|
Beste Lezers,
Oświęcim, zoals het wordt geschreven in het Pools. Die aparte haakjes en kapjes vindt je niet terug op het klavier en dus is het C/P.
Auschwitz is dan de Duitse benaming van het stadje waar het gelijknamige concentratie kamp was gelegen.
Het museum dat er is ingericht is zeker de moeite waard. Het gehele complex is indrukwekkend, als je de geschiedenis kent. Anders is het eerder een verzameling gebouwen met op het eind de verbrandingskamers. Bij het betreden van de Ziklon B ruimte staat er een bord om de doden te eren door de stilte te bewaren!
Als ik vergelijk met Buchenwald dan is Oswiecim minder sereen. Het woord toeristisch is te sterk, maar het neigt er toch een beetje naar.
Er zijn verschillende gebouwen die elk een aparte tentoonstelling of evocatie weergeven. Ook België heeft een verdiep waar het zijn WOII verleden uit de doeken doet, precies in het zelfde gebouw waar ook de Fransen hun Vichy verhaal kwijt kunnen.
Terug buiten, na meer dan vier uren, nam ik plaats op een bank om wat te rusten. Het bejaarde koppel naast me bleken Fransosen te zijn. Beiden al dik in de tachtig en het was de tweede keer dat ze het kamp bezochten. En ze gaven me volmondig gelijk dat Buchenwald dieper insnijd. Bij hun vorige bezoek was er nog niet zo veel show, was het meer de troosteloze werkelijkheid die je te zien kreeg.
Het sterkst was voor mij de tijdelijke tentoonstelling van getuigen, gelukkigen die het hebben overleefd. Hun getuigenissen dateren van de jaren 2000 - 2014. De meeste mensen geven nog een korte boodschap mee waarom ze voor de foto wilden poseren, sommigen thuis en anderen in het concentratiekamp. Maar meestal sprak uit het de korte tekst de hoop dat zoiets onmenselijk niet meer zou gebeuren.
De lange rijen fotos uit het kamp archief, die zijn opgehangen in de gang en ruimten van een ander gebouw, laten bij het lezen van de geboorte en overlijdens datum een diepe indruk na.
Bij het aanmelden moest ik opgeven van waar ik kwam en kreeg een gratis ticketje. Ik weet niet waarom en of dat iedereen dat krijgt. Aan de inkom werd ik attent gemaakt op mijn rugzak, die moest in de bagage ruimte afgegeven worden, voor 4 Zloty.
Aan de gate werd je gescand, dus broekriem, portemonee, gsm een dergelijke allemaal in een mandje en zonder piep mocht je verder.
Mijn bedevaart tocht zat erop, alles is groen.
Terug naar het station om een ticket richting België te versieren. Dit laatste woord is niet echt hoor, ook in Polen moet je voor zoiets betalen. De dame aan de balie, allé een vensterke met een klein spleetje onderaan, zuchtte eens diep. Bon, pen en papier dan maar en aangeven dat ik naar Wroclaw wil.
LOOP loop naar perron drie, de trein vertrekt over één minuut. Zonder boe of ba, bij een kleine of dikke 30°C naar daar gelopen, helaas, ik zag nog juist het rode lichtje verdwijnen. Het water liep wel van mijn rug en voorhoofd.
Terug naar binnen waar dezelfde dame met dezelfde zucht weer naar haar papieren staarde en me het uur aanwees waarop ik zou vertrekken. Dik twee uur wachten voor de volgende trein en nog eens anderhalf uur in Katowice, alwaar een IC trein met rond twintig na zeven zou afzetten in Wroclaw.
In Katowice zit ik op het bedoelde perron te wachten. Door de drukte van de avondspits komen er meerdere treinen toe op dit perron. Zo ronde 17u, vijf minuten voor vertrek van de IC, merk ik van dit treinstel niet veel op. Een dame, naast me op de bank, is ook naar het aankondigingsbord aan het kijken waar maar niks op verschijnt.
Er klinkt iets door de station speakers en ik vraag aan deze dame of ze ook de IC moet hebben. In het Engels krijg ik antwoord: typisch Poolse spoorwegen. Ik lach en antwoord dat ik dat al dikwijls heb gehoord, van de Belgische dan.
Er is een vertraging van 30 minuten gemeld. Even later
. nog 10. Uiteindelijk is het dan zover, een hele bende springt als het ware op die trein. Ik maak me geen zorgen, de plaatsen zijn genummerd.
Als ik neerzit zie ik de locomotief langs rijden. Verdacht of het moet zijn dat het treinstel in de andere richting verder moet. Niks geen schok wordt ik gewaar, wat normaal wel gebeurd als er een loc wordt gekoppeld. Nog even later zie ik diezelfde loc enkele sporen verder halt houden. Ik steek mijn hoofd buiten en zie een werkman toch naar ons stel komen terwijl de loc terug naar zijn oorspronkelijke plaats bolt. Het komt erop neer dat we een uur en vijf minuten over tijd vertrekken. Dat houd ook in dat ik meer dan een uur later in Wroclaw toekom.
Door de warmte is het, zonder elektriciteit, in de coupés héél warm. Als je met achten in een kleine ruimte
.. ach wat betekend dat nu als je bedenkt wat het in de cellen en wagons van de transporten der SS moet zijn geweest.
Het is dan ook al half negen als ik het station verlaat. Op zoek naar een slaapplaats, altijd een beetje riskant later op de avond.
Hotel 1 volzet, gelukkig maar gezien de prijzen. Hotel 2 idem dito, geen prijzen meer gevraagd. In de aanpalende straat zie ik uithangbord: Hostel Babel.
De deur/poort binnen, twee verdiepen via een krakende trap naar boven en aangeklopt. Binnen zonder.. en ik val met mijn gat in de
.
Het pension bied kamers of slaapzalen aan. Met vier op een kamer, met douche, koffie of thee, iets fris uit de ijskast, alles voor 60 Sloty. Voor enkele uurtjes slaap is dit toppie.
We zijn maar met twee, Janek from Gdansk is mijn kamer genoot. Ik verwittig hem al dat ik smorgens heel vroeg al weg moet en dus een beetje lawaai zal maken. No problem!
Dat kon dan ook niet met een man die volgens mij zittend in de zetel slaapt, om twee uur aan zijn yoga oefeningen begint. Om de haverklap doet hij zijn jas aan en zet zijn pet op om een sigaretje te gaan roken.
Deze morgen zei hij bij het terug komen van zijn smookie dat het koud was! Terwijl ik het al warm had en in mijn shirt ben vertrokken. We hebben wel een goed gesprek gehad over de Polen, de oorlog en Solidarnosc om natuurlijk JPII niet te vergeten.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos: De poort!; Gevangen; Schnell; Zottemanspraat; Schoen; 35425-35426; Geld; Dossin; Koud en warm.
Vervolg van de reis wellicht morgen.
21-06-2017 om 13:21
geschreven door hugo 
|
