verlof.
Valkenburg is een oud stadje dat volstaat met hotels en restaurants. Ik denk, weet zeker, dat het leeft op toerisme. (75 hotels is niet weinig) Niet dat het niet leuk is, voor enkele dagen wel te verstaan.
Ondanks dat het al 7 oktober was bleef de temperatuur heel zacht. Ideaal voor een avond activiteit die door twee acteurs werd aangekondigd als een misdaad spel waarin naar believen kon bedrogen en vals gespeeld worden.
Dat begon al goed, normaliter kreeg elke deelnemer één leven in de vorm van een speelkaart. Ik begon er met twee, je muts even verdraaien was voldoende. De bende werd opgedeeld in twee groepen en THEO VOLGEN! was de laatste man, kwestie van niemand te verliezen.
Tijdens de rondgang in de stad werd her en der stilgestaan en volgde er een uiteenzetting over een stuk stads geschiedenis. Ook werden er vragen gesteld en bij juist antwoord kon je een mini sleutel ontvangen. Maar bij elke stop moest de groep, waarbinnen dat juiste antwoord werd gegeven, iemand uit de andere groep aanduiden die zijn levenskaart diende in te leveren, en dus niet meer kon meedoen met de strijd om de meeste sleuteltjes.
Zowat ergens in het midden van de doden was het mijn beurt om een kaart in te leveren. Toen ik daarna nog steeds meedeed voor de prijzen rezen de vragen en protesten (verwensingen nog net niet) al vlug ten hemel. Het duurde dan ook niet te lang of mijn tweede leven was eraan.
Dan begon het tweede luik, het vals spelen. Voorzichtige navraag bij nog levende personen vertelde me waar de meeste sleuteltjes zich bevonden. Zodoende kon ik bij bevriende mede Nauwe Banders een aantal sleuteltjes bemachtigen die ik door kon spelen om alzo de overwinning binnen de groep te houden. En dat is gelukt!
Voor de rest onthoud ik van Valkenburg zijn mergelgrotten, zijn steenkoolmijn, de Wilhelmina toren en de Cauberg, aankomst van de klassieke wielerwedstrijd de Amstel Gold Race.
Verder is me zeer duidelijk gemaakt dat de stad de Kerststad is van Nederland. Dan zijn ook een deel van de mergelgrotten ingericht als kerstmarkt.
Na een dagje rust, allé na de was en de plas, valiesje terug in orde gebracht om de volgende morgen alweer op pad te trekken. Met de trein (vertrek te Temse 6u30) via de Midi BXL, Paris-metro naar Bordeaux, om daar de bus te nemen.
Longarisse is een plaatsje in de Landes, zon 65km van Bordeaux. Voor Lacanau-plage is het nog een dikke 15km, een mooi ritje met de fiets langs de bossen.
Thérèse, zo noemt de dame die ons gul ontvangt, vond het nodig om ons af te halen aan het station en rechtstreeks met de wagen naar haar buiten verblijf in de bossen te brengen. Met de bus zou dat heel wat langer duren en bovenal, we moesten nog wat inkopen doen.
Al met al stonden we om vier uur aan de rand van Lac Lacanau te genieten van het warme zonnetje. Maar dat zonnetje was hier ook van toepassing, naar ik heb vernomen.
Lacanau is de hoofdplaats van dit deeltje van de Médoc Atlantique.
Het is er rustig wandelen en fietsen in deze periode. De massa toeristen zijn er weg. Hier en daar wat bewoners, vaste en een deel die regelmatig gebruik maken van hun buiten verblijf. Aan het aantal boten, van allerlei grote en vorm, denk ik dat het hier in het seizoen wel enigszins anders zal zijn. Dan is er zelfs een magazijntje geopend.
Bordeaux werd op een drafje verkend, een terugkeer dringt zich op. Wel uitgebreid het Musée du vin bezocht, met proeverij! We dienden we ons te voet naar daar te begeven. Door een ongeval was de tramlijn gestremd. Een flinke wandeling kon er nog af.
Deze week was het dus weeral een beetje aanpassen, wat karweitjes in de tuin uitvoeren en de dagbladen verwerken. Maar het lukt om de boel aan de kant te krijgen.
Niet dat het echt stil is gevallen.
De biljart competitie individueel voor het verbond Temse is van start gegaan en dat betekend weeral regelmatig café bezoek.
Dit weekend was er een activiteit van het BCG te Stekene. Daar vond de officiële overhandiging plaats van 20 blindengeleidehonden. Dit is het resultaat van twee jaar hard werken van honden, gebruikers, pleeg gezinnen en anders-carrière honden. Deze laatsten zijn dieren die niet geschikt zijn om hun taak van blinde geleidehond goed uit te voeren maar dan wel voor andere taken geschikt zijn.
Het was een mooie plechtigheid met een pakkend relaas van iemand die dankbaar en verdrietig is. Dankbaar om het verkrijgen van een nieuwe hond en verdrietig om de vorige af te geven. Het is duidelijk dat de band tussen mens en dier wel innig kan zijn.
Als muzikaal intermezzo kregen we de band Flera Nyckelharpas B. te horen. De wat?
De nyckelharpa betekent letterlijk sleutelharp/toets harp en is een snaarinstrument uit Zweden dat wordt gebruikt om volksmuziek te spelen, traditioneel in de streek Uppland. Het instrument wordt in het Nederlands ook wel sleutelvedel of sleutelharp genoemd. Ik had er nog nooit van gehoord maar de nyckelharpa is verwant met de draailier. Bij beide instrumenten drukt de speler snaren in via toetsen, waardoor de toonhoogte wordt bepaald. De nyckelharpa wordt met een korte, hoge strijkstok aangestreken. Dat is het belangrijkste verschil met de draailier, waar de snaren in beweging worden gebracht door een wiel met een zwengel. Zo valt de nyckelharpa samen met de draailier eerder in de categorie 'mechanische instrumenten', al is het strikt genomen een strijkinstrument.
De muzikant bespeelt het instrument in zittende positie, met de harpa dwars op zijn schoot. De boogvoering gebeurt opwaarts. Met de linkerhand bedient de bespeler toetsen, die tangenten in beweging brengen waardoor de snaarlengte wordt verkort.
De band bracht een nummer van U2 ten gehore.
Na het degusteren van een plaatselijk biertje was het tijd om huiswaarts te keren om te bus naar Kruibeke te kunnen nemen.
Om 18u werd er door de vriendenkring van de brandweer het startschot gegeven voor een gemoedelijke avond. Na een korte verwelkoming werd aangeschoven voor een kaas/Breugel avond in de polyvalente zaal. In de garage was een ruimte vrij gemaakt om allerlei volksspelen te kunnen beoefenen.
Het weekend was zo voorbij. Tempus Fugit.
Wat de warmste week betreft, die mars vanuit Brussel Noord naar Wachtebeke zal plaatsvinden. Zoals al gemeld wordt geprobeerd om meer deelnemers aan te trekken. Verder kan de slaapplaats ook nog in Lebbeke/Denderbelle worden voorzien. Daar wordt aan gewerkt.
Wat het wandelschema en parcours betreffen werd ik aangezocht om deze taak op me te nemen, wat ik graag aanvaard. Intussen heb ik al contact gehad met stapmaat Jan die me hierbij zal helpen.
Voorts doe ik nu al een oproep om de Duw Mee actie te ondersteunen door me te sponsoren. De nodige gegevens hiervoor volgen nog.
Oja, nog dit: vanuit Bordeaux hebben we Canelés Baillardran meegebracht. Dit is een typische en authentieke Bordelaise patisserie gebakje uit de 16e eeuw en is van oorsprong religieus. Hoe het komt weet ik niet, maar het recept is geheim en het smaakt delicieus. (de doos is bijna leeg-sorry)
Grtjs
Hugo
Fotos: Fiere Miranda met Polly in het midden van het podium; Deze dacht er het zijne van; Eerste trip met de TGV; Fietsen in de bossen op soms smalle paadjes, opletten geblazen!; Wandelen op de vloedlijn; Steeds surfers te zien; Ook een Jacobspas passeert aan ons buitenverblijf; Prachtige duinen; Bordeaux smorgens in de regen en geen tram!
22-10-2018 om 14:33
geschreven door hugo 
|
