Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
03-06-2017
Pools
Beste Lezers,
Het is Pinksterweekend, dit wordt ook hier in Osten gevierd. Veel mensen zijn op uitstap en bijgevolg is het aanbod kamers eerder beperkt. In een stad maak ik meer kans, vandaar dat BudySin ofte Bautzen als dag aankomst is gekozen. (op de s staat zon klein omgekeerd kapje, daarom groot getypt)
En geluk, de man van het toeristen bureau vreesde voor een kamer. Na één telefoontje was het al in orde.
Toen ik de prijs op 30 inzette bleek het bezet, toen 42 als antwoord kwam (met ontbijt!) was ik uiteraard akkoord.
De trip naar Görlitz is iets te ver, zeker als het warm blijft. Dus morgen naar Löbau, een vrij kort traject van ongeveer 25 km, idem voor de dag erop. (van hieruit is het nog 42 km naar Görlitz)
Vroeg vertrokken en toch al 16°C, maar het voelt alleszins beter aan. Rond 11u vroeg een dame me of het niet te warm was om de wandelen. Ze wenste me nog een goede reis toen ik antwoordde dat het in Spanje of Italië wel eens warmer wordt. Al zuchtend ging ze terug in haar woning.
Tegen enen was ik al ter plaatse, op het Tourist-information bureau. Een vriendelijke man gaf met graagte de stempel van de stad mit Viele Türme en Gute Aussicht. En welke pelgrims route volgde ik? Nicht de Sächsischer Jakobsweg, nicht de Ökumenischer Pilgerweg meine eigene???
Czestockau oder Czestochowa aha die Zwarse Madonna.
Görlitz is nog te ver voor een dag, misschien kun je hier een rustdag nemen, het zal morgen toch regenen! Ja misschien doe ik dat wel.
Rust roest, en een hele dag niks doen kan ik niet, rond drentelen in de stad maakt me nog vermoeider, er zit niks anders op dan verder te trekken!
Straks nog een warme maaltijd en vroeg onder de wol, iets minder mag ook, flanel dan maar? Nee, de dekbed hoes voelt fluweel aan. Slaap zacht zzzzz .
Grtjs,
Hugo Peregrinus
Fotos : Morgenstond..; De 4e van links is een Renault model maar verder weet ik het niet meer, help; Ontbijt, broodje vleessalade met zuurkool; Is dit discriminatie?; De stad van de toekomst; Vanaf Spittwitz alles in twee talen; Vanaf een afstand dacht ik even Roegiers aan het werk te zien; M. Michalk, 20 jaar oud, gesneuveld in Passchendaele op 27 september 1917, zo ver van huis; BudySin is een prachtige stad met vele torens, nog een bezoek waard in de toekomst.
Ik heb nog gelezen op de blog van Jan, Voetstappen op Vaderlandsche bodem, dat er nogal wat pelgrims toekomen in Compostela, elk jaar meer.
En dat Marc en Michel een goede week hebben gehad in het Mullerthal, Luxemburg. Ondanks de warmte en de zware rugzak hebben ze hun traject grotendeels volbracht. Proficiat ook aan hen.
Zoals je gisteren avond nog kon lezen was de fysiek even weg. Wellicht te veel gedaan, te weinig gegeten en gedronken, kortom alles wat je normaliter niet mag doen. Maar ik wou absoluut dat centrum van Dresden zien. En ik heb het gezien, alleen de extra kilometers in de zon zijn me niet zo goed bevallen. Soit, alles is bijna weer in orde.
Vandaar wellicht dan ook de typfouten in de zin: En terwijl ik dit Schrijf was ik vergeten Het verschil tussen het drop .. moet zijn dorp, Ahja!!
Vandaag ging het goed maar ben niet geraakt tot waar ik eigenlijk had geplant. Mijn verblijf hier in Grossharthau maakt alweer veel goed, een rustig appartement met een goede douche, een bed en voldoende te eten. Niet voor niks heet het Raststätte Zum Paradies.
We zien wel waar we morgen eindigen. (vermoedelijk Obergürig, als er te slapen valt!)
Het was (weeral) warm vandaag, niet overdadig maar toch. Als je in het dal tussen de bomen loopt is het geen probleem. Op de vlakte, boven tussen de velden, kan de temperatuur wel oplopen. En met die wind is het verraderlijk. Goed insmeren is noodzakelijk en dat doe ik meerdere keren. Toch heb ik nu een licht onbehaaglijk gevoel in mijn nek. (Nee, niet te dik, wel verbrand!)
Morgen dan maar een dikkere laag leggen.
Op dinsdag ben ik wellicht in Polen, misschien op maandag als ik in het Poolse gedeelte van Görlitz overnacht.
Grtjs,
Hugo Peregrinus
Fotos : De toren van de Frauenkirche; Het Zwingerpaleis met tuin; Tram heeft aparte bedding. Hier heb ik me laten oppikken om me aan de andere kant van de Elbe te brengen; Spreekt Sissel taal, hij/zij zei: raak me niet aan!; Middagmaal; Jammer, kon er niet blijven; 26°C of meer?; Mijn salon bij Manila, fijne gastvrouw, bracht me zojuist nog verse aardbeien; Nog eens aan den draad ipv op de kapstok.
Deze morgen ging het weeral beter. Gisteravond was ik dood moe.
De goede nachtrust heeft deugd gedaan.
Bij opgaande zon nog vlug dit artikeltje maken en daarna de stad uit op weg naar Polen. Want dat ligt nu echt wel dichtbij.
Het bezoek aan de oude stad Dresden was nochtans de moeite wel waard. Natuurlijk is het een toeristisch gedoe en zijn er in de onmiddellijke nabijheid enkele shopping centra neergepoot om U tegen te zeggen.
Ik wou me beperken tot het halen van een stempel en een bezoek aan het museum dat handelt over het grote bombardement van 13 februari 1945. Het Panometer is echter nog een dikke acht kilometer uit het centrum gelegen en om met de tram en bus daar te geraken zou te veel tijd in beslag nemen. Dat laat ik dan voor een ander bezoek.
De Frauenkirche was wel in de buurt, een bezoekje aan de toren kostte me als ouderling maar 5 .
Prachtig gebouwd die toren, en op de top beloond met een prachtig zicht over de stad en de weide omgeving. Het was er dan ook het weer voor, wolken loze hemel met een beetje wind.
Met de lift kom je tot op 26 m gevolgd door trappen tot 37 m hoogte. Een wendelgang brengt je tot op een hoogte van 61 m waarna nog een korte wenteltrap je op het balkon brengt op 67 m.
Ook hier weer helaas, de kerk zelf was gesloten voor Probe. Dezelfde avond was er een voorstelling van werken van Monteverdi. Als je een vriend meebracht waren er twee tickets voor de prijs van één.
Stond ik daar, nee, ik was te moe om daar ook maar van te kunnen genieten.
Op de toeristische dienst, alwaar ik een stempel in mijn boekje kreeg, wist de jonge dame niks over Pilgern wegen. Keine ahnung zei ze weer als ik de Luther Pfilgernwege vernoemde. De intonatie was wel iets anders dan vriendelijkheid. Toen ik dan vroeg of ze Luther dan wel kende zei ze niks meer.
Het boek over pelgrims wegen lag in het rek.
Grtjs,
Hugo Peregrinus
Fotos : Het boek; Frauenkirche; Neumarkt met Luther voor de kerk; Vakwerk in de koepel; Gebedsruimte (achter glas) met prachtige versieringen; Carolabrücke; Hofkirche, die andere is te ver; Conferentie/stadshallen, hoe lelijk; Voormalig pakhuis, nu woningen.
Voor vandaag kan ik bondig zijn, Dresden is bereikt. Maar het mag iets meer.
Zeer vroeg vertrokken, lustig doorgestapt met de lange broek en het windjak aan. Als je vroeg vertrekt is het meestal ook frisser. Bovendien is het landschap geleidelijk aan veranderd. Sinds gisteren loop ik door een glooiend gebied. De dorpen en steden liggen wel steeds in het dal. De mensen waren en zijn hier beter beschermd voor de wind.
Als je boven bent moet er niet zot veel wind zijn om uit je broek te waaien. Gelukkig voor mij is het niet in dat geval, het zou ook geen zicht zijn.
Tegen 13u30 was ik al ingecheckt in het hotel. De laatste drie kilometer heb ik gebruik gemaakt van het stadsnet, mijn bobijn was toch ten einde.
En terwijl ik dit typ moet ik vechten om nog mijn gedachten erbij te kunnen houden.
En dat heb ik zonet ook gedaan toen ik de spijs en drank betaalde. Weet je nog de dagschotel twee dagen geleden. Voor krak dezelfde menu, geen lapjes maar roulade, betaalde ik nu 15,90. Het verschil tussen het drop en de stad zekers!
Voor de mini uitstap naar het oude centrum van Dresden verwijs ik graag door naar een volgend bericht, morgen?
Grtjs,
Hugo Peregrinus
Fotos : Jaartallen en een streepje, het zegt genoeg, ook in Nossen; Je zal de jongen niet kunnen bereiken, het geblaas op zich is al genoeg; Bewoners wonen beneden; Wat maken twee zwaluwen? Een nest en daar zit een rugzak onder!; Toerist info point; Hou je vast aan je bretellen, in mijn geval aan mijn riemen; Oude boomgaard met nog koeien; Dresden nabij; Welke nummer moet ik hebben?
Het ging goed vooruit vandaag. Het is weliswaar uitstekend weer, frisser met een beetje wind. Of het komt doordat ik voor de eerste keer mijn oortjes in heb en het ritme van de muziek me opzweept. Hoe dan ook, het ging gezwind aan 5 en meer per uur. Of is het omdat ik graag morgen al in Dresden aankom.
En dat zal dan ook gebeuren, ik denk dat het nog een dikke 30 km is, niet overkomelijk.
Zoals je verder in de fotos kan zien zal het nog ongeveer 230 jaar duren alvorens het Osten en het Westen gelijkwaardig zullen zijn. En dan wordt door Bild wel degelijk Duitsland bedoeld.
Na de middag kom ik aan een Backerei en besluit een koffie met koek te degusteren. Het blijkt meer een klein (groot) winkeltje te zijn. De dame zegt me te gaan zitten, ik breng het wel en lees maar de krant. De krant, heb ik uit het rek genomen, kopt dus met die 230 jaar.
Ik zeg de dame dat mijn Duits misschien niet voldoende is maar vraag of het waar is wat er op de voorpagina staat. Ik merk op dat je het verschil wel kan zien aan de straten en sommige huizen maar zeker niet aan haar.
Ze lacht en zegt dat er inderdaad wel verschillen zijn maar dat het centrum van het dorp, Merbach, toch al mooi is gerenoveerd. Het dorp, verder weg, is nog wel wat anders. Oeps, daar woont de dame. Toch gelachen.
Een man ziet me aankomen en zwaait naar me. De eerste vandaag die een vriendelijk gebaar maakt. Ik begon al te vrezen.
Ik steek de straat over en deze sympatieke man weet warempel waarom ik naar het oosten ga als pelgrim. En dan ben je automatisch katholiek. Hij was gereformeerd maar au fond maakt dat geen verschil, het is dezelfde Christus niet!
Zijn vader is nog geboren in het voor-oorlogse Duitse Polen. En zo komt het gesprek als vanzelf op die donkere periode terecht. Veel voormalige Oost-Duitsers zijn dikwijls afkomstig van andere Duitse gebieden die naderhand zijn afgenomen door de Geallieerden. Natuurlijk weten mensen zoals mezelf en deze man, ongeveer mijn leeftijd, dat er verschrikkelijke dingen zijn gebeurd. Maar eens het systeem is aanvaard, met of zonder geldige stem, met of tegen de goesting, is het meegaan met de wind of breken.
Niettemin is WOII en zijn gevolgen meer bespreekbaar in het Oosten, omdat de mensen er veel langer de gevolgen van hebben ondervonden.
Als afscheid vroeg hij of ik nog iets nodig had, gevolgd door een stevige handdruk.
Na zulke ontmoetingen, maximum 10 minuten, krijg je precies een boost, alsof je zweeft. Ondanks alles blijft het gewone menselijke contact heel belangrijk.
En dus ben ik morgen in Dresden, precies op 1 juni, realiseer ik me nu pas. Dat wil zeggen dat ik als 31 dagen onderweg ben. Het gaat vooruit.
Van het thuis front verneem ik dat Agnes nog steeds keelpijn heeft. Vorige week tijdens het bezoek is het begonnen, en het komt niet van mij. Ikzelf ben zondag een beetje grieperig geweest, het is eruit gestapt.
De Ronny, zie ook Stappen in Vaderlandsche bodem, zijn trip zit er bijna op. Hij hoopt (is zeker) zaterdag in Compostela aan te komen en zondag het beroemde wierook vat te zien zwieren. Dan volgt er nog de tocht tot het einde van de wereld zodat hij op donderdag huiswaarts kan.
Ronny, proficiat alvast voor je prestatie, het ging veel beter dan geplant, maar dat vermoedde ik wel. Een goed getraind sportman weet hoe te doseren en naar zijn lichaam te luisteren. En dan kan er meer.
Alleszins ook proficiat aan de Jan, helemaal alleen naar het verre Luxemburg om de kleine Semois te gaan ontdekken. Maar Jan, alles begint klein hé.
ik ben ook zeker dat de Marc en de Michel er weeral een goede stapweek van hebben gemaakt, misschien met af en toe eens een verzetje!
Tot binnen kort, kunnen we nog eens met zijn vijven gaan stappen , allé als de Ronny nog goesting heeft (!), Picasso zijn borstels heeft uitgewassen en de Marc een datum heeft vastgelegd. (veel voorwaarden, toch moet het lukken)
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : In Mittweida; Hier wordt nog harder gefietst als in Frankrijk; Het gras is altijd groener aan de ..; Niks meer te verkrijgen, moeilijk concurreren tegen de Pennys, Aldis, Lidls, Kaufhausen enz.; Speciaal voor de Heli?; 230 jaar is wel lang, dat dacht de winkelierster ook; De postmijl bestaat ook, iets om geld te kunnen innen. 1 meile = 7,5km; Hij leeft nog; My pension, niet te verwarren met mijn pensioen.
Met de trein gaat het wel sneller. Van Glauchau naar Chemnitz is maar een half uurtje. Voor mij is dat bijna een dagtocht. En van Chemnitz uit ben ik niet naar het oosten getrokken maar meer naar het noorden. Op die wijze kon ik terug aansluiten op het juiste spoor.
Zoals geplant ben ik nu in Mittweida gearriveerd, een mooie stad met een aangenaam marktplein.
Glauchau is nog volop in verandering. De enorme gebouwen van voormalige textiel fabrieken staan te verkommeren. Gebouwen complexen worden stapsgewijs gerenoveerd, met behoud van de gevels, die de grootsheid van het regime moesten voorstellen.
Het station is een vervallen gebouw, enkel de hal is een beetje proper gemaakt, de kilheid is wel gebleven. De vernieuwde perrons steken schril af.
Chemnitz daar-en-tegen heeft een modern gebouw, uit staal opgetrokken, maar open, alles meteen bereikbaar.
De tocht verliep onder een zwoel wolkendek. De regen kwam met kleine beetjes tot het na de middag de zon alweer voor een gezellige 29°C zorgde.
Het bordje vermelde dat je honden niet mocht storen. De honden waren aan het werk, namelijk een grote kudde schapen bewaken en behouden. Beschermen tegen wolven en ander ongeregeld natuurlijk tuig. Niet tegen spreken, niet voederen en niet aanraken stond er verder nog vermeld.
De kudde kwam ik pas enkele honderden meters verder tegen. Twee witte honden hielden dag en nacht de bende samen en in het oog.
De herders, een koppel, kwamen toe (ik kon ze vanop grote afstand zien) met nog twee bruine honden, van hetzelfde type als de witte.
Het was tijd om de kudde te verplaatsen naar een ander stuk land. Hoe die honden samen werkten en luisterden naar de bevelen, magnifiek. Je kon merken dat die mensen hun dieren graag.
Iets voor de middag kon ik in een socialistisch uitziend gebouw het middag maal nemen. De dagschotel bestond uit twee hinde lapjes, een grote schep rode kool, twee grote bollen aardappel puree en de onvermijdelijke rauwe Gemuse. Best lekker en dat allemaal voor de prijs van 4.
Nu ik bezig ben aan mijn blog is het onvermijdelijke onweer voorbij getrokken. Hier en daar piept de zon alweer. Hopelijk blijft het toch regenen, het land smeekt erom en morgen is alles dan weer frisser.
Zoals het nu loopt denk ik donderdag Dresden in het vizier te krijgen. Ik schat dat het nog ongeveer een 70 tal kilometerkes is. Als de fysiek het toelaat kan het in twee dagen.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Fabriekshallen zo ver je kan zien, imposante burelen vooraan; Oud treinstation maar nieuwe perrons en sporen in Glauchau; Chemnitz, alles nieuw!; Een carport kan ook dienen als schuiloord. Een zachte kuch maakte me opmerkzaam op de bewoonster. Of ze me kon helpen? ; Schapen hoeders; Een overlever; Sitzbank heizung, Fûr Schäden an Kleidungsstücken wird keine Haftung ûbernommen; Wittmeida met prachtige marktplaats; Onweer, warmte drukken en morgen alweer fris op weg!
Nota: De Amerikanen hebben op 15 april 1945 deze stad bevrijd. Tot 25 april was ze onder controle van deze verst vooruit geschoven post. De Wehrmacht nam de stad terug in van 25 april tot 6 mei.
De US Army nam het bestuur terug in handen tot het Rote Armee op 15 mei zijn intrede deed.
De overeenkomsten van Yalta dienden gerespecteerd, niet?
Overnachting zoeken is soms moeilijk en soms ook niet.
Deze keer was het dus moeilijk. Het Brücken café, dat er best gezellig uitzag, is op maandag gesloten! Ruhetag!
Geen pension in de buurt, dus rap beslissen.
Terug keren met de bus, als er een is. Een vriendelijke dame, Vera, wist met het juiste uur te vertellen, nog precies twaalf minuten. Mag ik dan vragen of je mijn flesje terug met water kan vullen. Geen probleem.
De bus reed terug via een groot deel van de weg dat ik die middag had afgelegd. In Glauchau, waar ik ben aanbeland, lijkt het in de buurt van het station wel echt afgeleefd. Na een uurtje rond dweilen en vragen kwam ik uiteindelijk goed terecht. Hotelmeyer mag er zijn, zoals ook avond eten. Ik kan er weeral tegen.
Dat het hier ook warm is, het deed me vandaag denken aan Toscane vorig jaar. Meer dan dertig graden, bijna geen wind en de warmte die precies uit de grond komt.
Maar ik heb geen dorst gehad.
Aan een man vroeg ik drinkwater en hij hielp me meteen. Belangrijk om voldoende te drinken, zie hij! Met een echte ouderwetse rijf, een houten met pinnen in een dikke balk, was die op zijn lapje grond het hooi op rijen aan het harken. Een machine zou het dan samenpersen. Ik merkte op dat je zulk werk bijna niet meer ziet. Hij antwoordde dat het lapje te klein is op met de huidige grote tuigen nog te kunnen keren. Om de zaak af te ronden ging hij een flesje bier halen. Hier zie, drink het straks maar uit als je goesting hebt. En het heeft gesmaakt, in mijn ijskast blijft het lang koel.
Hoe het morgen zal verder gaan nog te bekijken. Alles komt goed!
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Onder de pannen bij Jens en Ute; Zwarte kat, voorbode?; Een valk; Even gaan sproeien; Schuilhok, cinema, postgebouw, bushok..kus; In de juiste kleur; Geen water verspillen bij deze warmte; Montag, Ruhetag!
Overnachting zoeken is soms moeilijk en soms ook niet.
Mijn begeleider voor een dag, Matthias, heeft zijn vriend in Schmölln gebeld met de boodschap dat hij langskomt met een pelgrim. En dat is geen probleem.
Vannacht slaap ik bij Jens, kan ik gebruik maken van de douche en wordt mijn was in de machine gedaan, samen met zijn fiets kledij.
Vermits Jens fiets fanaat is staat de TV op, het einde van de tijdrit die beslist over winst van de ronde van Italië, kan ik dus volgen. Curieus toch, vorig jaar wist ik niets over hetzelfde evenement. Na het einde van de uitzending zet Jens de radio op en wat hoor ik : CCR. De dagen zijn mooi.
Internet zal niet voor vandaag zijn, niet getreurd, er komen er nog, dagen bedoel ik dan. Een glas bier in de koele tuin, met een vriend van Jens, geeft een goed gesprek. Die vriend, Christoph, is een gereformeerde diaken die de voorbije dag aanwezig is geweest op de Kirchen tagen bijeenkomsten. Hij zei dat er zon 120000 gelovigen bijeen zijn gekomen op de slot dag in Wittenberg, Lutherstad. Ook de katholieke kerk was vertegenwoordigd. Christoph werkt vooral met jonge mensen en doet dat regelmatig ook samen met de andere strekkingen. Maar net zo goed geeft hij toe dat er nog weinig praktiserende zijn.
Na de pizza was het tijd om nog even de toren boven de stad te beklimmen. Prachtig uitzicht over Schmölln, zelfs tot de Tsjeschische grens. Dresden ligt nog iets te ver.
Tijdens de tocht hebben we een stevig tempo aangehouden zodat we rond de middag tijd hadden om een uurtje te rusten, met een broodje knakworst en een goede pint.
Het tempo lag voor mij iets te hoog, ik werd het goed gewaar gisteravond. Maar Matthias had dan ook maar een klein rugzakje bij. Op mijn vraag of hij even wou wisselen kan je het antwoord zelf wel geven.
Als gids is het natuurlijk ideaal om iemand uit de streek bij je te hebben. Zo zijn we, met een kleine omweg, doorheen het gebied van voormalige Uranium mijn gelopen. Een gedeelte was open, een put zo diep als deze bij de bruinkool opgravingen. Maar de meeste Uranium ertsen werden van diep onder de grond boven gehaald via het en der geplaatste lift schachten.
In de jaren vijftig wist men al lang dat in de omgeving van Ronneburg wellness centra waren die gebruikt maakten van de natuurlijke straling die in de klei zat.
Na de oorlog, 1950, zijn de Russen dan met het ontginnen van het uranium gestart. Eerst dus bovengronds, met het gevolg dat enkele dorpen ontruimt werden én een immense put ontstond. En alles ging linea recta naar de oosterburen. De eerste bestuurders van de mijnen waren nog militairen, later werden Duitsers aangesteld. Er veranderde echter niks, arbeiders bleven werken, boven en ondergronds, onder Russisch gezag.
In 1990, na de Wende, werd er een nieuwe maatschappij opgericht, Wismut Gmbh met als doel het saneren en terug cultiveren van de bodem van de voormalige mijnen. Dit project heeft een slordige 5,5 miljard Euro gekost.
Het Neue Landschaft Ronneburg is een prachtig aangelegd gebied, maar weinig natuurlijk. Om de diepste put te vullen heeft men twee bergen in de omgeving afgeschraapt en met (Canadese) dumpers gedurende drie en een half jaar over en weer gereden.
In Schmölln aangekomen stond Jens ons al op te wachten. De bedoeling was om in het enige etablissement op de markt iets te drinken. Het was er echter veel te druk. Weetje weeral; dankzij supermarkt keten Kaufland is er nog enig leven op de markt. Achter drie gevels is het comdplex gevestigd.
Mijn was en droog werd gedaan, dus zo rond negenen gingen de blaffeturen dicht.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Vind je alleen in het Osten; Prachtige zone voor vrije tijd, met een actieve atmosfeer; Wismut, museum; De kip of het ei?; Kleinkraftrad, de Simson S50 van de VEB Farhzeug- und Jagdwaffenwerke Ernst Thalman, voor deze brommer heeft men de wet aangepast na de eenmaking, als ie voorbij is ruik je het wel; 1000 jarige eik; Kaufland achter de gevels; Enkel het glas; Ernst-August Turm, prachtig zicht, tot bijna Tsjechië, nog niet Dresden.
